Search

Muscari vanensis (Asparagaceae) is described and illustrated from East Anatolia, Turkey. This species is distributed in slopes of stony rocky areas facing south of Lake Van (B5 Van Province). Muscari vanensis an endemic confined to East Anatolia, is related to mainly with M. botryoides and M. armeniacum. Diagnostic morphological characters have been discussed and compared with those of closely related taxa. At the first glance, the new species is easily separated from its relatives in its dwarf appearance and patent leaves, shorter scape, densely globose-oblong raceme, globose urceolate and swollen fertile flowers. Additionally, karyological, molecular and palynological data were used to support this diagnostic characters and to strengthen the taxonomic background of the new species.

Muscari pallens (M.Bieb.) Fisch. Muscari pallens (M.B) Fischer. [Type specimen: Royal Botanic Garden Edinburgh (E), E00326157], Hyacinthus pallens No: 8520 [Syntype: Herbarium Universitatis Mosquensis (MW), MW0591727]. Muscari pallens [Geneva Herbarium���Boissier���s Flora Orientalis (G-BOIS), G00753346, G00753347]., Published as part of Uysal, Tuna, Aksoy, Ahmet, Bozkurt, Meryem & Ertu��rul, Kuddisi, 2022, A new grape hyacinth from East Anatolia (Turkey) Muscari vanensis (subgenus Botryanthus), pp. 53-71 in Phytotaxa 536 (1) on page 66, DOI: 10.11646/phytotaxa.536.1.3, http://zenodo.org/record/6224240

Muscari vanensis Uysal sp. nov. (Figs. 2, 3 and 6) (Subgen. Botryanthus (Kunth) Rouy) M. vanensis is partly similar to M. botryoides and at less with M. armeniacum, but the former differs in its dwarf appearance and patent leaves, shorter scape, densely globose-oblong raceme, globose urceolate and swollen fertile flowers (Table 2). Type:��� TURKEY. B9 Van: Gevaş, Deveboynu Peninsula, southeastern slopes facing the lake, stony rocky openings, 1750 m, T. Uysal 4261 & A. Aksoy (Holo.: KNYA). Bulb 15���25 mm long, 15���20 mm wide, without bulblets; outer tunic papery, dark or blackish brown; inner cream or beige and with white dots over, membranous. Leaves (2���)4���5(���8), patent or erect-falcate, linear, 5���16 cm long, 1���4(���6) mm wide, usually longer than scape or rarely equal, canaliculate, apex subacute to acute, upper surface glaucous, outer shiny, without a median line and green and reddish suffused at margins. Scape 1 or 2, 4���8(���12) cm long, sometimes slightly flexuous and pale reddish upwards. Raceme �� ovoid-oblong, dense, rarely globose, 1���2.5 cm long, 0.8���1.5 cm wide in flower, with (10���)20���30(���40) flowers, slightly elongated in fruit. Sterile flowers mostly concolorous, globose or obconic to oblong, 1.2���1.5(���2) mm long, 1���1.4 mm wide; pedicels 0.1���0.5 mm long, white or ice blue. Fertile flowers 10���28, globose-urceolate to swollen ovoid-urceolate, 2.8���3(���3.2) mm long, 1.5���2(���2.2) mm wide, constricted distally, white or whitish lilac, ice blue, sky or pale blue; lobes whitish, minute, slightly recurved and having rarely longitutionally blue midvein in outer; pedicels pendulous, 1���3 mm in flower, 3���4(���5) mm in fruit. Stamens subuniseriate or biseriate, arising the middle of the tube; filaments 0.5���0.8 mm long, anthers 0.5���0.6 mm long, 0.4���0.5 mm wide, blackish purple. Gynoecium 2.3���2.7(���3.2) mm long, ovary 1.3���1.5(���2) mm long, 1.1���1.3(1.6) mm wide, ovoid, trigonous at ventral part, yellow or yellowish-green; style 1���1.2, whitish; stigma capitates and purple. Capsule 3���4 mm long, 4���5 mm wide, obcordate, somewhite compressed, with triangular valves. Seed subglobose, 1���1.2 mm long, 1 mm wide, bright black. Flowering in May. Eponymy: ���The name of the new species was given to the province of Van, which is a city with unique natural and historical beauties in our Eastern Anatolia Region in Turkey. The Turkish name of the new species is Van S��mb��l�� which name is suggested according to the guidelines of Menemen et al. (2016). Distribution and ecology: ��� Muscari vanensis is a local endemic species restricted to the Gevaş district of Van, East Anatolia (Turkey). It is a geophyte species of the Irano-Turanian phytogeographical region. It is specific to the calcareous soils (marble recrystallized limestone) at elevations between 1700 and 1750 m. It grows together with Acantholimon caryophyllaceum Boissier, Aethionema grandiflorum Boissier & Hohenacker, Alkanna orientalis (L.) Boissier, Artemisia vulgaris Linnaeus, Astragalus pinetorum Boissier, Astragalus zohrabi Bunge, Astracantha microcephala (Willd.) Podlech, Atraphaxis billardieri Jaubert & Spach, Campanula stevenii M. Bieb. subsp. beauverdiana (Fomin) Rech. f. & Schiman-Czeika, Cruciata laevipes Opiz, Daphne kurdica (Bornm.) Bornm��ller, Fritillaria minuta Boissier & No��, Gagea bulbifera (Pall.) Salisbury, Galium incanum Sm. subsp. elatius (Boiss.) Ehrendorfer, Holosteum umbellatum Linnaeus, Hypericum scabrum Linnaeus, Juniperus excelsa M. Bieberstein, Juniperus oxycedrus Linnaeus, Linum austriacum Linnaeus, Melica persica Kunth, Minuartia juniperina (L.) Maire & Petitmengin, Ononis spinosa L. subsp. leiosperma (Boiss.) ��irjaev, Polygala anatolica Boissier & Heldreich, Puschkinia scilloides Adams, Ranunculus damascenus Boissier & Gaillardot, Salvia virgata Jacquin, Stachys lavandulifolia Vahl. Karyology: ���According to our counts, Muscari vanensis has a diploid chromosome number of 2n = 18 and its karyotype formula is 14 m + 2 sm+2 smsat (Table 3). According to Lima De Faria (1980), the new species has 2 pairs of medium and 7 pairs of small chromosomes in its karyogram and from medium to small ones their chromosomes suddenly minimize and seven pairs small ones get by degrees shorter. (Fig. 7). According to the indices used herein, it has both symmetric and asymmetric chromosomes (Table 4; AI: 4.19, A 1: 0.24, A 2: 0.36, CV CL: 36.9 and CV CI: 11.37). R: Range, SC: shortest chromosome length, LC: longest chromosome length, p: mean length of the long short arm, q: mean length of the long arm, CL: mean chromosome length, TCL: total haploid complement length, CI: mean centromeric index, SD: standart deviation, KF: karyotype formula, m: metacentric, sm: submetacentric, st: subtelocentric. A 1: intrachromosomal asymmetry index, A 2: interchromosomal asymmetry index, CV CL: coefficient of variation of chromosome length, CV CI: coefficient of variation of centromeric index, AI: karyotype asymmetry index, M CA: mean centromeric asymmetry. The conservational status: ���According to our observations, the population area of Muscari vanensis is small and the number of mature individuals is less than 1000 in total. To reach a certain judgement with regards to the conservation status of the species, it is necessary to known whether the presence of other populations of M. vanensis might throughout the Deveboynu Peninsula or not. According to the herbarium records, it is thought that the new species may have a distribution between Altınsa��, G��r��nd�� and İnk��y�� villages and this partial distribution may be along a line of approximately 8���10 kilometers as the Bird���s Flight. However, the similarity of the records reported by different collectors and the similar altitudes given suggest that there may be a single location. During our field studies, the distribution of the species was not found between Altınsa�� and Ink��y, and the species could only be collected throughout a line which extent from calcerous slopes to Juniperus formations marked on the map (Fig. 2, B). In this situation, it is not possible to make very comprehensively an evaluation about the threat category of the species, merely it can be inferred that the distribution area of the species is less than an area of 5 square kilometers and it is known from a single locality. It is expressed that ���Overgrazing��� is the major cause of soil degradation worldwide (Oldemann et al. 1991) and may be resulted in the damage or even disappearance of a preferred plant or vegetation cover (Bardgett et al. 1995). As mentioned above, the population of the new species is quite open to anthropogenic and grazing pressures, as it is located both close to the villages and on the slope facing the road connecting the villages. Therefore, we can suggest that the species might be potentially critically endangered (CR), but need more fieldwork to measure or estimate its actual conservation status., Published as part of Uysal, Tuna, Aksoy, Ahmet, Bozkurt, Meryem & Ertu��rul, Kuddisi, 2022, A new grape hyacinth from East Anatolia (Turkey) Muscari vanensis (subgenus Botryanthus), pp. 53-71 in Phytotaxa 536 (1) on pages 55-59, DOI: 10.11646/phytotaxa.536.1.3, http://zenodo.org/record/6224240, {"references":["Stuart, D. C. (1966) Muscari and allied genera. A Lily group discussion. The Lily Year Book 29: 123 - 128.","Karlen, T. (1987) Muscari sandrasicum (Liliaceae), a new species from Turkey. Willdenowia 16: 375 - 382.","Menemen, Y., Aytac, Z. & Kandemir, A. (2016) Turkce Bilimsel Bitki Adlandirma Yonergesi. Bagbahce Bilim Dergisi 3: 1 - 3. [in Turkish]","Lima De Faria, A. (1980) Classification of genes, rearrangements and chromosomes according to the chromosome field. Hereditas 93: 1 - 46. https: // doi. org / 10.1111 / j. 1601 - 5223.1980. tb 01043. x","Oldemann, L. R., Hakkeling, R. T. A. & Sombroek, W. Cl. (1991) World Map of the Status of Human-induced Soil Degradation: An Explanatory Note, 2 nd revised edn. International Soil Reference and Information Centre, Nairobi / United Nations Environment Programme, Wageningen.","Bardgett, R. D., Marsden, J. H. & Howard, D. C. (1995) The extent and condition of heather moorland in the uplands of England and Wales. Biological Conservation 71: 155 - 161. https: // doi. org / 10.1016 / 0006 - 3207 (94) 00042 - O"]}

Muscari armeniacum Leichtlin ex Baker Konya, Seydişehir - Manavgat Yolu, Madenli K��y�� girişi, 1430 m, T . Uysal 3312 (KNYA!). Konya, Tınaztepe - Bozkır yayla yolu, Pinus nigra orman a��ıklıkları, T . Uysal 3315 & K . Ertuğrul, M . Bozkurt (KNYA!). Konya, G��neysınır, Yılanlı T . Uysal 3916 (KNYA!). Antalya Konya altı, T��bitak g��zlem evinin g��ney doğusu 1839 m, 20 iv 2018, T . Uysal 3542 & A . Aksoy (KNYA!). Antalya, Gevne vadisi, Cırlasun mevkii, Pinus nigra orman a��ıklıkları, 1320 m, T . Uysal 3330 & K . Ertuğrul, M. Bozkurt (KNYA!). Antalya, Ibradı- ��z��mdere vadisi-Kumcak arası, 580 m, T . Uysal 3362 & K . Ertuğrul, M. Bozkurt (KNYA!). Antalya, Şakıroğlu-Ibradı tozluk kayalık yama��lar Ardı��-katran orman a��ıklığı 1364 m, T . Uysal 3479 (KNYA!). Isparta, Eğridir-Aksu yolu, Eğridir���den 8-10 km meşe a��ıklıkları 1040 m, T . Uysal 3788 & H . Demirelma (KNYA!). Kayseri, Develi, Kulpak k��y��nden Erciyes Dağına ��ıkarken batı yama��ları, ıslak nemli eğimli ��ayırlıklar, 1850m, T . Uysal 4248 & A . Aksoy (KNYA!). Malatya, Ak��adağ, Levent kanyonu, ��ay��z�� k��y��n��n Doğu yama��ları, 1170 m - 1200 m, T . Uysal 3614 (KNYA!). Kahramanmaraş, G��ksun-Elbistan arası, Malatya yolu, yolun 500 m. i��erisinde kalan Asar tepeler seki a��ıklıkları, 1277 m, T . Uysal 3601 (KNYA!). Denizli, Denizli-Honaz dağı, zirveye yakın 60 derece kayalık meyilli yama��lar, T . Uysal 3933 & H . Demirelma (KNYA!). Kastamonu, Taşk��pr��, Bekdemirekşi k��y��, kavak bah��eleri a��ıklıkları, 745 m, T . Uysal 3851 & H . Demirelma (KNYA!). Tunceli, Tunceli-Ovacık, Tunceli���den Ovacık���a 2-3 km, meşe a��ıklığı ��ayırlıklar, 907 m, T . Uysal 3878 (KNYA!). Artvin, Murgul, korucular k��y��, 716 m, bah��elikler, T . Uysal 3892 (KNYA!). Bartın, G��ğeren t��rbesine giden orman yolu, ��ayırlık alanlar, 1070 m, T . Uysal 3839 & H . Demirelma (KNYA!). Izmir, Izmir-Kemalpaşa, Yukarı Kızılcadan Mahmut dağına ��ıkış yolu, Akkaya altı, vadi i��i, P. brutia altları, 340 m, K . Ertuğrul 5660 (KNYA!)., Published as part of Uysal, Tuna, Aksoy, Ahmet, Bozkurt, Meryem & Ertu��rul, Kuddisi, 2022, A new grape hyacinth from East Anatolia (Turkey) Muscari vanensis (subgenus Botryanthus), pp. 53-71 in Phytotaxa 536 (1) on page 66, DOI: 10.11646/phytotaxa.536.1.3, http://zenodo.org/record/6224240

Bu çalışmada, Astragalus gilvus ve A. albertshoferi ile son yıllarda tanımlanan A. inaniae ve A. hamzae türlerinin taksonomik durumları morfolojik karakterlere dayanılarak tartışıldı. Astragalus albertshoferi’nin A. gilvus’un ve A. hamzae’nin ise A. inaniae’nin sinonimi olduğuna karar verildi. Ayrıca tür bazında yapılan bu tartışmaya dayanarak, Caprini, Astragalus, Myobroma ve Christiana seksiyonların bazı ayırt edici özellikleri yeniden değerlendirildi.

Alyssum strigosum Banks & Sol. subsp. strigosum ve A. strigosum Banks & Sol. subsp. cedrorum (Schott & Kotschy) Dudley taksonlarının morfolojik, anatomik ve palinolojik özellikleri, bu çalışma ile ayrıntılı olarak ortaya konulmuştur. Köklerin enine kesitleri, iki alt türün, primer yapısında olduğu gibi benzer anatomik karakterlere sahip olduğunu gösterdi. Gövde bölümleri tipik dikotiledon gövde anatomik yapısını yansıtmış ve türlerin oval şekilli korteks parankimine sahip oldukları belirlenmiştir. Gövdede bulunan damar demetleri, incelenen türlerin her ikisinde de tek sıra halinde düzenlenmiştir. Mezofil türü eş yüzeyli olarak tespit edildi. İncelenen türler monad, isopolar, prolat ve trikolpat polen tanelerine sahiptir. İncelenen iki tür için ekzin heykel retikülat olarak gözlenmiştir. Sonuç olarak, Alyssum strigosum'daki anatomik ve palinolojik özellikler, alttürlerin ayrılmasını destekleyici niteliktedir., Alyssum strigosum Banks & Sol. subsp. strigosum and A. strigosum Banks & Sol. subsp. cedrorum (Schott & Kotschy) Dudley, which are two subspecies of Alyssum strigosum with their morphological, anatomical, palynological traits, were presented in detail with this study. The anatomical analysis has been carried out using handmade sections. The transverse sections of roots showed that two subspecies have similar anatomical characters as with primer structure. The sections of stem were reflected the typical dicotyledonous stem anatomical structure and were determined that species have oval shaped cortex parenchyma. The vascular bundles in stem were arranged in one row both examined species. The mesophyll type was detected as equifacial. The examined species have monad, isopolar, prolate and tricolpate pollen grains. For two examined species, exine sculpture were observed as reticulate. As a conclusion, the characteristics of anatomical and palynological in Alyssum strigosum have been showed the supporting the separation of subspecies.

In the present research, anatomical, palynological and micromorphological characteristics of three endemic Bellevalia species (B. gracilis, B. malatyaensis and B. vuralii) for Turkey are carried out. This work reveals the descriptive characteristics of the examined species, and contribute to solving taxonomic problems. Anatomical studies were carried out on cross sections of root, scape and leaf. The metaxylem, the number of root cortex cells, and the number of cortex and sclerenchyma cells in the scape were found to be significant in terms of taxonomy. Pollen grains of all the examined species were monosulcate and heteropolar. In addition, seed and pollen surface ornamentation were photographed under SEM microscopy, which SEM micrographs showed that the exine sculpturing pattern is reticulate-perforate, and pollen muri walls of were different among the examined species. Conversely, seeds showed a general similarity of the surface among the studied species, all showing a reticulate faveolate ornamentation.

Bu makalede Türkiye için endemik olan Ak emcek (Onosma sieheana Hayek) türündekromozom sayısı ve karyomorfolojik özellikler ilk kez araştırılmıştır. Kök ucundan ezmeyöntemiyle Aseto-orsein kullanılarak gerçekleştirilen bu çalışmada, türün kromozom sayısı 2n 24, karyotip formülü ise 24 m olarak belirlenmiştir. Önceki çalışmalara göre Onosmacinsinin temel kromozom sayısı x6-11 arasında değişmektedir. Bu çalışmanın sonuçlarınagöre, O. sieheana türünün tetraploid bir tür olduğu düşünülmektedir (2n 4x 24). Ayrıca,bu çalışmada kullanılan farklı kromozom indekslerine göre O. sieheana'nın simetrikkromozomlara sahip olduğu belirlenmiştir., In this study, chromosome number and karyomorphologic features of Onosmasieheana Hayek (Ak emcek in Turkish) which is the endemic taxon for Turkey wereinvestigated for the first time. Performed by squashing method in the root tips with Acetoorcein,the chromosome number were counted 2n24, and karyotype formula of the taxonwere determined to be and 24 m. Basic chromosome numbers of the genus Onosma rangedfrom 6 to 11. According to this finding, it is thought that the species would be tetraploid(2n4x24). Besides with, it is founded that the chromosomes of O. sieheana is symmetricaccording to the used different karyotype indices in this paper.

The seed exomorphic characteristics of four taxa (Cardamine graeca, C. impatiens subsp. impatiens, C. raphanifolia and C. uliginosa) belonging to Cardamine were investigated with scanning electron microscopy (SEM). This study presents exomorphic characteristics, including seed colour, shape, winged, measures, seed coat pattern. Four coat patterns were observed; regularly reticulate, irregularly-reticulate, blister and tuberculate-reticulate, and two shapes were distinguished; broadly oblong and oblong. The results showed that the morphological characteristics of seed could contribute as criteria to distinguish taxa. This is the first study in which the seed surface of any Cardamine taxa growing in Turkey is studied with SEM.

Aethionema Aiton Brassicaceae familyasının taksonomik açıdan en zor cinslerinden biridir ve son zamanlarda yayımlanan çok sayıda yeni taksonlarla cins Türkiye’de 33’ü endemik yaklaşık 52 takson ile temsil edilmektedir. Bu çalışmada, Aethionema coridifolium tür kümesi içerisinde değerlendirilen, Ae. coridifolium, Ae. armenum ve Ae. grandiflorum türleri ile bu türlerle yakın ilişkili Ae. huber-morathii ve Ae. karamanicum türleri arasındaki filogenetik ilişkiler ITS gen bölgesi kullanılarak ortaya çıkarıldı. Küme içerisindeki taksonların akrabalık ilişkilerini belirlemek için ITS gen dizileri hizalanarak bir veri matrisi oluşturulmuş ve filogenetik bir ağaç üretilmiştir. Verilere göre Ae. coridifolium kümesi monofiletiktir (BS:%91, PP:1). Oluşturulan ağaca göre Ae. coridifolium kümesinde yer alan taksonların farklı türler olarak değerlendirilmesi kuvvetlice desteklenmektedir.

Draba (kayadolaması) cinsine ait olan dört taksonun [Draba bruniifolia Steven subsp. bruniifolia (kaya dolaması), Draba heterocoma Fenzl (tüylü dolama), Draba haradjianii Rech. f. (Hatay dolaması) ve Draba nemorosa L. (orman dolaması)] tohum morfolojileri, taramalı electron mikroskobu (SEM) ile incelenerek taksonomik karakter olarak önemleri belirlendi. Makro- ve mikromorfolojik karakterleri, tohum rengi, şekli, kanatı, ölçüsü ve tohum yüzey modeli incelendi. İki tohum yüzeyi modeli (düzensiz-retikulat, düzenli-retikulat ve çukurcuklu) gözlendi ve dört tane de tohum şekli (ovat, dar ovat, eliptik ve geniş eliptik) tespit edildi. Sonuçlar tohumların morfolojik karakterlerinin taksonların ayrımına katkı sağlayabileceğini göstermiştir.

Barbarea cinsine ait olan dört taksonun (Barbarea auriculata var. auriculata, Barbarea trichopoda, Barbarea verna ve Barbarea vulgaris subsp. vulgaris) tohum morfolojileri, taramalı electron mikroskobu (SEM) ile incelendi. Bunların taksonomik karakter olarak önemleri belirlendi. Makro- ve mikromorfolojik karakter olarak tohum rengi, şekli, ölçüsü ve yüzey modeli incelendi. Düzensiz-retikulat ve tüberküllü-retikulat olarak iki tohum yüzeyi modeli ve geniş oblong, oblong ve geniş eliptik olarak üç tohum şekli tespit edildi. Sonuçlar Barbarea cinsinde tohumların morfolojik karakterlerinin taksonların ayrımına katkı sağlayabileceğini göstermiştir., The seed macro- and micromorphologies of four taxa (Barbarea auriculata Hausskn. ex Bornm. var. auriculata, Barbarea trichopoda Hausskn. ex Bornm., Barbarea verna (Mill.) Asch. and Barbarea vulgaris R. Br. subsp. vulgaris) belonging to Barbarea R. Br. were investigated with scanning electron microscopy (SEM). Significance of seed features as taxonomic characters including seed color, shape, winged, measures, seed coat pattern were determined. Two coat patterns were observed; irregularly-reticulate and tuberculate-reticulate, and three shapes were distinguished; broadly oblong, oblong and broadly elliptic. The results showed that the morphological characteristics of seed could be contribute as criteria to distinguish taxa. This is the first SEM study about seed surface of any Barbarea taxa.

Bu araştırma l999-2003 yılları arasında ülkemizin önemli bitki alanlarından birisi olan Sütsüz Dağı veçevresinde yayılış gösteren endemik bitkileri tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Antalya il sınırları içerisindeyer alan araştırma alanının kuzey ucu Konya - Antalya il sınırını oluşturur. Araştırma alanı Davis’in karelemesistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Araştırma sonucunda bölgeden 25 familya ve 60 cinse ait 92 taksontespit edilmiştir. Çalışma alanındaki endemik taksonlar IUCN kategori 3.1 versiyonuna göre değerlendirilmiştir.Değerlendirme sonucunda 1 taksonun (% 1.09) CR (Çok tehlikede), 5 taksonun (% 5.44) EN (Tehlikede), 10taksonun (% 10.87) VU (Zarar görebilir), 23 taksonun (% 25.0) NT (Tehdit altına girebilir) ve 53 taksonun (%57.60) LC (En az endişe verici) kategorisinde yer aldığı belirlenmiştir., This study were carried out between 1999 and 2003 to determine the endemic plants of Sütsüz Mountain and itssurrounding that is one of the most important plant area in Turkey. The study area is located in northern part ofAntalya province and it forms aborder between Konya and Antalya provinces. According the Davis’s Gridsystems it placed in C4 square. According to the results of study, 25 families, 60 genera and 92 taxa wereidentified in study area. Endemic plants of study area were evaluated by IUCN Catagories Version3.1.According to results, the rates of IUCN categories as follows; CR (Critically endangered) 1 taxon (1.09 %),EN (Endangered) 5 taxa (5.44 %), VU (Vulnerable) 10 taxa (10.87 %), NT (Near threatned) 23 taxa (25.0 %)and LC (Least corcern) 53 taxa (57.60 %) repectively.

This paper is the first report known concerning with chromosome number and morphology of Astragalus victoriae Podlech & Kirchhoff in Turkey. Karyomorphological analyses includes the chromosome length, centromer position, the arms rates (short/long) and asymmetry indices. In the analyses, the chromosome number of A. victoriae was determined as 2n = 2x = 16 and this data was consistent with the suggested chromosomal counts in Index to Plant Chromosome Numbers (IPCN) for the genus. The karyotype of A. victoriae consists of metacentric and submetacentric chromosomes and the species is seen fairly different from in points of chromosome lengths (CVCL: 30.774). The chromosome formula has been determined as 2sm+14m and the species consists of symmetric chromosomes (AI: 2.958, CI: 46)., Bu makale, Türkiye'de Astragalus victoriae Podlech & Kirchhoff türünün kromozom sayısı ve morfolojisi ile ilgili bilinen ilk rapordur. Karyomorfolojik analizler kromozom uzunluğu, sentromer pozisyonu, kol oranları (kısa/uzun) ve asimetri indekslerinin belirlenmesini içermektedir. Analizlerde, diploid kromozom sayısı 2n = 2x = 16 olarak belirlenmiş ve bu veri bitki kromozom sayı indeksinde (IPCN) cins için önerilen temel kromozom sayısı ile tutarlıdır. A. victoriae'nin karyotipi, metasentrik ve submetacentrik kromozomlardan oluşur ve bu tür kromozom uzunlukları açısından oldukça farklı görünür (CVCL: 30.774). Kromozom formülü 2sm+14 m olarak belirlenmiş olup, kullanılan kromozom indekslerine göre tür simetrik kromozomlardan oluşmaktadır (AI: 2.958, CI: 46).

Bu çalışmada, Kitaibela vitifolia Willd. Türkiye Florası için ilk kez kaydedildi. Bu tür, EskiYugoslavya ve Arnavutluk’ta doğal, dar yayılışlı bir endemik olup, Macaristan ve Romanya’dakültür formundadır. Amanos Dağları’nda (Osmaniye) biyoçeşitlilik projesi kapsamındagerçekleştirilen arazi çalışmaları sırasında bu tür çam ormanı açıklıklarında görüldü veörnekler fotoğraflandı. Bu örnekler herbaryum materyali haline getirmek için toplandı.Türkiye Florası ve ilişkili flora eserleri kontrol edildikten sonra, bu örneklerin Avrupa'da doğalolarak yayılış gösteren Kitaibela vitifolia olduğuna karar verildi ve yeniden betimlendi. Ayrıca,türün coğrafik dağılımı haritalandı ve IUCN tehlike kategorisi tartışıldı. In this study, Kitaibela vitifolia Willd. was recorded at the first time for Flora of Turkey. This species is a natural, narrow-spread endemic in the Former Yugoslavia and Albania, and is cultural in Hungary and Romania. This species was observed in pine forest openings during the field studies carried out within the scope of the biodiversity project in the Amanos Mountains (Osmaniye) and the samples were photographed. These samples were collected to make the herbarium material. After checking Flora of Turkey and associated flora books, it was decided that these examples was Kitaibela vitifolia naturally distributed in Europe and it was described again. In addition, the geographical distribution of the species was mapped and the IUCN threat category was discussed.

Çalışma alanı İçel ili, Mut ilçesi sınırları içerisinde yer alan Büyük Eğri Dağı ve çevresi olup, Davis’in Grid kareleme sistemine göre C4 karesi içerisinde yer almaktadır. Alanda Akdeniz floristik bölgesinin etkisi görülür. Toplanan bitki örneklerinin teşhisi sonucu 21 familyaya ait 44 cins ve 56 endemik takson tespit edilmiş olup endemizm oranı %16.96’dur. Endemik bitkilerin 1’i EN, 11’i VU, 7’i NT ve 37’si LC tehlike kategorisinde yer almaktadır. En fazla endemik takson içeren familyalar 9 takson ile Compositae ve 7 takson ile Leguminosae iken en fazla endemik taksona sahip cinsler ise 4 takson ile Astragalus ve 3 takson ile Linaria cinsleridir., Research field is Büyük Eğri Mountain which located in Mut district of İçel province and it is in the C4 square according to the grid system of Davis. The research area is under the effects of Mediterranean Floristic Region. As a consequence of identification of the collected plant specimens 56 endemic taxa belonging to the 44 genera and 21 families have been determined and the endemism ratio is 16.96%. Threat categories of endemic plants; 1 EN, 11 VU, 7 NT and 37 LC. Families which have the most endemic taxa Compositae with 9 taxa and Leguminosae 7 taxa. On the other hand Astragalus (4 taxa) and Linaria (3 taxa) genera have the most endemic taxa.

Bu çalışmanın amacı İçel ili ve Mut ilçesinde yer alan Büyükeğri Dağı'nın florasını tespit etmektir. Çalışma alanı kareleme sistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Bölgeden 2012 ve 2013 yılllarında 531 bitki örneği toplanmış olup, 48 familya ve 194 cinse ait 330 takson tespit edilmiştir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: Akdeniz elementi 90 (% 27.3), İran-Turan elementi 47 (% 14.3), Avrupa-Sibirya elementi 9 (% 2.7), geniş yayılışlı 58 (% 17.5) ve fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenler 126 (% 38.2). Endemik takson sayısı 67 (% 20.3)'dir. İhtiva ettiği takson sayısı bakımından en büyük familyalar; Compositae (Asteraceae) 52, Leguminosae 30, Cruciferae (Brassicaceae) 29, Labiatae (Lamiaceae) 23, Caryophyllaceae 18, Boraginaceae 17, Scrophulariaceae 13, Aristolochiaceae 13, Poaceae (Gramineae) 12 ve Ranunculaceae 10. En fazla taksonla temsil edilen cinsler ise şöyledir: Centaurea 9, Salvia 7, Ornithogalum 7, Dianthus 6, Astragalus 6, Alyssum 5, Veronica 5, Cirsium 5, Silene 4 ve Hypericum 4, This research was carried out to determine the flora of the Büyükeğri Mountain and its surroundings. The research area located in the C4 square according to Grid system. As a result of the evaluating of 531 plant specimens collected from the area between 2012 and 2013, 330 taxa belong to 51 families and 193 genera were determined. The phytogeographic elements are represented as follow: Mediterranean 89 (27.3 %), Irano-Turanian 48 (14.3 %), EuroSiberian 9 (2.7 %), widespread 58 (17.5 %) and undetermined 126 (38.2 %). The number of endemic taxa is 56 (16.96 %). The largest families according to the number of taxa in the research area as follow: Compositae (Asteraceae) 52, Leguminosae 30, Cruciferae (Brassicaceae) 29, Labiatae (Lamiaceae) 23, Caryophyllaceae 18, Boraginaceae 16, Scrophulariaceae 13, Aristolochiaceae 13, Poaceae (Gramineae) 12 and Ranunculaceae 10. The richest genera are as follow: Centaurea 10, Salvia 7, Ornithogalum 7, Dianthus 6, Astragalus 6, Alyssum 5, Veronica 5, Cirsium 5, Silene 4 and Hypericum 4

A new species of Centaurea (Asteraceae) from Turkey is described and illustrated. Centaurea nallihanense Uysal & Hamzaoglu occurs on stony slopes of corrupted oak openings in the Province of Ankara in Central Anatolia. It seems to be similar to C. sect. Ptosimopappus but related to the Cheirolepis-Pseudoseridia complex. Diagnostic characters of similar taxa are provided and a comprehensive discussion is held on the basis of molecular and karyological data. The geographical distribution of the new species is mapped. The chromosome number of C. nallihanense, 2n = 2x = 18, counted in root tips, is also reported and illustrated. Its karyotype formula is 6m+3sm. The karyotype of C. nallihanense consists of mainly metacentric chromosomes with the length ranging from 1.113 to 1.771 mu m, and the total haploid chromosome length of 12.909 mu m. Also, the ITS gene region of the new species is amplified and sequenced to compare with the relatives and to identify the taxonomical position of the new species within Centaurea.

Bu çalışmada, Türkiye’de doğal olarak yetişen bazı Vicia taksonları (V. sativa subsp. sativa, subsp. nigra var. nigra, subsp incisa var. cordata, V. cracca subsp. cracca, subsp gerardii, subsp atroviolacea, subsp stenophylla, V. hybrida, V.peregrina ve V. palaestina) arasındaki genetik akrabalıklar ISSR markırları yardımıyla değerlendirilmiştir. PCR denemeleri sırasında, 17 primer test edilmesine rağmen, sadece üç primer çalışılan tüm taksonlar için bilgi verici amplifikasyon ürünleri vermiştir. Seçilen ISSR primerleri tüm taksonlarda oldukça yüksek sayıda polimorfik lokus oluşturmuştur. ISSR bantlarından elde edilen dendrograma göre, incelenen taksonlardan Vicia seksiyonuna ait olanlar ile Cracca seksiyonuna ait olanlar iki alt grup olarak ayrılmıştır. Vicia seksiyonu alt kümesi, V. sativa’nın tür altı taksonları ile V. hybrida ve V. peregrina türlerinden; Cracca seksiyonu alt kümesi ise V. cracca’nın alt türleri ile V. palaestina türünden oluşmaktadır., The genetic relationship among some naturally growing Vicia taxa in Turkey (V. sativa subsp. sativa, subsp.nigra var.nigra, subspincisavar.cordata, V. craccasubsp.cracca, subspgerardii, subspatroviolacea, subspstenophylla, V. hybrida, V. peregrinaandV. palaestina) was assessed by helping ISSR markers. During PCR assays, although 17 primers were tested, only three primers produced informatics amplification yields for all studied taxa. These ISSR primers had considerably high number of polymorphic locus. According to the dendogram obtained from ISSR profiles, all studied taxa were separated into two main clusters; one of them consists of the section Vicia and the other section Cracca. While the section Vicia comprises the subspecies of V. sativa, V. hybridaand V. peregrina, the section Cracca involve in subgroupsof V. cracca and V. palaestina.

Bozkır ve Hadim’den (Konya) 2001–2003 yılları arasında toplanan 1890 bitki örneğinin değerlendirilmesi sonucu 99 familya ve 427 cinse ait 929 takson tespit edilmiştir. Çalışma alanındaki endemik takson sayısı 188’dir. Bu çalışmada Bozkır ve Hadim (Konya) florasında bulunan endemik bitkiler IUCN tehlike kategorileri bakımından değerlendirilmiştir. Endemik bitkiler arasında sırasıyla, 6’sı CR (Çok tehlikede), 16’sı EN (Tehlikede), 15’i VU (Zarar görebilir), 20’si NT (Tehdit altına girebilir) ve 130’u LC (En az endişe verici) kategorisinde yer almaktadır., As a result of the examination of 1890 plants specimens which were collected from the Bozkır and Hadim (Konya) between 2001-2003, 929 taxa that belong to 99 families and 427 genera have been determined. In the research area the number of endemic taxa is 188. In this research endemic plants of the Bozkır and Hadim (Konya) were examined from the point of view of the IUCN categories. Among the endemic plants, CR (Criticaly endangered) category is represented with 6 taxa, EN (Endengared) category with 16 taxa, VU (Vulnerable) category with 15 taxa, NT (Near threatned) category with 20 taxa and LC (Least concern) category with 130 taxa respectively.

Bu çalışmada, Konya bölgesindeki Vicia L. (Leguminosae) türlerinin tohum depo protein profilleri SDS-PAGE yöntemi ile belirlenmiştir., In this study, seed store protein profiles of Vicia L. (Leguminosae) species were determined by SDS-PAGE method.

Bu çalışmada farklı bölgelerden toplanan iki Centaurea L.taksonunun morfolojik özellikleri ve kromozom sayıları incelendi., In this study, morphological features and chromosome number of two Centaurea L. taxa collected from different regions, were investigated.

Bu çalımada, fipronilin farklı dozlarının soan (Allium cepa) kök ucu hücreleri üzerine sitogenetik etkileri çalıılmıtır. Kökler 5, 10, 15 mg/100 ml fipronil ile 6-12-24 saat muamele edilmitir ve daha sonra kök ucu hücrelerinin 12, 24, 48 saat iyiletirmeye bırakılarak mitoz bölünmelerindeki deiiklikleri incelenmitir. Fipronilin doz artıına balı olarak kromozom anormalliklerinin arttıı gözlenmitir., In this studies, the cytogenetic effects of fipronil on root tip of Allium cepa, at different concentrations, were studied. The roots were treated with 5, 10, 15 mg/100 ml of the fipronil for 6 and 24 hours and then the root tip cells were examinated in mitosis division variations by recovering for 12, 24, and 48 hours. It was observed that mitotic abnormalites were increased depending on the concentration of fipronil.

Bu araştırmada, C4 karesi için 76 takson yeni kayıt olarak verilmiştir., In this research, 76 taxa for C4 square are given as new record.

Bu araştırma, l995-1997 yılları arasında Gevne Vadisi ile Çekiç Dağı ve çevresinin florasını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Konya il sınırları içerisinde yer alan araştırma alanının güney ucu Konya-Antalya il sınırını oluşturur. Araştırma alanı Davis’in kareleme sistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Araştırma sonucunda bölgeden 68 familya ve 282 cinse ait 607 tür ve tür altı takson tespit edilmiştir. Taksonların 133’ü endemik (% 21.9) tir. Floristik elemanların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımları şöyledir: Iran-Turan 132 (% 21.7), Akdeniz 109 (% 17.9), Avrupa-Sibirya 30 (% 4.9), geniş yayılışlı ve yayılış alanları bilinmeyenler 336 (% 54.4) şeklindedir., The flora of Çekiç Mountain and Gevne Valley were carried out bwetween 1995 and 1997. The study area is located in southern part of Konya province and it is border between Konya and Antalya provinces. According the Grid systems it falls within C4 square. Sixty eight families, 282 genera and 607 taxa were identified in study area. The number of endemic taxa is 133 (21.9 %). The phytogeographic elements are represented as follows: Irano-Turanian 132 (21.7 %), Mediterranean 109 (17.9%), and Euro-Siberian 30 (4.9 %). The phytogeographic regions of 336 (54.4 %) taxa are undetermined and multi-regional.

Bu araştırma 1998-1999 yılları arasında Kuşak Dağı (Hadim-Konya) ve çevresinin florasını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma alanının tamamı Konya il sınırları içinde yer alır ve güneyi Antalya il sınırında son bulur. Davis’in kareleme sistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Araştırma alanından 51 familya ve 195 cinse ait 326 takson tespit edilmiştir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: Iran-Turan (78) % 23.9, Akdeniz (55) %16.9, Avrupa-Sibirya (14) % 4.2’dir. Geniş yayılışlı ve yayılış alanı bilinmeyenlerin oranı (179) % 54.9’dur. Endemik taksonların sayısı 70 olup oranı % 21.5’ tür. Araştırma bölgesinde en çok türe sahip üç familya; Compositae (45) % 13.8, Labiatae (35) % 10.7 ve Leguminosae (29) % 8.9, en büyük cinsler ise, Astragalus 9 (% 2.7), Silene 8 (% 2.4), Centaurea 7 (% 2.1) dir., This research was carried out between 1998-1999 in order to determine the flora of Kuşak Dağı. The research area is located between Konya and Antalya districts, and it falls within C4 square of the grid system adopted by Davis. 326 taxa belonging to 51 families and 195 genera were determined in the research area. The phytogeographic elements are as follow: Irano-Turanian (78) 23.9 %, Mediterranien (55) 16.9 %, Euro-Siberian (14) 4.2 %. Widespread and undetermined (179) 54.9%. The rate of endemics are (70) 21.5 %. The largest three families are Compositae (45)13.8 %, Labiatae (35) 10.7 %, Leguminosae (29) 8.9 %, and the largest three genera Astragalus 9 (2.7 %), Silene 8 (2.4 %), Centaurea 7 (2.1 %).

Bu araştırma 2001-2005 yılları arasında yapılan arazi çalışmalarında, 2081 bitki örneği toplanmış olup, 96 familya ve 441 cinse ait 960 takson tespit edilmiştir. Bu taksonların 167’si endemik olup, endemizm oranı % 17.3’tür. Alanda en fazla endemik takson içeren familyalar sırasıyla şunlardır; Labiatae 30 takson (%18), Compositae 17 takson (%10.2), Caryophyllaceae 16 takson (%9.6) ve Liliaceae 15 taksondur (%9). Çalışma alanında yayılış gösteren endemik türlerin tehlike kategorileri şu şekildedir; 6 takson CR, 15 takson EN, 10 takson VU, 23 takson NT, 113 takson LC’ dir., In this study between the years 2001-2005 through the area studies in which 2081 plant samples were collected, 96 families and 960 taxa belonging to 441 genera are revealed. 167 of these taxa, the rate of which is 17.3%, are endemic. The families including the most endemic taxa are presented by Labiatae 30 taxa (18%), Compositae 17 taxa (10.2%), Caryophillaceae 16 taxa (9.6%) and Liliacea 15 taxa (9%). The endangered category of endemic taxa deployed in this study area are as follows; 6 taxa CR, 15 taxa EN, 10 taxa VU, 23 taxa NT, 113 taxa LC.

Mastitis is an inflammatory anomaly which results in important economic losses causing consequences like increase in prices at small dairies and decrease in milk production. Staphylococcus aureus is the first of the most effective factors which cause mastitis disease. The aim of this study was to determine of the relationship degree by REP-PCR between 43 S. aureus and six S. intermedius strains isolated from bovines mastitis in Konya region. As a result, 2-6 bands sized 500-~3000 bp were observed. According to obtaining a dendrogram from these REP profiles, it was determined that the most high relationship degree between S. aureus and S. intermedius strains was 82% rate., Mastitis sütçülük işletmelerinde giderlerin artması ve süt veriminin azalması gibi sonuçlara yol açarak önemli ekonomik kayıplara sebep olan yangısal bir bozukluktur. Staphylococcus aureus, mastitise sebep olan etken organizmalar arasında ilk sırada yer almaktadır. Bu çalışmada Konya Bölgesi’ndeki mastitisli ineklerden izole edilen 43 S. aureus 6 S. intermedius suşunun akrabalık derecelerinin REP-PZR yöntemi ile belirlenmesi amaçlanmıştır. REP-PZR sonucunda 500-~3000 bp büyüklüklerinde ve 2-6 arasında değişen sayılarda bantlar gözlemlenmiştir. Bu REP profillerinden elde edilen dendrograma göre S. aureus ve S. intermedius suşları arasındaki en yüksek akrabalık derecesi %82 oranında olduğu belirlenmiştir.

Bu çalışmada Konya ili ve çevresinde yayılış gösteren Muscari türleri morfolojik olarak incelenmiştir. Aralarındaki benzerlik ve farklılıklar ortaya çıkarılmıştır. Kullanışlı bir teşhis anahtarı ile birlikte türlerin detaylı betimleri verilmiştir. Sayısal analizlerde toplam 63 karakter kullanarak bir veri matrisi oluşturulmuş ve türlerin akrabalık ilişkileri ortaya çıkarılmıştır.

Bu çalışmada, Konya bölgesindeki Vicia L. (Leguminosae) türlerinin tohum depo protein profilleri SDS-PAGE yöntemi ile belirlenmiştir. V. cracca L. subsp. stenophylla Vel., V. canescens Lab. subsp. gregaria (Boiss.&Heldr.) P.H.Davis, V. caesarea Boiss.&Bal., V. ervilia (L.) VVİlId., V. peregrina L., V. sativa L. subsp. nigra (L.) Ehrh. var. nigra, V. narbonensis L. var. narbonensis, V. galilaea Plitm.&Zoh. ve V. faba L. türleri arasındaki genetik uzaklıklar SDS-PAGE yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. V. narbonensis var. narbonensis ve V. galilaea türleri Davis’in Türkiye Florası’ndaki gibi birbirine oldukça yakın bulunurken aynı grupta yer alan V. canescens subsp. gregaria ve V. caesarea diğer Vicia türlerine oldukça uzak bulunmuştur. Protein profili Vicia türlerinin sınıflandırılmasında morfolojik incelemelere ilave olarak faydalı bulunmuştur.

Bu çalışmada İsparta ili Gelendost, Eğirdir ve Şarkikaraağaç ilçeleri arasında yer alan Yandağ'ın florası araştırılmıştır. Araştırma alanından 1991-1992 yıllarında 1000'den fazla bitki örneği toplanmış ve değerlendirmeler neticesinde 81 familya ve 355 cinse ait 694 tür, 20 alttür ve 15 varyete tesbit edilmiştir. Araştırma alanındaki en büyük familyalar Fabaceae, Asteraceae ve Poaceae'dir. Türlerin fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: İran-Turan elementleri %16.3, Akdeniz elementleri %19.8, Avrupa-Sibirya elementleri % 3.8, floristik bölgesi bilinmeyenler ise % 60.1' dir. Araştırma alanındaki endemizm oranı % 13.8' dir., In this study, the flora of Yandağ located between Gelendost, Eğirdir and Şarkikaraağaç in İsparta was investigated. Over thousand plant specimens were collected from research area between 1991 and 1992 years and at results of this study 694 species, 20 subspecies and 15 varieties belonging to 355 genera and 81 families were determined. The largest families in research area are Fabaceae , Asteraceae and Poaceae. The distribution of phytogeographical elements is Irano-Turanien 16.3 %, Mediterranean 19.8 %, Euro-Siberian 3.8 %, and unknown 60,1 %. The rate of endemizm in the area is 13.8 %.

Bu çalışma Derebucak (Konya), Ibradı-Cevizli (Antalya) arasında kalan bölgenin florasını tespit için yapılmıştır. Araştırma alanından geofit bitkilere ait 10 familya, 31 cins ve 90 takson tespit edilmiştir. Araştırma alanı kareleme sistemine göre sistemine göre C3 karelerine girmektedir. Monocotyledonae sınıfına ait familyalar: Araceae (1 cins), Liliaceae (4 cins), Amaryllidaceae (4 cins), Iridaceae (5 cins), Orchidaceae (6 cins), Xanthorrhoaceae (2 cins), Asparacaceae (5 cins), Colchicaceae (1 cins), Primulaceae (1 cins). Dicotyledonae sınıfına ait familya sadece Ranunculaceae (2 cins) ile temsil edilmektedir. Belirlenen tüm familyalara ait taksonlar ise sırasıyla; Amaryllidaceae 16 takson, Araceae 2 takson, Asparacaceae 20 takson , Colchicaceae 5 takson, Iridaceae 15 takson, Liliaceae 12 takson, Primulaceae 1 takson, Ranunculaceae 3 takson, Orchidaceae 13 takson, Xanthorrhoaceae 3 takson, tespit edilmiştir., This research was carried out to determine the geophytes of the region among Derebucak (Konya) - Ibradı and Cevizli (Antalya). From the study area, 10 families, 32 genera and 90 taxa belong to geophyta plants were determined. The research area is in the C3 square according to Grid system. The families belong to Monocotyledones: Araceae (1 genus), Liliaceae (4 genera), Amaryllidaceae (4 genera), Iridaceae (5 genera), Orchidaceae (6 genera), Xanthorrhoaceae (2 genera), Asparacaceae (5 genera), Colchicaceae (1 genus), Primulaceae (1 genus). The families belong to Dicotyledones are only represented by Ranunculaceae (2 genera). The determined taxa belonging to all families respectively; Amaryllidaceae 16 taxa, Araceae 2 taxa, Asparacaceae 20 taxa, Colchicaceae 5 taxa, Iridaceae 15 taxa, Liliaceae 12 taxa, Primulaceae 1 taxa, Ranunculaceae 3 taxa, Orchidaceae 13 taxa, Xanthorrhoaceae 3 taxa was determineted.

öz Bu çalışma İç Anadolu Bölgesinde yayılış gösteren Aethionema R. Br. türlerinin morfolojik özelliklerine dayalı taksonomilerini ihtiva etmektedir. Aethionema taksonomik bakımdan Türkiye'deki Cruciferae familyasının en zor cinslerinden birisidir. Türlerin büyük çoğunluğunda, teşhis için meyveli ve çiçekli materyal gerekli olduğu için, çoğu herbaryura materyali teşhis edilememiştir. Bölgeden toplanan 11 tür ve bir alttürün ayrıntılı tanımları, ve yayılış alanları verilmiş, ayrıca incelenen türler için tayin anahtarı hazırlanmıştır. Ae. çordaturn' a ait örneklerin incelenmesi neticesinde bu tür içerisinde iki alt grubun var olduğu anlaşılmıştır. Bir birinden kesin olarak ayrılan bu iki grubun iki ayrı takson olarak tanımlanması daha doğru olacaktır. Ayrıca üç farklı populasyondan alınan örneklerin morfolojik özelliklerinin mevcut türlerinkinden farklı olduğu belirlenmiştir. Bunların yeni tat- sonlar olma ihtimali oldukça yüksektir. Çalışma neticesinde, türlerin araştırma bölgesindeki yayılış alanları genişletilmiştir. Çoğu nadir olarak bulunan bu bitkilerin değerli bir kolleksiyonu herbaryumumuza kazandırılmıştır. ABSTRACT This study contains the taxonomical descriptions ba sed on morphological characteristics of Aethionema R. Br. spe cies distributed in Central' Anatolia. Taxonomically, it is one of the most diffucult Turkish genera in the Crucif erae. As it is essential in the majority of species to have both flowering and fruting material for identification, much herbarium materi- um material can not be identified. Disribution ranges and taxonomical descriptions of 11 species and one subspecies collected from this region have been given, and an identification key has been supplied for examined species. Besides, the mean, standard error, maximum and minimum values of the measured morfological characteristics of each species has been given. As a result of examination the specimens belong to Ae. cordatum, it has been established that two subgroups existed in this species. It will be right to differ these two groups as two different taxa. In addition, it has been determined that the specimens belong to three populations, collected from research area, were different from taxonomical descriptions of present species before. They will be probably new taxa. In the result of this study, the distribution ranges of species has been expanded. A valuable collection of these species that especially were rare, has been added our herbari um, 42

The first specimens of Astragalus vestitus Boiss. & Heldr. were collected by Heldreich during an expedition to the area around Karadağ Karaman , Central Anatolia and these specimens were described as new species by Boissier and Heldreich in 1849. In this study, the species, which is a local endemic taxon and known from type specimen, was rediscovered during the fieldwork in Karadağ. The characters, which are insufficient, in the original description, related to the flower, legume, seed and etc. are updated according to the current knowledge. It is proposed as ‘Criticaly Endangered’ CR category according to the IUCN criteria while this species was classified as ‘Data Deficient DD according to the Red Data Book of Turkish Plants, Kılbasan geveni Astragalus vestitus Boiss. & Heldr. ilk olarak Orta Anadolu’da, Karadağ Karaman civarından yaptığı bir gezi sırasında Heldreich tarafından toplanmış ve Boissier ve Heldreich tarafından 1849 yılında bilim dünyasına tanıtılmıştır. Bu çalı şmada, Karadağ için lokal endemik olan ve tip örneğinden bilinen tür, Karadağ’da yapılan arazi çalışmaları sırasında yeniden toplanmıştır. Türün orijinal betiminde yetersiz olan çiçek, meyve, tohum gibi yapılara ait özellikler toplanan örneklerin incelenmesiyle yeniden değerlendirilmiş ve yeni bulgular ışığında türün betimi yeniden yapılmıştır. Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı’na göre ‘Veri yetersiz’ DD kategorisinde olan bu tür için IUCN’e göre ‘Çok Tehlikede’ CR kategorisi önerilmiştir.

Ethnobotanicalstudieswhichaimtoshedlightonlocalhuman-plantinteractionsintheBaşarakavak Konya ,continued with the support of the Turkish Academy of Sciences TÜBA between 2004-2006years. Plants used for food, medicine, animal food, heating, and similar purposes by the residents in the Başarakavak Konya alongwith the accumulated knowl­edge of the residents, are documented. Twenty one field trips were carried out between 2004-2006years, and a total of thirty six-days in the field were devoted to the study by a team of six researchers alternately. During this time period inter­views were made with about 30 informants within Başarakavak surrounding, and 240plant samples with related infor­mation were collected. Among the sampled plants 106 food, 75 fodder, 17 medicinal, 13 handicraft, 8 fuel plants, and about 78 plants with various uses were recorded. Several plants have more than one use, and especially food and fodder plant uses are overlapping. 297recipes related to various wild and cultivated plant uses were recorded, and some activi­ties related to plants were also recorded with photographs. 107-126 OSMAN TUGAY:TUBAKED8/2010 10/20/11 12:52 AM Page Y M, Başarakavak'ta Konya halkın değişik alanlardaki bitki bilgisini saptamaya yönelik etnobotanikçalışmalan2004 ila 2006 yıllan arasında Türkiye Bilimler Akademisi'nin TÜBA desteğiyle sürdürülmüştür. Başarakavak Kasabasıda halkın gıda, ilaç, yem, yakacak ve diğer amaçlarla yararlandığı ve geçmişte kullandığı bitkilere ilişkin geleneksel bilgiler ortaya konmuştur. 2004 ve 2006yıllan arasında toplam yirmi bir kez Başarakavak'a giderek altı kişilik bir ekiple dönüşümlü olarak toplam 36 gün alanda çalışılmıştır. Bu süre içinde Başarakavak'ta 30 kişiyle görüşülmüş, 240 bitki örneği ve bunlara ait yerel bil­giler toplanmıştır. Bazı örtüşen kullanımlar da olmakla birlikte 106 gıda, 75 yem, 17 ilaç, 13 el sanatları ve 8 yakacak kul­lanımın yanı sıra 78 bitki türünün farklı alanlarda yararlı oldukları saptanmıştır. Özellikle gıda ve yem bitkileri kullanımları arasında belidi bir örtüşme olduğu gözlenmiştir. Farklı bitki kullanımlarına ilişkin 297kullanım reçetesi derlenmiş; doğal/yabani bitkilere ve yerel tarım bitkilerine ait örnekler alınmış; bitki kullanımları fotoğraf ile de belgelenmiştir.

This research was carried out to determine the flora of the Büyükeğri Mountain and its surroundings. The research area located in the C4 square according to Grid system. As a result of the evaluating of 531 plant specimens collected from the area between 2012 and 2013, 330 taxa belong to 51 families and 193 genera were determined. The phytogeographic elements are represented as follow: Mediterranean 89 27.3 % , Irano-Turanian 48 14.3 % , EuroSiberian 9 2.7 % , widespread 58 17.5 % and undetermined 126 38.2 % . The number of endemic taxa is 56 16.96 % . The largest families according to the number of taxa in the research area as follow: Compositae Asteraceae 52, Leguminosae 30, Cruciferae Brassicaceae 29, Labiatae Lamiaceae 23, Caryophyllaceae 18, Boraginaceae 16, Scrophulariaceae 13, Aristolochiaceae 13, Poaceae Gramineae 12 and Ranunculaceae 10. The richest genera are as follow: Centaurea 10, Salvia 7, Ornithogalum 7, Dianthus 6, Astragalus 6, Alyssum 5, Veronica 5, Cirsium 5, Silene 4 and Hypericum 4, Bu çalışmanın amacı İçel ili ve Mut ilçesinde yer alan Büyükeğri Dağı’nın florasını tespit etmektir. Çalışma alanı kareleme sistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Bölgeden 2012 ve 2013 yılllarında 531 bitki örneği toplanmış olup, 48 familya ve 194 cinse ait 330 takson tespit edilmiştir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: Akdeniz elementi 90 % 27.3 , İran-Turan elementi 47 % 14.3 , Avrupa-Sibirya elementi 9 % 2.7 , geniş yayılışlı 58 % 17.5 ve fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenler 126 % 38.2 . Endemik takson sayısı 67 % 20.3 ’dir. İhtiva ettiği takson sayısı bakımından en büyük familyalar; Compositae Asteraceae 52, Leguminosae 30, Cruciferae Brassicaceae 29, Labiatae Lamiaceae 23, Caryophyllaceae 18, Boraginaceae 17, Scrophulariaceae 13, Aristolochiaceae 13, Poaceae Gramineae 12 ve Ranunculaceae 10. En fazla taksonla temsil edilen cinsler ise şöyledir: Centaurea 9, Salvia 7, Ornithogalum 7, Dianthus 6, Astragalus 6, Alyssum 5, Veronica 5, Cirsium 5, Silene 4 ve Hypericum 4

Asparagaceae familyasına ait Bellevalia Lapeyr cinsi Türkiye'de 31 taksonla temsil edilmektedir. Bu çalışmayla Asparagaceae familyasına ait Bellevalia cinsinin Türkiye'de yetişen B. tauri Feinbrun, B. clusiana Griseb, B. mathewii Özhatay & Koçak ve B. dubia subsp. boissieri Feinbrun taksonlarının kromozom sayılarını ve morfolojilerini belirlenmiş ve cinsin temel kromozom sayısını (x) teyid edilmiştir. Çalışma materyali olarak kullanılan soğanlar 2018 yılı Nisan-Haziran ayları arasında gerçekleşen arazi çalışmaları sırasında toplanmıştır. Kromozom sayımı, suda köklendirilen soğanların kök uçlarında Aseto-Orsein boyası kullanılarak ezme yöntemiyle gerçekleştirilmiştir. Ön işlem, tespit ve boyama işlemlerden geçirilen materyaller daimi preparat haline getirilip iyi dağılım gösteren hücrelerin fotoğraf çekimleri, araştırma mikroskobunda yapılmıştır. Mikroskopta incelenen taksonların somatik kromozom sayımları ve karyotip formülleri B. tauri 2n=8 (8m), B. clusiana (4m + 4sm), B. dubia subsp. boissieri 2n=8 (4m + 4sm) ve B. mathewii 2n=8 (6m + 2st) olarak tespit edilmiştir. Cinsin temel kromozom sayısı x=4'tür. Karyotip analizlerine göre taksonlara ait kromozomlar metasentrik, submetasentrik ve subtelosentrik kromozomlardan oluşmaktadır. B. tauri, B. clusiana, B. dubia subsp. boissieri ve B. mathewii taksonlarının total haploid kromozom uzunluğu sırasıyla 20,711 µm, 19,234 µm, 26.502 µm ve 22.396 µm, asimetri indeksleri ise 0,906, 2,558, 4.644 ve 5.115'dir. Ayrıca, B.tauri, B.clusiana, B.dubia subsp. boissieri taksonlarının en büyük kromozomunda satellite tespit edilmiştir., The genus Bellevalia Lapeyr belonging to family Asparagaceae is represented by 31 taxa in Turkey. In this study , the chromosome numbers and morphology of the four Bellevalia taxa (B. tauri Feinbrun, B. clusiana Griseb, B. mathewii Özhatay & Koçak and B. dubia subsp. boissieri Feinbrun) naturally growing in Turkey were determined and the basic chromosome numbers (x) of the genus Bellevalia were confirmed. Plant bulbs were collected from the field between April and June in 2018. After getting the root tips from the bulbs in water, chromosome counts were made by squashing method with Aseto-Orcein. After pre-treatment, fixation and dyeing of the root tips, they were made as permanent preparation. The photographs of metaphasic cells in good appearance were taken by research microscope. Somatic chromosome counts and karyotype formulas of examined taxa were determined by microscope for B. tauri 2n =8 (8m), B. clusiana 2n =8 (4m + 4sm), B. dubia subsp. boissieri 2n = 8 (4m + 4sm) and B. mathewii 2n = 8 (6m + 2st) The basic chromosome number in this genus is x = 4. According to karyotype analysis, chromosomes belonging to taxa are composed of metasentric, submetacentric and subtelocentric of chromosome types. The total haploid chromosome length of B .tauri, B. clusiana B .dubia subsp. boissieri and B. mathewii taxa are respectively 20,711 µm, 19,234 µm, 26.502 µm and 22.396 µm , and the asymmetry index are 0,906, 2,558, 4.644 and 5.115. In addition, a satellite were detected in the longest chromosome of B. tauri, B. clusiana and B. dubia subsp. boissieri.

WOS: 000474619300010, In this study, the karyomorphology of 20 Turkish Centaurea (subgenus Cyanus) taxa was examined. The number of chromosomes of 11 taxa belonging to the subgenus Cyanus was determined for the first time. As a result of the karyomorphological studies, the number of basic chromosomes was determined to be x = 8, 10, and 12 in annuals and x = 10 and 11 in perennials. The populations are tetraploid in the seven perennial taxa and polyploidy is not rare for this group. On the other hand, all annual taxa are diploid. Considering the asymmetry indices, we can conclude that most taxa have symmetrical karyotypes. The most common karyotype formulas are 40 metacentric chromosomes (m), 20m, and 16m + 4 submetacentric chromosomes, respectively. A satellite was detected in the majority of the taxa, but it was observed to be mainly localized on the short arm of the chromosome. Satellites are located mainly on the second chromosome., Scientific Investigation Projects Coordinator of Selcuk UniversitySelcuk University [15101001], We thank Ela Nur Simsek Sezer and Ahmet Emre Ceylan for technical assistance. This study was produced from the PhD thesis of Emrah Sirin. This work was supported by the Scientific Investigation Projects Coordinator of Selcuk University (Project No. 15101001).

WOS: 000499975800010, Centaurea uysalii Sirin & Cecen, a new Asteraceae species from the province of Karaman, in Turkey, is described and illustrated herein. It is morphologically similar to C. bourgaei Boiss. (Subgen. Cyanus), but it mainly differs from its relative in terms of the involucre and achene lengths. The achene micromorphological features and karyomorphology of C. uysalii and C. bourgaei were examined in this study. The IUCN conservation status is the Critically Endangered [CR B2 a b (i, iii)] category., Agriculture and Forestry Ministry Department of Karaman Nature Conservation; Agriculture and Forestry Ministry National Parks; Selcuk UniversitySelcuk University [15101001], We would like to thank the curators of ANK, HUB, GAZI, ISTF, ISTE, and KNYA Herbaria for their helpful assistance and express our gratitude to the Agriculture and Forestry Ministry's Department of Karaman Nature Conservation and National Parks for their support of this research areas. Our thanks also go to the Scientific Investigation Project Coordinator of Selcuk University (Project No: 15101001) for their financial sport.

Türkiye Florası'nda seksiyon, Türkiye Bitkileri Listesi'nde cins olarak kabul edilen Cyanus, alt cins olacak şekilde yeniden düzenlenmiştir. 2014-2017 yılları arasında yapılan arazi çalışmaları sonucunda ülkemizin farklı bölgelerinden çok sayıda örnek toplanmış, yurtiçi herbaryumlarında bulunan örneklerle birlikte kapsamlı bir biçimde incelenmiştir. Cyanus alt cinsindeki taksonlar üzerinde morfolojik, karyomorfolojik ve mikromorfolojik çalışmalar yapılmıştır. Yapılan morfolojik çalışmalar neticesinde taksonların benzerlik ve farklılıkları belirlenmiştir. Tek yıllık taksonların temel kromozom sayısı x=8, 10 ve 12 olurken çok yıllık taksonların ise x=10 ve 11'dir. Çok yıllık taksonların yedisi tetraploid kromozom sayısına sahipken tek yıllıklarda tetraploid takson bulunmamaktadır. Bütün taksonların AI, A1, A2, CVCL, CVCI ve MCA indeksleri hesaplanmıştır. Asimetri indeksleri dikkate alındığında taksonların çoğunun simetrik karyotipli olduğu sonucuna varabiliriz. En sık karşılaşılan karyotip formülleri sırasıyla 40m, 20m ve 16m + 4sm'dir. Çoğu taksonun karyogramında satellit tespit edilmiştir. Aken mikromorfolojisi çalışmalarında ise aken ornamentasyonu, hilum pozisyonu ve pappus tüylerinin ayırt edici taksonomik karakterler oldukları belirlenmiştir. C. reuterana Boiss. var. reuteriana, C. woronowii Bornm., ve C. bourgaei Boiss. taksonlarının Türkiye dışından yeni kayıtlarının verilmesi nedeniyle endemiklikten düşürülmüşlerdir. Bu taksonomik revizyon çalışması ile Türkiye Bitkileri Listesi'nde 16 tür 20 taksondan oluşan Cyanus alt cinsi genişletilerek tür sayısı 18'e takson sayısı ise 21'e çıkartılmıştır. Cyanus was accepted as section in `Flora of Turkey` and as genus in `A Checklist of the Flora of Turkey`, it has been rearranged as subgenus with this study. Between the years 2014-2017 from different regions of our country as a result of land studies collected numerous examples, they were examined comprehensively with examples found in national herbaria. Morphological, karyomorphological and micromorphological studies were made on taxa belonging Cyanus subgenus. Chromosome numbers were determined as x=8, 10 and 12 for annual taxa while the perennial taxa x=10 and 11. Seven taxa of perennial have tetraploid chromosome numbers on the other hand there is no tetraploid taxa in annuals. AI, A1, A2, CVCL, CVCI and MCA indexes were calculated for all taxa. According to the asymmetry indices can conclude that most of the taxa have symmetry karyotype. The most common karyotype formulas respectively 40m, 20m and 16m + 4sm. Satellites were identified in karyograms of most of taxa. According to the studies achene micromorphology, achene ornamentation, hilum position and pappus hairs are distinctive taxonomic characters. Endemism of C. reuterana Boiss. var. reuteriana, C. woronowii Bornm., and C. bourgaei Boiss. are reduced due to the establishing in the other regions. Cyanus included 16 species and 20 taxa in `Türkiye Bitkileri Listesi` but with this study it has expanded as 18 species and 21 taxa. 218

Bu çalışmada, Centaurea cinsi Acrocentron seksiyonu içerisindeyer alan, taksonomik bakımdan problemli olan, Centaurea pseudoscabiosa Boiss. & Buhse. vealt taksonları ile morfolojik olarak bu türe yakın akraba olan C. persica Boiss. türünün taksonomik konumları ve bu taksonlar arasındaki akrabalık ilişkileri belirlenmiştir. C. pseudoscabiosa tür kompleksiülkemizde C. pseudoscabiosa subsp. pseudoscabiosa Boiss. & Buhse , C. pseudoscabiosa subsp. araratica (Azn.) Wagenitz, ve C. pseudoscabiosa subsp. glehnii (Trautv.) Wagenitz olmak üzere üç alt türle temsil edilmektedir. Çalışmada kullanılan örneklerin moleküler ve morfolojik çalışmaları yapılarak C. Pseudoscabiosa Boiss.&Buhse kompleksi ve yakın akraba türleri ile taksonomik benzerlikleri karşılaştırılmıştır. Çalışmamızı oluşturan bitki örnekleri 2015 yılında yayılış alanlarından toplanmıştır. C. persica örnekleri ise KNYA ve GAZI herbaryumlarından temin edilmiştir. Moleküler çalışmalar kapsamında, arazi ve herbaryum örneklerindeki yapraklardan DNA'lar izole edilerek, DNA'ya ait konsantrasyon ve saflık derecesi ölçümleri yapılmıştır. Daha sonra izole edilen DNA'lar uygun primerlerle ISSR-PCR (Inter-Repeat-Polymerase Chain Reaction) işlemine tabi tutulmuştur. Oluşan bantlar değerlendirilerek, örneklerin birbirlerine olan genetik uzaklıkları belirlenerek bu genetik uzaklıklara göre ağaçlar oluşturulmuştur. Ayrıca12 örnek üzerinde 58 morfolojik karakter ölçülerek morfolojik bir benzerlik ağacı oluşturulmuştur. Moleküler ve morfolojik sonuçlar; Türkiye Folarası'nda sinonim olarak kabul edilen C.pseudoscabiosa var. spikorensis taksonunun alt tür kategorisinde yeniden canlandırılmasının uygun olacağını, ayrıca Hadim-Gevne Vadisinden toplanan C.pseudoscabiosa örneklerinin C.pseudoscabiosa altında yeni bir alt tür olarak değerlendirilmesi gerektiğini desteklemektedir., In this study, it is determined that taxonomic status and the genetic relationships between the subtaxa of Centauera pseudoscabiosa Boiss. &Buhse. located in the genus Centaurea and the section Acrocentron and C. persica Boiss. closely related to these taxa. The complex of C. pseudoscabiosa is represented by three subspecies in Turkey such as C. pseudoscabiosa subsp. pseudoscabiosa, C. pseudoscabiosa subsp. araratica and C. pseudoscabiosa subsp. glehnii. The plant samples were collected from their distribution area in 2015 but, C. persica samples were supplied from KNYA and GAZI herbaria. By performing the molecular and morphological studies on plant samples, the taxonomic similarity of C. pseudoscabiosa complex was compared with the closely relatedspecies. As part of molecular examinations, After DNA were isolated from the leaves of the field and herbarium samples, degree of concentration and purity of them were measured. Then, the isolated DNAs were subjected to the operation of ISSR-PCR (Inter-Repeat-Polymerase Chain Reaction) with suitable primers. Result and bands were evaluated and so the genetic distances were determined and the dendogramwere formed according to these distances. In addition, by measuring the 58 morphologic characters on 12 samples a morphologic similarity tree is formed. Molecular and morphologic results support that it will be appropriate to reactivethe C.pseudoscabiosa var. spikorensis regarded as synonym in Turkey Flora under the category of subspecies, and additonally C. pseudoscabiosa samples collected from Gevne Valley in Hadim should be evaluated as a new subspecies under C.pseudoscabiosa., Bu tez çalışması Tufan AKYÜZ tarafından 15201051 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu tez çalışması BAP tarafından 12201028 nolu proje ile desteklenmiştir., Bu çalışmada, Cruciferae familyasının taksonomik açıdan en zor cinslerinden biri olan Aethionema cinsi içerisinde, Ae. coridifolium tür kümesi içerisinde değerlendirilen, Ae. coridifolium, Ae. armenum, Ae. grandiflorum var. grandiflorum ve var. sintenisii taksonları ile küme içerisindeki taksonlarla yakın ilişkili olan Ae. huber-morathii ve Ae. karamanicum türleri arasındaki akrabalık ilişkileri, taksonomik, morfolojik ve moleküler yöntemlerle ortaya çıkarılmıştır. Ayrıca, bu çalışmayla çalışılan taksonların Türkiye Florasında verilen tanımlarındaki eksiklikler giderilmiştir. Küme içerisindeki taksonların akrabalık ilişkilerini belirlemek için ITS gen dizileri hizalanarak bir veri matrisi oluşturulmuş ve filogenetik bir ağaç üretilmiştir. Verilere göre Aethionema cinsi monofiletiktir. Önceleri Moriera cinsi içerisinde yer alan Ae. spinosa türünün Aethionema cinsi içerisinde değerlendirilmesi, Ae. coridifolium tür kümesi içerisinde yer alan tüm taksonların farklı birer takson olarak değerlendirilmesi kuvvetlice desteklenmektedir. Sonuçlar Ae. armenum kompleksi içerisinde değerlendirilen Kayseri-Pınarbaşı, Ankara-Yenice ve Karaman-Ermenek populasyonlarının farklı birer takson olarak tanımlanabileceğini öngörmektedir., In this study, phylogenetic relationships between the Ae. coridifolium aggregata in which involves Ae. coridifolium, Ae. armenum, Ae. grandiflorum var. grandiflorum and var. sintenisii, and their close relatives, Ae. huber-morathii and Ae. karamanicum, assigned into the Aethionema, one of the difficult genus of Cruciferae, were revealed by taxonomical, morphological and molecular methods. The deficiency of descriptions for these taxa given with the Flora of Turkey were also completed. Sequence data from the ITS region were used to determine the phylogenetic relationships of Ae. coridifolium aggregata. Data support the monophyly of the genus Aethionema. The results fully support transferring of Ae. spinosa assigned before in the genus Moriera, to the genus Aethionema and accepting as a seperate taxon of which placed in Ae. coridifolium aggregata. Data also support that Ae. armenum populations distrubuted in Kayseri-Pınarbaşı, Ankara-Yenice and Karaman-Ermenek region should be assigned into different taxa.

Bu çalışmada, Cruciferae familyasının taksonomik açıdan en zor cinslerinden biri olan Aethionema cinsi içerisinde, Ae. coridifolium tür kümesi içerisinde değerlendirilen, Ae. coridifolium, Ae. armenum, Ae. grandiflorum var. grandiflorum ve var. sintenisii taksonları ile küme içerisindeki taksonlarla yakın ilişkili olan Ae. huber-morathii ve Ae. karamanicum türleri arasındaki akrabalık ilişkileri, taksonomik, morfolojik ve moleküler yöntemlerle ortaya çıkarılmıştır. Ayrıca, bu çalışmayla çalışılan taksonların Türkiye Florasında verilen tanımlarındaki eksiklikler giderilmiştir. Küme içerisindeki taksonların akrabalık ilişkilerini belirlemek için ITS gen dizileri hizalanarak bir veri matrisi oluşturulmuş ve filogenetik bir ağaç üretilmiştir. Verilere göre Aethionema cinsi monofiletiktir. Önceleri Moriera cinsi içerisinde yer alan Ae. spinosa türünün Aethionema cinsi içerisinde değerlendirilmesi, Ae. coridifolium tür kümesi içerisinde yer alan tüm taksonların farklı birer takson olarak değerlendirilmesi kuvvetlice desteklenmektedir. Sonuçlar Ae. armenum kompleksi içerisinde değerlendirilen Kayseri-Pınarbaşı, Ankara-Yenice ve Karaman-Ermenek populasyonlarının farklı birer takson olarak tanımlanabileceğini öngörmektedir. In this study, phylogenetic relationships between the Ae. coridifolium aggregata in which involves Ae. coridifolium, Ae. armenum, Ae. grandiflorum var. grandiflorum and var. sintenisii, and their close relatives, Ae. huber-morathii and Ae. karamanicum, assigned into the Aethionema, one of the difficult genus of Cruciferae, were revealed by taxonomical, morphological and molecular methods. The deficiency of descriptions for these taxa given with the Flora of Turkey were also completed. Sequence data from the ITS region were used to determine the phylogenetic relationships of Ae. coridifolium aggregata. Data support the monophyly of the genus Aethionema. The results fully support transferring of Ae. spinosa assigned before in the genus Moriera, to the genus Aethionema and accepting as a seperate taxon of which placed in Ae. coridifolium aggregata. Data also support that Ae. armenum populations distrubuted in Kayseri-Pınarbaşı, Ankara-Yenice and Karaman-Ermenek region should be assigned into different taxa. 49

Bu çalışmanın amacı İçel ili ve Mut ilçesinde yer alan Büyükeğri Dağı'nın florasını tespit etmektir. Çalışma alanı kareleme sistemine göre C4 karesinde yer almaktadır. Bölgeden 2012 yılında 414 bitki örneği toplanmış olup 46 familya, 155 cins ve 255 takson tespit edilmiştir. Taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı şöyledir: Akdeniz elementi 72 (% 28.2), Iran - Turan elementi 39 (% 15.4), Avrupa - Sibirya elementi 6 (% 2.3), geniş yayılışlı 40 (% 15.7) ve fitocoğrafik bölgesi bilinmeyenler 98 (% 38.4)'dir. Endemik takson sayısı 54 (% 21.1)'dir. Çalışma alanında 255 takson Spermatophyta divisiyosuna aittir. Gymnospermae alt divisiyosundan 3, Angiospermae alt divisiyosundan ise 252 takson tespit edilmiştir. Angiospermae alt divisiyosuna ait olan Dicotyledones sınıfında 223, Monocotyledones sınıfından 29 takson tespit edilmiştir. İhtiva ettiği takson sayısı bakımından en büyük familya Compositae (Asteraceae) 33, Leguminosae 26, Cruciferae (Brassicaceae) 23, Labiatae (Lamiaceae) 19, Liliaceae 18, Boraginaceae 17, Caryophyllaceae 14, Ranunculaceae 10, Scrophulariaceae 10 ve Papaveraceae 9'dur. En fazla takson içeren cinsler ise: Centaurea 7, Ornithogalum 7, Astragalus 5, Alyssum 4, Anchusa 4, Alkanna 4, Veronica 4, Papaver 3, Fumaria 3 ve Hesperis 3'dür., This research was carried out to determine the flora of the Büyükeğri Mountain and its surroundings. The research area is in the C4 square according to Grid system. As a result of the exemination of 414 plant specimens collected from the area in 2012. 255 taxa belong to 46 families and 155 genera were determined. The phytogeographic elements are represented as follow: Mediterranean 72 (28.2 %), Irano-Turanian 39 (15.4 %) and Euro-Siberian 6 (2.3 %). 40 (15.7 %) widespread taxa, 98 (3.4 %) taxa are undetermined. The number of endemic taxa is 54 (21.1 %). 255 taxa belong to Spermatophyta. Gymnospermae are represented by 3 taxa, Angiospermae are represented by 252 taxa. The largest families according to the number of taxa in the research area as follows: Compositae (Asteraceae) 33, Leguminosae 26, Cruciferae (Brassicaceae) 23, Labiatae (Lamiaceae) 19, Liliaceae 18, Boraginaceae 17, Caryophyllaceae 14, Ranunculaceae 10, Scrophulariaceae 10 and Papaveraceae 9. The richest genera are as follows: Centaurea 7, Ornithogalum 7, Astragalus 5, Alyssum 4, Anchusa 4, Alkanna 4, Veronica 4, Papaver 3, Fumaria 3 and Hesperis 3., Bu çalışması Selçuk Üniversitesi BAP Koordinatörlüğü tarafından 12101009 nolu proje ile desteklenmiştir.

Brassicaceae (Cruciferae) familyasına ait olan Aethionema R.Br. cinsi Türkiye' de 44 türle temsil edilmektedir. Bu çalışmanın temel amacı, kromozom sayı ve morfolojisiyle ilgili oldukça sınırlı sayıda çalışma yapılmış olan Aethionema cinsinin, Konya ve çevresinde yetişen taksonlarının kromozom sayılarını belirlemek ve temel kromozom sayısını saptamaktır. Aethionema R. Br. cinsine ait beş taksonun kromozom sayıları ezme preperasyon metodu ile incelenmiştir. Bu araştırmada, Aethionema arabicum, Ae. cordatum, Ae. oppositifolium, Ae. schistosum ve Ae. dumanii türlerinin kromozom sayı ve morfolojileri incelenmiştir. İncelenen taksonların somatik kromozom sayıları Aethionema arabicum türünde 2n = 22, Ae. cordatum türünde 2n = 48, Ae. oppositifolium türünde 2n = 14, Ae. schistosum türünde 2n = 24 ve Ae. dumanii türünde 2n = 36 olarak tespit edilmiştir. Hiçbir taksonda satellitli metafaz kromozomu gözlenmemiştir., The genus Aethionema R. Br. belonging to family Brassicaceae is represented by 44 species in Turkey. In this study, five taxa of the genus Aethionema R. Br. were morphologically and cytotaxonomically investigated. Root tips acquired from the seed samples by germination were prepared as squashed preparation for chromosome observation. In this study, Aethionema arabicum, Ae. cordatum, Ae. oppositifolium, Ae. schistosum, Ae. dumani were investigated in terms of chromosome morphology. The somatic chromosome numbers of Aethionema arabicum 2n = 22, Ae. cordatum 2n = 48, Ae. oppositifolium 2n = 14, Ae. schistosum 2n = 24 and Ae. dumanii 2n = 36 were determined. Satellite metaphase chromosome wasn?t observed.

Bu çalışmada, Türkiye'de yayılış gösteren bazı Vicia türleri arasındaki akrabalık ilişkileri ISSR- PCR yöntemiyle araştırılmıştır. Araştırma konusu olan türler Vicia sativa, V. cracca, V. hybrida ve V. palaestina'dır. V. sativa ve V. cracca oldukça kompleks türlerdir ve çok sayıda alt tür ve varyete içerirler. Bu türlerin tür altı kategorideki taksonları arasındaki ilişkiler araştırmamızın ana konusu olmuştur. Çalışmada analizler için V. hybrida ve V. palaestina türleri dış grup olarak seçilmiştir. Bu çalışmanın sonucunda toplam 31 primer denenmiştir. 9 primer tüm taksonlara cevap vermiştir. Taksonlar arasındaki ilişkileri gösteren dendrogramlar BİO-PROFİL BİO1-D++ programı aracılığı ile elde edilmiştir. Finalde kombine edilen verilere göre türler arasındaki Jaccard benzerlik indeksinin 0.61-0.84 arasında değiştiği saptanmıştır. Sonuç olarak, tüm türler dendrograma göre anlamlı bir biçimde birbirinden ayrılmış ve aralarındaki genetik ilişkiler ortaya çıkarılmıştır., In this study, the relationship of naturally growing some Vicia species in Turkey was researched by ISSR-PCR methods. The species researched are V. sativa, Vicia cracca, V. hybrida ve V. palaestina. V. sativa and V. cracca are very complex species and they including too many subspecies and varieties in level of sub special category. The main aim of our study has been to detect the relationship and interactions of the studied species. In this study, Vicia hybrida and V. palaestina have been selected as outer group for analyses. In result of this study, totally 31 primer have been tested but 9 primers have only answered to all studied taxa. The dendograms which display the relationship between the studied taxa have been obtained via BIO -PROFIL BIO1-D++ programme. Finally, Jaccard similarity index among studied species has been detected at interval of 0.61 and 0.84. As a result, all species studied have been separated meaningfully according to final dendogram and genetically relationships among them have been carried out.

Ülkemizde Centaurea cinsi içinde oldukça fazla sayıda lokal yayılış gösteren ve nesli tehdit altında endemik tür olmasına rağmen bu türlerin gen havuzlarının ne derecede genetik çeşitliliğe sahip olduğu hakkında hiçbir bilgi yoktur. Çalışmanın temel amacı, ilk olarak 1845 yılında Konya civarından keşfedilen ve şu anda tehlike altında olan C. lycaonica Boiss. & Heldr. türünün populasyon içi genetik çeşitliliğini moleküler yöntemlerle belirlemektir. Bu çalışmada, Konya çevresinde yayılış gösteren lokal endemik türlerden birisi olan C. lycaonica' nın doğal populasyonundaki bireyler arasındaki genetik farklılık düzeyini belirlemek ve populasyon içerisindeki polimorfizmi tespit etmek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, genetik çeşitliliğin belirlenmesinde tek bir populasyondan rasgele örneklenen 30 birey üzerinde 6 RAPD markörü kullanılarak, toplam 84 adet bant elde edilmiştir. Bunlardan 61 tanesi polimorfik (% 73) ve 23 tanesi monomorfik (% 27) olarak tespit edilmiştir. Polimorfizm oranı OPG2 ve OPB19 primerleri ile % 85, OPB17 ve OPB8 primerleri ile % 75 oranında tespit edilmiştir. En düşük polimorfizme sahip olan OPB7 primerinde bu oran % 46'dır. Buna göre populasyon içindeki bireyler arasında toplam % 73 oranında polimorfizm tespit edilmiştir. Sonuç olarak, bireyler arasında genetik çeşitliliğin oldukça yüksek olması onların doğal seleksiyona karşı gelecekte ciddi manada bir direnç sergileyeceğini gösterse de yakın gelecekte bu türlerin in vivo ve in vitro şartlar altında korunmaları gerekmektedir., Although the genus Centaurea has numerous local and threatened endemic species in our country, we have not any information on gene repository and the level of genetic diversity of these species. The aim of this study is to define the genetic diversity in the population of threatened C. lycaonica species, firstly discovered in 1845 in Konya region. In this research, It was purposed to detect the level of genetic differences among individuals and to determine the polymorphism in natural population of C. lycaonica. For this goal, a total of 84 tracks were obtained using six RAPD markers on the randomly sampling of 30 individuals of the population. 61 tracks were polymorphic (73 %) and 23 tracks were monomorphic (27 %). The most polymorphic ratio is 85 % in OPG2 and OPB19, the following primers are OPG17 and OPB8 (75 %). The lowest polymorphic ratio is 46 % in OPB7. As a result, it was found out that the polymorphism ratio of individuals in this population was 73 %. Although this result showed that this population have well enough genetic resistance to survive in his area, it was necessary that these population should be preserved by in vivo and in vitro methods in future.

Mastitis, sütçülük işletmelerinde giderlerin artması ve süt veriminin azalması gibi sonuçlara yol açarak önemli ekonomik kayıplara sebep olan yangısal bir bozukluktur. Staphylococcus aureus, mastitis`e sebep olan etken organizmalar arasında ilk sıralarda yer alır. Bu çalışmada, Konya Bölgesi'ndeki mastitisli ineklerden izole edilen 44 S. aureus ve yedi S. intermedius suşunun akrabalık derecelerinin REP-PCR yöntemi ile belirlenmesi amaçlanmıştır. REP-PCR sonucunda 500-3000 bp büyüklüklerinde ve 2-6 arasında değişen sayılarda bantlar gözlemlenmiştir. Bu REP profillerine göre çıkarılan dendrogramda S. aureus ve S. intermedius suşları arasındaki genetik akrabalık %9-82 oranında bulunmuştur., Mastitis is an inflammatory anomaly which results economic losses by factors like increase in prices at small dairies and decrease in milk production. Staphylococcus aureus is one the most effective factors which cause mastitis disease. The aim of this study was to determine of the relationship degree by REP-PCR between 44 S. aureus and seven S. intermedius strains isolated from bovines mastitis from Konya region. As a result, 500-3000 bp sized, 2-6 REP-PCR bands were observed. After obtaining a dendrogram from these REP profiles, it is determined that the relationship between S. aures and S. intermedius was 9-82.