Search

De organisatie van de eerstelijnszorg buiten de kantooruren is de laatste jaren erg veranderd. Zo zijn er huisartsenwachtposten bijgekomen naast de klassieke huisartsenwachtdiensten. De tevredenheid van de patiënt wordt gezien als een belangrijke parameter in de kwaliteit van die zorg. In dit literatuuronderzoek wordt nagegaan welke factoren de patiënttevredenheid in de eerstelijnszorg buiten de kantooruren beïnvloeden.

In onze forfaitaire groepspraktijk wilden we nagaan of de socio-economische status van onze patiënten de instelling en opvolging van diabetes beïnvloedt, op basis van gegevens uit het medisch dossier. Onze resultaten bevestigen dat er inderdaad een significante oververtegenwoordiging is van het aantal sociaal zwakkeren in de diabetespopulatie. Sociaal zwakkeren raadplegen ook significant meer in onze praktijk. Er blijkt werk aan de winkel om alle patiënten te behandelen volgens de richtlijnen.

Het Globaal Medisch Dossier Plus (GMD+) en de preventiegids van Domus Medica geven een kader voor preventie in de eerste lijn. Toch vinden preventieve activiteiten nog vaak ad hoc plaats. Dit project onderzocht of het mogelijk is preventie op een systematische manier in de praktijkvoering van een forfaitair werkende plattelandspraktijk in te voeren. We maakten gebruik van een callrecallsysteem dat een respons van 65% opleverde. Een belangrijke vraag blijft hoe we de weinig consulterende patiënten kunnen bereiken, omdat juist zij de hoogrisicopopulatie vormen. Een ander aandachtspunt dat uit dit onderzoek kwam, is hoe we preventie kunnen aanbieden met echte gezondheidswinst en goede kosteneffectiviteit.

Over het forfaitair werken is het laatste woord nog niet gezegd. Sommige praktijkvormen, zoals de wijkgezondheidscentra en praktijken van Geneeskunde voor het Volk, zijn hiervan overtuigd maar is deze regeling ook op andere praktijkvormen toepasbaar?

Achtergrond Het percentage huishoudens dat medische hulpverlening uitstelt wegens financiële redenen, neemt geleidelijk aan toe. Bovendien vinden bepaalde populaties de weg naar de eerstelijnshulpverlening niet en komen ze onnodig op de spoedgevallendienst of bij specialisten terecht. Dit onderzoek wil nagaan hoe de eerstelijnshulpverlening voor deze populaties beter toegankelijk gemaakt kan worden. Doel In dit onderzoek willen we nagaan of in een stad als Antwerpen eerstelijnszorg toegankelijk is voor iedereen. Methode De gegevens werden verzameld uit de Gezondheidsenquête die het OCMW Antwerpen in 2010 samen met de Stad Antwerpen organiseerde. De bevraging gebeurde op drie verschillende manieren: een postale enquête, een telefonische bevraging of een face-to-face interview. Resultaten We stelden vast dat leefloners frequenter medische hulp uitstellen wegens financiële redenen dan de globale Antwerpse populatie. Zij hebben ook minder vaak een vaste huisarts. Vooral alleenstaande ouders, huisvrouwen en -mannen, werkzoekenden, mensen die arbeidsongeschikt zijn, laagopgeleiden en allochtonen behoren tot de kwetsbare groepen in de toegankelijkheid van de eerstelijnszorg. Besluit Wanneer we de toegankelijkheid van de eerstelijnszorg willen bevorderen, zullen we vooral de hogergenoemde populaties beter moeten informeren over de verzekerbaarheid en hoe deze toegepast wordt. Wanneer hieraan voldaan wordt, zal het voor de huisarts ook gemakkelijker zijn deze kwetsbare groep op te vangen binnen de eerste lijn, zodat het gebruik van specialistische hulpverlening, die vaak niet nodig is, teruggedrongen kan worden.