Search

INTRODUCTION: Inflammation and acute phase reactions lead to altered high-density lipoprotein cholesterol (HDL-C) concentrations. This study aimed to evaluate HDL-C levels in community-acquired pneumonia (CAP) and to determine the predictive value of disease severity in CAP. METHODS: In this prospective cross sectional study was conducted in the Department of Pulmonary Diseases. One hundred twenty-five adult patients with CAP were included in the study. Patients were classified into three groups as follows: Group 1; outpatients, Group 2; hospitalized patients and Group 3; patients admitted to the intensive care unit. C-reactive protein (CRP), procalcitonin (PCT) and HDL-C levels were evaluated at baseline, 7th and 30th days in all CAP patients. The relationship between CRP, PCT and HDL-C levels was investigated. Diagnostic performance of baseline HDL-C levels was assessed using receiver-operating characteristic (ROC) curve analyses. RESULTS: HDL-C levels were found to be decreased in all groups compared to their normal ranges. There was a significantly negative correlation between HDL-C and CRP and PCT (Spearman's r= -0.557, r= -0.841, respectively; p< 0.001). The sensitivity and specificity of HDL-C cut-off value were 0.738 (95% CI: 0.580-0.861) and 0.875 (95% CI: 0.732-0.958), with an overall accuracy of 0.861 (95% CI: 0.728-0.935). DISCUSSION AND CONCLUSION: HDL-C levels can be used as an acute phase reactant in patients with CAP.

INTRODUCTION: Mean platelet volume (MPV) is an index of platelet activation. In this study, we aimed to evaluate the relationship between in patients with COPD and cardiovasculary disease who present to chest diseases department and MPV. METHODS: : Smoker 535 (71.80%) and non-smoker, 210 (28.20%) subjects were compared for MPV and other parameters. Accordingly, patients with and without COPD were compared in terms of MPV and other parameters. RESULTS: The levels of white blood cells (Wbc), hemoglobin (Hgb) and hematocrit (Htc) in smokers were statistically significantly higher than non-smokers (p

Giriş: Bu çalışmanın amacı, nikotine psikolojik bağımlılığın sigara içme arzusu ve nikotin yoksunluk semptomları üzerine etkisini araştırmaktır. Materyal ve Metot: Bu kesitsel çalışmaya, Nisan 2018-Ağustos 2018 tarihleri arasında Göğüs Hastalıkları Kliniği Sigara Bırakma Polikliniği’ne başvuran olgular alındı. Çalışmaya katılmayı kabul eden nikotin bağımlılarına sosyodemografik veri formu, Sigaranın Psikolojik Bağımlılığının Değerlendirilmesi Testi (SPBDT), Fagerström Nikotin Bağımlılık Testi (FNBT) yönlendirildi. Olguların ekspiryum havasında karbonmonoksit ölçümü yapıldı ve sigara bırakma girişimleri esnasında yaşadıkları nikotin yoksunluk semptomları sorgulandı. Başvuru günü üç saatlik nikotin yoksunluğu sonrası Sigara İçme Arzusu Ölçeği (SİAÖ) uygulandı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 130 olgunun 48’i kadın (%37,69), 82 ‘si erkekti (%63,07). Tüm olguların yaş ortalaması 38,91±11,30 olup, cinsiyete göre gruplandırıldıklarında sigarayı ilk deneyimleme yaş dağılımları benzer bulundu (p=0.405). En sık karşılaşılan iki nikotin yoksunluk semptomu ise %66,15 ile aşırı sigara içme isteği ve %58,46 ile sinirlilik, öfke hali idi. SPBDT ile SİAÖ arasında da pozitif, orta doğrusal ilişki bulundu (r= 0,545, p

Amaç: Yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) çalışan sağlık personelinde tükenmişlik sendromu yaygın olup bu durum sağlık çalışanlarının mesleki bakım kalitesini ve performansını etkileyebilmektedir. Bu çalışma yoğun bakım ortamında gün ışığı faktörünün tükenmişlik sendromuna etkisini incelemek amacıyla planlanmıştır. Materyal ve Metot: Yoğun bakım ünitesinde çalışan doktor ve hemşirelere iki bölümden oluşan anket formu uygulanmıştır. Anketin ilk bölümünde sosyo-demografik veriler, çalıştıkları yoğun bakımın koşulları ve yoğun bakım ortamı ile ilgili sorular, ikinci bölümde ise “Maslach Tükenmişlik Ölçeği” bulunmaktadır. Çalışmada pencereli ve penceresiz YBÜ’de çalışanlar iki gruba ayrılarak karşılaştırıldı. Bulgular: Araştırmaya gün ışığı alan olan üst YBÜ’nde çalışan 46 ve penceresiz olan alt YBÜ’lerde çalışan 59; toplam 105 kişi katıldı. Yaş ortalaması sırasıyla 31,17±6.00 ve 28,53±5,23 (p=0,02) bulundu. Katılanların 75'i (%71,4) hemşire ve 30'u (%28,6) doktordu. Katılımcıların %98'i "çalışma ortamınızda pencere bulunsun mu?" sorusuna evet cevabını verdi, %89' u ise ortam gün ışığının performansını olumlu etkileyeceğini belirtti. Alt katlarda bulunan penceresiz YBÜ’de çalışanlarda duygusal tükenmişlik ve duyarsızlaşma gün ışığı alan üst kat YBÜ çalışanlarına göre anlamlı oranda yüksek bulundu (sırasıyla p=0,02, p=0,002). Sonuç: Yoğun bakım ünitelerinin gün ışığı alacak şekilde düzenlenmesi, tükenmişlik sendromu gelişme oranını azaltarak YBÜ’nde çalışan sağlık personelinin iş performans ve verimliğini arttıracağı gibi, tıbbi hata yapma olasılıklarını da azaltacaktır.