Search

Due to its adaptability to different climates, short growing period, high photosynthetic capacity and yield, maize is an important crop widely grown all over the world. This study was conducted to determine grain yield and some nutrition traits of 18 maize cultivars in Bilecik ecological conditions in 2019 and 2020 years. Experiments were carried out in randomized complete block design with three replications. There were significant (P

The objective of this study was to determine grain yield and forage quality of rye genotypes under the impact of different sowing densities (350, 425, 500, 575, 650, 725 seeds m-2). The study was conducted in 2014-2015 and 2015-2016 growing seasons using four genotypes, one registered triticale (Karma-2000) and one rye (Aslım-95) and two local ryes (Bayburt and Yozgat). The experiments were performed in a split-plot design with three replications, genotypes took place at main plots and sowing densities at sub-plots. According to the results of the variance analysis of the combined years, genotypes and sowing densities (except oil ratio) were found to be statistically significant in terms of grain yield, plant height, thousand grain weight, starch content, crude protein content, crude fat content, acid detergent fiber (ADF) and neutral detergent fiber (NDF) values. While the highest grain yield was obtained from 575 sowing density per m2 with 3.94 tons of ha-1, the optimum sowing density was determined as 563 seeds/m2 according to the regression equation. When we evaluated the rye genotypes within themselves, it was concluded that the local genotypes had better values than the Aslım-95 cultivar in terms of quality traits., Çalışmasın amacı, çavdar genotiplerinde farklı ekim sıklığı uygulamalarının (350, 425, 500, 575, 650, 725 tohum m-2) tane verimi ve kalite üzerine etkisini belirlenmektedir. Çalışma, birer tescilli tritikale (Karma-2000) ve çavdar (Aslım-95) çeşidi ile iki yerel çavdar hattı (Bayburt ve Yozgat) olmak üzere dört genotip kullanılarak 2014-2015 ve 2015-2016 yetiştirme sezonlarında yürütülmüştür. Deneme bölünmüş parseller deneme deseninde; ana parsellere genotipler, alt parsellere ekim sıklıkları yerleştirilerek üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Yıllar üzerinden birleştirilerek yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, tane verimi, bitki boyu, bin tane ağırlığı, nişasta oranı, ham protein oranı, ham yağ oranı, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) ve nötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF) değerleri üzerine genotip ve ekim sıklıklarının (yağ oranı hariç) etkisi istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Tane verimi en yüksek 3.94 ton ha-1 ile m2’de 575 tohum sıklığı uygulamasından elde edilirken, regresyon denklemine göre en uygun ekim sıklığı 563 tohum m-2 olarak tespit edilmiştir. Çavdar genotiplerini kendi içinde değerlendirdiğimizde yerel genotiplerin kalite özellikleri bakımından Aslım-95 çeşidinden daha iyi değerlere sahip olduğu sonucuna varılmıştır.

Oat is use as an important source of essential nutrients for both humans and animals because of it is rich in nutrition composition like starch, protein, dietary fiber, fatty acid and β-glucan etc. This study was conducted to determine some quality traits of 22 oat genotypes in Turkey in rainfall and supplemented irrigation conditions during 2016-2017 growing season at Yerköy/Yozgat. Experiments were carried out in randomized complete block design with three replications. In the trials, starch, protein, β-glucan, fat, fatty acid ratios, acid detergent fiber (ADF) and neutral detergent fiber (NDF) values were investigated. In experiment without irrigation, among the genotypes, starch ratio varied from 37.1 to 47.6%, protein ratio from 12.7 to 15.2%, β-glucan content from 3.53 to 4.58%, fat ratio from 4.64 to 7.89%, linoleic acid content from 28.8 to 37.2%, olaic acid content from 37.1 to 47.1%, palmitic acid content from 21.7 to 23.5%, stearic acid content from 1.74 to 2.05%, ADF content from 11.9 to 16.9% and NDF content from 30.1 to 37.1%,. in the trial irrigated with supplemented irrigation, among the genotypes, starch ratio varied from 39.4 to 49.0%, protein ratio 12.3 to 14.6%, β-glucan content from 3.44 to 4.06%, fat ratio from 4.87 to 8.27%, linoleic acid content from 29.0 to 37.1%, oleic acid content from 36.3 to 46.5%, palmitic acid content from 22.7 to 24.8%, stearic acid content from 1.86 to 2.05%, ADF content from 12.0 to 16.3% and NDF content from 30.3 to 37.5%,. Genotypes G3, G6, G8, G9 and G15 under rainfall conditions, genotypes G3, G8, G9, G11, G13 and G15 under supplemented irrigation had higher than average values in terms of starch, protein and β-glucan values while they had below average values in terms of ADF and NDF., Yulaf nişasta, protein, diyet lif, yağ asitleri ve β-glukan gibi besin maddeleri açısından zengin olduğundan hem insanlar hem de hayvanlar için önemli bir temel besin kaynağı olarak kullanılmaktadır. Bu çalışma, 22 yulaf genotipinin bazı kalite özelliklerinin, yağışa dayalı ve destek sulamalı koşullarda incelenmesi amacıyla 2016-2017 yetiştirme sezonunda Yozgat’ın Yerköy ilçesinde yürütülmüştür. Denemeler üç tekrarlamalı olarak tesadüf blokları deneme desenine göre kurulmuştur. Araştırmada genotiplerin nişasta, protein, β-glukan, yağ ve yağ asitleri oranları ile asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) ve nötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF) değerleri incelenmiştir. Yağışa dayalı koşullarda genotiplerin nişasta oranı %37.1-47.6, protein oranı % 12.7-15.2, β-glukan oranı % 3.53-4.58, yağ içeriğinin %4.64-7.89, linoleik asit içeriğinin % 28.8-37.2, oleik asit içeriğinin % 37.1-47.1, palmitik asit içeriğinin % 21.7-23.5, stearik asit içeriğinin % 1.74-2.05, ADF değerinin %11.9-16.9 ve NDF değerinin %30.1-37.1 arasında değiştiği belirlenmiştir. Destek sulamalı koşullarda ise genotiplerin nişasta oranı % 39.4-49.0, protein oranı %12.3-14.6, β-glukan oranı % 3.44-4.06, yağ içeriği % 4.87-8.27, linoleik asit içeriği % 29.0-37.1, oleik asit içeriği % 36.3-46.5, palmitik asit içeriği % 22.7-24.8, stearik asit içeriği % 1.86-2.05, ADF değeri % 12.0-16.3 ve NDF değeri % 30.3-37.5 arasında değişmiştir. Yağışa dayalı koşullarda G3, G6, G8, G9 ve G15 numaralı genotipler, destek sulamalı koşullarda G3, G8, G9, G11, G13 ve G15 numaralı genotipler nişasta, protein ve β-glukan içeriği bakımından ortalamanın üstünde değerlere sahip olurken, ADF ve NDF içeriği bakımından ortalamanın altında değerlere sahip olmuşlardır.

Oat (Avena sativa L.) is used as an important source of essential nutrients for both humans and animals. There is an increasing demand in the world due to the high nutritional content and adaptability to low fertility conditions. This study was carried out to determine important yield and quality traits in 347 oat lines and 12 oat cultivars selected from a large number of pure line oats between 2012-2013 and 2013-2014. Grain yield, test weigh, groat percentage, along with crude protein, starch, β-glucan, fat, palmitic, stearic, oleic and linolenic acids, ash, potassium, phosphorus, magnesium, acid detergent fiber and neutral detergent fiber contents were determined. Significant differences were found between the genotypes in terms of the studied traits. Principal component analysis indicated that the first six axes accounted for 84% of the variability. The results indicate which genotypes that is hopeful for use in breeding programs., Annali di Botanica, VOL 11 (2021)

Yulaf tanesi sağlık açısından önemli doymamış oleik ve linoleik yağ asitlerinden oluşan dikkate değer bir yağ içeriğine sahiptir. Bu çalışmada altı çevrede 25 yulaf genotipinin yağ içeriği ve yağ asitleri kompozisyonu belirlenmiştir. Birleştirilmiş verilerin analizi sonucuna göre yağ içeriği, oleik, linoleik, palmitik ve linolenic asit bakımından genotip, çevre ve genotip × çevre interaksiyonu istatistiki olarak önemli (P

This study was carried out with the aim of determining the effect of different amounts of humic/fulvic acid application on the yield and some quality traits of two bread wheatcultivars in Yozgat-Sarıkaya ecological conditions between 2013 and 2015 growth seasons. Experiments were established using split block design with three replications. In this study, spike length, spike number per m2, grain yield, test weight, 1000 kernel weight, protein content, Zeleny sedimentation value, wet gluten content, fat ratio, starch content, ash ratio , ADF and NDF value were investigated. The effect of humic/fulvic acid application on plant height, spike number per m2, grain yield and thousand kernel weights was statistically significant at 1% level. According to the average of two years, the highest grain yield with 392.2 kg da-1 was obtained by applying 300 ml of humic/fulvic acid per decares., Bu çalışma, iki ekmeklik buğday çeşidinde farklı dozlardaki hümik/fulvik asit uygulamalarının verim ve bazı kalite özelliklerine etkilerini belirlemek amacıyla 2013-2015 yılları arasında Yozgat-Sarıkaya’da yürütülmüştür. Deneme tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada çeşitlerin bitki boyu, başak uzunluğu, m2’de başak sayısı, tane verimi, hektolitre ağırlığı, bin tane ağırlığı, protein içeriği, Zeleny sedimentasyon değeri, yaş gluten içeriği, yağ oranı, nişasta içeriği, kül oranı, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) ve nötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF) değerleri incelenmiştir. Bitki boyu, m²’deki başak sayısı, tane verimi ve bin tane ağırlığı üzerine hümik/fulvik asit uygulamasının etkisi istatistiki olarak % 1 seviyesinde önemli olmuştur. İki yılın ortalamasına göre en yüksek tane verimi 392.2 kg da-1 ile dekara 300 ml hümik/fulvik asit uygulamasından elde edilmiştir.

Because of 50% of the foodsproduced worldwide are made up of cereal grains, cereal-based foods have greatimportance in the compensation of element deficiency. Being rich in elementscontained, barley has great significance for human and animals. In the study,the element contents of thirteen different barley cultivars grown in Yozgatconditions were determined. The experiment was carried out as a randomizedcomplete block design with three replications over two (2013-2015) growingseasons. In this study, potassium (K), phosphorus (P), calcium (Ca), magnesium(Mg), sodium (Na), boron (B), iron (Fe), manganese (Mn), zinc (Zn) and copper(Cu) contents of the cultivars were determined. Element contents showedstatistically significant differences between years and among cultivars. Theaverage K, P, Ca, Mg, Na, B, Fe, Mn, Zn and Cu contents of the cultivars weredetermined as 4169.6, 3334.3, 605.0, 1219.1, 547.8, 5.45,42.22, 19.07, 24.16 and 6.64mg kg-1,respectively. According to the Biplot graph, the Erginel-90 sustained valuesabove average in terms of all elements (except for Ca content) and was consideredthe most stable cultivar., Dünya çapında üretilengıdaların % 50'si tahıl tanelerinden oluştuğundan, tahıl bazlı gıdalar elementeksikliğinin giderilmesinde büyük öneme sahiptir. Arpa element içeriğibakımından zengin olduğundan insan ve hayvanlar açısından çok önemlidir.Çalışmada, Yozgat koşullarında yetiştirilen on üç farklı arpa çeşidinin elementiçerikleri belirlenmiştir. Deneme, 2013-2015 yetiştirme sezonunda iki yıl süreile tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür.Çalışmada çeşitlerin potasyum (K), fosfor (P), kalsiyum (Ca), magnezyum (Mg),sodyum (Na), bor (B), demir (Fe), mangan (Mn), çinko (Zn) ve bakır (Cu)içerikleri belirlenmiştir. Element içerikleri yıl ve çeşitlere göre önemlifarklar göstermiştir. Çeşitlerin ortalama K, P, Ca, Mg, Na, B, Fe, Mn, Zn ve Cuiçerikleri sırasıyla 4169.6, 3334.3, 605.0, 1219.1, 547.8, 5.45, 42.22, 19.07,24.16 ve 6.64 mg kg-1 olarak belirlenmiştir. Biplot grafiğine göre, Erginel-90çeşidi Ca hariç bütün elementler bakımından ortalamanın üstünde değere sahip enstabil çeşit olmuştur.

Barley is an important cereal used in maltindustry and in animal feeding. This study was carried out according to therandomized complete block design with three replications for 3 years in thegrowing season of 2012-2015 in order to determine the grain yield and somequality characteristics of 13 barley cultivars in Yozgat conditions. Over theyears, grain yields of the cultivars varied between 278.7-375.2 kg da-1,plant heights between 67.66-91.83 cm, test weights between 56.17-67.41 kg,thousand grain weights between 33.73-45.56 g, ash contents between 1.771-2.097%, fat ratios between 1.581-2.085 %, protein contents between 12.32-13.39 %,starch contents between 57.15-62.40 %, ADF contents between 5.898-7.523 %, NDFcontents between 22.00-24.87%, K contents between 0.600-0.692 %, P contentsbetween 0.399-0.425 % and Mg contents between 0.153-0.175 %. Relationshipbetween grain yields with plant height was determined in positive andsignificant. The highest grain yield was obtained from Erginel-90, Larende,Aydanhanım, Zeynelağa, Scarpia ve Özdemir-05 cultivars, respectively.Aydanhanım cultivar with high grain yield was in the superior position in termsof plant height, thousand grain weight, test weight and starch content, Arpa malt sanayinde ve hayvan beslenmesinde kullanılanönemli bir tahıldır. Bu çalışma, Yozgat koşullarında 13 arpa çeşidinin taneverimi ve bazı kalite özelliklerini belirlemek amacıyla 2012-2015 yetiştirmesezonlarında 3 yıl süreyle tesadüf blokları deneme desenine göre üçtekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Üç yıllık ortalamalara göre çeşitlerin taneverimi 278.7-375.2 kg da-1, bitki boyu 67.66-91.83 cm, hektolitreağırlığı 56.17-67.41 kg, bin tane ağırlığı 33.73-45.56 g, kül oranı %1.771-2.097, yağ oranı % 1.581-2.085, protein oranı % 12.32-13.39, nişastaoranı % 57.15-62.40, ADF oranı % 5.898-7.523, NDF oranı % 22.00-24.87, Kiçeriği % 0.600-0.692, P içeriği % 0.399-0.425 ve Mg içeriği % 0.153-0.175arasında değişmiştir. Tane verimi ile bitki boyu arasında olumlu ve önemliilişki belirlenmiştir. Çalışmada, sırasıyla Erginel-90, Larende, Aydanhanım,Zeynelağa, Scarpia ve Özdemir-05 çeşitleri en yüksek tane verimine sahipçeşitler olmuştur. Aydanhanım çeşidi yüksek tane verimi yanında bitki boyu, bintane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve nişasta içeriği bakımından öne çıkançeşit olmuştur.

MUT, ZEKI/0000-0002-1465-3630 WOS: 000426044300008 Besides high grain yield, some quality attributes are also desired in oat (Avena sativa L.) grains. The present study was conducted to investigate some physical and chemical characteristics of oat grains located at top, middle and bottom sections of the panicle. A total of twenty five different oat varieties commonly grown in various parts of the world were experimented in randomized blocks design with three replications in for two growing seasons in Samsun, Turkey. Panicles were divided into three groups as of top, middle and bottom. Some physical (thousand-grain weight, grain length and width, groat percentage) and chemical (ash ratio, protein ratio, starch ratio, fat ratio and fatty acids) characteristics of grains in different panicle groups were determined. Significant differences were observed in all quality parameters based on the position of grains within the panicle. Cultivars and cultivar x panicle interactions had significant effects on quality parameters. While higher thousand-grain weight, grain length and width, groat percentage, starch ratio, fat ratio, stearic and oleic acid contents were observed in top grains, higher ash ratio, palmitic and linoleic acid contents were observed in bottom grains. (C) 2018 Friends Science Publishers

Mercimek yüksek protein içeriği ve düşük glisemik indeksi ile gelişmekte olan ve gelişmiş ülkelerde çokfazla tüketilen bir üründür. Bu çalışma, Yozgat koşullarında 9 farklı mercimek genotipinin bazı kimyasal vefizikokimyasal özellikleri (kül, protein, nişasta ve amiloz oranı, bin tane ağırlığı (BTA), kabuk oranı (KAO), sualma kapasitesi (SAK), şişme kapasitesi (ŞK) ve birim hacim ağırlığı (BHA)) ile mineral içeriklerini (K, Ca, Mg,Cu, Fe, Mn, Mo ve Zn) belirlemek amacıyla 2014 ve 2015 yıllarında yürütülmüştür. Deneme tesadüf bloklarıdeneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak gerçekleştirilmiştir. İki yılın ortalamasına göre genotiplerin küloranı % 2.86 ile 3.30, protein oranı % 27.3 ile 29.2, nişasta oranı % 45.8 ile 47.5, amiloz oranı % 10.8 ile 13.8, K839.1 ile 918.4 mg/100g, Ca 82.7 ile 87.0 g/100g, Mg 65.4 ile 74.9 mg/100g, Cu 0.94 ile 1.20 g/100g, Fe 7.7 ile10.8 g/100g, Mn 1.38 ile 1.56 mg/100g, Zn 3.27 ile 3.43 mg/100g, Mo 0.23 ile 0.28 mg/100g, BTA 53.1 g ile67.0 g, KAO % 8.2 ile 9.7, SAK 0.061 ile 0.070 g/tane, ŞK 0.051 ile 0.072 ml/tane ve BHA 1.16 ile 1.34 g/mlarasında değişmiştir. Sultan, Meyveci, Yerel 1 ve Yerel 2 genotipleri PO, K, Ca, Mg, Fe ve Zn içeriği gibiözellikler yönünden ön plana çıkmıştır. Lentils with high protein content and low glycemic index are a food that is consumed too much indeveloping and developed countries. This study was conducted to determine the chemical and physicochemicalproperties ((Ratio of ash, protein, starch and amylose, thousand grain weight (TGW), seed coat ratio (SCR), waterabsorption capacity (WAC), swelling capacity (SC), unit volume weight (UVW)) and mineral matter contents (K,Ca, Mg, Cu, Fe, Mn, Zn and Mo) of 9 different lentil genotypes in Yozgat conditions in 2014 and 2015 years.The experiments set up with a randomized complete block design with three replications. According to the twoyear-average; among the genotypes, ash ratio varied from 2.86 to 3.30%, protein ratio from 27.3 to 29.2%, starchratio from 45.8 to 47.5%, amylose ratio from 10.8 to 13.8%, K from 839.1 to 918.4 mg/100g, Ca from 82.7 to87.0 mg/100g, Mg from 65.4 to 75.9 mg/100g, Cu from 0.94 to 1.20 mg/100g, Fe from 7.7 to 10.8 mg/100g, Mnfrom 1.38 to 1.56 mg/100g, Zn from 3.27 to 3.43 mg/100g, Mo from 0.23 ile 0.28 mg/100g, TGW from 53.1 g to67.0 g, SCR from 8.2 to 9.7%, WAC from 0.061 to 0.070 g/seed, SC from 0.051 to 0.072 ml/seed and UVWfrom 1.16 to 1.34 g/ml. Genotypes Sultan, Meyveci, Yerel 1 ve Yerel 2 showed superior properties in terms ofprotein, K, Ca, Mg, Fe ve Zn properties.

Bu çalışma, 2015 ve 2016 yıllarında Afyonkarahisar ve Yozgat koşullarında yetiştirilen 8 nohut çeşidinin tane verimi ve bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Denemeler tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. İki yılın birleştirilmiş sonuçlarına göre Afyonkarahisar’da; bitki boyu 38.23 ile 41.93 cm, dal sayısı 3.33 ile 3.87 adet, bakla yüksekliği 18.3 ile 25.5 cm, bakla sayısı 17.1 ile 27.1 adet, tane sayısı 14.34 ile 27.89 adet, tane verimi 116.4 ile 211.6 kg da-1, yüz tane ağırlığı 39.7 ile 45.1 g, ham protein oranı % 21.66 ile 24.91, kabuk oranı % 5.21 ile 6.00, su alma kapasitesi 0.36 ile 0.57 g/tane ve hidratasyon katsayısı % 96.78 ile 131.59 arasında bulunmuştur. Yozgat’ta ise bitki boyu 41.03 ile 51.23 cm, dal sayısı 2.82 ile 3.48 adet, bakla yüksekliği 20.9 ile 27.0 cm, bakla sayısı 19.5 ile 22.3 adet, tane sayısı 18.56 ile 23.63 adet, tane verimi 102.8 ile 195.4 kg da-1, bin tane ağırlığı 37.6 ile 44.6 g, ham protein oranı % 19.96 ile 24.05, kabuk oranı % 4.77 ile 5.99, su alma kapasitesi 0.38 (Akçin) ile 0.51 g/tane ve hidratasyon katsayısı % 104.32 ile 119.40 arasında bulunmuştur. Her iki yerde de en yüksek tane verimi Azkan çeşidinden elde edilmiştir.

Günümüzde kullanım amacına göre, buğdayın tane verimi yanında bazı kaliteözelliklerinin de belirlenmesi gerekmektedir. Bu çalışma, Yozgat ekolojik koşullarında 14 farklı ekmeklik buğdayçeşidinin verim ve kalite yönünden durumlarını belirlemek amacıyla 2010-2014yılları arasında yürütülmüştür. Deneme tesadüf blokları deneme desenine göre üçtekrarlamalı olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada çeşitlerin bitki boyu,tane verimi, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, kül oranı, yağ oranı, protein içeriği, nişasta içeriği, yaş gluteniçeriği, Zeleny sedimentasyon değeri, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) venötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF) değerleri incelenmiştir. Üç yılınortalamasına göre çeşitlerin bitki boyları 60.2–80.3 cm, tane verimleri 290.5–372.2 kg da-1, bin tane ağırlıkları29.2–38.4 g, hektolitre ağırlıkları 77.7–79.7 kg arasında değişim göstermiştir.Kül oranları % 1.62–1.82, yağ oranları % 1.40–1.91, protein oranları % 12.0–13.8, nişasta içeriği % 61.6–65.0, yaş gluten içeriği % 23.9–28.0, sedimentasyondeğerleri 21.5–33.1 ml, ADF ve NDF değerleri ise sırasıyla % 3.5–4.4 ile % 14.9–16.0 arasındadeğişmiştir. En yüksek tane verimi Tosunbey (372.2 kg da-1),Flamura 85 (367.1 kg da-1),Syrena Odes'ka (357.0 kg da-1)çeşitlerinden elde edilmiştir. Bununla birlikte, Biplot analiz grafiğine göre de Tosunbey veSyrena Odes’ka çeşitleri hektolitre ağırlığı, bin tane ağırlığı, nişasta ve yağoranı ile bitki boyu bakımından öne çıkmışlardır., According to the purpose for the use of wheat, determination of grainyield along with some quality traits is required. This study was conducted to determine grain yield andsome quality traits of 14 bread wheat cultivars in Yozgat ecological conditionsbetween 2010 and 2014 growing seasons. Experiments were carried out inrandomized complete block design with three replications. In the trials, plantheight, seed yield, 1000 kernel weight, test weight, ash ratio, fat ratio,protein content, starch content, wet gluten content, Zeleny sedimentation values,ADF and NDF values were investigated. According to the three year-average;plant height, grain yield, 1000 kernel weight, test weight of the cultivarswere between 60.2–80.3 cm, 290.5–372.2 kg da-1, 29.2–38.4 g, 77.7–79.7 kg, whereas ash ratio, fatratio, protein content, starch content, wet gluten content, Zelenysedimentation value, acid detergent fiber (ADF) and neutral detergent fiber(NDF) values were 1.62–1.82 %, 1.40–1.91 %, 12.0–13.8 %, 61.6–65.0 %, 23.9–28.0%, 21.5–33.1 ml, 3.5–4.4 % and 14.9–16.0 %, respectively. The highest grainyield was obtained from Tosunbey (372.2 kg da-1), Flamura 85 (367.1 kg da-1) and Syrena Odes'ka (357.0 kg da-1) cultivars. Additionally, according to the results ofbiplot graphics analysis; Tosunbey and Syrena Odes’ka cultivars came intoprominence in terms of test weight, thousand grain weight, starch content, fatratio and plant height.

Oat cultivars should have both high yield potential and some quality criteria in accordance with using targets. Therefore, grain yield and quality traits of eight naked oat cultivars grown at three locations were studied. This study was carried out during the 2007-2008 and 2008-2009 growing seasons in Samsun-Kurupelit and Bafra locations. Grain yield, hectoliter weight, thousand grain weight, grain composition (protein, fat, β-glucan, starch, fatty acid, K, Ca, P and Mg) were evaluated. Analysis of the combined data for all locations showed significant genotypic differences for all traits except starch. Also, the cultivar × location interaction was significant for all traits. On average, among the cultivars, grain yield varied from 2106.6 (Eva 1) to 3891.9 (AC Belmont) kg ha-1, hectoliter weight from 52.3 (Lisbeth) to 60.8 (Eva 1) kg, thousand grain weight from 20.1 (Lisbeth) to 26.6 (Eva 1) g, protein content from 12.3 (AC Belmont) to 15.3% (CROA 60), the starch content ranged from 57.5 (AC Belmont) to 60.2% (Eva 1), β-glucan content from 4.1 (AC Belmont) to 4.8% (CROA 60) and fat concentration from 5.0 (Eva 1) to 7.7% (Mozart). Small but significant differences in fatty acid composition were found between the naked oat cultivars studied. The results showed that the predominant component of the studied naked oat grain fat was oleic acid (35.7-42.2%), linoleic acid (35.5-40.5%) and palmitic acid (16.2-17.2%). Owing to high nutritive values, oat should be recommended to use in human diets., Yulaf çeşitlerinin yüksek tane verimi yanında kullanım amacına uygun kalite kriterlerine de sahip olması istenir. Bu amaçla bu çalışmada üç çevrede 8 kavuzsuz (çıplak) yulaf çeşidinin tane verimi ve kalite özellikleri çalışılmıştır. Çalışma 2007-2008 ve 2008-2009 yetiştirme sezonlarında Samsun-Kurupelit ve 2008-2009 yetiştirme sezonunda Bafra lokasyonlarında yürütülmüştür. Çalışmada tane verimi, hektolitre ağırlığı, bin tane ağırlığı, tane kompozisyonu (protein, yağ, β-glukan, nişasta, yağ asidi, K, Ca, P ve Mg) değerlendirilmiştir. Birleştirilmiş varyans analiz sonuçları nişasta içeriği hariç incelenen tüm özelliklerin çeşitlere göre önemli oranda değiştiğini göstermiştir. Ayrıca, çeşit-lokasyon interaksiyonu tüm özellikler için önemli olmuştur. Lokasyonların ortalamasına göre; çeşitlerin tane verimi 2106.6 (Eva 1) ile 3891.99 (AC Belmont) kg ha-1, hektolitre ağırlığı 52.3 (Lisbeth) ile 60.8 (Eva 1) kg, bin tane ağırlığı 20.1 (Lisbeth) ile 26.6 (Eva 1) g, protein içeriği % 12.3 (AC Belmont) ile 15.3 (CROA 60), nişasta içeriği %57.5 (AC Belmont) ile 60.2 (Eva 1), β-glukan içeriği %4.1 (AC Belmont) ile 4.8 (CROA 60) ve yağ içeriği %5.0 (Eva 1) ile 7.7 (Mozart) arasında değişmiştir. Çeşitlerin yağ asitleri kompozisyonundaki küçük fakat önemli farklar bulunmuştur. Sonuçlar kavuzsuz yulaf çeşitlerin yağlarının hakim yağ asitlerinin oleik asit (%35.7-42.2), linoleik asit (%35.5-40.5) ve palmitik asit (%16.2-17.2) olduğunu göstermiştir. Yüksek besin değerinden dolayı, yulafın insan beslenmesinde kullanılması tavsiye edilmelidir.

Samsun province is in second rank after Edime province according to paddy sown area and production. Samsun province is over the average of the world and Turkey according to rice yiled. The facilities increasing the paddy sown area and paddy yield occur in Samsun province. These facilities can be agricultural areas, water resources, climate, paddy yield, paddy production by using transplanting system, profit comparing the other crops. It can be said that paddy sown areas can be increased 2-3 times at least by evaluating the rice marketing. The paddy yield, which is 639 kg da -1, can be increased 700-800 kg da by solving the ecological, socio-economical, technological, using input, agronomical and marketing problems in order to increase the yield per area., Samsun ili, Türkiye çeltik ekiliş ve üretimi açısından Edirne ilinden sonra ikinci sırada gelmektedir. Samsun ili çeltik verimi yönünden Dünya ve Türkiye ortalamasının üzerindedir. Samsun ilinde, çeltik ekim alanını ve çeltik verimini artıracak olanaklar mevcuttur. Çeltik ekim alanını artıracak olanakların başında, arazi varlığı, su kaynakları, iklim, dekara çeltik verimi, fideleme çeltik üretimi, yetiştirilen diğer ürünler karşısında karlılık durumu gelmektedir. Pirinç piyasası incelendiğinde mevcut ekiliş alanının en az iki-üç kat artırılabileceği söylenebilir. Çeltikte birim alan verimini artırmak için ise, bazı ekolojik, sosyo - ekonomik, teknoloji, girdi kullanımı, yetiştiricilik ve pazarlamadan kaynaklanan sorunların giderilmesi ile dekara 639 kg olan verim, en az 700-800 kg’a çıkartılabilecektir.

This research was carried out on 25 bread wheat genotypes in a Randomized Complete Block Design with four replications in 2003-2004 growing season in Samsun and Amasya locations. In trial, data on seed yield, plant height, 1000 kernel weight, test weight, protein content and Zeleny sedimentation were recorded. According to the results including two location averages; grain yields, plant height, 1000 kernel weight, test weight, crude protein content and Zeleny sedimentation value of genotypes, were between 284.4-490.6 kg/da, 66.9 – 98.8 cm, 28.4 – 38.9 g, 68.4 – 74.9 kg, 10.4 – 13.6% and 25.0 – 50.6 ml, respectively. The highest seed yield was obtained from 16, 22 and 23 numbered genotyped in Samsun location, while 1, 6, 7, 9, 10, 12 and 16 numbered genotypes gave the highest grain yield in Gökhöyük location., Bu araştırma, 2003-2004 yetiştirme sezonunda 25 ekmeklik buğday genotipi (20 ileri hat ve 5 çeşit) ile Samsun ve Gökhöyük (Amasya) lokasyonlarında Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada çeşitlerin tane verimi, bitki boyu, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı ve Zeleny sedimantasyon değeri incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, iki lokasyonun ortalaması olarak genotiplerin tane verimleri 284.4 - 490.6 kg/da, bitki boyları 66.9 – 98.8 cm, bin tane ağırlıkları 28.4 – 38.9 g, hektolitre ağırlıkları 68.4 – 74.9 kg, protein oranları %10.4 – 13.6 ve Zeleny sedimantasyon değerleri 25.0 – 50.6 ml arasında değişmiştir. En yüksek tane verimi Samsun lokasyonunda 16, 22 ve 23 nolu genotiplerden, Gökhöyük lokasyonunda ise 1, 6, 7, 9, 10, 12 ve 16 nolu genotiplerden elde edilmiştir.

Bu araştırmada, Samsun koşullarında 19 iki sıralı arpa genotipinin tane verimi, başlıca tarımsal özellikleri ve verim stabilitesi incelenmiştir. Denemeler tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak 2002-2005 yılları arasında 3 yıl süreyle yürütülmüştür. Bu çalışmada, başaklanma süresi, bitki boyu, başak uzunluğu, başakta tane sayısı, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve tane verimi belirlenmiştir. Stabilite parametreleri olarak ortalama verim ( x ), regresyon katsayısı (bi), belirtme katsayısı (R2) regresyondan sapma kareler ortalaması (S2 d) ve ekovalans degeri (Wi 2) kullanılmıştır. Üç yılın ortalamasına göre başaklanma süresi 122.2-131.8 gün, bitki boyu 82.0-96.8 cm, başak uzunluğu 6.24-8.78 cm, başakta tane sayısı 20.3-27.9 adet, bin tane ağırlığı 42.4-48.9 g, hektolitre ağırlığı 59.9-70.1 kg ve tane verimi 314.9-474.7 kg/da arasında değişmiştir. Yılların ortalamasına göre en yüksek tane verimi 1, 3, 6, 9, 11, 12 ve 19 nolu genotiplerden elde edilmiştir. Araştırmada ele alınan tüm stabilite parametrelerine göre 3, 9, 12 ve 19 nolu genotiplerin en stabil hatlar olduğu söylenebilir.

Buğday ıslah programlarının amacı daha verimli ve nitelikli ürün elde etmektir. Ekmeklik buğdayda verim ve kalite; genotip, çevre ve genotip x çevre interaksiyonundan etkilenmektedir. Bu araştırmada toplam 25 adet ekmeklik buğday genotipi (5 çeşit ve 20 hat) materyal olarak kullanılmıştır. Samsun ve Amasya lokasyonlarında kurulan denemeler 2004-2005 yetişme sezonunda Tesadüf Blokları Deneme planına göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Bu çalışmada, genotiplerin bitki boyu, tane verimi ve bazı kalite özellikleri (bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı ve Zeleny sedimantasyon) incelenmiştir. Lokasyonların ortalamasına göre genotiplerin bitki boyları 84.8-99.4 cm, tane verimleri 302.2–495.7 kg/da, Bin tane ağırlıkları 32.4-43.2 g, hektolitre ağırlıkları 76.5-81.4 kg, protein oranları % 12.4-13.3 ve Zeleny Sedimantasyon değerleri 24.5-41.8 ml arasında olmuştur., Buğday ıslah programlarının amacı daha verimli ve nitelikli ürün elde etmektir. Ekmeklik buğdayda verim ve kalite; genotip, çevre ve genotip x çevre interaksiyonundan etkilenmektedir. Bu araştırmada toplam 25 adet ekmeklik buğday genotipi (5 çeşit ve 20 hat) materyal olarak kullanılmıştır. Samsun ve Amasya lokasyonlarında kurulan denemeler 2004-2005 yetişme sezonunda Tesadüf Blokları Deneme planına göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Bu çalışmada, genotiplerin bitki boyu, tane verimi ve bazı kalite özellikleri (bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı ve Zeleny sedimantasyon) incelenmiştir. Lokasyonların ortalamasına göre genotiplerin bitki boyları 84.8-99.4 cm, tane verimleri 302.2–495.7 kg/da, Bin tane ağırlıkları 32.4-43.2 g, hektolitre ağırlıkları 76.5-81.4 kg, protein oranları % 12.4-13.3 ve Zeleny Sedimantasyon değerleri 24.5-41.8 ml arasında olmuştur

Ekmeklik buğday çeşitlerinin yüksek tane verimi yanında kullanım amacına uygun kalite kriterlerine de sahip olması istenir. Bu çalışmada ekmeklik buğday hatlarının verim ve bazı kalite özellikleri saptanmaya çalışılmıştır. Çalışmada 2 kontrol çeşit ve 23 adet hat kullanılmıştır. Denemeler 2003-2004 yetişme sezonunda Samsun ve Amasya lokasyonlarında Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada tane verimi, bitki boyu, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı ve Zeleny sedimantasyon değeri incelenmiştir. Samsun lokasyonunda tane verimi 165.0-381.0 kg/da arasında değişirken, Amasya lokasyonunda 228.8-547.3 kg/da arasında değişmiştir. En yüksek verim 4, 7, 8, 22 ve 24 nolu hatlardan elde edilmiştir. Bin tane ağırlığı ve hektolitre değerleri Amasya lokasyonunda daha yüksektir. Sedimantasyon değeri her iki lokasyonda da 40.7 ml iken protein oranı Amasya’da daha yüksektir. Tane verimi ve kalite özellikleri iyi olan hatlar çoklu lokasyonda denenecektir. Verim ve kalite kriterlerinin Samsun lokasyonunda daha düşük olması yetiştirme sezonu boyunca düşen yoğun yağış sonucu bitkilerin yatması ve hastalık epidemisi nedeniyledir., Ekmeklik buğday çeşitlerinin yüksek tane verimi yanında kullanım amacına uygun kalite kriterlerine de sahip olması istenir. Bu çalışmada ekmeklik buğday hatlarının verim ve bazı kalite özellikleri saptanmaya çalışılmıştır. Çalışmada 2 kontrol çeşit ve 23 adet hat kullanılmıştır. Denemeler 2003-2004 yetişme sezonunda Samsun ve Amasya lokasyonlarında Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada tane verimi, bitki boyu, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı ve Zeleny sedimantasyon değeri incelenmiştir. Samsun lokasyonunda tane verimi 165.0-381.0 kg/da arasında değişirken, Amasya lokasyonunda 228.8-547.3 kg/da arasında değişmiştir. En yüksek verim 4, 7, 8, 22 ve 24 nolu hatlardan elde edilmiştir. Bin tane ağırlığı ve hektolitre değerleri Amasya lokasyonunda daha yüksektir. Sedimantasyon değeri her iki lokasyonda da 40.7 ml iken protein oranı Amasya’da daha yüksektir. Tane verimi ve kalite özellikleri iyi olan hatlar çoklu lokasyonda denenecektir. Verim ve kalite kriterlerinin Samsun lokasyonunda daha düşük olması yetiştirme sezonu boyunca düşen yoğun yağış sonucu bitkilerin yatması ve hastalık epidemisi nedeniyledir

Bu çalışma 1997 ve 1998 yılarında Gökhöyük Tarım İşletmeleri arazisinde yürütülmüştür.Deneme, Damla-89 nohut çeşidinde bakteri aşılaması ile birlikte mikro elementlerden çinko ve molibdenin bazı kalite özellikleri üzerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma tesadüf bloklarında bölünen bölünmüş parseller deneme metoduna göre 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Denemede aşılı ve aşısız olmak üzere iki aşı faktörü ile birlikte çinko (0 – 0.28 – 0.70 ppm Zn) ve molibdenin (0 – 0.025 – 0.050 ppm Mo) 3 er farklı dozu karşılaştırılmıştır. Çinko ve molibden 10 – 20 cm boyundaki bitkilere yapraktan uygulanmıştır. Yıllar üzerinden yapılan birleştirilmiş varyans analiz sonucunda aşı, çinko ve molibden uygulamasının tanedeki P, Zn, Mn ve Fe seviyelerine etkili olmuştur., Bu çalışma 1997 ve 1998 yılarında Gökhöyük Tarım İşletmeleri arazisinde yürütülmüştür.Deneme, Damla-89 nohut çeşidinde bakteri aşılaması ile birlikte mikro elementlerden çinko ve molibdenin bazı kalite özellikleri üzerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma tesadüf bloklarında bölünen bölünmüş parseller deneme metoduna göre 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Denemede aşılı ve aşısız olmak üzere iki aşı faktörü ile birlikte çinko (0 – 0.28 – 0.70 ppm Zn) ve molibdenin (0 – 0.025 – 0.050 ppm Mo) 3 er farklı dozu karşılaştırılmıştır. Çinko ve molibden 10 – 20 cm boyundaki bitkilere yapraktan uygulanmıştır. Yıllar üzerinden yapılan birleştirilmiş varyans analiz sonucunda aşı, çinko ve molibden uygulamasının tanedeki P, Zn, Mn ve Fe seviyelerine etkili olmuştur

Bu araştırma, 2008-2009 ve 2009-2010 yetiştirme döneminde 6 arpa çeşidi (2 sıralı; Balkan-96, Şerifehanım-98 ve Anadolu-98 ile 6 sıralı; Meriç, Avcı-2002 ve Lord) ile Samsun (Gelemen) ve Amasya (Gökhöyük) lokasyonlarında Tesadüf Blokları Deneme deseninde 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çeşitlerin stabilitelerini belirlemek amacıyla, bazı araştırıcılar tarafından önerilen farklı stabilite ve adaptasyon parametreleri kullanılmıştır. Tane verimi üzerine çeşit, çevre ve çeşit x çevre interaksiyonunun etkisinin istatistiki olarak (P

Grain yield and yield stability of genotypes are of great importance in wheat genetics and breeding programs. Yield stability can be used to select promising and stable wheat genotypes across environments. It can also represent good adaptation ability of high-yielding genotypes across environments. This study was conducted in 7 environments in the Central Black Sea Region in 2008-2009 and 2009-2010 growing seasons. Twenty-three bread wheat cultivars and advanced lines were tested in a randomized complete block design with 4 replications. Data were recorded for grain yield, plant height, hectolitre weight, thousand kernel weight and SDS (sodium dodecyl sulphate) sedimentation volume. Parametric and nonparametric methods were used to determine the stable genotypes for grain yield. Mean grain yields of genotypes ranged from 5742 to 3262 kg ha-1. The highest mean values for thousand kernel weight, hectolitre weight and SDS sedimentation were obtained from Samsun/Bafra location in 2008-2009 with 46.4 g, Samsun/Bafra location in 2008-2009 with 81.2 kg, and Samsun/Karakoy location with 38.2 ml, respectively. While the genotypes G11 and G22 were most stable by all stability parameters except for the TOP statistic, the genotype G6 was the most stable by all stability parameters except for ASV statistic. The genotypes G6, G11 and G22 will be tested for release procedure and the genotypes with good yield potential and acceptable end-use quality will be used as elite genetic material for future breeding activities in the Central Black Sea Region.

MUT, ZEKI/0000-0002-1465-3630 WOS: 000269579600002 PubMed: 20143706 In this research, leaf area prediction model was developed for some leaf-used maize (Zea mays L.)cultivars namely Coluna, Luce, Maveric, Ranchero, TTM-813, Zamora and RX-788 grown in Black Sea region of Turkey. Lamina width, length and leaf area were measured without destroying the leaf to develop the models. The actual leaf areas of the plants were measured by PLACOM Digital Planimeter, and multiple regression analysis with Excel 2003 computer package program was performed for the plants separately. The produced leaf area prediction models in the present study were formulized as LA= a - (b x W-2) + [c x (W x Q] where LA is leaf area, W is leaf width, L is leaf length and a, b, c are coefficiencies. R-2 values for maize cultivars tested varied with species from 0.95 in Luce to 0.98 in Maveric. All R-2 values and standard errors were found to be significant at the p

MUT, ZEKI/0000-0002-1465-3630; WOS: 000266361100004 The objectives of this study were to compare nonparametric stability measures. and to identify promising high-yield and stable bread wheat (Triticum aestivum L.) genotypes in 7 environments during 2003-2005 in the central Black Sea region of Turkey. The bread wheat genotypes (20 advanced lines and 5 cultivars) were grown in a randomized complete block design with 4 replications in 7 different environments. Three nonparametric statistical tests of significance for genotype x environment (GE) interaction and 10 nonparametric measures of stability were used to identify stable genotypes in 7 environments. Combined ANOVA and nonparametric tests (Kubinger, Hildebrand, and De Kroon/Van der Laan) of genotype x environment interaction indicated the presence of significant crossover and non-crossover interactions, as well as significant differences between genotypes. In this study high TOP values (proportion of environments in which a genotype ranked in the top third) and low rank-sum values (sum of ranks of mean yield and Shukla's stability variance) were associated with high mean yield. Nonetheless, results of the other nonparametric tests were negatively correlated with mean yield. In the simultaneous selection for high yield and stability, only the rank-sum and TOP methods were useful in terms of the principal component analysis (PCA) results, and correlation analysis of nonparametric stability statistics and yield. According to these stability parameters (TOP and rank-sum) G7 (VONA//KS75210/TAM101). G9 (JUP/4/CLLF/3/II14.53/ODIN//CI13431/WA 00477), G20 (Sakin), and G21 (VORONA/KAUZ//1D13.1/MLT) were the most stable genotypes for grain yield. The results also revealed that based on nonparametric test results stability could be classified into 3 groups, according to agronomic and biological concepts of stability.

MUT, ZEKI/0000-0002-1465-3630; WOS: 000259602300096 This study was conducted in Amasya province in Middle Black sea region for 2 years with the aim of determining the effects of boron and manganese fertilization was on some agronomic characteristics of chickpea. This study designed with randomized completed blocks design with 3 replications. Boron (B-0:0, B-1:0.25 ppm, B-2:0.50 ppm) and manganese (Mn-0:0, Mn-1:0.12 ppm, Mn-2:0.24 ppm) doses were been applied from leaf when the plants were in vegetative period. The effect of years was found to be statistically significant on characteristics expect for seed yield and ratio of seed above 9 mm sieve. The highest seed yields were found for B-2 and Mn-2 doses (1462.2 kg ha(-1)).

Bu araştırma, Bafra Ovasında ana ürün olarak yetiştirilebilecek melez mısır çeşitlerinde verim ve verim öğelerini belirlemek amacıyla 2004 ve 2005 yetiştirme sezonlarında 2 yıl süreyle yürütülmüştür. Araştırmada, 25 adet hibrit mısır çeşidi kullanılmıştır. Deneme tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı kurulmuştur. Araştırmada, bitki boyu, ilk koçan yüksekliği, koçan uzunluğu, koçan çapı, koçanda tane sayısı, bin tane ağırlığı, tane/koçan oranı ve tane verimi incelenmiştir. Denemede yer alan çeşitler arasında verim ve verim unsurları açısından önemli farklılıklar tespit edilmiştir. İki yıllık ortalama tane verimi değerleri 744.3 – 1382.0 kg/da arasında değişim göstermiştir. Özellikle vejetasyon süresi uzun olan çeşitler erkencilere nazaran daha yüksek verimli olmuştur. Dekara en fazla tane verimi Dekalp 6022, Rx-9292, Tietar, Otello, Goldver, Pronto, Dekalp 6610, Goldclat, Akdeniz ve Bolson çeşitlerinden alınmıştır.

MUT, ZEKI/0000-0002-1465-3630; WOS: 000251956100008 A field experiment was conducted in Amasya conditions in northern Turkey for two years in order to determine the effect of zinc and molybdenum fertilization on chickpea following a completely randomized block design with three replications. Doses of zinc (Zn-0: 0, Zn-1 : 1 ppm, Zn-2: 2 ppm) and molybdenum (Mo-0 : 0, Mo-1 : 0.05 ppm, Mo-2: 0.1 ppm) were applied on leaf when the plants were in vegetative stage. Variation of years on all investigated characters was statistically significant. Applied zinc or molybdenum failed to show any significant effect on any parameter. It was found that effect of Zn x Mo interaction was statistically significant (p < 0.01) on the seed yield. The highest seed yield resulted from Zn-2 (2 ppm) x Mo-0 interaction. This was followed by Zn-1 (1 ppm) x Mo-1 (0.05 ppm) and Zn-1 x Mo-2 doses showing no statistical differences from each other.

In this study, 60 lines obtained from CIMMYT with Presto and Tatlıcak tritikale cultivars (xTriticosecale Wittmack) were tested in incomplete block design with three replications between 2003-2005 in Samsun conditions. In this research, significant differences were determined among hay yield, grain yield, test weight and thousand kernel weight. According to two years, these values have been determined; hay yield was 638.0-1892.5 kg/da, grain yield 336.00-623.73 kg/da, test weight was 65.95-73.32 kg and thousand kernel weights was 33.00-47.18 g. According to the results it was decieded that 1, 4, 10, 14 and 36 numbered triticale lines were selected to test in the region yield experience., Çalışmada, Samsun koşullarında 2003-2005 yılları arasında CIMMYT’den temin edilen 60 hat ile Presto ve Tatlıcak tritikale (xTriticosecale Wittmack) çeşidi eksik blok deneme deseninde 3 tekrarlamalı olarak denenmiştir. Araştırmada, tritikale hat/çeşitlerinde kuru ot verimi, tohum verimi, hektolitre ağırlığı ve bin tane ağırlığı yönünden önemli farklılıklar belirlenmiştir. İki yıllık ortalama sonuçlara göre; kuru ot verimi 638.0-1892.5 kg/da, tohum verimi 336.00-623.73 kg/da, hektolitre ağırlığı 65.95-73.32 kg ve bin tane ağırlığı 33.00-47.18 g arasında değişmiştir. Araştırma sonuçlarına göre 1, 4, 10, 14 ve 36 numaralı hatların bölge verim denemesine çıkarılması uygun görülmüştür

MUT, ZEKI/0000-0002-1465-3630; Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000238590700007 Forage yield and quality of triticale and some other cereals were evaluated under rainfed conditions in Samsun, Turkey, at two phenological stages in 2001-2002 and 2002-2003. The experimental design was a randomized split block design with three replicates. Twelve triticale genotypes (Triticosecale Withmack), one rye cultivar (Secale cereale L.), two barley cultivars (Hordemn vulgare L.) and one bread wheat cultivar (Triticuin aestivum L.) were used. Plants were harvested at two stages, the early heading and the milk-dough stage, for the determination of their forage yield and some quality traits. Average dry matter yield across genotypes and years was 7.78 t/ha at the early heading and 13.55 t/ha at the milk-dough harvest stages. At the early heading stage, dry matter yield ranged from 6.19 to 10.16 t/ha, while it ranged from 10.92 to 14.78 t/ha at the milk-dough stage. Dry matter yields of all genotypes increased by 43% from early heading to milk-dough stage. Plant height increased from 82.1 cm at the early heading stage to 108.4 cm at the milk-dough stage. The crude ash yield changed from 0.56 (early heading harvest stage) to 0.79 t/ha (milk-dough harvest stage). Crude protein yields among the genotypes were 0.73 and 0.89 t/ha at the heading and milk-dough stages, respectively. Ca contents of the genotypes varied from 0.072 to 0.171% at the heading stage, in contrast Ca contents of the genotypes were in the range of 0.061 to 0.134% at the milk-dough stage. At both harvest stages, K, Fe, Zn, Mn and Mg contents in the forage samples were 0.998-2.391%, 63.06-117.68. 16.99-69.40, 19.42-42.9 2 ppm, 0.064 and 0.124% respectively.

Bu araştırma, 2003-2004 yetiştirme sezonunda 25 ekmeklik buğday genotipi (20 ileri hat ve 5 çeşit) ile Samsun ve Gökhöyük (Amasya) lokasyonlarında Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada çeşitlerin tane verimi, bitki boyu, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı ve Zeleny sedimantasyon değeri incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, iki lokasyonun ortalaması olarak genotiplerin tane verimleri 284.4 - 490.6 kg/da, bitki boyları 66.9 - 98.8 cm, bin tane ağırlıkları 28.4 - 38.9 g, hektolitre ağırlıkları 68.4 - 74.9 kg, protein oranları %10.4 - 13.6 ve Zeleny sedimantasyon değerleri 25.0 - 50.6 mi arasında değişmiştir. En yüksek tane verimi Samsun lokasyonunda 16, 22 ve 23 nolu genotiplerden, Gökhöyük lokasyonunda ise 1, 6, 7, 9, 10, 12 ve 16 nolu genotiplerden elde edilmiştir. This research was carried out on 25 bread wheat genotypes in a Randomized Complete Block Design with four replications in 2003-2004 growing season in Samsun and Amasya locations. In trial, data on seed yield, plant height, 1000 kernel weight, test weight, protein content and Zeleny sedimentation were recorded. According to the results including two location averages; grain yields, plant height, 1000 kernel weight, test weight, crude protein content and Zeleny sedimentation value of genotypes, were between 284.4-490.6 kg/da, 66.9 - 98.8 cm, 28.4 - 38.9 g, 68.4 - 74.9 kg, 10.4 - 13.6% and 25.0 - 50.6 ml, respectively. The highest seed yield was obtained from 16, 22 and 23 numbered genotyped in Samsun location, while 1, 6, 7, 9, 10, 12 and 16 numbered genotypes gave the highest grain yield in Gökhöyük location.

Ekmeklik buğday çeşitlerinin yüksek tane verimi yanında kullanım amacına uygun kalite kriterlerine de sahip olması istenir. Bu çalışmada ekmeklik buğday hatlarının verim ve bazı kalite özellikleri saptanmaya çalışılmıştır. Çalışmada 2 kontrol çeşit ve 23 adet hat kullanılmıştır. Denemeler 2003-2004 yetişme sezonunda Samsun ve Amasya lokasyonlarinda Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada tane verimi, bitki boyu, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı ve Zeleny sedimantasyon değeri incelenmiştir. Samsun lokasyonunda tane verimi 165.0-381.0 kg/da arasında değişirken, Amasya lokasyonunda 228.8-547.3 kg/da arasında değişmiştir. En yüksek verim 4, 7, 8, 22 ve 24 nolu hatlardan elde edilmiştir. Bin tane ağırlığı ve hektolitre değerleri Amasya lokasyonunda daha yüksektir. Sedimantasyon değeri her iki lokasyonda da 40.7 mi iken protein oranı Amasya'da daha yüksektir. Tane verimi ve kalite özellikleri iyi olan hatlar çoklu lokasyonda denenecektir. Verim ve kalite kriterlerinin Samsun lokasyonunda daha düşük olması yetiştirme sezonu boyunca düşen yoğun yağış sonucu bitkilerin yatması ve hastalık epidemisi nedeniyledir. Bread wheat cultivars should have both high yield potential and some quality criteria in accordance with using targets. The aim of this study was to determine to yield and quality characters of bread wheat genotypes. Two control cultivars and 23 bread wheat lines were used the trial. Experiments were conducted in Samsun and Amasya ecological conditions during 2003-2004 growing season. The experiment was arranged a Completely Randomized Block Design with four replications. Data on yield, plant height, 1000 kernel weight, test weight, protein content and Zeleny sedimentation were recorded; Grain yield in Samsun was between 1.65-3.81 t ha{-1} while it was determined as 2.28-5.47 t ha{-1} in Amasya. The highest grain yields were obtained from lines no 4, 7, 8, 22 and 24. 1000 kernel weight and test weight in Amasya were higher than those in Samsun. While protein content was higher in Amasya, Zeleny sedimentation was 40.7 ml in both locations. The lines that have high grain yield and quality traits will be tested in the multi-location trials. Yield and quality traits were lower in Samsun because of lodging and wheat diseases resulted from high rainfall during the growing season in Samsun.

Tez (doktora) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2004 Libra Kayıt No: 23151 Bu çalışma, ekmeklik buğdayda genotip x çevre interaksiyonlarını belirlemek, çalışmada yer alan çeşitlerin stabilitelerini araştırmak, farklı çevrelere gösterdikleri adaptasyon yeteneklerini belirlemek, değişik yöntemlerle stabilite parametrelerini hesaplamak ve parametreler arasındaki ilişkileri incelemek amacıyla, 2001 - 2002 yetiştirme döneminde beş (Gökhöyük, Merzifon, Kavak, Bafra ve Gelemen), 2002 - 2003 yetiştirme döneminde ise dört (Gökhöyük, Kavak, Bafra ve Gelemen) farklı çevrede yürütülmüştür. Araştırmada 12 değişik ekmeklik buğday genotipi (Kate A 1, Canik 2003, Mızrak 98, Sitap 01/3, Pehlivan, Özcan, Sakin, Bezostaja 1, Sitap 01/24, Karacabey 97, Bandırma 97 ve Özdemirbey 97) kullanılmıştır. Araştırma, tesadüf blokları deneme deseninde 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada başaklanma süresi, bitki boyu, başak uzunluğu, başakta başakcık sayısı, başakta tane sayısı, metrekarede başak sayısı, hasat indeksi, tane verimi, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı, Zeleny sedimentasyon değeri, yaş gluten oranı ve unda kül oranı incelenmiştir. Çeşitlerin stabilitelerini belirlemek amacıyla, Finlay ve Wilkinson, Eberhart ve Russell, Perkins - Jinks, Baker, Wricke, Shukla, Francis ve Kannenberg ve Hühn tarafından önerilen stabilite ve adaptasyon parametreleri kullanılmıştır.İncelenen tüm özelliklerde genotip x çevre interaksiyonları 0.01 düzeyinde önemli bulunmuştur. Çeşitlerin stabilite ve adaptasyon yetenekleri özelliklere göre farklılık göstermiştir. Çeşitlerin tane verimleri 202.00 - 921.25 kg/da arasında değişmiştir. Çevreler içinde ortalama olarak en yüksek tane verimi Bafra 2 (796.54 kg/da), en düşük tane verimi ise Gökhöyük 1 (271.67 kg/da) lokasyonundan elde edilmiştir. Tüm çevrelerin ortalaması olarak en yüksek tane verimi Özcan (553.03 kg/da), en düşük tane verimi ise Özdemirbey 97 (479.08 kg/da) çeşidinden elde edilmiştir. Tane verimi bakımından çalışmada kullanılan parametrelerin çoğuna göre, Kate A 1, Sitap 01/3 ve Sakin stabil genotipler olarak belirlenmiştir. İncelenen parametrelerden tane verimi ile Si2, bi ve Bi arasında olumlu - önemli ilişkiler bulunmuştur. i2 ile Wi2 arasındaki rank korelasyonu 1'e eşit olmuştur. Regresyon katsayılarının (bi ve Bi) Si2 ve DKi ile çok önemli rank korelasyonu gösterdiği tespit edilmiştir. Hühn'ün stabilite parametreleri olan Si(1), Si(2) ve Si(3) ile Wi2 arasında çok önemli - olumlu, Si(1) ve Si(2) ile S2d arasında ise önemli - olumlu korelasyonlar çıkmıştır.

Bu çalışma, 2001-02 ve 2002 - 03 vejetasyon döneminde Samsun koşullarında yürütülmüştür. Araştırmada, bitki materyali olarak 12 tiritikale, 2 arpa, 2 buğday ve l çavdar genotipi kullanılmıştır. Denemede incelenen tüm özellikler bakımından önemli farklar bulunmuştur, îki yıl ortalamalarına göre; başaklanma süresi 118.3 - 137.8 gün, başaklanma-erme süresi 47.5 - 60.0 gün, bitki boyu 60.8 - 136.8 cm, m2 de başak sayısı 313.5 - 477.6 adet, başakta başakcık sayısı 15.9 - 32.7 adet, başak uzunluğu 4.78 -12.6 cm, başakta tane sayısı 21.4 -64.4 adet, bin tane ağırlığı 35.8 -49.9 g, hektolitre ağırlığı 63.6 - 80.1 kg, tanede protein oranı % 9.19 - 11.86 ve tane verimi 352.2 - 468.7 kg/da arasında değişmiştir. İki yıllık bulgulara göre dekara tane verimi çeşitler ortalaması olarak; tritikalede 426.4, buğdayda 423.2, arpada 366.5 ve çavdarda 383.3 kg olarak belirlenmiştir. This study was carried out during 2001-02 and 2002-03 growing season in Samsun ecological conditions. 12 tritical, 2 barley, 2 wheat and 1 rye cultivars were used in the trial as plant material. There were statistically significant differences among species and varieties for all character studied in the research. According to two years results, these values have been determined; days to heading was 118.3 - 137.8 days, days from heading to maturity was 47.5 - 60.0, plant height was 60.8 - 136.8 cm, spike number per square meter was 313.5 - 477.6, the number of spikelets per spike was 15.9 - 32.7, spike length was 4.78 -12.6 cm, seed number per spike was 21.4 -64.4, thousand kernel weight was 35.8 -49.9 g, The test weight 63.6 - 80.1 kg,, crude protein ratios in seed was 9.19 - 11.86 % and seed yield Per decare was 352.2 - 468.7 kg. Due to the consequences of the study for two years, grain yield per decar as average of cultivars was obtained as 426.4 kg for triticale, 423.2 kg for wheat, 366.5 kg for barley and 383.3 kg for rye respectively.

Samsun ili, Türkiye çeltik ekiliş ve üretimi açısından Edirne ilinden sonra ikinci sırada gelmektedir. Samsun ili çeltik verimi yönünden Dünya ve Türkiye ortalamasının üzerindedir. Samsun ilinde, çeltik ekim alanını ve çeltik verimini artıracak olanaklar mevcuttur. Çeltik ekim alanını artıracak olanakların başında, arazi varlığı, su kaynaklan, iklim, dekara çeltik verimi, fideleme çeltik üretimi, yetiştirilen diğer ürünler karşısında karlılık durumu gelmektedir. Pirinç piyasası incelendiğinde mevcut ekiliş alanının en az iki-üç kat artırılabileceği söylenebilir. Çeltikte birim alan verimini artırmak için ise, bazı ekolojik, sosyo - ekonomik, teknoloji, girdi kullanımı, yetiştiricilik ve pazarlamadan kaynaklanan sorunların giderilmesi ile dekara 639 kg olan verim, en az 700-800 kg'a çıkartılabilecektir. Samsun province is in second rank after Edirne province according to paddy sown area and production. Samsun province is over the average of the world and Turkey according to rice yiled. The facilities increasing the paddy sown area and paddy yield occur in Samsun province. These facilities can be agricultural areas, water resources, climate, paddy yield, paddy production by using transplanting system, profit comparing the other crops. It can be said that paddy sown areas can be increased 2-3 times at least by evaluating the rice marketing. The paddy yield, which is 639 kg da can be increased 700-800 kg da by solving the ecological, socio-economical, technological, using input, agronomical and marketing problems in order to increase the yield per area.

DAMLA - 89 NOHUT ÇEŞİTİNDE, BAKTERİ AŞILAMASI İLE BİRLİKTE MİKRO ELEMENTLERDEN ÇİNKO VE MOLİBDEN UYGULAMASININ VERİM VE KALİTEYE ETKİLERİNİN BELİRLENMESİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA ÖZET Bu çalışma 1997 ve 1998 yılarında Gökhöyük Tarım İşletmeleri arazisinde yürütülmüştür. Deneme, Damla - 89 nohut çeşitinde bakteri aşılaması ile birlikte mikro elementlerden çinko ve molibdenin verim ve kalite üzerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma tesadüf bloklarında bölünen bölünmüş parseller deneme metoduna göre 3 tekrarlaman olarak planlanmıştır. Denemede aşılı ve aşısız olmak üzere iki aşı faktörü ile birlikte çinko (0 - 0.28 - 0.70 ppm Zn) ve molibdenin (0 - 0.025 - 0.050 ppm Mo) 3 er farklı dozu karşılaştırmıştır. Çinko ve molibden 10 - 20 cm boyundaki bitkilere püskürtülmek suretiyle uygulanmıştır. Birleştirilmiş yıllar varyans analiz sonucunda aşı, çinko ve molibden uygulamasının morfolojik özeliklerden bitki boyuna, ana dal sayısına, bakla sayısına, ve boş bakla oranına etkili olmadığı belirlenmiştir. Uygulamaların 1000 tane ağırlığı, tane kabuk oranı, tane su alma kapasitesi, tane ham protein oranı ile tanenin içerdiği N, K, Ca, Mg ve Cu seviyelerine de etkili olmadığı belirlenmiştir. Aşı, çinko ve molibden uygulamaları, tanenin P, Zn, Mn ve Fe seviyesini etkilemiştir. Tane, sap ve ham protein verimine de aşı, çinko ve molibden uygulamaları etkili olmamıştır. En yüksek tane verimi hektara 3580.7 kg olarak AoZnıMoo uygulamasından elde edilirken, en yüksek tane ham protein oranı AıZn2Mo2 uygulamasından (% 25.80) elde edilmiştir. Bu çalışmadan alınan sonuçlara göre, denemenin yürütüldüğü yerin toprak ve ekolojik özelliklerine sahip olan yerlerde bakteri aşılaması ile birlikte püskürtülerek uygulanan mikro elementlerden çinko ve molibdenin nohut bitkisinde tane verimi ve tane ham protein oranına etkili olmadığı söylenebilir. Anahtar Kelimeler: Nohut, bakteri aşılaması, çinko, molibden, verim, kalite IV A STUDY ON THE EFFECT OF BAKTERÎA İNOCULATİON, ZİNC AND MOLİYBDENUM APPLİCATİON ON DAMLA-89 CHICKPEA CULTIVAR TO DETERMINE ON SEED YİELD AND QUAUTY ABSTRACT This study was carried out in Gökhüyük State farm in 1997 and 1998. The effects of bacteria inoculation, zinc and molybdenum were investigated in split-split plot design with 3 replication. In experiments, inoculated and non- inoculated treatments were combined with zinc (0, 0.28 and 0.70 ppm Zn ) and molybdenum ( 0, 0.025 and 0.050 ppm Mo ). Zinc and molybdenum were sprayed to plants when they were 10 to 20 cm height. In the analysis, the years were combined. Zinc and molybdenum have had no affected the plant height, number of branches, pod number and number of pods without seeds significantly. At the same time, there was not significant effect of the treatments on 1000-seed weight, the crust ratio, water absorption capacity of seeds, crude protein content and the contents of N, K, Ca, Mg and Cu in seeds. Inoculation, zinc and molybdenum had no significant effect on P, Zn, Mn and Fe contents of seeds. Seed yield, hay yield and protein yield were not also significantly affected by the treatments. The highest yield (3580.7 kg/ha) were obtained when zinc was applied at the rate of 0.28 ppm Zn without molybdenum and bacteria inoculation. The highest protein content (25.8%) were recorded AiZn2Mo2 treatments. According to these results, it can be said that bacteria inoculation and spray treatments of Zinc and Molybdenum did not have any significant effect on seed yield and protein content of chickpea cultivar. Key words: Chickpea, bacteria inoculation, zinc, molybdenum, seed yield, quality 97

Tez (yüksek lisans) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 1999 Libra Kayıt No: 36490 Bu çalışma 1997 ve 1998 yıllarında Gökhöyük Tarım İşletmeleri arazisinde yürütülmüştür. Deneme Damla-89 nohut çeşidinde bakteri aşılaması ile birlikte mikro elementlerden çinko ve molibdenin verim ve kalite üzerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma tesadüf bloklarında bölünen bölünmüş parseller deneme metoduna göre 3 tekrarlamalı olarak planlanmıştır. Denemede aşılı ve aşısız olmak üzere iki aşı faktörü ile birlikte çinko (0-0.28 - 0.70 ppm Zn) ve molibdenin (0-0.025 - 0.050 ppm Mo) 3er farklı dozu karşılaştırılmıştır.Çinko ve molibden 10 - 20 cm boyundaki bitkilere püskürtülmek suretiyle uygulanmıştır. Birleştirilmiş yıllar varyans analiz sonucunda aşı çinko ve molibden uygulamasının morfolojik özelliklerden bitki boyuna ana dal sayısına bakla sayısına ve boş bakla oranına etkili olmadığı belirlenmiştir. Uygulamaların 1000 tane ağırlığı, tane kabuk oranı, tane su alma kapasitesi, tane ham protein oranı ile tanenin içerdiği N, K, Ca, Mg ve Cu seviyelerine de etkili olmadığı belirlenmiştir. Aşı çinko ve molibden uygulamaları tanenin P, Zn, Mn ve Fe seviyesini etkilemiştir. Tne sap ve ham protein verimine de aşı çinko ve molibden uygulamaları etkili olmamıştır. En yüksek tane verimi hektara 3580.7 kg olarak AoZn1Mo0 uygulamasından elde edilirken en yüksek tane ham protein oranı A1Zn2Mo2 uygulamasından (%25.80) elde edilmiştir. Bu çalışmadan alınan sonuçlara göre denemenin yürütüldüğü yerin toprak ve ekolojik özelliklerine sahip olan yerlerde bakteri aşılaması ile birlikte püskürtülerek uygulananmikro elementlerden çinko ve molibdenin nohut bitkisinde tane verimi ve tane ham protein oranına etkili olmadığı söylenebilir.

ÖZETBu çalışma; Yozgat ekolojik koşullarında su uygulamasının altı yulaf (Avena sativa L.) genotipinin tarımsal ve teknolojik özelliklerine etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Denemeler, Bozok Üniversitesi Tarımsal Uygulama ve Araştırma Merkezi Yozgat İstasyonunda 2016-2017 yetiştirme sezonunda yürütülmüş ve bölünmüş parseller deneme desenine göre, ana parsellere su uygulaması (sulamasız, sulamalı), alt parsellere genotipler (Checota, Yeniçeri, Kahraman, Hat-1, Hat-2, Hat-3) getirilerek üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Çalışmada; bitki boyu, salkım uzunluğu, salkımda tane sayısı, tane verimi, biyolojik verim, hasat indeksi, kalburlanmış ürün, 1000 tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, ADF ve NDF değerleri, βeta glukan oranı, protein oranı, yağ oranı, kül oranı, nişasta oranı ve iç oranı belirlenmiştir.İncelenen özelliklerde genotiplerin bitki boyu 61.9 ile 81.1 cm, salkım uzunluğu 16.0 ile 19.4 cm, başakçık sayısı 23.2 ile 31.1 adet, salkımda tane sayısı 36.9 ile 56.4 adet, tane verimi 184.4 ile 349.7 kg/da, biyolojik verimi 763.7 ile 1160.0 kg/da, hasat indeksi % 23.2 ile 31.6, kalburlanmış ürün değeri % 66.6 ile 93.6, bin tane ağırlığı 25.0 ile 37.3 g, hektolitre ağırlığı 43.2 ile 49.6 kg, ADF değeri % 11.0 ile 16.4, NDF değeri % 29.5 ile 37.3, β-glukan oranı % 2.17 ile 3.40, protein oranı % 13.3 ile 14.8, yağ oranı % 4.8 ile 6.6, kül oranı % 2.7 ile 3.0, nişasta oranı % 42.5 ile 46.3 ve iç oranı % 65.4 ile 72.9 arasında değişmiştir.Sulu şartlarda dekara verim ortalama % 56 daha yüksek olmuştur. Verim değerleri yönünden çeşitler arasında önemli farklar tespit edilmiştir. En yüksek verim sırasıyla Hat-1 (349.7 kg/da), Hat-3 (320.7 kg/da ) ve Hat-2 (278.0 kg/da) genotiplerinden elde edilmiştir. En düşük tane verimi her iki uygulamada da Yeniçeri ve Checota çeşitlerinden elde edilmiştir. ABSTRACTThis study was carried out to determine the agricultural and technological properties of different oat (Avena sativa L.) variety genotypes in irrigated and non-irrigated conditions in Yozgat Province. Field studies were carried out at Bozok University Agricultural Application and Research Center Yerköy Station during the 2016-2017 growing season. The experiments was arranged with a split-plot design in the form of the split plots design with three replications, Water applications (irrigated, non-irrigated) took place at main plots and genotypes (Checota, Yeniçeri, Kahraman, Line-1, Line-2, Line-3) at sub plots. In the study, plant height, panicle length, number for number of grain per panicle, grain yield, biomass yield, harvest index, screenings percentage > 2 mm, thousand-grain weight, hectoliter weight, ADF and NDF ratios, β-glucan ratio, protein ratio, grain fat ratio, ash ratio, starch ratio and groat percentage were determined.In this a study, plant height, panicle length, number for number of grain per panicle, grain yield, biomass yield, harvest index, screenings percentage > 2 mm, thousand-grain weight, hectoliter weight, ADF and NDF ratios, β-glucan ratio, protein ratio, grain fat ratio, ash ratio, starch ratio and groat percentage varied between 61.9 to 81.1 cm, 16.0 to 19.4 cm, 23.2 to 31.1 no, 36.9 to 56.4 no, 184.4 to 349.7 kg/da, 763.7 to 1160.0 kg/da, 23.2 to 31.6%, 66.6 to 93.6%, 25.0 to 37.3 g, 43.2 to 49.6 kg, 11.0 to 16.4%, 29.5 to 37.3%, 2.17 to 3.40%, 13.3 to 14.8%, 4.8 to 6.6%, 2.7 to 3.0%, 42.5 to 46.3% and 65.4 to 72.9%.In irrigated conditions, the grain yield per decare increased by an average of 56%. The highest yield per decare was obtained from the general Line-1 (349.7 kg/da), Line-3 (320.7 kg/da) and Line-2 (278.0 kg/da). In terms of biomass yield; the highest values were measured in Line-3 (1160 kg/da) and Line-1 (1089 kg/da) genotypes. In both types of yields, Chekota and Yeniceri were the last ones. 82

Bu çalışma, 2015 ve 2016 yıllarında Afyonkarahisar ve Yozgat koşullarında nohut çeşitlerinin tane verimi ve bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Denemede Akça, Azkan, Akçin, Gökçe, Hisar, Çakır, Işık-05 ve Yaşa-05 olmak üzere 8 nohut çeşidi kullanılmıştır. Denemeler tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür.İki yılın birleştirilmiş sonuçlarına göre Afyonkarahisar'da; bitki boyu 38.23 ile 47.26 cm, dal sayısı 3.33 ile 3.87 adet, ilk bakla yüksekliği 16.5 ile 25.5 cm, bakla sayısı 17.1 ile 27.1 adet, tane sayısı 14.34 ile 27.89 adet, tane verimi 116.4 ile 211.6 kg/da, bin tane ağırlığı 378.3 ile 451.4 g, ham protein oranı % 21.66 ile 24.91, kabuk oranı % 4.763 ile 6.003 ve hidratasyon katsayısı % 96.78 ile 131.59 arasında bulunmuştur. Yozgat'ta ise bitki boyu 41.03 ile 51.23 cm, dal sayısı 2.82 ile 3.48 adet, ilk bakla yüksekliği 20.8 ile 27.0 cm, bakla sayısı 19.3 ile 22.3 adet, tane sayısı 18.56 ile 23.63 adet, tane verimi 102.8 ile 195.4 kg/da, bin tane ağırlığı 375.5 ile 445.5 g, ham protein oranı % 19.96 ile 24.05, kabuk oranı % 4.766 ile 5.985 ve hidratasyon katsayısı % 104.32 ile 119.40 arasında bulunmuştur. Her iki yerde de en yüksek tane verimi Azkan çeşidinden elde edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Nohut, çeşit, verim, kalite This study was carried out in 2015 and 2016 in order to determine the grain yield and some quality traits of the varieties of chickpeas in Afyonkarahisar and Yozgat conditions. In the study, 8 cultivars of chickpea Akça, Azkan, Akçin, Gökçe, Hisar, Çakır, Işık-05 and Yaşa-05 were used. Experiments were arranged in randomized block design with three replications.According to the combined years; in Afyonkarahisar plant height, number of branches, first pod height, number of pods, number of grains, grain yield, thousand grain weight, crude protein ratio, seed coat ratio and hydration coefficient varied between 38.23 to 47.26 cm, 3.33 to 3.87, 16.5 to 25.5 cm, 17.1 to 27.1, 14.34 to 27.89, 116.4 to 211.6 kg da-1, 378.3 to 451.4 g, 21.66 to 24.91 %, 4.763 to 6.003 % and 96.78 to 131.59 %, respectively. In Yozgat plant height, number of branches, first pod height, number of pods, number of grains, grain yield, thousand grain weight, crude protein ratio, seed coat ratio and hydration coefficient varied between 41.03 to 51.23 cm, 2.82 to 3.48, 20.8 to 27.0 cm, 19.3 to 22.3, 18.56 to 23.63, 102.8 to 195.4 kg da-1, 375.5 to 445.5 g, 19.96 to 24.05 %, 4.766 to 5.98 % and 104.32 to 119.40 %, respectively. The highest grain yield was obtained from cultivar Azkan in Afyonkarahisar and Yozgat.key word:Chickpea, cultivar, yield, quality 74

Bu çalışma, 2012-2013 yetiştirme döneminde Konya Merkez ve İçeri Çumra koşullarında 16 ileri seviyedeki makarnalık buğday hattı ve 4 çeşidin tane verimi ve bazı kalite özelliklerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Bitki materyali olarak daha önceki yıllarda makarnalık buğday ıslah programı kapsamında geliştirilmiş 16 ileri kademede buğday hattı ve Orta Anadolu Bölgesinde yaygın olarak yetiştirilen 4 çeşit (Kızıltan-91, Ç-1252, Eminbey ve Kunduru-1149) kullanılmıştır. Araştırma Tesadüf Blokları Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çalışmada başaklanma süresi, bitki boyu, metrekaredeki başak sayısı, yatma durumu, tane verimi, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı, renk (b sarılık değeri), mini SDS ve hastalık durumu belirlenmiştir. İki çevrenin ortalaması olarak genotiplerin başaklanma süresi 211.63 – 215.25 gün, bitki boyu 70.9 – 112.2 cm, metrekaredeki başak sayısı 500.83 – 841.25 adet, yatma durumu 1 - 9, tane verimi 247 – 367 kg/da, bin tane ağırlığı 34.7 – 44.4 g, hektolitre ağırlığı 67.7 – 77.05 kg, protein oranı % 11.0 – 14.2, renk (b sarılık değeri) 19.5 – 24.2 ve mini SDS değerleri 10.3 – 26.8 ml arasında değişmiştir. İki çevrenin ortalamasına göre tane verimi bakımından 1, 4, 6, 7, 8 ve 18 numaralı hatlar genel ortalamanın (306 kg/da) üzerinde tane verimine sahip olmuşlardır. Hatlardan sırasıyla 7 (367 kg/da), 8 (348 kg/da), 6 (346 kg/da), 1 (344 kg/da) ve 18 (344 kg/da) numaralı genotipler en yüksek tane verimine sahip olmuşlardır. Çeşitlerden Kunduru-1149 (331 kg/da) ve Ç-1252 (319 kg/da) çeşitleri de istatistiki olarak bu hatlarla aynı grupta yer almıştır. Anahtar Kelimeler: Makarnalık Buğday, Hat, Çeşit, Kalite, Verim This study was conducted to determine grain yield, yield component and some quality traits of 16 advanced durum wheat lines and 4 durum wheat cultivars in 2012-2013 growing season at Konya-Center and Iceri Cumra conditions. In previous years, improved in durum wheat breeding program 16 lines and commonly grown in the Central Anatolian Region 4 cultivars (Kiziltan-91, Ç-1252, Eminbey ve Kunduru-1149) were used as plant material. The research was arranged in a randomized block design with four replicates. Days to headings, plant height, number of spike per m2, lodging rate, grain yield, thousand seed weight, test weight, protein content, colour value, SDS sedimentation value and diseases condition were evaluated in this research. According to the results including two location averages; days to headings, plant height, number of spike per m2, lodging rate, grain yield, thousand kernel weight, test weight, protein content, colour value and SDS sedimentation value of genotypes, were between 211.63 – 215.25 day, 70.9 – 112.2 cm, 500.83 – 841.25 number, 1 - 9, 247 – 367 kg/da, 34.7 – 44.4 g, 67.7 – 77.05 kg, % 11.0 – 14.2, 19.5 – 24.2, 10.3 – 26.8 ml, respectively. On average of two locations in terms of grain yield, numbered 1, 4, 6, 7, 8 and 18 lines had above the overall grain yield (306.6 kg/da). The highest grain yield was obtained from numbered 7 (367 kg/da), 8 (348 kg/da), 6 (346 kg/da), 1 (344 kg/da) and 18 (344 kg/da) genotypes, respectively. Kunduru-1149 (331 kg/da) and Ç-1252 (319 kg/da) cultivars statistically were located in the same group with these lines.Key words: Durum Wheat, Line, Cultivar, Quality, Yield 70

Bu çalışmada Yozgat – Sarıkaya ilçesinde 2 farklı ekmeklik buğday çeşidinde hümik + fulvik asit uygulamasının verim ve kaliteye etkisi araştırıldı. Çalışmada ekmeklik buğday çeşitleri olarak Krasunia ODESKA ve Renan çeşitleri, hümik asit kaynağı olarak %30 Hümik asit içeren ürün kullanıldı. Elde edilen sonuçlar tesadüf blokları deneme desenine göre istatistikî analize tabi tutuldu. Aralarında farklılık belirlenen işlemlerin ortalamaları Duncan çoklu karşılaştırma testine göre değerlendirilerek gruplandırma yapıldı. Bazı özellikler ve bu özelliklere ait en yüksek değerler şöyle oldu; bitki boyu 89cm, başak uzunluğu 9.48 cm, başakta tane sayısı 48 adet, başakta tane ağırlığı 2.03gr, m2'deki başak sayısı 410.67, tane verimi 463 kg, hektolitre ağırlığı 79.83kg, bin dane ağırlığı 49.8 gr, yaş gluten miktarı 24.90, protein oranı %12.97, sedimantasyon değeri 29.16 ml, kül oranı %1.73. Araştırma sonucunda hümik ve fulvik asitlerde 200 -300 ml/da uygulama dozunun bazı verim ve kalite özellikleri üzerine başarı sağladığı tespit edildiğinden bu dozların uygulanması tavsiye edilebilir. Hümik asitler tek başlarına gübre yerine geçmezken bitki besleme ürünü olarak kullanılması uygun görülmüştür.Anahtar Kelimeler: Hümik Asit , Fulvik Asit, Buğday, Protein, Triticum aestivum .L. This study was aimed to investigate the effect of humic-fulvic acid application on grain yield and quality in two spring wheat (Triticum aestivum L.) varieties at Sarikaya- Yozgat condutions. As plant mateial `Krasunia Odeska` and `Renan` varieties of wheat were used and, humic-fulvic acid product included 30% humic acid. The data was analysed according to randomised block design and, the differences were grouped with Duncan's multiple range test.The highest values of some investigated traits under treatments were as follow; plant height was 89 cm, spike length was 9.48 cm, seed number per spike was 48, seed weight per spike was 2.03gr, spike number per m2 was 410.67, seed yield 463 kg/da, hectoliter weight was 79.83kg, thousand seed weight was 49.8 gr, wet gluten content was 24.90, protein ratio was %12.97, sedimentation value was 29.16 ml and ash was 1.73%. The resutls showed that humıc-fulvıc acıd aplication with 200 -300 ml/da dose improved yield and quality of wheat, therefore this dose can be recommended. However, humic-fulvic acid should not be considered as fertilizers. Instead, it would be more appropriate to be evaluated as a plant nutrition product.Key words: Humik asid , fulvik asid, wheat , Protein , Triticum aestivum .L. 98

Bu çalışma, Yozgat koşullarında farklı şeker mısır çeşitlerinin en uygun ekim zamanının belirlenmesi amacıylayürütülmüştür. Denemede dört ekim zamanı (12 mayıs, 2 haziran, 22 haziran ve 12 temmuz) ile dört şeker mısır çeşidi (Merit, Vega, Kompozit Şeker ve SweetCorn) kullanılmıştır. Araştırma Bölünmüş Parseller Deneme Desenine göre 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Denemede, ortalama çıkış süresi (7.8-11.9 gün), tepe püskülü çiçeklenme süresi(76.3-83.0 gün), olgunlaşma süresi (102-109.3 gün), bitki boyu (98.8-139.3 cm, ilk koçan yüksekliği (30.4-43.8 cm), koçan uzunluğu (15.5-19.9 cm), koçan çapı (4.68-5.07 cm), koçanda sıra sayısı (14.8-17.1 adet), koçanda tane sayısı (466.5-645.0 adet), tek koçan ağırlığı (190.1-252.2 g), dekara koçan sayısı (8730-9047.7 adet) ve dekara koçan verimi (1629.5-2161.6 kg/da) belirlenmiştir. Tüm çeşitlerde en yüksek taze koçan verimi 2 haziran ekiminden elde edilmiştir. En yüksek taze koçan verimi ise Vega çeşidinde 2 haziran ekiminden elde edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Şeker mısır, çeşit, ekim zamanı, verim. This study was conducted to determine optimum sowing dates for different sweet corn cultivars in Yozgat Conditions. Four different sowing dates (12 May, 2 June, 22 June and 12 July) and 4 cultivars (Merit, Vega, KompozitŞeker and Sweet Corn) were used in order to determine the suitable sowing dates. The experiment was arranged in split plots desing with three replicates.In this research, the variation in investigated traits as follaws; mean germination period of plant (7.8-11.9 day), days of tasseling (76.3-83.0 day), days to maturity (102.0-109.3 day), plant height (98.8-139.3 cm), ear height (30.4-43.9 cm), ear length (15.5-19.9 cm), ear diameter(4.68-5.07 cm), row number per ear (14.8-17.1 number), kernel number per ear(466.5-645.0 number), single fresh ear weight (190.1-252.2 g), ear number(8730-9047.7 number/da) total ear yield (1629.5-2161.6 kg/da) were investigated. The highest fresh ear yield was obtained in 2 June sowing date over the cultivars. The highest fresh ear weight was obtained from cultivar Vega in 2 June.Key words: Sowing date, sweet corn, cultivars, fresh ear yield. 72

Bu çalışma, Yozgat koşullarında yulaf genotiplerinin bazı fenolojik, morfolojik ve tarımsal özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2011 yılında yürütülmüştür. Araştırma 11 X 11 alfa latis deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak planlanmıştır. Denemede 2009 ve 2010 quaker nörserisinden seçilen 112 saf hat ile ülkemizde yetiştirilen 9 yulaf çeşidi kullanılmıştır.Denemede ortalama çıkış süresi (15.1-18.0 gün), salkım gösterme süresi (54.0-76.0 gün), olgunlaşma gün sayısı (113.0-133.0 gün), bitki boyu (66.0-109.2 cm), ana sap kalınlığı (2.11-4.89 mm), ana saptaki boğum sayısı (2.0-4.8 adet), üst boğum arası uzunluğu (21.9-44.9 cm), salkım uzunluğu (14.7-25.8 cm), salkımda başakçık sayısı (9.4-49.8 adet), başakçıkta tane sayısı (1.2-2.8 adet), salkımda tane sayısı (21.8-93.4 adet), tane verimi (96.3-443.8 kg/da), biyomas verimi (345.0-1195.0 kg/da), hasat indeksi (% 22.8-47.1), iç oranı (% 73.0-75.6), bin tane ağırlığı (24.0- 43.1 g), hektolitre ağırlığı (34.5-51.0 kg), tane protein oranı (% 12.0-17.6) ve tane yağ oranı (% 3.3-7.5) incelenmiştir. Araştırmada bütün özellikler yönünden genotipler önemli ölçüde farklı bulunmuştur. Tane verimi ile; bitki boyu, üst boğum arası uzunluğu, salkım uzunluğu, saklımda başakçık sayısı, salkımda tane sayısı, biyomas verimi, hasat indeksi, iç oranı ve hektolitre ağırlığı arasında önemli ve olumlu ilişkiler tespit edilmiştir. Tane verimi ile protein oranı ve tane yağ oranı arasında önemli ve olumsuz ilişki belirlenmiştir. This study was conducted to determine some phonologic, morphologic and agricultural characters of oat genotypes in 2011 year in Yozgat conditions. The experimental design was planed an 11 X 11 alpha-lattice in three replications. In this research, 112 pure lines selected from 2009 and 2010 Quaker nurseries and 9 oat genotypes grown in Turkey were used as material.In this research, mean germination period of plant (15.1-18.9 day), days to panicle emergence (54.0-76.0 day), days to maturity (113.0-133.0 day), plant height (66.0-109.2 cm), main stem thickness (2.11-4.89 mm), number of main-stem node, peduncle length (21.9-44.9 cm), panicle length (14.7-25.8 cm), number of ear per panicle (9.4-49.8 no), number of grain per ear (1.2-2.8 no), number of grain per panicle (21.8-93.4 no), grain yield (96.3-443.8 kg/da), total biomass yield (345.0-1195.0 kg/da), harvest index (% 22.8-47.1), groat percentage (% 67.4-81.1), thousand grain weight (24.0-43.1 g), test weight (34.5-51.0 kg), grain protein content (% 12.0-17.6) and grain oil content (% 3.3-7.5) were investigated. Genotypes were significantly different for all investigated traits. In this research, there were significant and positive relationships between grain yield and plant height, peduncle length, panicle length, number of ear per panicle, number of grain per panicle, biomass yield, harvest index, groat percentage and test weight. There were significant and negative relationships between grain yield and protein content and grain oil content. 100