Search

Amaç: Bu tezin amacı deneysel sıçan ovaryum torsiyon-detorsiyon modelinde oluşan hasara karşı kudret narı (KN) ekstraktının etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: 48 adet Sprague Dawley türü dişi sıçan 6 gruba ayrıldı. Sham grubuna herhangi bir işlem uygulanmadı. İskemi-Reperfüzyon (IR) için 3 saat iskemi ve 3 saat reperfüzyon işlemi uygulandı. IR öncesi ve/veya sonrasında sıçanlara 600 mg/kg KN ekstresi orogastrik sonda ile verildi. Deney sonunda hayvanların serum total antioksidan/oksidan statüleri (TAS/TOS) ve Anti-Müllerian Hormon (AMH) seviyeleri ölçüldü. Ovaryum dokusunda histopatolojik değerlendirme, immün aktivite ve Western Blot (WB) sonuçları analiz edildi. Bulgular: IR grubunda TAS ve AMH seviyesi en düşük iken, TOS seviyesi ve OSI en yüksek bulundu. KN ekstresi tedavisi verilen gruplarda IR grubuna göre TAS ve AMH seviyeleri daha yüksek ve TOS seviyesi ve OSI daha düşük bulundu. Histopatolojik incelemede sham ve KN gruplarında normal ovaryum histolojisi gözlenirken, IR grubunda foliküler ve granüloza hücre dejenerasyonu, mononükleer hücre infiltrasyonu, stromal hücre dejenerasyonu, vasküler konjesyon ve dilatasyon izlendi. IR hasarı (IRH) sonrası KN ekstresi tedavisi alan gruplarda IRH sonucu gelişen histopatolojinin büyük oranda düzeldiği gözlendi. APAF-1 immün reaksiyonu sham ve KN gruplarında genel olarak negatif iken IR ve KN+IR gruplarında yoğun olarak kaydedildi. IRH sonrası KN ekstresi verilen gruplarda APAF-1 ekspresyon seviyesinin azaldığı gözlendi. WB sonuçlarında, KN tedavisinin IRH sonrası APAF-1 protein seviyesinde azalışa neden olduğu gözlendi. Sonuç: KN ekstresinin hem anti-inflamatuar hem de antioksidan özelliğinden dolayı ovaryum IRH sonucu gelişen olumsuz biyokimyasal ve histokimyasal değişimleri restore ettiği ve APAF-1 ekspresyonunu baskılayarak hücre yaşamını desteklediği gözlendi. Aim: The aim of this thesis is to investigate the effect of Momordica charantia (MC) extract against damage in the experimental rat ovarian torsion-detorsion model. Materials and Methods: Forty-eight Sprague Dawley female rats were divided into 6 groups. No treatment was applied to the sham group. In ischemia-reperfusion (IR) group, 3 hours of ischemia/3 hours of reperfusion was conducted. Before and/or after IR, 600 mg/kg momordica charantia (MC) were introduced to rats via orogastric tube. At the end of the experiment, total serum antioxidant/oxidant status (TAS/TOS) and Anti-Mullerian Hormone (AMH) level were measured. Ovarian histopathologies, APAF-1 immune activity and Western Blot (WB) results were analyzed. Results: TAS and AMH levels were the lowest while TOS level and OSI were the highest in the IR group. TAS and AMH levels were higher, and TOS levels and OSI were lower in groups treated with MC extract compared to IR group. Normal ovarian histology was observed in sham and MC groups, while follicular degeneration, granulosa and stromal cell degeneration, mononuclear cell infiltration and vascular congestion and dilatation were observed in IR group. Ovarian histopathology was improved in groups that received MC extract. APAF-1 immune activity was intense in IR and MC+IR groups while dramatically decreased in the groups treated with MC extract after IRI. In WB results, MC treatment reduced APAF-1 protein level after IRI. Conclusion: MC extract restored negative biochemical and histochemical changes caused by ovarian IRI due to its anti-inflammatory and antioxidant properties and supported cell survival by suppressing APAF-1 expression. Dicle Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü (DÜBAP) tarafından TIP.20.009 proje numarası ile desteklenmiştir.

Günümüzde kardiyovasküler hastalıkların görülme insidansının artması bu alanda yapılan çalışmaları da beraberinde artırmıştır. Kalp hastalıkları içerisinde ölümlerin çoğunun miyokardiyal iskemiye bağlı olarak gerçekleştiği görülmektedir. Miyokardiyal iskemi-reperfüzyon hasarının etkili bir şekilde önlenmesi, tedavisinin nasıl sağlanacağı ve iskemi-reperfüzyon (I/R) hasarının altında yatan mekanizmaların incelenmesi, güncel araştırmaların en önemli noktasıdır. Vitaminler, insan vücudunda eser miktarlarda bulunmalarına rağmen çok önemli işlevlere sahiptir. Canlı bünyesinde vitamin eksikliği, dünyada ve ülkemizde yaygın sağlık sorunlarına neden olmaktadır. Son yıllarda vitaminlerin koruyucu etkisi ile kardiyovasküler sistem hastalıkları arasında bağlantı olduğunu gösteren çalışmalar bulunmaktadır. Antioksidan özellikli vitaminlerin kalbi koruyucu kardiyoprotektif mekanizmaları gösterilmiştir. Kalp I/R dokusunda hemoraji, myositolizis, ödem gelişmektedir. Kalpte meydana gelen I/R sonrasında oluşan nekrozun, hemorajinin, myositolizisin, ödem ve endotel disfonksiyonun vitaminler ile önlenebildiği çeşitli çalışmalar ile belirtilmektedir. Metabolom analizi ve elektron mikroskobu ile yapılan değerlendirmeler günümüzde vitaminlerin kalbi koruyucu rolünün olduğunu ispatlamaktadır. Vitaminler, antioksidan işlevi görerek serbest radikal hasarını azaltır ya da önler. Yeterince vitamin takviyesi alan kişilerin kalp hastalıklarına yakalanmadıkları veya hafif atlattıkları görülmektedir. Bu derlemede diyetle alınan vitaminler ile kardiyoprotektif etkileri ilişkilendirilmiş olup yapılan son çalışmalara göre dokularda bulunan biyobelirteçlerin değişimine göre sonuçlar özetlenmiştir., Today, the increase in the incidence of cardiovascular diseases has increased the studies in this field. It is seen that most deaths among heart diseases occur due to myocardial ischemia. Effective prevention and treatment of myocardial ischemia-reperfusion injury and examination of the underlying mechanisms of ischemia-reperfusion (I/R) injury are the most important points of current research. Vitamins have very important functions, although they are found in trace amounts in the human body. Vitamin deficiencies in living beings cause widespread health problems in the world and in our country. In recent years, there are studies showing a link between the protective effect of vitamins and cardiovascular system diseases. Cardioprotective mechanisms of antioxidant vitamins have been shown. Hemorrhage, myocytolysis and edema develop in the heart I/R tissue. Various studies indicate that necrosis, hemorrhage, myocytolysis, edema and endothelial dysfunction occurring after ischemia-reperfusion in the heart can be prevented with vitamins. Evaluations made with metabolome analysis and electron microscope analysis prove that vitamins have a protective role in the heart today. Vitamins act as antioxidants, reducing or preventing free radical damage. It is observed that people who take enough vitamin supplements do not have heart disease or have a mild illness. In this review, dietary vitamins have been associated with their cardioprotective effects, and the results are summarized according to the changes in biomarkers in tissues according to the recent studies

BACKGROUND: The aim of this study was to analyze the potential protective effect of Carvedilol against liver ischemia-reperfusion (I/R) injury in rats. METHODS: A total of 40 Wistar albino rats were randomly divided into four groups (n=10 each). Group I (Sham/Control group) underwent only laparotomy, Group II (Carvedilol group) was administered carvedilol and then underwent laparotomy, Group III (I/R group) underwent laparotomy and hepatic ischemia/reperfusion, and Group IV (I/R + Carvedilol group) was administered carvedilol and then underwent laparotomy and hepatic ischemia/reperfusion. Blood samples were collected for malondialdehyde, glutathione (GSH), and myeloperoxidase (MPO) analysis. Liver sections were obtained for histopathological analysis and stained with hematoxy lin-eosin. Tumor necrosis factor-α (TNF-α) and Caspase-3 primary antibodies were used for the immunohistochemical analysis. RESULTS: Serum GSH levels increased in the I/R + Carvedilol group. MPO activity was increased significantly in the IR group. In I/R + Carvedilol group, serum MPO levels were similar to the control group. Histopathological findings showed reduced dilatation and congestion in vena centralis, regenerative changes in hepatocyte cells with the protected nucleus structure in the I/R + Carvedilol group. Hepatocyte nuclei with increased pycnosis and apoptosis and the dilated vena centralis were observed in I/R group. In the control group, TNF-α showed a positive reaction in macrophage cells around vena centralis. An increase in TNF-α expression was observed in hepatocyte cells of I/R group. Positive expression of caspase-3 in hepatocyte cells and a small number of endothelial and Kupffer cells were seen in I/R group. However, negative caspase-3 expression was seen in hepatocyte, endothelial, and Kupffer cells in I/R + Carvedilol group. CONCLUSION: Carvedilol may prevent initiation of oxidative stress process, inflammation induction and apoptotic progression. AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, karvedilol’ün sıçanlarda karaciğer iskemi-reperfüzyon (I/R) hasarına karşı potansiyel koruyucu etkisini analiz etmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Toplam 40 Wistar albino sıçan rastgele dört gruba ayrıldı (her biri n=10). Grup I’e (Sham/Kontrol grubu) sadece laparotomi, Grup II’ye (Karvedilol grubu) karvedilol uygulandı ve ardından laparotomi yapıldı, Grup III’e (I/R grubu) laparotomi uygulandı ve hepatik iskemi/ reperfüzyon yapıldı ve Grup IV’e (I/R+Karvedilol grubuna) karvedilol uygulandı ve ardından laparotomi ve hepatik iskemi/reperfüzyon yapıldı. Malondialdehyde (MDA), glutatyon (GSH) and miyeloperoksidaz (MPO) analizi için kan örnekleri toplandı. Histopatolojik analiz için karaciğer kesitleri alındı ve hematoksilen-eozin ile boyandı. İmmünohistokimyasal analiz için tümör nekroz faktor-α (TNF-α) ve kaspaz-3 primer antikorları kullanıldı. BULGULAR: Serum GSH seviyeleri I/R+Karvedilol grubunda arttı. IR grubunda MPO aktivitesi önemli ölçüde artmıştır. I/R+Karvedilol grubunda serum MPO seviyeleri kontrol grubuna benzerdi. Histopatolojik bulgular, vena centralis’te azalmış dilatasyon ve tıkanıklık, I/R+Karvedilol grubunda korunmuş çekirdek yapısı ile hepatosit hücrelerinde rejeneratif değişiklikler gösterdi. I/R grubunda artmış piknoz ve apoptozlu hepatosit çekirdekleri ve dilate vena centralis izlendi. Kontrol grubunda TNF-α, vena centralis çevresindeki makrofaj hücrelerinde pozitif reaksiyon gösterdi. I/R grubu hepatosit hücrelerinde TNF-α ekspresyonunda artış gözlendi. Hepatosit hücrelerinde Kaspaz-3’ün pozitif ekspresyonu ve I/R grubunda az sayıda endotel ve Kupffer hücre görüldü. Ancak I/R+Karvedilol grubunda hepatosit, endotelyal, kupffer hücrelerinde negatif Kaspaz-3 ekspresyonu görüldü. TARTIŞMA: Karvedilol oksidatif stres sürecinin başlamasını, enflamasyon indüksiyonunu ve apoptotik ilerlemeyi önleyebilir

Amaç: Çalışmamızda, antioksidan ve antienflamatuvar özellikleri olduğu bilinen, kalsiyum dobesilatın deneysel böbrek iskemi-reperfüzyon hasarı (IRI) üzerindeki koruyucu etkisini araştırmayı amaçladık.Yöntemler: 24 adet erkek Wistar-Albino rat üç gruba ayrıldı; sham grubu (grup 1), iskemi-reperfüzyon grubu (grup 2) ve tedavi grubu (grup 3). İskemi-reperfüzyon işlemi öncesi Grup 3’e 10 gün boyunca 100 mg/kg/gün kalsiyum dobesilat gavaj yolu ile verildi. Sham grubu haricindeki gruplara 45 dakika iskemi ve 24 saat reperfüzyon uygulandı. Plazma üre ve kreatinin düzeyleri, eritrosit süperoksit dismutaz ve glutatyon peroksidaz enzim aktivite düzeyleri çalışıldı. Ayrıca böbrek dokusundaki iskemi-reperfüzyon hasırına ait olabilecek histopatolojik değişiklikler incelendi.Bulgular: Grup 2’de ortanca glutatyon peroksidaz ve süperoksit dismutaz enzim düzeyleri Grup 1 ve Grup 3’den daha yüksekti, ancak istatistiksel anlamlı değildi. Grup 3’de kreatinin düzeyleri Grup 1 ve Grup 2’den istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşüktü. Ortanca üre değerleri Grup 3’de Grup 1 ve Grup 2’den daha düşüktü ancak istatistiksel olarak anlamlı değildi. Histopatolojik incelemede; kontrol grubu ile kıyaslandığında tedavi grubunda, hücre nekrozu, tübüler epitelyal hücre düzleşmesi, sitoplazmik vakuolizasyon, tübüler lümen obstrüksiyonu ve kronik inflamasyon gibi iskemi-reperfüzyon hasarının göstergesi olan bu parametrelerin istatistiksel olarak anlamlı derecede daha az olduğu gözlendi. Sonuç: Çalışmamız, proflaktik kalsiyum dobesilatın böbrek iskemi-reperfüzyon hasarında koruyucu etkilerinin olduğunu göstermiştir. Aim: In this study, the objective was to investigate the protective effect of calcium dobesilate, which has antioxidant and anti-inflammatory properties, on the experimental renal ischemia-reperfusion injury (IRI). Methods: Twenty-four male Wistar-Albino rats were divided into three groups: Sham group (Group 1), ischemia-reperfusion group (Group 2), and treatment group (Group 3). Before the ischemia-reperfusion procedure, rats in Group 3 received calcium dobesilate through gavage (100mg/kg/day) for 10 days. Groups other than the sham group underwent ischemia for 45 minutes and reperfusion for 24 hours. Plasma urea and creatinine levels, erythrocyte superoxide dismutase and glutathione peroxidase enzyme activity levels were measured. In addition, histopathological changes that may be related to ischemia-reperfusion injury in the renal tissue, were investigated.Results: The median glutathione peroxidase and superoxide dismutase enzyme levels were higher in Group 2 compared to Groups 1 and 3. However, the differences were not statistically significant. The creatine levels were statistically lower in Group 3 compared to Group 1 and Group 2. The median urea levels were lower in Group 3 than in Group 1 and Group 2, but the differences were not statistically significant. The histopathological examination showed that parameters such as cellular necrosis, flattened tubular epithelial cells, cytoplasmic vacuolization, tubular lumen obstruction, and chronic inflammation, which are indicators of the ischemia-reperfusion injury, were statistically less common in the treatment group compared to the control group. Conclusion: Our study demonstrated that prophylactic calcium dobesilate had a protective effect on ischemia-reperfusion injury.

Ischemia is defined as insufficient oxygen supply to the tissues as a result of a decrease or complete cut-off of the blood flow or a complete lack of oxygen in the tissues. Hypoxanthine, an adenosine triphosphate metabolism product, is converted into xanthine and uric acid by xanthine dehydrogenase in an aerobic environment and no toxic oxygen radicals are formed in this process. In ischemic tissues where xanthine dehydrogenase is converted to xanthine oxidase, molecular oxygen is used in the anaerobic metabolism of hypoxanthine and reactive oxygen species are produced as intermediates. However, because the molecular oxygen required for this reaction is not sufficiently present in ischemic tissues, hypoxanthine cannot be metabolized until toxic reperfusion is achieved and no toxic intermediates are formed. Providing abundant reoxygenation to ischemic tissue by reperfusion results in the conversion of accumulated hypoxanthine to xanthine using oxygen by xanthine oxidase and the formation of over-reactive oxygen species. These products, known as reperfusion mediators, cause oxidative damage in the tissue via oxidizing cell membrane lipids and reacting with DNA. Another molecular mechanism of ischemia-reperfusion injury is the activation of phospholipase A2 due to increased intracellular calcium during ischemia. Phospholipase A2 activates cyclooxygenase-2 enzyme in tissue ischemia-reperfusion; therefore it increases arachidonic acid production from membrane phospholipids and enables the release of proinflammatory prostoglandins and free oxygen radicals from arachidonic acid. As a result, ischemia-reperfusion injury is a complex pathological process that begins with the lack of oxygen in the tissue and continues with the production of free oxygen radicals and expands to the inflammatory response. Kan akımının azalması veya tamamen kesilmesi sonucu dokulara yeterli oksijen sunulamaması veya dokuların tamamen oksijensiz kalması iskemi olarak adlandırılır. Adenozin trifosfat metabolizma ürünü olan hipoksantin aerobik ortamda ksantin dehidrogenaz tarafından ksantin ve ürik asite dönüştürülür ve bu süreçte toksik oksijen radikalleri oluşmaz. İskemili dokularda ise ksantin dehidrogenaz ksantin oksidaza dönüşür, hipoksantinin ksantin oksidaz ile metabolizmasında moleküler oksijen kullanılır ve ara ürün olarak reaktif oksijen türleri üretilir. Ancak iskemili dokularda bu reaksiyon için gereken moleküler oksijen yeterince bulunmadığı için hipoksantin reperfüzyon sağlanana kadar metabolize edilmez ve toksik ara ürünler oluşmaz. Reperfüzyon işlemi ile iskemili dokuya bol miktarda reoksijenizasyonun sağlanması, ksantin oksidazın oksijeni kullanarak biriken hipoksantini ksantine dönüştürürmesi ve aşırı reaktif oksijen türlerinin oluşmasıyla sonuçlanır. Reperfüzyon mediatörleri olarak bilinen bu ürünler hücre membran lipidlerini oksidayona uğratarak ve DNA ile tepkimeye girerek dokuda oksidatif hasara yol açarlar. İskemi-reperfüzyon hasarının bir başka moleküler mekanizması, iskemi döneminde artan intrasellüler kalsiyuma bağlı fosfolipaz A2’ nin aktive olmasıdır. Fosfolipaz A2 doku iskemi-reperfüzyonunda siklooksijenaz-2 enzimini aktive ederek membran fosfolipidlerinden araşidonik asid üretimini artırır ve araşidonik asitten proinflamatuar prostoglandinler ve serbest oksijen radikallerinin açığa çıkmasını sağlar. Sonuç olarak; iskemi-reperfüzyon hasarı, dokunun oksijensiz kalması ile başlayıp serbest oksijen radikallerinin üretimi ile devam eden ve inflamatuar yanıtla genişleyen karmaşık patolojik bir süreçtir.

Aim: In this study, the objective was to investigate the protective effect of calcium dobesilate, which has antioxidant and anti-inflammatory properties, on the experimental renal ischemia-reperfusion injury (IRI). Methods: Twenty-four male Wistar-Albino rats were divided into three groups: Sham group (Group 1), ischemia-reperfusion group (Group 2), and treatment group (Group 3). Before the ischemia-reperfusion procedure, rats in Group 3 received calcium dobesilate through gavage (100mg/kg/day) for 10 days. Groups other than the sham group underwent ischemia for 45 minutes and reperfusion for 24 hours. Plasma urea and creatinine levels, erythrocyte superoxide dismutase and glutathione peroxidase enzyme activity levels were measured. In addition, histopathological changes that may be related to ischemia-reperfusion injury in the renal tissue, were investigated.Results: The median glutathione peroxidase and superoxide dismutase enzyme levels were higher in Group 2 compared to Groups 1 and 3. However, the differences were not statistically significant. The creatine levels were statistically lower in Group 3 compared to Group 1 and Group 2. The median urea levels were lower in Group 3 than in Group 1 and Group 2, but the differences were not statistically significant. The histopathological examination showed that parameters such as cellular necrosis, flattened tubular epithelial cells, cytoplasmic vacuolization, tubular lumen obstruction, and chronic inflammation, which are indicators of the ischemia-reperfusion injury, were statistically less common in the treatment group compared to the control group. Conclusion: Our study demonstrated that prophylactic calcium dobesilate had a protective effect on ischemia-reperfusion injury., Amaç: Çalışmamızda, antioksidan ve antienflamatuvar özellikleri olduğu bilinen, kalsiyum dobesilatın deneysel böbrek iskemi-reperfüzyon hasarı (IRI) üzerindeki koruyucu etkisini araştırmayı amaçladık.Yöntemler: 24 adet erkek Wistar-Albino rat üç gruba ayrıldı; sham grubu (grup 1), iskemi-reperfüzyon grubu (grup 2) ve tedavi grubu (grup 3). İskemi-reperfüzyon işlemi öncesi Grup 3’e 10 gün boyunca 100 mg/kg/gün kalsiyum dobesilat gavaj yolu ile verildi. Sham grubu haricindeki gruplara 45 dakika iskemi ve 24 saat reperfüzyon uygulandı. Plazma üre ve kreatinin düzeyleri, eritrosit süperoksit dismutaz ve glutatyon peroksidaz enzim aktivite düzeyleri çalışıldı. Ayrıca böbrek dokusundaki iskemi-reperfüzyon hasırına ait olabilecek histopatolojik değişiklikler incelendi.Bulgular: Grup 2’de ortanca glutatyon peroksidaz ve süperoksit dismutaz enzim düzeyleri Grup 1 ve Grup 3’den daha yüksekti, ancak istatistiksel anlamlı değildi. Grup 3’de kreatinin düzeyleri Grup 1 ve Grup 2’den istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşüktü. Ortanca üre değerleri Grup 3’de Grup 1 ve Grup 2’den daha düşüktü ancak istatistiksel olarak anlamlı değildi. Histopatolojik incelemede; kontrol grubu ile kıyaslandığında tedavi grubunda, hücre nekrozu, tübüler epitelyal hücre düzleşmesi, sitoplazmik vakuolizasyon, tübüler lümen obstrüksiyonu ve kronik inflamasyon gibi iskemi-reperfüzyon hasarının göstergesi olan bu parametrelerin istatistiksel olarak anlamlı derecede daha az olduğu gözlendi. Sonuç: Çalışmamız, proflaktik kalsiyum dobesilatın böbrek iskemi-reperfüzyon hasarında koruyucu etkilerinin olduğunu göstermiştir.

Yüksek Lisans Tezi, Kan dolaşımı ile hücre düzeyinde gerçekleşen metabolik olaylarda ihtiyaç duyulan maddelerin taşınması sağlanırken diğer taraftan da oksijenlenme ve atık maddelerin uzaklaştırılması gerçekleşir. Bu esnada herhangi bir nedenle dolaşımın durması olayına iskemi, durmasının ardından tekrar akışın başlaması ise reperfüzyon olarak adlandırılır. İskemiye maruz kalan hücrelerde fonksiyon bozukluğu ve hücrelerin ölümüne kadar giden bir dizi kimyasal olay gerçekleşirken reperfüzyonda ise oksijensiz kalan hücrelerin yeniden oksijenlenmesi ile serbest radikallerin oluşmasına sebep olan süreçler tetiklenir. Biyolojik sistemler için en önemli serbest radikal kaynağı ise mitokondri iç membranında lokalize olmuş elektron transport sistemidir. Serbest radikaller üzerine yapılan çalışmalara duyulan ilgi, birçok hastalığa sebep olduklarının anlaşılmasının ardından oldukça artmıştır. Öyle ki; diyabet, nörodejeneratif rahatsızlıklar (Parkinson, Alzheimer), kardiyovasküler hastalıklar (ateroskleroz, hipertansiyon), solunum hastalığı (astım), katarakt gelişimi, romatizmal eklem iltihabı ve türlü kanserler (kalınbağırsak kanseri, prostat, göğüs, akciğer ve mesane kanserleri) gibi pek çok hastalığa artmış serbest radikal miktarının sebep olduğu yapılan çalışmalar ile ortaya konulmuştur. Canlı sistemler oksidatif strese karşı kendi içerisinde antioksidan üretecek bir takım savunma mekanizmalarına sahip olsa da bazı durumlarda antioksidanların dışarıdan da alınması zorunlu hale gelmektedir. Bu tez çalışması kapsamında, özellikle oksidan madde oluşumu için en önemli mekanizma olan mitokondriyi doğrudan hedef alan, sentetik olarak üretilmiş ve ticari adı Mito-TEMPO olarak bilinen bir antioksidan molekülünün, iskemi-reperfüzyon sebebiyle artan serbest radikal miktarının miyokardiyal papiller kas kasılma fonksiyonu üzerinde oluşturacağı hasarlara karşı koruyucu etkisi araştırılmıştır. Oluşturulan SHAM, IR ve MT+IR gruplarına ait izometrik kasılma kayıtlarından kasılma kuvveti, kasılma süresi, yarı gevşeme süresi, +dF/dtmax ve –dF/dtmax değerleri hesaplanmış, SHAM grubuna göre iskemi-reperfüzyon uygulanan grupta farklılık gösteren ilgili parametreler, MT+IR grubunda kısmen veya tamamen SHAM grubu değerlerinde kalmıştır. Biyokimyasal değerlendirmeler için her üç gruptan da alınan kan örnekleri santrifüjlenerek kan serumları elde edilmiş ve toplam oksidan/antioksidan seviyeleri tespit edilmiştir. Buna göre; IR grubu oksidan seviyesi artmış, antioksidan seviyesi azalmış, Mito-TEMPO enjekte edilen grupta bu değerler SHAM seviyesi yakınlarında ölçülmüştür. Ayrıca tüm deney gruplarından alınan miyokardiyal papiller kas örneklerinden histolojik boyamalar sonunda görüntüler alınmış ve IR grubunda miyofibril kayıpları ile intrasitoplazmik vakuolizasyon tespit edilmiştir. Gerçekleştirilen bütün ölçüm ve analizler birlikte düşünüldüğünde iskemi-reperfüzyon ile miyokardiyal papiller kasta meydana gelen fonksiyon bozukluklarına karşı Mito-TEMPO büyük ölçüde koruyucu etki göstermiştir., Blood circulation allows the transport of substances needed for metabolic events at the cell level while the other side is oxygenated and the waste substances are removed. In the meantime, this is called ischemia the flow of circulation stop for any reason and reperfusion starting flow again after stopping. In the cells exposed to the ischemia, a series of chemical events leading to the dysfunction and the death of the cells occur, while in the reperfusion, oxygen-free cells re-oxygenate and triggers the processes that leading to produce of free radicals. The most important free radical source for biological systems is the electron transport system localized in the inner membrane of the mitochondria. The interest in studies on free radicals has increased considerably after they have been known to cause many diseases. Such that; many studies have shown that increased amounts of free radicals are caused to many diseases such as diabetes, neurodegenerative disorders (Parkinson, Alzheimer), cardiovascular diseases (atherosclerosis, hypertension), respiratory disease (asthma), cataract development, rheumatoid arthritis and various cancers (cancers of the intestine, prostate, breast, lung and bladder cancers). Although living systems have a number of defensive mechanisms to produce antioxidants against the oxidative stress, in some cases it is necessary to take antioxidants from the outside. In this thesis, we investigated that possible protective effect of trade name known as Mito-TEMPO, a synthetically-produced antioxidant molecule and directly targets mitochondria, on contractile dysfunction of rat myocardial papillary muscle caused by ischemia-reperfusion. The contraction force, contraction time, semi-relaxation time, +dF/dTmax and -dF/dTmax values were calculated from the isometric contraction records of the generated SHAM, IR and MT groups, and the relevant parameters differing in the ischemia-reperfusion group according to the SHAM group, in the MT group it was trapped in the partially or completely SHAM group values. Blood samples taken from all three groups for biochemical evaluations were centrifuged to obtain blood serum and total oxidant/antioxidant levels were determined. Accordingly; the oxidant level of the IR group was increased, the level of antioxidant was decreased, and these values were measured nearly the SHAM level in the group of injected Mito-TEMPO. In addition, according to images of myocardial papillary muscle samples, intracytoplasmic vacuolization and myofibril losses was detected in the IR group. All of the measurements and analyzes carried out together suggest that Mito-TEMPO has a great protective effect against myocardial papillary muscle dysfunctions caused by ischemia-reperfusion.

Tez (doktora) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2017 Libra Kayıt No: 117055 …

Objective: Diabates mellitus, is a chronic metabolic disorder accompanied by an increase in oxidative stress. Ischemia-reperfusion injury is a cascade of events initiated by tissue ischemia. The cellular damage produced by reperfusion leads to an active inflammatory response. This study was performed to investigate the effect of picroside II on myocardial ischemiareperfusion injury in rats with streptozotocin-induced diabetes. Methods: Animals were equally (n:6) divided for five groups as follows; Control (C), diabetes [D], diabetes+picroside II [DP], diabetes+I/R [DIR], and diabetes+I/R+ picroside II [DIRP]. In DIR group, a left anterior descending artery branch was occluded for 60 minutes, the reperfused for 120 minutes. In DIRP group, picroside II was administrated via 10 mg/kg intraperitoneal route 30 minutes before ligating the left anterior descending artery. At the end of the study, myocardial tissues were taken for total oxidant status and total antioxidant status level determinations. Results: Total oxidant status levels were significantly higher in DIR group, when compared with C, DP, and DIRP groups (p:0.001, p:0.019, and p:0.031, respectively). Total antioxidant status levels were significantly higher in DIR group, when compared with C, DP, and DIRP groups (p:0.006, p:0.024, and p:0.007, respectively). Conclusion: These results indicate that administration of picroside II may have protective effects against I/R injury., Amaç: Diyabetes mellitus, oksidatif stres artışının eşlik ettiği kronik metabolik bir hastalıktır. İskemi-reperfüzyon (İ/R) hasarı doku iskemisi tarafından başlatılan olayların bir kaskadıdır. Reperfüzyon sonucunda oluşan hücre hasarı inflamatuar yanıtı aktive eder. Bu çalışma, Streptozosin kaynaklı diyabeti olan ratlarda miyokard İ/R hasarı üzerine Pikrozid II’nin etkisini araştırmak amacıyla yapıldı. Yöntem: Hayvanlar, beş gruba (n=6) olacak şekilde ayrıldı; Kontrol grubu (K), Diyabet grubu [D], Diyabet + Pikrozid II grubu [DP], Diyabet + İ/R grubu [DİR] ve Diyabet + İ/R + Pikrozid II grubu [DİRP]. DİR grubunda, sol ön inen arter dalı iskemi amaçlı 60 dakika süre ile kapatılmış ardından reperfüzyon için akım sağlanarak 120 dakika beklenmiştir. DİRP grubuna sol ön inen arter dalı kapatılmadan 30 dakika önce Pikrozid II, 10 mg/kg olmak üzere intraperitoneal olarak verildi. Çalışmanın sonunda, miyokard doku örnekleri total oksidan durum ve total antioksidan durum seviyesinin ölçülmesi için alındı. Bulgular: Toplam oksidan durum seviyeleri DİR grubunda, diğer gruplarla karşılaştırıldığında (K, DP, DİRP) anlamlı yüksek bulunmuştur (sırasıyla p:0.001, p:0.019, ve p:0.031). Total antioksidan durum seviyeleri DİR grubunda, diğer gruplarla karşılaştırıldığında (K, DP, DİRP ) anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (sırasıyla p:0.006, p:0.024, ve p:0.007). Sonuç: Bu bulgular Pikrozid II’nin İ/R hasarına karşı koruyucu etkiye sahip olabileceğini göstermektedir.

The presence of more ATP-dependent potassium channels in females has been thought to play an important role in protection against myocardial ischemia. In this study, we investigated whether there is a difference in the severity of ischemia and reperfusion induced arrhythmias due to sex and, if there is, what the role of ATP-dependent potassium channel in this difference is. The left anterior descending coronary artery in rats was ligated and arrhythmias were recorded in ECG during 6 min. of ischemia and reperfusion. The duration of arrhythmias was shorter in females than in corresponding males. Glibenclamide was effective in decreasing the duration of arrhythmias in males but not in females. This may be due to the presence of more ATP-dependent potassium channels in females. ATP bağımlı potasyum kanal sayısının dişilerde fazla oluşunun, miyokardiyal iskemiye karşı korumada önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir. Bu çalışmada, dişilerde iskemi ve reperfüzyon sonrası oluşan aritmi şiddetinde cinsiyete bağlı olarak farklılık olup olmadığı ve varsa bu farklılıkta ATP bağımlı potasyum kanallarının rolü araştırıldı. Sıçanlarda koroner ligasyon sol koroner arter bağlanarak yapıldı ve altı dakikalık iskemi ve reperfüzyon periyotları boyunca EKG kaydedildi. Reperfüzyon boyunca aritmi süreleri dişi cinsiyette erkek cinsiyete göre daha az bulundu. Glibenklamid aritmi sürelerini azaltmada erkeklerde etkili ancak dişilerde değildi. Bu sonuçlara göre, dişilerde ATP bağımlı potasyum kanallarının sayıca fazla olması aritmilere karşı koruyucu olabilir.

Karaciğer iskemisi ardından gelen reperfüzyon, hepatosit hasarı ve apoptozis ile sonuçlanmaktadır. Bu çalışmasında, sıçanlarda karaciğer iskemi reperfüzyon hasarına karşı antioksidan bir ajan olan vitamin-E (alfa tokoferol)?nin koruyucu bir etkiye sahip olup olmadığının morfometrik metodlar kullanılararak incelenmesi amaçlanmıştır.Bu amaçla 21 adet erişkin Sprague-Dawley cinsi erkek sıçan; kontrol, iskemi/reperfüzyon (İR), ve E vitamini + iskemi/reperfüzyon (E vit + İR) olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Deney gruplarında, 45 dakika süreyle total hepatik iskemiyi takiben 24 saat süreyle reperfüzyon uygulandı. Tedavi grubunda iskemiden 7 gün önce, 40 mg/kg dozda E vitamini günde bir kez intraperitoneal yolla verildi. İR gruplarına da aynı hacimde zeytinyağı uygulandı. Reperfüzyon süresi bittiğinde, sıçanlar kardiyak yolla perfüze edildi ve karaciğerleri disseke edildi. Hacim ve ağırlıkları hesaplanan karaciğerler, standart doku takibinden geçirildikten sonra parafine gömüldü. Bu bloklardan 5µm kalınlığında alınan seri kesitler hematoksilen eosin ile boyandı ve morfometrik yöntemlerle analiz edildi. Işık mikroskop seviyesinde yapılan incelemelerde, İR grubunda lobüllerde düzensizlik, vena centralis ve sinüzoidlerde genişleme, hepatositlerde yaygın nekroz alanları ve piknotik çekirdekler görüldü. Histopatolojik olarak görülen hasarın, E vit+İR grubunda daha az olduğu dikkati çekmekteydi. Morfometrik olarak yapılan analizlerde de hepatositlerde birim alana düşen piknotik nükleus sayısının İR grubuna göre anlamlı düzeyde azalmış olduğu bulundu. Sinüzoidlerin karaciğer parankiminine oranı kontrol grubunda %16 iken, İR grubunda %36 olarak hesaplandı. E vit + İR grubunda ise bu oranın %32?ye gerilediği gözlendi. Nokta sayımı metodu ile hesaplanan lobül alanlarında ise gruplar arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. Bu sonuçlar, karaciğerde iskemi öncesinde 7 gün süreyle intraperitoneal olarak uygulanan vitamin E?nin, iskemi reperfüzyona bağlı hasarın oluşumunu kısmen engellediğini göstermektedir. Hepatic reperfusion subsequent to ischemia results in hepatocyte injury and apoptosis. In this study, we aimed to investigate whether vitamin E (alpha-tocopherol), an antioxidant agent, has a protective effect against liver ischemia reperfusion injury in rats using morphometric methods. For this purpose, 21 adult Sprague-Dawley male rats were divided into 3 groups as; control, ischemia / reperfusion (I/R), and vitamin E + ischemia / reperfusion (E vit + I/R). In experimental groups, the total hepatic ischemia was applied for 45 minutes followed by a 24 hour of reperfusion. In the treatment group, 7 days before ischemia 40 mg / kg dose of vitamin E was administered intraperitoneally once a day. The same volume of olive oil was applied in I/R groups. After the termination of the reperfusion, the rats were perfused by cardiac way and liver tissues were dissected. Following volume and weight calculations, the livers were subjected to the standard histological preparation methods and embedded in paraffin. Serial sections at 5?m thickness were obtained from these blocks, stained with hematoxylin-eosin, and analyzed with morphometric methods. In light microscopic examinations of the I/R group, irregularity in lobules, dilatation in central veins and sinusoids, extensive areas of necrosis and pyknotic nuclei were seen in hepatocytes. These histopathological changes seem to be regressed in the E vit + I/R group. In morphometric analysis as well, the number of pyknotic hepatocyte nuclei per unit area was found to be significantly reduced in comparison to I/R group. The ratio of sinusoids to liver parenchyma was estimated as 16% in the control group, whereas it was 36% in the I/R group. This ratio was decreased to 32% in the E vit + I/R group. There was no significant difference among the groups in the areas of lobule calculated using the point counting method.These results showed that intraperitoneal vitamin E administration for 7 days prior to ischemia partially inhibits damage caused by ischemia-reperfusion injury in the liver. 89

Vasküler cerrahi operasyonlar başta olmak üzere birçok operasyon dokulara kan akışının kesilmesini yani iskemi oluşturulmasını zorunlu kılmaktadır. İskemi sonrasında kan akışının tekrar sağlanmasıyla dokuların reperfüzyonu gerçekleştirilmektedir. Reperfüzyon başta olmak üzere her iki aşamada da operasyon bölgesine yakın dokularla birlikte uzak dokularda da çeşitli yapısal ve fonksiyonel hasarlar meydana gelmektedir. Toplumda rastlanma sıklığı oldukça fazla olan Abdominal Aorta Anevrizmasının (AAA) tedavisinde de abdominal aortanın kan dağıtımının infrarenal bölgeden kapatılmasıyla iskemi ve takiben reperfüzyon meydana gelmektedir. Açık cerrahi kullanılarak gerçekleştirilen AAA tedavisinden sonra meydana gelen solunumsal disfonksiyonun sebebi tam olarak bilinmemekle birlikte, diyaframın fonksiyonel bozukluklarından kaynaklanabileceği düşünülmektedir. Çalışmamızda, mortalitesi yüksek olan post-operatif solunum disfonksiyonunun diyaframın hangi elektrofizyolojik özelliklerindeki değişimlerden kaynaklanıyor olabileceği araştırılmıştır. Bunun için, Wistar Albino türü 48 adet sıçan her birinde 24?er tane olmak üzere iskemi reperfüzyon grubu (IR) ve kontrol grubu (SHAM) olarak adlandırılan iki gruba ayrılmıştır. Hafif anestezi altında (8 mg/100 gr ketamin, 1 mg/100 gr ksilazin) IR grubu sıçanların abdominal aortadan kan akışı infrarenal bölgeden vasküler klip ile kapatılmış, 30 dakika sonra klip kaldırılarak 2 saat kan akışı sağlanmıştır. SHAM grubunda ise yalnızca klip yerleştirme işlemi gerçekleştirilmemiştir. Bekleme süresinin ardından diyaframlar izole edilerek, fizyolojik koşullara en yakın koşullar altında kasın mekanik ve elektriksel özellikleri araştırılmıştır. İzole edilen diyaframlara ayrıca in vitro 3 nM Ryanodine uygulaması ile Na+ ve K+ akımları blokasyonu (0,3 mM 4-Aminopiridin ve 127 mM N-metil-D-glukamin) deneyleri gerçekleştirilmiştir. Kare biçimli 0,2 ms süreli supramaksimal uyaranlar, 1 Hz, 50 Hz ve 25-70 Hz aralığında değişen frekansta uygulanarak, elde edilen kas sarsıları kaydedilmiştir. Hücrelerin içerisine 10-20 M? dirence sahip mikroelektrotlar ile girilerek Dinlenim Zar Potansiyeli (DZP) ve supramaksimal kare biçimli 0,2 ms süreli uyaranlarla elde edilen hücre içi Aksiyon Potansiyeli (AP) yanıtları kaydedilmiştir. Çalışmanın sonucunda, kasılma kuvvetinin (1 Hz ve 50Hz) IR grubunda anlamlı azaldığı (p, Cessation of blood flow that is called ischemia is prerequisite for some surgical operations especially vascular surgery. After ischemia, blood supply to the tissues is provided again and tissues are reperfused. For each process some structural and functional damages occur in tissues that may be both close and far to the operation area. In the Abdominal Aorta Aneurysm (AAA) which has a high prevalence among the human population, by closure of the abdominal aorta?s blood delivery from the infrarenal area, ischemia and reperfusion occurs. Reason of respiratory dysfunction after open surgical AAA repair is not known well and thought to be arising from functional changes of diaphragm muscle. In our study, we investigated the changes in the electrophysiological properties of diaphragm that is caused post-operative respiratory dysfunction. For that purpose, 20 Wistar Albino rats were divided into groups that called ischemia-reperfusion group (IR) and control group (SHAM), by means of 10 rats for each. Under light anesthesia (8 mg/100 gr ketamine, 1 mg/100 gr xsylazine) in IR group blood delivery is occluded from the infrarenal area of the abdominal aorta by using a vascular clamp, after 30 minutes the clamp was removed and blood delivery was alloved for 2 hours. In SHAM group, only clamp was not placed. Following the waiting period diaphragms are isolated and mechanical and electrical properties of muscle was investigated under the physiologic conditions. 3 nM Ryanodine application and Na+ and K+ current blockage (0.3 mM 4-Aminopiridine and 127 mM N-methyl-D-glukamine) experiments were carried out on the isolated diaphragms in vitro. Square shaped supramaximal pulses having 0.2 ms duration, 1 Hz, 50 Hz and between 25-70 Hz frequency were applied and muscle twitches were recorded. Resting Membrane Potentials (DZP) and Action Potential (AP) responses to square shaped supramaximal pulses having 0,2 ms duration were recorded by entering into the cell by using microelectrodes that have resistances between 10-20 M?. As a result, for IR group the contraction force (1 Hz and 50 Hz) decreased significantly (p

OBJECTIVE: Skeletal muscle ischemia-reperfusion (I/R) injury is a complex process in which the inflammatory mechanisms play important role. Ischemic preconditioning (IPC) and reactive oxygen radical scavenger N-acetylcsyteine (NAC) have been shown to attenuate I/R injury. We aimed to investigate the effects of IPC and NAC on I/R induced inflammation and the influence of synchronous application. MATERIALS and METHODS: Thirty-five Sprague-Dawley rats were randomly assigned to five groups. In sham group, infrarenal aorta was isolated without induction of ischemia. In control group, ischemia was induced for 120 min, followed by reperfusion for 50 minutes. In IPC group, three cycles of 10 min ischemia, followed by 10 min reperfusion was formed preceding I/R. NAC group rats received an intravenous NAC (20 mg/kg) at the end of ischemic period and a maintenance dose of 20mg/kg/hr throughout the reperfusion. In IPC+NAC group, an equal amount of NAC was administered in an identical time period during IPC. Blood samples were obtained at the end of reperfusion for analysis of IL-1β, IL-6 and TNF-α level then rats were sacrificed. RESULTS: All serum cytokine levels which were analyzed in this study were found to be significantly increased in control group in comparison with sham group. Although cytokine levels in the study groups were moderately increased as compared with sham group, all of three groups had significantly reduced levels than control group. There were no significant differences between the study groups regarding the serum cytokine levels. CONCLUSION: These findings indicate that inflammation plays an essential role in skeletal muscle I/R injury. Our results suggested IPC and NAC exert beneficial effects on I/R induced inflammatory process in skeletal muscle. It was observed that there was no superiority of either of the measures over each other regarding the serum cytokine levels and concomitant use of them did not generate an additional benefit.

The aim of this study was to evaluate the possible protective effect of ellagic acid (EA) on rats following renal ischemia–reperfusion (I/R) injury. Twenty-four Wistar rats were divided into three groups. Sham group underwent laparotomy then waited for 45 min without ischemia. I/R group were subjected to left renal ischemia for 45 minutes followed by 60 min of reperfusion. I/R+EA group were subjected to the same renal ischemia/reperfusion as the I/R group, were also given 85 mg/kg EA perorally 30 min prior to the ischemia. Malondialdehyde (MDA), total antioxidant capacity (TAC), total oxidant status (TOS), and oxidative stress index (OSI) were determined on the blood samples and kidney tissues. Histopathological analyses were conducted on the kidney tissues. I/R damage significantly increased serum MDA levels in the I/R group when compared with Sham group. Serum TAC level was significantly lower in I/R group than I/R+EA group. A significantly increase on OSI levels and decrease on TAC levels was found in the kidneys in I/R group. In I/R + EA group, EA reversed the negative effects of I/R injury. EA pretreatment., Bu çalışmanın amacı ratlarda renal iskemi-reperfüzyon (I/R) hasarına karşı elajik asitin (EA) olası koruyucu etkisini değerlendirmektir. Yirmi dört erkek Wistar rat; Sham, I/R ve I/R+EA olmak üzere üç gruba ayrıldı. Sham grubuna laparotomi yapıldı ve iskemi uygulanmaksızın 45 dakika bekletildi. I/R grubuna 45 dakikalık sol renal iskemiyi takiben 60 dakikalık reperfüzyon uygulandı. I/R+EA grubuna da I/R grubundakilere benzer şekilde iskemi/reperfüzyon prosedürü uygulandı, fakat iskemiden 30 dakika önce ratlara 85 mg/kg EA ağızdan verildi. Kanda ve böbrek dokusunda malondialdehit (MDA), total antioksidan kapasite (TAC), total oksidan statusu (TOS) ve oksidatif stres indeksi (OSI) bakıldı. Böbrek dokusu histopatolojik yönden incelendi. Sham grubu ile kıyaslandığında I/R grubunda serum MDA düzeyi anlamlı derecede yüksek idi. Ayrıca I/R+EA grubu ile kıyaslandığında I/R grubunda serum TAC düzeyi anlamlı derecede düşük bulundu. I/R grubunda böbrek dokusunda OSI düzeyi yüksek TAC düzeyi düşük bulunurken, I/R+EA grubunda iskemi ile oluşan etkilerin EA ile düzeldiği görüldü. EA verilmesinin tubuler nekroz skorunu azaltmada etkili olduğu bulundu. Çalışmanın sonucuna göre; EA, renal I/R hasarı sonrası meydana gelen oksidatif hasarı ve oluşan histopatolojik değişiklikleri iyileştirmektedir.

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı kardiyovasküler cerrahide önemli bir morbidite ve mortalite nedeni olan iskemireperfüzyon (İR) hasarına karşı iskemik ön ve ard koşullama ile bunların birlikte kullanılmasının koruyucu etkilerinin rat alt ekstremitesinde oluşturulan deneysel modelde araştırılmasıdır. GEREÇ ve YÖNTEM: Erkek Wistar-Albino ratları 5 gruba (n=40) ayırıldı. Sham grubunda (n=8) laparotomi yapıldı ancak iskemi oluşturulmadı. Kontrol (İR) grubunda (n=8) infrarenal aort 120 dk. süreyle klemplenerek oklüde edilmek yoluyla iskemi ve ardından 60 dk. süreyle reperfüzyon oluşturuldu. İskemik ard koşullama grubunda (n=8) reperfüzyon döneminin başlangıcında 5 dk. süreyle iskemi ve takiben 5 dk. reperfüzyon oluşturuldu ve bu işlem üç kez tekrar edildikten sonra reperfüzyon, kontrol grubunda olduğu şekilde tamamlandı. İskemik ön koşullama grubunda (n=8) uzun süreli iskemiden önce üç kez tekrarlanacak şekilde 10 dk.'lık iskemiyi takip eden 10 dk. süreli reperfüzyon oluşturulduktan sonra İR meydana getirildi. İskemik ön koşullama ile birlikte iskemik ard koşullama grubunda (n=8) İR periyodu öncesinde üç siklus şeklinde 10 dk. iskemi ve 10 dk. reperfüzyon oluşturuldu ve reperfüzyon döneminin başlangıcında işlem üç siklus şeklinde 5 dk.iskemi ve 5 dk. reperfüzyon olarak tekrarlandı. Reperfüzyon periyodunun sonunda ratların sol gastroknemius adalelerinden malondialdehit (MDA) ve nitrik oksit (NO) ölçümleri için doku örneği ve serum sitokin (TNF-α, IL 1-β, IL-6) değerlerinin belirlenmesi için kan örneği alındı.BULGULAR: Çalışma gruplarında MDA düzeylerinin kontrol grubuna göre daha düşük düzeyde ve ard koşullama grubunda sonuçların istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmüştür. İstatistiksel olarak anlamlı olmasa da en düşük TNF-α düzeyi ard koşullama grubunda saptanmıştır. İnterlökin 1-β düzeylerinin tüm gruplarda kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşük olduğu gözlemlenmiştir. Ön koşullama ve ön koşullama ile birlikte ard koşullama gruplarında MDA düzeyleri kontrol grubuna göre düşük olmasına rağmen anlamlı bulunmamıştır.SONUÇ: İskemik koşullama modellerinde kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı olmamasına rağmen erken dönemde doku hasarının daha az olduğunu gözlemledik. İskemik koşullamanın etkilerinin aydınlatılması için daha ileri çalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz, PURPOSE: Ischemia-reperfusion injury is a major cause of morbidity and mortality in cardiovascular surgery. The aim of this study was to evaluate the protective effects of ischemic pre- and post conditioning and concomittant application of these two methods in a rat model of lower extremity ischemia-reperfusion (IR). MATERIALS and METHODS: Male Wistar-Albino rats (n=40) were divided into five groups. Sham group (n=8) underwent laparotomy but no ischemia. The infrarenal aorta was cross-clamped for 120 min. followed by 60 min. reperfusion in control (IR) (n=8) group. In ischemic post conditioning group (n=8) a period of ischemia for 5 min. followed by reperfusion for 5 min.repeated three times was formed at the beggining of repefusion. Three cycles of 10 min. of ischemia followed by 10 min of reperfusion was formed before IR in the ischemic preconditioning (n=8) group. In an other group synchronous application of pre- and post conditioning (n=8) was achieved. At the end of the reperfusion period, biopsy of the left gastrocnemius muscle was performed for determination of tissue malondialdehyte (MDA) and nitric oxide (NO) levels and blood samples were withdrawn for analysing serum cytokine (TNF-α, IL 1-β, IL-6) levels. RESULTS: Tissue MDA levels were observed to be lower as compared with the control group and it was significantly reduced in the post-conditioning group. TNF-α level was lowest in the post-conditioning group. Interleukin 1-β was found to be significantly lower in all groups as compared with the control group. In the preconditioning and synchronous pre- and postconditioning groups MDA levels were lower than the level in control group. CONCLUSION: Although the results were not statistically significant it was observed that there was a tendency towards reduced tissue injury in models of ischemic conditioning. These findings suugested that further studies are needed in order to clarify the effects of ischemic conditioning.

Amaç: İskemi ve reperfüzyon hasarını azaltmada olumlu etkileri olduğu ileri sürülen spinal ve epidural anestezinin; deneysel olarak serbest kas aktarımını ifade eden bir modelde iskemi reperfüzyon hasarı üzerine etkilerini incelemektir. Metod: Çalışmada 40 rat dört gruba ayrıldı. Birinci grup (n=10) iskemi yapılmayan grup (Sham), ikinci grup iskemi reperfüzyon grubu (İ/R, kontrol, n=10 ), üçüncü grup (n=10) epidural anestezi grubu, dördüncü grup (n=10) spinal anestezi grubuydu. Deneklerde tüm gruplarda TRAM kas-deri flebi oluşturulup sonrasında sham grubu hariç tüm gruplarda dört saatlik normotermik no-flow iskemi, iki saatlik reperfüzyon uygulandı. Cerrahi sonrasında alınan biyopsilerde hyalinizasyon, nükleer değişiklik ve enflamasyon ölçümleri ile histopatolojik ve total antioksidan statü (TAS), total oksidatif stress (TOS), malondialdehit (MDA), nitrik oksit (NO) ve PON ölçümleri ile biyokimyasal değerlendirme yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal incelemede epidural grubunda MDA düzeylerinin İ/R grubuna göre anlamlı seviyede düşük, PON seviyesinin ise anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır (p:0.037, p:0.028). Spinal grubunun total oksidatif stress düzeylerinin epidural grubundan anlamlı şekilde yüksek olduğu, İ/R grubunun da TOS düzeylerinin epidural grubundan anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır (p:0,045; p:0,001). Epidural grubunun total antioksidan kapasite düzeylerinin spinal ve İ/R gruplarından anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır (p:0,001; p:0,001). Gruplar arasında nitrik oksit seviyeleri arasında anlamlı farklılık bulunmamaktadır (p>0.05). Patolojik incelemede spinal grubunda minimal enflamasyon bulguları epidural grubuna göre daha yüksek saptandı (p:0.001). Spinal grubunda nükleer değişiklik oranı İ/R ve Epidural grubuna göre daha yüksek saptandı (p0.05). Sonuç: Çalışmadan elde edilen bulgular sonucunda, epidural anestezinin iskemi reperfüzyon hasarını azaltmada spinal anesteziden daha etkili ve yararlı bir anestezik yöntem olduğu ve klinik uygulamalarda güvenle kullanılabileceği düşünülmektedir. Anahtar kelimeler; İskemi-reperfüzyon, epidural anestezi, spinal anestezi, kas flebi, mikrocerrahi Background: In microsurgical procedures, the choice of appropriate anaesthetic technique is important for providing surgical success. The purpose of this experimental study is to compare spinal and epidural anaesthesia on the rat TRAM flap model which is denotative of experimental muscle flap transfer ischemiareperfusion injury. Method: Fourty male Sprague-Dawley rat was divided into 4 experimental groups containing 10 animal each. Animals were divided into Group I (Sham, n=10), group II (I/R, spinal anaesthesia, n=10), Group III (I/R, Epidural anaesthesia, n=10) and Group IV (I/R, control, n=10). TRAM musculocutaneous flap was occured in all groups. At the end of the surgery; hyalinization, nuclear changes and inflammation rates for histopathological evaluation and total antioksidan state (TAS), total oxidative stress (TOS), malonyldialdehyde (MDA), nitric oxide (NO), paraxonase (PON) measurements for biochemical evaluation were evaluated on tissue samples obtained from muscle tissue. Results: Biochemical investigations showed that MDA level was significantly lower in epidural group when compared with I/R group and PON level was significantly higher in epidural group when compared with I/R group (p:0.037, p:0.028). TOS level significantly increased in spinal group when compared with epidural group and in I/R group when compared with epidural group (p:0,045; p:0,001). In epidural group, TAS level was significantly higher than spinal, I/R groups (p:0,001; p:0,001). There was no significant difference between of groups in terms of NO level (p>0.05). Pathological evaluation showed that minimal inflammation findings were significantly higher in spinal group comparing with epidural group (p:0.001). Nuclear change rate was significantly higher in spinal group when compared with I/R and epidural group (p0.05). Conclusion: In the presented study, MDA level, basic derivative of lipid peroxidation; and oxidative stress significantly decreased in epidural anaesthesia. In other words, epidural anaesthesia provide more efficient free radical scavenger by increasing total antioxidant capacity. Histopathologically, nuclear migration to center, hyalinization wtih globuler changes, degeneration of fibers and inflammation is seen during I/R injury. Our findings indicate that epidural anaesthesia can be considered as a suitable choice of anaesthetic method for decreasing ischemia reperfusion injury of muscle flaps. Key words: Muscle flap, İschemia-reperfusion injury, epidural anesthesia, spinal anesthesia, microsurgery

Bu Tez Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu Tarafından 09-TIP-12 Proje Numarası ile Desteklenmiştir. Lipoik asit (LA), pek çok prokaryotik ve ökaryotik hücre tiplerinde bulunan ve doğal olarak oluşan bir bileşiktir. LA, alkole bağlı karaciğer hasarı, mantar zehirlenmesi, diyabet, glokom, radyasyon hasarı, Chagas hastalığı, nörodejeneratif hastalıklar, iskemi-reperfüzyon hasarı (I/R), ağır metal zehirlenmesi ve HIV enfeksiyonu gibi çeşitli hastalıkların tedavisinde uzun süredir kullanılmaktadır. Bu çalışma ile ratlarda I/R sonrası siyatik sinir üzerine ALA’nın koruyucu etkisi ışık mikroskobik ve biyokimyasal yöntemlerle değerlendirilmiştir. ALA’nın siyatik sinir üzerine koruyucu etkisi kanıtlanırsa, çeşitli nedenlerle siyatik sinir hasarı oluşma riski olan ya da oluşmuş hastalara uygun dozda ALA verilerek hasarın durdurabileceği ya da önlenebileceğini düşünüyoruz. Çalışmamızda ağırlıkları 250-300 gr arasında olan 42 adet Sprague-Dawney cinsi erkek ratlar kullanıldı. Ratlar, kontrol (Grup 1), sham (Grup 2), I/R (Grup 3), I/R + 0.5 ml %0.9 NaCl (Grup 4), I/R + 60 mg/kg ALA (Grup 5) ve I/R + 100 mg/kg ALA (Grup 6) olmak üzere altı gruba ayrıldı. Renal venin distal kısmından itibaren abdominal aorta’ya iki saat süreyle iskemi ve takibinde üç saat reperfüzyon uygulandı. Çıkarılan siyatik sinir dokuları histopatolojik inceleme için nötral tamponlu formaldehit solüsyonu içinde tespit edildi. Histopatolojik incelemede, hematoksilen-eosin boyama yöntemini kullanarak vasküler konjesyon ve proliferasyon ile miyelin dejenerasyonu semikantitatif olarak değerlendirildi. İmmünohistokimyasal yöntemde ise fibronektin immünoreaktivitesi araştırıldı. Biyokimyasal incelemeler için dokular ependorf tüplere alındı ve SOD ve GSHPx enzim aktiviteleri ile MDA ve NO seviyeleri değerlendirildi. Histolojik ve biyokimyasal verilerin istatistiksel değerlendirmesi ve karşılaştırmaları SPSS 16.0 bilgisayar programında sırası ile Shapiro-Wilk, Kruskal–Wallis H ve Mann–Whitney U testleri ile yapıldı.Histopatolojik inceleme sonucu, iskemi grubuna siyatik sinir dokusunda, vasküler konjesyon ve proliferasyon ile miyelin dejenerasyonun anlamlı oranda arttığı; bu parametrelerin 100 mg/kg ALA verilmesi ile iskemi gruplarına göre belirgin düzeyde azaldığı görüldü. Gelişmekte olan periferik sinir sisteminde hücre dışı matriksin önemli bir bileşeni olan fibronektinin, iskemi grubunda belirgin oranda arttığı; buna karşılık ALA verilen gruplarda doz ile paralel olarak azaldığı görüldü. Biyokimyasal incelemelerde; SOD ve GSHPx enzim aktivitelerinin iskemi ile birlikte azaldığı; buna karşılık 100 mg/kg ALA verilen grupta SOD ve GSHPx artışının daha fazla olduğu saptandı. I/R ile birlikte artan MDA seviyelerinin, ALA verilen gruplarda dozla ilişkili olarak anlamlı bir şekilde azaldığı gözlendi. I/R ile birlikte azalan NO seviyesinin, ALA verilen gruplarda arttığı görüldü. Ancak bunun istatistiksel bir anlamı yoktu. Sonuç olarak, rat siyatik sinir iskemi/reperfüzyon sonrası görülen fibronektin artışının ALA ile düşmesi, fibronektinin kesilmiş sinir segmentleri arasındaki bağlantıları tekrar kurmak ve sinir rejenerasyonunu sağlamak için üstlendiği fonksiyonun; iskemi sonrası doku iyileşmesinden daha ağırlıklı olduğunu göstermektedir. İskemi öncesi verilen ALA’nın sinir dokusundaki MDA’yı azaltmasının yanında SOD ve GSHPx enzim düzeylerini arttırmasıyla görülen olumlu değişiklikler, ALA’nın iskemiye maruz kalmış sinirde meydana gelen patolojik değişikliklere karşı koruyabileceğini ve aynı zamanda tedavi etkinliğini de arttırabilecek bir potansiyele sahip olabileceğini düşünmekteyiz. Lipoic acid (LA), is a compound which is found in many procariotic ve eucaryotik cell types and formed naturally. Lipoic acid, has been used for the treatment of the following conditions: alcohol-dependent liver damage, fungal intoxications, diabetes, glocom, damage by radiation, Chagas disease, neurodegenerative disorders, ischemia-reperfusion damage, heavy metal intoxications and HIV infections for a long time. In this study, protective effect of alpha-lipoic acid (ALA) on sciatic nevre following ischemia-reperfusion (I/R) in rats was investigated by using light microscopy and biochemical methods. Provided that the protective effect of ALA on sciatic nevre is proven, we think the damage of sciatic nerve that have already occured or might occur in the patients due to various reasons may be prevented or stopped by giving ALA in convenient doses. In this study, a total of fourty-two Sprague-Dawney male rats whose weights are 250 to 300 gr were used. Rats were divided into six groups as follows: control (Group 1), sham (Group 2), I/R (Group 3), I/R + 0.5 ml %0.9 NaCl (Group 4), I/R + 60 mg/kg ALA (Grup 5) and I/R + 100 mg/kg ALA (Group 6). Ischemia was carried out the abdominal aort starting from the distal part of the renal vein for two hours followed by reperfusion for three hours. Extracted sciatic nerve tissues were fixed in formaldehyde solution with neutral pH for histopathologic analysis. In histopathologic analysis, vascular congestion and proliferation as well as myelin degenetion was evaluated semiquantitatively using hematoksilen-eosin staining method. In immunohistochemical method, fibronektin immunoreactivity was analyzed. For biochemical analyses, the tissues were taken in eppendorph microtubes and SOD and GSHPx enzyme activities as well as MDA and NO levels were measured. Statistical analyses for histological and biochemical data were done using Shapiro-Wilk, Kruskal–Wallis H and Mann-Whitney U and pearson correlation tests of SPSS 16.0 computer program respectively.As a result of histopatological investigations, vascular congestion and proliferation as well as myelin degeneration were found to be increased significantly in the sciatic nerve tissues of ischemia group; however, these findings were found to have diminished significantly in various degrees depending on the ALA groups by giving ALA (100 mg/kg). Fibronectin, an important component of extracellular matrix in the developing periferic nervous system, was observed to have increased significantly in ischemia group; on the other hand, it was observed to have decreased in paralel to the doses in the ALA given groups. In biochemical analyses; SOD and GSHPx enzyme activities were found to be lower by ischemia, however, in the ALA group being given 100 mg/kg of ALA, SOD and GSHPx enzyme activities were found to have increased. In the ALA given groups, increased MDA levels by I/R was observed to have decreased significantly in a dosedependent manner. The decreased NO level by I/R, was seen increased in ALAgiven groups, though it was not statistically significant. The fact that fibronectin increase observed after ischemia/reperfusion of rat sciatic nerve is reduced after administration of ALA indicates that fibronectin’s function to reconnect cut nerve segments and regenerate nerves is more prominent than its function in tissue healing after ischemia. ALA administered before ischemia decreases MDA and increases SOD and GSHPx. We think that these positive changes show that ALA may protect against the pathological changes in ischemic nerve and may be used to devise more efficient treatments.

Kalbi korumaya yönelik birçok yaklaşım geliştirilmesine rağmen, iskemi-reperfüzyon hasarı halen koroner bypass cerrahisi uygulanan hastalarda morbidite ve mortalitede önemli rol oynamaktadır. Koroner arter bypass cerrahisi (KABC) sırasında görülen miyokardiyal iskemi-reperfüzyon hasarını en aza indirmek amacıyla yapılan çalışmalar, tekniğin uygulamaya başlandığı ilk yıllardan beri önemini yitirmeden devam etmektedir. Bu çalışma; KABC sırasında Brain Natriüretik Peptid (BNP) ve Matriks Metalloproteinaz (MMP-9) düzeylerine bakılarak mitokondriyal fonksiyonları koruyucu ve antioksidan özelliği bilinen nebivololun miyokardiyal iskemi-reperfüzyon hasarına ne derecede etkili olduğunu araştırmak amacıyla yapıldı. Koroner arter hastalığı nedeniyle gelen ve açık kalp cerrahisi tekniğiyle koroner arter bypass cerrahisi planlanan 30 hasta, nebivolol ve kontrol grubu olarak ayrıldı. Nebivolol grubuna preoperatif 7 gün boyunca nebivolol verilirken, kontrol grubuna nebivolol veya başka bir β- bloker verilmedi. Gruplar arasında yaş, cins, diabetes mellitus, hipertansiyon, eski MI, preoperatif ekokardiyografik ejeksiyon fraksiyonu ve kardiyak indeks açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. Miyokardiyal hasarı değerlendirmek amacıyla intraoperatif ve erken postoperatif dönemde alınan kan örneklerinde, kardiyovasküler yapılanma sürecinde rol oynayan BNP ve MMP-9 düzeyleri incelendi. Bu çalışmada anestezi indüksiyonu sırasında alınan kan örneklerinde, nebivolol grubundaki BNP ve MMP-9 değerleri kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşüktü ( p0,05) Kontrol ve nebivolol gruplarının BNP ve MMP-9 düzeyleri örnek alım zamanlarına göre kendi aralarında karşılaştırıldığında; BNP düzeyleri kross klemp kaldırıldıktan 6 saat sonrasına kadar değişmeden kalırken, kross klemp kaldırıldıktan 12 ve 24 saat sonra anlamlı olarak artış göstermiştir (Sırasıyla p0,05). Yapılan çalışma sonucunda BNP düzeyinin koroner arter bypass cerrahisi sırasında oluşan ventrikül hasarı için bir fikir verebileceği ve MMP-9 aktivitesinin miyokardiyal iskemi-reperfüzyon hasarının derecesini yansıtabileceği yönünde bir sonuç elde edildi. Ayrıca KABC uygulanan hastalarda, preoperatif verilen nebivololun iskemi-reperfüzyon hasarının azalmasında anlamlı bir etki göstermediği sonucuna varıldı.