Η παραβολή του «Τελώνη και Φαρισαίου», η οποία περιέχεται αποκλειστικά και μόνο στον ευαγγελιστή Λουκά, αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μια ευρέως γνωστή στους χριστιανούς παραβολή. Η ενασχόληση των επιστημόνων μ’ αυτή δε θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μεγάλη, σε σχέση μ’ άλλες παραβολές, αλλά αυτό δε μειώνει σε καμιά περίπτωση την αξία της και τη χρησιμότητά της, ιδίως, για το «κατηχητικό» έργο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ακριβώς αυτή η αντίθεση στις στάσεις έναντι του Θεού του τελώνη και του Φαρισαίου, καθώς και οι προσευχές, τις οποίες απευθύνουν, αποτελούν το πλέον κατάλληλο «υλικό» για τη διδασκαλία περί «μετάνοιας» και «φιλαυτίας – αυτοδικαίωσης». Μέσα απ’ την περικοπή, επίσης, παρουσιάζεται ευκρινώς το κοινωνικό πλαίσιο της περιόδου εκείνης, η επικράτηση διάφορων στερεοτύπων έναντι συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων (π.χ. τελωνών), την αντιμετώπιση αυτών απ’ τους «ανώτερους», ενώ το σημαντικότερο, γίνεται φανερή η «οπτική», με την οποία ο Θεός βλέπει τον κάθε πιστό, χωρίς διακρίσεις και προκαταλήψεις. Ταυτόχρονα, αναδεικνύονται σημαντικές αρετές της πνευματικής ζωής, όπως η «μετάνοια» και η «ταπείνωση». Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, επιχειρείται μια προσέγγιση της παραβολής, στα πλαίσια της νεότερης εποχής. Είναι γεγονός πως μετά την «εγκατάλειψη» της αλληγορικής μεθόδου ερμηνείας των παραβολών, ήρθαν στο προσκήνιο νέες και ποικίλες προσεγγίσεις, οι οποίες πρόσφεραν μια πιο «σύγχρονη» ερμηνεία και ανάλυση των παραβολών των ευαγγελίων γενικότερα. Μέσα σ’ όλα, γίνεται και μια ολική παρουσίαση των κοινωνικών χαρακτηριστικών και των θρησκευτικών ομάδων της εποχής του 1ου αιώνα μ.Χ., όπως είναι οι Φαρισαίοι, ο ναός και ο φόρος, καθώς και παρατίθενται διάφορα ερμηνευτικά σχόλια για την καλύτερη κατανόηση των διαφόρων δρώμενων της περικοπής. Πιο συγκεκριμένα, στην εισαγωγή, κατ’ αρχάς, γίνεται λόγος για το «είδος των παραβολών» και την ιστορική του εξέλιξη. Φυσικά, ιδιαίτερη μνεία γίνεται τόσο για τις παραβολές του Λουκά, γενικότερα, όσο και για την παραβολή του «Τελώνη και Φαρισαίου», ειδικότερα. Στη συνέχεια, το πρώτο κεφάλαιο αφιερώνεται στην παρουσίαση της κοινωνικής κατάστασης της Γαλιλαίας την περίοδο που έζησε και έδρασε ο Ιησούς. Κεντρική θέση κατέχουν ακριβώς τα στοιχεία εκείνα, που επηρεάζουν καταλυτικά και την παραβολή (π.χ. ναός). Επιπλέον, στο δεύτερο κεφάλαιο, παρατίθενται διάφορα ερμηνευτικά σχόλια για την καλύτερη «γνωριμία» του κάθε αναγνώστη με τη συγκεκριμένη παραβολή. Στο τρίτο κεφάλαιο, τη θέση καταλαμβάνουν οι διάφορες κλασικές προσεγγίσεις, οι οποίες αναδύθηκαν μετά τον περιορισμό της χρήσης της αλληγορικής μεθόδου. Η αρχή γίνεται με τη γνωστή σ’ όλους μας «ιστορικό-κριτική μέθοδο» και, αργότερα, με την ενδιαφέρουσα μέθοδο ερμηνείας των παραβολών, μέσω της αξιοποίησης των «κοινωνικών επιστημών». Φτάνοντας στο τέταρτο κεφάλαιο, για την επίτευξη πιο «σύγχρονης» εξέτασης της παραβολής, παρουσιάζονται διάφορες νεότερες ερμηνευτικές προσεγγίσεις, όπως είναι η «κοινωνική» τοποθέτηση του Herzog, καθώς και η, ευρέως γνωστή, «αφηγηματική». Κλείνοντας την παρούσα εργασία, επιχειρείται μια σύνοψη όλων των προαναφερθέντων, μέσω της παράθεσης διαφόρων συμπερασμάτων., The parable of the "tax collector and Pharisee", which is found exclusively in the evangelist Luke, is without doubt a parable widely known to Christians. We could not say that the scholars' preoccupation with it is great, compared to other parables, but this does not in any way diminish its value and its usefulness, especially for the "catechetical" work of the Orthodox Church. It is precisely this contrast in the attitudes towards God of the tax collector and the Pharisee, as well as the prayers they address, that constitute the most suitable "material" for the teaching on "repentance" and "self-righteousness". Through the passage, the social context of that period is also clearly presented, the prevalence of various stereotypes against certain social groups (e. g. tax collectors), their treatment by the "superiors", while most importantly, the "perspective" with which God sees every believer, without discrimination and prejudice, becomes evident. At the same time, important virtues of the spiritual life, such as "repentance" and "humility" are highlighted. On the basis of the above, therefore, an approach to the parable is attempted in the context of the modern era. It is a fact that after the "abandonment" of the allegorical method of interpreting the parables, new and diverse approaches came to the fore, which offered a more "modern" interpretation and analysis of the parables of the gospels in general. Throughout, there is a comprehensive presentation of the social characteristics and religious groups of the 1st century AD, such as the Pharisees, the temple and the tax, as well as various interpretive commentaries to better understand the various events of the passage. More specifically, in the introduction, first of all, the "genre of parables" and its historical development are discussed. Of course, special mention is made of both Luke's parables in general and the parable of the "Tax collector and Pharisee" in particular. The first chapter is then devoted to a presentation of the social situation in Galilee at the time Jesus lived and worked. The elements that have a catalytic effect on the parable (e. g. the temple) occupy a central position. In addition, in the second chapter, various interpretative comments are given to help each reader to become better acquainted with the parable. In the third chapter, the position is occupied by the various classical approaches that emerged after the limitation of the use of the allegorical method. It begins with the "historical-critical method", which we all know, and later with the interesting method of interpreting parables through the use of the "social sciences". Arriving at chapter four, in order to achieve a more 'modern' examination of the parable, various newer interpretative approaches are presented, such as Herzog's 'social' position, as well as the widely known 'narrative' one. To conclude this paper, a summary of all of the above is attempted through the presentation of various conclusions.