Search

Aim: Although most defects can close by primary suturing after radical surgery of gynecological malignancies, different reconstruction options are available when large defects that require reconstruction occur. In this study, we present the treatment strategy and results for patients who underwent reconstruction after resection for gynecological cancer in the vulva and perineum. Material and Methods: A total of 18 patients who underwent reconstruction between May 2018 and July 2020 were included in this retrospective study. Demographics and clinical data, the resection operation, characteristics of the defect, and the reconstruction methods applied were evaluated. Postoperative treatment strategy and complication rates were evaluated. Results: The mean age was 62.3±13.2 (42-83) years. 88.9% of the patients had additional diseases. Pelvic exentration was performed in 5 (27.8%) patients, anterior resection in 2 (11.1%) patients and vulvectomy in 11 (61.1%) patients. The most common malignancy was squamous cell carcinoma, and mean defect size was 106±97 (12-476) cm2. Reconstruction was performed with a local fasciocutaneous flap in 16 (88.9%) patients, pedicled rectus myocutaneous flap in one (5.6%) patient, and skin graft in one (5.6%) patient. Wound complications occurred in 5 (27.8%) patients, partial flap necrosis in one (5.6%) patient, and recurrence in one (5.6%) patient in the long term. Conclusion: It is possible to reconstruction most of the vulva and perineal defects with local flaps after oncological resections, Considering the characteristics of the area and patient comorbidities, it should be kept in mind that prolonged wound problems may be seen, especially in vulvectomy patients.

Amaç: Plasenta akreata spektrumu (PAS), özellikle gelişmekte olan ülkelerde fetomaternal morbidite ve mortalitenin ana sebebi olan obstetrik kanama için önemli bir risk faktörüdür. Bu çalışmada; PAS olan ve olmayan plasenta previa olgularının özellikleri, insidansı, maternal ve fetal sonuçlarının araştırılması amaçlanmıştır. Ek olarak, PAS ile başvuran plasenta previa vakalarının klinik özellikleri ve risk faktörlerinin analiz edilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Plasenta previa ile birlikte PAS olan ve olmayan gebelikleri analiz etmek amacıyla retrospektif kohort bir çalışma planlandı. Ocak 2005 ile Aralık 2014 arasında yazılı ve elektronik olarak tıbbi kayıtlar gözden geçirildi. Plasenta previa tanısı ultrasonografik olarak, PAS ise klinik olarak plasentanın uterustan ayrılma aşamasında zorluk olarak tanımlandı.Bulgular: Ocak 2005 ile Aralık 2014 arasında toplam 11351 doğumun retrospektif analizi yapıldı. 387 plasenta previa tanısı konulmuş olgu izlendi. Bu olguların 11'inde çoğul gebelik saptandı ve bu vakalar çalışma dışı bırakıldı. Kurumumuzda plasenta previa insidansı ‰3.41 idi. PAS riskini ≥4 gebelik sayısı 1,56 kat, ≥2 geçirilmiş sezeryan sayısı 9,74 kat, ≥3 abort sayısı 3,83 kat ve gestasyonel hipertansiyon varlığı 29,72 kat, gestasyonel diabet varlığı 49 kat arttırmıştır. Risk faktörlerinin lojistik regresyon analizinde ≥3 abort sayısı, ≥2 geçirilmiş sezaryen sayısı ve gestasyonel hipertansiyon varlığı anlamlı olarak değerlendirilmiştir.Sonuç: Plasenta previa vakalarında; ≥3 abort sayısı, geçirilmiş sezaryen sayısının ≥2 ve gestasyonel hipertansiyon varlığı PAS gelişimi açısından en önemli risk faktörleridir. Bu risk faktörlerine sahip plasenta previa olgularının gebeliği boyunca PAS gelişimi açısından sıkı takibi maternal-neonatal morbidite ve mortalite üzerine azalan bir etkiye sahip olabileceğini düşünmekteyiz.