Search

Myastenia Gravis is an autoimmune neuromuscular transmission disorder. The main symptoms of the illness muscle weakness, progressive muscle tiredness, ptosis, disorders. In these patients group, the main problems are determination of appropiate anesthesia medicine doses and shortness of breath in the postoperative period. There were a few reports of spinal anesthesia prefered for the patients with myastenia gravis in the literature. In this article, we present a case of spinal anesthesia was applied for inguinal hernia operation, Myastenia Gravis otoimmün birnöromüsküler iletim bozukluğudur.Hastalığın başlıca semptomları kasgüçsüzlüğü, ilerleyici kas yorgunluğu,pitozis, oftalmopleji ve bulbarbozukluklardır. Bu hasta grubunda anesteziaçısından başlıca problemler uygunanestezik ilaç dozlarının belirlenmesi vepostoperatif süreçte solunum yetmezliğidir.Literatürde myastenia gravisli hastalardaspinal anestezi tercih edildiğine dairyayınlar mevcuttur. Bu makalede inguinalherni operasyonu için uygulanan spinalanestezi vakası sunulmaktadır.Anahtar Kelimeler: Spinal anestezi,myastenia gravis, inguinal herni

BACKGROUND: Open abdomen (OA) in which the abdomen is closed with temporary abdominal closure methods is the most effective in patients who develop severe abdominal sepsis or abdominal compartment syndrome. Major techniques used are Vacuum-Assisted Closure Method (VACM) and non-vacuum assisted closure method (NVACM). In the present study, the effects of different abdominal closure methods on morbidity and mortality were evaluated. METHODS: In the study, the temporary abdominal closure methods of the patients with OA during 2013–2016 were studied retrospectively. OA etiopathologies, mortality prediction scores, final abdominal closure periods and methods, hospitalization periods, complications (enteroatmospheric fistula, mesh infection, and incisional hernia), and mortality rates of patients who underwent VACM and NVACM were determined and compared. RESULTS: The present study included 123 patients who underwent VACM (n=65) and NVACM (n=58). There was no difference between the groups in terms of age, gender, and etiopathogenesis (p>0.05). The mean APACHE 4 and Multiple Organ Dysfunction Score (MODS) scores in the VACM/NVACM groups in treatment period were 47/63 and 11/14, respectively (p

Background: Inflammatory bowel disease (IBD) is a group ofchronic and inflammatory conditions that are considered to be caused by environmental,genetic, and immune factors. The treatment of IBD mainly involves combinationsof anti-inflammatory, immunosuppressive, and cytotoxic agents. However, due to seriousside effects of these agents, research is being performed to find new treatmentmethods.Methods:The 24 rats were divided into three groups. In controlgroup, the rats received drinking water and standard rat chow, in colitisgroup, the rats received drinking water with DSS, and in CA+colitis group therats were administered 200 mg/kg/day CA and then received drinking water withDSS. Histopathologic examination,concentrations of myeloperoxidase (MPO), malondialdehyde (MDA), tumor necrosis factoralpha (TNF-α), and interleukin-10 (IL-10), were determined.Results:The results indicatedthat the TNF-α level was lower and the IL-10 was higher in the ratsadministered with CA extract compared to the rats in the colitis group (p, Giriş: İnflamatuvar barsak hastalıkları (İBD) çevresel, genetik, immun faktörlerinsebep olduğu düşünülen bir grup kronik ve inflamatuvar durum olaraktanımlanmaktadır. Tedavisinde basilica antiinflamatuvar, immünsupresif ve sitotoksikilaç kombinasyonları kullanılmaktadır. Fakat bu ajanların ciddi yanetkilerinden dolayı yeni tedavi yöntemleri bulmak için araştırmalaryapılmaktadır. Bu çalışmanın amacı dekstran sülfat sodium (DSS) indüklenmiş deneyselkolit modelinde Centella Asiatica (CA) ekstresinin etkinliğini araştırmaktır.Metod: Çalışmada 24 adet Wistar Albino rat üç eşit gruba ayrıldı. Kontrolgrubuna normal içme suyu ve standart rat yemi verildi. Kolit grubuna DSS’ liiçme suyu ve CA+kolit grubuna ise 200mg/kg/gün CA ekstresi ve DSS’ li içme suyuverildi. Deney sonunda histopatolojik inceleme ve myeloperoksidaz (MPO), malonildialdehit(MDO), tümor nekroz factör alfa (TNF-α) ve interlökin-10 (IL-10) düzeyleribelirlendi. Bulgular: TNF- α, MPO ve MDA düzeyleri kolit grubunda anlamlı düzeyde dahayüksek bulundu. İL- 10 düzeyi ise CA+kolit grubunda daha yüksekti (p

Background: Inflammatory bowel disease (IBD) is a group ofchronic and inflammatory conditions that are considered to be caused by environmental,genetic, and immune factors. The treatment of IBD mainly involves combinationsof anti-inflammatory, immunosuppressive, and cytotoxic agents. However, due to seriousside effects of these agents, research is being performed to find new treatmentmethods.Methods:The 24 rats were divided into three groups. In controlgroup, the rats received drinking water and standard rat chow, in colitisgroup, the rats received drinking water with DSS, and in CA+colitis group therats were administered 200 mg/kg/day CA and then received drinking water withDSS. Histopathologic examination,concentrations of myeloperoxidase (MPO), malondialdehyde (MDA), tumor necrosis factoralpha (TNF-α), and interleukin-10 (IL-10), were determined.Results:The results indicatedthat the TNF-α level was lower and the IL-10 was higher in the ratsadministered with CA extract compared to the rats in the colitis group (p, Giriş: İnflamatuvar barsak hastalıkları (İBD) çevresel, genetik, immun faktörlerinsebep olduğu düşünülen bir grup kronik ve inflamatuvar durum olaraktanımlanmaktadır. Tedavisinde basilica antiinflamatuvar, immünsupresif ve sitotoksikilaç kombinasyonları kullanılmaktadır. Fakat bu ajanların ciddi yanetkilerinden dolayı yeni tedavi yöntemleri bulmak için araştırmalaryapılmaktadır. Bu çalışmanın amacı dekstran sülfat sodium (DSS) indüklenmiş deneyselkolit modelinde Centella Asiatica (CA) ekstresinin etkinliğini araştırmaktır.Metod: Çalışmada 24 adet Wistar Albino rat üç eşit gruba ayrıldı. Kontrolgrubuna normal içme suyu ve standart rat yemi verildi. Kolit grubuna DSS’ liiçme suyu ve CA+kolit grubuna ise 200mg/kg/gün CA ekstresi ve DSS’ li içme suyuverildi. Deney sonunda histopatolojik inceleme ve myeloperoksidaz (MPO), malonildialdehit(MDO), tümor nekroz factör alfa (TNF-α) ve interlökin-10 (IL-10) düzeyleribelirlendi. Bulgular: TNF- α, MPO ve MDA düzeyleri kolit grubunda anlamlı düzeyde dahayüksek bulundu. İL- 10 düzeyi ise CA+kolit grubunda daha yüksekti (p

We aimed to report a case of a giant splenic artery aneurysm (SAA) with gastric fistula with the review of the literature. A female patient with splenic artery aneurysm was admitted to our hospital with abdominal pain and massive upper gastrointestinal bleeding. Hemorrhagic shock occurred. Despite the resuscitation, the patient died. Splenic artery aneurysms are the most common visceral aneurysm occurring predominantly in females with a ratio of 4: 1. Giant aneurysm with thrombosis of the splenic artery is an extremely rare clinical entity and its size rarely exceeds to 3 centimeters. Although they are usually asymptomatic, SAA are clinically important because of the possibility of life-threatening rupture. Interventions or surgical treatment is indicated for symptomatic and giant aneurysms. Early diagnosis and prompt intervention is necessary for success of treatment., Nadir görülen mideye fistülize olmuş dev splenik arter anevrizmasına bağlı masif üst gastrointestinal sistem kanaması ile başvuran bir olguyu sunmayı istedik. Splenik arter anevrizması olan kadın hasta hastanemize karın ağrısı ve üst gastrointestinal sistem kanaması ile getirildi. Hastada hemorojik şok mevcuttu. Yapılan tüm resusitasyon çabalarına rağmen hasta hayatını kaybetti. Splenik arter anevrizmaları nadir görülmekle birlikte, kadınlarda erkeklere göre 4 kat daha fazla görülen ve iç organ anevrizmaları içerisinde en sık karşılaşılan anevrizmalardır. Splenik arterin tromboze ve dev anevrizmaları ise oldukça ender görülüp, nadiren 3 cm'ye ulaşırlar. Genellikle asemptomatik olsalar da, hayatı tehdit edebilecek yırtılmaları nedeniyle klinik olarak oldukça önemlidirler. Bu hastaların tedavisindeki başarıda, erken tanı, cerrahi ya da diğer girişimsel yöntemler önemlidir.

Aim: Fibromatoses are a locally infiltrative soft tissue tumors being situated superficial or deep tissues and usually treated by surgical excision. The surgical local control of these tumors, especially ones arising from deep tissues, remains a significant problem. On this study, we aimed to investigate the clinical, histopathological and immune staining features of superficial and deep fibromatoses diagnosed our laboratory. Material and methods: Consecutive twelve cases diagnosed as fibromatoses between January 2005 to December 2013 were included to the study. Patients' ages, sex, the localization of tumor, the tumor size, histomorphological features and immune staining profiles of tumors were investigated. Statistical analyses were performed using Mann–Whitney U and Chi-Square/Fisher's Exact test. Results were considered to be significant at p < 0.05. Results: Four cases were superficial-seated, and 8 cases were deep-seated fibromatoses. The age of patients ranged from 18 to 72 (mean 62.5). All of superficial fibromatoses were male. All of deep fibromatoses were female. No recurrence was observed on superficial tumors. Three (37.5%) of deep-seated tumors had recurrent. The size of superficial tumors ranged from 1.5 cm to 4.5 cm (mean: 3.5 cm). The size of deep-seated tumors ranged from 1.5 cm to 15 cm (mean: 9 cm). There was no statistically significant difference between the two groups, in terms of the patients' age (p= 0.173), the recurrence rate (p= 0.491), Ki-67 proliferation index (p = 0.248) and immune staining for desmin (p= 0.491), smooth muscle actin (p= 0.091), S-100 protein (p= 0.515), Ki-67 (p = 0.236). Statistically, a significant correlation was observed between the two groups, in terms of the gender (p= 0.002) and the tumor size (p= 0.042). Conclusion: The histomorphological appearance and immune staining characteristics of superficial and deep-seated fibromatoses are similar. However, the clinical features and in terms of biological behavior of these two entities seems to be different from each other, Amaç: Fibromatozisler yüzeysel ya da derinyerleşimli olabilen ve çoğunlukla cerrahi eksizyon iletedavi edilen, lokal infiltratif yumuşak dokutümörleridir. Özellikle derin yerleşimlifibromatozislerin cerrahi ile lokal kontrolü sorun teşkiletmektedir. Bu çalışmada laboratuarımızdafibromatozis tanısı alan yüzeysel ve derin yerleşimliolguların klinik, histopatolojik ve immün boyanmaözellikleri karşılaştırılmıştır.Gereç ve yöntemler: Ocak 2005 ile Aralık 2013tarihleri arasında fibromatozis tanısı alan 12 olguçalışmaya alındı. Hastalarda yaş, cinsiyet, tümöryerleşimi, tümör boyutu, tümörlerin histomorfolojikve immün boyanma özellikleri karşılaştırıldı.İstatistiksel analizlerde Mann–Whitney U ve Chi-Square/Fisher's Exact testi kullanıldı. p < 0.05sonuçlar anlamlı kabul edildi.Bulgular: Fibromatozis tanısı alan olguların 4'üyüzeysel, 8'i derin yerleşimli idi. Hastaların yaşı 18 ile72 arasında değişmekteydi (ortalama 62,5). Yüzeyselyerleşimli olguların hepsi erkek, derin yerleşimliolguların hepsi kadındı. Yüzeysel yerleşimlitümörlerde nüks izlenmezken derin yerleşimliolgulardan 3'ü (%37,5) nüksetmişti. Yüzeyselyerleşimli tümörlerin boyutu 1,5 cm ile 4,5 cmarasında değişmekteydi (ortalama 3,5 cm). Derinyerleşimli tümörlerin boyutu 1,5 cm ile 15 cmarasında değişmekteydi (ortalama 9 cm). İstatistikselanalizde tümör lokalizasyonu ile cinsiyet (p= 0,002)ve tümör boyutu (p= 0,042) arasında anlamlı ilişkisaptandı. Tümör yerleşim yeri ile yaş (p= 0,173), nüksoranı (p= 0,491), desmin (p=0,491), düz kas aktin (p=0,091), S-100 protein (p=0,515), Ki-67 (p= 0,236)immün boyaları ve Ki-67 proliferasyon indeksi(p=0,248) arasında anlamlı ilişki görülmedi.Sonuç: Yüzeysel ve derin yerleşimli fibromatozislerinhistomorfolojik görünümü ve immün boyanmaözellikleri birbirine benzerdir. Ancak klinik özelliklerive biyolojik davranışları açısından bu iki antitebirbirinden farklı gibi gözükmektedir.

However primary breast cancer are one of the most seen cancers, breast metastasis from non-mammary organs are quite rare. The incidence of breast metastases fromextramammary primary tumors is about 2%. It is hard to differantiate the breast metastasis from benign and malign breast lesions according to clinical and imaging findings. Patient with non-mammary neoplasms should be considered as candidates for breast metastasis. Metastasis to breast from other malignencies usually are with poor prognosis, since they are markers of extensive disease. Rarely, the first sign of disesase may be the breast metastasis. The misdiagnose may cause the delayed diagnose of primary tumor and incorrect therapy, so this may cause poor prognosis also. Breast metastasis signs extensive disease, so agressive surgery and other therapy methods should be excluded. Excision of the tumor with tumor free surgical margins will be enough. But with multiple masses, and low breast volume simple mastectomy may be the aproppriate choice. If there is no sign of axillary metastasis, axillary dissection should not be performed., Her ne kadar primer meme tümörleri en sık görülen tümörler arasında yer alsa da, meme parankimine metastaz oldukça nadir görülür. Klinik olarak memede ortaya çıkan tüm malign oluşumların yaklaşık %2’ sini memeye yerleşen metastatik lezyonlar oluşturur. Klinik olarak ve görüntüleme yöntemleriyle elde edilen bulgulara göre meme metastazlarının hem malign hem de benign meme lezyonlarından ayırmak kolay değildir. Meme dışı kanser nedeniyle takip ve tedavi altında olan hastalarda memede tespit edilen kitlelere kuşkulu yaklaşmalı ve meme metastazı olabileceği akıldan çıkarılmamalıdır. Başka malignitelerin memeye metastaz yapması genellikle yaygın hastalık belirtisidir ve prognoz kötüdür. Nadiren ilk bulgu memedeki metastazdır ve ancak memedeki lezyonun metastaz olduğunun belirlenmesi ile primer tümörün tanısı yapılabilir. Özellikle memedeki lezyonun primer meme tümörü zannedilerek tedaviye başlanması ve esas tümörün tespitinin gecikmesi tedaviye cevabın yetersizliğine ve başarısızlığına yol açacağından, hastalığın daha kötü prognoz ile seyretmesi kaçınılmazdır. Meme metastazları sıklıkla yaygın hastalık belirtisi olduğu için, aşırı tedavi yöntemlerinden kaçınılmalıdır. Cerrahi sınırlar tümörsüz olacak şekilde kitlenin çıkarılması çoğunlukla yeterlidir. Ancak birden çok kitlenin varlığında ya da meme hacminin az olması durumunda basit mastektomi düşünülebilir. Klinik olarak aksillada metastaz tespit edilmemişse aksiler disseksiyon tercih edilmemelidir. Eğer uygulanacaksa tedavi primer tümöre yönelik sistemik tedavi olmalıdır.

Her ne kadar primer meme tümörleri en sık görülen tümörler arasında yer alsa da,meme parankimine metastaz oldukça nadir görülür. Klinik olarak memede ortaya çıkan tüm malign oluşumların yaklaşık %2’ sini memeye yerleşen metastatik lezyonlar oluşturur. Klinik olarak ve görüntüleme yöntemleriyle elde edilen bulgulara göre meme metastazlarının hem malign hem de benign meme lezyonlarından ayırmak kolay değildir. Meme dışı kanser nedeniyle takip ve tedavi altında olan hastalarda memede tespit edilen kitlelere kuşkulu yaklaşmalı ve meme metastazı olabileceği akıldan çıkarılmamalıdır. Başka malignitelerin memeye metastaz yapması genellikle yaygın hastalık belirtisidir ve prognoz kötüdür. Nadirenilk bulgu memedeki metastazdır ve ancak memedeki lezyonun metastaz olduğununbelirlenmesi ile primer tümörün tanısı yapılabilir. Özellikle memedeki lezyonun primer meme tümörü zannedilerek tedaviye başlanması ve esas tümörün tespitinin gecikmesi tedaviye cevabın yetersizliğine ve başarısızlığına yol açacağından, hastalığın daha kötü prognoz ile seyretmesi kaçınılmazdır. Meme metastazları sıklıkla yaygın hastalık belirtisi olduğu için, aşırı tedavi yöntemlerinden kaçınılmalıdır. Cerrahi sınırlar tümörsüz olacak şekilde kitlenin çıkarılması çoğunlukla yeterlidir. Ancak birden çok kitlenin varlığında ya da meme hacmininaz olması durumunda basit mastektomi düşünülebilir. Klinik olarak aksillada metastaz tespit edilmemişse aksiler disseksiyon tercih edilmemelidir. Eğer uygulanacaksa tedavi primer tümöre yönelik sistemik tedavi olmalıdır.Anahtar Kelimeler: Meme Tümörleri; Tümör Metastazı; Primeri Bilinmeyen TümörlerSUMMARYHowever primary breast cancer are one of the most seen cancers, breast metastasis from non-mammary organs are quite rare. The incidence of breast metastases from extramammary primary tumors is about 2%. It is hard to differantiate the breast metastasis from benign and malign breast lesions according to clinical and imaging findings. Patient with non-mammary neoplasms should be considered as candidates for breast metastasis. Metastasis to breast from other malignencies usually are with poor prognosis, since they are markers of extensive disease. Rarely, the first sign of disesase may be the breast metastasis. Themisdiagnose may cause the delayed diagnose of primary tumor and incorrect therapy, so this may cause poor prognosis also. Breast metastasis signs extensive disease, so agressive surgery and other therapy methods should be excluded. Excision of the tumor with tumor free surgical margins will be enough. But with multiple masses, and low breast volume simple mastectomy may be the aproppriate choice. If there is no sign of axillary metastasis, axillary dissection should not be performed.Key Words: Breast Neoplasms; Neoplasm Metastasis; Neoplasms, Unknown Primary

Myastenia Gravis is an autoimmune neuromuscular transmission disorder. The main symptoms of the illness muscle weakness, progressive muscle tiredness, ptosis, disorders. In these patients group, the main problems are determination of appropiate anesthesia medicine doses and shortness of breath in the postoperative period. There were a few reports of spinal anesthesia prefered for the patients with myastenia gravis in the literature. In this article, we present a case of spinal anesthesia was applied for inguinal hernia operation, Myastenia Gravis otoimmün bir nöromüsküler iletim bozukluğudur. Hastalığın başlıca semptomları kas güçsüzlüğü, ilerleyici kas yorgunluğu, pitozis, oftalmopleji ve bulbar bozukluklardır. Bu hasta grubunda anestezi açısından başlıca problemler uygun anestezik ilaç dozlarının belirlenmesi ve postoperatif süreçte solunum yetmezliğidir. Literatürde myastenia gravisli hastalardaspinal anestezi tercih edildiğine dair yayınlar mevcuttur. Bu makalede inguinal herni operasyonu için uygulanan spinal anestezi vakası sunulmaktadır.

WOS: 000375337000020, Introduction: Tissue perfusion plays an important role in pancreatitis. Free oxygen radicals also have some triggering roles in the severity of acute pancreatitis. Tirofiban hydrochloride (TH) is being used for ischemic disorders for many years and is known as an antiaggregant drug. We aimed to determine the therapeutic effects of tirofiban in cerulein-induced acute pancreatitis in this animal study. Materials and methods: Twenty-four Wistar-Albino male rats were divided into three equal groups; Group I: Sham-operated group, Group II: cerulein induced pancreatitis group, Group III: cerulein induced pancreatitis + treatment group (intraperitoneal 0.25 mg tirofiban hydrochloride in 1 ml isotonic saline solution). Amylase and lipase levels were studied in blood samples and malondialdehyde, glutathione peroxidase and superoxide dismutase activities were measured in tissue samples. Results: Amylase and lipase levels were elevated in acute pancreatitis group. The levels of both enzymes were decreased after the rats were medicated with TH. Malondialdehyde (MDA) was higher in pancreatitis group without treatment. There were no significant differences between groups according to glutathione peroxidase (GSH-Px) and superoxide dismutase (SOD) levels. Conclusion: The present findings suggest that TH has an antiaggregant effect and may reduce the progression and improve the healing of acute. pancreatitis., Scientific Research Projects Coordination Unit of Mustafa Kemal UniversityMustafa Kemal University, This study was granted by Scientific Research Projects Coordination Unit of Mustafa Kemal University.

Antikoagülanların kontrolsüz kullanımı kanamalara neden olabilmektedir. Warfarine bağlı spontan ince barsak duvarı hematomu nadiren görülen bir komplikasyondur. Warfarin kullanan karın ağrısı olan hastalarda intestinal intramural hematom ayırıcı tanıda düşünülmeli ve bu hastalarda medikal tedavi ön planda uygulanırken seçilmiş olgularda cerrahi tedaviye gereksinim olacağı da akılda tutulmalıdır. Burada spontan intestinal intramural hematom nedeni ile cerrahi olarak tedavi edilen bir olguyu sunarak nadir görülen bu durumu hatırlatmayı amaçladık., Uncontrolled use of anticoagulants may cause bleeding. Warfarin- dependent spontaneous intramural hematoma of the small intestine is a rare complication. Although warfarin using patients with abdominal pain were usually treated medically, surgical interventions should be considered in selected cases with intestinal intramural hematoma. Here we present a patient who was treated surgically to bring to mind this rare condition.

Amaç: Bu çalışmada interkostal sinir blokajının kaburgası kırık hastalarda ağrıya etkisi ve kullanılan opioid gereksinimini azaltmaya yönelik etkisi araştırıldı. Çalışma planı: Ağustos 2008 - Temmuz 2010 tarihleri arasında Antakya Devlet Hastanesi ve Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde kaburgası kırık 120 hasta, bu klinik randomize prospektif çalışmaya dahil edildi. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup 1’e (n=60) tramadol (200 mg/gün) ile lornoksikam (8 mg/gün) uygulandı. Grup 2’ye (n=60) 50 mg/gün tramadol ile lornoxicam (8 mg/mg) tedavisine ilaveten interkostal sinir blokajı (%0.5 bupivakain 3 ml) yapıldı. İstirahatte ve öksürürken hasta memnuniyeti görsel analog skalası (GAS) değerleri kaydedildi. Yirmi dört saat sonunda toplam kullanılan tramadol miktarı ve analjezik istemi sayısı kaydedildi. Bulgular: İki grup arasında GAS değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı (p, Background: This study aims to investigate the effect of intercostal nerve blockade on pain in patients with rib fracture and its effect in reducing the opioid use requirement. Methods: Between August 2008 and July 2010, 120 patients with rib fractures in Antakya State Hospital and Mustafa Kemal University, Faculty of Medicine were included in this clinical randomized prospective study. Patients were divided into two groups. Group 1 (n=60) received tramadol (200 mg/day) and lornoxicam (8 mg/day). In group 2 (n=60), intercostal nerve blockade (0.5% bupivakain 3 ml) was performed in addition to tramadol (50 mg/day) and lornoxicam (8 mg/day) treatment. Scores of patient satisfaction visual analogue scale (VAS) were recorded both at rest and during coughing. At the end of 24 hours, total amount of tramadol used and the number of analgesic demands were recorded. Results: No statistically significant difference in VAS scores between the two groups was observed (p

Introduction. Gossypiboma (GP) is a term used to express the mass resulting from forgotten cotton sponge in operations. Rarely, a transmural migration may occur into the gastrointestinal lumen without creating any defect by GP. Laparotomy or endoscopic removal may be required, by the way it can be taken out of the body itself by intestinal ways. In this study, we reported a case of mechanical intestinal obstruction causing GP. Case. The fifty-one-year-old female patient admitted to the emergency department with the complaints of mechanical intestinal obstruction and had a history of open cholecystectomy 20 years ago. There were the findings of intestinal obstruction in abdominal plain radiography and computerized tomography. The sponge that obstructed the lumen completely 40 cm proximal to the ileocecal valve was identified in the laparotomy with the diagnosis of brid ileus. The small intestine was closed over double-fold after removal of sponge. Transmural migration of abdominal-remained sponge was thought to be occurred without creating a defect after cholecystectomy. Postoperatively, the patient was discharged without having any problems at 4th day of hospitalization. Conclusion. Although it is a rare situation in routine clinical practice, GP should be considered as a differential diagnosis in the patients who had a diagnosis of mechanical intestinal obstruction, and laparotomy was applied before. As GP may lead to situations which cause mortality, all precautions should be taken to prevent it.

Akut mezenter iskemi akut karına yol açan, tanıdaki gecikmeye bağlı prognozu oldukça kötü bir patolojidir. Bu çalışmada, D-dimer ve biyokimyasal parametrelerin akut mezenter iskemide zamana bağlı değişimlerini inceleyerek erken tanıda önemini araştırmayı amaçladık. Çalışmada Wistar-Albino cinsi kırk adet erkek rat dört gruba ayrıldı. Kontrol grubuna sadece laparatomi ve mezenter arter diseksiyonu yapıldı. Diğer gruplarda ise laparotomi ve süperiyor mezenter arter bağlanarak 2, 4 ve 6 saat süreyle iskemi oluşturuldu. Ratlardan D-dimer ve biyokimyasal parametrelerin serum düzeylerine bakmak için kan örnekleri alındı. Histopatolojik incelemede iskemi düzeylerini belirlemek için ileumdan örnek alındı. Kontrol grubu ile iki, dört ve altı saatlik iskemi grupları arasında D-dimer ve biyokimyasal parametrelerden alanin aminotransferaz, aspartat aminotransferaz, laktat dehidrogenaz, kreatin fosfokinaz ve fosfat açısından anlamlı farklılıklar bulundu (p0.05). İskemi süresi arttıkça D-dimer ve biyokimyasal parametre değerlerinin arttığı ve gruplar arasında anlamlı farklılık olduğu gözlendi (p, Acute mesenteric ischemia is a pathology leading to acute abdomen with a very poor prognosis when there is a delay in diagnosis. In this study we aimed to investigate the importance of D-dimer levels and biochemical parameters in early diagnosis of acute mesentheric ischemia by assessing time-dependent variations of these parameters. Forty Wistar-Albino male rats were divided into four groups. Only laparotomy and mesenteric arterial dissection were made in the control group. In the other groups laparotomy was performed, and ischemia was constituted for 2, 4 and 6 hours by ligating mesenteric artery. Blood samples were taken for measuring serum levels of D-dimer and biochemical parameters in rats. Intestinal tissue samples were obtained from ileum to assess the level of ischemia in histopathological examination. There were significant differences between the control and 2-, 4- and 6-hour ischemia groups regarding D-dimer levels and biochemical parameters such as alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, lactic dehydrogenase, creatine phosphokinase and phosphate (p0.05). D-dimer levels and biochemical parameters increased in correlation with the duration of ischemia, and there were significant differences between the groups (p

Kistik ekinokokkozis, Echinococcus granulosus’un neden olduğu ülkemizde de görülen zoonotik bir enfeksiyon hastalığıdır. Mustafa Kemal Üniversitesi Göğüs Cerrahisi Kliniği’ne başvuran bir olgunun akciğer ve karaciğerinde kist hidatik tespit edildi. Olgunun öyküsünden oğlunun karaciğerde kist hidatik nedeni ile ameliyat olduğu öğrenildi. Diğer aile bireylerinin incelenmesinde de bir olguda akciğerde, iki olguda da karaciğerde kist hidatik saptandı ve serolojik incelemeleri de pozitif olarak bulundu. Aynı ailede akciğerde ve karaciğerde kistik ekinokokkozis saptanması, ekinkokkoziste genetik faktörlerin de etkin olabileceğini, rutinde aile fertlerinin araştırılması gerekmese de, risk faktörü mevcut olan yörelerde aile bireylerinin araştırılmasının faydalı olabileceğini düşünerek olguları sunmaya değer gördük., Cystic echinococcosis is a zoonotic infectious disease caused by Echinococcus granulosus, and it is also seen in our country. Cyst hydatid was detected in the lung and liver of a patient who presented to Mustafa Kemal University, Department of Thoracic Surgery. The patient’s history revealed that his son underwent an operation due to hydatid cyst of the liver. When the other members of the family were studied, it was determined that one of them had hydatid cyst of the lung and the other 2 had hydatid cyst of the liver. Their serological evaluations were also positive. Detection of lung and liver cystic echinococcosis within the family suggests that genetic factors may also be effective in echinococcosis. It is not necessary to study the family members routinely, but investigation of the family members in regions with risk factors may be helpful. We thus thought that the patients warranted presentation in this report.

Primary non Hodgkin’s lymphoma of the breast is rare. Bilateral involvement of the breasts is even morerare. Lymphomas are divided into two groups: Hodgkin’s Lymphoma and non Hodgkin’s lymphoma. Diffuse large cell non Hodgkin’s lymphoma is the most common type. A 56 year old female presented with masses in both breasts. An excisional biopsy was obtained from both tumoral masses. Histopathological assessment revealed diffuse large cell non Hodgkin’s lymphoma and chemotherapy was started. Here we present the case of bilateral primary breast lymphoma while discussing clinical characteristics, treatment modalities and the outcomes., Memenin primer Non-Hodkgin lenfoması nadirdir. Bilateral tutulum oranı düşüktür. Lenfomaların bilinen iki türü vardır. Bunlar hodking lenfoma ve nonhodking lenfomadır. En sık alt tip olarak diffüz büyük hücreli non-hodking lenfoma izlenir. Olgumuz 56 yaşında bayan hasta, memede kitle ile başvurdu. Kitleden eksizyonel biopsisi alındı. Histopatolojik ve immunhistokimyasal olarak değerlendirildi. Sonuç Non-hodkin diffüz büyük B hücreli lenfoma ile uyumlu geldi ve primer kemoterapi ile tedavi edildi. Makalede nadir gözlenen bilateral primer meme lenfomalı olguyu klinik özellikleri, tedavi yaklaşımı ve sonuçları ile değerlendirerek sunduk.

Hipertrigliseridemiden kaynaklanan akut pankreatitlere, kliniklerde nadir rastlanılmaktadır. Akut pankreatik nekroz yaşamı tehdit eden ve tedavisi önem teşkil eden pankreatit formudur. Nekrotizan pankreatit tedavisinde gerektiğinde cerrahi tedavinin kliniğine göre zamanında yapılması gerekir. Olgumuzda hipertrigliseridemi nedenli pankreatik nekroz gelişmiş olup tedavisinde cerrahi müdahale gerekti. Cerrahi tedavi sonrasında hastanın kliniği tamamen düzeldi. Olgumuzu hipertrigliseridemiye bağlı nekrotizan pankreatit gelişen ve cerrahi eksplorasyon yapılan vakayı literatüre eşliğinde tartışmayı amaçladık., Acute pancreatitis due to hypertriglyceridemia is a relatively rare clinical entity. Acute pancreatic necrosis is a life threatening form of acute pancreatitis in which early recognition and treatment is important. Necrotising pancreatitis should be treated immediately. We presented a case of pancreatic necrosis due to hypert¬riglyceridemia which required surgical intervention. We performed necrosectomy. After surgery the patient recovered. We presented the case in order to mention necrotising pancreatitis arising from hypertriglyceridemia and requiring surgical exploration.

Amaç Tiroid bezi hastalıklarının cerrahi tedavisi birçok merkez tarafından yapılmaktadır. Bu çalışmada kliniğimizde tiroid cerrahisi yapılan hastalardan elde edilen sonuçlar literatür verileriyle karşılaştırıldı. Gereç ve Yöntemler Nisan 2005-Mart 2008 tarihleri arasında Samsun Bafra Nafız Kurt Devlet Hastanesi Genel Cerrahi Kliniğinde tiroidektomi yapılan 146 hasta retrospektif olarak incelendi ve komplikasyon oranları belirlendi. Bulgular Hastalarımızda mortalite, yara enfeksiyonu, nüks ve kalıcı rekürren laryngeal sinir hasarı izlenmedi. 8 hastada geçiçi laryngeal sinir hasarı, 3 hastada geçiçi hipoparatroidi,1 hastada kalıcı hipoparatroidi, 20 hastada hipotroidi ve 6 hastada hematom izlendi. Bu hastalardan 126 hastada benign ve 20 hastada malign tiroid kitlesi tespit edildi. Benign hastaların 110 nodüler kolloidal guatr, 18 vakada adenoma, 14 vakada tiroidit, 4 vakada diffüz kolloidal guatr tespit edildi. Malign hastalardan 12 hastada papiller trioid karsinomu ve 8 hastada folliküler karsinom izlendi. Sonuç Yapılan çalışmalarla sonuçlarımız karşılaştırıldığında halen uygulanmakta olan troidektominin yeterli ve oldukça güvenilir bir teknik olduğu görülmüştür., Aim Surgical treatment of thyroid gland diseases is performed by many centers. In this study, we obtained from patients who underwent thyroid surgery results were compared with literature data. Material and Methods Between April 2005-March 2008 Nafiz Kurt Bafra Samsun State Hospital, General Surgery, thyroidectomy, and complication rates were analyzed retrospectively 146 patients were identified. Results Mortality, wound infection, recurrence, and permanent recurrent laryngeal nerve injury was observed. Temporary laryngeal nerve injury in eight patients, three patients hipoparatroidi temporary, one permanent hipoparatroidi patients, 20 patients with hypothyroidism and the hematoma was observed in six patients. Among these patients, 126 patients with benign and malignant thyroid masses were detected in 20 patients. 110 patients with benign nodular colloidal goiter, in 18 cases of adenoma, thyroiditis in 14 cases, four cases were detected in the diffuse colloidal goiter. In 12 patients with malignant patients and eight patients with papillary carcinoma and follicular carcinoma showed trioid. Conclusions Our results compared with the studies currently being implemented and highly reliable technique troidektominin were found to be adequate.

Amaç Laparoskopik kolesistektomi benign safra kesesi hastalıklarında en çok tercih edilen metod olmuştur. İleri yaş ,mortalite ve morbiditenin artmasına neden olur. Bu çalışmanın amacı farklı yaşlardaki hastalarda laparoskopik kolesistektominin sonuçlarını karşılaştırmakır (yaş < 30, 31-64 yaş,65 > yaş). Gereç ve Yöntemler Kasım 2001-Mayıs 2009 tarihleri arasında OMÜ Tıp Fakültesi ve Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesinde benign safra kesesi hastalığı nedeniyle laparoskopik kolesistektomi uygulanan toplam 511 hasta retrospektif olarak analize edildi. Hastalar yaşlarına göre 3 gruba bölündü. Grup A (,n=96). Bulgular Tüm gruplarda laparoskopik kolesistektomi için en sık endikasyon semtomatik kolelitiazisdir. Ko-morbit hastalılar Grup C’de, Grup A ve B’ye göre anlamlı olarak daha yüksekti.İnsidental bilier patolojiler ve abdominal operasyon öyküsü tüm gruplarda benzer şekildeydi. Bununla birlikte bilier kanal ve sistik arter anomalileri Grup A’da,Grup B ve C’ ye göre anlamlı olarak yüksek bulundu. Bu çalışmada 26 hastada (%5.08) açık kolesistektomiye dönmek gerekti. Açığa dönüşün en büyük nedeni Callot üçgeni zor diseksiyonu idi( 21 hastada ;%80). Gruplar arasında morbidite açısından farklılık yoktu. Sonuç Sonuç olarak, genç hastalarda safra yolu anomalilerinin ve yaşlı hastalarda ko-morbid bozuklukların daha yaygın olduğu düşünülmelidir. Bu faktörler hastanın preoperatif iyi değerlendirilmesi sonucu etkilemez. Bununla birlikte cerrah bu durumun farkında olmalı ve intraoperatif ve postoperatif komplikasyonlar nedeniyle dikkatli olmalıdır., Aim Laparoscopic cholecystectomy (LC) has been most preferable method for benign gallbladder disease. Advanced age may be increased morbidity and mortality. The aim of this study was to compare the results of LC in patients according to different ages (age ≤ 30, 31 – 64 years, and age ≥ 65). Material and Methods A retrospective analysis was performed including overall 511 patients who underwent LC for benign disease of gallbladder at Ondokuzmayis University Medical Faculty and Mustafa Kemal University, Medical Faculty between November 2001 and November 2009. The patients are divided into three groups according to ages: Group A (age ≤ 30 years, n = 47), Group B (age = 31 – 64 years, n = 368), Group C (age ≥ 65, n = 96). Results Symptomatic cholelithiasis was the most common indication for LC in all the groups (p > 0.05). Co-morbid diseases were significantly higher in the Group C (≥ 65 years) than in the Group A and B (≤ 30 years, 31 - 64 years) (p=0.001). Co-incidental biliary pathologies, and history of abdominal operation were similar in all the groups. However biliary duct and cystic artery anomalies were significantly more common in the Group A than in the Group B and C (p=0.001). Conversion to OC was required in 26 (5.08 %) patients in this study. The major reason for the (21 cases, 80.76 %) was difficult dissection of the Calot’s triangle. There was no difference in morbidity among the groups (p>0.05). Conclusions As a conclusion, it’s thought that biliary anomalies in young patients and co-morbid diseases disorders in elderly patients are more common. These factors do not affect the results of patient that preoperatively well evaluated. However surgeon should be aware of this condition and be careful for intraoperative and postoperative complication.

Amaç: Travma nedeniyle acil servise başvuran hastaların, ölüm nedenlerinin önde gelen sebeplerinden önemli bir kısmını, toraks travmaları oluşturmaktadır. Gereç ve Yöntemler: Antakya Devlet Hastanesi ve Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde 2008-2010 yılları arasında kliniğimize başvuran 156 toraks travmalı hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların 95’i erkek, 61’i kadındı. Yaş ortalaması künt travmalarda (18-65), penetran travmalarda (13-55) idi. Bulgular: Hastaların 112 ‘si künt, 44’ü penetran toraks travması nedeniyle başvurdu.Doksan hastada kot fraktürü, 11 hastada klavikula, 9 hastada skapula, 10 hastada sternum fraktürü mevcuttu. İlave olarak 20 hastada yelken göğüs deformitesi saptandı. En sık intratorasik komplikasyon olarak 60 pnömotoraks, 20 hastada hemotoraks, 15 hastada kontüzyo akciğer saptandı. Hastaların 81’ine tüp torakostomi, 10 hastaya mekanik ventilasyon, 6’sına torakotomi, uygulandı. Hastaların ortalama hastanede yatış süresi (7-14) olarak belirlendi. Sonuç: Toraks yaralanmaları hastalar zaman kaybedilmeden acil travmatoloji deneyimi olan genel cerrahi, göğüs cerrahi, ortopedi, beyin cerrahi ve anestezi uzmanlarından oluşan multidisipliner bir ekip tarafından karşılanmalı ve tedavi edilmelidir. Özellikle penetran travmaların genç nesilde artma eğiliminde olması dikkat çekici olmalıdır., Objective: To assess trauma patients admitted to the emergency services, because a significant portion of the thoracic trauma cases make up the leading cause of death. Materials and Methods: 156 patients with chest trauma in our clinic admitted to the Antakya public hospital and medical school at the University of Mustafa Kemal between 2008-2010 were retrospectively reviewed. Of the patients, 95 were male and 61 female. The average age of patients with blunt trauma was 18-65years, and with penetrating trauma 13-55. Results: Of the admitted patients,112 had blunt, and 44 had penetrating chest trauma. Rib fractures were present in 90 patients, clavicle in 11 patients,scapula in nine patients, and 10 patients had fracture of the sternum. In addition,flail chest deformity was detected in 20 patients. Pneumothorax was the most common intrathoracic complication in 60 patients, hemothorax in 20 patients, and lung contusion in 15 patients. 81 tubes were inserted in patients with thoracotomy, mechanical ventilation was performed in 10 patients, and thoracotomy in 6. The mean duration of hospitalization was 7-14 days. Conclusion: Patients with chest injuries and traumatology must be met and treated by a multidisciplinary team of experts in thoracic surgery, orthopedics, brain surgery and anesthesia, without losing the experience of emergency general surgery as soon as possible. Penetrating trauma, especially in the younger generation, tends to be increased.

İnternal herniler ince bağırsak obstrüksiyonunun nadir görülen bir nedeni olup insidansı %1’den daha az olarak bildirilmiştir. Transomental herni ise, internal hernilerin nadir rastlanan şekillerinden birisidir. Bu hernilerde içeriğin boğulma ve nekroza kadar giden dolaşım bozukluğu riski nedeniyle zamanında tanı konulması önemlidir. Bu olguda ileus belirtileri nedeniyle ameliyat ettiğimiz transomental herni sunuldu. Kolik tarzında ağrı ile acil servise başvuran 27 yaşındaki bayan hasta, yaklaşık on yıldır tekrarlayan karın ağrısı atakları geçiriyordu. Barsak tıkanıklığı ön tanısı ile yapılan ameliyatta ince bağırsağın omentum majustaki defekten fıtıklaştığı gözlendi. Fıtıklaşan ince barsaklar rezeksiyon yapılmadan redükte edildi. Ameliyat sonrası komplikasyon gelişmeden hasta taburcu edildi. Transomental herniler her nekadar nadir görülse de, genç ve daha önce ameliyat geçirmemiş, ve barsak tıkanıklığı görülen hastaların ayırıcı tanısında akılda tutulmalıdır. Bu hastalarda gecikmeden ameliyat kararı verilmesi önemlidir., Intestinal obstructions that account for less than 1% of all. Of these, transomental hernia is one of the rarest forms with an unknown etiology. Because of the risk of strangulation of hernia contents, immediate diagnosis is essential. We report a case of transomental hernia that was operated for signs of ileus. The patient was a 27-year old woman admitted with a colicky abdominal pain. She told that her pain lasted for ten years with repetitive attacks. During process of laparotomy, small intestine had herniated through windows in the greater omentum with a distended proximal segment. Herniated part was retrieved without resection. Then, she was discharged without any complication. Although relatively uncommon, transomental hernias should be included in the differential diagnosis of small bowel obstruction in young patients with repetitive abdominal painful attacks without any history of previous abdominal surgery.

Amaç: Tiroid patolojilerinde ultrasonografi, sintigrafi ve tiroit fonksiyon testleri ile önemli sonuçlar elde edilmekte ancak benign ve malign ayrımı bu yöntemlerle kesin olarak gösterilememektedir. İnce iğne aspirasyon biopsisi (İİAB), nodüllerin benign malign ayrımında en güvenilir tanı yöntemi kabul edilmektedir. Çalışmamızda tiroid İİAB sitoloji sonuçları ile operasyon sonrası histopatoloji sonuçlarını karşlaştırarak merkezimizde İİAB'nin duyarlılığının saptanmasını amaçladık.Yöntem: Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ne 2010-2017 yılları arasında Genel Cerrahi A.D. , KBB A.D. ve Endokrinoloji B.D. polikliniklerinde nodüler tiroid lezyonu nedeniyle tiroid İİAB uygulanan ve devamında tiroid rezeksiyonu yapılan hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Sitolojik değerlendirmede tiroid için kullanılan bethesta sistemi kullanıldı. Sitoloji materyali benign, şüpheli, malign ve atipik- yetersiz materyal şeklinde dört ana kategoride sınıflandırıldı. Sitolojik sonuçlar ile histopatoloji karşılaştırıldı.Bulgular: Çalışmamıza429 hasta dahil edildi. Histopatoloji sonucu 348 (%81.1) benign, 81 (%18.9) malign olarak bulundu. Bu hastalardan 295 tanesinin operasyon öncesi İİAB sonuçlarına ulaşıldı. İİAB sonuçları 159 (%53.9) hastada benign, 71 (%24.1) hastada şüpheli, 14 (%4.7) hastada malign, 51(%17.3) hastada atipik veya yetersiz materyal olarak raporlandı. Çalışmamızda İİAB duyarlılığı %48.1, özgünlük %99.3 olarak bulundu. İstatistiksel karşılaştırmada anlamlı bir fark olduğu görüldü. Merkezimizde testin duyarlılığının düşük olduğu görüldü.Sonuç: Çalışmamızda İİAB duyarlılığının literatürün çok altında kaldığını gördük. İİAB ile histopatoloji arasında anlamlı bir fark olduğu görüldü. Bu da tiroidİİAB'nin ya uygun lokalizasyondan alınamadığını ya da sitolojiyi değerlendirenpatologların yeteri kadar tiroid patolojisinde özelleşemediği konusunda düşündürmektedir. Merkezimizdeki mevcut imkanlarla tiroid İİAB nedeni bilinmemekle beraber kanser teşhisinde yeterli duyarlılıkta bir tanı yöntemi değildir.Anahtar Kelimeler: Tiroid nodülleri, tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi, patoloji Aim: Ultrasonography, scintigraphy, and thyroid function tests provide important resultsin thyroid pathologies, but the distinction between benign and malignant can not beidentifiedby these methods. Fine needle aspiration biopsy (FNAB) is accepted as the most reliable diagnostic method for benign malignant differentiation of nodules. In this study we aimed to determine the sensitivity of FNAB in our center by comparing thyroid FNAB and postoperative histopathology results. Methods: Patients underwent thyroid FNAB due to nodular thyroid lesions and then had thyroid resection were evaluated retrospectively between 2010-2017 at General Surgery, Department of otolaryngology and Endocrinology departments of Mustafa Kemal University Medical Faculty Hospital. Bethesta system applied for thyroid was used for cytological evaluation. The cytology material was classified into four main categories: benign, suspicious, malignant, and atypical-inadequate material. Cytological results and histopathology were compared. Results: Our study included 429 patients. Histopathologically, 348 (81.1%) were benign and 81 (18.9%) were malignant. FNAB results of 295 patients could be obtained. FNA results were reported as atypical or inadequate in 159 patients (53.9%), benign in 71 patients (24.1%), malignant in 14 patients (4.7%) and 51 patients (17.3%). In our study, FAC sensitivity was 48.1% and originality was 99.3%. We observed statistically significant differences between FNAB and postoperative histopathology approaches. In our department, the sensitivity of FNAB was found to be low.Conclusion: In our study we found much lower sensitivityof FNAB compared toliteratüre. Additionally, there was a significant difference between FNAB and histopathology methods. These results suggest that, either FNAB was not obtained from the appropriate localization or pathologists were not adequately specialized in thyroid pathology. Despite the underlying causes could not be identified, the thyroid FNAB can not be considered as a sufficiently sensitive method for cancer diagnosis in our center. Keywords: Thyroid nodules , thyroid fine needle aspiration biopsy, pathology 86