Search

Surveillance has been of vital importance for humankind since it has existed. Surveillance is a very common action to check if there is any danger, usually at an elevated place. It is thought that the Romans first built a watchtower on Hadrian's Walls in Britain in 122 AD for the purpose of communication. There are also many lighthouses that have survived from the Romans. During the wars, many watchtowers were built. When the use of watchtowers for tourism purposes became very popular, designers came up with the concept of observation decks to watch historical and natural beauties. Unlike the watchtowers, the observation decks, which are a flat structure, are built on a high place and the construction material of the base is made of glass so that the view at the bottom can be seen. In this study, the observation decks in Turkey were examined and an observation decks proposal was made for the province of Antalya. İnsanoğlu var olduğundan bu yana gözetleme hayati bir önem taşımaktadır. Gözetleme genellikle yüksek bir yere çevrede ne olduğunu bir tehlike olup olmadığını kontrol etmek için çok sık başvurulan bir eylemdir. İlk olarak Romalıların MS 122’de Britanya’da Hadrianus Surları üzerinde haberleşme amacı ile gözetleme kulesi inşa ettiği düşünülmektedir. Romalılardan kalan günümüze ulaşan pek çok deniz feneri de bulunmaktadır. Savaşlar esnasında da pek çok gözetleme kulesi inşa edilmiştir. Ayrıca yangınları önlemek amacıyla da pek çok kule yapılmıştır. Gözetleme kulelerinin turizm amacı ile kullanımı çok popüler olunca tasarımcılar, tarihi ve doğal güzellikleri seyretmek amacı ile seyir terasları kavramını ortaya çıkarmışlardır. Gözetleme kulelerinden farklı olarak yüksek yapılar olmayan seyir terasları yüksek bir mekana inşa edilir ve alt taraftaki manzara görülebilsin diye tabanın yapım malzemesi camdan yapılır. Bu çalışmada Türkiye’de bulunan seyir terasları incelenmiş olup, Antalya İli için seyir terası önerisi yapılmıştır. No sponsor

This paper discusses the early modern houses on Phanar’s extramural waterfront, one of Ottoman Istanbul’s main Greek Orthodox neighborhoods, located on the northwest of the walled city on the Golden Horn. Focusing on their emergence and transformation within their own context, this study aims to achieve an in-depth reading of these residences. The transformation of the waterfront settlement around Phanar, from fisher houses in the sixteenth century to the mansions of the rising mercantile elite of the Orthodox Christian community and then of boyars and hospodars of Wallachia and Moldavia (referred to as Phanariots after the neighborhood) in the “long” eighteenth century, constitutes the backbone of the study. The centripetal role of the relocation of the Greek Orthodox patriarchate to Phanar in the seventeenth century in the larger story of the emergence and transformation of the neighborhood in general and of the waterfront in particular is key. Special emphasis is given to the formal aspects of the Phanariot houses, which have been reconstructed through a close analysis of sources. It is argued that, while the seventeenth- and eighteenth-century houses in Phanar displayed a unique bipartite construction which combined masonry and timber, when the houses were later “canonized” in the early twentieth century, they had an incomplete presentation, distinguishing the masonry parts and dismissing the timber half. This bipartite scheme in the early modern period suggests connections to not only their materiality but also their functionality, plot pattern, and relation to the immediate urban context including the Golden Horn.In addition to their formal and urban aspects, these houses were peculiar in that they were frequently conceptualized as the inconspicuous, even “invisible,” houses of the Phanariots, a phenomenon which can be traced in the eyewitness accounts. Thus, we attempt to reconstruct the material form of the houses of Phanar as a way to understand the social and political form that they forged for themselves in the Ottoman Empire. The “demise” of Phanar and its transformation into a nostalgic neighborhood of a distant Greek past, both in Istanbul and in Greece, also constitutes a significant endnote., Bu makale Osmanlı İstanbulu’nun önemli Rum mahallelerinden Fener’in sur dışı Haliç sahilinde yer alan erken modern yalı evlerini konu alır. Evleri kendi bağlamları içinde, ortaya çıkışları ve dönüşümlerine odaklanarak, derinlemesine okumayı hedefler. Çalışmanın bel kemiğini Haliç’in Fener kıyılarındaki sahil yerleşiminin, on altıncı yüzyılda balıkçı evlerinden, “uzun” on sekizinci yüzyılda Ortodoks-Hıristiyan cemaatinin önce ticaret eliti, ardından Eflak ve Boğdan’ın boyar ve hospodarları olarak yükselen ve mahalleye referansla Fenerliler olarak adlandırılan seçkinlerinin konaklarına dönüşmesi oluşturur. Rum-Ortodoks Patrikhanesi’nin Fener’e taşınmasının, mahallenin ve özellikle su kıyısının ortaya çıkması ve dönüşmesindeki merkezi rolü de vurgulanmaktadır.Fenerli Beylerin evlerinin mevcut ve gelişmekte olan ikincil literatürün yanı sıra döneme ait görgü tanıklıkları ve kaynakların yakından incelenmesiyle ortaya çıkarılan biçimsel yönlerine özel bir vurgu yapılır. Yazının temel savı on dokuzuncu yüzyılda Fener evleri mimarlık tarihi kanonuna alınırken, bunun kârgir kısımları üzerinden natamam bir temsil olduğu ve ahşap yarısını dışarıda bıraktığıdır. Yığma taş ve ahşap bölümlere sahip evlerin iki parçalı şeması, malzemeleri, işlevleri, parsel düzeni ve Haliç de dâhil olmak üzere yakın kentsel bağlamla ilişkileri değerlendirilir. Bu evler, biçimsel ve kentsel yönlerinin yanı sıra, görgü tanıklıklarından izlenebilecek bir olgu olarak, Fenerlilerin görünmeyen evleri olarak kavramsallaştırılmıştır. Fener’in söylenegelen “gözden düşüşü” ve hem İstanbul’da hem de Yunanistan’da, Fener’in uzak Rum geçmişinin nostaljik nesnesine dönüşmesi de bu makalenin araştırma odağının önemli bir bölümünü oluşturur.

Gelişmekte olan diğer ülkelerde olduğu gibi, Türkiye’de de neoliberal politikaların uygulanması bir askeri darbe ile başladı. 1980 darbesinden sonra İstanbul bu ekonomi politikalarının uygulandığı ilk sahnelerden biri oldu. Bu yazı 1980-2013 yılları arasında izlenen yerel yönetim politikalarına bağlı olarak değişimlere sahne olan Fener ve Balat semtlerini koruma disiplini açısından incelemeyi amaçlıyor. Ardışık uygulanan Haliç Kıyı Düzenleme Projesi (1984-1992), Fener ve Balat Semtleri Rehabilitasyon Programı (1998-2005), Fener, Balat ve Ayvansaray Kentsel Yenileme Projesi (2004-2013) bölgeyi doğrudan etkileyen üç önemli projedir. Bu çerçevede ele alınan yazı şu temel soruya odaklanır: “Her projenin başlangıç noktası nedir ve kentsel koruma açısından neleri başarmıştır?” Bu soruyu yanıtlamak ve her bir projenin başarı ve/veya başarısızlığını ölçmek üzere bazı ölçütler belirlenmiş ve bu ölçütler her bir proje için şu sorularla analiz edilmiştir: - Alandaki “tarihi kentsel doku” proje sonunda nasıl değişmiştir? -Projede “özgünlük’ nasıl tanımlanmış ve alandaki yapıların özgün nitelikleri nasıl korunmuştur? - Projede alanın “fiziksel ve sosyal bütünlüğü’ korunmuş mudur?

Fener Patrikhane Kütüphanesi hakkında araştırma yapılmıştır.

La fin du xxe siècle et le début du xxie siècle ont été porteurs de changements dans les relations gréco-turques pour des raisons à la fois globales et locales. La fin du monde bipolaire, le poids de plus en plus important de l’Union européenne dans le sud-est européen, mais aussi une mutation des visions dans les relations bilatérales ont fait que globalement ces relations se sont améliorées. Ces améliorations ont pris parfois des formes étonnement brutales comme au lendemain du tremblement de terre en Turquie en 1999. Mais à côté de ces ruptures aussi soudaines que rares, il y a eu, comme dans l’ensemble de l’histoire de relations bilatérales, des évolutions sensibles, surtout en ce qui concerne la situation des minorités réciproques. Et enfin, en dépit de cette amélioration, il subsiste toujours certains domaines du conflit gréco-turc qui connaissent une stagnation comme celui des différends liés à la mer Égée. The end of the 20th century and the beginning of the 21th century brought changes in the Greek Turkish relations for global and local reasons. The end of the bipolar world, the increasingly important weight of the European Union in European South-East, but also a change of vision in the bilateral relations improved these relations. These improvements took forms sometimes brutal as on the following day of the earthquake in Turkey in 1999. However, even if these ruptures are as sudden as rare, there were too, as in the whole of the history of bilateral relations, significant slow evolutions, especially with regard to the situation of the reciprocal minorities had been observed. And finally, in spite of this improvement, there are always certain fields of the Greek-Turkish conflict that show a stagnation as the disagreements relative to the Aegean Sea. XX. yüzyıl sonları ve XXI. yüzyıl başları, küresel ve yerel sebeplerden dolayı Türk-Yunan ilişkilerinde değişimlerin görüldüğü dönemlerdir. Soğuk savaşın bitmesi, Güneydoğu Avrupa’da günden güne önem kazanan Avrupa Birliği’nin varlığı ve aynı zamanda ikili ilişkilerdeki vizyon değişimi bu ilişkilerin iyileşmesinde genel anlamda etken olmuştur. Bu ilişkilerin iyiye gitmesi kimi zaman şaşırtıcı ve şiddetli bir şekilde kendini göstermiştir, 1999 Türkiye depreminde olduğu gibi. Ancak ani olduğu kadar nadir de olan bu kırılmaların yanında, tarihte tüm ikili ilişkilerde olduğu gibi, belirgin dönüşümler de olmuştur, özellikle azınlıkların karşılıklı durumuyla ilgili. Son olarak, bu iyileşmeye rağmen, hâlâ Türk-Yunan sorunun durgunluk gösteren bazı alanlarının mevcut olduğunu söyleyebiliriz, Ege sorunu gibi.

What makes Istanbul special and unique, is not its beauty, but the memories, the good and the bad of people who once lived there and were forced to leave for different reasons. This is something that people could realize as soon as they visit Istanbul and talk to the remaining minority populations who have faced bigotry, prejudice and persecution. Those have kept alive the real meaning of this metropolis. It is the multicultural and cosmopolitan character and especially the religious pluralism and diversity which still manages somehow to survive and characterizes the city and life in it, making it unique and offering a perfect symbolism since Turkey and especially Istanbul has become a significant mediator between the West and the East. Even though the figures have been dramatically changed and decreased, the city has retained some of its multicultural character, and still hosts some of the most important religious institutions. This is the main theme of this thesis, the history, the problems and the panorama of the life in the multicultural Istanbul. It is an overall view on different areas where population from different religious and cultural backgrounds co-existed for years and have a great historic meaning. The mahalles that will be examined in this study are those of Fener, Balat, and Ortakoy from the European side and Kuzguncuk from the Asian one. This thesis will try to highlight the main events which led to the alienation and the shrinkage of the religious populations in Istanbul, and will present a report on the current situation and projects which promote the religious diversity and aim to restore, partly, the glory of the multicultural past. Why nationalism prevailed and how did its predominance affect the multicultural Istanbul? What is the current situation in the neighborhoods which used to or still host populations from different religious backgrounds, and how do the recent cultural initiatives aim to bridge the gap that hatred and policies created?

Fener and Balat districts are located on the historic peninsula of Istanbul, Turkey. Rehabilitation programme of those districts is the first work in Istanbul after UNESCO has declared it as a world heritage site in 1985. The aim of the programme is to improve the living conditions of the inhabitants of Balat and Fener. Buildings and environment of Balat and Fener, that a great part consists of traditional dwellings, demonstrate many problems of decay and dereliction. Occupiers of those buildings are the ones, who have low incomes. In the past years, this historic area took attention of the visitors like other historic quarters in Istanbul by the influence of the rehabilitation programme and world heritage site status. And these districts meet to tourism. But tourism can be a threat for historic areas without a proper urban planning. The aim of this paper is to demonstrate the impacts of the tourism and recent urban planning in those historic districts and find a balance between urbanism and tourism.

La mise en patrimoine de la péninsule historique d’Istanbul nourrit un processus complexe de changement urbain. Participant à la redéfinition des fonctions économiques et au renouvellement, parfois très brutal, de l’habitat de la presqu’île, elle engendre des polémiques qui rejoignent les débats politiques voire idéologiques portant sur des questions sociétales centrales. Les discours portés sur cet espace à forte charge symbolique interrogent ainsi directement ce qui fait ou devrait faire lien social, la ville et ses quartier apparaissant souvent comme une métonymie de la société turque dans son ensemble. Partant d’observations menées dans deux quartiers voisins, l’un (Fener) connu et fréquenté pour son patrimoine rum, l’autre (Çarşamba) cultivant une image islamique, j’en questionne les frontières symboliques, les relations de distances et de proximités qui s’y développent.The transformation and preservation of Istanbul’s historic peninsula into protected historical heritage underpins a complex process of urban change. Contributing to the redefinition of the economic functions and the sometimes brutal renovation of the living space of the almost-island, the process engenders polemics that catch-up with the current political – even ideological – debates about fundamental societal questions. The discourses about this strongly symbolic space scrutinise directly what is (or should be) the social link; the city and its neighbourhoods are often seen as a metonymy of the entire Turkish society. With the help of observations conducted in two neighbourhoods – one (Fener) known for and visited because of its heritage rum, the other one (Çarşamba) cultivating an Islamic image – I explore the relations of distance and proximity and the symbolic borders that are both developing in these two districts.

Dünya sosyo-kültürel, fiziksel, ekonomik, politik ve teknolojik dinamikler çerçevesinde değişmekte, kentsel alanlar da bu değişimin yansıdığı mekânlar olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu dinamiklerin karşılıklı etkileşimi ile şekillenen kent mekânı, her çağda, her ülkede ve her şehirde bazı benzerlikler ve farklılıklar içermektedir. Bu nedenle de hiçbir şehir bir diğerinin aynı olarak şekillenmemektedir. Buna rağmen, belli başlı olaylar çerçevesinde dünya üzerindeki tüm şehirler genel olarak, benzer şekilde etkilenmiştir. publisher version

Conté text en llatí. Imprés per Altés, S. L., Barcelona.