Search

Bu calismada Noromuskuler hastaliklarin en yaygin cesidi olan ALS ve Myopati hastaliklarinin teshisi icin bes islem asamasindan olusan bir siniflandirma yapisi duzenlenmistir. EMG (Elektromiyogram) isaretleri, siniflandirilmadan once on isleme, bolutleme, kumeleme ve oznitelik cikarma asamalarindan gecirilmistir. Kumeleme asamasinda melez kumeleme yontemi kullanilmistir. Sonrasinda zaman, frekans uzayindaki oznitelik vektorleri ve bunlarin farkli birlesimleri ile elde edilen coklu oznitelik vektorleri olmak uzere toplam 25 tane oznitelik vektoru denenmistir. Bir sonraki asamada ise Destek Vektor Makinesi (DVM), K-En Yakin Komsu (K-EYK) algoritmasi ve Diskiriminant Analiz (DA) algoritmalari ile veriler siniflandirilmistir. Dogrulama olcutu olarak capraz gecerlilik yontemi kullanilmistir. Capraz gecerlilikte k degeri 10 secilmistir. Deneysel sonuclar onerilen oznitelik vektorleri arasinda coklu oznitelik vektorlerinin tekli oznitelik vektorlerine gore daha basarili oldugunu gostermistir. Coklu oznitelik vektorlerinin kullanilmasi durumunda DVM siniflandirici, K-EYK ve DA siniflandiricilarina gore EMG isaretlerini daha yuksek dogrulukla siniflandirmistir. Toplam dogruluk ALS icin %97,39 iken myopati olanlar icin %86,74’tur. Bu calisma ile siniflandirma basariminin oznitelik vektorunun siniflar arasi ayrilabilirliginin yuksek derecede olmasina bagli oldugu anlasilmistir.

The aim of this study was to evaluate the adherence to recommendations for secondary prevention and the achievement of treatment targets for the control of risk factors in patients with established coronary heart disease (CHD) who were followed-up at various healthcare facilities in Turkey.According to the protocol of the international Survey of Risk Factor Management study, questionnaire forms were completed and demographic, anthropometric, and laboratory data of CHD patients who were followed-up at a total of 15 selected primary, secondary, and tertiary healthcare centers were recorded.Among a total of 724 CHD patients (69.8% male; mean age: 63.3±10.7 years) included in the study, 18.4% were current smokers, only 19.1% had normal body mass index, and 22.1% had waist circumference below the limit of abdominal obesity. Physical activity was insufficient in 53% of the patients, 47.3% had low high-density lipoprotein cholesterol value, 46% had triglyceride level above 150 mg/dL, and 67% had glycated hemoglobin value of 6.5% or above. Of all the patients, 88.1% were using antiplatelet drugs, 71.4% were using beta-blockers, 55.7% were using statins, and 41.9% were using angiotensin-converting enzyme inhibitors/angiotensin receptor blockers. Blood pressure was under control in 56.7% of the hypertensive patients using antihypertensive drugs, and the proportion of diabetic patients who reached glycemic control targets using antidiabetic drugs was 35.9%. Low-density lipoprotein cholesterol was below 70 mg/dL in 12.2% of the patients using statins.According to the data obtained, among Turkish CHD patients, the control rate of cardiovascular risk factors is low, and implementation of the recommendations regarding lifestyle modification and medication use for secondary prevention in the current guidelines are insufficient.

Recently, the prevalence of type 2 diabetes has reached pandemic levels all over the world, and the problem is still growing. Type 2 diabetes is a progressive disease, in which insulin resistance and decrease in beta cell function accompany obesity. Early disorder, which ensues in clinical progression of the disease, is the defect of early phase insulin secretion. Patients have already lost approximately half of their beta cell reserve at the time of diagnosis. Aims of type 2 diabetes treatment are to eliminate hyperglycemia caused by insufficient insulin secretion and/or insulin resistance, to slow down beta cell destruction/depletion, to improve concomitant metabolic problems and to prevent complications. In treatment algorithms, insulin is evaluated as a replacement therapy at the following stage after life style changes (medical nutrition therapy, exercise) and oral anti-diabetic drugs (OADs) options. Since beta cell depletion is present at initial stages of the disease, it transforms insulin therapy into an earlier approach in treatment stages. Premixed insulin forms are one of the proposed treatment options in patients with hyperglycemia that is not controlled by OADs. These types of insulins are developed to meet both basal and postprandial insulin requirements of patients. Currently, premixed human insulin forms are replaced by analogue insulin forms, which can mimic the physiological secretion in more acceptable manner. Biphasic analogue insulin is one of the readily available pre-mixed analogue insulin forms, an example of this, Biphasic Insulin aspart 30 which is the one of the premixed analoge insulin forms, contains 30% insulin aspart and 70% protaminated insulin aspart. Consensus recommending the individualized approach in insulin therapy implies that physicians should have more detailed information about the use of different insulin forms. Although a global consensus report about initiation, titration and intensification and the use of Biphasic Insulin Aspart 30 treatment has been published recently, these types of guidelines cannot always respond to all of the local requirements. Therefore, it is aimed to prepare a guideline to facilitate the use of Biphasic Insulin Aspart 30 in the right patient, at the right time and in the right manner, as well as to help the physicians. A guideline, aiming to contain current evidences and to meet local requirements, was developed in May and June 2010 by an expert panel composed of experienced endocrinologists working at different parts of Turkey. The guideline includes initial treatment, optimization of initiation dose, and intensification of Biphasic Insulin Aspart 30 during the disease progression. Although previously published global guidelines about initiation, intensification, dose division, dose addition and combination of Biphasic Insulin Aspart 30 with OADs is in applicable situation in general, the content is enlarged by adding some special conditions. Administration information presented in this article forms simply a suggestion rather than a strict recommendation. Since the treatment of every diabetic patient should be individualized, suggestions of this guideline do not have any obligatory power on physicians. Turk Jem 2011; 15: 65-70

OBJECTIVE: Evoked potentials are used in the functional assessment of sensory and motor pathways. Conflicting results have been reported in different studies about the value of evoked potentials in demyelinating diseases. Over 80% of patients with multiple sclerosis present with a relapsing–remitting form of the disease. In this study we aimed to examine the value of each evoked potential to demonstrate the demyelinating lesions in a homogenous group of patients with relapsing remitting multiple sclerosis. We also aimed to examine the correlation between clinical status and evoked potential abnormalities. METHODS: Twenty patients with relapsing remitting multiple sclerosis and ten healthy volunteers were included in the study to evaluate the value of evoked potentials in a homogenous group. Visual, somatosensory and motor evoked potentials were measured and EDSS scores of the patients were calculated. RESULTS: Of 20 patients, 15 patients(75%) had VEP abnormality, 14 patients (70%) had MEP abnormality and 12 patients (60%) had tibial SEP abnormality. All patients had at least one abnormal evoked potential measurement. The abnormality of evoked potentials also had a correlation with high EDSS scores. CONCLUSION: We concluded that evoked potentials, especially used in combination, are good markers to show the nervous damage in patients with multiple sclerosis.

Tuberculous meningitis is the most severe manifestation of extrapulmonary tuberculosis with a high mortality and morbidity rates. It is usually presented with headache, fever, consciousness disturbances and convulsions. Eigth cranial nerve involvement is rarely reported in patients with tuberculous meningitis. There are only a few cases who presented with unilateral sensorineural hearing loss in the literature and the relationship between sensorineural hearing loss and tuberculous meningitis remains unclear. Acute deafness due to bilateral sensorineural hearing loss is not reported in the literature. We presented a 64 year old man who presented with an acute onset bilateral sensorineural hearing loss associated with tuberculous meningitis.

Carpal tunnel syndrome (CTS) is the most common entrapment neuropathy, which occurs as a result of the compression of the median nerve in the carpal tunnel of the wrist. The aim of this study is to evaluate the MR images of the carpal tunnel and to show the volume and volume fraction of the carpal tunnel contents to the total carpal tunnel volume in relation to CTS using the stereological methods. The study included 42 female participants (30 patients and 12 control), with age ranged between 19-60 years. Total of 80 wrists (60 patient and 20 control group) were examined. We examined the right and left sides of each participant. T1-weighted axial MR images of the wrists were done; images were analyzed using the ImageJ software. The mean volume of the carpal tunnel in patients and control were (4.16 cm³±0.59 and 3.87 cm³±0.43), respectively. Volume of carpal tunnel in patient group was found to be higher than control group (p≤0.05). The mean of the median n. volume in patients and controls were (0.398 cm³±0.081 and 0.233 cm³±0.034), respectively. The median n. volume in patient group was higher than the healthy group (p≤0.05). The mean volume fraction of the median nerve in patients and control were (9.62 cm³±1.74 and 6.02 cm³±0.72), respectively. There is significant difference for volume fraction of median nerve between patients and controls (p≤0.05).In our study, the carpal tunnel volume, median nerve volume and volume fraction werehigher in cases with CTS than those in healthy individuals. Our study is important due tosupporting the diagnosis of CTS, as well as checking the possibility and progression ofCTS by using of volumetric measurements as a marker.

Amaç: Bu araştırma web tabanlı eğitim programı geliştirilmesi ve programın diyabet yönetimine etkisinin değerlendirilmesi amacıyla randomize kontrollü deneysel çalışma olarak yapılmıştır.Yöntem: Bu araştırma Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Polikliniğinde 89 tip 2 diyabet tanısı alan bireyle yapılmıştır. Web sayfası ve içeriğinin hazırlanmasında güncel liretatür, ulusal ve uluslar arası web siteleri ve uzman görüşlerinden yararlanılmıştır. Araştırma kapsamındaki bireyler, randomizasyonla girişim (n=44) ve kontrol (n=45) gruplarına alınmıştır. Girişim grubuna alınan bireylere üç aylık süre ile hazırlanan web sayfası, SMS, e-mail ile bilgilendirmeler yapılmıştır. Veri toplama araçları olarak Kişisel Bilgi Formu, Metabolik Kontrol Değişkenleri Formu, Diyabet Özbakım Aktiviteleri Anketi, Tip 2 Diyabetli Bireylerde Öz Etkililik Ölçeği, Diyabete Özgü Yaşam Kalitesi Ölçeği ve Web Sitesi Analizi ve Ölçümü Envanteri kullanılmıştır. Hastalardan bilgilendirilmiş onam alınmış ve tüm veriler araştırmacı tarafından yüz yüze görüşme yöntemi ile toplanmıştır. Bulgular: Geliştirilen web sitesinin değerlendirilmesinde uzmanların puanlamaları arasındaki uyum Kendall Uyuşum Katsayısı ile değerlendirilmiş ve görüşlerin tutarlı olduğu sonucuna varılmıştır (Wa:0.387 p0.05) ve her iki grubun homojen olduğu bulunmuştur. Web tabanlı eğitim, üç aylık dönemde girişim grubundaki bireylerin metabolik kontrol değişkenlerini, özbakım, öz etkililik, ve yaşam kalitesi puan ortalamalarını istatistiksel olarak anlamlı düzeyde arttırmıştır (p0.05), and both groups were noted to be homogenous. Web based training improved metabolic control variables, self efficacy, self-care and quality of life significantly over the 3-month period in the intervention group (p

İnsülin enjeksiyonlarında amaç sızıntı veya rahatsızlık olmadan subkutan alana ilacın güvenilir bir şekilde verilmesidir. Bu amaca ulaşmak için uygun iğne boyunun seçilmesi büyük önem taşır. İğne uzunluğuna ilişkin karar fiziksel, farmakolojik ve psikolojik olanlarda dahil olmak üzere çok sayıda faktöre dayalı olarak hasta ve sağlık profesyoneli tarafından birlikte verilir. Bu çalışma uygun iğne boyutunu belirlemek amacıyla diyabetli yetişkinlerde deri kalınlığı ve subkutan yağ dokusu ölçümü yapılarak, iğne boylarının metabolik kontrole, enjeksiyonla ilgili yan etkilere ve hasta memnuniyeti üzerine etkisini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Çalışmaya Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma Polikliniği'nde takip edilen ve insülin kullanan 45 tip 1 ve tip 2 diyabetli hasta dahil edildi. Hastaların deri kalınlığı ve subkutan yağ dokusu ölçümü üç farklı enjeksiyon alanında ultrason eşliğinde yapılmıştır. Hastalar üç hafta boyunca 4 mm iğne ucu ile abdomene, sonraki üç hafta boyunca 4mm iğne ucu ile uyluğa ve daha sonraki üç hafta boyunca 4 mm iğne ucu ile kola enjeksiyon yapmıştır. Ardından üç hafta boyunca 8 mm iğne ucu ile abdomene, sonraki üç hafta boyunca 8 mm iğne ucu ile uyluğa ve daha sonraki üç hafta boyunca 8 mm iğne ucu ile kola enjeksiyon yapılmıştır. Her üç haftanın sonunda glisemik kontrol için ortalama glikoz düzeyleri ve fruktozamin değerlendirilmiştir. 9. ve 18. haftanın sonunda hastaların ağrı düzeyi vizüel analog skala (VAS) ile değerlendirilmiştir. Hastaların insülin enjeksiyonu ile ilgili komplikasyonlarına yönelik bilgiler (kanama, morarma, lipodistrofi ve sızıntı) günlük veri toplama formuna kaydedilmiş ve her 3 haftanın sonunda değerlendirilmiştir. Glisemik kontrol açısından iğneler karşılaştırıldığında 4 mm iğne ile 8 mm iğne arasında fark saptanmamıştır. Hastalar kısa iğneleri tercih etmekle beraber, kısa iğnelerle daha az kanama, morarma ve ağrı bildirirken uzun iğnelerde daha az sızıntı bildirmiştir. Yapılan ultrason ölçümlerinde yaş ve cinsiyetin deri kalınlığına etkisinin olmadığı, BKİ arttıkça deri kalınlığınında arttığı fakat enjeksiyon yapılan bölgelerde deri kalınlığının 1,05 mm ve 3,03 mm arasında değişkenlik gösterdiği saptanmıştır. Ortalama deri kalınlığı kolda 1,66 mm, abdomende 1,9 mm ve uylukta 1,84 mm bulunmuştur. Deri kalınlığı en fazla abdomende 3,03 mm bulunmuştur. Deri kalınlıklarına göre 4 mm iğne ile subkutan bölgeye tüm vücut bölgelerinde rahatça ulaşılabileceği gösterilmektedir Bu sonuçlar kısa iğne uçlarının da diyabetlilerde güvenle kullanılabileceğini desteklemektedir.Anahtar Kelimeler : Deri Kalınlığı, İğne Uzunluğu, Glisemik Kontrol The purpose of insulin injection is to give medicine safely without any discomfort to the subcutaneous area. It is important to choose the right needle length to meet this goal. Patient and health staff decide needle length according to many factor such as physical, pharmacological and psychological. This study planned to reveal the impacts of needle length on metabolic situation, side effects of needle and patient satisfaction. At the same time skin thickness and subcutaneous fat tissue was measured for the efficiacy. Total 45 type 1 and type 2 patients who using insulin and followed in `Akdeniz University Hospital, Endocrinology and Metabolism Division` take part in this study. To measure patients' skin thickness and subcutaneous fat tissue, three different injection area were evaluated. Patients used injection into the abdomen with 4 mm needles during first three weeks. Then, they used injection into the thigh with 4 mm needles during next three weeks . Finally, they used injection into the arm with 4 mm needles during final three weeks After that patient used injection into abdomen with 8 mm needle during first three weeks. Then, they used injection into the thigh with 8 mm needles during next three weeks. Finally, they used injection into the arm with 8 mm needles during final three weeks. To verify glycaemia, average glucose level and fructosamine were evaluated after every three weeks. At the 9 th and 18 th weeks, patients pain level is evaluated by visual analog scale (VAS). Patients complications about insulin injection site (like bleeding, ecchymosis, lipodystrophy and dribble) were collected in daily data collecting form and this data was evaluated after every three weeks.When needles are compared in terms of glycaemia, no difference is determined between 4mm needles and 8mm needles. Patients prefered short needles, also, they reported less bleeding, ecchymosis and pain with short needles. It is determined that skin thickness is independent from age and sex, the skin thickness increased with BMI. There is no change in skin thickness in injected area. In this study, the thickest skin is in the abdomen with 3mm. This result supports that diabetic patients can use short needle safely as well. Key Words: Skin Thickness, Needles Length, Glycemic Control 64

Ceviz, yağ (özellikle oleik asit ) CHO, protein, vitamin, mineral, lif ve diğer besin öğeleri açısından insan beslenmesi ve sağlığında önemli bir rol oynamaktadır.Son yıllardaki klinik ve bilimsel çalışmalar cevizin insan sağlığı üzerine etkisinin söylenti olmaktan daha ötede olduğunu kanıtlamış ve kanıtlamaya devam etmektedir. Yapılan araştırmalarda cevizin bahsi geçen olumlu birçok etkilerinden çok daha fazla potansiyele sahip olabileceğini ifade edilmektedir. Cevizlerin kolesterol düşürücü etkisinin yağ içeriği ve yağ asit profili nedeniyle olduğu kanıtlanmıştır. Yinede konuyla ilgili veriler sınırlıdır bu yapıların kronik hastalıklar üzerine etkileri ve biyolojik mekanizmaları ile ilgili daha çok çalışmaya ihtiyaç vardır.Bu çalışmanın amacı da , ceviz tüketiminin kontrol ve deney grubu diyetlerine göre oluşabilecek potansiyel etkiyi vurgulamaktır.Çalışmaya prediyabetik 60 MS hasta alınmış, grup benzer özelliklere göre 2 alt gruba ayrılmıştır. Araştırma 3 ay süreli 2 diyet programından oluşmuştur. Birinci gruptaki bireylere (Tıbbi Beslenme Tedavisi (TBT)) ağırlık kaybı ve kazanımını önleyici, her bir bireyin günlük enerji gereksinimine uygun enerjili diyetler uygulanmıştır. Bu dönemde uygulanan diyetlerin bileşimi %12-15' i protein, %55-60' ı karbonhidrat ve %25-30' u yağ olup, toplam yağın yağ asitleri bileşenleri ise: %7-8 doymuş (sature ? SFA), %13-15 tekli doymamış (MUFA) ve %7-8' i çoklu doymamış (PUFA) olarak düzenlenmiştir. İkinci grup ise (Özel Tıbbi Beslenme Tedavisi (Özel TBT)) günlük alınması gereken toplam enerji miktarı değiştirilmeden, bireylerin diyetine her gün 50 gr ceviz (5 adet) eklenmiştir. Ceviz eklenmesi ile artan yağ miktarı nedeniyle artan enerji (kalori) diyetin karbonhidrat içeriğinin %5-10 oranında azaltılması ile dengelenmiştir. Özel TBT grubunda uygulanan diyetlerin enerji bileşimi %35-40 yağ ile toplam yağın %7-8' i doymuş (SFA), %17-18 tekli doymamış (MUFA) ve %7-8 çoklu doymamış yağ asitleri (PUFA) olarak planlanmıştır. Araştırma öncesi bireylere besin tüketim kayıtlarının nasıl yapılacağı (miktar ve porsiyon ölçümleriyle), haftalık tüketim kayıt şekilleri araştırmacı diyetisyen tarafından öğretilmiş ve kontrolü yapılmıştır. Özel TBT grubuna cevizler tartılarak günlük kullanım günde 5 adet (50gr) olacak şekilde bireyler kontrole geldiklerinde haftalık olarak verilmiştir. Araştırma başında ve diyet döneminin sonunda bireylerin kilo, boy, bel çevresi kan basıncı ölçülmüş, açlık kan şekeri, total kolesterol, HDL kolesterol, Trigliserid ve LDL kolesterolleri sabah açlıkta alınan kanda biyokimyasal olarak belirlenmiştir.3 aylık diyet sonunda cevizle beslenen grupta kontrol grubuna göre T.G değerinde %68,13 azalma, HDL değerinde %6,73 artma görülmüştür. Çalışmamızda HDL kolesterol değişimini yaş, kilo, boy anlamlı olarak etkilemez iken beslenmeye ceviz ilavesi HDL Kolesterol değişimini anlamlı olarak etkilemiştir (p=0,003) .