Search

The buds of black poplar (Populus nigra L.) are used in traditional medicine due to their antibacterial, antifungal, anti-inflammatory and antioxidant activities. These activities are attributed to both volatile and non-volatile compounds, so it is important to use adequate method to extract these component groups. The method that could allow an efficient extraction of compounds without leaving traces of toxic solvents is SC-CO2 resulting in an extract that can be used for medical purposes. Therefore, the black poplar buds were extracted using supercritical CO2 (SC-CO2) under various conditions (pressure and temperature) and optimized based on the sum of the major, relevant volatile and non-volatile compounds. The best extraction conditions at which the highest amount of both volatile and non-volatile components was extracted were 300 bar and 60 °C. The composition of the obtained extracts was determined by GC-MS and UHPLC-DAD-QqTOF-MS. The volatile profile of SC-CO2 extracts was compared with composition of essential oil (EO) obtained by hydrodistillation. The percentages of the major volatile compounds in the optimized SC-CO2 extracts were: pinostrobin chalcone (20.8 %), β-eudesmol (9.5 %), α-eudesmol (9.2 %), 2-methyl-2-butenyl p-coumarate (7.9 %), tricosane (6.3 %), pentyl-p-coumarate (6.1 %), γ-eudesmol (4.9 %), benzyl salicylate (4.7 %), 3-methyl-2-butenyl-benzoate (4.0%). In contrast, β-Eudesmol (10.9 %), α-eudesmol (10.4 %), guaiol (5.7 %), 3-methyl-2-butenyl-benzoate (5.5 %), γ-eudesmol (5.5 %), γ-curcumene (4.7 %) and bulnesol (4.4 %) dominated in the EO, but providing much lower yield. The major compounds identified in the UHPLC profile of the optimized SC-CO2 extracts were pinostrobin, pinocembrin, 3-O-pinobanksin acetate and methyl-butenyl p-coumarate (751.7 ; 485.6 ; 290.2 and 144.9 mg/100g of buds, respectively). The SC-CO2 extraction under the optimized conditions was found to be useful for efficient and simultaneous extraction of both volatile and non-volatile, bioactive compounds of poplar buds.

Phytochemical diversity and specific features of varietal honeys was presented.

The headspace volatiles as chemical markers of fir honeydew honey with medical potential were presented.

The summer savory is a commonly used spice and medicinal plant containing essential oil rich in carvacrol, y-terpinene, lower amount of a- terpinene, p-cymene and several other compounds [I]. Its flowers provide nectar that can be collected by the bees to obtain honey. In the present study, unifloral sample of summer savory (Satureja hortensis L.) from plantation in Poland was analyzed. The volatiles were extracted from the sample by two different methods to obtain full profile: ultrasonic solvent extraction (USE) and headspace solid-phase microextraction (HS- SPME), and analyzed by gas chromatography-mass spectrometry (GC-MS). The main compounds of summer savory headspace were terpenes: hotrienol, safranal, a-terpineol, trans- and cis-linalool oxides, lilac aldehyde isomers I-III, linalool and p-menth-l-en-9-al. Benzene derivatives were also present in the headspace: benzaldehyde, phenylacetaldehyde, 1-methyl-2-(2- propenyl)benzene, p-cymen-8-ol and ethyl- benzoate. Less volatile compounds from this group predominated in the USE extract: methyl syringate, benzoic acid and vanillic acid. Additionally, norisoprenoid 4-hydroxy-3, 5, 6- trimethy1-4-(3-oxo-l-buteny1)-cyclohex-2-en-l-one and terpene acetoxylinalool were present along with several hydrocarbons. All the relevant compounds have been present in several other honey types, thus may be useful only as non- specific markers of botanical origin. The composition of volatile profiles is different from the composition of essential oil obtained from the herb. However, it is very similar to a volatile profile of the honey obtained from winter savory (Satureja montana L.), a plant from the same family. Among the identified volatile compounds, hotrienol with sweet and floral aroma was predominant in the headspace of winter savory, followed by smaller percentages of 4- metoxybenzadehyde, trans- and cis-linalool oxides. Methyl syringate and syringaldehyde were the main compounds of the extract. The presence of safranal, a-terpineol, lilac aldehyde isomers I-III in the headspace of summer savory and absence of syringaldehyde in the extract may help to differantiate it from winter savory.

The chemical analysis of rare Coriandrum sativum L. honey sample from Poland reveals new data on low-molecular compounds that could be helpful for the honey botanical origin specification. The compounds responsible for highly individual aroma profile of Coriandrum sativum L. honey were isolated by headspace solid-phase microextraction (HS-SPME) and analyzed by gas chromatography and mass spectrometry (GC-MS). In order to obtain more complete headspace composition, HS-SPME was applied with two different fibres recommended for volatiles/semi-volatiles: polydimethylsiloxane/divinylbenzene (PDMS/DVB) and divinylbenzene/carboxen/polydimethylsiloxane (DVB/CAR/PDMS). Coriander honey exhibited unusual chromatographic profile of linalool derivatives in the headspace and possesses highly individual aroma that is very well distinguished from other honey types. The headspace of the honey was dominated by trans-linalool oxide (up to 15%) followed by other linalool derivatives such as lilac aldehyde/alcohol isomers (total up to 15%), cis/trans-anhydrolinalool oxides (total up to 6%), cis-linalool oxide (up to 3.5%) as well as linalool (up to 6.5%) and other compounds, structurally related to linalool (such as diastereomers of p-menth-l-en-9-al (total up to 19.0%). Among the compounds identified, cis/trans-dehydroxylinalool oxides can be useful as more specific chemical markers of coriander honey headspace.

In the title compound, C14H12Br2, the Br atoms lie on opposite sides of their ring plane. The biphenyl interplanar angle is 53.52 (8) . The packing is characterized by several H Br contacts to each Br atom, but at long distances of 3.07–3.43 A

In the title compound, C10H16O6, the five-membered ring has an envelope conformation. The packing involves hydrogenbonded carboxylic acid inversion dimers and three C—H O interactions.

Macrocyclic compounds from the family of crown ethers are subject of an enduring interest due to their interesting properties and numerous applications. The most characteristic feature of chemical compounds belonging to this class is their ability to form complexes with metal cations from I and II group, and the dependence of stability of these complexes on the matching of a cation diameter and the size of the cavity in a macrocyclic ring. The changing of part or all oxygen atoms in the crown ether ring by other heteroatoms (for example sulfur or nitrogen atoms) allows the obtaining of macrocyclic compounds with differentiated complexing properties. During the research, a number of new macrocyclic compounds containing sulfur and oxygen or nitrogen atoms were synthesized. Each of the synthesized macrocyclic compounds also possesses an aromatic moiety in its structure. Complexes of the part of obtained macrocycles with chosen transition metal cations were also synthesized. Obtained compounds were characterized by means of instrumental analytical methods such as NMR, FTIR, UV-Vis spectrometry. Single crystals obtained during research were used to determine crystal structures of large part of obtained compounds by means of the XRD method. Conducted research aims in broadening of fundamental knowledge in the field of described group of macrocyclic compounds, with emphasis on their crystal structures and crystal structures of their complexes with transition metal cations.

Związki organiczne, zawierające cztery pierścienie pirolowe połączone ze sobą w aromatyczny układ cykliczny są substancjami chemicznymi o bardzo ważnym znaczeniu biologicznym. Biorą one udział w najważniejszych procesach biochemicznych zachodzących w organizmach żywych, takich jak fotosynteza (chlorofil) czy transport tlenu (hem). Ze względu na rolę jaką spełniają, na przełomie XIX i XX wieku naturalne porfuyny stały się obiektami systematycznych badań mających na celu określenie ich struktur i podstawowych właściwości. Spośród różnych układów tetrapirolowych porfiryny zarówno naturalne jak i syntetyczne do dzisiaj cieszą się zainteresowaniem wielu ośrodków naukowych na świecie. Zainteresowanie tymi związkami naukowców z dziedzin takich jak fizyka, chemia, biologia, medycyna czy nauk badających właściwości oraz potencjalne zastosowanie nowych materiałów w różnych gałęziach przemysłu spowodowane jest możliwością pozyskiwania ich z natury oraz, co wydaje się nawet ważniejsze, na drodze syntezy chemicznej. Wiele syntetycznych porfiryn, ze względu na podobieństwo do naturalnych układów, może służyć do modelowania procesów biochemicznych takich jak fotosynteza czy procesów związanych z transportem tlenu w organizmach. Szczególnie interesująca wydaje się możliwość zastosowania tego typu związków w katalizie chemicznej lub chemii materiałów, gdzie bada się ich potencjalne zastosowanie jako ciekłych kryształów, czujników chemicznych, polimerów przewodzących czy materiałów używanych w optoelektronice. Porfiryny i ich pochodne są również wykorzystywane w medycynie. Stosuje się je w diagnostyce medycznej na przykład jako kontrasty w rezonansie magnetycznym, jednak największe zainteresowanie budzi możliwość ich zastosowania jako fotouczulaczy w terapii fotodynamicznej. W ramach niniejszej pracy otrzymano szereg nowych pochodnych tetraaryloporfiryny o potencjalnym zastosowaniu w terapii fotodynamicznej. Różna budowa otrzymanych związków, a co za tym idzie różne właściwości hydrofobowo-hydrofilowe przy podobnych wydajnościach tlenu singletowego pozwalają zastosować je w różnego rodzaju próbach biologicznych, z różnymi typami nośników leków, jak również bez użycia takowych. W pracy zostały przedstawione metody syntezy badanych fotosensybilizatorów oraz pełna ich charakterystyka fizykochemiczna istotna z punktu widzenia potencjalnego użycia otrzymanych związków jako fotouczulaczy w terapii fotodynamicznej.

Rozwój choroby nowotworowej trwa długie lata. Spora część tego okresu może przebiegać niemal bezobjawowo, a pojawienie się niepokojących symptomów zwykle występuje w znacznym stopniu zaawansowania choroby. Powszechnie stosowane techniki diagnozowania są niejednokrotnie niewystarczająco czułe, by odpowiednio wcześnie zlokalizować źródło ogniska chorobowego. W toku leczenia nowotworów standardowe metody medyczne takie jak: metody chirurgiczne, chemioterapia czy radioterapia często bywają nieskuteczne. Inwazyjne techniki takie jak metody operacyjne wiążą się z pewnym stopniem okaleczenia pacjenta. Nierzadko stan zdrowia pacjenta lub jego wiek nie pozwalają na przeprowadzenie agresywnej terapii, pozostając jedynie przy leczeniu objawowym. W związku z niedoskonałościami powszechnie stosowanych metod leczenia nowotworów poszukiwane i badane są inne techniki walki z rakiem. Jedną z uznanych w świecie medycznym i coraz częściej stosowanych metod jest terapia fotodynamiczna. Metoda ta wiąże się z zastosowaniem tzw. fotouczulacza, który wprowadzony do organizmu ma zdolność wybiórczego gromadzenia się w szybko rozwijających się tkankach, a po naświetleniu falą o danej długości zapoczątkowuje proces obumierania komórek. Technika ta z powodzeniem stosowana jest w leczeniu niektórych typów nowotworów jak również innego rodzaju schorzeń o podłożu m. in. dermatologiczym czy okulistycznym. Istotnym aspektem terapii fotodynamicznej jest fakt, iż jest to metoda praktycznie bezinwazyjna. Nie jest jednak metodą pozbawioną wad. Często siła działania fotuczulacza nie jest wystarczająca do zniszczenia całej zmiany chorobowej, bądź też promieniowanie użyte do wzbudzenia jego cząsteczek nie penetruje tkanek dostatecznie głęboko, co ma znaczny wpływ na efektywność terapii. Nie bez znaczenia pozostają także uciążliwe dla pacjenta efekty uboczne, takie jak nadwrażliwość na światło. Niedoskonałość obecnie stosowanych preparatów sprawiła, iż w wielu ośrodkach na świecie trwają poszukiwania leku mającego zapewnić optymalne warunki stosowania terapii fotodynamicznej. Pożądany materiał powinien stanowić najlepiej pojedynczy związek, o dobrze poznanych parametrach fizykochemicznych, których wartości zapewniłyby większą skuteczność metody fotodynamicznnej w starciu z chorobą nowotworową. W związku z czym istotne jest w toku poszukiwania nowych fotouczulaczy przeprowadzenie pełnej charakterystyki właściwości fizykochemicznych potencjalnych medykamentów, istotnych dla zastosowań w terapii przeciwnowotworowej.