Search

Every year, many people in our country lose their health due to traffic accidents, work accidents, and occupational diseases, and they continue the rest of their lives with varying degrees of damage. In terms of compensation law, various tables included in legal regulations are used to determine the extent of the damage. Which regulation will be applied when determining the disability rate also causes confusion in judicial decisions due to frequently changing legislation in recent years. Our forensic medicine polyclinic has been responding to a large number of disability rate requests for many years. The aim of this text is to discuss the some problems encountered in practice within the framework of the current disability legislation and to make suggestions about some situations that are not included in the legislation or are inadequate. Having legal regulations that are clear, understandable and do not require much interpretation when calculating disability rates is an important factor that facilitates the work of experts who prepare reports on disability. At the same time, the table of sequelae included in the legislation should be update by discussing them at regular intervals with experts in the field, in line with changing and developing medical information.

Objective: The objective of this research was to evaluate the understanding of İstanbul Convention among personnel and healthcare practitioners employed in private hospitals, along with examining their perspectives on gender roles. Methods: The research sample comprised 303 individuals employed at a private hospital. The study followed a descriptive-cross-sectional design. Data collection encompassed participant background information, inquiries regarding the İstanbul Convention, and the Gender Roles Attitude scale (GRAS). Results: Nurses accounted for 47.2% of the participants, and women constituted 68% of the sample. Within the subgroup endorsing Turkey’s withdrawal from the İstanbul Convention, 85% expressed that concepts like gender identity and sexual orientation were incongruent with Turkish societal norms. The participants attained an average GRAS score of 146.61±25.68, indicative of their egalitarian outlook. Notably, GRAS scores displayed considerable variation across all demographic traits. Respondents favoring the İstanbul Convention-related queries exhibited positive GRAS scores. Conclusion: The study’s findings indicated that individuals with advanced education, females, unmarried women, nurses, those from nuclear families, individuals born in the Marmara region, those without strong political leanings, and those who pursued an egalitarian perspective exhibited elevated mean GRAS scores. As a suggestion, introducing gender role education at the primary school level and implementing inservice training within healthcare institutions could be valuable.

Objective:Traumas belonging to the population aged 65 and over continue to be a prominent health problem in the 21st century. In this study, we aimed to understand and illuminate the geriatric trauma cases admitted to the regional hospital in Samsun.Methods:The files and records on the hospital automation system of the cases aged 65 and over who came to the Emergency Department of Ondokuz Mayıs University Faculty of Medicine between 01.01.2011 and 31.12.2020 as a result of a traumatic event were retrospectively examined. The cases in our study were evaluated in terms of demographic characteristics, events that occurred, injured body area, hospitalization and length of stay, existing comorbidities, mortality.Results:Of the total 1960 cases, 65.8% of the cases were male and 34.2% were female. At the date of the event, 62.8% of the cases were in the 65-74 age range. The most common (36.1%) type of event was falling. It is found that the most (36.7%) frequently injured body area is the head and neck region, and the least (5.9%) is the pelvis. 68.7% of the cases were hospitalized and 135 cases died.Conclusion:The elderly population, which has begun to take a greater role in both social and business life; increased risk with trauma. Advancing age and existing comorbidities lead to a more serious outcome of trauma in the elderly compared to the young. Physicians should be cautious about performing a detailed examination, especially in terms of inadequacy in the records and suspicion of abuse/negligence.

Forensic science is a superstructure that includes many branches that require special expertise. The correct application of these branches that require expertise to the practice requires a unique organization. The way to establish an organization in this way is strictly dependent on evaluating the problems from both inside and outside. For the holistic approach to the problems related to forensic science and forensic medicine organization in Turkey, current literature on the subject has been studied and two resources have been reached. The first of these is a study prepared by the Presidency State Supervisory Board (DDK) in 2010. The main perspective in this study is to provide European Union norms. The other study is a report titled “Forensic Medicine Service Model and Manpower Planning” prepared by Prof. Dr. Yasemin Balcı, after being discussed by the Board of Proficiency in Forensic Medicine and accepted on 7 April 2007. Although many researches have been carried out on the field until today, these two reports come to the fore, in which many areas and issues are discussed extensively and recommendations are made. It is seen that concerning the problems stated in these detailed reports evaluated within this scope, there are deficiencies in the implementation of the structures and regulations proposed to solve the problems. For this reason, first of all, any regulation and structuring that have been made to solve the problems stated in these reports has been discussed when necessary.

Objective:This research was carried out to determine the university students’ views and attitudes on sexual myths/rape myths.Methods:The research was carried out as descriptive. The sample consisted of 140 students studying at the faculty of engineering-architecture, the faculty of science and literature, and the school of health sciences. Data collection tools consisted of two parts. In the first part, there were questions about sociodemographic characteristics and sexuality. In the second part, there were 15 myths about sexual myths and sexual assault myths created by researchers with the aid of literature.Results:The mean age of the students participating in the study was 21.98±1.70 years, and 48.6% (n=68) were female and 51.4% were male. 32.1% (n=45) of them were in the nursing department of SBYO, 25.7% (n=36) were in the departments of the engineering-architecture faculty, and 42.1% (n=59) were in the departments of the faculty of science and literature. It was observed that the students got information about sexuality mostly from communication tools (44.2%) and 48.6% (n=68) had negative thoughts about sexual intercourse before marriage. It was concluded that men, nursing and engineering-architecture faculty students and those who had a negative opinion about sexual intercourse before marriage were significantly more likely to agree with some sexual myths/sexual assault myths.Conclusion:There are those who accept these myths as true, albeit at a low rate, among university students. This may be due to gender roles, restrictive cultural norms, and the inadequacy of education and information on sexual assault and sexuality in the education system. Shaping the education system will provide university students’ awareness about sexual myths and sexual assault myths and will help students acquire and internalize correct information.

Objective:Coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic has caused changes in the work and daily life of forensic medicine physicians. The present study examines the pandemic’s risks on forensic medicine physicians’ health, changes in forensic medicine service, and physicians’ opinions about the non-forensic medical duties.Methods:We applied a survey with 31 questions to 220 physicians, including specialist and assistant positions in the field of forensic medicine. We surveyed changes in daily and working life conditions.Results:52% of physicians stated that their occupation increased their worries about COVID-19. The rate of the participants, who changed their accommodation sites during the pandemic, was 19%. They also declared a diminishing number of weekly working days. Of 154 people performing a forensic clinical examination, 87% stated that the number of cases decreased, and 23% specified that family violence cases increased. One hundred twenty-eight physicians (58%) were redeployed to non-forensic medicine services. COVID examination room and COVID clinic were the most assigned departments (60 and 26 participants, respectively). The rate of those who did not consider themselves sufficient for these tasks was 27%.Conclusion:The lockdown period has reduced the workload of forensic medicine for a while. In this period, forensic medicine physicians have highly employed in COVID services, especially residents. As there were notable changes in examination and living environments, the rate of feeling inadequate for non-forensic medical duties has approached one fifth. Structuring postgraduate or on-site education of the physicians will keep these skills alive.

Amaç: Bu çalışmada, bilirkişilik hizmeti verdiğimiz adli tıp alanında uzayan yargılama süreçlerine ne denli etkimizin olduğunun analiz edilmesi ve çıkan sonuçların tartışılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada; adli rapor düzenlenmesi için Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalına 2017 yılında gönderilen 232 olgunun adli tıbbi dosyaları retrospektif olarak incelendi. Rapor istem yazısının tarihi ile düzenlenen raporun hastaneden çıkış tarihine kadar geçen süreçteki tüm basamaklar ayrı ayrı incelendi. Elde edilen veriler SPSS istatistik programı (Version 15.0) ile değerlendirildi. Bulgular: Olguların Anabilim Dalımıza başvuru tarihi ile rapor düzenlenmesi arasında geçen sürenin ortalaması 11,4±26,9 gün, raporun düzenlenme tarihi ile imzalanma ve adli makamlara gönderilmesi arasında geçen sürenin ortalaması 3,8±2,8 gündür. Diğer anabilim dallarından konsültasyon istenilen 73 olgunun konsültasyonlarının sonlandığı sürenin ortalaması 5,8±17,9 gün, istenilen tetkikler için randevu verilen 12 olgunun tetkiklerinin istenilmesi ile sonuçlanması arasında geçen sürenin ortalaması 18,2±20,8 gündür. Sonuç: Uzayan yargılama süreçlerinde raporlama süresinin etkisi ne denli az olsa da sorumluluğumuzda olan bu süreci olabildiğince kısaltmanın, kişilerin mağduriyetlerini azaltmak adına önemli bir görev olduğunu düşünmekteyiz.

Amaç: Bu çalışmada, bilirkişilik hizmeti verdiğimiz adli tıp alanında uzayan yargılama süreçlerine ne denli etkimizin olduğunun analiz edilmesi ve çıkan sonuçların tartışılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada; adli rapor düzenlenmesi için Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalına 2017 yılında gönderilen 232 olgunun adli tıbbi dosyaları retrospektif olarak incelendi. Rapor istem yazısının tarihi ile düzenlenen raporun hastaneden çıkış tarihine kadar geçen süreçteki tüm basamaklar ayrı ayrı incelendi. Elde edilen veriler SPSS istatistik programı (Version 15.0) ile değerlendirildi. Bulgular: Olguların Anabilim Dalımıza başvuru tarihi ile rapor düzenlenmesi arasında geçen sürenin ortalaması 11,4±26,9 gün, raporun düzenlenme tarihi ile imzalanma ve adli makamlara gönderilmesi arasında geçen sürenin ortalaması 3,8±2,8 gündür. Diğer anabilim dallarından konsültasyon istenilen 73 olgunun konsültasyonlarının sonlandığı sürenin ortalaması 5,8±17,9 gün, istenilen tetkikler için randevu verilen 12 olgunun tetkiklerinin istenilmesi ile sonuçlanması arasında geçen sürenin ortalaması 18,2±20,8 gündür. Sonuç: Uzayan yargılama süreçlerinde raporlama süresinin etkisi ne denli az olsa da sorumluluğumuzda olan bu süreci olabildiğince kısaltmanın, kişilerin mağduriyetlerini azaltmak adına önemli bir görev olduğunu düşünmekteyiz.

Amaç: Bu çalışmada, düşme nedeniyle başvuran 65 yaş üstü olguların değerlendirilmesi ve elde edilen bulguların zarann en aza indirilmesi konusunda alınacak önlemlere yol gösterici olması amaçlanmışta Gereç ve Yöntem: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne 01.08.2010 - 31.07.2015 tarihleri arasında düşme nedeniyle başvuran 65 yaş ve üzeri 489 hasta çalışmamıza dahil edilmiştir. Olguların adli dosyalan ve hastane otomasyon sistemindeki bilgileri incelenerek; cinsiyet, yaş, başvuru zamanı, düşme şekli, yaralanma bölgeleri, kemik kırıklan, ek hastalık varlığı, tedavi gördüğü bölüm, tedavi durum- lan geriye dönük araşünlmıştır. Kesitsel nitelikteki bu çalışmada elde edilen veriler SPSS 15.0 programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Olgulann 230 (%47,0)’u erkek, 259 (%53,0)’u kadındır. En fazla olgu; Temmuz ayında (%12,3), Pazar günleri (%15,7) ve 16.00-23.59 saatleri arasında (%46,6) başvurmuştur. Yaşlılar en sık (%43,3) ev içerisinde düşmüştür. Olgulann %16,4’ünde iç organ yaralanması, %53,2’sinde kemik kınğı meydana gelmiştir. En fazla (%41,5) kınk görülen kemik femurdur. Sonuç: Yaşlı nüfustaki artış nedeni ile düşme ile ilişkili yaralanmalar toplumsal bağlamda önemli sorun olmaktadır. Düşme yaşlılığın kaçınılmaz sonucu değildir. Yaşlılarda düşmelerin önlenmesi, günlük yaşam aktivite- leri ile ilgili bağımlılık durumunu azaltacak, yaşam kalitesini arttıracak ve sağlık bakım maliyetim düşürecektir.

Amaç: Bu çalışmada, düşme nedeniyle başvuran 65 yaş üstü olguların değerlendirilmesi ve elde edilen bulguların zarann en aza indirilmesi konusunda alınacak önlemlere yol gösterici olması amaçlanmışta Gereç ve Yöntem: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne 01.08.2010 - 31.07.2015 tarihleri arasında düşme nedeniyle başvuran 65 yaş ve üzeri 489 hasta çalışmamıza dahil edilmiştir. Olguların adli dosyalan ve hastane otomasyon sistemindeki bilgileri incelenerek; cinsiyet, yaş, başvuru zamanı, düşme şekli, yaralanma bölgeleri, kemik kırıklan, ek hastalık varlığı, tedavi gördüğü bölüm, tedavi durum- lan geriye dönük araşünlmıştır. Kesitsel nitelikteki bu çalışmada elde edilen veriler SPSS 15.0 programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Olgulann 230 (%47,0)’u erkek, 259 (%53,0)’u kadındır. En fazla olgu; Temmuz ayında (%12,3), Pazar günleri (%15,7) ve 16.00-23.59 saatleri arasında (%46,6) başvurmuştur. Yaşlılar en sık (%43,3) ev içerisinde düşmüştür. Olgulann %16,4’ünde iç organ yaralanması, %53,2’sinde kemik kınğı meydana gelmiştir. En fazla (%41,5) kınk görülen kemik femurdur. Sonuç: Yaşlı nüfustaki artış nedeni ile düşme ile ilişkili yaralanmalar toplumsal bağlamda önemli sorun olmaktadır. Düşme yaşlılığın kaçınılmaz sonucu değildir. Yaşlılarda düşmelerin önlenmesi, günlük yaşam aktivite- leri ile ilgili bağımlılık durumunu azaltacak, yaşam kalitesini arttıracak ve sağlık bakım maliyetim düşürecektir.

Amaç: Bu çalışma, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezine zehirlenme nedeniyle getirilen erken çocukluk yaş grubundaki (1-4 yaş) olguların değerlendirilmesi ve elde edilen bulguların koruyucu önlemlerin alınmasında yol gösterici olması amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: 01 Ağustos 2010 – 31 Temmuz 2015 tarihleri arasındaki beş yıllık süre içerisinde zehirlenme nedeniyle Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezine getirilen 1-4 yaş aralığındaki 761 çocuk çalışmaya dahil edilmiştir. Kesitsel nitelikteki bu çalışmada elde edilen veriler SPSS istatistik programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Olguların 413 (%54,3)’ü erkek, 348 (%45,7)’i kadındır. En fazla olgu; Temmuz (%11,8) ve Mayıs (%11,6) ayında, Pazartesi günleri (%18,3) ve saat 16.00–23.59 arasında başvurmuştur. Çocuklar istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde en çok ilaç (%48,3) ile zehirlenmiştir. Sonuç: Erken çocukluk yaş grubunda ev içinde meydana gelebilecek zehirlenmelere karşı ebeveynlere ya da çocuğa bakım verenlere yönelik yapılacak eğitim çalışmaları oldukça önemlidir. Bunun yanı sıra hastaların zehire daha kısa süre maruz kalması açısından acil servislerde insan gücü planlaması başvuru zamanları gözetilerek düzenlenmelidir. Anahtar Kelimeler: çocukluk çağı; zehirlenme; kaza; acil servis; önleme

Amaç: Bu çalışma, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezine zehirlenme nedeniyle getirilen erken çocukluk yaş grubundaki (1-4 yaş) olguların değerlendirilmesi ve elde edilen bulguların koruyucu önlemlerin alınmasında yol gösterici olması amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: 01 Ağustos 2010 – 31 Temmuz 2015 tarihleri arasındaki beş yıllık süre içerisinde zehirlenme nedeniyle Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezine getirilen 1-4 yaş aralığındaki 761 çocuk çalışmaya dahil edilmiştir. Kesitsel nitelikteki bu çalışmada elde edilen veriler SPSS istatistik programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Olguların 413 (%54,3)’ü erkek, 348 (%45,7)’i kadındır. En fazla olgu; Temmuz (%11,8) ve Mayıs (%11,6) ayında, Pazartesi günleri (%18,3) ve saat 16.00–23.59 arasında başvurmuştur. Çocuklar istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde en çok ilaç (%48,3) ile zehirlenmiştir. Sonuç: Erken çocukluk yaş grubunda ev içinde meydana gelebilecek zehirlenmelere karşı ebeveynlere ya da çocuğa bakım verenlere yönelik yapılacak eğitim çalışmaları oldukça önemlidir. Bunun yanı sıra hastaların zehire daha kısa süre maruz kalması açısından acil servislerde insan gücü planlaması başvuru zamanları gözetilerek düzenlenmelidir. Anahtar Kelimeler: çocukluk çağı; zehirlenme; kaza; acil servis; önleme

Amaç: Bu çalışmada cinsel istismar sonucu gebe kalan çocukların uğradığı istismara ve gebeliklerine ilişkin özellikler ile ruhsal etkilenmenin boyutunun araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 6 yıllık sürede Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalına muayene edilerek rapor düzenlenmesi için gönderilen cinsel istismar sonucu gebe kalmış 18 yaş altındaki 111 çocuğa ait hasta dosyaları incelenmiştir. Bulgular: Çocuklarda ilk gebelik yaş ortalaması 14,51,3 (11-17) yıldır. Kurbanların %41,4’ünde tehdit, hile, kandırma veya zorlama ile istismarın gerçekleştiği ve %68,5’inde istismarın tekrarladığı, çocukların %13,5’inin aile üyelerinden birinin istismarı sonucu gebe kaldığı, gebe kalan çocukların yaklaşık yarısının doğum yaptığı, doğan çocukların ise yaklaşık yarısının annesinden ayrı kurum bakımında olduğu, 3 çocuğun da evlat edindirildiği belirlenmiştir. İstismar sonucu gebe kalan çocukların yarısında yaşadıkları olay nedeniyle ruhsal patoloji geliştiği; tehdit/kandırma, tekrarlayan istismar ve ensest varlığının ruhsal patoloji için risk faktörü olduğu saptanmıştır. Sonuç: İstismar mağduru gebe kalan çocuklar sadece beden ve ruh sağlığı açısından değil, eğitimi bırakmak, ekonomik bağımlı olmak gibi sosyal alanlarda da uzun süreli ve kalıcı etkilere maruz kalmaktadır. Bu nedenle, akut dönemde başvuran cinsel istismar mağdurlarında acil kontrasepsiyon uygulanarak bu olumsuz etkilerin önlenebileceği dikkate alınmalıdır. Akut dönemden sonra başvuran mağdurlarda ise gebelik olup olmadığı erken dönemde araştırılmalı, varolan gebelikler istem halinde uygun koşullarda sonlandırılmalıdır. Ayrıca bu çocuklar ruhsal patolojilerin rehabilitasyonu için de izleme alınmalıdır.

Amaç: Bu çalışmada cinsel istismar sonucu gebe kalan çocukların uğradığı istismara ve gebeliklerine ilişkin özellikler ile ruhsal etkilenmenin boyutunun araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 6 yıllık sürede Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalına muayene edilerek rapor düzenlenmesi için gönderilen cinsel istismar sonucu gebe kalmış 18 yaş altındaki 111 çocuğa ait hasta dosyaları incelenmiştir. Bulgular: Çocuklarda ilk gebelik yaş ortalaması 14,51,3 (11-17) yıldır. Kurbanların %41,4’ünde tehdit, hile, kandırma veya zorlama ile istismarın gerçekleştiği ve %68,5’inde istismarın tekrarladığı, çocukların %13,5’inin aile üyelerinden birinin istismarı sonucu gebe kaldığı, gebe kalan çocukların yaklaşık yarısının doğum yaptığı, doğan çocukların ise yaklaşık yarısının annesinden ayrı kurum bakımında olduğu, 3 çocuğun da evlat edindirildiği belirlenmiştir. İstismar sonucu gebe kalan çocukların yarısında yaşadıkları olay nedeniyle ruhsal patoloji geliştiği; tehdit/kandırma, tekrarlayan istismar ve ensest varlığının ruhsal patoloji için risk faktörü olduğu saptanmıştır. Sonuç: İstismar mağduru gebe kalan çocuklar sadece beden ve ruh sağlığı açısından değil, eğitimi bırakmak, ekonomik bağımlı olmak gibi sosyal alanlarda da uzun süreli ve kalıcı etkilere maruz kalmaktadır. Bu nedenle, akut dönemde başvuran cinsel istismar mağdurlarında acil kontrasepsiyon uygulanarak bu olumsuz etkilerin önlenebileceği dikkate alınmalıdır. Akut dönemden sonra başvuran mağdurlarda ise gebelik olup olmadığı erken dönemde araştırılmalı, varolan gebelikler istem halinde uygun koşullarda sonlandırılmalıdır. Ayrıca bu çocuklar ruhsal patolojilerin rehabilitasyonu için de izleme alınmalıdır. Anahtar Kelimeler: Çocuk cinsel istismarı, Gebelik, Ruhsal patoloji.

Amaç: Adli tıp hizmetleri, adaletin ortaya çıkmasına doğrudan katkısı bulunan, hukuksal sorunların çözümünü güçlü bir şekilde etkileyen hizmetlerdir. Adli tıp hizmetlerinin neler olduğunun toplum tarafından bilinirliği, bilgi kaynakları, bağımsızlığına ya da tarafsızlığına güvenlerinin değerlendirilmesi ve elde edilen veriler doğrultusunda öneriler sunmaktır. Gereç ve Yöntem: Toplumunun her kesiminin temsili amacıyla Samsun il merkezinde yaşayan memur, işçi, serbest meslek, öğrenci ve ev kadınlarından oluşan beş farklı meslek grubu çalışmaya dâhil edilmiştir. Çalışmaya 201 memur, 207 işçi, 205 serbest meslek mensubu, 204 öğrenci ve 200 ev kadını olmak üzere toplam 1017 kişi katılmıştır. Olgulardan elde edilen veriler kaydedilmiş ve paket istatistik programı (SPSS 16.0) kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya katılan toplam 1017 kişinin 471 (%46,3)’i erkek, 546 (%53,7)’sı kadın olup, yaş ortalamaları 34,6±11,8 (18-65) yıldır. Katılımcıların 887 (%87,2)’sinin Adli Tıp konusunda en sık bilgi kaynağının televizyonlar, en sık bilinen Adli Tıp hizmetinin otopsi işlemi, Adli Tıp hizmetleri hakkında en sık sıkıntı duyulan durumun inceleme ve rapor düzenlemenin çok uzaması, Adli Tıp bilirkişilik hizmetlerine güven duyulmamasının en sık sebebinin de hizmetlerin baskı altında yapılması ve bazen tarafsız karar verilememesi olduğu, katılımcıların 747 (%73,5)’sinin kendilerine ya da bir yakınlarına otopsi işlemi uygulamasına karşı çıkmayacaklarını belirttikleri saptanmıştır. Sonuç: Adli Tıp hizmeti veren kurum ve kuruluşlara kamuoyunun duyduğu ilgi her geçen gün artmaktadır. Önemli görevler üstlenmiş olan ve yüksek bir beklenti ile takip edilen bu kurum ve kuruluşların mevcut sorunlarının çözülmesi için gerekli adımlar atılmalı ve önlemler alınmalıdır. Anahtar Kelimeler: Adli tıp, Bilinirlik, Güvenilirlik.

Matrisit; annenin, oğlu ya da kızı tarafından cinayeti olarak tanımlanabilir. Literatürde nadir görülen ve az bilgiye sahip olunan matrisit gibi homisidal davranışları etkileyen sosyolojik, biyolojik, psikolojik ve çevresel etkenlerle olan ilişkilerin araştırıldığı çalışmalar nadiren görülmektedir. Bu olgu da nadir görülen bir durumun literatüre katkıda bulunması amacıyla sunulmuştur. Anahtar kelimeler: Ergen, Matrisit, Homisidal davranışlar.

Amaç: Adli tıp hizmetleri, adaletin ortaya çıkmasına doğrudan katkısı bulunan, hukuksal sorunların çözümünü güçlü bir şekilde etkileyen hizmetlerdir. Adli tıp hizmetlerinin neler olduğunun toplum tarafından bilinirliği, bilgi kaynakları, bağımsızlığına ya da tarafsızlığına güvenlerinin değerlendirilmesi ve elde edilen veriler doğrultusunda öneriler sunmaktır. Gereç ve Yöntem: Toplumunun her kesiminin temsili amacıyla Samsun il merkezinde yaşayan memur, işçi, serbest meslek, öğrenci ve ev kadınlarından oluşan beş farklı meslek grubu çalışmaya dâhil edilmiştir. Çalışmaya 201 memur, 207 işçi, 205 serbest meslek mensubu, 204 öğrenci ve 200 ev kadını olmak üzere toplam 1017 kişi katılmıştır. Olgulardan elde edilen veriler kaydedilmiş ve paket istatistik programı (SPSS 16.0) kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya katılan toplam 1017 kişinin 471 (%46,3)’i erkek, 546 (%53,7)’sı kadın olup, yaş ortalamaları 34,6±11,8 (18-65) yıldır. Katılımcıların 887 (%87,2)’sinin Adli Tıp konusunda en sık bilgi kaynağının televizyonlar, en sık bilinen Adli Tıp hizmetinin otopsi işlemi, Adli Tıp hizmetleri hakkında en sık sıkıntı duyulan durumun inceleme ve rapor düzenlemenin çok uzaması, Adli Tıp bilirkişilik hizmetlerine güven duyulmamasının en sık sebebinin de hizmetlerin baskı altında yapılması ve bazen tarafsız karar verilememesi olduğu, katılımcıların 747 (%73,5)’sinin kendilerine ya da bir yakınlarına otopsi işlemi uygulamasına karşı çıkmayacaklarını belirttikleri saptanmıştır. Sonuç: Adli Tıp hizmeti veren kurum ve kuruluşlara kamuoyunun duyduğu ilgi her geçen gün artmaktadır. Önemli görevler üstlenmiş olan ve yüksek bir beklenti ile takip edilen bu kurum ve kuruluşların mevcut sorunlarının çözülmesi için gerekli adımlar atılmalı ve önlemler alınmalıdır.

Matrisit; annenin, oğlu ya da kızı tarafından cinayeti olarak tanımlanabilir. Literatürde nadir görülen ve az bilgiye sahip olunan matrisit gibi homisidal davranışları etkileyen sosyolojik, biyolojik, psikolojik ve çevresel etkenlerle olan ilişkilerin araştırıldığı çalışmalar nadiren görülmektedir. Bu olgu da nadir görülen bir durumun literatüre katkıda bulunması amacıyla sunulmuştur.

Amaç: Bu çalışmada Samsun ilinde görev yapan hekimlerin meslekleri nedeniyle maruz kaldıkları şiddetin türü, sıklığı ve şiddete uğrama nedenleri ile şiddetin önlenmesi konusundaki düşüncelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Tanımlayıcı nitelikteki bu araştırmanın verileri, etik kurul onayı ve yazılı kurumsal izinler alındıktan sonra 01.06.2013-30.11.2013 tarihleri arasında Samsun ilinde görev yapan ve araştırmaya gönüllü olarak katılan 865 hekimden anket formu aracılığıyla ve yüzyüze görüşme tekniğiyle toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS istatistik programı (Version 13.0) ile değerlendirilmiş, çözümlemede tanımlayıcı istatistikler ve ki kare analizi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan 865 hekimin 587’si (%67,8) çalışma yaşamı boyunca en az bir kez mesleği nedeniyle şiddete uğradığını, bunların da %86,4’ü en son yaşadığı şiddetin sözel şiddet olduğunu, %74,4’ü hasta yakınları ve %38,9’u hastalardan şiddet gördüğünü, %81,4’ü saldırganın erkek olduğunu, %43,9’u haksız istekleri reddettiği için şiddete maruz kaldığını belirtmiştir. Çalışmaya katılan hekimlerin %72,3’ü genel olarak sağlık sistemindeki olumsuzlukların sorumlusunun hekim olarak gösterilmesi nedeniyle hekimlerin şiddete maruz kaldığını, %79,6’sı şiddetin önüne geçmek için ülkemizde hekime yönelik şiddet konusunda yasal yaptırımların yeniden düzenlenmesi gerektiğini belirtmiştir. Sonuç: Birçok koruyucu hekimlik yaklaşımında esas olduğu gibi, şiddet de gerçekleşmeden engellenmelidir. Anahtar kelimeler: şiddet; işyeri şiddeti; hekime yönelik şiddet

Amaç: Bu çalışmada Samsun ilinde görev yapan hekimlerin meslekleri nedeniyle maruz kaldıkları şiddetin türü, sıklığı ve şiddete uğrama nedenleri ile şiddetin önlenmesi konusundaki düşüncelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Tanımlayıcı nitelikteki bu araştırmanın verileri, etik kurul onayı ve yazılı kurumsal izinler alındıktan sonra 01.06.2013-30.11.2013 tarihleri arasında Samsun ilinde görev yapan ve araştırmaya gönüllü olarak katılan 865 hekimden anket formu aracılığıyla ve yüzyüze görüşme tekniğiyle toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS istatistik programı (Version 13.0) ile değerlendirilmiş, çözümlemede tanımlayıcı istatistikler ve ki kare analizi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan 865 hekimin 587’si (%67,8) çalışma yaşamı boyunca en az bir kez mesleği nedeniyle şiddete uğradığını, bunların da %86,4’ü en son yaşadığı şiddetin sözel şiddet olduğunu, %74,4’ü hasta yakınları ve %38,9’u hastalardan şiddet gördüğünü, %81,4’ü saldırganın erkek olduğunu, %43,9’u haksız istekleri reddettiği için şiddete maruz kaldığını belirtmiştir. Çalışmaya katılan hekimlerin %72,3’ü genel olarak sağlık sistemindeki olumsuzlukların sorumlusunun hekim olarak gösterilmesi nedeniyle hekimlerin şiddete maruz kaldığını, %79,6’sı şiddetin önüne geçmek için ülkemizde hekime yönelik şiddet konusunda yasal yaptırımların yeniden düzenlenmesi gerektiğini belirtmiştir. Sonuç: Birçok koruyucu hekimlik yaklaşımında esas olduğu gibi, şiddet de gerçekleşmeden engellenmelidir. Anahtar kelimeler: şiddet; işyeri şiddeti; hekime yönelik şiddet

Bu çalışmada; Samsun’da çocukluk çağı medikolegal ölüm olgularının genel özelliklerinin belirlenerek, önlenebilir sebeplerle meydana gelen çocukluk çağı ölümlerinin azaltılmasına yönelik çalışmalara katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Samsun’da 2006-2011 yılları arasındaki altı yıllık sürede postmortem incelemesi yapılan 0-18 yaş grubundaki 301 adli ölüm olgusu ile ilgili kayıtlar incelenmiştir. Veriler SPSS (version 20.0) istatistik programı yardımı ile değerlendirilmiştir. Çocukların %66,1’i erkektir. Yaş ortalaması 7,7±5,7 (0-18) yıldır ve en fazla (%26,6) olgu 1-4 yaş grubundadır. Adli soruşturma sonucunda çocukların %78,4’ünde ölümün orijininin kaza olduğu belirtilmiştir. Ölümün orijini kaza olan 236 çocuğun %47,4’ünün trafik kazası sonucu ölmüş olduğu tespit edilmiştir. Doğal ölüm olarak değerlendirilmiş 34 olguda ölüm nedeninin en sık (%47,1) enfeksiyon hastalıkları olduğu görülmüştür. Çocukluk çağında yaralanmaya bağlı ölümlerin büyük bir kısmının kazalar ve özellikle de trafik kazaları sonucu meydana gelmiş olduğu dikkate alındığında; bu ölümlerin basit ve kolay uygulanabilir önlemlerle önemli ölçüde azaltılabileceği düşünülmektedir. Anahtar kelimeler: Adli tıp, çocukluk çağı, medikolegal ölüm.

Bu çalışmada; Samsun’da çocukluk çağı medikolegal ölüm olgularının genel özelliklerinin belirlenerek, önlenebilir sebeplerle meydana gelen çocukluk çağı ölümlerinin azaltılmasına yönelik çalışmalara katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Samsun’da 2006-2011 yılları arasındaki altı yıllık sürede postmortem incelemesi yapılan 0-18 yaş grubundaki 301 adli ölüm olgusu ile ilgili kayıtlar incelenmiştir. Veriler SPSS (version 20.0) istatistik programı yardımı ile değerlendirilmiştir. Çocukların %66,1’i erkektir. Yaş ortalaması 7,7±5,7 (0-18) yıldır ve en fazla (%26,6) olgu 1-4 yaş grubundadır. Adli soruşturma sonucunda çocukların %78,4’ünde ölümün orijininin kaza olduğu belirtilmiştir. Ölümün orijini kaza olan 236 çocuğun %47,4’ünün trafik kazası sonucu ölmüş olduğu tespit edilmiştir. Doğal ölüm olarak değerlendirilmiş 34 olguda ölüm nedeninin en sık (%47,1) enfeksiyon hastalıkları olduğu görülmüştür. Çocukluk çağında yaralanmaya bağlı ölümlerin büyük bir kısmının kazalar ve özellikle de trafik kazaları sonucu meydana gelmiş olduğu dikkate alındığında; bu ölümlerin basit ve kolay uygulanabilir önlemlerle önemli ölçüde azaltılabileceği düşünülmektedir. Anahtar kelimeler: Adli tıp, çocukluk çağı, medikolegal ölüm.

Amaç: Bu araştırmada Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde eğitimlerine devam eden, meslek hayatına atılmalarına az bir süre kalan intern hekimlerin hastane ortamında uğradıkları ya da tanık oldukları şiddet davranışları ve hekime yönelik şiddetin önlenmesi konusundaki düşüncelerinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Kesitsel nitelikteki bu araştırma, 01-30.Eylül.2013 tarihinde Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde eğitimlerine devam eden intern hekimlere gönüllülük esasına göre gözlem altında anket uygulanarak yapılmıştır. Araştırmaya 161 intern hekimden 139’u (%86,3) katılmıştır. Araştırma öncesinde Tıp Fakültesi Dekanlığı’ndan gerekli izinler alınmıştır. Elde edilen veriler paket istatistik programı (SPSS 20.0) yardımı ile değerlendirilmiş, sayı ve yüzdelikler şeklinde sunulmuştur. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 23,79±1,23 yıl olup 75 (%54)’i kadın, 64 (%46)’ü erkektir. Katılımcıların %43,2’si öğrenciliği süresince çalıştığı kliniklerde yaptığı iş nedeniyle hasta ya da hasta yakınları tarafından şiddete uğradığını ve ayrıca %78,4’ü de başka bir hekimin mesleği nedeniyle uğradığı şiddete tanık olduğunu ifade etmektedir. Katılımcıların büyük çoğunluğu (%97,8) hekime yönelik şiddetin önlenebilir olduğunu ve şiddetin nedeninin de en fazla (%82,7), “sağlık sistemindeki olumsuzlukların sorumlusunun hekim olarak gösterilmesi” olduğunu düşünmektedir. İntern hekimlerin %95,7’si bu şiddeti önlemede en önemli yapılması gerekenin, “Hekime yönelik şiddet konusundaki yasal yaptırımların yeniden düzenlenmesi” olduğunu belirtmektedirler. Tartışma ve sonuç: Eskiye oranla sağlık çalışanlarına karşı şiddetin büyük ölçüde arttığı ve alınan önlemlerin yetersizliği bu konuda yapılan birçok çalışmanın ortak verisidir. Ancak sağlık işyerinde gözlenen artmış şiddetin toplumdaki profilin bir yansıması olduğu da unutulmamalıdır. Ülkemizde bu konuda yapılan çalışmalar yeterli düzeyde değildir. Bu konuda şiddetin nedenleri ve risk gruplarına yönelik çalışmalar yapılması, şiddetin önlenmesi yönünde daha etkin programlar geliştirilmesine öncülük edecektir.

Amaç: Bu araştırmada Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde eğitimlerine devam eden, meslek hayatına atılmalarına az bir süre kalan intern hekimlerin hastane ortamında uğradıkları ya da tanık oldukları şiddet davranışları ve hekime yönelik şiddetin önlenmesi konusundaki düşüncelerinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Kesitsel nitelikteki bu araştırma, 01-30.Eylül.2013 tarihinde Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde eğitimlerine devam eden intern hekimlere gönüllülük esasına göre gözlem altında anket uygulanarak yapılmıştır. Araştırmaya 161 intern hekimden 139’u (%86,3) katılmıştır. Araştırma öncesinde Tıp Fakültesi Dekanlığı’ndan gerekli izinler alınmıştır. Elde edilen veriler paket istatistik programı (SPSS 20.0) yardımı ile değerlendirilmiş, sayı ve yüzdelikler şeklinde sunulmuştur. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 23,79±1,23 yıl olup 75 (%54)’i kadın, 64 (%46)’ü erkektir. Katılımcıların %43,2’si öğrenciliği süresince çalıştığı kliniklerde yaptığı iş nedeniyle hasta ya da hasta yakınları tarafından şiddete uğradığını ve ayrıca %78,4’ü de başka bir hekimin mesleği nedeniyle uğradığı şiddete tanık olduğunu ifade etmektedir. Katılımcıların büyük çoğunluğu (%97,8) hekime yönelik şiddetin önlenebilir olduğunu ve şiddetin nedeninin de en fazla (%82,7), “sağlık sistemindeki olumsuzlukların sorumlusunun hekim olarak gösterilmesi” olduğunu düşünmektedir. İntern hekimlerin %95,7’si bu şiddeti önlemede en önemli yapılması gerekenin, “Hekime yönelik şiddet konusundaki yasal yaptırımların yeniden düzenlenmesi” olduğunu belirtmektedirler. Tartışma ve sonuç: Eskiye oranla sağlık çalışanlarına karşı şiddetin büyük ölçüde arttığı ve alınan önlemlerin yetersizliği bu konuda yapılan birçok çalışmanın ortak verisidir. Ancak sağlık işyerinde gözlenen artmış şiddetin toplumdaki profilin bir yansıması olduğu da unutulmamalıdır. Ülkemizde bu konuda yapılan çalışmalar yeterli düzeyde değildir. Bu konuda şiddetin nedenleri ve risk gruplarına yönelik çalışmalar yapılması, şiddetin önlenmesi yönünde daha etkin programlar geliştirilmesine öncülük edecektir.

Çalışanlar, iş ortamındaki birçok faktör nedeniyle strese maruz kalır ve bu stres nedeniyle de fiziksel, ruhsal ve sosyal değişiklikler yaşar. Bu çalışmada; adli tıp uzman ve asistanlarının örgütsel stres düzeyinin ve stres düzeyini etkileyebilecek sosyo-demografik değişkenlerin ortaya konulması amaçlanmıştır. Örgütsel stres faktörlerinin düzeyini belirlemede Örgütsel Stres Anketi-D (VOS-D) kullanılmıştır. Anketin Türkçe versiyonu 27 ilden 120 adli tıp uzman/asistanına e-mail ya da posta ile gönderilmiş, 113’ü anketi doldurarak geri göndermiştir. Elde edilen veriler paket istatistik programı kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmaya katılanların 78’i (%69) üniversitelerin adli tıp anabilim dallarında, 28’i (%24.8) Adli Tıp Kurumu ve buna bağlı birimlerde, 7’si de (%6.2) Sağlık Bakanlığı’na bağlı hastanelerde görev yapmaktadır. Katılımcıların 70’i (%61.9) adli tıp uzmanı, 43’ü (%38.1) adli tıp asistanıdır. Adli tıp uzman ve asistanlarının 87’si (%77) erkek, 26’sı (%23) kadındır ve yaş ortalaması 35.9 + 7.3 (25-62) yıldır. Yanıtlanan ölçeklerin persantil dağılımına ve ortalama skorlara bakıldığında; katılımcıların ilk sırada sorumluluk, ikinci sırada aşırı iş yükünden etkilendiği görülmektedir. Stres faktörlerinden etkilenme açısından cinsiyetler arasmda istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamaktadır. Rol belirsizliği ve gelecek belirsizliği en çok adli tıp asistanlarını etkilerken, sorumluluk adli tıp uzmanlarında daha fazla stres yaratmaktadır. Sonuç olarak; adli tıp uzman ve asistanlarının, çalışma ortamında karşılaştığı stres faktörlerinin en aza indirgenebilmesi için, sorumluluğun paylaşılması, iş yükünün dengelenerek azaltılması gibi birtakım önlemler alınması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Adli tıp, örgütsel stres

Çalışanlar, iş ortamındaki birçok faktör nedeniyle strese maruz kalır ve bu stres nedeniyle de fiziksel, ruhsal ve sosyal değişiklikler yaşar. Bu çalışmada; adli tıp uzman ve asistanlarının örgütsel stres düzeyinin ve stres düzeyini etkileyebilecek sosyo-demografik değişkenlerin ortaya konulması amaçlanmıştır. Örgütsel stres faktörlerinin düzeyini belirlemede Örgütsel Stres Anketi-D (VOS-D) kullanılmıştır. Anketin Türkçe versiyonu 27 ilden 120 adli tıp uzman/asistanına e-mail ya da posta ile gönderilmiş, 113’ü anketi doldurarak geri göndermiştir. Elde edilen veriler paket istatistik programı kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmaya katılanların 78’i (%69) üniversitelerin adli tıp anabilim dallarında, 28’i (%24.8) Adli Tıp Kurumu ve buna bağlı birimlerde, 7’si de (%6.2) Sağlık Bakanlığı’na bağlı hastanelerde görev yapmaktadır. Katılımcıların 70’i (%61.9) adli tıp uzmanı, 43’ü (%38.1) adli tıp asistanıdır. Adli tıp uzman ve asistanlarının 87’si (%77) erkek, 26’sı (%23) kadındır ve yaş ortalaması 35.9 + 7.3 (25-62) yıldır. Yanıtlanan ölçeklerin persantil dağılımına ve ortalama skorlara bakıldığında; katılımcıların ilk sırada sorumluluk, ikinci sırada aşırı iş yükünden etkilendiği görülmektedir. Stres faktörlerinden etkilenme açısından cinsiyetler arasmda istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamaktadır. Rol belirsizliği ve gelecek belirsizliği en çok adli tıp asistanlarını etkilerken, sorumluluk adli tıp uzmanlarında daha fazla stres yaratmaktadır. Sonuç olarak; adli tıp uzman ve asistanlarının, çalışma ortamında karşılaştığı stres faktörlerinin en aza indirgenebilmesi için, sorumluluğun paylaşılması, iş yükünün dengelenerek azaltılması gibi birtakım önlemler alınması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Adli tıp, örgütsel stres

Bu çalışmada; bisiklet ve motosiklet kazası sonucu yaralanan ve ölen olguların, demografik ve klinik özellikleri araştırılarak, kazalara bağlı yaralanmalarm nasıl oluştuğunun aydınlatılması, yaralanmalarm ciddiyetinin azaltılmasına yönelik çözüm önerileri sunulması amaçlanmıştır. Bisiklet ve motosiklet kazası sonucu yaralanarak Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Tıp Fakültesi Hastanesinde ilk müdahalesi ve tedavisi yapılan 256 olguya ait demografik ve klinik veriler incelenmiş, elde edilen veriler SPSS 10.0 paket programı ile değerlendirilmiştir. Hem bisiklet hem de motosiklet kazası sonucu yaralananların çoğunlukla (%89.1) erkek olduğu, bisiklet kazalarının en fazla 10-19 yaş grubunda, motosiklet kazalarının ise 20-29 yaş grubunda görüldüğü tespit edilmiştir. Bisiklet kazalarının daha çok düşme, motosiklet kazalarının ise çarpışma sonucu meydana geldiği, her iki grupta da en sık yüz bölgesinin yaralandığı, bunu bisiklet kazalarında üst ekstremitenin, motosiklet kazalarında da baş bölgesinin izlediği saptanmıştır. Tüm veriler dünyada ve ülkemizde motosiklet ve bisiklet kullanımının ve buna paralel olarak da bu araçlarla meydana gelen kazaların hızla arttığını göstermektedir. Bu sorunun daha büyük boyutlara ulaşmaması için şimdiden daha ciddi önlemler alınmalıdır. Anahtar kelimeler: Trafik kazası, bisiklet, motosiklet, yaralanma, ölüm.

Bu çalışmada; bisiklet ve motosiklet kazası sonucu yaralanan ve ölen olguların, demografik ve klinik özellikleri araştırılarak, kazalara bağlı yaralanmalarm nasıl oluştuğunun aydınlatılması, yaralanmalarm ciddiyetinin azaltılmasına yönelik çözüm önerileri sunulması amaçlanmıştır. Bisiklet ve motosiklet kazası sonucu yaralanarak Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Tıp Fakültesi Hastanesinde ilk müdahalesi ve tedavisi yapılan 256 olguya ait demografik ve klinik veriler incelenmiş, elde edilen veriler SPSS 10.0 paket programı ile değerlendirilmiştir. Hem bisiklet hem de motosiklet kazası sonucu yaralananların çoğunlukla (%89.1) erkek olduğu, bisiklet kazalarının en fazla 10-19 yaş grubunda, motosiklet kazalarının ise 20-29 yaş grubunda görüldüğü tespit edilmiştir. Bisiklet kazalarının daha çok düşme, motosiklet kazalarının ise çarpışma sonucu meydana geldiği, her iki grupta da en sık yüz bölgesinin yaralandığı, bunu bisiklet kazalarında üst ekstremitenin, motosiklet kazalarında da baş bölgesinin izlediği saptanmıştır. Tüm veriler dünyada ve ülkemizde motosiklet ve bisiklet kullanımının ve buna paralel olarak da bu araçlarla meydana gelen kazaların hızla arttığını göstermektedir. Bu sorunun daha büyük boyutlara ulaşmaması için şimdiden daha ciddi önlemler alınmalıdır. Anahtar kelimeler: Trafik kazası, bisiklet, motosiklet, yaralanma, ölüm.

Küresel bir halk sağlığı sorunu olan şiddetin tüm türleri, dünyanın her yerinde görülmektedir. Kendi kendini yaralama, kişilerarası ya da toplu şiddet sonucu, her yıl bir milyondan fazla kişi ölmekte ve çok daha fazlası da yaralanmaktadır. Yaşanan şiddetten çocuklar ve gençler de etkilenmekte olup 2000 yılı verilerine göre, dünyada 199.000 (Yüzbinde 9.2) genç cinayeti olduğu, şiddet sonucu günde ortalama 10-29 yaş arası 565 çocuk, adölesan ve genç erişkinin öldüğü bildirilmektedir. Bu çalışmada, Samsun İl merkezinde meydana gelen 0-18 yaş grubu cinayet olguları değerlendirilerek, çocukluk çağı cinayetlerine yönelik bazı çıkarımlarda bulunmak amaçlanmıştır. Samsun Adliyesi’ndeki kayıtlar retrospektif olarak incelenerek; 10 yıllık (1998-2007) sürede Samsun Ağır Ceza Merkezi bölgesinde gerçekleştirilen 0-18 yaş grubu 18 cinayet olgusuna ait veriler değerlendirilmiştir. Olguların %77,8 (14 olgu)’i erkektir ve en fazla olgu (11 olgu) 16-18 yaş grubundadır. İki olguda sanık belirlenememiş olup, 2’sinde annesi, l’inde babası, 8’inde arkadaşı, akrabası ya da komşusu, 5 olguda ise tanımadığı bir kişidir. Sadece 2 olguda ölüme neden olan olay evde meydana gelmiştir. Olguların çoğunda (12 olgu) ateşli silah ya da kesici-delici alet kullanılmıştır. Cinayet öncesi sanıkla aralarmda tartışma olduğu bildirilen olgu sayısı 11’dir. Çocuğun yaşama ve sağlıklı olarak yaşamını sürdürme hakkının korunması için birey ve toplum olarak gerekli önlemleri almamız ve toplumsal şiddetin azaltılmasına yönelik çalışmalar yapmamız gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Çocukluk çağı, cinayet

Küresel bir halk sağlığı sorunu olan şiddetin tüm türleri, dünyanın her yerinde görülmektedir. Kendi kendini yaralama, kişilerarası ya da toplu şiddet sonucu, her yıl bir milyondan fazla kişi ölmekte ve çok daha fazlası da yaralanmaktadır. Yaşanan şiddetten çocuklar ve gençler de etkilenmekte olup 2000 yılı verilerine göre, dünyada 199.000 (Yüzbinde 9.2) genç cinayeti olduğu, şiddet sonucu günde ortalama 10-29 yaş arası 565 çocuk, adölesan ve genç erişkinin öldüğü bildirilmektedir. Bu çalışmada, Samsun İl merkezinde meydana gelen 0-18 yaş grubu cinayet olguları değerlendirilerek, çocukluk çağı cinayetlerine yönelik bazı çıkarımlarda bulunmak amaçlanmıştır. Samsun Adliyesi’ndeki kayıtlar retrospektif olarak incelenerek; 10 yıllık (1998-2007) sürede Samsun Ağır Ceza Merkezi bölgesinde gerçekleştirilen 0-18 yaş grubu 18 cinayet olgusuna ait veriler değerlendirilmiştir. Olguların %77,8 (14 olgu)’i erkektir ve en fazla olgu (11 olgu) 16-18 yaş grubundadır. İki olguda sanık belirlenememiş olup, 2’sinde annesi, l’inde babası, 8’inde arkadaşı, akrabası ya da komşusu, 5 olguda ise tanımadığı bir kişidir. Sadece 2 olguda ölüme neden olan olay evde meydana gelmiştir. Olguların çoğunda (12 olgu) ateşli silah ya da kesici-delici alet kullanılmıştır. Cinayet öncesi sanıkla aralarmda tartışma olduğu bildirilen olgu sayısı 11’dir. Çocuğun yaşama ve sağlıklı olarak yaşamını sürdürme hakkının korunması için birey ve toplum olarak gerekli önlemleri almamız ve toplumsal şiddetin azaltılmasına yönelik çalışmalar yapmamız gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Çocukluk çağı, cinayet

Bu çalışma, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne başvuran 0-18 yaş grubundaki adli olguların demografik özelliklerini, geliş yakınmalarını, tedavi sonuçlarını incelemek ve benzer çalışmalarla karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı nitelikteki bu araştırmanın örneklemini, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne 01/01/2004-31/12/2004 tarihleri arasında başvuran 0-18 yaş aralığındaki 1118 adli olgu oluşturmaktadır. 2004 yılında başvuran 3057 adli olgudan %36,6’sı 0-18 yaş grubundadır. Bu olguların 484 (%43,3)’ü kadın, 634 (%56,7)’ü erkektir ve yaş ortalaması 8,54 + 5,85 (0-18) yıldır. En fazla olgu (%39,4) yaz mevsiminde hastaneye başvurmuştur. Olguların en çok (%29,3) zehirlenme sonucu başvurduğu ve bunu %25,4’lük oran ile yüksekten düşmelerin izlediği tespit edilmiştir. Kasten yaralama sonucu başvuran mağdur çocuklarm oranı %17,4, trafik kazası sonucu başvuranların oranı ise %11,7’dir Çocukluk çağında kazalar, önlenebilir sağlık sorunlarının başında yer almaktadır. Çocuklarm yaşadığı çevrelerde ve evde güvenliği sağlamak için gerekli önlemler alınmalı ve bunun için uygun güvenlik araçları kullanılmalıdır. Aynı zamanda bu tür olayların, müdahale edenlerce bildirilmesi ve kamu adına soruşturma-kovuşturma yapılması gereken adli nitelikteki olaylar olduğu da unutulmamalıdır. Anahtar kelimeler: Adli olgu, çocuk, zehirlenme, kaza

Bu çalışma, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne başvuran 0-18 yaş grubundaki adli olguların demografik özelliklerini, geliş yakınmalarını, tedavi sonuçlarını incelemek ve benzer çalışmalarla karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı nitelikteki bu araştırmanın örneklemini, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne 01/01/2004-31/12/2004 tarihleri arasında başvuran 0-18 yaş aralığındaki 1118 adli olgu oluşturmaktadır. 2004 yılında başvuran 3057 adli olgudan %36,6’sı 0-18 yaş grubundadır. Bu olguların 484 (%43,3)’ü kadın, 634 (%56,7)’ü erkektir ve yaş ortalaması 8,54 + 5,85 (0-18) yıldır. En fazla olgu (%39,4) yaz mevsiminde hastaneye başvurmuştur. Olguların en çok (%29,3) zehirlenme sonucu başvurduğu ve bunu %25,4’lük oran ile yüksekten düşmelerin izlediği tespit edilmiştir. Kasten yaralama sonucu başvuran mağdur çocuklarm oranı %17,4, trafik kazası sonucu başvuranların oranı ise %11,7’dir Çocukluk çağında kazalar, önlenebilir sağlık sorunlarının başında yer almaktadır. Çocuklarm yaşadığı çevrelerde ve evde güvenliği sağlamak için gerekli önlemler alınmalı ve bunun için uygun güvenlik araçları kullanılmalıdır. Aynı zamanda bu tür olayların, müdahale edenlerce bildirilmesi ve kamu adına soruşturma-kovuşturma yapılması gereken adli nitelikteki olaylar olduğu da unutulmamalıdır. Anahtar kelimeler: Adli olgu, çocuk, zehirlenme, kaza

Ası intihar amacıyla sıklıkla seçilen bir yöntem olup, kaza ve cinayet olguları nadirdir. Tanımlayıcı tipteki bu çalışmada; ası sonucu ölen olguların demografik özelliklerinin belirlenmesi ve verilerin benzer çalışmalar ile karşılaştırılarak tartışılması amaçlanmıştır. Bu amaçla; Samsun’da 1997-2004 yılları arasında ölü muayenesi otopsi işlemi uygulanan 3261 adli ölüm olgusundan ası sonucu öldüğü belirlenen 61 olgu ile ilgili Samsun Adliyesi arşivinde bulunan kayıtlar retrospektif olarak incelenmiştir. Olguların 37 (%60,7)’si erkek, 24 (%39,3)’ü kadın olup, yaş ortalaması 32,38 + 14,15 (11-79) yıldır. Tüm olgularda orijin intihar olarak saptanmıştır. Olguların %77, Tinde ası eylemi ev ve eklentilerinde gerçekleştirilmiştir. Olguların %91,8’inde olay yeri inceleme tutanağı ve olay yeri krokisi bulunmakla birlikte, olay yerine veya ölene ait fotoğraflar %55,7’sinde mevcuttur. Olguların %77,1’i “tam ası” ve %82,0’si “tipik ası” şeklindedir. Telem tüm olgularda tespit edilirken, ası vasıtası olarak 32 (%52,5) olguda ip-urgan kullanılmıştır. Otopsi uygulanan 51 (%83,6) olgudan 38’inde boyun yumuşak dokularında ekimoz, 32’sinde hiyoid kemik ve/veya tiroid kıkırdakta kırık ve bir olguda da boyun omurlarında ayrılma saptanmıştır. Adli inceleme sürecinin uzamaması ve hatasız sonuçlara ulaşılabilmesi amacıyla, tüm adli ölümlerde olduğu gibi ası olgularında da, ayrıntılı olay yeri incelemesi yapılarak krokiler çizilmeli, fotoğraflar ile desteklenmeli, ölüm nedeni ve adli soruşturma-kovuşturma sırasında ortaya çıkabilecek olası sorunlarm açıklığa kavuşturulması için konunun uzmanları tarafından eksiksiz ve usulüne uygun otopsi yapılması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Ası, intihar, adli otopsi

Yabancı cisim aspirasyonu yaşamsal tehlikeye neden olabilen ve acil müdahale gerektiren önemli bir klinik tablodur. İster ölüm meydana gelsin, isterse yapılan tedavi sonucu iyileşme sağlansın bu olgular her zaman adli nitelikteki olgulardır. Bu çalışmada Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne yabancı cisim aspirasyonu yakınması ile getirilen olguların genel özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Kesitsel nitelikteki bu çalışma kapsamında 2004 yılı içerisinde müracaat eden toplam 82 aspirasyon olgusu adli vaka dosyaları incelenerek değerlendirilmiştir. Yabancı cisim aspirasyonu olguları, 2004 yılı içerisindeki 3058 adli olgunun %2,7’sini oluşturmaktadır. 82 olgunun yaş ortancası 4 (1-81) yıl olup, ilk sırada 52 (%63,4) olgu ile 0-9 yaş grubu yer almaktadır. Aspire edilen yabancı cisimler araştırıldığında; ilk sırada 36 (%43,9) olguda yiyecek aspirasyonu olup, bunu sırasıyla 11 (%13,4) olgu ile madeni para, 9 (%11) olgu ile toplu iğne aspirasyonu izlemektedir. Olguların 36 (%43,9)’sına pediatrik cerrahi bölümünce müdahale edilmiş olup, tüm olguların %29,3’ünün aynı gün tedavileri tamamlanmış, %68,3’ü ise 1-12 gün arasında hastanede yatarak tedavi görmüştür. Olguların 36 (%43,9)’sına semptomatik tedavi, 21 (%25,6)’ine bron-koskopi, 19 (%23,2)’una özofagoskopi uygulanmış, 4 (%4,9) olguya genel anestezi altında cerrahi işlem yapılmış, 2 (%2,4) olgu ise tedavi olmayı reddetmiştir. Olguların 1’inde hipoksik ensefalopati ve epilepsi, 2’sinde aspirasyon pnömonisi gelişmiş olup, diğer olgularda herhangi bir komplikasyon gelişmemiştir. Benzer diğer çalışmalarda da olduğu gibi, bu çalışmanın sonucunda da çocukluk yaş grubunda yabancı cisim aspirasyonu yaşamı tehdit eden önemli bir sorun olarak bulunmuştur. Koruyucu tedbirlerin alınması ve risk faktörlerinin azaltılması amacıyla bu konuda aile eğitimlerine önem verilmelidir. Anahtar kelimeler: Yabancı cisim aspirasyonu, adli olgu

Yabancı cisim aspirasyonu yaşamsal tehlikeye neden olabilen ve acil müdahale gerektiren önemli bir klinik tablodur. İster ölüm meydana gelsin, isterse yapılan tedavi sonucu iyileşme sağlansın bu olgular her zaman adli nitelikteki olgulardır. Bu çalışmada Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne yabancı cisim aspirasyonu yakınması ile getirilen olguların genel özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Kesitsel nitelikteki bu çalışma kapsamında 2004 yılı içerisinde müracaat eden toplam 82 aspirasyon olgusu adli vaka dosyaları incelenerek değerlendirilmiştir. Yabancı cisim aspirasyonu olguları, 2004 yılı içerisindeki 3058 adli olgunun %2,7’sini oluşturmaktadır. 82 olgunun yaş ortancası 4 (1-81) yıl olup, ilk sırada 52 (%63,4) olgu ile 0-9 yaş grubu yer almaktadır. Aspire edilen yabancı cisimler araştırıldığında; ilk sırada 36 (%43,9) olguda yiyecek aspirasyonu olup, bunu sırasıyla 11 (%13,4) olgu ile madeni para, 9 (%11) olgu ile toplu iğne aspirasyonu izlemektedir. Olguların 36 (%43,9)’sına pediatrik cerrahi bölümünce müdahale edilmiş olup, tüm olguların %29,3’ünün aynı gün tedavileri tamamlanmış, %68,3’ü ise 1-12 gün arasında hastanede yatarak tedavi görmüştür. Olguların 36 (%43,9)’sına semptomatik tedavi, 21 (%25,6)’ine bron-koskopi, 19 (%23,2)’una özofagoskopi uygulanmış, 4 (%4,9) olguya genel anestezi altında cerrahi işlem yapılmış, 2 (%2,4) olgu ise tedavi olmayı reddetmiştir. Olguların 1’inde hipoksik ensefalopati ve epilepsi, 2’sinde aspirasyon pnömonisi gelişmiş olup, diğer olgularda herhangi bir komplikasyon gelişmemiştir. Benzer diğer çalışmalarda da olduğu gibi, bu çalışmanın sonucunda da çocukluk yaş grubunda yabancı cisim aspirasyonu yaşamı tehdit eden önemli bir sorun olarak bulunmuştur. Koruyucu tedbirlerin alınması ve risk faktörlerinin azaltılması amacıyla bu konuda aile eğitimlerine önem verilmelidir. Anahtar kelimeler: Yabancı cisim aspirasyonu, adli olgu

Ası intihar amacıyla sıklıkla seçilen bir yöntem olup, kaza ve cinayet olguları nadirdir. Tanımlayıcı tipteki bu çalışmada; ası sonucu ölen olguların demografik özelliklerinin belirlenmesi ve verilerin benzer çalışmalar ile karşılaştırılarak tartışılması amaçlanmıştır. Bu amaçla; Samsun’da 1997-2004 yılları arasında ölü muayenesi otopsi işlemi uygulanan 3261 adli ölüm olgusundan ası sonucu öldüğü belirlenen 61 olgu ile ilgili Samsun Adliyesi arşivinde bulunan kayıtlar retrospektif olarak incelenmiştir. Olguların 37 (%60,7)’si erkek, 24 (%39,3)’ü kadın olup, yaş ortalaması 32,38 + 14,15 (11-79) yıldır. Tüm olgularda orijin intihar olarak saptanmıştır. Olguların %77, Tinde ası eylemi ev ve eklentilerinde gerçekleştirilmiştir. Olguların %91,8’inde olay yeri inceleme tutanağı ve olay yeri krokisi bulunmakla birlikte, olay yerine veya ölene ait fotoğraflar %55,7’sinde mevcuttur. Olguların %77,1’i “tam ası” ve %82,0’si “tipik ası” şeklindedir. Telem tüm olgularda tespit edilirken, ası vasıtası olarak 32 (%52,5) olguda ip-urgan kullanılmıştır. Otopsi uygulanan 51 (%83,6) olgudan 38’inde boyun yumuşak dokularında ekimoz, 32’sinde hiyoid kemik ve/veya tiroid kıkırdakta kırık ve bir olguda da boyun omurlarında ayrılma saptanmıştır. Adli inceleme sürecinin uzamaması ve hatasız sonuçlara ulaşılabilmesi amacıyla, tüm adli ölümlerde olduğu gibi ası olgularında da, ayrıntılı olay yeri incelemesi yapılarak krokiler çizilmeli, fotoğraflar ile desteklenmeli, ölüm nedeni ve adli soruşturma-kovuşturma sırasında ortaya çıkabilecek olası sorunlarm açıklığa kavuşturulması için konunun uzmanları tarafından eksiksiz ve usulüne uygun otopsi yapılması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Ası, intihar, adli otopsi

Adli Tıp uygulamalarında yaş tayini önemli bir yer tutmaktadır. Ülkemizde, kişilerin nüfus kayıtları düzenli olarak tutulmadığından, bazı hukuki durumlarda şahısların gerçek yaşlarının tespiti gerekmektedir. Bu konuda en sık kullanılan yöntem, belirli yaş gruplarında belirli bölgelerin grafilerinin çekilerek epifiz plaklarının kapanma derecelerini saptamak ve şahsın yaşını belirlemektir. Bu amaçla, Greulich-Pyle ve Tanner-Whi-tehouse Atlasları kullanılmaktadır. Ülkemizde, uygulama kolaylığı bakımından en çok tercih edilen yöntem Greulich-Pyle yöntemidir. Son zamanlarda yapılan araştırmalarda, günümüz çocuklarının büyüme temposunun arttığı ve olgunlaşmanın daha erken olduğu bilinmektedir. Bizim çalışmamızda, halen kullanılan yöntemlerin uyumluluğunun test edilmesi amacıyla, değişik yaş gruplarından çekilen 570 adet grafi incelenmiştir. Buna göre, el bileği, omuz ve pelvis grafilerinde 16 yaştan itibaren kapanmaların başladığı; gerçek yaşı 17 olan olguların el bileği grafilerinin %100’ünde, omuz ve pelvis grafilerinin %81.8’inde epifizlerin tam olarak kapandığı görülmüştür. Sonuç olarak; halen uygulanmakta olan yöntemlerle, kronolojik yaş, kemik yaşının çok gerisinde kalmaktadır. Bunun için, nüfus kayıtları kesin olarak doğrulanan sağlıklı bireylerin grafileri üzerinde incelemeler yaparak toplumumuza özgü standart değerlerin oluşturulması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: El bileği, epifiz, omuz, pelvis, yaş tayini.

Adli Tıp uygulamalarında yaş tayini önemli bir yer tutmaktadır. Ülkemizde, kişilerin nüfus kayıtları düzenli olarak tutulmadığından, bazı hukuki durumlarda şahısların gerçek yaşlarının tespiti gerekmektedir. Bu konuda en sık kullanılan yöntem, belirli yaş gruplarında belirli bölgelerin grafilerinin çekilerek epifiz plaklarının kapanma derecelerini saptamak ve şahsın yaşını belirlemektir. Bu amaçla, Greulich-Pyle ve Tanner-Whi-tehouse Atlasları kullanılmaktadır. Ülkemizde, uygulama kolaylığı bakımından en çok tercih edilen yöntem Greulich-Pyle yöntemidir. Son zamanlarda yapılan araştırmalarda, günümüz çocuklarının büyüme temposunun arttığı ve olgunlaşmanın daha erken olduğu bilinmektedir. Bizim çalışmamızda, halen kullanılan yöntemlerin uyumluluğunun test edilmesi amacıyla, değişik yaş gruplarından çekilen 570 adet grafi incelenmiştir. Buna göre, el bileği, omuz ve pelvis grafilerinde 16 yaştan itibaren kapanmaların başladığı; gerçek yaşı 17 olan olguların el bileği grafilerinin %100’ünde, omuz ve pelvis grafilerinin %81.8’inde epifizlerin tam olarak kapandığı görülmüştür. Sonuç olarak; halen uygulanmakta olan yöntemlerle, kronolojik yaş, kemik yaşının çok gerisinde kalmaktadır. Bunun için, nüfus kayıtları kesin olarak doğrulanan sağlıklı bireylerin grafileri üzerinde incelemeler yaparak toplumumuza özgü standart değerlerin oluşturulması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: El bileği, epifiz, omuz, pelvis, yaş tayini.

İntrakraniyal anevrizma rüptürü sonucu meydana gelen intrakraniyal kanamalar, yüksek morbidité ve mortaliteye neden olan ciddi bir durumdur. Anevrizma rüptürü sonucu intrakraniyal kanama geçiren kişilerin önemli bir kısmı bir sağlık kuruluşuna yetiştirilemeden kaybedilirler. Bu çalışmada serebral arter anevrizması rüptürü sonucu ölen 12 adli otopsi olgusu sunulmuştur. Olguların 6'sı kadın , 6'sı erkek olup genel yaş ortalaması 41.4'tür. Sekiz olgu tıbbi yardım alamadan kaybedilmiştir. Onbir (%91) olguda subaraknoidal kanama saptanırken intraserebral kanama 1 olguda izlenmiştir. On (%83) olguda akciğer ödemi saptanmıştır. Ölümlerin fiziksel bir travma ile bağlantısı gösterilememiştir. Özellikle ani-şüpheli ölümlerde serebral damarların dikkatli incelenmesinin önemi vurgulanmıştır. Anahtar kelimeler: Anevrizma, kraniyal, rüptür, otopsi

İntrakraniyal anevrizma rüptürü sonucu meydana gelen intrakraniyal kanamalar, yüksek morbidité ve mortaliteye neden olan ciddi bir durumdur. Anevrizma rüptürü sonucu intrakraniyal kanama geçiren kişilerin önemli bir kısmı bir sağlık kuruluşuna yetiştirilemeden kaybedilirler. Bu çalışmada serebral arter anevrizması rüptürü sonucu ölen 12 adli otopsi olgusu sunulmuştur. Olguların 6'sı kadın , 6'sı erkek olup genel yaş ortalaması 41.4'tür. Sekiz olgu tıbbi yardım alamadan kaybedilmiştir. Onbir (%91) olguda subaraknoidal kanama saptanırken intraserebral kanama 1 olguda izlenmiştir. On (%83) olguda akciğer ödemi saptanmıştır. Ölümlerin fiziksel bir travma ile bağlantısı gösterilememiştir. Özellikle ani-şüpheli ölümlerde serebral damarların dikkatli incelenmesinin önemi vurgulanmıştır. Anahtar kelimeler: Anevrizma, kraniyal, rüptür, otopsi

Çalışmamızda cinsel suçların karakteristik özelliklerini belirlemek ve Türk Ceza Kanunu (TCK)’nda yapılan değişiklikler çerçevesinde, cinsel suçlarla ilgili ortaya çıkan farklılıkları değerlendirmek amaçlanmıştır. 1999-2003 yılları arasında Samsun 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nde karara bağlanmış dava dosyalarına ait karar kartonları incelenerek, cinsel suçlarla ilgili davalar çalışma kapsamına alınmıştır. Mağdurların %9,4’ü erkek iken, sanıkların tümünün erkek olduğu belirlenmiştir. Sanıkların %43,4’lük oranla en sık 21-30 yaş grubunda, mağdurların ise en sık (%31,6) 16-18 yaş grubunda olduğu görülmüştür. Yargıya yansıyan cinsel suçlar arasında en sık ırza geçme suçları olduğu belirlenmiştir. Cinsel suçların adli ve tıbbi boyutu ile ilgilenen tıp ve hukuk mensupları, yeni yasal düzenlemeler yanı sıra cinsel suçların karakteristik özellikleri hakkında da bilgi sahibi olmalıdır. Her ilde ve büyük ilçe merkezlerinde cinsel suçlar değerlendirme merkezleri kurulması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Cinsel suçlar, cinsel saldırı, sanık, mağdur, mahkeme kararı

Çalışmamızda cinsel suçların karakteristik özelliklerini belirlemek ve Türk Ceza Kanunu (TCK)’nda yapılan değişiklikler çerçevesinde, cinsel suçlarla ilgili ortaya çıkan farklılıkları değerlendirmek amaçlanmıştır. 1999-2003 yılları arasında Samsun 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nde karara bağlanmış dava dosyalarına ait karar kartonları incelenerek, cinsel suçlarla ilgili davalar çalışma kapsamına alınmıştır. Mağdurların %9,4’ü erkek iken, sanıkların tümünün erkek olduğu belirlenmiştir. Sanıkların %43,4’lük oranla en sık 21-30 yaş grubunda, mağdurların ise en sık (%31,6) 16-18 yaş grubunda olduğu görülmüştür. Yargıya yansıyan cinsel suçlar arasında en sık ırza geçme suçları olduğu belirlenmiştir. Cinsel suçların adli ve tıbbi boyutu ile ilgilenen tıp ve hukuk mensupları, yeni yasal düzenlemeler yanı sıra cinsel suçların karakteristik özellikleri hakkında da bilgi sahibi olmalıdır. Her ilde ve büyük ilçe merkezlerinde cinsel suçlar değerlendirme merkezleri kurulması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Cinsel suçlar, cinsel saldırı, sanık, mağdur, mahkeme kararı

Bu çalışma yaralamalı ve ölümlü trafik kazaları dosyalarında travma lokalizasyonu ve araç içi konum ilişkisini ve bunun kullanım değerini irdelemek amacı ile yapıldı. Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulları ve Trafik İhtisas Dairesi’ne 1994 yılında gönderilen yaralanma veya ölümle sonuçlanan trafik kazalarına ait 150 dosya incelendi. Trafik kazalarında ölenlerin önemli bir bölümünü (%31.2) oto yolcularının oluşturduğu, bunu %21.3 ile yayaların, %18 ile oto sürücülerinin izlediği görüldü. Trafik kazasında yaralanan kapalı taşıt sürücü ve yolcularının travma lokalizasyonu ile şiddetine göre dağılımında; hafif yaralanmalarda kafa bölgesi %47.7 ile birinci sırada yer alırken, ağır yaralanmalarda bu oran %17' ye düşmektedir. Ölümle sonlanmayan, açık taşıt kazalarındaki sürücü ve yolcularda hafif yaralanmaların en sık kafa bölgesinde (%35) lokalize olduğu, ancak ağır yaralanmaların %28.1 ile alt ekstremitede en yüksek bulunduğu gözlenmektedir. Oto içindeki sürücülerin %42' sinin, yolcuların ise %62' sinin emniyet kemeri kullanmadığı saptanmıştır. Trafik kazalarında yaralanan ve ölen kişilerde travmatik lezyonların lokalizasyon ve ağırlığını belirleyecek ayrıntılı bir muayene, ileri tetkikler ve ölenlerde otopsi şarttır. Travma lokalizasyonlarımn konum belirlenmesinde kullanılabilmesi için ise. kazanın oluş şekli, aracın hasar durumu, araç içindekilerin emniyet kemeri kullanıp kullanmadıkları araştırılmalı, ayrıca araç içindeki artıkların kimliklendiımesi de yapılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Trafik Kazası, Sürücü-Yolcu, Travma, Otopsi

Bu çalışma yaralamalı ve ölümlü trafik kazaları dosyalarında travma lokalizasyonu ve araç içi konum ilişkisini ve bunun kullanım değerini irdelemek amacı ile yapıldı. Adli Tıp Kurumu İhtisas Kurulları ve Trafik İhtisas Dairesi’ne 1994 yılında gönderilen yaralanma veya ölümle sonuçlanan trafik kazalarına ait 150 dosya incelendi. Trafik kazalarında ölenlerin önemli bir bölümünü (%31.2) oto yolcularının oluşturduğu, bunu %21.3 ile yayaların, %18 ile oto sürücülerinin izlediği görüldü. Trafik kazasında yaralanan kapalı taşıt sürücü ve yolcularının travma lokalizasyonu ile şiddetine göre dağılımında; hafif yaralanmalarda kafa bölgesi %47.7 ile birinci sırada yer alırken, ağır yaralanmalarda bu oran %17' ye düşmektedir. Ölümle sonlanmayan, açık taşıt kazalarındaki sürücü ve yolcularda hafif yaralanmaların en sık kafa bölgesinde (%35) lokalize olduğu, ancak ağır yaralanmaların %28.1 ile alt ekstremitede en yüksek bulunduğu gözlenmektedir. Oto içindeki sürücülerin %42' sinin, yolcuların ise %62' sinin emniyet kemeri kullanmadığı saptanmıştır. Trafik kazalarında yaralanan ve ölen kişilerde travmatik lezyonların lokalizasyon ve ağırlığını belirleyecek ayrıntılı bir muayene, ileri tetkikler ve ölenlerde otopsi şarttır. Travma lokalizasyonlarımn konum belirlenmesinde kullanılabilmesi için ise. kazanın oluş şekli, aracın hasar durumu, araç içindekilerin emniyet kemeri kullanıp kullanmadıkları araştırılmalı, ayrıca araç içindeki artıkların kimliklendiımesi de yapılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Trafik Kazası, Sürücü-Yolcu, Travma, Otopsi