Search

Papiller tiroid karsinomu, diffüz sklerozan varyant (PTK-DSV) papiller tiroid karsinomunun nadir bir varyantıdır. Bu varyantın biyolojik davranışı ve prognostik önemi hala tartışmalıdır. Bu olgu sunumunun amacı, bu antitenin özelliklerini analiz etmektir. Çarpıntı şikayeti ile başvuran 32 yaşında erkek hastada klinik değerlendirme ile hipertiroidi saptandı. Ultrason grafisinde, sağ lobta hiperekoik heterojen yapıda mikrokalsifikasyonlar saptandı. Sağ lobtan ve lenf nodundan ince iğne aspirasyon sitolojisi (İİAS) yapıldı. Zeminde bol psammomatöz kalsifikasyon ve arada papiller karsinomun nükleer özelliklerini düşündüren follikül epitel hücre grupları izlendi. Malign sitoloji olarak raporlandı. Bilateral total tiroidektomi yapılması planlandı. Makroskopik değerlendirmede sağ lobda, en büyük boyutu yaklaşık 35 milimetre olan düzensiz sınırlı nodül benzeri alan dikkati çekti. Histopatolojik incelemede tüm lobu diffüz-yaygın şekilde tutan lenfositik infiltrasyon ve yoğun psammomatöz kalsifikasyon içeren görünüm vardı. Özellikle bağ dokudan zengin alanlarda belirgin dilate lenfatik ve lenfatik benzeri boşluklar içinde papiller karsinom nükleer özelliklerini gösteren mikropapiller yapıda gruplar görüldü. Çok az alanda tipik papiller karsinom özellikleri belirgindi. Mevcut bulgular ile olgu PTK-DSV varyant tanısı aldı. Tedavi sonrası 15 aydır sağ ve sağlıklıdır. Tiroidin papiller karsinomu genelde iyi prognozlu olsa da, diffüz sklerozan varyantı agresif seyirli ve kötü prognozludur. Hem sitopatolojik hem de histopatolojik olarak benign tiroid lezyonları ile ayırıcı tanı sorunu yaratabilen bu varyantın doğru tanımlaması uygun tedavi açısından çok önemlidir., Diffuse sclerosing variant is an uncommon variant of papillary thyroid carcinoma. The biological behavior and prognostic outcome of this variant are still controversial. The aim of this report is to analyse the features of this entity. A 32-year-old male patient who presented with the complaint of palpitations was diagnosed with hyperthyroidism by clinical evaluation. Hyperechoic heterogeneous microcalcifications were detected in the right lobe on ultrasound radiography. Fine needle aspiration was performed from the right lobe and the lymph node. Abundant psammomatous calcification and follicular epithelial cell groups that suggest the nuclear properties of papillary carcinoma were observed. It was reported as malignant cytology. Bilateral total thyroidectomy was planned. In the macroscopic evaluation, irregularly limited nodule-like area, the largest size of which was about 35 millimeters, was noticed in the right lobe. Histopathological examination revealed a diffuse-widespread lymphocytic infiltration and intense psammomatous calcification, which holds the entire lobe. Micropapillary groups showing nuclear properties of papillary carcinoma were observed, especially in areas rich in connective tissue, with marked dilated lymphatic and lymphatic-like spaces. Very few areas had typical papillary carcinoma features. With the current findings, the case was diagnosed with diffuse sclerosing variant papillary thyroid carcinoma. The patient is healthy for 15 months after the treatment. Although the papillary carcinoma of the thyroid generally has a good prognosis, the diffuse sclerosing variant has an aggressive course and poor prognosis. The correct identification of this variant, which can cause differential diagnosis problems with benign thyroid lesions both cytopathologically and histopathologically, is very important in terms of appropriate treatment

ÖZEL EĞİTİM ÖĞRETMENLERİNİN EVLİLİĞE VE ÇOCUK SAHİBİ OLMAYA YÖNELİK TUTUMLARIMustafa ÜNSALErciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler EnstitüsüYüksek Lisans Tezi, Temmuz 2019Danışman: Prof. Dr. Koray DEĞİRMENCİÖZETBu araştırmanın amacı özel eğitim öğretmenlerinin bireylerin evliliğe ve çocuk sahibi olmaya yönelik tutumlarını tespit etmektir. Bu çalışmada elde edilen veriler ile özel eğitim öğretmenlerinin evliliğe ve çocuk sahibi olmaya yönelik tutumları konusunda önerilerde bulunulması ve önemli görüşler sunulması, çalışmanın diğer amaçlarındandır. Araştırmanın çalışma grubu, Kayseri ilinde evreni temsil eden 77'si erkek 137'si kadın 214 özel eğitim öğretmeninden oluşmaktadır. Veriler, İnönü Evlilik Tutum Ölçeği, Türkçe'ye uyarlaması ve geçerlik güvenirlik çalışması araştırmacı tarafından yapılan Desire to Have Children Scale (Çocuk Sahibi Olma İsteği Ölçeği) ile bazı değişkenler hakkında bilgi toplanması için araştırmacı tarafından hazırlanan `Kişisel Bilgi Formu` kullanılarak toplanmıştır. Özel eğitim öğretmenlerinin evliliğe yönelik tutum ve çocuk sahibi olma isteklerinin demeografik özelliklerine göre farklılaşma durumunu ortaya koymak amacıyla cinsiyet ve medeni durum değişkenine göre bağımsız gruplar için t testi analizi yapılmıştır. Yaş, çocuk sayısı ve kıdem değişkenlerine göre farklılaşmayı ortaya koymak amacıyla tek yönlü varyans analizi (ANOVA) yapılmıştır. Farklılaşma ortaya çıkan gruplarda farkın kaynağını tespit etmek amacıyla ileri analiz tekniği olarak Scheffe testi kullanılmıştır. Evliliğe yönelik tutum ve çocuk sahibi olma isteği arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amacıyla pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı hesaplanmıştır. Öğretmenlerin evliliğe yönelik tutumlarının çocuk sahibi olma isteğini anlamlı düzeyde yordama durumunu ortaya koymak amacıyla doğrusal regrasyon analizi tekniği kullanılmıştır. Elde edilen veriler analiz edildiğinde aşağıdaki sonuçlara ulaşılmıştır:•41 yaş ve üzerindeki özel eğitim öğretmenlerinin diğer yaş gruplarına göre evlilik tutumunun daha olumlu olduğu görülmüştür.•Evli olan özel eğitim öğretmenlerinin bekâr olan özel eğitim öğretmenlerine göre evlilik tutumlarının anlamlı düzeyde daha olumlu olduğu görülmektedir.•Evli özel eğitim öğretmenlerinin bekâr olan özel eğitim öğretmenlerine kıyasla çocuk sahibi olmayı daha çok istedikleri anlaşılmaktadır.•Özel eğitim öğretmenlerinin sahip olduğu çocuk sayısına göre çocuk sahibi olma isteklerinin anlamlı ölçüde farklılaştığı görülmektedir. Özel eğitim öğretmenlerinin çocuk sahibi olma isteğinin çocuk sayısına göre farklılaşmasına yönelik bulgulara bakıldığında anlamlı düzeyde farklılaşma olduğu görülmektedir. 2 veya 3 çocuğu olan özel eğitim öğretmenleri hiç çocuğu olmayan özel eğitim öğretmenlerine kıyasla çocuk sahibi olmaya daha olumlu bakmaktadırlar.•Özel eğitim öğretmenlerinin evlilik tutumları ile çocuk sahibi olma istekleri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki vardır. (r = ,402, p < 0,05). •Özel eğitim öğretmenlerinin evlilik tutumları çocuk sahibi olma isteklerini anlamlı derecede yordamakta ve çocuk sahibi olma isteğinin %16,1 ini açıklamaktadır.Çalışmadan elde edilen bulgulara dayalı olarak öneriler sunulmuştur.Anahtar Kelimeler: Özel eğitim, özel eğitim öğretmenleri, evlilik, evlilik tutumu, çocuk sahibi olmaya yönelik tutum ATTITUDES OF SPECIAL EDUCATION TEACHERS TOWARD MARRIAGE AND HAVING CHILDRENMustafa ÜNSALErciyes University, Graduate School of Social SciencesMaster of Arts Thesis, June 2019Supervisor: Prof. Dr. Koray DEĞİRMENCİABSTRACTThis study aims to determine the attitudes of special education teachers toward marriage and having children. Other aims of this study are to provide suggestions and important opinions about the attitudes of special education teachers toward marriage and having children.The sample group was formed from 77 female and 137 male -total 214 participants- special education teachers, representing the population in Kayseri. The data were obtained by using `İnönü Evlilik Tutum Ölçeği`, `Desire to Have Children Scale` and `Personal Information Form`. `Desire to Have Children Scale` was adapted to Turkish. Then validity and reliability studies of the adapted scale were conducted by the researcher. Independent Samples T-Test analysis was conducted according to gender and marital status variables in order to reveal the differentiation of attitudes toward marriage and their desire to have children according to demographic characteristics of special education teachers'. One-way ANOVA was conducted in order to reveal differentiation according to age, number of children and seniority variables. Scheffe test was used as a further analysis to determine the source of the difference in differentiating groups. In order to reveal the relationship between the attitude toward marriage and the desire to have children, The Pearson Product-Moment Correlation Coefficient was calculated. Linear regression analysis technique was used in order to reveal the teachers' attitudes toward marriage as a predictor of the desire to have children. Analysis of the obtained data gave following results:• It has been observed that special education teachers in the age group 41 and above have more positive attitudes on marriage than the other age groups.• It is observed that the attitudes on marriage of the special education teachers who are married are significantly more positive than special education teachers who are single.• It is understood that married special education teachers have more desire to have children than single special education teachers.• It is observed that desire to have children does significantly differentiate according to the number of children special education teachers have. Special education teachers with 2 or 3 children have a more positive attitude toward having children compared to special education teachers with no children.• There is a positive correlation between the attitudes of special education teachers toward marriage and their desire to have children. (r = ,402, p < 0,05).• Attitude of special education teachers toward marriage significantly predicts their desire to have children and explains by 16.1%.Suggestions are presented based on the findings obtained from the study.Keywords: Special education, special education teachers, marriage, attitude on marriage, attitude toward having children 84

Bu çalışmanın amacı, Avrupa'da 18.yüzyıl sonu 19.yüzyıl başında klasisizm akımına tepki olarak ortaya çıkan romantizm akımının Batı edebiyatlarındaki gelişimini değerlendirmek, Avrupa'dan farklı nedenlerle ortaya çıkan Rus romantizminin doğuş zeminini ve özelliklerini ortaya koymak ve Rus romantizminin öncülerinden biri olan Vasiliy Andreyeviç Jukovskiy'in yaşamı ve sanatı çerçevesinde romantizme olan etkisini değerlendirmektir. Çalışmada romantizmin batıdaki tarihi aktarılmış, akımın ilkeleri başlıklar altında incelenmiştir. Rus romantizminin özellikleri değerlendirilmiş, Batı edebiyatı romantizmi ile kıyaslama yapılmıştır. Jukovskiy'in hayatı ve sanatı detaylı bir biçimde ortaya konmuş, onun romantizme olan etkisi incelenmiştir. The aim of this study is to evaluate development of of the Romanticism, emerged as a reaction to classicism movements in Europe at the end of 18th century and beginning of the 19th century, to put forward the the birth and features of Russian Romanticism and to assess the impact of Vasily Andreyevich Zhukovsky, one of the pioneer of Romanticism on the Russian Romanticism within framework of his life and art.In this study, the history and features of western romanticism are examined under headings, is evaluated the features of Russian romanticism, Russian romanticism is compared to western romanticsm. Jukovskiy's life and art set forth in detail, is evaluated its impact on the romance. 90

OBJECTIVES We evaluated the adjuvant treatment results and prognostic factors in patients with breast cancer. METHODS A total of 197 stage I-III breast cancer patients (mean age 51; range 18 to 80 years) treated and followed up by Okmeydanı Training Hospital, Department of Radiation Oncology in 1995 were evaluated retrospectively. RESULTS The 41.1% of patients were premenopausal and the remaining were postmenopausal. Invasive ductal carcinoma was encountered as the most frequent (85.8%) histopathologic type of tumor and most frequent (%49.7) stage was IIB. Modified radical mastectomy was performed on 65% of patients. In adjuvant treatment, cyclophosphamide- methotrexate-fluorouracil combinations and anthracycline containing combinations were given to 46.7% and 23.4% of patients respectively. In addition, endocrine therapy and radiotherapy was carried out on the 75.6% and 69.0% of patients. Local recurrences was occurred in a rate of 13.2% and distant metastases were observed in a rate of 26.4% and 7.1% of patients had both local recurrences and distant metastases. The 60.9% of patients were disease free and 1% with local recurrences also they were followed-up for a median time of 89 months (4-108). The overall survival rate and disease free survival rates for 5 and 8 years were as follows; 68%, 61%, 66%, and 60% respectively. With one variable analysis increased number of involved axillary lymph nodes, tumor size and stage gave rise to reduced overall survival rate and disease free survival rate. With multiple variable analysis, number of involved axillary lymph nodes (p=0.001) and tumor size (p=0.001) had significant effect on overall survival rate and disease free survival rate. CONCLUSION The tumor size and number of involved axillary lymph nodes were found to be statistically significant prognostic factors in breast cancer patients in our study., AMAÇ Bu çalışmada meme kanserli kadın hastalarda adjuvan tedavi sonuçları ve prognostik faktörler incelendi. GEREÇ VE YÖNTEM 1995 yılında SSK Okmeydanı Eğitim Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniği'ne başvuran, tedavi ve takipleri aynı klinikte yapılan, ameliyatlı evre I-III meme kanserli 197 kadın hasta (ort. yaş 51; dağılım 18-80) retrospektif olarak incelendi. BULGULAR Hastaların %41.1'i premenopoze, %58.9'u postmenopoze idi. En sık tümör histolojisi (%85.8) invaziv duktal karsinomdu. En sık evre ise (%49.7) IIB'di. Cerrahi müdahale olarak olguların %65.0'ine modifiye radikal mastektomi yapıldı. Adjuvan tedavi olarak hastaların %46.7'sine siklofosfamid-metotreksat-florourasil kemoterapisi, %23.4'üne antrasiklinli kemoterapi rejimleri uygulandı. Hastaların %75.6'sına hormonoterapi verildi, %69.0'ına radyoterapi uygulandı. Lokal ve bölgesel nüks %13.2 hastada, uzak metastaz %26.4 hastada gelişti. Hastaların %7.1'inde lokal nüks ve uzak metastaz birlikte görüldü. Medyan 89 aylık (4-108) takip sonucu, %60.9'u hastalıksız, %1'i lokal nükslü olarak takibi sürdü. Genel sağkalım oranları 5 yıllık %68, 8 yıllık %61 ve hastalıksız sağkalım 5 yıllık %66, 8 yıllık için ise %60 oldu. Tek değişkenli analizlerde, aksillada tutulan lenf nodu sayısının, tümör boyutunun ve evrenin artması daha kısa genel sağkalım ve hastalıksız sağkalım ile sonuçlandı. Çok değişkenli analizlerde ise aksillada tutulan lenf nodu sayısı (p=0.001) ve tümör boyutu (p=0.001) genel sağkalım ve hastalıksız sağkalımı anlamlı olarak etkilemediği görüldü. SONUÇ Bu çalışmada meme kanserli hastalarda tümör boyutu ve aksillada tutulan lenf nodu sayısı anlamlı oranda prognostik faktörler olarak bulundu.

OBJECTIVES In this study, we evaluated the cancer incidence and demographic characteristics in people have social insurance after from digital registration date. Evaluation was done using 6 years data after that time. METHODS We investigated the 52.214 patients having diagnosed as cancer between 1st January 1999 and 31st December 2004. Final diagnosis was evaluated with considering he patient's age, sex, admit time, county, and stage of illness. RESULTS 2 8.830 patients were males (55.2%) and 23.384 were females (44.86%) an median age at the time of admission was 56 (range 0- 98). The frequency of disease was 0.7% in 0-14 years old age group, 20.5% 15-44 years old age group, 24.3% 45-54 years old age group, 27.1% 55 to 64 years old age group, and 27.4% 65 years and older age group. The 81.7% of the cases were having with local-regional disease and the remaining 18.3% were having distant metastasized disease. The detected most frequent 10 types of cancer were as follows; lung cancer 22.1%, breast cancer 15.2%, colorectal cancer 8.6%, gastric cancer 6.0%, thyroid cancer 4.0%, non-Hodgkin lymphoma 3.7%, central nervous system cancers 3.5%, ovary cancer 2.7%, corpus uteri cancer 2.5%, and larynx cancer 2.5%. The most frequent 5 cancers only for females were breast (33.4%), colorectal (8.3%), thyroid (6.9%), ovary (6.0%), and corpus uteri cancer (5.5%), and for males lung (36.1%), colorectal (8.8%), stomach (7.2%), larynx cancer (4.1%) and non-Hodgkin lymphoma (4.0%). The number of patients showed significant increase from 1999 (7.014) to 2004 (10.8 2 3 ) . CONCLUSION We present the statistical data for cancer patients who admitted to the SSK Okmeydanı Training and Research Hospital Department of Radiation Oncology before the time of revolution from SSK to Healthy ministry. That data can give us some opinion for frequency of cancer in Marmara and west of Karadeniz region., AMAÇ Bu çalışmada, SSK Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniği kanser kayıtlarının bilgisayar ortamında tutulmaya başlanmasından sonraki 6 yıllık verileri incelenerek SSK sağlık hizmetlerinden faydalanan insanlardaki kanser sıklığı ve demografik özelliklerin ortaya çıkarılması amaçlandı. GEREÇ VE YÖNTEM 1 Ocak 1999 - 31 Aralık 2004 tarihleri arasında başvuran 52.214 kanser tanısı almış hasta kayıtları incelendi. Tanılar; yaş, cinsiyet, başvuru yılı, başvurunun yapıldığı il ve hastalığın evresine (primer-metastatik) göre gruplandırılarak incelendi. BULGULAR Hastaların 28.830'u (%55.2) erkek, 23.384'ü (%44.86) kadındı. Medyan başvuru yaşı 56 (aralık 0-98), hastalık 0-14 yaş grubunda %0.7, 1 5-44 yaş grubunda %20.5, 45-54 yaş grubunda %24.3, 55- 64 yaş grubunda %27.1 ve 65 yaş ve üzeri grupta ise %27.4 oranında görülmüştür. Hastaların % 8 1.7'si lokal-bölgesel, %18.3'ü metastatik hastalıklı idi. Tüm hastalara bakıldığında en sık 10 kanser tipi akciğer kanseri %22.1, meme kanseri %15.2, kolorektal kanser %8.6, mide kanseri %6, tiroit kanseri %4, non-Hodgkin lenfoma %3.7, beyin ve merkezi sinir sistemi kanserleri %3.5, over kanseri %2.7, uterus kanseri %2.5 ve larinks kanseri %2.5 oranında saptandı. Cinsiyete göre değerlendirildiğinde ise en sık görülen 5 kanser tipi erkeklerde akciğer %36.1, kolorektal %8.8, mide %7.2, larinks %4.1 kanserleri ve non- H odgkin lenfoma %4.0 oranlarında, kadınlarda ise meme %33.4, kolorektal %8.3, tiroit %6.9, over %6.0 ve uterus korpusu kanserleri %5.5 oranlarında saptand ı. Başvuru yılları dikkate alındığında sayı giderek artmış ve 1999 yılında 7.014 (%13.4 ) iken 2004 yılında 10.823 (%20.7) yeni başvuru sayısına ulaşmıştır. SONUÇ Sağlık Bakanlığına devredilmeden önce SSK'nın tek onkoloji merkezi olan Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi Onkoloji Merkezine başvuran SSK'lı kanser hastaların istatistikleri sunulmuştur. Bu veriler Türkiye geneli için olmasa bile Marmara ve batı Karadeniz Bölgesi için fikir verebilir.

OBJECTIVES We retrospectively examined the results of hypofractionated radiotherapy from 24 patients having brain metastases with unknown primary. METHODS Radiotherapy was administered to 24 patients (20 males (83.4%), 4 females (16.6%), age range 24-75 years) as 10 Gy fraction doses with 10 days intervals for a total of 30 Gy tumour dose in 3 fractions. Antiedema treatment was given to all patients. Karnofsky performance status was 70 for one patient and below 70 for the rest of the patients. Multiple metastases were present in 79.2% of the patients, in 20.8% of the patients there was single lesion and histophatologic diagnosis was present only for this group. 50% of the patients had hemiplegia, 45.8% had hemiparesia, 4.2 % had quadriplegia and 6 patients (25%) had other additional pathologies. Treatment was started at the day of admission for 13 patients. RESULTS The total and partial reliefs in neurological symptoms were seen in 8.3% and 37.5% of patients, respectively. Median survival from diagnosis of brain lesions was 2.87 months. The six months, 1 and 2 years survival rates were 33.3%, 8.33%, and 8.33%, respectivel y. The prognosis of patients with brain metastases is poor and have similar survival rates from the other poor performance patients (KPS, AMAÇ Bu çalışmada beyin metastazı ile tanı konulmuş ve primeri bilinmeyen 24 hastaya uygulanan palyatif amaçlı hipofraksiyone radyoterapi sonuçları retrospektif olarak incelendi. GEREÇ VE YÖNTEM Yirmi dört hastaya (20 erkek (%83.4), 4 kadın (%16.6); ort. yaş 61; dağılım 24-75 yıl) radyoterapi, 10 Gy fraksiyon dozlarında, 10 gün arayla; 3 fraksiyonda 30 Gy tümör dozu verilecek şekilde uygulandı. Tüm hastalara antiödem tedavi verildi. Bir hastada Karnofsky Performans Statüsü 70, diğer hastalarda 70'in altında idi. Hastaların %79.2'sinde multipl metastaz vardı; %20.8'inde tek lezyon mevcuttu ve yalnızca bu hastaların histopatolojik tanısı vardı. Hastaların %50'sinde hemipleji, %45.8'inde hemiparezi ve %4.2'sinde quadripleji ile 6 hastada (%25) bunlara ek patolojiler vardı. Tedaviye 13 hastada başvuruda bulundukları gün başlandı. BULGULAR Radyoterapi sonrası değerlendirmede hastaların %8.3'ünde nörolojik semptomlarda tam düzelme, %37.5'inde parsiyel düzelme, toplamda %45.8'inde nörolojik semptomlarda iyileşme görüldü. Sağkalım oranları ort. 2.87 ay olup altı aylık sağkalım %33.3, bir ve iki yıllık sağkalım %8.33 idi. Sonuçlarımız kötü performanslı hastalarda uygulanan diğer radyoterapi şemalarıyla benzer oldu (KPS < 70). SONUÇ Kötü performanslı, sağkalım beklentisi düşük olan hastalara kısa süreli tedaviler önerilebilir

OBJECTIVES We aimed to evaluate the treatment response and toxic effects of the recommended dose of raltitrexed when delivered concurrently with preoperative radiotherapy in patients with locally advanced rectal carcinoma. METHODS This open-labeled, prospective and non-comparative study was conducted with 49 patients. Radiotherapy (50.4 Gy) was delivered in 1.8 Gy daily fractions five times per week for 5-6 weeks. Single doses of 2.6 mg/m2 raltitrexed were infused over 15 minutes 1 hour prior to radiotherapy on days 1 and 22. Treatment response and toxicity were clinically assessed by hematological and biochemical tests and World Health Organization performance status scoring. RESULTS Overall treatment response was 42.9%. Post-treatment resectability opportunity was achieved in 67.3% patients. Raltitrexed was found to be related to 52.6% of the total adverse events. CONCLUSION The combination of raltitrexed and radiotherapy appears promising as neoadjuvant therapy in patients with inoperable rectal cancer with higher but manageable gastrointestinal toxicity., AMAÇ Bu çalışmada, lokal ilerlemiş rektal karsinomalı hastalarda preoperatif radyoterapi ile birlikte verilen önerilmiş dozdaki raltitrexed'in tedaviye cevabı ve toksik etkileri değerlendirildi. GEREÇ VE YÖNTEM Bu açık-etiketli, prospektif ve karşılaştırmalı olmayan çalışma 49 hasta üzerinde yürütüldü. 50.4 Gy radyoterapi 5-6 hafta süreyle haftada 5 kere 1.8 Gy'lik fraksiyone dozlar şeklinde verildi. Tek doz şeklinde 2.6 mg/m2 raltitrexed 1. ve 22. günlerde radyoterapiden 1 saat once 15 dakika süreyle infüze edildi. Tedaviye cevap ve toksisite klinik olarak hematolojik ve biyokimyasal testler ve Dünya Sağlık Örgütü performans skoru ile değerlendirildi. BULGULAR Tüm tedavi cevabı %42.9 idi. Tedavi sonrası rezektabilite oranı hastaların %67.3'ünde görüldü. Toplam advers olayların %52.6'sı raltitrexed'e bağlı bulundu. SONUÇ İnoperabl rektal kanserli hastalarda raltitrexed-radyoterapi birleşimi yüksek oranda ancak tedavi edilebilir gastrointestinal toksisite ile birlikte ümit verici bir neoadjuvan tedavi olarak gözükmektedir.

Günümüz bir iletişim ve enformasyon çağıdır. Kalabalık şehir merkezlerinde yoğun is tempolarında çalışan bireylerin etrafı yüzlerce görsel mesaj ve grafik tasarım ürünü ile sarılmıştır: Amblem ve logolar, ilanlar, afisler, kitap, dergi ve albüm kapakları, gazeteler ve reklam panoları... Tüm bu grafik tasarım ürünleri bir biriyle büyük bir rekabet içindedir. Grafik tasarımın amacı okunan ve izlenen iki boyutlu görüntüleri tasarlayarak izleyiciye bir mesaj iletmek, bir ürün ya da hizmeti tanıtmaktır. Grafik tasarım ürününün başarısı, mesajını hedef kitlesine iletebilmesine bağlıdır. Mesajın basarıyla iletilebilmesi için ise tasarımda görsel bütünlük oluşturmak gerekmektedir. Grafik tasarımda görsel bütünlük, tüm tasarım elemanlarının birbiriyle ilişki içinde düzenlenerek tamamlanmışlık hissi yaratılmasıyla sağlanır. İzleyici bir mesajda daima bütünlük arar; aksi halde tasarıma olan ilgisini kaybeder.Sağlıklı bir iletişim için grafik tasarımcı birçok farklı alanda uzmanlaşmalıdır. Temel tasarım eleman ve ilkeleri; grafik tasarımın temel elemanları olan format, görsel ve tipografi; görsel algılama bu alanların basında gelmektedir. Tipografik elemanlar, sözel bilgileri içeren ve ileten harf, rakam ve noktalama işaretlerinden oluşan yazılarken; görsel elemanlar fotoğraf ve illüstrasyonlardır. Fotoğraf, ışığa duyarlı bir malzeme üzerine ışığın odaklanması ile oluşturulan görüntülerin genel adıyken; illüstrasyon çizim, boyama ya da bilgisayar ortamında alanında uzman programlarla resimleme gibi tekniklerle oluşturulan, biçimden çok konuyu vurgulayan görsellerdir. İnsan gözü etrafında gördüğü şeyleri bir bütün olarak algılamaktadır. Ve bu algılama modelinde parçaların tek baslarına sahip oldukları özelliklerin bütüne olan katkıları önem kazanmaktadır. Bu çalışma, grafik tasarımda görsel bütünlük oluşturmada görseller ve tipografi arasında kurulacak olan ilişkinin önemine dikkat çekmiş; bu ilişkinin kalitesinin nasıl yükseltileceği sorununa cevaplar bulmaya çalışmış ve vurgulamıştır.Anahtar Kelimeler: Grafik Tasarım, Tipografi, Bütünlük Our age is a communication and information age. In crowded city centers working people are surrounded with thousands of visual messages and graphic design products like emblems and logotypes, advertisements, posters, book, magazine and CD covers, newspapers and billboards... All these graphic design products compete each other very much. The aim of graphic design is to convey a message or present a product or a service by designing 2d readable and watchable visuals. The succes of a graphic design product is related to its ability of conveying a message. Creating visual unitiy is necessary for a successful communication. Visual unity in graphic design can be provided with a feel of completeness which formed with a harmonic organization of elements. An audience always seeks wholeness in a message; otherwise he / she loose his / her interest in design.For a healthy communication graphic designer should have expertise in different fields. Basic design elements and principles, the main elements of graphic design which are format, visuals and typography, and visual perception are major fields of expertise. Letters, numerals and punctuation marks are typographic elements which contain and convey verbal information. Visuals are photographs and illustrations. Photograph is the general name of a visual which created by a lightfocused on a light sensitive paper. Illustrations can be made by drawing, painting orwith the help of a computer software. They emphasize theme, not form. Human eyepercieve its surrounding as a whole. In this perception model the contributions offragments to the whole is much more important than the characteristics of fragmentsitselves. This study put emphasis on the relation of typography and visuals in graphicdesign, try to find ways for making it high quality, and emphasize its place in arteducation.Keywords: Graphic Design, Typography, Unity 124

Anahtar Kelimeler : Tüketim, Toplumsallaşma, Tüketici Toplumsallaşması, Yeni Medya ReklamıÖZET TÜKETİCİ TOPLUMSALLAŞMASI VE REKLAMIN ROLÜTüketim, toplumları incelemek için önemli bir unsurdur. Toplumlar yeri geldiğinde tüketim şekilleriyle sınıflandırılmışlardır. Bireylerin toplumun bir parçası olması süreci olan toplumsallaşma, geçmişten günümüze farklı şekillerde gerçekleşmektedir. Tüketim eyleminin toplumsal bir davranış olarak yaygınlık kazanması ve bireylerin, tüketim eylemi ile topluma dahil olma süreci ise, Sanayi Devrimi’nin getirdiği toplumsal ve ekonomik değişimlerin sonucudur. Bu çalışmada tüketim konusu Sanayi Devrimi'nden günümüze kadar olan süreçte, bireylerin tüketim eylemi ile topluma dahil olma süreçleri açısından değerlendirilmiş ve tüketici toplumsallaşmasının ne şekilde gerçekleştiğine ilişkin çeşitli örneklere yer verilmiştir. Çalışmamızda ayrıca, yeni medyada yer alan birtakım reklam içerikli uygulamalar değerlendirilerek, tüketici toplumsallaşmasının günümüzde ne şekilde gerçekleştiğine yer verilmiştir.Keywords: Consumption, Socialization, Consumer Socialization, New Media Advertisement ABSTRACTCONSUMER SOCIALIZATION AND THE ROLE OF ADVERTISEMENTConsumption is an important element to study societies. There are cases where societies are classified by their way of consumption. Socialisation, wich is the process of participation into the society of the individual, occurs in different ways ever since. Consumption, becoming a social behavior and individuals participating into the society over consumption, is a result of social and economical changes brought by the industrial revolution. This study traces consumptional relations in aspect of the individual, participating the society over action of consumption, since the industrial revolution untill present and illustrates various samples of how consumer socialisation takes place. It also covers how consumer socialisation occurs today, examining advertorial applications of new media.

Sivas hakkında bugüne kadar yapılan çalışmalar daha çok Selçuklu ve Beyliklerdöneminde inşa edilmiş önemli mimari anıtlar üzerine yoğunlanmış; il merkezindekiOsmanlı camileri görmezden gelinmiştir.?Sivas l Merkezindeki Osmanlı Camileri? adlı çalışma, dört ana bölümdenoluşmaktadır:I. Bölümde, ?Giriş? başlığı altında; konunun tanımı ve sınırları, konunun önemi,araştırma yöntemi, konuyla ilgili kaynaklar, Sivas'ın tarihi ve coğrafyası, Sivas ilmerkezinde günümüze ulaşamayan cami ve mescitler üzerinde durulmuştur.II. Bölümde, ?Katalog? başlığı altında; Sivas il merkezi sınırları içerisinde bulunan veOsmanlı döneminde inşa edilmiş günümüze ulaşabilen 21 adet cami ile günümüzeorijinal haliyle ulaşmış altı adet minare kronolojiye göre tanıtılmıştır. Katalogbölümünde 12 adet yapının rölöve planı eşelli olarak çizilerek; mimarisi, malzeme,teknik özellikleri, süslemesi ve yapılan onarımlardan bahsedilmiştir. Ayrıca kitabesizeserler, arşiv belgeleri, mimari ve süsleme özellikleri dikkate alınarak tarihlendirilmeyeçalışılmıştır.III. Bölümde, ?Değerlendirme? başlığı altında camiler; tipoloji, malzeme, süsleme, yapıelemenları ve kitabeler olmak üzere beş bölümde incelenmiştir. Sivas şehrindekiOsmanlı camilerinin genel özellikleri belirlenerek, Anadolu ölçeğindeki benzerleriylekarşılaştırılması yapılmıştır.IV. Bölüm olan ?Sonuç? kısmında, Sivas il merkezi sınırları içerisindeki Osmanlıcamilerinin, Türk sanatı ve mimarlık tarihi açısından sahip oldukları önemvurgulanarak, senteze ulaşılmıştır.Bu çalışmada, Sivas şehrindeki ustaların kendi yetenekleri ile bölgesel üsluplarınıyarattığı bu camilerin, yapıldığı dönem ve bulunduğu coğrafya içerisinde şaşırtıcıözelliklere sahip olduğu ve günümüze ulaşamayan 96 adet cami ve mescit ile birlikte diğeryıkılan anıtlar da dikkate alındığında, Sivas il merkezinin sanılanın aksine Osmanlıdöneminde oldukça önemli bir kültür ve medeniyet şehri olduğu daha da iyi anlaşılmaktadır.Anahtar Kelimeler: Sivas, Osmanlı, Cami The hitherto studies made about Sivas have mostly concentrated on the majorarchitectural monuments built at the time of Seljuks and Beyliks. Accordingly, theOttoman mosques in the centre of Sivas have either been ignored or been assumed asnon-existing monuments.This thesis consists of four chapters;In the first chapter, which is an introductory one, the topic is clearly defined and itslimits are explained. As the chapter gives information about the topic and the researchmethod, it is also mentioned about the historical and geographical background of Sivas,and the mosques, which cannot survive till the present, in the city centre of Sivas.In the second chapter named catalogue, 21 surviving mosques in the city-centre of Sivasand six minarets in the same originality as they were first built are introduced by beingfaithful to the chronology.In the following chapter, under the heading of evaluation, the mosques are examined bybeing divided into five sections; typology, equipments, ornamenting, building elementsand inscriptions. The general characteristics of the mosques in Sivas have beendetermined and they have all been compared with the similar samples in the Anatolia.In the last chapter, which is a conclusion, the importance of the mosques in the citycentre of Sivas is emphasized in terms of Turkish Art and architectural history.Finally, the mosques which was built by the masters in Sivas with their specialcapabilities, have some remarkable characteristics within the place and the time ofbuilding. Unlike what it was supposed, when the non-surviving 96 mosques andmasjids are taken into consideration with the ones that were collapsed, it will be realizedthat Sivas was actually an important culture and civilization city in the age of Ottoman.Key Words: Sivas, Ottoman, Mosque 620

36

Bâbîlik, İran'da Mirza Ali Muhammed Şîrâzî (ö.1266/1850) tarafından kurulan ve görüşleri itibariyle İslâm kültürüne dayanmakla birlikte, taşıdığı görüşlerden dolayı İslâm dairesinden çıkmış bir mezheptir. Bâbîliğin tarihi, İsnâaşeriyye fırkası içerisinde doğan ve Şeyhiyye diye adlandırılan tasavvufi harekete dayanmaktadır. Bâbiliğin kurucusu Mirza Ali Muhammed Şîrâzî 1 Muharrem 1235 ( 20 Ekim 1819) tarihinde Şîraz'da doğmuştur. Küçük yaşta babasının ölümü üzerine tüccar olan dayısı tarafından yetiştirilmiştir. Bûşerh' de dayısı ile birlikte ticaret yaparken, küçük yaştan beri merak duyduğu Hurûfîlik ile ilgilenmiş ve okuduğu Hurûfî metinlerin tesirinde kalmıştır. Bu etkiyle, öğle sıcağında evlerinin damına çıkarak güneşin altında saatlerce bekler ve böylece zihin gücünü geliştirip, manevi ilerleme kazandığını iddia ederdi. Bunun gibi bir takım gayri tabi davranışlarda bulunması üzerine, dayısı onu şifa bulması için Kerbelâ'ya göndermiştir. Orada, Şeyhiyye'nin kurucu Şeyh Ahmed el-Ahsaî 'nin talebesi Kâzım Reştî (ö. 1259/1843) ile tanışmış ve onun tesirinde kalmıştır. Seyyid Kâzım Reştî, Şeyhî düşüncede yer alan, imamlarla Şîî halkın irtibatının kesildiği gaybet-i kübra döneminde, Hz. Muhammed ve imamlarının nurunu aksettirecek bir 'Kâmil Şîî' düşüncesini daha da ileri götürmüştür. O, Mehdî'nin hayatta olduğunu ve kendisinin ölümünden sonra ortaya çıkacağını iddia ederek, talebelerinden onu aramalarını istemiştir. Bu durumu değerlendiren Ali Muhammed Şirazî 23 Mayıs 1844'de, önce kendisinin beklenen Mehdî'ye açılan kapı (bâb) olduğunu ileri sürmüştür. Kendisine inananlar ise Bâbîler ismini almıştır Aynı yıl hac dönüşünde ise sadece Bâb değil, 'Beklenen Mehdî' olduğunu ilan etti.Mirza Ali Muhammed, kendisinin Mehdî olduğuna dair iddialarını, mukaddes kitap olarak takdim ettiği el-Beyân adlı kitabında daha da ileri götürmüştür. Ona göre Hz. Muhammed'in nübüvveti, on ikinci imamın kaybolmasından sonra bin yıl daha devam ederek, kendisinin zuhûruyla sona ermiştir. Bu andan itibaren İslam dininin getirmiş olduğu şer'î hükümler neshe edilmiştir. Bu iddiasına bağlı olarak, Kur'ân-ı Kerîm'deki emir ve yasakların yerini ise, el-Beyân'daki yeni hükümler almıştır. Beyân'ın , Kur'an'dan daha üstün olduğunu ileri sürmüştür. Îtikâdî ve amelî pek çok ibadeti değiştirmiş ya da kaldırmış ve yeni bir hareket oluşturmuştur. Ali Muhammed Şirâzî'nin ölümünden sonra, Bâbî fikir ve düşünceleri, hareketin başına geçen Mirza Yahya en-Nûri (Subh-i Ezel) ve kardeşi Mirza Hüseyin Ali tarafından devam ettirilmiştir. Bu görüşlere inananlar Bahâîler adını almışlardır. Günümüzde Bahâîler, Avrupa ve Amerika'da varlıklarını sürdürmektedir.Babilik is a religious grup that was founded by Mirza Ali Muhammed in Iran in 1850 ( BC 1266 ). Although this religios group was based on Islamic culture with their way of thoughts but has got out of Islamic way in time.The history of Babilik goes back to the religious movement named as Seyhiyye which was borned in Isnaaseriyye party. The founder of Babilik, Mirza Ali Muhammed Sirazi, was born in Siraz in October 20, 1819 ( 1235). He was raised by his father and while he was doing trade beside his uncle in Buserhr he was interested with Hurufilik which he had been eager to learn more about it during his childhood and was effected from it . He used to wait for many hours under the strong sunshine at their roof in order to develop his mentality and to become stronger spiritualy. Since he had so strange habits similar to this, his uncle sent him to Kerbela to be cured where he knew Seikh Ahmed El-Ahsai`s student Kazim Resti, the founder of Seyhiyye ( BC 1259/1843 ).Seyyid Kazim Resti, has developed the idea of representing and reporting the glory of Hz. Muhammed and his religios people that were named as thought of `Kamil Sii` at the time when the relation of Sii people and Hodjas was almost terminated. He claimed that Mehdi was alive and was going to come out after his death and thus ordered his students to search for him. Ali Muhammed Sirazi has taken this chance and first he said that he was the gate opening to Mehdi called the Bab in May 23, 1844. Those who believed him were named Babiler and in the same year at his return from Hajj, he not only said that he was the Bab but also claimed the he was the Mehdi himself.Mirza Ali Muhammed has explained his claims saying that he was Mehdi with a religios book called el- Beyan. According to him the glorious effect of Hz. Muhammed has ended with him after 1000 years from disappearing of the 12th Hodja. Since that time the regulations of religion Islam was terminated in a way and the rules written in Qoran were replaced with the rules mentioned in el-Beyan book. It was also claimed that Beyan was a greater book than Qoran. He reformed the pray methods and almost claimed a new religion and revolution according to him. After the death of Ali Muhammed Sirazi, the thoughts and ideas of Babi were carried on by Mirza Yahya en-Nuri ( Subh-i Ezel) and his brother Mirza Huseyin Ali who leaded this group.Those who followed and believed in these thoughts were called Bahaliler and the are still active in Europe and USA now days.

ÖZET Bu çalışmada Türkiyede'ki teofilin preperatları in vitro ve in vivo olarak değerlendirilmiştir. İn vitro olarak United States Pharmacopiae National Formulary (USP) 23 ve ek.no: 7 deki disolüsyon işlemleri uygulanmış ve farklı teofilin preperatlarında farklı disolüsyon profilleri izlenmiştir. Bu preperatların çözünme hızları sırasıyla E>A>B>C>D şeklinde bulunmuştur. İn vivo olarak yapılan çalışmada değişik yaş gruplarındaki farklı teofilin preperatını çeşitli dozlarda kullanan hastalardan kan örnekleri alınarak HPLC cihazı ile kandaki teofilin düzeyleri belirlenmiştir. Hastaların kandaki teofilin seviyeleri birbirinden farklı bulunmuştur. Hastaların ortalama teofilin kan seviyeleri ilaç almadan 30 dakika önce 9.8 ± 5.4 ng / mi ve ilaç aldıktan 5 saat sonra 12.1 ± 6.7 jig / mi olarak bulunmuştur. Sonuç olarak teofilin preperatlarına uygulanan disolüsyon işleminde disolüsyon profilleri ve çözünme hızlarında farklılıklar görülmüştür. Ancak bu farklılıkların daha iyi yorumlanabilmesi için sonuçların in vivo çalışma ile beraber değerlendirilmesi gerekmektedir. Kandaki terapötik düzeyinin dar olması nedeniyle hastaların bir kısmında teofilin düzeyi terapötik düzeyin altında kalmıştır. Hastaların kandaki teofilin düzeyleri arasında farklılıklar görülmesi nedeniyle hastaların teofilin düzeylerinin izlenmesini ve teofilinin dozunun kişiye göre ayarlanmasını öneriyoruz. -IV- SUM^ARY In this study the theophylline products available in Turkey were evaluated. The in vitro method described in the U.S. Pharmacopiea (23 rd edition, Supplement NO:7) was employed, and different dissolution profiles were obtained for each of the theophylline products analysed. The comparitive solubility rates of these products can be summarised as follows : E>A>B>OD. In the in vivo phase of this study theophylline plasma levels for various dose and age groupings were determined using an HPLC method. The theophylline levels showed inter-patient variations. The average plasma level observed before medication was 9.8 ± 5.4 jxg / ml while 5 hours post medication the level was found to be 12.1 ± 6.7 ng / ml In conclusion differences were observed in the dissolution profiles and solubility rates obtained by in vitro dissolution techniques. However these results must be evaluated in the ligh of the corresponding in vivo stuies. A proportion of patients were noted to have theophylline plasma values below the levels normally required to exert a therapeutic effect. Because patients theophylline plasma levels exhibit considerable variations, it is necessary to monitor blood levels in order to individualise and adjust dosing schedules. 64

1980-84 yılları arasında Onkoloji ve Nükleer Tıp Merkezine kabul edilen 9. 180 yeni kanser olgusunun izlemleri sırasında 76 multipi primer kanser olgusu saptandı. Larynx ve akciğer kanserinin birlikte görülmesi en sık karşılaşılan kombinasyonu (% 21). Daha sonra dudak-larynx (% 6.6), cilt-larynx ve cilt-akciğer (% 5.3), meme-over ve meme endometrium (% 4) kombinasyonları geliyordu. Larynx kanseri tüm ve erkek olgularda en sık görülen multipl primer kanser komponenti idi (% 46 ve% 61.2). Larynx kanserini akciğer (% 39.5 ve % 55.1) kanseri izliyordu. Kadınlarda ise meme kanseri en sık karşımıza çıkan komponent idi (% 63). Onbir olguda iki kanser aynı zamanda gelişmişti. Kalan olgularda ise ara 1 ay ile 30 yıl arasında değişiyordu. Olguların % 62 'sinde ara 3 yıldan kısaydı. Sigara içme oranı özellikle erkeklerde ve larynx ve akciğer kanseri olgularında yüksekti. İkinci primer gelişiminden sonra ortalama izlem 1.5 ±0. 2 yıldı. Onyedi olgu son izlemde hastalıksız bulundular(% 22.4). Kadın multi primer kanser olgularında prognoz daha iyiydi. Yaş ve iki kanser arası süre en önemli prognostik faktörler olarak ortaya çıktılar. Seventy-six patients with multiple primary cancers have been found among 9.180 cancer patients admitted to the Center of Oncology & Nuclear Medicine, Okmeydanı Hospital, Istanbul, Turkey between 1980 and 1984. The majority of the patients were male. Combination of larynx cancer and lung cancer was the most commonly seen one. lt was followed by lip cancer-larynx cancer (6. 6 %), skin cancer-larynx cancer and skin cancer-lung cancer (5. 3 %), breast cancer-ovary cancer and breast cancer-endometrial cancer (4 %) combinations. Larynx cancer was the most commonly seen multiple primary cancer component in all patients (46 %) and in male patients (61.2 %). lt was followed by lung cancer, i. e., 39.5 % in all patients and 55.1 % in male patients. In female patients, breası cancer was a component in 63 % of the cases. In eleven patients, two cancers were diagnosed concurrently. In other cases, the interval between two cancers varied between I month and 30 years. The mean interval was 4.1 ±0.6 years. In 62 % of the cases, the interval between two cancers was shorter than 3 years. Smoking rate was especially high in male patients. Mean follow-up after second primary cancer was 1.5 ±0. 2 years. Seventeen patients were found to be disease free at their last follow-up (22. 4 %). The prognosis for female patients with MPC appeared to be better. Age and time interval were the two most important prognostic factors.

1206 meme kanseri olgusu içinde saptanan 29 bilateral meme tümörü geriye dönük olarak incelendi. Bilateral meme kanseri sıklığı % 2.4 olarak bulundu. İlk tam sırasındaki yaş ortalaması 46 idi. Olguların çoğunluğu invazif duktal karsinom olarak belirlendi (% 86). Elli sekiz tümörün 30'u Evre II (% 52), 10'u Evre IV (% 17), 10'u Evre IV (% 17) ve 8'i Evre III (% 14) olarak evlendirildi. 0lguların beşi eş zamanlı bilateral hastalık olarak bulundular (% 17). Diğerlerinin 7'si senkron (% 24, ilkinden sonra ilk yıl içinde gelişen) 17'si de asenkron (% 59, aradaki süre 1 yıldan fazla) olarak gelişmişlerdi. İki kanser arasındaki ortalama süre 2.6 ± 0.6 yıldı (medyan 1.2, sınırlar 0-16.7). Ortalama sağkalım 4.8 ± 0.7 yıl (nıedyan 4.4, sınırlar 0.6-18.2) olarak bulundu. İkinci kanser gelişiminden sonraki sağkalım ise 2.2 ± 0.4 yıldı (medyan 1.4, sınırlar 0.2-8.9). 5 yıllık düzeltilmiş sağkalım % 51 olarak bulundu. Yaş, menaposal durum ve tümör büyüklüğü iki kanser arasındaki süre ile; yaş, tümör büyüklüğü, ilk kanser sırasındaki nodal durum ve iki kanser arasında geçen sürede sağkalım ile uyum gösterdi. Twenty-nine bilateral breası carcinonıa (58 breası cancers) cases among 1.206 patients with carcinonıa of the breast were analyzed retrospectively.The incidence of bilateral carcinoma of the breast among unilateral breast cancer patients was approximately 2.4 %. Median age was 46 years. The majority of the lesions were invasive ductal carcinoma (86 %). Of 58 tumors, 30 were staged as Stage II (52 %), 10 as Stage I (17 %), 10 as Stage IV ( 17 %) and 8 as Stage III (14 %). Of 29 patients with bilateral breası cancer, 5 presented with simultaneous bilateral disease ( a second primary within first month of initial cancer, 17 % ), 7 (24 %) with synchronous tumors (a second primary diagnosed within 1 year) where as 17 (59 % ) developed asynchronous tumors (a second primary diagnosed after 1 year of the first primary). The mean interval between two catıcers was 2.6 ± 0.6 years. Overall survival was 4.8 ± 0.7 years. Mean survival after the second cancer was 2.2 ± 0.4 years. Overall Syear actuarial survival was calculated to be 51 %. Age, menopausal status and tumor size at the time of initial cancer co"elated with the time interval between two cancers. Age, tumor size and nodal status at the time of initial cancer and the time interval between two cancers correlated with the overall survival.

Erken evre larinks kanseri nedeniyle primer radyasyon tedavisi gören 41 olgu retrospektif olarak incelendi. Olguların 17'sinde supraglottik, 24 'ünde glottik tümör saptandı. Büyük çoğunluğunu erkeklerin oluşturduğu(% 93) çalışma grubunda tümörler 18 olguda TİNO (% 44), 19'unda T2NO (% 46) ve 4'ündede T3NO (%10) olarak evlendirildi. Ortalama yaş 55 idi (sınırlar 29-75). Ortalama radyasyon dozu glottik tümörlerde 63±1 Gy, supraglottik tümörlerde 66± 1 Gy ve tüm tümörlerde ise 64±1 Gy idi. Olgularda ortalama izlem süresi 3. 7±0.3 yıldı ( medyan 3.5, sınırlar O. 7-7). Analizin yapıldığı sıra olgulardan yalnızca bir tanesi larinks kanseri nedeniyle kaybedilmişti. Yerel nüks oranı% 14 'dü. Nükse kadar geçen ortalama süre 2.1±1.1 yıldı (sınırlar 0.3-6.3). Bu olguların da tümü kurtarma cerrahisi ile kontrol alt ma alındı. Yalnızca bir olguda ikinci bir primer kanserin geliştiği görüldü (% 3). Erken evre larinks kanserlerinde yerel nüks oranının primer radyasyon tedavisi sonrasında çok düşük olduğuna ve primer radyasyon tedavisinden sonra nüksedecek olguların çoğunun kurtarma cerrahisi ile kontrol altına alınabileceği sonucuna varıldı. Forty-one patients with early stage laryngeal carcinoma who had been treated with primary radiation therapy were analyzed retrospectively. There were 17 patients with supraglottic tumors, 24 with glottic tumors. The majority of the patients were male (93 %). Eighteen patients had TlN O disease (44 %), 19 had T2NO (46 %) and 4 had T3NO (10 %). Mean age was 55 years (range 29-75 years). Mean radiation dose delivered was 63±1 Gy in glottic tumors and 66±1 Gy in supraglottic tumors and 64 ±1 Gy for all tumors. Patients were followed up with a mean of 3. 7±0.3 years (median of 3.5, range O. 7-7 years). Only one patient was known to have died of laryngeal cancer at the time of analysis. Overall local recurrence rate was 14 % . Mean time to recurrence was 2.1 ± 1.1 years (range 0.3-6.3 years). All but one of these cases were controlled after salvage surgery. Only one patient developed a second primary. The incidence of the second primary was 3 % in larynx cancer patients treated with primary radiation therapy. It was concluded that local recurrence rate after primary radiation is very low and patients who may recur after primary radiation therapy , can be controlled with salvage surgery in most cases.

Erkek meme kanseri saptanarak tedavi gören 26 olgu retrospektif olarak inckelendi. Olguların büyük çoğunluğunda histopatolojik tam infiltratif duktal karsinom idi(% 92). 8 olgu(% 31) nod(-), 18 olgu(% 69) nod(+) bulundu. Toplam 26 lezyonun 9 'u Evre ll (% 35), I 4 'ii. Evre IlI (% 54) ve 3 'üde Evre IV (%II) olarak değerlendirildi. 5 'i dışında tüm olgulara tek taraflı mastektomi uygulandı (% 81). Postoperatif tedavi 11 olguda radyoterapi ve kemoterapi kombinasyonu (% 42), 4 olguda kemoterapi ve/veya hormonal terapi (% 15) ve 10 olguda yalnızca radyasyon tedavisinden oluştu (% 38). Kemoterapi kombinasyonu cyclophosphamide, methotrexate ve 5- fluorouracil (CMF) yada 5-fluorouracil, adriamycin ve cyclophosphamide (FAC) şeklinde idi. İzlem sırasında 6 olgu meme kanseri nedeniyle kaybedildi (% 23). Son izlerinde 14 olgunun hastalıksız olduğu görüldü (% 54). yıllık sağkalım % 37, medyan düzeltilmiş sağkalım 46.6 ay olarak bulundu. 5-yıllık hastalıksız sağkalım ise% 27 ve medyan hastalıksız sağkalım 47. I ay olarak hesaplandı. Yalnızca bir olguda yerel nüks ve 8 olguda 13 uzak metastaz saptandı (% 31). Bir olguda ikinci primer kanser ortaya çıktı. Tümör evresi ve nodların durumu sağkalım üzerine etkili en önemli iki faktör olarak ortaya çıktı. Twenty-six patients with male breası cancer were analyzed retrospectively. The majority of the lesions were infiltrating ductal carcinomas (92 %). Eight patients were node-negative (31 %), and 18 node-positive (69 %). Of 26 lesions, 9 were staged as Stage II (35 %), 14 as Stage lll (54 %), 3 as Stage IV (I I %). All but five patients underwent unilateral mastectomy after male breası cancer (81 %). Postoperative treatment consisted of radiation therapy combined with chemotherapy in ll patients (42 %), chemotherapy with or without hormonal therapy in 4 (15 %), radiation therapy alone in 10 (38 %). Chemotherapy consisted of cyclophosphamide, methotrexate and 5- fluorouracil (CMF) in the majority of patients. Six patients were known to have died of breası cancer during follow-up (23 %). Fourteen patients were NED (no evidence of disease) at the last follow-up (54 %). Overall actuarial 5-year survival was calculated to be 37% and median actuarial survival was 46.6 months. Actuarial 5-year disease-free survival was 27 % and median actuarial disease-free survival was 47. I months. Only one patient had a local recurrence and 8 had thirteen distant metastases (3I %). A second primary cancer deveLoped in one patient. Tumor stage and nodal status were the most significant prognostic factors that correlated with the overall survival.

ÖZ POLÎAROMATÎK HİDROKARBONLARIN BALIK DNA'SI ÜZERİNDEKİ KANSEROJENİK ETKİLERİ VE ANTİOKSİDANT ENZİMLERLE İLİŞKİSİ TELLİ KARAKOÇ, Fatma Doktora, Deniz Biyolojisi ve Balıkçılık Tez Yöneticisi: Prof. Dr. Mustafa UNSAL Ortak Tez Yöneticisi: Prof. Dr. Alec F. Gaines Ocak 1998, 193 sayfa Bu çalışmada, poliaromatik hidrokarbonların (PAHs) balıklar üzerindeki kanserojen etkileri suda, sedimanda, balık karaciğerindeki miktarıyla, enzim aktiviteleri ve DNA-eklemelerinin tespitiyle ve parazit istilasıyla açıklandı. Poliaromatik hidrokarbon konsantrasyonu farklı balık türlerinin karaciğerinde ölçüldü. Karadeniz Yomra Liman'ından yakalanan Mugil saliens'te en yüksek konsantrasyon bulundu. Şaşırtıcı bir şekilde, çaça balığında ölçülen PAH konsantrasyonu pisi, mezgit ve barkında daha yüksek bulunmuştur.Mersin Limanindan yakalanan kefal türlerinde PAH konsantrasyonu yüksek bulunmuştur. İlginçtirki, Mersin Liman'ını Yomra limanından daha kirli olmasına rağmen Yomra Liman'ından yakalanan Mugil saliens 'teki PAH konsantrasyonundan daha az ölçülmüştür. ODTÜ Limanından yakalanan balık karaciğerlerinde ölçülen PAH konsantrasyonu çok düşüktür. Mersin ve ODTÜ Limanında iki tür kefal balığında L.ramada ve O.labeo enzim çalışmaları yapılmıştır. Aromatik DNA-eklemeleri 5 farklı balık türünde tartışılmıştır.Karadeniz kefal balığında yüksek PAH konsantrasyonu ölçülmesine rağmen aromatik DNA-eklemeleri kanda karaciğerdeki miktarlardan daha yüksek bulunmuştur. Aromatik DNA-eklemeleri tüm balık türlerinde İTK'de noktalar meydana getirmiştir. En ilginç noktalar kirliliklr oluşan ve diagonal bölge içinde bulunanlardır. Bu çalışmada iki farklı çoğaltma metodu (enhancing method) kullanılmıştır. Anahtar Kelimeler: Karadeniz, Akdeniz, enzimler, sondan ekleme tekniği, zenginleştirme metodu, İTK vi ABSTRACT THE CARCINOGENIC EFFECTS OF POLYCYCLIC AROMATIC HYDROCARBONS ON FISH DNA AND RELATION WITH SOME ANTIOXIDANT ENZYMES TELLİ KARAKOÇ, Fatma PhD. in Marine Biology anf Fisheries Supervisor: Prof. Dr. Mustafa ÜNSAL Co-Supervisor: Prof. Dr. Alec F. Gaines January 1998, 193 pages In this study the carcinogen effect of the polyaromatic hydrocarbons on fish has been explained in terms of the PAH concentrations in water and fish livers, enzyme activities, aromatic DNA-adduct formation and parasite infestation. PAH concentrations were measured in the livers of different fish species. M.saliens. caught from Yomra Harbour in the southeastern Black Sea coast, possessed the highest PAH concentrations. Surprisingly, PAH concentrations in sprat, were higher than in the flounder, whiting and red mullet. iiiPAH concentrations in the livers of Mugil sp were very high in the Mersin harbour in the Northeastern mediterranean Sea. Interestingly, although Mersin harbour was more polluted than Yomra Harbour in the Black Sea, Mersin Mugil sp. possessed lower concentrations of PAH than Mugil saliens. The lowest concentrations of PAH in fish livers were measured in METU fishes. Enzyme activities were measured in two different Mugil sp. in Mersin Harbour, L.ramada and O.labeo and in METU Mugitsp. Aromatic DNA adduct concentrations were discussed in five fish species. Although very high PAH concentrations were observed in the livers of Black Sea Mugil sp., the aromatic DNA-adduct concentrations were higher in blood than in liver samples. Aromatic DNA-adducts generated spots in the TLCs of all species. The most interesting spots were due to the presence of pollutants and comprised the `diagonal zone` of the TLC. Two different enhancing methods were used in the present study. Key word: Black and Mediterranean Seas, enzymes, postlabelling, enhancing methods, TLC. IV 193

Karadeniz'in baskın kopepodlarından Calanus euxinus, Pseudocalanus elongatus, Acartia clausi, P ar acalanus parvus ve Oithona similis, ve bir ketognat olan Sagitta setosa bolluklarına, dikey dağılımlarına ve gelişme evrelerine göre, Mayıs 1994-Aralık 1996 müddetince güneybatı Karadeniz'de incelendi. C. euxinus ve P. elongatus Nisan ve Mayıs'da çok fazla bulunurken, P. parvus, O. similis ve A. clausi Haziran ayında çok bulundu. Sagitta'nın en yüksek değeri Eylül'de gözlendi. Günlük dikey göç, C. euxinus'un dişi, kopepodit-V, kopepodit-IV, P. elongatus'un. dişisinde ve Sagitta'nın ergin bireylerinde oldukça barizdi. Haziran ve Eylül örneklerinde oksijence fakir tabakada duraklama (diapause) evresindeki C. euxinus 'un kopepodit-V bireylerine rastlandı. Eylül 1995 'de kopepod topluluğunun mide pigment içeriği ve otlamalarının (grazing) birincil üretim üzerine etkisi hesaplandı. Orta boy grubunu (1000- 500um) sayıca bolluğu ve otlama etkisine dair önemini dikkate alındığında oldukça önemlidir. Birincil üretimin yaklaşık %31.5'ğu kopepod gruplarınca tüketildi.Birincil üretimin %14.5'ğu Nisan' da ve %9.5'ğunun da Eylül'de dişi C. euxinus tarafından tüketildiği bulundu. Dişi ve kopepodit-V C. euxinus'un toplam lipid miktarlarındaki mevsimlik değişiklikler Ağustos 1993, Mayıs 1994, Eylül 1995 ve 1996'da saptandı ve maksimum lipid miktarları Eylül 1995 'de bulundu. Kopepodit V'in toplam miktarı dişilerinkinden daha fazladır. Calanus' da başlıca lipidler wax esterlerdir. Ancak küçük miktarlarda triasilgliserid ve fosfolipid bulundu. Anahtar kelimeler: Karadeniz, zooplankton, dikey göç, Calanus, otlama, yağ. VI The dominant copepods Calanus euxinus, Pseudocalanus elongatus, Acartia clausi, P ar acalanus parvus and Oithona similis, and a chaetognath Sagitta setosa were investigated with respect to their abundance, vertical distribution and developmental stage composition during May 1994-December 1996 in the southwestern Black Sea. P. parvus, O. similis and A. clausi were most abundant in June, while P. elongatus and C. euxinus reached highest concentration in April and May. The highest number of Sagitta was observed in September. The diel vertical migration was pronounced in copepodite-IV, copepodite-V, female C. euxinus, female P. elongatus and in mature Sagitta. The CV individuals of C. euxinus were observed in diapause phase at the lower layer of oxygen minimum zone, in June and September samplings. Gut pigment content of copepod assemblages and grazing impact on primary production were estimated in September 1995. The medium size fraction (1 000-5 OO um) of copepods was important group in terms of numerical abundance and their grazing impact. About 31.5% of primary production was grazed by copepod assemblages.It was found that, the 14.5% and 9.5% of primary production were consumed by female C.euxinus in April and September respectively. The seasonal differences in total lipid content (TL) of female and copepodite-V Calanus were detected in August 1993, May 1994, September 1995-1996, and the maximum TL was found in September 1995, copepodite-V individuals have higher TL than in females. The wax esters was the major lipids in Calanus. However, triacylglycerides and phospholipids were found in small amounts. Keywords: Black Sea, zooplankton, vertical migration, Calanus, grazing, lipid. IV 231

ÖZET TÜRKİYE'NİN KARADENİZ MÜNHASİR EKONOMİK BÖLGESİNDE VE KUZEY BATI ŞELF ALANINDAKİ FİTOPLANKTON (< 55/xm) DA?ILIMI BAYRAKDAR, Sinan Yüksek Lisans Tezi, Deniz Bilimleri Enstitüsü Orta Doğu Teknik Üniversitesi Tez Yöneticisi: Prof. Dr. Mustafa UNSAL Eylül, 1994 Bu çalışmada, Haziran 1992'de Türkiye'nin Karadeniz münhasır ekonomik bölgesinde (TKDMEB), Nisan 1993'de Türk Karadeniz münhasır ekonomik bölgesinin batısında (Batı TKDMEB) ve kuzey batı şelf (KBS> alanında fitoplankton (> 55jx) hücre sayısı ve tür zenginliğinin yatay ve dikey dağılımı incelenmiştir. Fitoplankton içerisinde diatom'un dinoflagellafa oranı Haziran 1992'de 0.5, Nisan 1993'de batı TKDMEB'de 1.3 ve KBS alanında 1.7 olarak bulunmuştur. Bu düşük değerler, besin tuzlarındaki aşın artışın sebep olduğu ötrifikasyon nedeniyle Karadeniz ekosistemindeki diatomlann öneminin dinofiagellatlar lehine azaldığım savunan daha önceki çalışmalarla uyum teşkil etmekledir. Tür zenginliği ve hücre sayısı derinlikle (a, ile de) belirgin bir şekilde azalmıştır. Diatomlar çoğunlukla üst homojen tabakada bulunduktan halde dinoflagellat (çoğunlukla Ceratium fusus ve Ceratium fiısus seta) yoğunluğunun büyük bir kısmı termoklin tabakasının başladığı yerde bulunmuştur. Nitzschia şeriata (ve diğer Nitzschia türleri) doğu Karadeniz boyunca en bol bulunan diatom türü olup Rize civannda 1x1 05 hücre H ile maksimuma ulaşmıştır. Kerempe burnu ve ince burun arasındaki soğuk ara tabaka'da (SAT) Closterium sp. (Chlorophyceae) ve Cymbella sp. >pennate diatom) sırasıyla 1.05xl05 ve 8.2xl04 hücre ile tepe noktaya ulaşmışlardır. Diatomlar düşük sayıda olmakla birlikte haloklin'in üst kısmında tekrar dominant grup olmuştur. IVHaziran 1992'de tür zenginliği ve hücre sayısı açısından Türk kıyılarının doğusu genelde batısından daha zengindir. Batı ile karşılaştırıldığında yüzeyde gözlenen yüksek rakamlar doğu kıyılarının belirgin özellikleridir. Doğuda, kıyı istasyonları derin istasyonlardan daha zengin olduğu halde batıda bunun tersi gözlenmiştir. Nisan 1993 de TKDMEB'nin homojen tabakasında bir tatlı-acı su türü olan Dinobryon sp. (Chrysophyceae) dominant tür olarak (Kefken Burnu'nun önünde ve Kerempe Burnu ile İnce Burun arasında 5x1 05 hücre 1-' ye ulaşarak) gözlenmiştir. Bu özellik Tuna Nehri'nin etkisiyle ilişkili olabilir. Dinobryon sp. yüzey dağılım şekli, fitoplanktonun yerel dağılımının yüzey akıntılarından fazlaca etkilendiğini göstermektedir. Termoklin'e doğru Dinobryon sp. ortamdan kaybolmuş ve centric diatomlar dominant hale geçmiştir. Dinobryon sp. KBS' in yüzeyinde ve homojen tabakasında oldukça yüksek bir değere (Tuna Nehri yayılma alanı civarında 2.45x1 06 hücre l-1 'lik maksimum değerine ulaşarak) sahip olmuş, centric diatom Skeletonema costatum ise Constanta civarında 3.6x1 06 hücre l-1 ile bir başla patlamaya neden olmuştur. Haziran 1992 de, hücre sayısı ve tür zenginliği ile sıcaklık ve çözünmüş oksijen (ÇO) arasında pozitif; tuzluluk, at, PO4-P ve NO3-N arasında ise negatif bir ilişki bulunmuştur. Nisan 1993'de her iki bölgede de bütün fiziksel parametreler ve ÇO (sıcaklık ve ÇO ile pozitif; salinity ve crt ile negatif), ile hücre sayısı ve tür zenginliği arasında önemli ilişkiler gözlenmiş fakat PO4-P ve klorofil-a arasında oldukça belirgin ilişkiler sadece TKDMEB'nin batısında bulunmuştur. Diatomlann hücre zenginliği ile her zaman yüksek negatif ilişki gösteren tek besin tuzu, silisyum olmuştur. ABSTRACT DISTRIBUTION OF PHYTOPLANKTON (>SS/im) ALONG THE TURKISH COAST AND AT THE NORTH-WESTERN SHELF AREA OF THE BLACK SEA. BAYRAKDAR, Sinan M. S. in Marine Sciences Supervisor: Prof. Mustafa ÜNSAL Middle East Technical University September, 1994 In this study, horizontal and vertical distribution of phytoplankton (> 55u) abundance and species diversity, have been studied along the Turkish Black Sea Exclusive Economic Zone (TBSEEZ) in July 1992, along the western part of the TBSEEZ and at the northwestern shelf (NWS) in April 1993. Diatom to dinoflagellate ratios in species number were 0.5 along the TBSEEZ in July 1992, 1.3 along the western TBSEEZ and 1.7 in north-western part of the Black Sea in April 1993. These low values are consistent with recent studies suggesting that diatoms have decreased in importance to the advantage of dinoflagellates due to the eutrophication of the Black Sea ecosystem. Species diversity and cell abundance had a remarkable decrease with depth (also with aj). In July 1992, the main dinoflagellate bulk (mainly Ceratium fusus and Ceratium fusus seta) was found just above the thermocline while diatoms occurred mainly in the upper mixed layer. Nitzschia şeriata (and other Nitzschia spp.), reaching a maximum of lxlO5 cells H around Rize, was the most abundant diatom along the eastern Black Sea. In the Cold Intermediate Layer Closterium sp. (Chhrophyceae) ond Cymbella sp. (pennate diatom) gave their peaks of 1.05xl05 and 8.2x1 04 cells 1-' respectively between Kerempe and înee Capes. Just above the halocline, diatoms were again the dominant group, albeit in small numbers.In the whole, the eastern part of the Turkish Black Sea coast was richer in terms of abundance and diversity than the western part in July 1992. Higher numbers at surface are apparent features of the eastern coast compared to the western coast. At inshore stations the abundance was higher than that at offshore stations in eastern part while a reverse situation was observed in the western part. In April 1993, the fresh-brackish water species Dinobryon sp. (Chrysophyceae) was dominant (reaching 5x1 05 cells H in front of C. Kefken and between Kerempe and Ince Capes) in the upper mixed layer along the western TBSEEZ. This feature could be related to the Danube influence. Surface distribution pattern of Dinobryon sp. illustrated that spatial distribution of phytoplankton is affected much by the surface currents. Towards the thermocline, Dinobryon sp. disappeared and centric diatoms became dominant. Dinobryon sp. had also an overwhelming superiority (reaching a maximum of 2.45x1 06 cells I-1 around Danube River plume) at the surface and in the homogenous layer of the northwestern Black Sea. Skeletonema costatum caused another bloom reaching 3.6X106 cells W around Constanta. Temperature and DO were positively; salinity, at, P04-P and N03-N were negatively correlated with species diversity and abundance in July 1992. In April 1993 all physical parameters and DO exhibited significant correlations (temperature and DO positive; salinity and ot negative) with abundance and diversity in both sampling areas but in the western TBSEEZ only PO4-P and chlorophyll-a represented highly significant negative and positive correlations respectively with the above parameters. Si was the only nutrient that showed always highly negative correlations with diatom abundance. Ill 173