Search

Öz Dental anksiyete, hem hastanın tedaviden kaçınmasına neden olması, hem de mevcut tedavi sürecini olumsuz etkilediğinden dental tedavi sürecini hekim ve hasta açısından oldukça zorlaştırmaktadır. Bu çalışmada hastaların yaşı, eğitim düzeyi, cinsiyeti ve hastalarda dental anksiyete varlığının OHIP-14 ile ilişkisini değerlendirmek amaçlanmıştır. Çalışma Kırıkkale Üniversitesi ve Biruni Üniversitesi’ne tedavi görmek amacıyla başvuran 500 gönüllü ile gerçekleştirildi. Gönüllülere rutin planlanmış olan tedavi öncesi ve sonrasında MDAS, DKS ve OHIP-14 anketlerindeki sorular yöneltildi. Alınan cevaplarla edinilen veriler bir istatistiksel yazılım programı aracılığıyla analiz edildi. İstatistiksel analizlere göre yaş, cinsiyet ve eğitim durumunun dental anksiyete ve dental korku skalasi ile OHIP-14 arasinda pozitif ilişki olduğu sonucuna varıldı.

Amaç: Çocuk diş hekimleri, dental tedaviler sırasında hastalarının ağrı ve anksiyetesini kontrol altına almak için pek çok yöntem kullanmaktadır. Dikkat dağıtma yöntemi, çocuk hastalarda bu amaçla sık kullanılan davranış yönlendirme tekniklerinden biridir. Bu çalışmanın amacı, görsel ve işitsel dikkat dağıtma sağlayan 3D video gözlüğün 6-10 yaş arası çocuklarda süt molar dişlerin çekimi sırasında kullanımının anksiyete ve ağrı üzerine olan etkinliğinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: 6-10 yaş aralığındaki 60 çocuk, her grupta 15 kız, 15 erkek olacak şekilde rastgele 2 gruba ayrıldı. 1. grupta bulunan 30 hastaya “Anlat-göster-uygula” yöntemi uygulanarak; 2. grupta bulunan 30 hastaya ise 3D video gözlük ile çizgi film izletilerek diş çekimi yapıldı. Çocukların anksiyete değerlendirmeleri tedaviye başlamadan önce, lokal anestezi sırasında ve lokal anestezi yapıldıktan sonra nabız ve oksijen saturasyon ölçümleri ve MCDAS (Modified Child Dental Anxiety Scale) skorları ile yapıldı. Ağrı algısı, hem lokal anestezi sonrası hem de diş çekimi sonrasında Wong-Baker (W-B) skalası ile kaydedildi. Bulgular: “Anlat-göster-uygula” ve “3D video gözlük” grupları karşılaştırıldığında nabız ve MCDAS skala değerleri bakımından aralarında anlamlı farklılık bulunmadı. Tüm zamanlarda yapılan ölçümlerde “3D video gözlük” grubunun saturasyon değerleri, “Anlat-göster-uygula” grubuna göre anlamlı derecede daha düşük bulundu. “3D video gözlük” grubunda diş çekimden sonra kaydedilen W-B değerlerinin “Anlat-göster-uygula” grubuna göre anlamlı derecede düşük olduğu görüldü. “3D video gözlük” grubunda diş çekiminden sonra ölçülen W-B değerinin lokal anestezi sonrasındaki değere göre düşük olduğu gözlendi. Sonuç: Çocuklarda diş çekimi sırasında “3D video gözlük” kullanımının anksiyete değerlerinde beklenen azalmayı sağlamadığı; ağrı algısını ise başarılı bir biçimde azalttığı görülmüştür.

Background: Successful treatment of patients with dental anxiety requires particular attitudes and knowledge. Dentists who have severe stress, inadequate knowledge, or less sensitivity to anxious patients may affect the success of the treatment. The aim of this study was to evaluate the general anxiety level and occupational perceptions of the final-year dental students and their attitudes to and knowledge level about anxious patients. Methods: The anxiety levels of the dental students were assessed by the Beck Anxiety Inventory. A questionnaire that evaluated professional perceptions, dental anxiety awareness, attitude, and knowledge level was conducted. The answers between the groups were compared, and differences were assessed statistically. Results: One hundred fifty-nine final-year dental students answered the questionnaire. No statistical difference was found between the anxiety levels of the students. 69,2% of students agreed that patients evaluate dentists with their style or behavior rather than their perceived technical competence. Female students and the students with adverse patient experiences perceived dentistry as a more stressful profession (respectively p=0,001, p=0,003). 39,6% of students had never taken a course related to dental anxiety. 25,8% of students thought that there is a relationship between dental anxiety and wound healing, and 37,1% of students thought that dental anxiety aggravates the inflammatory disease. Conclusion: The final-year dental students need more training in managing their stress and increasing their knowledge about anxious patients. There is a need for further studies involving dental anxiety management strategies with a higher number of dental students or dentists., Amaç: Dental anksiyetesi olan hastaların tedavi başarısı, özel tutum ve bilgi gerektirmektedir. Diş hekimlerinin aşırı stresli olması, anksiyetesi olan hastalara karşı bilgisinin yetersiz ve duyarlılığının az olması, tedavilerinin başarısını etkileyebilmektedir. Bu çalışmanın amacı; diş hekimliği son sınıf öğrencilerinin genel anksiyete düzeylerini, mesleki algılarını ve dental anksiyetesi olan hastalara yönelik tutum ve bilgi düzeylerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Diş hekimliği öğrencilerinin kaygı düzeyleri Beck Anksiyete Ölçeği ile değerlendirildi. Öğrencilere ayrıca mesleki algılarını, dental anksiyete farkındalığını, tutumunu ve bilgi düzeyini değerlendiren bir anket uygulandı. Gruplar arasındaki cevaplar karşılaştırıldı ve farklılıklar istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: 159 diş hekimliği son sınıf öğrencisi anketi yanıtladı. Öğrencilerin anksiyete düzeyleri arasında istatistiksel bir farklılık bulunmadı. Öğrencilerin %69,2'si, hastaların diş hekimlerini algılanan teknik yeterliliklerinden ziyade tarzları veya davranışlarıyla değerlendirdiğini belirtti. Diş hekimliğini kız öğrenciler ve olumsuz hasta deneyimi yaşayan öğrenciler daha stresli bir meslek olarak algıladı (p=0,001, p=0,003). Öğrencilerin %39,6'sı diş kaygısı ile ilgili hiç ders almadığını bildirdi. Öğrencilerin %25,8'i dental anksiyete ile yara iyileşmesi arasında bir ilişki olduğunu düşünürken, %37,1'i dental anksiyetenin enflamatuar hastalığı ağırlaştırdığını belirtti. Sonuç: Son sınıf diş hekimliği öğrencilerinin kendi streslerini yönetme ve Dental anksiyetesi olan hastalar hakkındaki bilgilerini artırma konusunda daha fazla eğitime ihtiyaçları vardır. Diş hekimliği öğrencisi veya diş hekimi sayısının daha fazla olduğu dental anksiyete yönetim stratejilerini içeren daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

Amaç: Periodontal cerrahi öncesi hastaların dental anksiyete düzeylerini değerlendirmek ve ameliyat öncesi yapılan progresif gevşeme egzersizlerinin vital bulgular ve ağız açıklığı üzerine etkisini incelemek amacıyla planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel tipte planlanan çalışmaya periodontal cerrahi tedavi için randevu verilen randomize 35 hasta dahil edildi. Cerrahi uygulama öncesi onamları alınarak demografik bilgiler ve Corah Dental Anksiyete Skalası içeren anket uygulandı. Tansiyon, nabız ve solunumu içeren vital bulguları ve ağız açıklığı ölçümü yapıldı. Gevşeme egzersizi uygulaması öncesi ortamın sessiz bir ortamda hastaya oturur durumda, kendini en rahat hissettiği pozisyonu alması, gözlerini kapatması istendi. Otuz dk’lık gevşeme egzersizlerini anlatan video kulaklıkla dinlettirildi ve egzersizleri yapması sağlandı. Gevşeme egzersizi sonrası vital bulgular ve ağız açıklığı ölçümleri tekrarlandı.Bulgular: Hastaların 71.4%’ü diş tedavilerinin korku verici olmadığını ifade etmelerine rağmen periodontal cerrahi öncesi dental anksiyete oranı 57.1% olduğu tespit edilmiştir. Gevşeme egzersizi uygulaması sonrası sistolik kan basıncı ve ağız açıklığı anlamlı olarak etkilendiği ancak diyastolik kan basıncı, nabız ve solunum ölçümlerinin ise istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik olmadığı saptandı. Sonuç: Periodontal cerrahi öncesi uygulanan progresif gevşeme egzersizinin ağız açıklığını arttırmada myorelaksan etkinliği olduğu ve sistolik tansiyonun düşürülmesinde ucuz, ağrısız, yan etkisiz non-farmakolojik anksiyolitik olduğu belirlenmiştir.

AmaçDental anksiyetesi olan hastaların tedavi başarısı, özel tutum ve bilgi gerektirmektedir. Diş hekimlerinin aşırı stresli olması, anksiyetesi olan hastalara karşı bilgisinin yetersiz ve duyarlılığının az olması, tedavilerinin başarısını etkileyebilmektedir. Bu çalışmanın amacı; diş hekimliği son sınıf öğrencilerinin genel anksiyete düzeylerini, mesleki algılarını ve dental anksiyetesi olan hastalara yönelik tutum ve bilgi düzeylerini değerlendirmektir.Gereç ve YöntemlerDiş hekimliği öğrencilerinin kaygı düzeyleri Beck Anksiyete Ölçeği ile değerlendirildi. Öğrencilere ayrıca mesleki algılarını, dental anksiyete farkındalığını, tutumunu ve bilgi düzeyini değerlendiren bir anket uygulandı. Gruplar arasındaki cevaplar karşılaştırıldı ve farklılıklar istatistiksel olarak değerlendirildi.Bulgular159 diş hekimliği son sınıf öğrencisi anketi yanıtladı. Öğrencilerin anksiyete düzeyleri arasında istatistiksel bir farklılık bulunmadı. Öğrencilerin %69,2'si, hastaların diş hekimlerini algılanan teknik yeterliliklerinden ziyade tarzları veya davranışlarıyla değerlendirdiğini belirtti. Diş hekimliğini kız öğrenciler ve olumsuz hasta deneyimi yaşayan öğrenciler daha stresli bir meslek olarak algıladı (p=0,001, p=0,003). Öğrencilerin %39,6'sı diş kaygısı ile ilgili hiç ders almadığını bildirdi. Öğrencilerin %25,8'i dental anksiyete ile yara iyileşmesi arasında bir ilişki olduğunu düşünürken, %37,1'i dental anksiyetenin enflamatuar hastalığı ağırlaştırdığını belirtti.SonuçlarSon sınıf diş hekimliği öğrencilerinin kendi streslerini yönetme ve Dental anksiyetesi olan hastalar hakkındaki bilgilerini artırma konusunda daha fazla eğitime ihtiyaçları vardır. Diş hekimliği öğrencisi veya diş hekimi sayısının daha fazla olduğu dental anksiyete yönetim stratejilerini içeren daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: dental anksiyete, diş hekimliği öğrencisi, diş hekimliği eğitimi, Background: Successful treatment of patients with dental anxiety requires particular attitudes and knowledge. Dentists who have severe stress, inadequate knowledge, or less sensitivity to anxious patients may affect the success of the treatment. The aim of this study was to evaluate the general anxiety level and occupational perceptions of the final-year dental students and their attitudes to and knowledge level about anxious patients.Methods: The anxiety levels of the dental students were assessed by the Beck Anxiety Inventory. A questionnaire that evaluated professional perceptions, dental anxiety awareness, attitude, and knowledge level was conducted. The answers between the groups were compared, and differences were assessed statistically.Results: One hundred fifty-nine final-year dental students answered the questionnaire. No statistical difference was found between the anxiety levels of the students. 69,2% of students agreed that patients evaluate dentists with their style or behavior rather than their perceived technical competence. Female students and the students with adverse patient experiences perceived dentistry as a more stressful profession (respectively p=0,001, p=0,003). 39,6% of students had never taken a course related to dental anxiety. 25,8% of students thought that there is a relationship between dental anxiety and wound healing, and 37,1% of students thought that dental anxiety aggravates the inflammatory disease.Conclusion: The final-year dental students need more training in managing their stress and increasing their knowledge about anxious patients. There is a need for further studies involving dental anxiety management strategies with a higher number of dental students or dentists.

Amaç: Dental anksiyete, diş hekimliği uygulamalarına bağlı gelişen streslerin bireyde yarattığı tepki olarak ifade edilmektedir. Dental anksiyeteli bireyler, randevularını erteleyerek geciktirmekte ve hatta diş hekiminden tamamen kaçınmaktadır. Çalışmamızda; Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ndeki öğrencilerin diş sağlığı ile dental anksiyete arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’nden 300 öğrenci dâhil edildi. Katılan öğrencilerin ağız muayeneleri yapılarak, DSÖ’nün diş sağlığı durumunu değerlendirmekte belirlediği DMF-T indeksi kullanılarak hesaplandı. Öğrencilere dental işlemlere karşı anksiyete seviyelerini ölçebilmek için 5 sorudan oluşan Modifiye Dental Anksiyete Skalası (MDAS) anketi uygulandı. MDAS sonuçları ≥19 olan bireyler yüksek anksiyeteli olarak düşünüldü. Bireylerin demografik niteliklerini de içeren veriler istatistik programına aktarılarak değerlendirildi. Bulgular: Erkeklerin MDAS değerleri kadınlara göre anlamlı derecede düşüktür. Yaş grupları arasında DMF-T değerleri bakımından anlamlı farklılık bulunmaktadır. 17-20 yaş aralığındaki katılımcıların DMF-T değeri 26-30 yaş aralığındakilere oranla anlamlı derecede düşük hesaplanmıştır. Sonuç: DMF-T değerleri üst sınıflara gidildikçe, anksiyete verilerinden bağımsız olarak artmıştır. Araştırmamızdan elde edilen diğer verilere göre; kadın katılımcılar erkeklere nazaran anlamlı derecede yüksek anksiyeteye sahip bulunmuştur. Cinsiyet ve sınıftan bağımsız olarak Diş hekimliği eğitiminin erken bir aşamasında müfredata eklenebilecek ‘’anksiyete tanı ve kontrol yöntemleri’’ üzerine bir eğitimin kaygıyı azaltmada yardımcı olacağını düşünmekteyiz. Aim: Dental anxiety is the reaction caused by the stresses in patient a specific condition that develops due to treatment. Individuals who have this anxiety delay their appointments or even avoid the dentist completely. It was purposed to examine relationship between dental health and anxiety grades of students studying at Dicle University Faculty of Dentistry. Material and Methods: 300 students from Dicle University Faculty of Dentistry were included in this study. It was calculated using the DMF-T index determined by the WHO to evaluate the dental health by performing examinations of the individuals. The Modified Dental Anxiety Scale (MDAS) questionnaire consisting of 5 questions was applied to the students to measure anxiety. MDAS scores ≥ 19 were considered to have high anxiety. The data including demographic characteristics were transferred to the statistics program and evaluated. Results: MDAS of men is significantly lower than women. There is a significant difference between age groups in terms of DMF-T values. The DMF-T value of those between the ages of 17-20 is significantly lower than between the ages of 26-30. Conclusion: DMF-T values increase as the upper classes are attended, regardless of the anxiety data. According to other data from our research; female students were found to have significantly higher anxiety than male students. As regardless of gender and class; we think that a training on "anxiety diagnosis and control methods" that can be added to the curriculum at early stage of dentistry education will help reduce anxiety levels.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, hastaların diş tedavilerinde yaşadıkları kaygı düzeylerinin görülme sıklığını belirlemek ve anksiyete düzeylerinin yaş, cinsiyet, eğitim düzeyi ve diş hekimi ziyaret sıklığı ile ilişkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: : Bu çalışmaya Necmettin Erbakan Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ne başvuran, yaşları 18-85 arasında (Ortalama 36,96 ± 14,74) değişen, 404 kadın (% 53,9) ve 346 erkek (% 46,1) toplam 750 birey katıldı. Dental anksiyete düzeyini belirlemek için Corah Dental Anksiyete Skala (CDAS) formu kullanıldı. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikten ve Ki-kare testinden yararlanıldı. Bulgular: Dental anksiyeteye sahip birey oranı %24 (n=180) olarak saptandı. Eğitim düzeyleri ve diş hekimine gitme sıklığı dental anksiyete üzerine istatistiksel olarak etkili değilken (p>0,05); yaş ve cinsiyet istatistiksel olarak etkili idi (p, Background: The aim of this study was to determine the prevalence of dental anxiety levels of patients and to assess the relationship between anxiety levels and age, gender, education level and dental visit frequency. Methods: 404 females (53.9%) and 346 males (46.1%), aged 18-85 years (mean 36.96 ± 14.74), who applied to the Necmettin Erbakan University Faculty of Dentistry, a total of 750 individuals participated. The Corah Dental Anxiety Scale (CDAS) form was used to determine the level of dental anxiety. In the analysis of the data, descriptive statistics and Chi-square test were used Results: : The proportion of individuals with dental anxiety was 24% (n = 180). The level of education and dental attendance were not statistically significant on dental anxiety (p> 0,05); age and gender were statistically significant (p

Bu çalışmada, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Ağız, Diş ve Çene Sağlığı Eğitim, Uygulama Ve Araştırma MerkezindeEndodonti Anabilim Dalı Tedavi Kliniği ve Prototetik Anabilim Dalı Tedavi Kliniklerinde tedavi amacıyla gelen hastaların dental anksiyete ile ağız sağlığına bağlı yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Kapsam: Dental anksiyete, diş hekimliği uygulamalarında gelişen, bireyde bazen ciddi stres kaynağı oluşturan bir tepkidir. Ağız sağlığıyla ilişkili yaşam kalitesi ise sosyal, fiziksel, psikolojik, ve orofasiyal bölgede oluşan sorunların kişinin iyilik halini nasıl etkilediğini ortaya koyan bir kavramdır. Dental anksiyeteye sahip bireyler, randevularını çok sık erteleyebilmektedirler.Diş hekiminden kaçınma sebebiyle diş ve ağız sağlığıyla ilgili problemleri çok ciddi boyutlara gelebilir. Bu durum bireylerin ağız sağlığıyla ilişkili yaşam kalitesinide olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Hastalarda dental ansiyete ile ağız sağlığına bağlı yaşam kalitesi arasındaki ilişkisinin araştırıldığı çalışmada, Temmuz-Aralık 2019 tarihleri arasında, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Ağız, Diş ve Çene Sağlığı Eğitim, Uygulama ve Araştırma MerkezindeEndodontiAnabilim Dalı Tedavi Kliniği ve Prototetik Anabilim Dalı Tedavi Klinikleri bekleme salonunda diş tedavisi amacıyla gelen 258 hastaya ulaşılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte, nicel araştırma yaklaşımı kullanılan çalışmada katılımcılardan; demografik soru formu ile birlikte “dental anksiyete (M-DAS) ve yaşam kalitesi (OHIP-14) ölçeği kullanılarak verilerelde edilmiştir. Verilerin analizi için Kolmogorov–Smirnovve ve Shapiro–Wilktestleri ile normallik analizi yapılmıştır. Daha sonra güvenirlik testi, t–testi, One–Way ANOVA Testi, LSD çoklu karşılaştırma testi ve Pearson Korelasyon Analiz testi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların %51,9’u (n=134) erkek, %48,1’i ise (n=124) kadınlardan oluşmaktadır. Hastaların M-DAS’ten aldıkları puan ortalaması 11,68 ± 4,41; OHIP-14’in puan ortalaması 16,72±10,89olarak tespit edilmiştir. OHIP-14 sonucu alınan skorların yüksek olması, yaşam kalitesinin olumsuz etkilendiğini göstermektedir. 1,58±0,96 en yüksek puan ortalamasıyla yaşam kalitesinde en fazla etkilenen alanın fiziksel ağrı; ii 1,01±1,01en düşük puan ortalamasıyla yaşam kalitesinde en az etkilenen alanın ise handikap olduğu belirlenmiştir. Toplam M-DAS ile toplam OHIP-14 skorları arasında negatif güçlü korelasyon olduğu belirlenmiştir. Hastalar OHIP-14 sorularında en sık fizyolojik kısıtlılık yönünde problem yaşadıklarını belirtmiştir. Sonuç: Dental anksiyete düzeyi yüksek olan bireylerin ağız sağlığı ile ilişkili yaşam kalitesi düşmektedir. Ağız sağlığı ile ilişkili yaşam kalitesinin yükseltilmesi için, düzenli yapılan diş hekimi kontrollerinde dental anksiyete düzeyinin ölçülerek azaltılması için önlemlerin alınması ve ağız sağlığının iyileştirilmesi gereklidir In this study, it was aimed to determine the relationship between dental anxiety and oral health-related quality of life of patients who applied to Center of Oral, Dental and Jaw Health Education, Practıce and Research in Eskisehir Osmangazi UnıversityEndodontics and Prosthodontics clinic. Content: Dental anxiety is a reaction that sometimes creates serious stress for the individual that develops in dental practice. Oral health-related quality of life is a concept that reveals how problems occurring in the social, physical, psychological, and orofacial areas affect the well-being of the person. Individuals with dental anxiety can frequently postpone their appointments. Due to avoiding dentists, problems related to dental and oral health can be very serious. This situation can negatively affect the oral health-related quality of life of individuals. In the study investigating the relationship between dental anxiety and oral health-related quality of life in patients, between July and December 2019, We reached 258 patients who came to the Endodontics and Prosthodontics clinic of Center of Oral, Dental And Jaw Health Educatıon, Practice and Research in Eskisehir Osmangazi Unıversity Method: In a descriptive study, a quantitative research approach was used. Data were obtained by using the “dental anxiety (M-DAS) and quality of life (OHIP-14) scale together with the demographic questionnaire. Normality analysis was performed with Kolmogorov – Smirnovve, and Shapiro – Wilk tests for data analysis. After that, the reliability test, t-test, One – Way ANOVA Test, LSD multiple comparison tests, and Pearson Correlation Analysis tests were used. Results: 51.9% (n = 134) of the patients participating in the study were male and 48.1% (n = 124) were women. The mean score the patients got from M-DAS was 11.68 ± 4.41; The average score of OHIP-14 was determined as 16.72 ± 10.89.The high scores obtained as a result of OHIP-14 indicate that the quality of life is negatively affected. The highest average score in quality of life of the affected area was physical pain 1.58 ± 0.96; And the lowest average score was handicap 1.01 ± 1.01. It was determined that there is a strong negative correlation between total M-DAS and total OHIP-14 scores. The patients iv stated that they most frequently experienced problems in terms of physiological limitation in OHIP-14 questions. Conclusion: The quality of life associated with oral health decreases for individuals with high levels of dental anxiety. In order to increase the quality of life-related to oral health, it is necessary to reduce the level of anxiety about the teeth and improve oral health at regular dental visits

Amaç: Kesitsel ve anket esaslı bu çalışmanın amacı diş hekimine tedavi veya kontrol amacıyla başvuran bireylerin dental anksiyete düzeylerini araştırmak, dental korku şiddetine etki eden faktörleri ve dental korkunun ağız hijyen alışkanlıkları ve yaşam kalitesine etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: İstanbul Okan Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Periodontoloji Kliniğine başvuran 380 birey (187 erkek, 193 kadın) çalışmaya dahil edildi. Bireylere sosyodemografik verileri içeren ve ağız hijyen alışkanlıklarını değerlendiren anket formu doldurtuldu. Hastaların dental anksiyetelerinin değerlendirilmesinde MDAS testi ve dental anksiyetenin yaşam kalitesine olan etkisinin değerlendirilmesinde OHIP-14 testi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya katılan bireylerin dental anksiyete düzeyleri ile cinsiyet, en son diş hekimine gitme zamanı, diş fırçalama alışkanlıkları ve daha önceki travmatik deneyimleri arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulundu. Bireylerin MDAS ve OHIP14 puanları arasında istatistiksel olarak pozitif yönlü anlamlı ilişki tespit edildi. Çalışmaya katılan bireylerin eğitim düzeylerinin, diş fırçalama alışkanlıkları ve düzenli diş hekimine gitme oranları üzerine istatistiksel anlamlı etkisi görüldü. Sonuç: Çalışmamızda, son bir sene içerisinde diş hekimi ziyaretinde bulunan hastaların dental anksiyetesi daha düşük bulunurken; önceden olumsuz bir dental tedavi geçirmiş olan hastaların dental anksiyete değerleri yüksek bulundu. Dental anksiyetesi düşük olan hastaların düzenli diş fırçalama alışkanlıklarının olduğu görüldü. Dental anksiyetesi yüksek olan hasta grubunda yüksek OHIP-14 skorları alındı., Background: The aim of cross-sectional and survey based this study is to investigate the dental anxiety levels of individuals who apply to the dentist for treatment or control, to evaluate the factors affecting dental fear and the effect of dental fear on oral hygiene habits and quality of life. Methods: 380 individuals (187 man, 193 female) referred to İstanbul Okan University, Faculty of Dentistry, Department of Periodontology were included in our study and a questionnaire form evaluating socio-demographic and dental care behaviors were applied. MDAS test was used to evaluate the dental anxiety and OHIP-14 test was used to evaluate the effect of dental anxiety on the quality of life. Results: There was significant relationship between dental anxiety level and gender, oral care habit, last dental visit, previous traumatic experiences. There was statistically significant positive relationship between high score OHIP-14 and high score MDAS. The level of education of individuals who participated in the study had a statistically significant effect on tooth brushing habits and the rate of regular dental visits. Conclusion: In our study, while dental anxiety was lower in patients who visited the dentist in the last year; patients who had undergone a negative dental treatment were found to have high dental anxiety. It was observed that patients with low dental anxiety had regular tooth brushing habits. High OHIP-14 scores were obtained in the patient group with high dental anxiety.

Amaç: Bu çalışmanın amacı endodontik tedavi öncesi ve sonrası anksiyete ve korku düzeylerini analiz etmektir. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma Necmettin Erbakan Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Endodonti Anabilim Dalı’na Kasım 2019’dan Şubat 2020’ye kadar gelen hastalar üzerinde yapıldı. Endodonti Anabilim Dalı’na başvuran yaşları 18-50 arasında değişen toplam 200 hasta çalışmaya dahil edildi. Yapılan çalışma iki grup anket içermektedir. Hastalardan endodontik tedavi öncesi ve sonrası birer anket doldurmaları istendi.Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikten ve Ki-kare testinden yararlanıldı. Bulgular: Kırk(%20) hasta orta derecede, 23(%11.5) hasta ciddi dereceli endişeli bulunmuştur. Sekiz (%7.7) kadın hasta, 1(%1) erkek hasta kök kanal tedavisi yapılırken eğelerin verdiği histen; 6(%6.3) erkek hasta, 3(%2.9) kadın hasta röntgen filminin ağıza yerleştirilmesinden;1(%1) erkek hasta, 4(%3.8) kadın hasta cihaz titreşiminden; 1(%1) erkek hasta, 6(%5.8) kadın hasta anestezi yapılmasından ciddi derecede endişe duyuyordu. Sonuç: Bu çalışma, kadın hastaların, kök kanal tedavisinden önce Corah Dental Anksiyete ölçeği ile yüksek ve ciddi derecede endişeli oldukları sonucuna varmıştır. Kök kanal tedavisinden sonra da kadın hastaların oldukça endişeli olduğu görüldü., Background: The aim of the study was to analyze the level of anxiety and fear before and after endodontic treatment. Methods: The present cross-sectional study was conducted in the Department of endodontics, Necmettin Erbakan Unıversity from November 2019 to February 2020. A simple random sampling technique was used for the study and a sample size of 200 adult patients aged 18-50 years attending Department of Endodontics, Necmettin Erbakan Unıversity were selected. The study was based on two groups of surveys. Patients were asked to fill out a questionnaire before and after endodontic treatment. In the analysis of the data, descriptive statistics and Chi-square test were used. Results: Forty(20%) patients were moderate, 23(11.5%) patients were seriously worried. Eight (7.7%) female patients and 1(1%) male patient were treated by the files when performing root canal treatment; 6(6.3%) male patients, 3(2.9%) female patients were placed in the mouth of the x-ray film; 1(1%) male patient, 4(3.8%) female patients from device vibration; 1(1%) male patient and 6(5.8%) female patients were seriously worried about anesthesia. Conclusion: This study concluded that female patients were high and severely anxious with the Corah dental anxiety scale before root canal treatment. After root canal treatment female patients were also found to be very worried.

Objective: 2D:4D (the ratio of the second finger to thefourth finger) ratio has been used as a morphological marker in evaluating the relationship between androgen exposure in the prenatal period and developmental/neuropsychiatric disorders. Material andMethods: Ninety-one children between the ages of 5 and 10 yearsfrom whom teeth were to be extracted under local anesthesia were included in the study. Measurements were made of the second andfourth fingers of the children’s right and left hands. At the end of theprocedure, the physician was asked to evaluate the patient’s dentalanxiety levels using the Frankl Behavior Scale (FBS). Results: Basedon the FBS, the right-hand 2D:4D ratio was 0.979±0.074 in patientswho refused treatment, 1.000±0.044 in unwilling patients who couldnot cooperate, 1.017±0.043 in cooperative patients, and 0.980±0.020in patients with interest (p=0.092). The left-hand 2D:4D ratio was1.024±0.045 in patients refusing treatment, 1.006±0.046 in unwillingpatients who could not cooperate, 1.018±0.054 in cooperative patients, and 0.983±0.025 in patients with interest (p=0.526). No relationship was found between successful extractions and 2D:4D ratiosin children. Conclusion: As a result, no significant correlation wasfound between dental anxiety and 2D:4D of pediatric patients whoare planned tooth extraction. It was determined that 2D:4D is not amorphological marker that we can use to predict dental anxiety in thepreoperative period. Amaç: Prenatal dönemde meydana gelen androjen maruziyeti ile gelişimsel/nöropsikiatrik bozukluklar arasındaki ilişkinin değerlendirilmesinde, morfolojik bir belirteç olarak 2D:4D (2’nci parmağın 4’üncü parmağa oranı) oranı kullanılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, lokal anestezi altında diş çekimi planlanan 5-10 yaş arası 91 çocuk dâhil edildi. Ölçümler, çocukların sağ ve sol ellerinin 2’nci ve 4’üncü parmaklarından yapıldı. İşlem sonunda sorumlu doktordan, Frankl Davranış Ölçeği'ni [Frankl Behavior Scale (FBS)] kullanarak, hastaların dental anksiyete düzeylerini değerlendirmesi istendi. Bulgular: FBS'ye göre sağ el 2D:4D oranı, tedaviyi reddeden hastalarda 0,979±0,074, iş birliği yapamayan isteksiz hastalarda 1,000±0,044, koopere olan hastalarda 1,017±0,043 ve ilgili olan hastalarda 0,980±0,020 idi (p=0,092). Sol el 2D:4D oranı, tedaviyi reddeden hastalarda 1,024±0,045, iş birliği yapamayan isteksiz hastalarda 1,006±0,046, kooperatif hastalarda 1,018±0,054 ve ilgili olan hastalarda 0,983±0,025 idi (p=0,526). Başarılı diş çekimi uygulaması ile sağ ve sol el 2D:4D oranları arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır (p=0,691, p=0,086, sırasıyla). Sonuç: Sonuç olarak, diş çekimi planlanan pediatrik hastalarda dental anksiyete ile 2D:4D arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. 2D:4D'nin preoperatif dönemde dental anksiyeteyi öngörmek için kullanabileceğimiz morfolojik bir belirteç olmadığı belirlenmiştir.

Background: The purpose of this study is to evaluate the relationship between peri-implant diseases and dental anxiety and oral health-related quality of life. Methods: In a total of 101 subjects (44 females, 57 males, mean age 56.9 ± 12.1), 325 implants were examined using modified plaque index, modified sulcus bleeding index, probing depth, bleeding on probing, clinical attachment level, suppuration, and keratinized mucosa width. The Oral Health Impact Profile (OHIP14) was used to measure the impact of oral health-related quality of life. For the purpose of assessing the dental anxiety level, Corah’s Dental Anxiety Scale (DAS) was performed. In addition to dental implant measurements, the periodontal status of the participants' natural teeth was assessed by the Community Periodontal Index (CPI) of the World Health Organization. Results: All created groups as peri-implantitis, peri-implant mucositis, and peri-implant healthy were compatible with each other in terms of gender, age, income level, smoking status, and oral hygiene practices (p>0.05). A statistically significant correlation was found indicating that the peri-implant condition worsened as the education level decreased (p=0.033). There was no statistically significant difference between study groups in terms of DAS, OHIP-14, and CPI. There was a significant correlation between the scores of DAS and OHIP-14 (p, Amaç: Bu çalışmanın amacı, peri-implant hastalıklar ile dental anksiyete ve ağız sağlığı ile ilişkili yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Toplam 101 katılımcıdaki (44 kadın, 57 erkek, ortalama yaş 56.9 ± 12.1) 325 implantta modifiye plak indeksi, modifiye sulkus kanama indeksi, sondalama derinliği, sondalamada kanama, klinik ataşman seviyesi, süpürasyon ve keratinize mukoza genişliği ölçümleri yapıldı. Ağız sağlığı ile ilişkili yaşam kalitesinin etkisini ölçmek için Ağız Sağlığı Etki Profili-14 (ASEP-14) kullanıldı. Dental anksiyete düzeyini değerlendirmek amacıyla Corah'ın Dental Anksiyete Skalası (DAS) uygulandı. Dental implant ölçümlerine ek olarak, katılımcıların doğal dişlerinin periodontal durumu, Dünya Sağlık Örgütü’nün Toplum Periodontal İndeksi (TPİ) ile değerlendirildi. Bulgular: Peri-implantit, peri-mukozit ve peri-implant sağlıklı olarak oluşturulan tüm gruplar, cinsiyet, yaş, gelir düzeyi, sigara içme durumu ve ağız hijyeni uygulamaları açısından birbirleriyle uyumluydu (p>0.05). Bununla birlikte, eğitim seviyesi düştükçe peri-implant durumunun kötüleştiğini gösteren istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon tespit edildi (p = 0,033). DAS, ASEP-14 ve TPİ açısından çalışma grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. DAS ve ASEP-14 skorları arasında anlamlı bir korelasyon bulundu (p

Bu araştırmanın amacı sağlık çalışanı olan ve olmayan bireylerin dental anksiyete düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma kapsamında 300 kişiye ulaşılmıştır. Ancak yapılan bu 300 ankette tespit edilen eksiklerden dolayı 219 adet anket geçerli bulunmuştur. 61 erkek ve 158 kadından oluşan örneklemimizin, 83 kişisi sağlık çalışanı iken 136 kişisi sağlık çalışanı değildir. Yapılan araştırmanın modeli, genel ilişkisel tarama modelidir. Bu araştırmada veri toplama aracı olarak Corah Dental Anksiyete Skalası (DAS) kullanılmıştır. Bu skalada her sorunun değeri 1 (kaygılı değil) ile 5 (aşırı kaygılı) arasında değiştiğinden puanlama da 4 ile 20 arasında değişmektedir. Verilerin analizinde SPSS programı kullanılmıştır. Dental Anksiyete Ölçeği maddelerinin teker teker verilen cevapların sağlık çalışanı olma durumu ile anlamlı ilişkisi olup olmadığı ki kare analizi ile incelenmiştir. Dental anksiyete ölçeği maddelerine verilen cevaplar skorlandırılarak bir anksiyete skoru elde edilmiş ve bu skorun sağlık çalışanı olma, cinsiyet, eğitim durumu ve gelir düzeyine göre anlamlı düzeyde farklılık gösterip göstermediği bağımsız gruplarda t testi ve tek yönlü varyans analizi ile incelenmiştir. Analizler %95 güven düzeyinde yapılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; sağlık çalışanı olan ve olmayanlar arasında dental anksiyete düzeyi açısından anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Bu farklılık sonucunda sağlık çalışanı olmayanların dental anksiyete düzeyleri sağlık çalışanı olanlardan anlamlı derecede daha yüksek olduğu tespit edilmiştir., The objective of this study is, to assess the correlation between the dental anxiety levels of individuals who are and who are not healthcare professionals. A target group of 300 individuals contacted, within the scope of this assessment. However, due to certain inadequacies, 219 out of 300 surveys counted as valid surveys. Breakdown of this sample is as follows: 61 males-158 females, 83 healthcare profesionals-136 not healthcare professionals. Model of the assessment is general relational screening model. Corah Dental Anxiety Scale (DAS) used as a tool for collecting data. In this scale, each question is evaluated between 1 (not anxious) and 5 (excessively anxious), so the final grade for each individual can differ from 4 to 20. SPSS program used for data analyzing. The meaningful correlation between each item of the Dental Anxiety Scale and being a healthcare professional, assessed with chi-square test. Answers to the items of the Dental Anxiety Scale scored in order to have an anxiety score for each individual. Assessment done over independent groups with t-test and one-way analysis of variance, to discover if there is a meaningful correlation between these the different scores and gender, education level, income level and being a healthcare professional. Analyses done on 95% confidence level. Concerning the findings of the assessment, discovered that there is a meaningful difference between the dental anxiety levels of healthcare professionals and not healthcare professionals. With regards to this difference, dental anxiety levels of not healthcare professionals are meaningfully higher than the dental anxiety levels of healthcare professionals.

Amaç Buçalışmanın amacı, farklı anestezi teknikleri ve enstrümanlarla yapılan periodontaltedavi uygulanan hastaların algı ve anksiyete düzeylerini karşılaştırmaktır.Araç ve YöntemlerÇalışmaPamukkale Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Periodontoloji Bölümü'nde (Ekim2017 - Şubat 2018) gerçekleştirilmiş ve bir vaka kontrol çalışması olaraktasarlanmıştır. 60 kronik periodontitis hastası 6 gruba ayrıldı: 1-Lokal piezo,2-Topikal piezo, 3- Piezo, 4-Lokal el aleti, 5-Topikal el aleti, 6- El aleti.Topikal gruplara xylocain sprey, lokalgruplara ise jetokain ampul uygulandı.Hastalardan, tedavi öncesi ve tedavi sonrası 10. günde dental anksiyete skalasını(DAS) doldurmaları istendi. Görsel analog skala (VAS) tedavi günü, ikinci günü vetedaviden sonraki 10. günde hastalar tarafından dolduruldu. Klinik ölçümlertedavi öncesi ve tedavi sonrası 30. günde alındı.SonuçlarTümgruplarda klinik ölçümlerde anlamlı bir iyileşme gözlendi. Lokal anestezigruplarında, işlem gününde diğer gruplara göre daha düşük VAS ağrı değerleri (p 00.5). Ultrasonik gruplar,el aleti gruplarından daha düşük DAS skorları sergiledi (p> 00.5).SonuçLokalanestezi daha iyi hasta kooperasyonu ve daha az VAS ağrı skorları sağladı, ancak konuşma ve çiğnemeskorlarını yükseltti. Topikal anestezi ve piezo ile gerçekleştirilen tedavi,dental anksiyete hastaları için daha yararlı olabilir., Objectives The aim of thisstudy is to compare perception and anxiety levels of patients who are receiveddifferent anesthesia and instruments prior to periodontal treatment.Materialand MethodsThe study performed in the Periodontology Departmentof Pamukkale University’s Faculty of Dentistry (October 2017 - February 2018)and was designed as a case control study. 60 periodontitis patients weredivided into 6 groups: 1-Local piezo,2-Topical piezo, 3- Piezo, 4-Local hand instrument, 5-Topical hand instrument,6- Hand instrument. Topical groups were received xylocain spray, local groupswere received jetocain ampoule. Patients were asked to fill dental anxietyscale (DAS) scale before the treatmentand 10th day. The visual analogue scale (VAS) was filled out on theday of treatment, on the second day and on the 10th day followingtreatment. Clinical measurements were taken on the treatment day and on the 30thday.ResultsTherewas a significant decrease in clinical measurements in all groups. Localanesthesia groups revealed lower VAS pain values (p00.5). Theultrasonic groups exhibited lower DAS scores than the hand instrument groups(p>00.5).ConclusionLocal anesthesia provided better patients cooperationand VAS pain scores, but did not yield good speech and chewing scores. Topicalanesthesia and piezo may be more useful to patients with dental anxiety.

Objectives: The aim of this study is to compare perception and anxiety levels of patients who are received different anesthesia and instruments prior to periodontal treatment. Materials and Methods: The study performed in the Periodontology Department of Pamukkale University's Faculty of Dentistry (October 2017- February 2018) and designed as randomized controlled clinical trial. 60 periodontitis patients were divided into 6 groups: 1-Local piezo, 2-Topical piezo, 3- Piezo, 4-Local hand instrument, 5-Topical hand instrument, 6- Hand instrument. Topical groups were received xylocaine spray; local groups were received jetocaine ampoule. Patients were asked to fill dental anxiety scale (DAS) scale before the treatment and 10th day. The visual analogue scale (VAS) was filled out on the day of treatment, on the second day and on the 10th day following treatment. Clinical measurements were taken on the treatment day and on the 30th day. Results: There was a significant decrease in clinical measurements in all groups. Local anesthesia groups revealed lower VAS pain values (p < 0.05) compared to other groups on the day of the procedure. Topical anesthesia groups revealed lower VAS pain values as compared to the piezo and hand instrument groups, respectively (p > 0.05). The ultrasonic groups exhibited lower DAS scores than the hand instrument groups (p > 0.05). Conclusion: Local anesthesia provided better patients cooperation and VAS pain scores, but did not yield good speech and chewing scores. Topical anesthesia and ultrasonic scaler usage may be more useful to patients with dental anxiety. © 2018 Cumhuriyet University Faculty of Dentistry., Amaç: Bu çalişmanin amaci, farkli anestezi teknikleri ve enstrümanlarla yapilan periodontal tedavi uygulanan hastalarin algi ve anksiyete düzeylerini karşilaştirmaktir. Gereç ve Yöntemler: çalişma Pamukkale üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Periodontoloji Bölümü'nde (Ekim 2017- Şubat 2018) gerçekleştirildi ve randomize kontrollü klinik çalişma olarak tasarlanmiştir. 60 kronik periodontitis hastasi 6 gruba ayrildi: 1-Lokal piezo, 2-Topikal piezo, 3- Piezo, 4-Lokal el aleti, 5-Topikal el aleti, 6- El aleti. Topikal gruplara xylocain sprey, lokal gruplara ise jetokain ampul uygulandi. Hastalardan, tedavi öncesi ve tedavi sonrasi 10. günde dental anksiyete skalasini (DAS) doldurmalari istendi. Görsel analog skala (VAS) tedavi günü, ikinci günü ve tedaviden sonraki 10. günde hastalar tarafindan dolduruldu. Klinik ölçümler tedavi öncesi ve tedavi sonrasi 30. günde alindi. Bulgular: Tüm gruplarda klinik ölçümlerde anlamli bir iyileşme gözlendi. Lokal anestezi gruplarinda, işlem gününde diğer gruplara göre daha düşük VAS ağri değerleri (p < 0,05) ölçüldü. Topikal anestezi gruplarinda ise piezo ve el aleti gruplarina göre daha düşük VAS ağri değerleri saptandi (p > 0,05). Ultrasonik gruplar, el aleti gruplarindan daha düşük DAS skorlari sergiledi (p > 0,05). Sonuç: Lokal anestezi daha iyi hasta kooperasyonu ve daha az VAS ağri skorlari sağladi, ancak konuşma ve çiğneme skorlarini yükseltti. Topikal anestezi ve ultrasonik scaler ile gerçekleştirilen tedavi, dental anksiyete hastalari için daha yararli olabilir. © 2018 Cumhuriyet University Faculty of Dentistry.

Amaç: Diş hekimi ve diş tedavilerinden korku toplumda yaygın görülen bir durumdur. Bu çalışmanın amacı Namık Kemal Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu (SHMYO) Sağlık Yüksek Okulu (SYO) 1. Sınıf öğrencilerinde dental anksiyete düzeyi, süreklilik ve durumluluk kaygı düzeyi, kıyaslanması ve etkileyen faktörlerin incelenmesidir. Materyal ve Metot: Kesitsel bir araştırmadır. Araştırmanın evrenini SHMYO/SYO 1. sınıf öğrencileri oluşturmaktadır (N=362). Çalışmada 319 öğrenciye ulaşılmıştır (%88). Araştırmaya katılmaya gönüllü olan öğrencilere üç soru formu uygulanmıştır. Araştırmada Dental Anksiyete Skoru, Sürekli ve Anlık Anksiyete skorları, Ölçek skorlarının birbirleri ile ilişkisi ve elde edilen ölçek skorlarının kimi bağımsız değişkenlere göre değişimi incelenmiş ve tahmini anksiyete prevalans hızları elde edilmiştir. Bulgular: Çalışma sonucunda DMAS ile cinsiyetler arasında anlamlı bir ilişki vardır (p=0.001). Kadınların MDAS’sı erkeklerden daha yüksektir. Diş fırçalama sıklığı ile MDAS arasında bir ilişki yoktur (p=0,253).. Diş hekimine gitme sıklığı ile MDAS arasında ilişki vardır (p=0,003). Aile ve arkadaşların tavsiyeleri kişilerin seçimini belirgin bir şekilde etkilemektedir. MDAS değeri ile TXI ve TXII değerleri arasında bakılan pearson korelasyon analizinde TXI ile MDAS değerleri arasında negatif korelasyon bulunmuş olup istatistiksel olarak anlamsızdır (r=-0,087). Yeterli anlamlılığa erişmemiştir. MDAS TXII değerleri arasında ise istatistiksel olarak anlamlı olmayan pozitif korelasyon bulunmuştur (r=0,054). Sonuç: Kadınların dental kaygıları erkeklerden daha yüksektir. Bu durum toplumda yaygın olan ataerkil anlayış nedeniyle erkeklerin kadınlara göre kendilerini daha zayıf gösterebilecek duygu durumları açıkça ifade edememelerinden kaynaklanabilir. Bu sonuçlar ışığında dental anksiyetenin sosyodemografik özelliklerden ve kişinin durumluluk-süreklilik anksiyetesinden de bağımsız olduğu kanısına varılmıştır. Aim: Fear from dentists and dental treatments is common in society. The aim of this study is to investigate the level of dental anxiety, continuity and state anxiety, comparison and affecting factors in the 1st grade students of the Vocational School of Health Services (NOS) of Namik Kemal University Vocational School of Health Services. Materials and Methods: It is a cross-sectional study. The universe of the study is composed of the first year students of SHMYO / SYO (N = 362). The study reached 319 students (88%). Three questionnaires were applied to the students who volunteered to participate in the study. In the study, the relationship between the Dental Anxiety Score, Continuous and Instantaneous Anxiety Scores, Scale scores, and scores of scale scores were investigated and predicted anxiety prevalence rates were obtained. Results: As a result of the study, there was a significant relationship between DMAS and genders (p = 0.001). There was no relationship between tooth brushing frequency and MDAS (p = 0.253). There was a correlation between the frequency of going to the dentist and MDAS (p = 0.003). Recommendations of family and friends have a significant impact on the choice of individuals. There was a negative correlation between the MDI value and the TXI and TXII values in the pearson correlation analysis. It did not reach enough significance. There was no statistically significant correlation between MDAS and TXII values (r = 0,054). Conclusions: Women have higher dental concerns than men. This may be due to the patriarchal understanding common in society, because males are unable to express emotions that may show themselves weaker than women. In the light of these results, it was concluded that dental anxiety was independent of sociodemographic characteristics and state-trait anxiety.

Dental anksiyete, diş hekimliği uygulamalarına bağlı olarak gelişen spesifik streslerin hastada oluşturduğu tepki olarak tanımlanmaktadır. Ağız sağlığıyla ilişkili yaşam kalitesi kavramı ise psikolojik, sosyal, fonksiyonel faktörler ve orofasiyal bölgedeki problemlerin bireyin iyilik halini nasıl etkilediğini anlatan bir ifadedir. Dental anksiyeteye sahip bireylerin, diş hekimi randevularını ertelemesi, hatta diş hekiminden tamamen kaçınması sebebiyle dental ve oral sağlıkla ilgili problemler ciddi boyutlara gelebilmektedir. Bu durum da bireylerin oral sağlıkla ilişkili yaşam kalitesini ciddi bir şekilde etkileyebilmektedir. Çalışmamızda, periodontoloji kliniğine başvuran hastaların dental anksiyete ve oral sağlıkla ilişkili yaşam kalitesi seviyeleri belirlenerek, dental anksiyete ile ağız sağlığına bağlı yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlandı. Çalışmaya 119 birey dahil edildi. Bireylere sosyo-demografik özelliklerini, sistemik durumlarını, oral hijyen alışkanlıklarını, diş hekimine gitme sıklıklarını, daha önceki dental tedavi deneyimlerini ve tedavi ihtiyaçlarına dair bireysel algılarını inceleyen sorular yöneltildi. Dental anksiyete, Modifiye Dental Anksiyete Skalası (MDAS) ile ölçüldü. Durumluluk-Süreklilik Anksiyete Skalası Formu (STAI) da anksiyete seviyelerinin belirlenmesinde kullanıldı. Ağız sağlığıyla ilişkili yaşam kalitesi seviyeleri Oral Sağlıkla İlişkili Yaşam Kalitesi–Birleşik Krallık (OHRQoL-UK) ve Oral Sağlık Etki Profili 14 (OHIP-14) skalaları ile belirlendi. Tüm ağız periodontal ve dental muayeneler yapıldı. Dental anksiyete ve yaşam kalitesi verilerinin istatistiksel değerlendirilmesi sonucunda p

Amaç: Bu çalışma, hastane bünyesindeki ağız ve diş sağlığı birimine başvuran çocuklarda dental anksiyete ve sosyodemografik faktörlerin ilişkisini belirlemeyi amaçlamıştır. Gereç ve Yöntem: Daha önce bir diş tedavi kliniğine başvurmamış, rastlantısal olarak seçilen, 7-12 yaş arası, 305 çocuk, Dental Anksiyete Skalası (DAS) ile değerlendirildi. Sosyodemografik veriler, hastalar ve ebeveynlerinden elde edildi. Bulgular: Tüm çocuklar için ortalama DAS değeri 7,7±3,1 olarak belirlendi. En yüksek ortalama DAS skoru (2,3±1,0) döner alet kullanımında kaydedilmiştir. Çocukların, işlem öncesi geliştirdikleri anksiyete ile yaşları arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlıdır (p0,05). Düşük sınıftan gelen ve devlet okuluna giden çocukların anksiyete düzeyleri düşük olmuştur. Sonuç: Çocuklarda, başlangıç muayenesinden önce görülen dental anksiyete düzeyi, çocuğun yaşı, gittiği okul, ebeveynin geliri ve eğitim düzeyi ile doğrudan ilişkili olabilmektedir. Bununla birlikte, çocuğun cinsiyeti ve dental anksiyetesi arasında mutlak bir ilişki oluşmayabilir. Aim: This study aimed to determine how socio-demographical factors related to dental anxiety of a sample of children who admitted to a hospital-setting dental care unit. Materials and Methods: A total of 305 randomly selected children (aged 7-12 years) who did not have a history of attendance at a dental clinic before, were evaluated for dental anxiety by the Dental Scale (DAS). Socio-demographic data were also obtained from the patients as well as the accompanying parent(s). Results: The mean DAS score was determined 7.7±3.1. The highest DAS score was recorded for drilling (2.3±1.0). There was statistically significant (p0.05) difference between the social class distribution of the children and the type of school attended. Children who were from lower class homes and attended public school, had a lower anxiety level. Conclusion: Children’s level of dental anxiety before their initial visit, may be directly associated with child’s age, the school attended, and parent’s income and education level. However, a positive correlation may not exist between child’s gender and his dental anxiety.