Search

Om effecten van verzuring in bossen te bestrijden worden vaak herstelmaatregelen, zoals plaggen, bekalken en mineralengiften, genomen. Deze blijken niet altijd effectief te zijn: doelsoorten van de ondergroei blijken vaak niet terug te keren. Daarom is onderzoek gestart naar mogelijke alternatieve herstelmaatregelen. Daarbij werd uitgegaan van het vermoeden dat verzuring niet alleen hogere planten maar ook het bodemleven heeft beïnvloed met mogelijke gevolgen voor de nutriëntenkringlopen. Het onderzoek biedt een aangrijpingspunt voor alternatieve maatregelen

Effectgerichte maatregelen voor vegetaties richten zich doorgaans op het herstel van abiotische factoren in de bodem, zoals nutriënten- en waterhuishouding en tegengaan van verzuring. Lang niet altijd heeft dat het gewenste effect. Het is aannemelijk dat deze milieustress ook tot verstoring van het bodemleven kan leiden. De vraag is in hoeverre een goed functionerend bodemleven van belang is voor het herstel van de vegetatie. Het onderzoek richtte zich op blauwgraslanden en heischrale graslanden, vanwege hun gevoeligheid voor milieustress.

Om een goede uitgangssituatie voor natuurontwikkeling mogelijk te maken kan het zinvol zijn om de bouwvoor en / of diepere bodemlagen te verwijderen. Dat is echter lang niet altijd haalbaar of wenselijk. Het uitmijnen kan dan een alternatief zijn. Dit nu is onderzocht door het selectief toedienen van voedingsstoffen, bv stikstof en kalium, waardoor fosfaat versneld via planten en afmaaien aan de bodem wordt onttrokken.

Om na te gaan of bij omvorming van landbouwgronden naar natuur ontgronding noodzakelijk is, is voor twee gebieden (namelijk Cranendonck, Noord-Brabant en Loefvledder, Drenthe) nagegaan in hoeverre de voedselrijkdom, en met name daarbij de fosfaatvoorraad in de bodem, is afgenomen onder verschillende vormen van beheer. Van beide gebieden zijn gegevens over 30 jaar beschikbaar, wat vergelijkenderwijs gebruikt kon worden