Search

WOS: 000474456600002 Vaiproic acid (VPA) is one of the most frequently prescribed antiepileptic drugs for idiopathic generalized epilepsy, chronic or migraine headache, and bipolar disorder; however concerns about teratogenic effects have resulted in limited usage of the drug in women of childbearing potential. The aim of this review was to assess the current status of recommendations for the use of VPA according to international drug commissions and other recent reports.

WOS: 000438304900009 Women diagnosed with epilepsy must be followed by a neurologist as well as an obstetrician in the pre-pregnancy, pregnancy, birth, and puerperal periods. There are no indications for cesarean section or induced birth in epileptic patients, with the exception of some special cases, but in daily practice, cesarean section is routinely performed and these cases are referred to tertiary epilepsy centers. Likewise, with-drawal or unnecessary dose adjustment of antiepileptic drugs in breastfeeding mothers can cause adverse effects in the infant and the mother. The aim of this article is to minimize misjudgments that affect the quality of life of patients by increasing awareness of the genuine needs of pregnant women diagnosed with epilepsy during the birth and postpartum periods.

WOS: 000438303700004 Objectives: Sudden unexpected death in epilepsy (SUDEP) is attributed to peri-ictal cardiopulmonary abnormalities. In the present study, epilepsy patients on monotherapy (carbamazepine [CBZ], oxcarbazepine [OXZ], valproic acid [VPA]) were compared with a healthy control group to investigate the effects of epilepsy and various antiepileptic drugs on QTmax, QTmin, and QTd. Methods: Seventy eight (51.3% females) epilepsy patients with a mean age of 32.7 +/- 11.4 (range, 17-63) years and 71 (56.3% female) healthy subjects with a mean age of 36.3 +/- 13.6 (range, 18-64) years participated in the study. The shorter and longer QT were measured by electrocardiography (ECG) and then differences between them (QTd) were calculated. SPSS for Windows 21.0 package software was used to compare the findings between groups. Results: QTmin (p

WOS: 000426503600014 The color change in urine may result from various factors such as drugs, stains, foods, infections, metabolic diseases and structural abnormalities. When Status Epilepticus can not be controlled with the benzodiazepine and at least one antiepileptic drug treatments, it is defined as refractory status epilepticus. Propofol, which is a drug that may be used for the treatment of refractory status epilepticus. We present a 28-year-old male with refractory status epilepticus who experienced a color change in urine to green due to propofol infusion. Green urine discoloration is a benign and very rare side effect of propofol.

In this study, identification of epilepsy prevalence, epilepsypatients’ demographical data and epilepsy risk factors in the Adanacity centre is aimed. Methods: This is a community-basedcross-sectional study, and by using “proportional stratifiedsampling method”, target population of 7052 people was identifiedwith considering Adana city center population. Three districts,reflecting general socioeconomic status, are identified by usingrandom sampling method. One doctor and two pollsters filled surveyforms by face to face interviews. When the target population of 7052people was reached, the study was terminated. Pre-diagnosed epilepsypatients and participants who are more likely to be diagnosed withthe epilepsy in the future, because of their history features, areinvited to our clinic for further surveys and investigations.Results: Out of 7052 participants who were face to faceinterviewed, 3577 of them were male (50,7%) and 3475 were female(49,3%). 52 of the participants were epilepsy patients and activeprevalence of the epilepsy was found as 0,7%. 31 of the 52 patientswere male (59,6%), 21 of the 52 patients were female (40,4%).Prevalence of the epilepsy in the high, medium and low socioeconomicstatus districts were 0,3%, 0,7% and 1,4% respectively. As thesocioeconomic level decreased, the prevalence of epilepsy increasedand the results were statistically significant. (p, Bu çalışmada, Adana il merkezinde epilepsi prevalansı, hastalarındemografik verileri ve epilepsi gelişimindeki risk faktörlerininbelirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Çalışma,toplum temelli kesitsel olarak planlandı ve Adana il merkezi nüfusuüzerinden ‘'orantılı tabakalı örneklem yöntemi'' kullanılarakhedef nüfus 7052 kişi olarak belirlendi. Toplumun, sosyoekonomikdüzeyini yansıtacak şekilde rastgele örneklem yöntemi ile üçmahalle belirlendi. Hazırlanan anket formları bir doktor ve ikianketör tarafından yüz yüze görüşme yöntemi ile dolduruldu.Hedef nüfus olan 7052 kişiye ulaşıldığında çalışmasonlandırıldı. Daha önceden epilepsi tanısı almış olan veyaöykü özellikleri ile epilepsi olabilecek olan grup, hazırlanandiğer anket formlarının doldurularak ileri tetkiklerin yapılmasıiçin kliniğimize davet edildi. Bulgular: Anket formudoldurulan 7052 kişinin, 3577'si erkek (%50,7), 3475'i (%49,3)kadındı. Taranan nüfus içerisinde 52 kişi epilepsi olaraktanındı ve aktif epilepsi prevalansı %0,7 olarak bulundu.Epilepsi tespit edilen grubun 31'i (%59,6) erkek 21'i (%40,4) isekadındı. Sosyoekonomik durumu yüksek olan mahallede prevalans %0,3sosyoekonomik durumu orta düzeyde olan mahallede %0,7 vesosyoekonomik durumu düşük olan mahallede ise prevalans %1,4olarak bulundu. Sosyoekonomik düzey düştükçe, epilepsiprevalansında artış saptandı ve bulgular istatiksel olarakanlamlı bulundu (p

WOS: 000438988100007 Priapism is defined as a prolonged and persistent, painful erection of the penis without sexual stimulation. There have been a few case report of priapism resulting from the use of sodium valproate and topiramate. In our case, a 15-year-old male patient with partial seizures was treated with levetiracetam 1000 mg/day. Stuttering priapism was reported in the first week of treatment, which improved with drug withdrawal. To the best of our knowledge, there is no case report of a similar complication with levetiracetam.

Epileptik nöbet (EN) ve non epileptik psikojen nöbet (NEPN), nöroloji pratiği içerisinde tanı karmaşasının en sık yaşandığı klinik durumlardan biridir. Yanlış tanı, uzun yıllar sürebilen yanlış tedavi rejimlerine, ilaç yan etkilerine, ek mali yüklere ve sosyal yaşamda olumsuz etkilere yol açmaktadır. EN ve NEPN ayırıcı tanısı, nöroloji kliniklerinin yanı sıra aile sağlığı merkezlerinde de sıkça karşılaşılan problemlerin başında gelmektedir. Hasta ve yakınlarından alınan dikkatli öykü, ayrıntılı nörolojik muayene doğru tanı ve tedaviye ulaşmada oldukça önemlidir. Bu derlemede, aile sağlığı merkezlerinde EN ve NEPN ayırıcı tanısında kullanılabilecek semptom ve bulguların güncel literatür bilgisi ışığında gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.

Reflex epilepsies are induced by specific stimulants. Stimulants could be simple or complex as well as from intrinsic or extrinsic sources. The prevelance of reflex epilepsies among epilepsy patients is 4-7%. The most common form is photosensitive epilepsy. The treatment is composed of primarily avoidance from the inducer and usage of antiepileptic drugs., Refleks epilepsiler, spesifik uyaranlarla tetiklenen nöbetlerdir. Uyaranlar basit ya da kompleks olabileceği gibi intrinsek veya ekstrensek kaynaklı olabilir. Epilepsili hastalar arasında refleks epilepsilerin prevalansı % 4-7 dir. En sık görülen tipini fotosensitif epilepsiler oluşturmaktadır. Tedavide öncelikle uyaranlardan kaçınmak yanı sıra antiepileptik ilaçların da kullanılması gerekebilir.

WOS: 000390945000007 Progressive myoclonic epilepsies are a devastating group of rare disorders. The case of a young man who presented with a late-diagnosed nephrotic syndrome, progressive myoclonic seizures with action myoclonus, is described in the present report. He was the fifth child of a consanguineous marriage, and there was no familial history of nephrotic syndrome or end-stage renal failure. Renal biopsy showed focal segmental glomerulosclerosis with collapsing glomerulopathy. The patient died at 25 years of age in a context of end-stage renal function consistent with nephrotic syndrome.

Syncope is defined as a transient loss of consciousness due to sudden temporary decline in cerebral perfusion. Cough syncope is classically seen in middle aged obese men with obstructive pulmonary disease. In patients that use Angiotensin converting enzyme (ACE) inhibitors, a dry persistent cough can emerge due to the side effects of this medication. Seventy years old male patient that use ACE inhibitor for hypertension accepted to the clinic with the complaint of syncope. A bout of coughing has developed during electroencephalography recording and 10 seconds in duration of subcortical like epileptiform discharges were viewed. The ACE inhibitor the patient was receiving was replaced with calcium channel blocker and no complaint was observed during the follow up period., Senkop, serebral perfüzyonun aniden geçici olarak düşmesiyle ortaya çıkan geçici bilinç kaybı olarak tanımlanır. Obstrüktif akciğer hastalığı olan orta yaşlı obez erkeklerde öksürüğe bağlı senkop klasik olarak görülmektedir. Anjiyotensin konverting enzim (ACE) inhibitörü kullanan hastalarda bu ilacın yan etkisi olarak kalıcı kuru öksürük görülebilmektedir. Hipertansiyon tedavisi için ACE inhibitörü kullanan yetmiş yaşındaki erkek hasta senkop şikayeti ile kliniğe kabul edildi. Elektroensefalografi kaydı sırasında bir öksürük nöbeti gelişti ve süresi 10 saniye olan subkortikal benzeri epileptiform deşarjlar görüldü. Hastanın kullandığı ACE inhibitörü kalsiyum kanal blokörleri ile değiştirildiğinde takip periyodunda herhangi bir komplikasyona rastlanmadı.

Background and aim: In this study, the frequency of subclinical hepatic encephalopathy in cirrhotic patients was investigated. Methods: Seventy five cirrhotic patients and 75 healthy controls of the same age, sex and education level were included. In order to diagnose subclinical hepatic encephalopathy, the number connection test-A as a psychometric test, and somatosensory evoked potential, visual evoked potential and Brain-stem auditory-evoked potential as electrophsiological tests were used. Electroencephalography and magnetic resonance imaging procedures were performed on each patient. Results: Abnormal results for number connection test-A, somatosensory evoked potential, brainstem auditory-evoked potantial and visual evoked potential were 23%, 44%, 2.7% and 2.7% respectively. The frequency of abnormality as diagnosed by electroencepholography and magnetic resonance imaging were 5.3% and 32% respectively. The results indicated that subclinical hepatic encephalopathy was potentially present in some cirrhotic patients and that some of them might progress to overt hepatic coma. Conclusions: Periodic follow-up of these patients is necessary due to the negative effects that subclinical hepatic encephalopathy may have on physical tasks such as driving and manual work., Giriş ve amaç: Bu çalışmada sirozlu hastalarda subklinik hepatik ensefalopati sıklığı araştırıldı. Gereç ve yöntem: Çalışma 75 sirozlu olgu ile bu olgularla benzer yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyinde olan sağlıklı 75 olguda yapıldı. Subklinik hepatik ensefalopati sıklığını saptamak için psikometrik testlerden Number Connection Test ile elekrofizyolojik testlerden somatosensoriel uyarılmış potansiyel, görsel uyarılmış potansiyel ve beyinsapı uyarılmış potansiyel testleri uygulandı. Ayrıca bu hastalara görüntüleme yöntemlerden elektroensefalografi ve “magnetic rezonans imaging” incelemeleri yapıldı. Bulgular: Psikometrik testlerden Number Connection Test %22, elektrofizyolojik testlerden somatosensoriel uyarılmış potansiyel % 44, beyinsapı uyarılmış potansiyel % 2.7 ve görsel uyarılmış potansiyel % 2.7 olguda anormal bulgu verdi. Görüntüleme yöntemlerinden elektroensefalografi % 5.3 ve magnetic rezonans imaging % 32 olguda anormal bulundu. Bu sonuçlar aşikar ensefalopati olmaksızın sirozlu hastaların bir kısmında subklinik hepatik ensefalopatinin mevcut olduğunu ve bu olguların kolaylıkla karaciğer komasına girebileceklerini düşündürmektedir. Sonuç: Kanımızca özellikle motorlu araç kullanımı, makina işletme gibi ağır sorumluluk gerektiren işlerde çalışan sirozlu hastalarda subklinik hepatik ensefalopatinin araştırılması, tedavi edilmesi ve bu olguların daha yakından izlenmesi gerekmektedir.

29th International Epilepsy Congress -- AUG 28-SEP 01, 2011 -- Rome, ITALY WOS: 000294217200070 …

Fibromuscular dysplasia (FMD), which usually affects middle-aged and older women, is a non-atheromatous and non-inflammatory angiopathy. Definitive diagnosis is made only by angiography showing classic string-of-beads appearance. In this article, we present a patient with acute ischemic stroke due to FMD who was successfully treated with thrombolytic therapy as well as to revise the approach to FMD in the light of the literature.

We prospectively reviewed the healing period of 29 patients with carpal tunnel syndrome treated surgically between 1990-1994. We compared both preoperative and postoperative clinical and electrodiagnostic findings. Of these patients, 27 (92%) were female and 2 (8%) male. The mean age was 46.9 years. We performed carpal tunnel decompression for 33 hands of 29 patients. The mean follow up time was 12.2 months (3 to 41 months). In conclusion: the subjective signs of the carpal tunnel syndrome improved in a short time, but the improvement of the electrophysiological changes took more time exceeding 6 months after the carpal tunnel release., Bu çalışmada 1990-1994 tarihleri arasında Karpal Tünel Sendromu (KTS) tanısı konularak cerrahi tedavi yapılan hastalarda postoperatif iyileşme hızı prospektif olarak incelendi. Bu amaçla olgularımızın preoperatif ve postoperatif klinik muayene ve elektronörografik (ENG) bulguları karşılaştınldı. Çalışmaya alınan 29 hastanın 33 eline KTS dekompresyon ameliyatı yapıldı. Hastalarımızın 27 (%93)'si kadın, 2 (%7)'si erkek olup ortaIama yaş 46.9 olarak bulundu. Ortalama takip süresi 12.2 (3-41 ) aydı. Olguların tamamına yakınında dekompresyon sonrası subjektif bulguların kısa sürede iyileşmesine karşın, elektrofizyolojik iyileşmenin daha geç ve özellikle 6. ay dolayında belirginleştiği görüldü.

WOS: 000318549800004 Acute confusional state is a change of mental status with sudden onset and fluctuating course. This study was aimed at determining the frequency of ACS that appears at early (acute) stage of stroke, its predisposing factors, and its impact on prognosis. Material and Method: 150 cases were included in this study which was performed prospectively. ACS was diagnosed on the basis of DSM-IV criteria and of Delirium Rating Scale. Pre-stroke cognitive functions were evaluated according to Informant Questionnaire on Cognitive Decline in Elderly scoring. White matter hyperintensities detected on cerebral magnetic resonance imaging were classified according to Cholinergic Hyperintensities Pathway Scale scoring. Results: The rate of ACS was determined as 28% in cases who experienced stroke. Advanced age, presence of cognitive decline, use of anticholinergic drugs during pre-stroke period and in acute stage, ischemic heart disease, hemorrhagic stroke, concomitant, infectious and metabolic problems, concurrent neglect and/or anosognosia phenomenon, advanced stage leukoaraiosis, high National Institute of Health Stroke Scale, Colinergic Hyperintensities Pathway Scale and Informant Questionnaire on Cognitive Decline in Elderly scores increase the possibility of entering acute confusional state. Functional and vital prognoses follow a poorer course in those who enter ACS than in those who do not. Conclusion: Cases who experienced stroke should be monitored closely, particularly in acute stage, with respect to cognitive changes. In the acute stage of stroke, diagnosing and treating metabolic and infectious problems that may cause ACS, and avoiding as much as possible anticholinergic medications is (are) important in terms of preventing the manifestation.

Computerized tomography and magnetic resonance imaging allow the accurate diagnosis in stroke and distinction of ischemic from hemorrhagic lesions. However, clinical diagnosis is still critical where neuroimaging techniques are not available, especially to establish first‐aid measures in a stroke patient. In this prospective study of 300 patients with stroke, the diagnosis of ischemic and hemorrhagic strokes was made as an informal bedside diagnosis prior to neuroimaging. The accuracy of bedside diagnosis was also compared with the results of the Allen and Siriraj stroke scores. Then, the reliability of these scores and our informal bedside diagnosis, along with the final diagnosis, were compared with each other. Our informal bedside diagnosis was correct in 250 of the 300 patients (83.3%). The diagnostic sensitivity and positive predictive value (PPV) of bedside diagnosis for ischemic stroke were 87.8% and 86.0% and for intracerebral hemorrhage 75.7% and 78.5%, respectively. Sensitivity and PPV for every cut‐off value of the Allen and Siriraj stroke scores were less than that of sensitivity and PPV of informal bedside diagnosis. When the receiver operating curves obtained from the Allen and Siriraj stroke scores were compared, the Allen stroke score was found to be a better predictor in the final diagnosis. Our data suggest that an informal bedside diagnoses is as good as diagnoses made on certain intracerebral hemorrhages and on certain ischemic strokes by the Siriraj and Allen stroke scores; when compared, the Allen score seems to be better than the Siriraj stroke score. Hence, the use of both scores is recommended in epidemiologic studies as a screening tool as suggested by previous studies employing other diagnostic tools in clinics.

Background and Design.- Reflex sympathetic dystrophy syndrome is a disorder characterized by pain, edema, discoloration and autonomic abnormalities. Its etiopathogenesis is not completely determined. A 31-year-old male was admitted to our department with complaints of edema, pain, motion limitation and skin color changes in his right foot and ankle of it that is started 3 months ago. He had a history of recurrent ulcers in the mouth for 3 years and working in cast iron factory for 19 years, and we learned that the same limb of him was exposed to a trauma. In neurological examination; paresis, hypoesthesia, allodynic and hyperpathic pain were detected in the right lower limb. Electrophysiological study showed mixt type polyneuropathy. Heavy metal intoxication, collagen tissue diseases, endocrinopathies and malignant conditions were excluded. Although there was a history of a mild trauma to that limb and we know that nerve injuries play a role in the etiopathogenesis of reflex sympathetic dystrophy syndrome, a question comes to the mind about whether polyneuropathies can cause this syndrome. Background and Design.- Reflex sympathetic dystrophy syndrome is a disorder characterized by pain, edema, discoloration and autonomic abnormalities. Its etiopathogenesis is not completely determined. A 31-year-old male was admitted to our department with complaints of edema, pain, motion limitation and skin color changes in his right foot and ankle of it that is started 3 months ago. He had a history of recurrent ulcers in the mouth for 3 years and working in cast iron factory for 19 years, and we learned that the same limb of him was exposed to a trauma. In neurological examination; paresis, hypoesthesia, allodynic and hyperpathic pain were detected in the right lower limb. Electrophysiological study showed mixt type polyneuropathy. Heavy metal intoxication, collagen tissue diseases, endocrinopathies and malignant conditions were excluded. Although there was a history of a mild trauma to that limb and we know that nerve injuries play a role in the etiopathogenesis of reflex sympathetic dystrophy syndrome, a question comes to the mind about whether polyneuropathies can cause this syndrome.

Distal tubular acidosis is a metabolic disorder which is characterized by hypokalemia, hyperchloremic metabolic acidosis, urine pH above 5.8. These findings may be accompanied by hypercalciuria, nephrocalcinosis, nephrolithiasis, deafness, osteomalacia, or rickets. Whereas hypokalemia is frequently seen in renal tubular acidosis weakness due to hypokalemia is rarely seen. In this article, a sporadic case who was admitted to our clinic with the complaint of weakness and diagnosed as hypokalemia secondary to distal renal tubular acidosis was presented., Distal renal tubüler asidoz; hipokalemi, hiperkloremik metabolik asidoz ve idrar pH'sının 5.8'in üzerinde olması ile karakterize metabolik bir hastalıktır. Bu bulgulara hiperkalsüri, nefrokalsinozis, nefrolitiazis, sağırlık, osteomalazi veya rikets bulguları eşlik edebilir. Renal tübüler asidozda laboratuvar bulgusu olarak hipokalemi sık görülmesine karşın, bu eksikliğin klinik bulgusu olan güçsüzlük nadir görülmektedir. Bu makalede polikliniğimize güçsüzlük yakınması ile başvuran ve etyolojik taramalar sonucu distal renal tübüler asidoza sekonder hipokalemi tesbit edilen sporadik bir olgu sunulmuştur.

Amaç: Okskarbazepin nöropatik ağrıların tedavisinde kullanılan bir ilaçtır. Sıçan sural sinirlerinde yapılan bu çalışmada, okskarbazepin'in bileşik sinir aksiyon potansiyeli (BAP) amplitüdüne ve nöropatik ağrılarda önemli bir rolü olan depolarize edici art potansiyellere etkisi incelendi. Materyal ve Metod: Araştırmalar, elektrofizyolojik bir yöntem olan sukroz-gap tekniği ile Wistar türü sıçanların izole sural sinirlerinde yapıldı. 0,1, 0,2, 0,4 ve 0,8 mM konsantrasyonlarındaki okskarbazepin'in, BAP ve 2 mM 4-aminopiridin (4-ap) ile oluşturulan art potansiyellere etkisi araştırıldı. Bulgular: Okskarbazepin tüm konsantrasyonlarında BAP genliğini konsantrasyon-frekans bağımlı olarak anlamlı azaltarak yükselme ve ½ düşme süresini uzattı (P

WOS: 000263392500013 Although it had long been observed that psychiatric disorders occur in patients with epilepsy, it was only in the 19th century that those were understood and classified. Having been demonstrated in the literature for the last 50 years, forced normalization (alternative psychosis, paradoxical normalization) is a phenomenon that emerges in patients diagnosed with epilepsy. Landolt described it as "a phenomenon characterized by the relative or complete normalization of EEG findings, compared to the previous ones after the occurrence of psychotic states." The psychiatric disorders reported are mostly psychoses, however, "prepsychotic dysphoria" (insomnia, irritability, anxiety), hysteria, and hypochondriasis as well as mood disorders (depression, mania) have also been reported. The pathogenic mechanisms and neurobiological processes that cause this phenomenon have riot yet entirely understood. Moreover, there is lack of information on the incidence of this phenomenon. in this report, the potential pathogenic mechanisms, clinical features, and the diagnosis of forced normalization that is generally assessed by neurologists, yet is also attracting the attention of psychiatrists with the increasing number of cases reported recently, will be reviewed.

Giriş ve Amaç: Epilepsi, sık görülen kronik nörolojik hastalıklardan biridir. Epilepsi tanısı olan bireylerde, hormonal değişiklikler ve üreme fonksiyonlarında anormallikler ortaya çıkabilmektedir. Çalışmamızda epilepsi tanılı, antiepileptik ilaç alan erkek hastalarda üreme fonksiyonları ve doğan çocuklarında anormallik araştırıldı.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı Epilepsi polikliniğinde takip edilen 52 erkek epilepsili hasta alındı. Olguların öyküleri alınarak nörolojik muayeneleri tamamlandı. Hastalara IIEF (Uluslararası Erektil İşlev Formu) ve Beck Depresyon Ölçeği uygulandı. Serum serum testesteron, luteinize edici hormon (LH), folikül stimulan hormon (FSH), prolaktin (PRL) ve estrojen düzeyleri bakıldı. Ayrıca serum açlık kan şekeri, karaciğer fonksiyon testleri, böbrek fonksiyon testleri, sodyum düzeyleri, tiroid fonksiyon testleri ve B12 serum düzeylerine bakıldı. Son 6 ay içerisinde çekilmiş EEG (elektroensefalografi) incelemeleri ve takipleri sırasında çekilmiş serebral görüntülemeleri retrospektif olarak değerlendirildi. Verilerin istatistiksel analizi için SPSS programı 20.0 sürüm kullanıldı.Bulgular: Çalışmamızda epilepsi tanılı erkek hastalarda erektil disfonksiyon prevalansı % 63,5 bulundu. Antiepileptik ilaç tedavisi sonrası erektil disfonksiyon geliştiğini belirten hastaların oranı % 40,4 dır. Politerapi alan hastaların depresyon açısından daha yüksek risk altında olduğu saptandı. Depresif bozukluğu olan hastalarda erektil disfonksiyon belirlenirken (r:-0,568), nöbetleri kontrol altında olmayan hastaların daha depresif olduğu görüldü (p:0,044). Politerapi alan hastalarda estrojen düzeyi daha yüksek (p:0,013), luteinize edici hormon (LH) düzeyi ise daha düşük bulundu. Olguların çocuklarının 7'sinde anormallik (3 çocukta epilepsi, 1 çocukta patent foramen ovale, 1 çocukta undervirilize male, 1 çocukta guatr ve 1 çocukta da konjenital miyotoni) gözlendi.Sonuç: Epilepsi tanılı erkek hastaların çocuklarında konjenital malformasyon/anormallik gelişebileceği gözardı edilmemelidir. Dikkatli bir risk değerlendirmesi sonucunda hasta ve yakınlarına gerekli destek ve bilgi yol gösterici alacaktır.Anahtar Sözcükler: Epilepsi, hormon, malformasyon Introduction and Objective: Epilepsy is one of the most common chronic neurological diseases. Hormonal changes and abnormalities in reproductive function may occur in patients with epilepsy. In this study, we aimed to investigate abnormalities in reproductive functions in male patients with epilepsy under antiepiletic treatment and the abnormalities in their children.Method: Fifty two male patients with epilepsy followed at Epilepsy Outpatient Clinic at Deparment of Neurology Cukurova University were included in this study. Medical history and completed neurological examination were performed in all patients. IIEF (International Index of Erectile Function) and Beck depression scale were filled out by each patient. Testosterone, luteinizing hormone (LH), follicle stimulated hormone (FSH), prolactin (PRL) and estrogen levels in serum were studied. Serum fasting blood glucose, liver function tests, renal function tests, sodium levels, thyroid function tests, B12 levels were also checked. EEG performed within last 6 months and cerebral imaging performed anytime during follow-up period were evaluated retrospectively. For statistical evaluation SPSS 20.0 program was used.Results: In our study, the prevalence of erectile dysfunction was 63.5% in male patients with epilepsy. 40,4 % of the patients developed erectile dysfunction after antiepileptic drug use. Patients on polytherapy were found to have higher risk for depression. In patients with depressive disorder, erectile dysfunction was prominent (r:-0,568). Moreover patients with intractable seizures more depressed (p:0,044). In patients with polytherapy estrogen levels were higher while luteinizing hormone (LH) levels were lower. As for the children of these patients, 7 had several abnormalities (epilepsy in 3, patent foramen ovale in 1, undervirilize male in 1, goitre in 1, congenital myotonia in 1). Conclusion: The possibility of congenital malformation and abnormalities in the children of male patients with epilepsy should not be overlooked. Patients and their relatives should be provided with necessary support and information after careful risk assessment. Key words: Epilepsy, hormone, malformation 75

Giriş ve amaç: Serebrovasküler Hastalıklar, özellikle ileri yaşlarda olmak üzere, semptomatik epilepsilerin patogenezinde önemli bir yere sahiptir. Çalışmada Serebrovasküler hastalık sonrası gelişen erken ve geç başlangıçlı epileptik nöbetlerin sıklığını ve prognozunu belirlemeyi amaçladık.Gereç ve yöntem: Retrospektif olarak yapılan çalışmada akut serebrovasküler hastalık tanısı alan 1789 hastanın Nöroloji arşiv dosyası tarandı ve epileptik nöbet geçirdiği tespit edilen 188 hasta çalışmaya dahil edildi. Dosyalardan anamnez, özgeçmiş, demografik özellikler, nörolojik muayene, inme geçirme yaşı, inme tipi ve etyolojisi, MRG veya BBT bulgularına göre inme lateralizasyonu, lezyonların topografik değerlendirmesi, EEG bulguları, nöbet başlangıç zamanı, nöbet tipi ve sıklığı, almakta oldukları antiepileptik tedavi, tedavi sonrası nöbet sıklığına göre prognoz bilgileri kayıt edildi. İnme tipleri iskemik ve hemorajik olarak sınıflandırıldı. İskemik inme alt tipleri TOAST sınıflamasına göre değerlendirildi. İnme sonrası nöbet geçiren hastalar erken ve geç dönem nöbet grubu olmak üzere iki grup oluşturuldu. İnme sonrası ilk 15 günde nöbet geçirenler erken başlangıçlı nöbet grubu, 16. gün ve sonrasında nöbet geçirenler ise geç başlangıçlı nöbet grubu olarak değerlendirildi. Erken ve geç dönem nöbet grupları, sıklık, yaş ve cinsiyet, inme tipi ve etyolojisi, nöroradyolojik bulgular, EEG bulguları, antiepileptik tedaviler ve tedavi sonrası prognoz açısından karşılaştırıldı.Bulgular: İki grup birlikte değerlendirildiğinde inme sonrası nöbet sıklığı % 10,5 bulundu. Ancak inme sonrası erken başlangıçlı nöbet sıklığı % 5,1, geç başlangıçlı nöbet sıklığı % 5,4 olarak saptandı. İskemik inme sonrası nöbet sıklığı % 10,2, hemorajik inme sonrası nöbet sıklığı % 11,4 bulundu. Erken başlangıçlı nöbet sıklığı iskemik inme sonrası % 4,9, hemorajik inme sonrası % 5,7; geç başlangıçlı nöbet sıklığı iskemik inme sonrası % 5,3, hemorajik inme sonrası % 5,7 olarak saptandı. Kırkaltı (% 56,1) kadın hastada erken dönemde, 36 (% 43,9) kadın hastada geç dönemde; 45 (% 42,5) erkek hastada erken dönemde, 61 (% 57,5) erkek hastada ise nöbetlerin geç dönemde başladığı görüldü. İskemik inme etyolojisinde erken (% 26,3) ve geç dönem nöbet grubunda (% 27,8) en fazla büyük arter aterosklerozu tespit edildi. Erken nöbet grubunda sağ hemisfer (% 42,9), geç nöbet grubunda ise sol hemisfer tutulumu (% 51,5) daha sık bulundu. % 91,4 oranında lober tutulum, % 62,7 oranında MCA tutulumu tespit edildi. 17 hasta (% 9,5) status epileptikus tanısı aldı, bu hastaların 13'ü erken başlangıçlı nöbet grubundaydı. Hastaların % 90,5'inde monoterapi ile nöbetler tam ya da kısmi olarak kontrol altına alındı.Sonuçlar: İnme sonrası nöbetlerin en sık 60 yaş üstünde ortaya çıktığı ve çoklukla monoterapi ile kontrol altına alındığı görülmüştür. İnme sonrası geç başlangıçlı nöbetlerin göreceli olarak daha sık görüldüğü, erken ve geç başlangıçlı nöbetlerin hemorajik inmede daha sık olduğu dikkati çekmiştir. Erken ve geç başlangıçlı nöbet oluşumunda lober-multilober, unilateral, supratentoryel tutulum, anterior sirkülasyon ve MCA tutulumu risk faktörleri arasındadır ve her iki grupta benzer sıklıktadır. Introduction: Cerebrovascular diseases have an important role in the pathogenesis of symptomatic epilepsy, especially in older age. In this study, we aimed to evaluate frequency and prognosis of early and late onset seizures after cerebrovascular disease.Material and Method: In this retrospective study, 1789 patients? who were diagnosed with acute cerebrovascular disease Neurology archive files have been scanned and 188 patients who have seizures were taken to study. History, personal profil, demographic caracteristics, neurological examination findings, age at stroke, stroke type and etiology, lateralization of stroke according to MRG or CT scan, topographic evaluation of the lesions, EEG findings, seizure onset, seizure type and frequency, antiepileptic treatment, prognosis after treatment data from archive files was recorded. Stroke types were classified to ischemic and hemorrhagic stroke. Subtypes of ischemic stroke evaluated according to TOAST classification. Patients who had seizures after stroke, including early and late seizure group were divided into 2 groups. The patients who had seizure at first 15 days after stroke were considered as early-onset seizure, the patients who had seizure after 16. day were considered as late-onset seizure group. Early and late seizure grups, frequency, age and sex, stroke type and etiology, neuroradiological findings, EEG findings, antiepileptic treatment and prognosis after treatment were compared.Subject: Frequency of seizures after stroke was found 10.5 %. The frequency of early-onset seizures after stroke was 5.1 %, late-onset seizure frequency was 5.4 %. Frequency of seizures after ischemic stroke was 9.6 %, frequency of seizures after hemorrhagic stroke was found 14.2 %. Early-onset seizure frequency was 4.6 % after ischemic stroke, 7.1 % after hemorrhagic stroke; late-onset seizure frequency was 5.0 % after ischemic stroke, 7.1 % after hemorrhagic stroke. 46 (56.1 %) female patients at an early stage, 36 (43.9 %) female patients late, 45 (42.5 %) male patients at an early stage, 61 (57.5 %) male patients, seizures began in later periods. Most frequently etiology of ischemic stroke was large arterial atherosclerosis for early-onset (26.3 %) and late-onset seizures (27.2 %). Right hemisphere involvement was more frequently for early-onset seizures (42.9 %), left hemisphere involvement was more frequently for late-onset seizures (51.5 %). Lobar involvement was 91,4 %, MCA involvement was detected 62.7 %. Seventeen patients (9.5 %) were diagnosed status epilepticus. Thirteen of them (76.4 %) were in early-onset seizure group. The seizures were totally or partially controlled in 90.5 % of the patients with monotherapy.Results: Seizures after stroke is most frequently in adult population older than 60 years and usually be controlled by antiepileptic monotherapy. Relatively late-onset seizures after stroke are more common. Early and late-onset seizures after stroke are more common in hemorrhagic stroke. Lobar-multilobar, unilateral, supratentorial, anterior circulation and MCA involvement are the risk factors for early and late-onset seizures after stroke and these are same for two groups. 95

Giriş ve amaç; Epilepsi toplumda sık görülen ve uygun tedavi ile kontrol altına alınabilen bir hastalıktır. Biz bu çalışmada Adana il merkezinde epilepsi prevalansını saptamayı amaçladık.Gereç ve yöntem; Bu çalışma Dünyada ve ülkemizde yapılmış olan çalışmalar örnek alınarak, Uluslararası Epilepsi ile Savaş Derneğinin (ILAE) ve Dünya Sağlık Örgütünün (WHO) belirlemiş olduğu nörolojik hastalıklarda ve epilepside yapılacak olan epidemiyolojik çalışmalarda uyulması gereken kurallar ve öneriler doğrultusunda planlandı. Adana il merkezinde yaşayan ve tüm toplumun sosyokültürel düzeyini yansıtacak şekilde (üst, orta ve alt) rastgele örneklem yöntemi ile üç mahalle belirlendi. Epidemiyolojik çalışmalarda kullanılan formüller ile taranması gereken hedef nüfus hesaplandı (n=7052 kişi). Olgular evlerinde ziyaret edilerek daha önceden epilepsi tanısı almış ve şüpheli nöbet öyküsü veren kişilerin öyküleri derinleştirildi ve ileri incelemeler yapıldı.Bulgular; Toplam 7052 kişi (0 ile 100 yaş arası) ile yapılan görüşmeler sonrası 52 epilepsi hastası saptandı. Aktif epilepsi prevalansı % 0,7 bulundu. Sosyoekonomik durum göz önüne alındığında prevalans sosyoekonomik durumu en kötü olan grupta oran % 1,4, orta olan grupta % 0,7 ve üst olan grupta ise % 0,3 olarak bulundu. Hastaların sosyoekonomik durumları birbiri ile karşılaştırıldığında ise; alt grupta epilepsi prevalansı üst gruba göre 4,22 kat (p

ÖZETUnilateral Diyabetik Ayak Ülseri Gelişiminde Polinöropatinin EtkisiUnilateral diyabetik ayak ülseri olan olgularda elektrofizyolojik incelemeler ilepolinöropati ve otonomik nöropati araştırılarak, bu parametrelerin diyabetik ayak ülserigelişiminde belirleyici olup olamayacakları tartışılmıştır.Çalışmaya unilateral ayak yarası olan 52 diyabetik hasta (31 kadın, 21 erkek veyaş ortalaması 58.5) alınmıştır. Üst ekstremitede motor liflerin % 82, duysal liflerin ise% 85 oranında etkilendiği, alt ekstremitede ise motor liflerin yaralı tarafta % 90, sağlamtarafta ise % 79 oranında etkilendiği, duysal etkilenmenin ise bilateral % 100 olduğugörülmüştür. H refleksi yaralı tarafta % 93.2, sağlam tarafta ise % 86.4 oranındaetkilenmiştir. Fibüler sinir F yanıtı yaralı tarafta % 98.2, sağlam tarafta % 96.2,posterior tibial sinir F yanıtı ise yaralı tarafta % 96.2, sağlam tarafta % 91.2 oranındaetkilenmiştir. Böylece duysal sinirlerin motor sinirlerden daha fazla etkilendiği veetkilenmenin de alt ekstremitede daha belirgin olduğu görülmüştür.Sinir ileti çalışmaları muayene ile saptanan polinöropati şiddeti ile parelellikgöstermiştir. Elektrofizyolojik verilerin yaralı ve sağlam ayak arasında gösterdiğifarklılığın anlamlı olduğu dikkati çekmiştir (p< 0.005).Sempatik deri yanıtı (SDY) üst ekstremitede % 54, alt ekstremitede ise % 88oranında anormallik göstermiştir. Bu oranın alt ekstremitelerde hem işitsel hem de ağrılıuyarana karşı üst ekstremitelerdekinden daha yüksek olduğu dikkati çekmiştir. Ancakyaralı ve sağlam taraflar arasında SDY'de farklılık saptanmamıştır (p>0.05).Vizüel analog skala (VAS) değeri ile SDY kıyaslandığında, otonomik tutulumunartışına parelel olarak, VAS skorunun da arttığı gözlenirken, bu ilişki istatistiksel olarakanlamlı bulunmamıştır (p:0.105).Sonuç olarak bulgularımız, diyabetik ayak ülseri öngörülmesinde, sinir iletiçalışmalarının önemli rol aldığını göstermiştir. Böylece diyabetik nöropatinin varlığıbilindiğinde ülser gelişimi de engellenebilir.Anahtar kelimeler: Diyabetes mellitus, polinöropati, elektrofizyolojikincelemeler, ağrı eşiği.VIII ABSTRACTThe Effect of Polyneuropathy in the Development of Unilaterally UlceratedDiabetic FootIn this study, polyneuropathy and autonomic neuropathy were investigated byelectrophysiological studies and these parameters were discussed whether predictive inthe development of unilateral ulcerated diabetic foot.Fifty-two diabetic patients with unilateral diabetic foot wound (31 females, 21males and mean age 58.5 years) were included in the study. Motor fibers were affected82 % while it was 85 % for sensorial fibers in the upper extremities, where motor fiberswere affected 90 % in the injured site, 79 % in the healthy site and sensorial fibers wereaffected bilaterally in the lower extremities. H reflex was affected 93.2 % in the injuredsite and 86.4 % in the healty site. F response of fibulary nerve was affected 98.2% in theinjured site and 96.2% in the healty site, F response of posterior tibial nerve wasaffected 96.2 % in the injured site and 91.2 % in the healty site. Sensorial fibers wereaffected more than motor fibers which was more prominent in the lower extremities.The severity of polyneuropathy detected in physical examination was similarwith the degree of polyneuropathy that was found in the nerve conduction studies. Theelectrophysiological data was statistically different among injured and healtyextremities (p< 0.005).Sympathetic skin response (SSR) was 54 % abnormal in the upper extremity and88 % in the lower extremity. This rate was seen to be higher in the lower extremity thanupper extremity for both verbal and painful stimuli. But there was no differencebetween the SSRs of injured and healty sites (p>0.05).When visual analog scale (VAS) values of pain and SSRs were compared, theincrease of VAS scores and autonomic failure were paralel, but this was not statisticallysignificant (p=0.105).Our data revealed that nerve conduction studies have an important value in theprediction of diabetic foot ulceration. By this way, development of ulceration may beprevented in documented diabetic neuropathy.Key words: Diabetes mellitus, polyneuropathy, electrophysiological studies, painthreshold.IX 76

ÖZET Juvenil Myoklonik Epilepsilerde; Klinik, Nörofîzyolojik ve Nörogörüntüleme Yöntemleri Bu çalışmada, juvenil myoklonik epilepsi (JME) tanısı ile izlenen olgularda klinik ve elektrofizyolojik bulgular ile prognozu etkileyen faktörler araştırılmıştır. Çalışmaya yaş ortalaması 22 (16 - 37) olan; 23 kadın, 9 erkek toplam 32 olgu alınmıştır. Tüm olgularda tedavi öncesi ve sonrası EEG, MRI ve SPECT incelemeleri yapılmış olup, düzenli aralıklarla ortalama 5.04 + 2.47 (1.5 -12) yıl takipleri yapılmıştır. Nörolojik muayenelerinde sadece 3 (% 9.37) olguda ılımlı mental retardasyon saptanmıştır. Nöbetler 8'inde 1 1 yaş altında, 9'unda 12-14 yaşlar arasında, 15'inde ise 15 yaş üstünde başlamıştır. Nöbet süreleri ortalama 8 (2-20) yıldır. Olguların % 69'unda myoklonik, absans ve jeneralize tonik klonik (JTK), % 25'inde myoklonik ve JTK, % 6'sında ise myoklonik ve absans nöbet tipleri birlikte görülmüştür. Etyolojik araştırmada kafa travması (% 40.7) ve febril konvülsiyon (% 22) anamnezde en sık saptanan olası faktörler olarak göze çarpmıştır. Tedavi öncesi EEG incelemesinde; % 69 aktif subkortikal epileptik aktivite bozukluğu, % 6 subkortikal yavaş aktivite paroksizmleri, % 19 oranında ise fokal anormallik görülmüştür. Normal EEG bulguları olguların sadece % 6'sında saptanmıştır. Tedavi sonrasında aktif subkortikal epileptik aktivite bozukluğunda anlamlı düzelme bulunmuştur (p< 0.0001). MRI incelemelerinde olguların 2'sinde araknoid kist (sol temporal, sol pontoserebellar), 2 olguda serebral atrofi, 2 olguda ventriküler genişleme, 1 olguda sağ globus pallidusta gliotik odak belirlendi. İnteriktal SPECT'te % 47 (n:15) olguda fokal (frontal, paryetal, temporal, oksipital) ya da multilfokal (paryeto-oksipital, diffüz kortikal, bilateral fronto paryetal, sol fronto paryetal) hipoperfüzyon saptandı. EEG, MRI ve SPECT anormallikleri arasında anlamlı korelasyon görülmedi. Monoterapinin yeterli olduğu grupta prognozun en iyi olduğu, tedavinin politerapi ile devam edildiği olgularda nöbetlerin kısmen kontrol altına alınabildiği (p:0.034) ve nöbetlerin 12-14 yaşlar arasında başladığı grupta prognozun daha iyi olduğu dikkati çekti. Etyolojik nedenlerin hiçbirinin prognoza etkisi olmamakla birlikte mental retardasyon saptanan 3 olguda nöbetlerin kısmen kontrol altına alındığı gözlemlendi. MRI anormalliği (p