Search

Huisartsen maken veel gebruik van ecg’s en interpreteren deze redelijk adequaat. Nieuwe ontwikkelingen op het gebied van kunstmatige intelligentie en m-health gaan snel, ook in de huisartsenpraktijk. Maar de waarde ervan is sterk afhankelijk van de context.

Hendriksen JM, Lucassen WA, Erkens PM, Stoffers HE, Van Weert HC, Büller HR, Hoes AW, Moons KG, Geersing GJ. Klinische blik versus beslisregel bij longembolie. Huisarts Wet 2017;60(4):152-4.Achtergrond Om de diagnose ‘longembolie’ uit te sluiten adviseert de NHG-Standaard een diagnostisch predictiemodel te gebruiken, zoals de Wells-beslisregel, in combinatie met een D-dimeerbepaling. Veel huisartsen gebruiken echter geregeld hun eigen impliciete kansschatting. Wij onderzochten of longembolie bij eerstelijnspatiënten met de klinische blik even veilig en efficiëntkan worden uitgesloten als met de Wells-beslisregel.Methode In een cohort van 598 patiënten met mogelijk een longembolie gaf de huisarts de eigen klinische inschatting aan op een schaal van 0-100%, met daarnaast de kans volgens de Wells-beslisregel. Alle patiënten werden vervolgens verwezen naar het ziekenhuis voor een referentietest. Wij deelden de patiënten in in laag- en hoogrisicogroepen op basis van beide strategieën. Als afkapwaarden kozen we een score < 20% voor de klinische blik respectievelijkeen score ≤ 4 voor de Wells-beslisregel, beide in combinatie met een negatieve D-dimeerbepaling. Wij vergeleken de efficientie en de veiligheid van beide strategieen.Resultaten Van de 598 deelnemers hadden er 73 (12%) een veneuzetrombo-embolie. Op basis van klinische blik werden 152 patientenals laag risico geclassificeerd (efficientie 25%; 95%-BI 22-29). Van deze 152 bleken er twee alsnog een longembolie te hebben(veiligheid 1,3%; 95%-BI 0,2-4,7). Met de Wells-beslisregel warden 272 patienten als laag risico geclassificeerd (efficientie 45%; 95%-BI 41-50), van wie er vier alsnog een longembolie hadden (veiligheid 1,5%; 95%-BI 0,4-3,7).Conclusie Om een longembolie veilig uit te sluiten, is de Wellsbeslisregeleven veilig als de klinische blik van de huisarts, en aanzienlijk efficiënter.

Buller HR, Ten Cate-Hoek AJ, Hoes AW, Joore MA, Moons KGM, Oudega R, Prins MH, Stoffers HEJH, Toll DB, Van der Velde E-F, Van Weert HCPM. De huisarts kan zelf diepe veneuze trombose veilig uitsluiten. Huisarts Wet 2009;52(10):497-502. Achtergrond Tot 90% van de patienten die de huisarts instuurt voor compressie-echografie onder verdenking van diepe veneuze trombose (DVT) blijkt die aandoening niet te hebben. In het AMUSE-1-onderzoek (Amsterdam-Maastricht-Utrecht Study on thrombo-Embolism) is onderzocht of een eenvoudige klinische beslisregel in combinatie met een D-dimeertest in staat is om een trombosebeen al in de eerste lijn op veilige en efficiente wijze uit te sluiten. Methode Driehonderd huisartsen deden mee aan het onderzoek. Patienten bij wie de beslisregel op een lage klinische verdenking wees, stuurden zij niet in voor echografie en behandelden zij niet met antistolling. Patienten die positief scoorden op de beslisregel verwezen zij voor compressie-echografie. Alle patienten volgden wij drie maanden lang om eventuele trombo-embolische complicaties te kunnen vaststellen. Resultaten Uiteindelijk leverde de beslisregel bij 1002 patienten een geldige score op. Bij 500 patienten wees de beslisregel op een lage klinische verdenking (score ≤ 3). Zeven van hen (1,4%, 95%-BI 0,6-2,9%) kregen een trombo-embolische complicatie tijdens de drie maanden follow-up. De overige 502 patienten hadden een score ≥ 4 en werden verwezen voor echografie. Het echogram wees bij 125 (25%) patienten op een DVT. Van de 374 patienten met een normale echo kregen er 4 (1,1%, 95% BI 0,3-2,7%) een trombo-embolische complicatie tijdens de follow-upperiode. Bij 3 patienten werd geen echo verricht. Discussie Ons onderzoek bevestigt dat de diagnostische strategie die de NHG-Standaard Diepe veneuze trombose aanbeveelt, in de dagelijkse praktijk verantwoord is. Een werkwijze waarbij de huisarts een eenvoudige beslisregel combineert met een D-dimeertest is veilig om DVT uit te sluiten in de eigen praktijk of bij de patient thuis. Met deze strategie kan de helft van de verwijzingen voor compressie-echografie worden voorkomen.

Tweemaal per jaar komt op steeds wisselende locaties de European General Practice Research Workshop (EGPRW) bijeen. Het gastland verzorgt dan een meerdaags congres rond een specifiek thema. Jelle Stoffers is als vertegenwoordiger van Nederland vast bezoeker van deze congressen. Hij zal daarvan steeds verslag doen in het NHG-nieuws. Onderstaand geeft hij een terugblik op de congressen van afgelopen jaar.

Het najaarscongres 2004 van het European General Practice Research Network (EGPRN) werd gehouden in Gozo (Malta), met als thema ‘Research using electronic patient records’. De 55 deelnemers (onder wie vier Nederlanders) gingen gedurende twee dagen met elkaar in discussie over 41 presentaties. Pre-conference workshops over het gebruik van de ICPC, respectievelijk wetenschappelijke gegevensverzameling met behulp van het elektronisch medisch dossier (EMD) gingen aan het eigenlijke congres vooraf.

De voorjaarsbijeenkomst van de European General Practice Research Workshop (EGPRW) vond dit jaar plaats in Avignon, Frankrijk van 9-12 mei. De ruim 100 deelnemers konden gedurende 5 dagdelen in de indrukwekkende ambiance van het Palais des Papes genieten van 11 themagerelateerde en 9 vrije voordrachten, 9 posters en 6 one-slide-five-minutes presentations.

De 53e EGPRW vond plaats op 18-21 oktober in Gdynia, Polen. Adam Windak, voorzitter van het Poolse college van huisartsen, schetste de ontwikkeling van de huisartsgeneeskunde in Polen.