Search

Bilgiye ayrıcalıksız erişimin olduğu günümüz mutlak rekabet ortamında, nüfusun ve buna bağlı olarak ihtiyaçların hızla arttığı ve kıt kaynakların da günden güne azaldığı yadsınamaz bir gerçektir. Özellikle düşük gelir grubuna sahip ülkelerde bulunan sağlık kurumlarının varlıklarını sürdürebilmesi, gelişen pazar koşullarına ayak uydurabilmesi ve kaliteli bir hizmet sunabilmesi için mevcut kaynaklarını en etkin şekilde kullanması gerekmektedir. Bu doğrultuda bu çalışmanın amacı Dünya Bankası gelir sınıflandırması dikkate alınarak düşük gelir grubunda yer alan ülkelerin veri zarflama analizi yöntemiyle kişi başı gelir, kişi başı sağlık harcaması, doktor, hemşire ve ebe sayısının bebek ölüm göstergeleri üzerinde ne derece etkili ve verimli olduğunun tespitini sağlamaktır. Çalışmada ülkelerin önemli sağlık göstergelerinden biri olan bebek ölümlerini azaltmada sahip oldukları temel sağlık göstergelerinin etkinliğini belirlemek adına CCR ve BCC girdiye yönelik modeller kullanılmıştır. Dünya bankası gelir sınıflandırmasına göre düşük gelir grubuna ait 28 ülkeden verilerine tam olarak ulaşılabilen 20 ülke analize dâhil edilmiştir. Araştırma verilerinin analizi için R Studio paket programlarından yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda CCR modeline göre ülkelerin toplam etkinliklerine bakıldığında 6 ülkenin etkin ve BCC modeline göre ülkelerin teknik etkinliğine bakıldığında 7 ülkenin etkin olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca ülkelerin ölçek etkinliği incelendiğinde 11 ülkenin artan, 3 ülkenin azalan ve 6 ülkenin ölçeğe göre sabit getiriye sahip olduğu görülmüştür., It is an undeniable fact that in today's absolute competition environment where there is unprivileged access to information, the population and accordingly the needs are increasing rapidly and scarce resources are decreasing day by day. Health institutions, especially in low-income countries, need to use their existing resources in the most effective way in order to maintain their existence, keep up with the developing market conditions and provide a quality service. In this direction, the aim of this study is to determine how effective and efficient the per capita income, health expenditure per capita, the number of doctors, nurses and midwives are on infant mortality indicators, by using the data envelopment analysis method of countries in the low income group, taking into account the World Bank income classification. In the study, CCR and BCC input-oriented models were used to determine the effectiveness of basic health indicators in reducing infant mortality, which is one of the important health indicators of countries. According to the World Bank income classification, 20 countries from 28 countries belonging to the low-income group, whose data can be fully accessed, were included in the analysis. R Studio package programs were used for the analysis of the research data. As a result of the research, when the total efficiencies of the countries are examined according to the CCR model, it has been determined that 6 countries are effective and 7 countries are effective when the technical efficiency of the countries is examined according to the BCC model. In addition, when the scale efficiency of the countries is examined, it is seen that 11 countries have increasing, 3 countries decreasing and 6 countries have constant returns to scale.

In the post-1990 period when globalization and neoliberal policies dominated, new urban and social policies were developed to combat increased poverty, the strategies for the transformation of cities and interventions for low-income housing areas have changed, different approaches to low-incomes in housing policies have come up for the solution of social problems. Among these approaches, the social mix policy which is effective in many European and US cities has an important place. According to this approach; poverty is concentrated in low-income housing areas associated with low-income, unemployment and crime, thereby the socio-spatial segregations are deepening. Therefore, it was aimed to prevent these problems by restructuring and reconstructing the social housing which is the habitat of the low-incomes, arranging these areas to live together with the low and middle-income people. In Turkey, this perspective of urban transformation approach and rhetoric became prominent in the 2000s. The phenomenon of urban transformation that constitutes Turkey's most important agenda after 1999 Marmara Earthquake is dealt with the approach of integrating habitats of different socio-economic groups within the framework of social policy mix in the upper-scale plans, ensuring social cohesion and is similar to the developments in the world in terms of results. In this study, the context, objectives, implementation and results of social mix policy will be analyzed, establishing a relationship with the urban transformation in Turkey, Fikirtepe Urban Transformation Project Area identified as a case study will be discussed in private. Within this policy supported by discourses in the study area such as risk of disaster, unhealthy living conditions and security, the extent to which the transformation strategy for different income groups living together in the transformation implementation, the needs and demands of all income groups are taken into consideration and whether the project can produce solutions to socio-economic problems will be examined.

https://dergipark.org.tr/tr/pub/epfad/issue/64960/899797 CO2 (karbondioksit) emisyonu, iklim değişikliğinin ana nedeni olarak görülmektedir. Artan sayıda çalışmada kişi başına düşen CO2 emisyon serilerinin durağanlığı ve birim kök özellikleri, farklı teknikler kullanılarak araştırılmaktadır. Bu çalışmada düşük-gelirli ülkelerde kişi başına düşen CO2 emisyonunun durağanlığı yapısal kırılmalı ve doğrusal olmayan birim kök testleri ile analiz edilmiştir. 1960-2016 dönemi için yapısal kırılmalı Zivot-Andrews (1992), Lumsdaine ve Papell (1997), Lee ve Strazicich (2003, 2004) (LM) birim kök testleri uygulanmıştır. Kişi başına CO2 emisyon serisi doğrusal olmama durumu gösterdiği için, analiz Leybourne, Newbold ve Vougas (1998) (LNV), Harvey ve Mills (2002) (HM), Kapetanios, Shin ve Snell (2003) (KSS), Sollis (2009), Kruse (2011), Hepsağ (2019) yöntemleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Hem yapısal kırılmalı Zivot-Andrews (1992), Lumsdaine ve Papell (1997), Lee ve Strazicich (2003, 2004) (LM) birim kök testlerine göre hem de doğrusal olmayan Leybourne vd. (1998) (LNV), Harvey ve Mills (2002) (HM), Kapetanios vd. (2003), Sollis (2009), Kruse (2011), Hepsağ (2019) birim kök testlerine göre kişi başına CO2 emisyonunun durağanlığı konusunda karma bulgular elde edilmiştir. Tüm bulgular, politika yapıcılar için çevresel ekonomik sonuçlar sağlamaktadır.

The present study investigated the relatonship of resilience to self-compassion, social-connectedness and optimism in a sample of low-income university students. Participant consisted of 495 university students those of whom indicated that their family income level were under the sum of two minimum wage. In addition, their parents’ garduation level were up to high school and they grew up with at least four family member in same house. Data were collected by means of Ego Resilience Scale (Block and Kremen, 1996), Self-compassion Scale (Neff, 2003), Social Connectedness Scale (Lee ve Robbins, 1995) and Life Orientation Test (Scheier ve Carver, 1985). In data analysis, Lisrel 8.8 programme was used and structual equation model was conducted. Results showed that self-compassion and social-connectedness directly predicted optimisim and optimism directly predicted psychological resilience. Additionaly self-compassion and social-connectedness predicted psychological resiliency via optimism

Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ BAŞAK ÇAYPINAR ESER Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Odyoloji Ana Bilim Dalı / Odyoloji Bilim Dalı Konu:Kulak Burun ve Boğaz = Otorhinolaryngology (Ear-Nose-Throat) ; Sağlık Eğitimi = Health Education, Bu çalışma düşük gelirli ailelere mensup işitme engelli çocuklarının tedavisinin ve eğitiminin kıyaslanması ve etkili olabilecek etmenleri belirlemek amacıyla planlanmıştır. Araştırmada maddi durumu iyi işitme engelli ve maddi durumu iyi olmayan işitme engelli 9-17 yaş grubunda bulunan çocukların tedavi ve eğitim düzeylerini belirlemek, her iki gruptaki çocukların yaşı, cinsiyeti, ebeveynlerin öğrenim düzeyi, işitme engelin derecesi, cihaz kullanma durumu, eğitime başlama yaşı, ailenin maddi gelir düzeyi, çocuğun haftalık aldığı ders saati gibi değişkenlerin eğitim düzeyinde ve tedavi sürecinde farklılık yaratıp yaratmadığını ortaya koymak amacıyla yürütülmüştür. Yöntem: Araştırmaya İstanbul ilinde bulunan Rehabilitasyon merkezine devam eden işitme engelli çocuklar katılmıştır. Çalışma kapsamında araştırmaya 10 kız 10 erkek olmak üzere toplam 20 çocuk taramaya alınmıştır. Bu çalışmada 5 kız ve 5 erkek çocuk eğitim saati yüksek olan geri kalan 5 kız ve 5 erkek çocuk ise eğitim saati sabit olan çocuklardan seçilmiştir. Araştırmada 'Ders Veren Öğretmenlere Yönelik Gönüllü Onam Formu' ile 'Anne- Babalara Yönelik Gönüllü Onam Formu' kullanılmıştır. Çalışmaya işitme kaybı derecesi (hafif-orta-ileri) aynı olan çocuklar katılmıştır. Anket sorularına verilen cevaplar 7 puan üzerinden değerlendirilmiş ve yüksek puanlar daha fazla memnuniyeti göstermiştir. Bulgular: Anket uygulaması yapılan 8 saat ders alan çocuklar ile 8 saatten fazla ders alan çocuklar arasında dil gelişim, sosyal gelişim, motor gelişim gibi alanlarda istatiksel olarak anlamlı farklar saptanmıştır. Bu çalışma alınan ek derslerin çocukların gelişimsel özellerinkilerinde büyük etki yarattığı, ders saatlerinin daha sık olmasının çocukların özellikle dil gelişimlerinde olumlu etkiler yarattığı saptanmıştır. Sonuç: Bu araştırmanın sonucunda; aileye ve öğretmenlere uygulanan anketlerle ders saati standart olan işitme engelli çocukların ek ders alan işitme engelli çocuklardan eğitim seviyelerinin daha geride olduğu, alınan ek derslerin işitme engelli çocukların normal işiten akranlarıyla gösterdikleri gelişim seviyeleri aynı seviyede olmasa bile yakın seviyede seyrettiği sonucuna varılmaktadır. Çocukların ders saatlerinin artırılması tedavi ve eğitim sürecinde olumlu sonuçlar yarattığı bilgilerine varılmıştır., This study was planned to compare the treatment and education of hearing-impaired children from low-income families and to determine the factors that could be effective. In the study, to determine the treatment and education levels of the hearing impaired and hearing impaired children in the age group of 9-17 who are in good financial situation, the age and gender of the children in both groups, the education level of the parents, the degree of hearing impairment, the device usage status, the age of starting education, This study was carried out in order to reveal whether variables such as family income level, weekly lesson hours of the child make a difference in the education level and the treatment process. Method: Hearing impaired children attending the Rehabilitation Center in Istanbul province participated in the study. Within the scope of the study, a total of 20 children, including 10 girls and 10 boys, were screened. In this study, 5 girls and 5 boys were selected from the children whose education hours were high and the remaining 5 girls and 5 boys whose education hours were fixed. In the study, "Voluntary Consent Form for Instructor Teachers" and "Voluntary Consent Form for Parents" were used. Children with the same degree of hearing loss (mild-moderate-severe) participated in the study. The answers given to the questionnaire were evaluated on a 7 point scale and higher scores showed more satisfaction. Findings: Statistically significant differences were found in areas such as language development, social development, and motor development between children who took 8 hours of lessons and those who took more than 8 hours of lessons. In this study, it was determined that the additional lessons taken had a great effect on the developmental characteristics of the children, and the more frequent lesson hours had a positive effect especially on the language development of children. Conclusion: As a result of this research; With the questionnaires applied to the family and teachers, it is concluded that the level of education of hearing-impaired children, who have standard lesson hours, is lower than the hearing-impaired children who take additional lessons, and that the additional lessons taken are close to the level of development of the hearing-impaired children with their normal hearing peers. It has been found out that increasing the lesson hours of children creates positive results in the treatment and education process.

Uluslararası Para Fonu İkinci Dünya Savaş sonrasında, üyelerinin kısa vadeli ve geçici nitelikteki ödemeler dengesi ihtiyaçlarını karşılamak üzere kurulmuştur. Fon’un temel fonksiyonlarından biri olan kredilendirme mekanizması günümüze kadar gelen süreçte ciddi değişimler geçirmiştir. Başlangıçta yalnız kısa vadeli finansman ihtiyaçlarına yönelik olarak fon sağlayan kredi imkânları, 1960’lı yılların başından itibaren orta ve uzun vadeli finansman ihtiyaçlarına yönelik olarak da fon sağlamaya başlamıştır. Bu çalışmada Uluslararası Para Fonu’nun kredilendirme mekanizması ve özellikle düşük gelirli ülkelere yönelik olarak tasarlanan imtiyazlı kredi imkânlarının gelişimi incelenmektedir., International Monetary Fund was founded on the purpose of fulfilling its members’ short term and temporary balance of payments needs after the Second World War. Credit mechanism which is one of the basic functions of the Fund,has changed dramatically until today. Credit facilities that provided funds only for short term financing needs at first, have started to provide funds for medium and long term financing needs too by the1960s. In this study, credit mechanism of International Monetary Fund and especially development of concessional credit facilities envisaged for low income countries are investigated.

In this study it was aimed to investigate the psychological factors related with regularly drinking university students’ substance use in a social perspective. Among 1720 students selected with convenience sampling who consumed alcohol with a frequency of at least once a month during the past year were selected as “regular drinkers” (n=586). The Sociotropy and Autonomy Scale, the Beck Hopelessness Scale, the Stress Audit Scale, and the Locus of Control Scale were administrated for data collection. Then, the relationship between ever use of an illicit substance and the aforementioned psychological factors was investigated in high- and low-income groups separately. A low level of Vulnerability to Stress and scoring lower in the Sociotropy Scale were found to be significantly related with a higher risk of substance use among low-income regularly drinking students. In the context of disadvantegous socioeconomic conditions, a low level of sociotropy and a low level of motivation indicate lack of attachment to the society, thus leading to a higher risk for substance use., Bu çalışmada düzenli alkol kullanımı olan üniversite öğrencilerinde madde kullanımı ile ilişkili psikolojik faktörleri araştırmak amaçlanmıştır. Kolay örnekleme yöntemiyle belirlenen 1720 öğrenci arasından, son bir yılda ayda en az bir kez alkol kullananlar “düzenli içici” olarak seçilmiştir (n=586). Sosyotropi-Otonomi Ölçeği, Beck Umutsuzluk Ölçeği, Strese Yatkınlık Ölçeği ve Kontrol Odağı Ölçeği veri toplamak amacıyla uygulanmıştır. Düşük ve yüksek gelirli aileye sahip öğrenciler arasında psikolojik faktörler ve yasa dışı madde kullanımı arasındaki ilişki lojistik regresyon analizi ile incelenmiştir. Yüksek ve düşük gelir gruplarında, yaşam boyu en az bir kez madde kullanımı ve çeşitli psikolojik faktörlerle ilişkisi ayrı ayrı araştırılmıştır. Düzenli alkol kullanımı olan düşük gelire sahip öğrencilerde, düşük seviyede Strese Yatkınlık ve düşük Sosyotropi Ölçeği puanları, yüksek madde kullanma riski ile anlamlı derecede ilişkili bulunmuştur. Bu çalışmanın sonucuna göre, olumsuz sosyoekonomik şartlar altında; düşük düzeydeki sosyotropi ve motivasyon eksikliği, madde kullanımı için yüksek riske yol açtığını göstermektedir.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Kayıt no: 20875, Bu araştırmada, ebeveynlerinin gelir düzeyi düşük olan üniversite öğrencilerinin öz duyarlık, sosyal bağlılık ve iyimserlik düzeyleri ile psikolojik dayanıklılık düzeyleri arasındaki ilişkileri incelemek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, psikolojik dayanıklılık ile ilgili literatüre dayalı olarak bir hipotetik model geliştirilmiştir. Bu hipotetik modelde öz duyarlık ve sosyal bağlılık değişkenlerinin iyimserliği, iyimserliğin de psikolojik dayanıklılığı yordadığına yönelik hipotezler ileri sürülmüştür. Bu kapsamda, öz duyarlılık ve sosyal bağlılık değişkenlerinin her birinin iyimserlik yolu ile psikolojik dayanıklılığı açıklayabilme düzeyi incelenmiştir. Bu araştırmanın katılımcılarını 2010-2011 yılı bahar döneminde Anadolu Üniversitesi’nin çeşitli fakültelerine devam eden, ebeveynlerinin gelir düzeyinin 0 ile 1260 TL arasında olduğunu bildiren, en az dört kişilik ailelere sahip ve ebeveynleri en fazla lise mezunu olan 495 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmanın verilerinin analizinde betimsel istatistiklerden ve yapısal eşitlik modeli çerçevesinde yol analizinden yararlanılmıştır. Analizlerde anlamlılık düzeyi .05 olarak alınmıştır. Analiz sonuçları, önerilen hipotetik modeli doğrulamıştır. Bu sonuçlar öz duyarlık ve sosyal bağlılık değişkenlerinin, iyimserlik değişkeni üzerinde doğrudan etkiye ve dolayısıyla psikolojik dayanıklılık değişkeni üzerinde dolaylı etkiye sahip olduğunu ortaya koymuştur. Ayrıca, iyimserliğin psikolojik dayanıklılık üzerinde doğrudan etkiye sahip olduğu da belirlenmiştir. Böylece, üniversite öğrencilerinin öz duyarlık ve sosyal bağlılıklarının iyimserlik düzeylerini, iyimserlik düzeylerinin de psikolojik dayanıklılıklarını yordadığı belirlenmiştir.

CO2 (carbon dioxide) emissions have been viewed as the main cause of climate change. An increasing number of studies investigate the stationarity and unit root properties of CO2 emissions series per capita using different techniques. In this study, the stationarity of CO2 emissions per capita in low-income countries is analyzed using structural breaks and nonlinear unit root tests. Zivot-Andrews (1992), Lumsdaine and Papell (1997), Lee and Strazicich (2003, 2004) (LM) unit root tests were applied for the period 1960-2016. Since the CO2 emissions series per capita showed nonlinearity condition, the analysis was performed by using Leybourne, Newbold and Vougas (1998) (LNV), Harvey and Mills (2002) (HM), Kapetanios, Shin and Snell (2003) (KSS), Sollis (2009), Kruse (2011), Hepsag (2019) methods. According to both Zivot-Andrews (1992), Lumsdaine and Papell (1997), Lee and Strazicich (2003, 2004) (LM) unit root tests with structural breaks and nonlinear Leybourne et al. (1998) (LNV), Harvey and Mills (2002) (HM), Kapetanios et al. (2003) (KSS), Sollis (2009), Kruse (2011), Hepsag (2019) unit root tests, mixed findings were obtained on the stationarity of CO2 emissions per capita. All findings provide environmental economic consequences for policy makers., CO2 (karbondioksit) emisyonu, iklim değişikliğinin ana nedeni olarak görülmektedir. Artan sayıda çalışmada kişi başına düşen CO2 emisyon serilerinin durağanlığı ve birim kök özellikleri, farklı teknikler kullanılarak araştırılmaktadır. Bu çalışmada düşük-gelirli ülkelerde kişi başına düşen CO2 emisyonunun durağanlığı yapısal kırılmalı ve doğrusal olmayan birim kök testleri ile analiz edilmiştir. 1960-2016 dönemi için yapısal kırılmalı Zivot-Andrews (1992), Lumsdaine ve Papell (1997), Lee ve Strazicich (2003, 2004) (LM) birim kök testleri uygulanmıştır. Kişi başına CO2 emisyon serisi doğrusal olmama durumu gösterdiği için, analiz Leybourne, Newbold ve Vougas (1998) (LNV), Harvey ve Mills (2002) (HM), Kapetanios, Shin ve Snell (2003) (KSS), Sollis (2009), Kruse (2011), Hepsağ (2019) yöntemleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Hem yapısal kırılmalı Zivot-Andrews (1992), Lumsdaine ve Papell (1997), Lee ve Strazicich (2003, 2004) (LM) birim kök testlerine göre hem de doğrusal olmayan Leybourne vd. (1998) (LNV), Harvey ve Mills (2002) (HM), Kapetanios vd. (2003), Sollis (2009), Kruse (2011), Hepsağ (2019) birim kök testlerine göre kişi başına CO2 emisyonunun durağanlığı konusunda karma bulgular elde edilmiştir. Tüm bulgular, politika yapıcılar için çevresel ekonomik sonuçlar sağlamaktadır.

Deaths and injuries caused by traffic accidents around the world have almost becomean epidemic and have become an unbearable social and economic burden for allcountries, especially low and middle-income countries. The World HealthOrganization estimates that 1.35 million people die and 20 to 50 million peoplebecome disabled per year due to traffic accidents. In addition, deaths and injurieswill increase by 80% over the next 20 years and are expected to rank second in the listof causes of death in the world. While the measures taken in the high-incomecountries in this data show a certain decrease on an annual basis, it is seen that morethan 90% of deaths and injuries occur in low and middle-income countries where theregistered vehicles in the world have 48%. It is seen that half of the deaths and injuriesin these low-income countries (54%) are vulnerable road users such as pedestrians,bicycles and motorcycles, and those from low income, low socio-economicenvironment such as low-income countries remain under a much heavier burden.This situation is the result of ignoring or neglecting road users, who are priorities ofthe vehicles and those who are in need of genuine protection, who prioritize themovement of vehicles. Instead, it is thought that it will provide a significantcontribution to the creation of a transportation infrastructure with a weak, vulnerableroad users and a reduction in the number of deaths and injuries., Dünya genelinde trafik kazalarına bağlı ölüm ve yaralanmalar adeta bir salgın halinialmış, önlenemez bir şekilde bütün ülkelerin, özellikle de düşük ve orta gelirli ülkeleraçısından katlanılamaz bir sosyal ve ekonomik yük haline gelmiştir. Dünya SağlıkÖrgütü tahminlerine göre, trafik kazalarına bağlı olarak yılda 20 ila 50 milyon insansakat kalmakta, 1.35 milyon insan da hayatını kaybetmektedir. Buna ek olarak,gelecek 20 yılda ölüm ve yaralanmaların %80 oranında artarak dünyadaki ölümsebepleri sıralamasında ikinci sıraya geleceği tahmin edilmektedir. Bu verilerde yeralan yüksek gelirli ülkelerde alınan tedbirlerle yıllık bazda belirli bir azalmagözlenirken, dünyadaki kayıtlı araçların %48 oranına sahip olduğu düşük ve ortagelirli ülkelerde ölüm ve yaralanmaların %90 dan fazlasının meydana geldiğigörülmektedir. Gelir düzeyi düşük bu ülkelerde meydana gelen ölüm veyaralanmaların yarısının (%54), yaya, bisiklet ve motosiklet gibi korumasız yolkullanıcıların olması, az gelirli ülkeler gibi, az gelirli, düşük sosyo-ekonomikçevreden olanların çok daha ağır bir yük altında kaldığı görülmektedir. Bu durumundaha çok araç öncelikli ve araçların hareketini önceleyen, korumasız ve asıl korumaihtiyacı olan yol kullanıcıların dikkate alınmamasının veya ihmal edilmesininsonucunu olarak ortaya çıkmaktadır. Bunun yerine, zayıf, korunmaya muhtaç yolkullanıcılarını kollayan bir ulaşım alt-yapısı anlayışı ile oluşturulması, meydanagelen ölüm ve yaralanmaların azaltılmasında ciddi oranda bir katkı sağlayacağıdüşünülmektedir.

Socialprotection theory and practice in low-income countries has progressed rapidlyin the last decade. Social protection is an effective response to poverty andvulnerability in low-income countries; There is a consensus around the viewthat it is an important component of economic and social developmentstrategies. The rise of social protection provides an answer to global trends.In this study, the effect of social protection on economic growth isinvestigated by ARDL method. In the period of 2006-2016, econometricapplications are carried out with the data set of 21 low-income countries. Thefindings of the study show that the social protection variable, which isdiscussed, converges to the long-term economic growth average with the shortterm shocks occurring. In this context, it is possible to say that policiesrelated to social protection are an important policy tool in promoting economicgrowth in low-income countries. Social protection is a potentially importantpart of a strategy to reduce growth by reducing sustainable poverty., Düşük gelirli ülkelerde sosyalkoruma teorisi ve pratiği, son on yılda hızlı bir şekilde ilerlemiştir. Sosyalkorumanın, düşük gelirli ülkelerdeki yoksulluk ve kırılganlığa etkili bir cevapoluşturduğu, ekonomik ve sosyal kalkınma stratejilerinin önemli bir bileşeniolduğu görüşü etrafında bir fikir birliği bulunmaktadır. Sosyal korumayükselişi küresel eğilimlere bir cevap oluşturmaktadır. Bu çalışmada sosyalkorumanın ekonomik büyüme üzerindeki etkisi Panel ARDL yöntemi ile araştırılmıştır.2006-2016 döneminde 21 düşük gelirli ülkeye ilişkin veri seti ile ekonometrikuygulamalar gerçekleştirilmiştir. Çalışmadan elde edilen bulgular, ele alınan sosyal korumadeğişkeninin, meydana gelen kısa dönemli şoklarla uzun dönem ekonomik büyümeortalamasına yakınsadığını göstermektedir yani düşükgelirli ülkelerin ekonomik büyümesinde sosyal korumanın önemli bir etkenolduğuna ekonomik büyüme üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğuna işaretetmektedir. Bu bağlamda düşük gelirli ülkelerde sosyal korumaya ilişkinpolitikaların ekonomik büyümeyi teşvik edici önemli bir politika aracı olduğunusöylemek mümkündür. Sosyal koruma sürdürülebilir yoksulluğu azaltarak büyümeyi artıran birstratejinin potansiyel olarak önemli bir parçasıdır.

While coronavirus has resulted in less serious cases among children so far, it is likely to harm their lives in different ways. Due to social distance measures worldwide, parents do not work, they have to work with low income. As a result of the closure of traditional nurse-ry schools and kindergartens, it caused problems in the education of children and the business life of the parents. There are millions of children living in vulnerable communities in countries around the world. These children will suffer from the wide-ranging economic and social impacts of the importance taken to protect against Pan-demic. To avoid future permanent damage, urgent action should be taken to provide support and social protection., Koronavirüs şimdiye kadar çocuklar arasında daha az ciddi vakalarla sonuçlanırken, hayatlarına farklı şekillerde zarar verme ihtimali büyüktür. Dünya çapında sosyal mesafe önlemleri nedeniyle ebe-veynler çalışamamakta, düşük gelirle çalışmak zorunda kalmaktadır-lar. Bu arada geleneksel bakım sağlayıcısı olan okul ve kreşlerin ka-panması çocukların eğitimlerinin ve ebeveynlerin iş hayatındaki aksamalara neden olmuştur. Dünyanın dört bir yanındaki ülkelerde savunmasız topluluklarda yaşayan milyonlarca çocuk, pandemiden korunmak için gerekli önemlerin geniş kapsamlı ekonomik ve sosyal etkilerinden mustarip olacaktır. Gelecekteki kalıcı hasarlardan ka-çınmak için ailelerin geliri güvende olmayan çocuklara desteği ar-tırmak ve ihtiyaç duydukları sosyal korumayı sağlamak amacıyla hemen harekete geçilmelidir. Gelir düzeyi yüksek aile çocukları sorunları kısmen kolay atlatabilirken çok az birikimi olan, yiyecek ve ihtiyaçlarını stoklayamayan ailelerde bugün yaşanan sorunlar gelecekte daha fazla soruna neden olacaktır.

Amaç: Erken çocukluk çağı çürüğü ve sosyoekonomik durum arasındaki ilişkiyi değerlendirmek ve riskli sosyo-ekonomik gruplarda çürük önleme stratejilerinin geliştirilmesine katkı sağlamaktır.Gereç ve yöntem: Çalışmamıza 3-5 yaşları arasında erken çocukluk çürüğü olan, gönüllü ve rastgele seçilmiş 530 çocuk ve ebeveyni dahil edilmiştir. Ebeveynlerin ve çocukların ağız içi muayenelerinin yapılmış ve ebeveynlere anket formları doldurtulmuştur. Klinik muayenede, çocukların dmfs ve ebeveynlerin DMFT, gingival ve basitleştirilmiş oral hijyen indeks değerleri hesaplanmıştır. Sosyo-ekonomik seviyenin belirlenmesinde; eğitim, gelir ve meslek durumu temel alınmıştır. Elde edilen veriler, SPSS yazılım programı ile incelenmiş, ANOVA, Tukey, Ki-kare ve t-test kullanılarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Ebeveynleri memur olan çocukların dmfs değerleri daha düşük bulunurken, ebeveynlerin çalışmadığı ve gelir düzeyi düşük ailelerin çocuklarında dmfs değerlerinin yüksek olduğu gözlenmiştir (p

Alt gelir grubundaki bireyleri motive eden ve onların örgüt amaçlarını benimsemesini sağlayan faktörlerin neler olduğunun araştırılması örgütsel başarı açısından önemlidir. Motivasyon konusunda pek çok çalışma yapılmış ancak; alt gelir seviyesindeki bireyleri motive eden unsurlar, bilimsel olarak yeterince araştırılmamıştır. Pek çok kişiye göre onları motive eden esas unsurlar, ekonomik ödüllerdir. Ancak bazı araştırmalar, bu gruptaki çalışanların psiko-sosyal faktörler tarafından da güdülenebildiğini ortaya koymuştur. Bu çalışmada da alt gelir grubunda bulunan bireyleri motive eden faktörlerin neler olduğu Herzberg’in “Çift Faktör Teorisi” çerçevesinde incelenmektedir., Examing the factors that motivates low-income individuals and maket hem adapted to the organization’s goals is importance for organizational success. Although there are many stduies on motivation in literature, the factors which motive the individuals have not exam-ined sufficiently. Economic prices are the main motivational tools for many people. But ac-cording to some stduies, the employees in this goup can be motived by psycho-social factors as well. So the stduy examine the factors which motivate low-income individuals in the con-text of Herzberg’s Two Factor Theory.

Onsekizinci yüzyılın ikinci yarısında İngiltere'de başlayıp, giderek etkisini tüm dünyada hissettiren Endüstri Devrimi'nin gerçekleşmesiyle, üretim teknolojileri ve örgütlenmesi değişmiş, bu da toplumsal yapının dönüşümünü beraberinde getirmiştir. Devrimin gerçekleştiği ülkelerde bir yandan çeşitli alanlarda gelişmeler yaşanırken, diğer yandan farklı sorunlar da ortaya çıkmıştır. Endüstriyel üretkenliğin yoğunlaşması ile oluşan yığınsal göçler ve kentleşme sürecinde, özellikle İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra konut gereksinimi giderek artmış, konut bir sorun haline gelmiştir. Bu dönemde Avrupa ülkelerinde devlet eliyle, niceliksel olarak çok büyük rakamlara ulaşan, fakat nitelik bakımından oldukça yetersiz olan konutlar üretilmiş, 80'li yıllarda konutların iyileştirilmesine yönelik çalışmalar yapılmıştır. Türkiye'de ise, diğer gelişmekte olan ülkelerde olduğu gibi -konut ve barınma hakkı insanın temel haklarından biri olmasına rağmen- dar gelirlilere yönelik barınma gereksinimi büyük oranda kaçak yapılaşmayla karşılanmaya çalışılmaktadır. 1984 yılında kurulan Toplu Konut İdaresi, son yıllarda ilan ettiği ?konut seferberliği? kapsamında 500.000 konut üretmeyi hedeflemektedir. Ekonomik yetersizliklerden dolayı hayatı boyunca konut sahibi olma şansı elde edemeyen insanlara konut sahibi olma şansı sağlayan TOKİ uygulamaları, Türkiye'nin 81 ilinde hızla çoğalmakta ve kent planlamasında belirleyici bir rol oynamaktadır.Bu çalışmanın konusu, Bursa'daki alt ve orta gelire yönelik TOKİ konutlarında kullanıcı memnuniyetinin araştırılmasıdır. Giriş bölümünde, çalışmanın amacının, kapsamının ve yönteminin yer aldığı tezin ikinci bölümünde ise, konutta kullanıcı memnuniyeti ve kalite kavramı irdelenmiştir. Konut kavramı, konut ve kullanıcı ilişkisi, kullanıcı gereksinimleri ve istekleri ile birlikte ele alınan kullanıcı memnuniyeti kavramı; fiziksel, sosyal, ekonomik ve psikolojik faktörler bağlamında incelenmiştir. Memnuniyet düzeyiyle doğru orantılı olan konutta kalite kavramı ise; fiziksel, sosyo-kültürel, politik, psikolojik ve ekonomik boyutlarıyla ele alınmıştır. Tezin üçüncü bölümünde, dünyada ve Türkiye'de konut üretimi ve dar gelirlilere yönelik konut politikalarının gelişimi incelenmiştir. Bölüm kapsamında, konut arzı ve konut talebi, alt gelir gruplarına yönelik konut üretim biçimleri ve konut sorununun temel öğeleri de yer almaktadır. Dördüncü bölümünde Toplu Konut İdaresi ve uygulamalarının incelendiği tez çalışmasında; cevaplandırılması amaçlanan temel soru, binlerce kişi arasından çekilişle TOKİ'nin ürettiği konutlardan birinin sahibi olmaya hak kazanan kullanıcıların, yaşamakta oldukları konut alanlarından memnuniyetlerinin ne düzeyde olduğu ve hangi faktörlerden memnun olup olmadıklarıdır. Bu doğrultuda, tezin beşinci bölümünde Bursa'da gerçekleştirilen alan çalışması yer almaktadır. Alan çalışmasında, öncelikle Bursa'daki konut üretiminin gelişimi, kentteki konut gereksinimi/konut talebi ve Bursa Büyükşehir Belediyesi sınırları içinde yer alan TOKİ konut uygulamaları incelenmiştir. Bu incelemenin ardından, Bursa'daki TOKİ konut alanlarında kullanıcı memnuniyetinin değerlendirilebilmesi için çalışma alanlarının seçim kriterlerinin belirlenmesiyle birlikte Hasanağa, Yunuseli, Kestel TOKİ konutlarında yapılan anket çalışması doğrultusunda elde edilen kullanıcı profiline ilişkin ve farklı değişkenlerle, kullanıcı memnuniyeti ölçümünde yararlanılan faktörlerin karşılaştırılmasına ilişkin bulgular ortaya koyulmuştur. Araştırma sonuçları ve öneriler bölümünde ise, beşinci bölümde anketlerin değerlendirilmesi sonucunda tespit edilen bulgulara dayanılarak, alt ve orta gelir grubuna yönelik TOKİ konutlarında kullanıcı memnuniyetinin değerlendirilmesi yapılmış, bu doğrultuda farklı kişi ve kurumların yorum ve görüşlerinin de ele alınmasıyla, sonuç ve öneriler geliştirilmiştir.Anahtar sözcükler: Kullanıcı memnuniyeti, kullanıcı gereksinimi, konut üretimi, dar gelir grubu, TOKİ, Bursa After the Industrial Revolution which began in England in the second half of the eighteenth century and increasingly lifted its effectiveness all over the world, production technologies and organization changed, which thus brought about the transformation of society. In one hand while various developments occured, on the other hand different problems arised in the countries that the revolution eventuated. In the process of massive migration and urbanization because of industrial productivity, especially after the Second World War, the housing need increasingly accrued and housing became a problem. In this period, too many houses as quantity which are inadequate in quality are produced by governments in European countries and these houses were restored in 1980?s. Altough housing is one of the major human rights, the need of low-income people for housing has largely been tried to met by constructing houses illegallly in Turkey like other developing countries. The aim of Toplu Konut İdaresi (Public Housing Administration), which was founded in 1984, is to construct 500.000 houses within the ?housing campaign? which has been announced in recent years. TOKİ applications, which enables people who have never had the chance to own a house, have been rapidly rising in the 81 cities of Turkey and has had a leading role in urban planning schemes.This study aims to reveal user satisfaction in TOKİ constructions for low and middle income people. The aim of the study, its scope and its method have been discussed in the first chapter. In the second chapter, the user satisfaction and the concept of quality have been studied. The concept of house has been examined in the context of house, user relation, user satisfaction, which has been discussed together with user needs and demands, and physical, social, economical and psychological factors. The concept of house quality, which is related to satisfaction, has been discussed in physical, socio-cultural, political, psychological, and economical dimensions. In the third chapter of the thesis, housing production and the development of the housing policies in Turkey and the world have been discussed. In this chapter, housing supply and demand, kinds of production for the lower class and the fundamentals of the house construction problems have also been analyzed. In the fourth chapter of the thesis, where the applications of TOKİ are investigated, the main question to be answered is, if the users who have had the right to own one of the houses TOKİ has produced, are satisfied from the houses that they live in or not. For this purpose, the factors that affect their satisfaction and users? satisfaction levels are examined. The field work carried out in Bursa is also included in the fifth chapter of the thesis. Primarily the development of housing production, the need and demand for housing in the city and TOKİ constructing applications within the borders of Bursa municipality have been examined in the field work. Subsequently, the criteria of choosing TOKİ housing areas in Bursa to examine the user satisfaction in the field work and the results about user profiles and differences gained from surveys carried out have been stated. Furthermore, the findings related with comparing the factors used while measuring user satisfaction, have also been stated. In this respect, results and suggestions have been developed by handling opinions and ideas of different people and organisations.Key words: User satisfaction, user need, house production, low-income people, TOKİ, Bursa 268

Bu çalışmada, düşük gelir gruplarına ait yasal olmayan konutların mekansal özellikleri Diyarbakır şehrinde seçilen bir yarı-gecekondu yerleşmesi örneğinde incelenmiştir. Bu konutlarda nitel ve nicel mekansal koşulların düzeyleri konuttaki kullanıcı sayısı, oda sayısı, kullanım alanı, kişi başına düşen konut kullanım alanı ve oda başına düşen kişi sayısı ölçütlerine göre saptanmış ve bu koşullara bağlı patolojik düzeydeki bulgular açıklanmıştır. Araştırmada ayrıca bu konutlardaki mekân büyüklükleri ve kullanım biçimleri, kullanıcıların mekansal tatmin düzeyi ve geleceğe yönelik yeni konut edinme yönündeki beklentileri de incelenerek dar gelirlilerin gereksinmelerine uyumlu alternatif konut tasarımlarına veri oluşturmak amaçlanmıştır., In this study, the spatial characteristics of the illegal houses occupied by low-income groups are examined in the sampling of the semi-squatter settlement in Diyarbakir. The levels of the qualitative and quantitative spatial conditions of these houses are determined according to different criteria such as user numbers, room’s numbers and concerning pathological levels related to these spatial conditions have been explained. In addition, the size and the usage style of the space in these houses have been examined along with the satisfaction levels and future expectations of the users in order to provide data for alternative house designs suitable to the needs of low-income groups.

Yüksek Lisans Tezi Sosyal politika toplumsal dengenin ve barışın sağlanabilmesi için oldukça önemli bir araçtır. Devletlerin vatandaşlarının taleplerini tam anlamıyla kapsaması ve ihtiyaçlarını karşılayabilmesi değişen, gelişen ve küreselleşen dünyada her geçen gün daha da zorlaşmaktadır. Bu toplumsal talep ve ihtiyaçların karşılanmasında devletlerin kullandığı en önemli enstrümanlar işsizlik, yoksulluk, sosyal güvenlik, istihdam, aile, göç ve barınma gibi alt başlıklar ve bu kavramların tanımlanabileceği sosyal politikalardır. Dünyada çözüm aranan konulardan biriside barınma sorunudur. Barınma ihtiyacının yetersiz karşılanması veya hiç karşılanamaması olarak anlaşılan konut sorunu, küreselleşen dünyada yaşanan sosyal, ekonomik ve politik değişikliklerle konut politikalarını da farklı açılardan değiştirmektedir. Farklı politikalarla bu soruna çözüm arayan ülkelerde en çok kullanılan yöntem sosyal konut politikalarıdır. Türkiye' de de konut sorunu; demografik, ekonomik, teknolojik, siyasal, sosyal ve kültürel gelişmelere paralel olarak hızlanmış, 2000' li yıllara gelindiğinde nüfusun üçte ikisi kentlerde yaşar hale gelmiştir. Her ne kadar konut sorunlarının temelinde sayısal dengesizlikten kaynaklanan bu durum varmış gibi gözükse de konut sorunları pek çok etmenle yakından ilişkilidir. Bu çalışmada, sosyal politika çerçevesinde konutun dünyada ve Türkiye' deki boyutları incelenmiştir. Öncelikle sosyal politika olgusunun kavram ve kapsamı, yoksulluk tanımı, konut sorunları ve politikaları, çalışmanın ilerleyen bölümlerinde ise dünyada konut yoksulluğunun boyutları, yerel yönetimlerde Edirne Belediyesinin sosyal konut uygulamaları ve Türkiye'de kent özelinde konut yoksulluğu, 2002 den günümüze gelen hükümetlerin konut sorunuyla mücadele stratejileri, mücadeleye yönelik politika uygulamaları ve bu uygulamaların sonuçları değerlendirilmiştir. abstract Social politics is an important assurance to keep social equilibrium and peace. Goverments get into difficulty to provide needs of their citizends because of developing, changing and globalization world. Social politics including many subunits such as unemployment, poverty, social security, employment, family, migration and housing are the most important tools which are utilized by goverments to provide citizens' needs. Housing is one of the universal problems seeking for a solution. Housing problem meaning that housing is insufficiently or never provided affects housing politics together with the changes in social, economics and politics in worldwide. Social housing politics are the most common method used by countries seeking for a solution for this problem. In Turkey, housing problem has been increased by the affects of demographics, economics, technologics, social and cultural changes. Two out of three of the population were in cities in years of 2000. Even though numerical disequilibrium seemed the reason of housing problem, the problem is related with many other factors. In this study, housing concept both in Turkey and the World was revised. Firstly, concept and content of social politics, description of poverty, housing problems politics were explained and, in the following sections, extencity of hosuing problems in the world, approaches of municiplaties, especially in Edirne, for social housing politics, housing insufficieny in cities of Turkey, hosuing problem strategies and politics of goverments and the results of these approaches were presented.

Bu çalışma OECD ülkeleri için satınalma gücü paritesinin geçerli olup olmadığını incelemektedir. Çalışmada, OECD ülkeleri incelenirken, yüksek ve düşük gelir grubunda olan ülkeler şeklinde sınıflandırılmıştır. Burada panel veriler kullanılarak panel birim kök ve panel eşbütünleme analizleri yapılmıştır. Analiz sonucunda elde edilen bulgular, satınalma gücü paritesi yaklaşımının OECD ülkeleri için desteklenmediğini göstermiştir. This paper investigates the validity of Purchasing Power Parity for OECD countries. In this study, OECD countries have been classified as high and low income countries. This paper relies on panel data and recent advances in panel unit root and panel cointegration analysis. The results of analysis show that Purchasing Power Parity does not hold for OECD countries.

As a result of global indusrialisation a growing number of illegal settlements, usually at the fringes of large cities, has led to the development of new design methods and strategies for lower income housing. It is noteworthy that important examples of these strategies have found application in recent years, especially in Latin American countries. The aim of this study is to analyse the first examples of low income housing by the architect Behçet Sabri, and to discuss the design methods used in these early examples, as a model for contemporary low income housing. To re-reveal the design methods developed in the historical process. İn spite of the efforts and investment devoted to low income housing in recent years, the problem of poor design quality still persists. For this purpose, the study consists of reading and understanding low income housing requirements, and reconsidering them through modern design concepts, and then comparing them with the written sources of historically developed design methods. İt is important to study the examples of low income housing that exist currently, and to use the data obtained to inform a more responsive decision making mechanism. In rapidly developing urban areas, low income housing contributes significantly to the built fabric, and current examples prove that the ready made model does not lead to a desirable solution; on the contrary, the problems evolve on many different dimensions. Designs that are flexible and changeable, were the users can contribute to the design process, and that meet the future needs of the users, these design stategies give hope that the complex problem of low income housing can be solved, Mimarlık pratiğinde endüstrileşme ile çok büyük bir problem haline gelen büyük kent çeperindeki çoğu illegal yerleşim alanları tüm dünyada bu alanları oluşturan alt gelir grupları için yeni tasarım yöntemleri geliştirilmesine neden olmuştur. Bu çalışmaların önemli örneklerinin son yıllarda özellikle Latin amerika ülkelerinde uygulama alanı bulması dikkat çekicidir. Çalışmanın amacı çok erken bir tarihte alt gelir grubu için ilk örnekleri oluşturam mimar Behçet Sabri nin bu ilk çalışmalarından hareketle bugün halen çok büyük bir sorun olarak devam eden alt gelir grubu konut sorununa örnek olabilecek tasarım yöntemlerini tartışmaya açmak, tarihsel süreçte gelişen tasarım yöntemlerinin geldiği nokta üzerinden sorunu yeniden ortaya koymaktır. Son yıllarda alt gelir grupları için yapılan onca özverili çalışma ve yatırıma karşın sorun en azından tasarım alanında katmanlaşarak devam etmektedir. Bu amaçla yazılı kaynak taraması ile, tasarım yöntemlerinin tarihsel gelişiminden hareketle, alt gelir grubu konut uygulamalarını okumak, önemli tasarım kavramları ile inceleyerek, karşılaştırılıp değerlendirmek çalışmanın yöntemini oluşturur. Toplumsal yaşam içinde önümüzde duran oluşumları okunur, anlaşılır hale getirmek ve elde edilen bilgi üzerinden yeni karar mekanizmalarına yol göstermek önemlidir. Hızla gelişen kent lekelerinde, en büyük alanı kaplayan alt gelir grubu konut bölgeleri hazır bitmiş konut sunumlarının istenen çözümlere bizi ulaştırmadığını, aksine problemin çok farklı boyutlarda gelişerek, çözüm beklediğini göstermiştir. Esnek, değişip dönüşebilen, kullanıcıların tasarıma katılabildiği ve gelecekteki ihtiyaçları çözümleyebilen tasarımlar, hergün daha da karmaşıklaşan alt gelir grubu konut sorununun çözümlenebileceğine dair fikir ve umut vermektedir

Objective: The aim of the study was to determine whether there are anti-vaccine groups and if there are, to evaluate the factors related to the anti-vaccine movement.Material and Methods: This study was carried out at a university hospital and 3 major shopping centers in the city of Antalya in January 2016. The non-probability sampling method was used and 500 individuals participated in the study. The dependent variable of this study was the anti-vaccine status. Independent variables were age, gender, educational status, marital status, child ownership, perceived income, and attitudes and knowledge levels related to vaccination practices and schedule. The data were evaluated by using the SPSS for Windows version 13.0 and the chi-square test was used for statistical analysis.Results: 6.2% of participants in the study identified themselves as anti-vaccine. Anti-vaccine status was found to be higher in low-income and middle school and lower education level individuals.conclusion: The majority of participants were satisfied with the vaccination practice and they were aware that anti-vaccine groups are also a threat. The presence of anti-vaccine groups that could affect herd immunity was determined by this study. It is important to carry out training studies for these individuals who were found to have low levels of education, Amaç: Çalışmanın amacı aşı karşıtı grupların olup olmadığını değerlendirmek ve varsa aşı karşıtı olma ile ilgili faktörleri belirlemektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, 2016 yılı Ocak ayında Üniversite Hastanesi ile Antalya İl Merkezindeki üç büyük alışveriş merkezinde, olasılıksız örnekleme yöntemiyle 500 bireyde yapılmıştır. Araştırmanın bağımlı değişkeni aşı karşıtlığı durumudur. Bağımsız değişkenleri yaş, cinsiyet, eğitim durumu, medeni durum, çocuk sahibi olma, algılanan gelir ve aşı uygulamaları ile ilgili tutum ve bilgi düzeyleridir. Veriler SPSS 13,0 bilgisayar programında değerlendirilmiş ve istatistik analizlerde kikare testi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılımcıların % 6,2’si kendini aşı karşıtı olarak tanımlamıştır. Aşı karşıtlığı düşük gelirli ve ortaokul ve altı eğitim düzeyine sahip bireylerde daha yüksek saptanmıştır. Sonuç: Katılımcıların büyük çoğunluğu aşı uygulamalarından memnundur ve aşı karşıtı kitlenin de bir tehdit oluşturduğunun farkındadır. Sayıları az olmakla birlikte, kitle bağışıklığını etkileyebilecek aşı karşıtlığının oluştuğu bu çalışmayla saptanmıştır. Düşük eğitim düzeyli oldukları saptanan bu bireylere yönelik eğitim çalışmalarının yapılması önem taşımaktadır

Katma Değer Vergisi; kamu gelirleri içerisindeki sahip olduğu yüksek pay ve uygulanış biçimi bakımından oldukça önemli bir maliye politikası aracıdır. Lakin tüketim odaklı bir dolaylı vergi olması sebebiyle, düşük gelirlilerin üzerinde yarattığı ekonomik yük hususunda çoğu zaman eleştirilmiş ve bu durum çeşitli korumacı uygulamalar doğurmuştur. Hâkim görüş olarak kabul edilen KDV modeli; yüksek bir standart oran, geniş tabanlı indirimli oranlar ile çok sayıda muafiyet ve istisnalardan teşekkül bir yapıdır. Fakat yapılan pek çok araştırmada ve uygulama sonuçlarının değerlendirilmesinde; çoklu oran sisteminin düşük gelirliler üzerindeki korumacı etkisinin istenilen etkiyi veremediği; çeşitli mal ve hizmet gruplarını birden fazla vergi oranına göre tasnif etmenin ve bunları sık sık değiştirmenin yanı sıra beraberinde çok sayıda istisna ve muafiyet getirmenin, vergi adaletine hizmet etmediği, hatta mevzuatı ve uygulamayı oldukça karmaşık bir yapıya sokarak uygulayıcılar nezdinde oldukça zorlu bir durum yarattığı belirtilmektedir. Bütün bunlar, vergi uyumunu düşürerek potansiyel matrahın vergilendirilmesinde istenilen etkinliğin sağlanamamasına yol açmaktadır. Bu çalışmada; çeşitli dünya ülkelerindeki KDV rejimleri ve oran uygulamaları mukayeseli olarak değerlendirilerek çoklu oran ile tek oran uygulamaları çeşitli yaklaşımlarla incelenmiş ve tekli oran sisteminin üstün yanları belirtilmiştir. Ülkemizdeki KDV uygulamasında yaşanan belli başlı problemler irdelenerek, çok oranlı ve karmaşık bir vergi sisteminin, mükellefler ve vergi idaresi nezdinde yarattığı sorunlara değinilmiştir. Hâlihazırda yaşanan indirimli oran iade ve vergi yükü problemleri ile mükelleflerin vergi uyumundaki eksikliklerine karşın, tek oranlı basit ve sade bir KDV sistemi, çözüm önerisi olarak sunulmuştur. Value-added tax; It is a very important fiscal policy tool in terms of its high share in public revenues and its flexible implementation. However, since it is a consumption-oriented indirect tax by its nature, it has often been criticized for the economic burden it creates on low-income people, and this situation has led to various protectionist practices in the eyes of the states. VAT model accepted as the prevailing opinion; It is a structure made up of a high standard rate, broad-based discounted rates, and numerous exemptions and exceptions. However, in many studies and evaluation of application results; the protectionist effect of the multiple rate system on low income earners could not have the desired effect; It is stated that classifying various groups of goods and services according to more than one tax rate and changing them frequently, as well as bringing many exceptions and exemptions, does not serve tax justice, and even creates a very difficult situation for practitioners by making the legislation and practice quite complex. All these reduce tax compliance and lead to the inability to achieve the desired efficiency in taxation of the potential base. In this study; VAT regimes and rate practices in various world countries were evaluated comparatively, and the multiple rate and single rate practices were examined with various approaches and the superior aspects of the single rate system were indicated. By examining the main problems in VAT practice in our country, the problems created by a multi-rate and complex tax system for taxpayers and tax administration are mentioned. A simple and plain VAT system with a single rate has been presented as a solution proposal, despite the current reduced rate refund and tax burden problems and the deficiencies of taxpayers in tax compliance.

The decrease in the number of affordable housing is seen as a major problem in Atlanta. Affordable housing is inadequate, especially for low-income households, and crime, weak market power, and racial segregation arise as a consequence of supply shortfall. This study primarily examines housing policies and legal regulations that form the basis of policies within the framework of different variables such as demographic data, household income, and housing prices. As a result of face-to-face meetings with the officials of the institutions, stakeholder engagement processes are researched and their roles are discussed. As a result of the evaluation of the project in terms of covering the cost of the project and stakeholder engagement, it is emphasized that there is a positive relationship between stronger housing policies and accessible housing for low-income households., Uygun fiyatlı veya satın alınabilir konut sayısındaki azalma Atlanta’da önemli bir sorun olarak görülmektedir. Uygun fiyatlı konutlar, özellikle düşük gelirli haneler için yetersiz kalmakta ve arzın talebi karşılamaması neticesinde, suç, zayıf pazar gücü ve ırk ayrımı ortaya çıkmaktadır. Çalışma ile öncelikle demografik veriler, hane halkı geliri ve konut fiyatları gibi farklı değişkenler çerçevesinde konut politikaları ve bu politikalara esas teşkil eden yasal düzenlemeler incelenmektedir. Projeye dahil olan kurumların yetkilileri ile gerçekleştirilen yüz yüze görüşmeler sonucunda paydaş katılım süreçleri araştırılarak projedeki rolleri tartışılmaktadır. Proje maliyetinin karşılanması ve paydaş katılımı açısından projenin değerlendirilmesi sonucunda daha güçlü konut politikaları ile düşük gelirli haneler için erişilebilir konutlar arasında pozitif bir ilişkinin olduğu vurgulanmaktadır.

Cumnuriyet Halk Partisi'nin (CHP) sistemin koruyucusu rolünü üstlenen bir devlet partisinden sistem değişikliğini talep eden reformist bir partiye dönüşüm sürecini tanımlayan Ortanın Solu hareketinin Türkiye'deki toplumcu belediyecilik anlayışının gelişimine sağladığı katkı çalışmanın ana konusu olarak ele alınacaktır. Geleneksel görünümünden sıyrılarak köylü, işçi, esnaf, dar gelirli halk kitlelerine yaklaşmaya çalışan CHP'nin sahip olduğu yeni söylem il büyük kentlerde yaşayan dar gelirli-gecekondu sakinlerinin siyasi desteklerini alarak 1973 yerel seçimlerinden büyük bir zaferle ayrılmıştır. 1973 Yerel seçimlerinden sonra İstanbul, Ankara ve İzmit başta olmak üzere birçok kentte göreve başlayan CHP'nin Halkçı belediye başkanları Türkiye'de toplumcu-sosyal belediyecilik merkezli bir yerel yönetim anlayışının ortaya çıkmasına katkıda bulunmuştur. Ortanın Solu hareketinin \"Bu Düzen Değişmeli\" söylevi etrafında geliştirdiği reformist pozisyonun ülkenin yerel yönetim anlayışının tezahür etmemesinden dolayı toplumcu belediyecilik anlayışının filizlenmesinde CHP'li halkçı belediye başkanlarının bireysel çabalarının ve rollerinin ortaya çıkarılması tez çalışmasının ana hedefleri arasında yer almaktadır. Tez çalışmasında beklenen çıktılara ulaşmak tarihsel süreç akademik eserler ve dönemin yayımları üzerinden analiz edilmiştir. Bununla beraber, 1973-1977 yılları arasında İstanbul Belediye başkanlığını görevini sürdüren ve Ortanın Solu hareketi temsilcilerinden olan Ahmet İsvan'ın belediyecilik deneyimi vaka çalışması olarak analiz edilmiştir. Ahmet İsvan belediyeciliği üzerinden Ortanın Solu hareketinin yerel yönetimlere dair belirli bir programının olup olmadığı, halkçı belediye başkanlarının toplumcu belediyecilik gayesiyle ortaya koyduğu bireysel çabalar, Yeni Belediyecilik Hareketinin oluşumu ve Milliyetçi Cephe hükümetinin engelleyici/iş göremez hale getirme çabaları gözler önüne serilmeye çalışılmıştır. Türkiye siyaset tarihinde ilk kez merkezi idare ve yerel yönetimlerin farklı siyasi partilerden olduğu dönem kapsayan bu deneyim Yerel yönetimler üzerindeki idari-mali vesayeti ve adem-i merkeziyetçilikten uzak sistemi örneklendirmektedir. Araştırma çalışmaları sonucunda, Ortanın Solu hareketinin belirli bir yerel yönetimler programına/politikasına sahip olmadığı çıktısıyla karşılaşılmıştır. Türkiye'deki sosyal/toplumcu belediyecilik çalışmasının Batı Avrupa Sosyal Demokrasisi merkez söylemli çıkışa sahip olan Ortanın Solu hareketinden ziyade CHP'li belediye başkanlarının bireysel çabaları ile oluşturduğu \"Yeni Belediyecilik Hareketinin\" bir ürünü olduğu fark edilmiştir. Halkçı belediye başkanlarının bireysel çabaları zaman içerisinde teorik bir düzleme oturarak 1977 Yerel Seçimleri öncesi CHP'nin yerel yönetimlere özel bir bildirge yayımlayarak \"Demokratik Sol Belediyecilik\" kavramını öne çıkarmasına katkıda bulunmuştur. Bu nedenden ötürü, Türkiye'de toplumcu belediyecilik anlayışı teoriden pratiğe geçen değil, pratikten teoriği oluşturan bir sürecin ürünüdür. The contribution of the Left of the Center movement, which defines the transformation process of the Republican People's Party (RPP) from a state party that accepts the role of the protector of the system to a reformist party that demands system reform to the social municipality will be discussed as the main subject of the study. Attempting to get closer to the masses of peasants, workers, shopkeepers and low-income people by getting rid of its traditional appearance, the new discourse of the RPP won the political support of the low-income-slum dwellers living in the big cities and went to the 1973 local elections with a great victory. After the 1973 local elections, RPP'S mayors, who started to work in many big cities, especially in Istanbul, Ankara and Izmit, contributed to the emergence of a social-municipality local government practice in Turkey. Due to the fact that the reformist position developed by the Left of the Center movement around the \"This Order Must Change\" discourse does not manifest the new local government perspective, revealing the individual efforts and roles of the RPP mayors in the emergence of the socialist municipalism understanding is among the main objectives of the thesis. To reach the expected outputs in the thesis study, the historical process has been analyzed through academic works and publications of the period. In addition, the municipality experience of Ahmet İsvan, who was the mayor of Istanbul between 1973-1977 and was one of the representatives of the Left of the Center movement, was analyzed as a case study. Through the municipality of Ahmet İsvan, it has been tried to reveal whether the Left of the Center movement has a specific program for local governments, the individual efforts of the populist mayors for the purpose of a social municipality, the formation of the New Municipalism Movement and the efforts of the Nationalist Front government to prevent/render the mayors inoperable. The experience, which covers the period when the central administration and local governments are from different political parties for the first time in the history of Turkish politics, exemplifies the administrative-financial tutelage and the lack of a decentralisation system over the local governments. As a result of the research studies, it has been found that the Left of the Center movement did not have a specific local government program/policy. It has been noticed that the social municipality policies in Turkey are a product of the \"New Municipalism Movement\" formed by the individual efforts of the RPP mayors, rather than the Left of the Center movement, which has a central discourse of Western European Social Democracy. The individual efforts of the Mayors settled on a theoretical plane over time and contributed to the RPP'S putting forward the concept of \"Democratic Left Municipalism\" by issuing a special declaration for local governments before the 1977 Local Elections. For this reason, the understanding of social municipality in Turkey is the product of a process that creates theory from practice, not from theory to practice.

Increasing the welfare level of the individuals who make up the society is one of the main duties of policy makers. Today, investments/expenditures made in order to raise the living standards of individuals are becoming more important and diversified day by day. Social expenditures, which are included in the social budgets of especially developed and developing countries, are at the forefront of these investments. Social budget; It is defined as budgetary practices for using social-related public expenditures (such as social security, social assistance, education and health) in the budget in order to raise the living standards of children, women and disadvantaged individuals through better public policies.The social state understanding, which aims to maximize the social benefit of the society, is struggling with poverty with the social budget policies it has implemented. Among the expenditure items included in the social budget, practices aimed at protecting the poor are among the priorities. Unemployment allowances given as a result of unemployment of individuals, education and health benefits provided to increase human capital accumulation, not collecting taxes on low income, social protection expenditures and income supports provided to individuals with low income level, especially to disadvantaged individuals are evaluated within this scope.Compared to other countries, Turkey is among the countries with a low level of welfare. Because it is seen that social expenditures, which are a requirement of the social state understanding, are not sufficient. What needs to be done to solve this problem is to determine the causes of poverty and unequal income distribution that social expenditures try to solve. This is possible by making the social expenditure policies included in the social budget together with the economic policy design. In this direction, firstly, the theoretical framework of the concepts of social budget and poverty is discussed. Then, the policies applied towards the social budget in the fight against poverty in Turkey are included., Toplumu meydana getiren bireylerin refah düzeyini yükseltmek, politika yapıcılarının temel görevlerinden birini oluşturmaktadır. Günümüzde bireylerin hayat standartlarını yükseltmek amacıyla yapılan yatırımlar/harcamalar her geçen gün önem kazanmakla beraber çeşitlenmektedir. Özellikle gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin sosyal bütçeleri içerisinde yer alan sosyal harcamaları bu yatırımların başında yer almaktadır. Sosyal bütçe; daha iyi kamu politikaları yoluyla çocukların, kadınların ve dezavantajlı bireylerin hayat standartlarını yükseltmek amacıyla bütçedeki sosyal içerikli kamu harcamalarının (sosyal güvenlik, sosyal yardım, eğitim ve sağlık gibi) kullanılmasına yönelik bütçe uygulamaları olarak tanımlanmaktadır. Toplumun sosyal faydasını maksimum düzeye çıkarmayı amaçlayan sosyal devlet anlayışı, uygulamış olduğu sosyal bütçe politikalarıyla yoksulluk ile mücadele etmektedir. Sosyal bütçe içerisinde yer alan harcama kalemleri içerisinde yoksul kesimi korumaya yönelik uygulamalar öncelikler arasında yer almaktadır. Bireylerin işsiz kalması sonucu verilen işsizlik ödenekleri, beşeri sermaye birikiminin artırılabilmesi için sağlanan eğitim ve sağlık yardımları, düşük gelir üzerinden vergi alınmaması, gelir düzeyi düşük olan bireylere özellikle dezavantajlı bireylere sağlanan sosyal koruma harcamaları ve gelir destekleri bu kapsamda değerlendirilmektedir. Türkiye diğer ülkeler ile kıyaslandığında refah seviyesi bakımından düşük olan ülkeler arasında yer almaktadır. Çünkü sosyal devlet anlayışının bir gereği olan sosyal harcamaların yeterli olmadığı görülmektedir. Bu sorunu çözmek için yapılması gereken ise sosyal harcamaların çözmeye çalıştığı yoksulluk ve adaletsiz gelir dağılımının sebeplerini belirlemektir. Bu ise sosyal bütçe içerisinde yer alan sosyal harcama politikalarının ekonomik politika tasarımı ile beraber yapılmasıyla mümkündür. Bu doğrultuda çalışmada öncelikle sosyal bütçe ve yoksulluk kavramlarının teorik çerçevesi ele alınmaktadır. Daha sonra ise Türkiye’de yoksulluk ile mücadelede sosyal bütçeye yönelik uygulanan politikalara yer verilmiştir.

In this study, according to TurkStat data, inflation in five different income brackets separated by income groups in Turkey were investigated protected portfolio optimization. Expenditure data on income brackets where inflation is calculated cover the period 2011-2019. The analysis of inflation rates in the study was created at the level of COICOP-1 product groups. The targeted portfolios were created according to the mean-variance optimization, with the least risk with popular investment tools and to protect the investments of each income segment against their own inflation. According to the findings of the study, due to the fact that the inflation rates of low income people are higher than high income; It has been revealed that the first two percentile with low income can differentiate their portfolios, while the other twenty percentile can optimize their portfolios at deposit rates that can be qualified as risk-free., Bu çalışmada, TÜİK verilerine göre Türkiye’deki beş farklı gelir dilime ayrılmış gelir gruplarının enflasyon korumalı portföy optimizasyonu araştırılmıştır. Enflasyonun hesaplandığı gelir dilimlerine ilişkin harcama verileri 2011-2019 tarihler arasını kapsamaktadır. Çalışmadaki enflasyon oranlarının analizi COICOP-1 ürün grupları seviyesinde oluşturulmuştur. Hedeflenen portföyler ortalama-varyans optimizasyonuna göre, popüler yatırım araçlarıyla en az riski barındıran ve her gelir diliminin kendi enflasyonlarına karşı yatırımlarını korumak amacıyla oluşturulmuştur. Çalışmada çıkan bulgulara göre, düşük gelirlilerin enflasyon oranlarının yüksek gelirlere göre yüksek olması sebebiyle; düşük gelire sahip ilk iki yüzde yirmilik dilimin portföylerindeki varlıkların farklılaştırabildiği, diğer yüzde yirmilik dilimlerin ise risksiz olarak nitelendirilebilecek mevduat faizinde portföylerini optimize edebildiği ortaya çıkmıştır.

Nowadays, the number of women migrating for many reasons is increasing, and this ongoing increase has directed migration studies to gender studies. Although socialization of women in the places where they migrated has become increasingly important among researches, studies on women's use of sports as a means of socialization are not sufficient. The purpose of this study is to examine the relationship between the frequency of doing sports and their income levels of women who migrated to Beylikdüzü district, one of the most immigrant districts of Istanbul, from different regions of Turkey at different times and for various reasons. In line with this purpose, the research data were collected by questionnaire with the participation of 155 women who are members of Beylikdüzü Municipality Beylicium Shopping Center and Barış Mahallesi / Semerkand Sports Centers, and the SPSS 20.0 package program was used in the analysis of the data. As a result of the research; It has been observed that there is no significant difference between the income levels of women who migrated to Beylikdüzü district and the frequency of doing sports. Most of the women stated that they communicate more quickly with the people around them while doing sports. While this communication was observed more in women with low income, as the income level increased, it was observed that the rate of communication among women decreased. As a result of the study, it was determined that sports have a positive effect on socialization of women in the places they migrate and women with low income levels communicate more quickly with the people around them while doing sports., Günümüzde birçok nedenden dolayı göç eden kadınların sayısı giderek artmaktadır ve süregelen bu artış göç çalışmalarını cinsiyet çalışmalarına yönlendirmiştir. Kadınların göç ettikleri yerde sosyalleşmeleri araştırmalar arasında giderek önemli hale gelse de kadınların sosyalleşmek için sporu bir araç olarak kullanmaları üzerine yapılan çalışmalar yeterli olmamaktadır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’nin farklı bölgelerinden İstanbul’un en fazla göç alan ilçelerinden biri olan Beylikdüzü ilçesine farklı zamanlarda ve çeşitli sebeplerden dolayı göç etmiş kadınların spor yapma sıklıkları ile gelir durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi ve gelir seviyelerine göre etrafındakilerle kurmuş oldukları iletişimin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda Beylikdüzü Belediyesi Beylicium AVM ve Barış Mahallesi/ Semerkand Spor Merkezlerine üyeliği olan 155 kadının katılımı ile araştırma verileri anket yoluyla toplanmış ve verilerin analizinde SPSS 20.0 paket programı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; Beylikdüzü ilçesine göç etmiş kadınların gelir seviyeleri ile spor yapma sıklıkları arasında anlamlı bir farklılık olmadığı görülmüştür. Kadınların büyük bir kısmı spor yaparken etrafındaki kişilerle daha çabuk iletişim kurduğunu belirtmişlerdir. Bu iletişimin gelir durumu düşük olan kadınlarda daha fazla olduğu görülürken, gelir durumu yükseldikçe kadınların iletişim kurma oranlarında azalma görülmüştür. Araştırmanın sonucunda, kadınların göç ettikleri yerde sosyalleşmelerinde sporun olumlu bir etkiye sahip olduğu ve gelir durumu düşük olan kadınların spor yaparken etrafındakiler ile daha çabuk iletişime geçtikleri tespit edilmiştir.

Yüksek Lisans Tezi, Günümüzde gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin büyük kısmı, verimlilikte sağladıkları artışlar neticesinde dikkate değer bir büyüme performansı elde etmişlerdir. Verimlilik artışlarında, inovasyonlar sonucu ortaya çıkan ileri teknolojilerin yanı sıra mevcut teknolojilerin taklit edilmesi veya benimsenmesine dayalı teknoloji düzeyi önemli bir belirleyicidir. Konuyla ilgili literatürde, ülkelerin sahip oldukları teknoloji düzeyine bağlı olarak, beşerî sermayenin verimlilik değişimlerinde oynadığı role ilişkin güncel bir tartışma alanının olduğu görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, beşerî sermayenin verimlilik üzerindeki etkisini, ülke teknoloji düzeyi ile referans bir teknoloji sınırı arasındaki uzaklığı dikkate alarak incelemektir. Çalışmada, 1994–2017 dönemi için yüksek gelirli ülkeler ile orta ve düşük gelirli ülkeleri kapsayan iki ayrı veri seti kullanılmıştır. Analizde, teknoloji sınırına uzaklığa ilişkin olası içsellik sorunundan hareketle, araç değişken tekniklerinden birisi olan Genelleştirilmiş Momentler Yöntemi tercih edilmiştir. Elde edilen sonuçlarda ilk olarak, verimlilik artışlarının hem yüksek hem de orta ve düşük gelirli ülkelerdeki önceki dönem verimlilik düzeyine bağlı olarak gerçekleştiği görülmüştür. İkinci olarak, teknoloji sınırına uzaklığın orta ve düşük gelirli ülkelerde verimlilik artışlarını olumsuz etkilediğine dair kısmi bazı sonuçlara ulaşılmıştır. Üçüncü olarak, orta ve düşük gelirli ülkelerde teknoloji sınırına uzaklıktaki artışa bağlı şekilde, beşerî sermayenin verimlilik üzerindeki pozitif etkisinin arttığına dair önemli bulgular elde edilmiştir. Bu durum, teknoloji açığı görece fazla olan ülkelerde, beşerî sermayenin taklit ve benimsemeye dayalı teknolojik kabiliyetler yoluyla verimlilik artışlarına katkı sağladığına işaret etmektedir. Son olarak, beşerî sermayenin verimlilik üzerindeki etkisinin, ülkelerdeki teknoloji açığının kapatılmasına bağlı olarak pozitif ve anlamlı olduğu görülmektedir. Buradan hareketle, verimlilik odaklı beşerî sermaye yatırımlarının hem yüksek hem de orta ve düşük gelirli ülkeler için etkin bir politika aracı olduğu söylenebilir., Today, most of the developed and developing countries have achieved remarkable growth performance as a result of the increase in productivity. The level of technology based on imitation or adoption of existing technologies as well as advanced technologies emerging as a result of innovation is an important determinant in productivity improvements. In the literature, it is seen that there is a current debate on the role of human capital in productivity changes, based on the technology level of countries. This study aims to examine the effect of human capital on productivity by considering the distance to the technology frontier. Dataset of the study consists of two separate country groups covering high-income countries and middle- and low-income countries for the period 1994–2017. Based on the possibility of endogeneity problems related to the distance to the technology frontier, the Generalized Method of Moments estimator, which is one of the instrumental variable techniques, is preferred. Firstly, the results of the analysis show that the productivity growth is directly proportionate to the previous level of productivity in both high and middle- and low-income countries. Secondly, some partial results are obtained that the distance to the vi technological frontier negatively affects productivity growth in middle and low-income countries. Thirdly, in middle and low-income countries, the positive effect of human capital on productivity growth increases, along with the distance to the technological frontier. This result indicates that human capital contributes substantially to productivity growth through technological capabilities based on imitation and adoption in countries with a relatively large technology gap. Lastly, it is seen that the effect of human capital on productivity is positive and significant in both country groups, depending on the closing of the technology gap. Thus, it is concluded that productivity-oriented human capital investments are an effective policy tool for both high- and middle- and low-income countries.

YÖK Tez No: 668901 Dünyada mücadele edilmeye çalışılan temel konuların başında istihdam ve yoksulluk gelmektedir. Yoksulluktan kurtulmak, insanların özellikle de kadınların işgücüne katılmaları ve kendilerine gelir getirici işler yapmaları ile mümkün olabilecektir. Bu sorunun çözümüne ilişkin çok sayıda politika üretilmektedir. Bu bağlamda kadın istihdamını arttırarak, kadın yoksulluğunu azaltmak amacıyla 1970'li yıllarda Bangladeş'te ekonomi Profesörü Muhammet Yunus tarafından başlatılan mikro kredi uygulaması karşımıza çıkmaktadır.Çeşitli mikro kredi sistemi bulunmakla beraber bu kapsamda değerlendirilen uygulama Grameen mikro kredi sistemidir. Bu çalışma kendi işini kurmak veya mevcut işlerini geliştirmek için gerekli olan finansal desteğin nasıl, nereden, ne şekilde sağlandığı konusunda bilgi sunmaktadır. Çalışmada gelişmiş ve gelişmekte olan pek çok ülkede uygulanmakta olan mikro kredi uygulamalarının Karaman ilindeki uygulaması incelenmiştir. Çalışmada istihdam olgusu, mikro finans aracı olan mikro kredi çerçevesinde ele alınmıştır. Çalışmada düşük gelirli kadınların mikro kredi kullanarak gelir düzeylerinde ne gibi değişimler meydana geldiği, istihdam düzeylerinin etkilenip etkilenmediği kısacası sosyo-ekonomik yapıları arasında anlamlı bir ilişkinin olup olmadığı ortaya konulmaya çalışılmıştır. Karaman ilinde mikro kredi şubesinden kredi kullanan 172 kadına anket uygulanarak veriler oluşturulmuştur. Yapılan analiz sonucunda mikro kredi sisteminin Karaman ilindeki uygulamasında istihdam yaratma açısından etkinliğinin sınırlı kalmış olduğu, genel manada dünya uygulamalarındakinin aksine gelir düzeyi düşük kadınlara istihdam sağlamaktan çok mevcut işi olan kadınların bu işlerini geliştirmelerine imkan sağlamış olduğu görülmüştür. Employment and poverty are the main issues that are tried to be trackled in the world. Getting rid of poverty can only be possible with the participation of people, especially women, in the workforce and getting jobs that generate income for them. In this context, microcredit application is apparent. It was developed by economics professor Muhammet Yunus in Bangladesh in the beginning of 1970s to decrease women poverty by increasing women employment. Although there are varied microcredit systems, the application evaluated within this context is Grameen micro credit system. The study provides information about how and from where to get a financial support to start a business or to develop current business. In the study, the application of microcredit applications in many developed and developing countries in the province of Karaman was indicated. The phenomenon of employment is discussed within the framework of microcredit which is microfinance tool. It is tried to reveal what kind of changes occur in income levels of low income women and whether their employment levels are affected after using microcredits. In short, it is tried to find a meaningful change in their socio-economic structures by using microcredits. The data are created by applying a survey on 172 women who get microcredit in the province of Karaman. According to results of the analysis, efficiency of application of the microcredit system in the province of Karaman is limited. Unlike the world practice, it has been observed that microcredits enabled women to develop their current job rather than to create employment for women with low income.

Today, with the effect of globalization, trade openness and financial development have become a precondition for economic development. Some of the basic conditions to ensure economic growth in countries with insufficient capital accumulation are to increase foreign trade and financial development in these countries. In this study, the relationship between trade openness, financial development and economic growth was examined for 86 countries, which were divided into three groups (high, middle and low income) according to the World Bank income group classification between 1990 and 2017. In the study, panel ARDL / PMG estimators were used to examine these relationships. According to the findings obtained from empirical analysis, trade openness affects real GDP positively in all income-level countries. Financial development positively affects real GDP in middle and high income countries, while it affects negatively in low income countries. The results also show that human capital and gross capital accumulation positively affect real GDP in all countries. While the labor variable positively affects the real GDP in middle and high income countries, a statistically significant relationship was not found between labor force and real GDP for low income countries.These findings from the study will shed light on new studies where financial development in low-income countries should be examined separately., Günümüzde küreselleşmenin etkisiyle ticari açıklık ve finansal gelişme ekonomik gelişmenin ön koşulu haline gelmiştir. Sermaye birikimi yetersiz olan ülkelerde ekonomik büyümeyi sağlamanın temel koşullardan bazıları da bu ülkelerde dış ticaret ve finansal gelişimin arttırılmasıdır. Bu çalışmada, 1990-2017 yılları arasında Dünya Bankası’nın gelir grubu sınıflandırmasına göre üç gruba (yüksek, orta ve düşük gelir) ayrılmış 86 ülke için ticari açıklık, finansal gelişme ve ekonomik büyüme ilişkisi incelenmiştir. Çalışmada söz konusu ilişkileri incelemek için panel ARDL/PMG tahmincileri kullanılmıştır. Ampirik analizden elde edilen bulgulara göre, ticari açıklık tüm gelir düzeyindeki ülkelerde reel GSYİH’yı pozitif yönde etkilemektedir. Finansal gelişme ise orta ve yüksek gelirli ülkelerde reel GSYİH’yı pozitif yönde etkilerken, düşük gelirli ülkelerde negatif yönde etkilemektedir. Sonuçlar aynı zamanda beşeri sermaye ve brüt sermaye birikiminin tüm ülkelerde reel GSYİH’yı pozitif yönde etkilediğini göstermektedir. İş gücü değişkeni ise orta ve yüksek gelirli ülkelerde reel GSYİH’yı pozitif etkilerken, düşük gelirli ülkeler için iş gücü ile reel GSYİH arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Çalışmadan elde edilen bu bulgular, düşük gelirli ülkelerde finansal gelişmenin ayrıca incelenmesi gerektiği yeni çalışmalara ışık tutacaktır.

The aim of the study is to determine the relationship between economic growth and tourism promotion expenditures.. Gross domestic product and international publicity expenditure data of 1998-2018 period belonging to OECD countries determined within the scope of the purpose were used. International promotion expenditures and gross domestic product data covering the period 1998-2018 belonging to OECD countries were used within the scope of the study. OECD countries are divided into groups as high income countries and low income countries, taking into account the 2019 gross domestic product data. Within the scope of the study, Kao and Pedroni cointegration tests were used to test the existence of long-term relationship, and Pedroni Fully Modified OLS and Panel DOLS tests were used to obtain long-term coefficients. As a result of the analysis, a positive relationship was found between international promotion expenditures and economic growth for both high-income countries and low-income countries. According to the results, countries should pay attention to promotional expenditures in terms of contributing to economic growth, and they should also take into account promotional expenditures when formulating tourism-related policies., Çalışmanın amacı ekonomik büyüme ve turizm tanıtım harcamaları arasındaki ilişkinin tespit edilmesidir. Bu amaç kapsamında belirlenen OECD ülkelerine ait 1998-2018 dönemi gayri safi yurt içi hasıla ve uluslararası tanıtım harcamalarına ait veri setleri kullanılmıştır. OECD ülkeleri 2019 yılı gayri safi yurt içi hasıla verileri dikkate alınarak yüksek gelire sahip ülkeler ve düşük gelire sahip ülkeler şeklinde sınıflandırılmıştır. Çalışma kapsamında uzun dönem ilişkinin varlığını test etmek için Kao ve Pedroni eşbütünleşme testleri, uzun dönem katsayılarını elde etmek için ise Pedroni Tam Modifye Edilmiş OLS ve Panel DOLS testleri kullanılmıştır. Çalışmanın amacı kapsamında gerçekleştirilen analizler soncunda hem yüksek gelirli ülkeler hem de düşük gelirli ülkeler açısından ekonomik büyüme ve uluslararası tanıtım harcamaları arasında pozitif bir ilişkinin varlığı tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, ülkeler ekonomik büyümeye katkı sağlaması açısından tanıtım harcamalarına önem göstermelidirler ve turizm ile ilgili politikalar oluşturulurken tanıtım harcamalarını da dikkate almalıdırlar.

It is a known fact that behind the rapid transformation in the world economy in the last 40 years, technological transformation and the qualitative and qualitative development of opportunities have serious effects. High income countries, which have a voice in the world economy, achieve this dominance by developing new products, processes and methods or, in short, through innovation activities. While the development gap between countries has been reduced to differences between savings and investment opportunities in the past, this gap between countries is being pushed in a more complex direction. This composition, which is valid for production activities, is also valid for foreign trade activities. Countries that cannot participate in the global economy with innovative products, processes or methods cannot get enough shares in the global trade of goods and services. This means that the development gap persists or this gap grows further.Today, the products that developing countries participate in export are mostly natural resources, raw materials and labor-intensive industrial products. High-income countries, on the other hand, include space technologies, computers, pharmaceuticals, electrical machines, chemistry, electronics and telecommunications, etc. They have come to the fore in the export of technological products, which include sectors. Low-income countries need to strengthen their technological infrastructure in order to get more share from global trade and to initiate a sustainable growth process. There are two options in front of low income countries. The first is to reach a certain technological infrastructure by means of its own R&D activities. The other is to obtain new technologies through foreign direct investments. The function of foreign direct investments here is very important. Foreign direct investments are more important than R&D activities, especially in low-income countries with weak technological infrastructure. After the countries that have reached a certain technological infrastructure thanks to foreign direct investments have started the growth process, the growth itself can also support the export of technological products by increasing domestic investments, supporting technological developments and causing an increase in the global competitiveness of the goods subject to trade.The main purpose of the study is to determine the determining factors of technological product exports in high-income countries with a high share in technological product exports. Within the framework of the World Bank classification, the determinants of technological product exports in thirty-eight countries within the high income group were examined for the period 2000-2015. The variables that are accepted as the determining factors of technological product exports are economic growth, foreign direct investments and R&D expenditures in parallel with the studies in the literature.Three different models were created for the effects of economic growth, foreign direct investments and R&D expenditures on technological product exports. As a result of the preliminary tests and cointegration tests, it was concluded that there is a significant relationship between R&D expenditures and technological product exports in the long term.It has been observed that the findings of short and long term coefficients of the relationship between R&D expenditures and technological product exports differ from each other. Accordingly, the 1% increase in R&D expenditures increased the export of technological products by about 0.78% in the short term, while the coefficient is insignificant in the long run. In short, R&D spending affects the export of technological products only in the short term, and has no effect in the long term. It is concluded that Error Correction Parameter is also negative and meaningful. Accordingly, approximately 63% of the imbalances that occur in one period are eliminated in the next period.It is seen that the findings obtained overlap with some of the studies examined in the literature and diverge with others. However, it would not be correct to make a direct comparison, as some of these studies do not distinguish between high and low income countries. The comparison between the results reached in the study and the results of the studies dealing with high income countries in the literature is more meaningful. According to this; Braunerhjelm and Thulin (2006), Sandu and Ciocanel (2014) and Kılıç et al. (2014), it was concluded that R&D expenditures in high-income countries will increase the export of technological products. Similarly, in the study of Braunerhjelm and Thulin (2006), the finding that economic growth (or market width) has no effect on the export of technological products, as in this study, is important.Gökmen and Türen (2013) and Kabaklarli et al., Who reached a different result from the findings of this study. In the studies of (2017), foreign direct investments in high-income countries positively affect the export of technological products. Similarly, Kabaklarli et al. According to (2017), economic growth negatively affects technological product exports.When the results obtained in the study are evaluated together with the studies in the literature, the determinants of technological product exports in high and low income countries differ from each other. While foreign direct investments are more prominent in low income countries, R&D investments are more important for high income countries with a certain technological infrastructure. However, the impact of R&D investments is also short-term. In the long term, it said that low-income countries that invest in technology, strengthen their technological infrastructure, attract foreign direct investment, and achieve rapid growth are more advantageous than high-income countries in the long term, compared to high-income countries where slow-growing and R&D spending has a limited impact on long-term technological product exports, Küresel ekonomide ülkelerin gelişmişlik düzeyine yönelik en önemli göstergelerden biri de küresel mal piyasalarına ihraç edilen ürünlerin teknolojik içeriğidir. Dünya Bankası verileri incelendiğinde dünyadaki toplam teknolojik ürün ihracatının yaklaşık % 61,5’i yüksek gelirli ülkeler tarafından yapılmaktadır. Bu çalışmanın amacı da, 2000-2015 döneminde yüksek gelirli otuz sekiz ülkede ekonomik büyüme, doğrudan yabancı yatırımlar ve AR-GE harcamalarının teknolojik ürün ihracatı üzerindeki etkilerini incelemektir. Panel eşbütünleşme testi sonucunda sadece AR-GE harcamaları ile teknolojik ürün ihracatı verileri arasında uzun dönemli bir ilişkiye ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; AR-GE harcamalarında % 1 düzeyindeki artış kısa dönemde teknolojik ürün ihracatını yaklaşık % 0,78 arttırmaktayken, uzun dönemde ise katsayı anlamsız olarak bulunmuştur.

Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ YASİN GENÇ Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Psikoloji Ana Bilim Dalı / Klinik Psikoloji Bilim Dalı Konu:Psikoloji = Psychology Dizin:Bakım verenler = Caregivers ; Kaygı = Anxiety ; Kaygı düzeyi = Anxiety level ; Psikolojik dayanıklılık = Hardiness on psychological ; Sosyal hizmet kurumları = Social service institutions ; Travma = Trauma ; Çalışanlar = Workers ; Ölçekler = Scales, Bu çalışma, sosyal hizmet kurumlarında çalışan bakım personellerinin ikincil travmatik stres, psikolojik dayanıklılık ve anksiyete düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamıştır. Çalışma için Korunmaya İhtiyacı Olan Çocuklarla (KİOÇ) çalışan bakım personelleri araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırmaya katılmayı onaylayan ve verileri geçerli olan 112 katılımcıya yapılan anket çalışmasında "Sosyodemografik Bilgi Formu", "Yetişkin Dayanıklılık Ölçeği", "İkincil Travmatik Stres Ölçeği" ve "Beck Anksiyete Ölçeği" uygulanmıştır. Katılımcıların anketlere vermiş olduğu yanıtların girişleri SPSS 23.0 paket yazılımı üzerinde yapılmış olup, bulguların elde edilmesi amacıyla istatistiksel veri analizleri yapılmıştır. Genel tarama modeli çerçevesinde yapılan istatistiksel analizlerde, katılımcıların demografik değişkenleri bakımından ikincil travmatik stres, psikolojik dayanıklılık ve anksiyete puanlarındaki farklılıklar incelenmiştir. Ayrıca, katılımcıların yaş, ikincil travmatik stres, psikolojik dayanıklılık ve anksiyete puanları arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla korelasyon ve regresyon analizi uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre, katılımcıların anksiyete puanlarının demografik değişkenler bakımından anlamlı düzeyde farklılaşmadığı bulunmuştur. İkincil travmatik strese ilişkin bulgular incelendiğinde, çocuk sahibi olanlarda ve üniversite mezunu olduğunu belirten katılımcılarda ikincil travmatik stres kaçınma alt boyutu puanları anlamlı düzeyde daha yüksek bulunmuştur. Ayrıca, düşük gelir düzeyine sahip olduğunu belirten katılımcıların ikincil travmatik stres kaçınma ve uyarılmışlık alt boyut puanlarının anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu bulunmuştur. Ayrıca, eğitim düzeyine göre, üniversite mezunu katılımcıların ikincil travmatik stres kaçınma alt boyutu ve toplam puanlarının daha yüksek olduğu bulunmuştur. Psikolojik dayanıklılık alt boyut puanlarının demografik değişkenlerle karşılaştırılmasına ilişkin bulgulara göre, katılımcılar arasında evli olanların psikolojik dayanıklılık aile uyumu puanlarının anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu bulunmuştur. Çalışma süresi bakımından 10-14 yıl çalışanların aile uyumu puanları anlamlı düzeyde yüksek; 5-9 yıl çalışan katılımcıların ise sosyal yeterlilik ve sosyal kaynaklar alt boyut puanları anlamlı düzeyde daha yüksek bulunmuştur. Ayrıca, düşük gelir düzeyine göre katılımcıların gelecek algısı ve sosyal yeterlilik alt boyut puanlarının anlamlı düzeyde daha düşük olduğu bulunmuştur. Katılımcıların yaş, ikincil travmatik stres, psikolojik dayanıklılık ve anksiyete düzeyleri arasındaki ilişkiye yönelik bulgulara göre, katılımcıların yaşı ile ikincil travmatik stres, psikolojik dayanıklılık ve anksiyete puanları arasında anlamlı korelasyon saptanmamıştır. Katılımcıların anksiyete puanları ile psikolojik dayanıklılık alt boyutlarının tümü negatif; ikincil travmatik stres alt boyutları ve toplam puanı pozitif yönlü ve anlamlı ilişkili bulunmuştur. İkincil travmatik stresin yordayıcılarına ilişkin bulgulara göre, katılımcıların anksiyete puanlarının ikincil travmatik stres düzeylerini anlamlı düzeyde açıkladığı ve açıklayıcılık düzeyinin %15 olduğu bulunmuştur. Araştırmada elde edilen bulguların, güncel bir kavram olarak nitelendirilen ikincil travmatik stresle ilişkili psikolojik faktörler hakkında ilgili literatüre katkı sağlayabileceği düşünülecek olup, ileri araştırma ve uygulamalarla bakım personellerinin koşullarına yönelik uygulamaların yapılandırılabileceği düşünülmektedir., This study aimed to investigate the relationship between secondary traumatic stress, psychological resilience and anxiety levels in social workers. Care staff working with children in need of protection and care for the study were included in the research. "Sociodemographic Information Form", "Resilience Scale", "Secondary Traumatic Stress Scale" and "Beck Anxiety Scale" were applied in the survey study conducted with 112 participants who approved to participate in the study and whose data were valid. Entries of the responses given by the participants to the questionnaires were made on the software SPSS 23.0 and statistical data analyzes were carried out to obtain the findings. In the statistical analysis within the framework of the general screening model, the differences in secondary traumatic stress, psychological resilience and anxiety scores in terms of demographic variables of the participants were examined. In addition, correlation and regression analyses were applied to examine the relationship between the participants' age, secondary traumatic stress, psychological resilience, and anxiety scores According to the findings obtained in the study, it was found that the anxiety scores of the participants did not differ significantly in terms of demographic variables. When the findings related to secondary traumatic stress were analyzed, secondary traumatic stress avoidance subscale scores were found to be significantly higher in those who had children and participants who stated that they were university graduates. In addition, the participants who stated that they had a low income level were found to have a significantly higher secondary traumatic stress avoidance and arousal subscale scores. In addition, the secondary traumatic stress avoidance subscale and total scores of university graduate participants were found to be higher than the level of education. According to the findings regarding the comparison of the psychological resilience sub-dimension scores with the demographic variables, the psychological resilience family compliance scores of the married people among the participants were found to be significantly higher. In terms of working time, the family compliance scores of employees working for 10-14 years were significantly higher; Social competence and social resources sub-dimension scores of the participants, who worked for 5-9 years, were found to be significantly higher. In addition, it was found that the participants' perception of the future and social competence sub-dimension scores were significantly lower than the low income level. According to the findings regarding the relationship between the participants 'age, secondary traumatic stress, psychological resilience and anxiety levels, there was no significant correlation between the participants' age and secondary traumatic stress, psychological resilience and anxiety scores. The anxiety scores and psychological resilience sub-dimensions of the participants were all negative; Secondary traumatic stress subscales and total score were positively and significantly related. According to the findings regarding the predictors of secondary traumatic stress, it was found that the participants' anxiety scores explained the secondary traumatic stress levels significantly and the level of explanatoryness was 15%. It can be thought that the findings obtained in the research can contribute to the relevant literature on the secondary traumatic stress-related psychological factors, which are described as a current concept, and it is thought that applications for the conditions of care personnel can be structured through advanced research and practices.

Dünya Sağlık Örgütü (World Health Organization - WHO) verilerine göre sigara; pasif içiciler de dahil olmak üzere her yıl sekiz milyon insanın ölümüne neden olmakta ve sigaraya atfedilebilir hastalıklar nedeniyle yüksek ekonomik maliyet yaratmaktadır. Bu bağlamda sigara; mücadele edilmesi gereken problemlerin arasında yer almakta ve bu mücadelede vergiler ön plana çıkmaktadır. Sigara üzerinden alınan yüksek oranlı vergi sonrası artan fiyat karşısında sigara bağımlılarının, sigaraya ilişkin tüketimlerini azaltmaları beklenmektedir. Sigara tüketiminin azalmasına bağlı olarak sigaradan kaynaklanan hastalık ve ölümler de azalacaktır. Ayrıca sigara üzerinden alınan vergiler hükümet açısından önemli bir gelir kaynağıdır. Sigaranın yüksek oranda vergilendirilmesi ters esneklik kuralı ya da Ramsey Kuralı bağlamında da etkin bir politika olarak değerlendirilmektedir. Ters esneklik kuralının temelinde talebi esnek olmayan tüketim mallarının yüksek oranlarda vergilendirilmesi yer almaktadır. Sigara talebinin nispeten esnek olmaması, sigara bağımlılarının vergi sonrası fiyat artışı karşısında sigaraya ilişkin tercihlerinin nötr (tarafsız) olmasına neden olmaktadır. Vergiden kaynaklanan refah kaybı da asgari seviyede gerçekleşmektedir. Dolayısıyla sigaranın yüksek oranda vergilendirilmesi etkinlik ilkesini büyük ölçüde sağlamaktadır. Diğer taraftan sigara tüketiminin daha yoğun olduğu özellikle düşük gelirli bağımlıların oluşacak vergi yüküne orantısız olarak katlanacağı dolayısıyla verginin regresif yönünün ortaya çıkacağı tartışmaları mevcuttur. Ancak düşük gelirli bağımlıların, vergi sonrası fiyat artışına daha duyarlı olduğu varsayımı altında sigara tüketimini azaltmaları ve verginin regresif etkisinin minimum seviyede kalması öngörülmektedir. Bu çalışma ile Türkiye'de yerleşik hanehalklarının sigara üzerinden alınan yüksek oranlı vergi karşısında, sigaraya ilişkin tercihlerini ne yönde etkilediği incelenmektedir. Bu amaçla Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından 1 Ocak – 31 Aralık 2017 döneminde Türkiye'de yerleşik hanehalklarına uygulanan hane, fert ve tüketim verilerinin yer aldığı Hanehalkı Bütçe Anketi (HBA) kullanılmıştır. İlk olarak; 2017 yılı Hanehalkı Bütçe Anketi'nde yer alan 12153 hane reisinin cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi, medeni durumu, mesleği, gelir düzeyi ile hanehalkı büyüklüğünün sigara tüketimi olasılığı üzerindeki etkisi lojistik regresyon yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Ardından 2016 ve 2017 Hanehalkı Bütçe Anketi tüketim verisi kullanılarak sigara üzerinden alınan vergilerde yapılan artışın farklı gelir gruplarında sigara tüketimine olan etkisi ele alınmıştır. Elde edilen ampirik bulgular; Türkiye'de yaş, eğitim durumu, cinsiyet, medeni durum, meslek ve hanehalkı büyüklüğünün sigara tüketimi olasılığını anlamlı şekilde etkilediğidir. Ayrıca sigara üzerinden alınan vergilerde yapılan artışın; düşük, orta ve yüksek gelirli bağımlılar arasında sigara tüketimini azalttığı ancak bu etkinin düşük ve orta gelirli bağımlılarda daha yüksek olduğu görülmektedir. Bu doğrultuda Türkiye'de sigara üzerinden alınan vergilerdeki artışın regresif etkisinin minimum seviyede kaldığı söylenebilir. According to the World Health Organization (WHO); smoking causes the death of eight million people every year, including passive smokers, and creates high economic costs due to diseases attributable to smoking. In this context, cigarette is among the problems that need to be tackled and taxes come to the forefront in this struggle. Smoking addiction are expected to reduce its consumption of cigarettes in response to the increasing price after high rates of tax on cigarettes. Diseases and deaths caused by smoking decrease due to the reduce in cigarette consumption. In addition, taxes on cigarettes are seen as a resource of income for the government.On the other hand, high taxation of cigarettes is considered as an effective policy in the context of reverse flexibility rule (Ramsey Rule). The basis of the reverse flexibility rule is the high taxation of consumer goods with inelastic demand. The relatively inelastic demand for cigarettes causes cigarette addicts to have smoking preferences to be neutral against the price increase after tax. The welfare loss arising from the tax is also minimal. Therefore, high taxation of cigarettes provides the principle of effectiveness to a large extent. On the other side, there are discussions that cigarette consumption is more intense, especially low-income addicts will disproportionately bear the tax burden that will occur, and thus the regressive aspect of the tax will arise. However, under the assumption that low-income addicts are more sensitive to the price increase after tax, it is foreseen that they will reduce cigarette consumption and the regressive effect of the tax will remain at minimum level.This study examined the responses of resident households in Turkey are against the tax increase levied on cigarettes. To this end, over Household Budget Survey (HBA) applied to households, containing individual and consumption information carried out by Turkey Statistical Institute for 1 January-31 December 2017 period were used. Firstly, the effect of the household head in 12153 households included in the 2017 Household Budget Survey on gender, age, education level, marital status, occupation, income level and the probability of smoking in household size was determined by using logistic regression method. Then, the effects of the increase in taxes on cigarettes using cigarette consumption data of 2016 and 2017 Household Budget Survey on cigarette consumption were discussed within the framework of different income groups. According to the empirical findings obtained, age, education, gender, marital status, occupation and household size in Turkey seem to significantly affect the probability of cigarette consumption. In addition, the increase in taxes on cigarettes; it appears to reduce cigarette consumption among low, middle and high income households, however, this effect seems to be higher in low and middle income households. In Turkey, in this context one can argue that the minimum level of the regressive impact of the increase in the tax on cigarettes. 161

Hayatımızdaki yeri hızla büyüyen elektrikli ve elektronik ekipmanlar, kısa sürelerde kullanımömürlerini tamamlamakta ve yönetilmeyi bekleyen bir e-atık sorununu ortaya çıkartmaktadır. Eatıklar, bünyelerindeki tehlikeli bileşenler nedeniyle, uygun bir şekilde yönetilmediklerindeçevre ve insan sağlığı için tehlikeler meydana getirebilmektedir. Uygun bir yönetim sistemibelirlendiğinde ise içerdikleri bakır, gümüş, altın ve benzeri değerli metaller, cam, plastik gibi gerikazanılabilir bileşenler, ekonomiye geri kazandırılabilmektedir. Bu çalışmada, ilk olarak Mersinİli Sarıibrahimli Katı Atık Düzenli Depolama Tesisine karışık halde gelen evsel atıklarınkarakterizasyonu çalışmaları yapılmıştır. Karakterizasyon çalışması sonucunda elde edilen,karışık haldeki evsel atıklar içerisindeki e-atık oranlarından yola çıkılarak örnek bir e-atıkyönetim sistemi oluşturulmuştur. 2016, 2017 ve 2018 yılı karakterizasyon çalışmaları sonucundaatık bileşenlerine göre atıkların yüzdesel oranları belirlenmiştir. Düşük, orta, yüksek ve çarşı gelirgruplarında, katı atık bileşenlerinin her biri için ayrı ayrı tartım sonuçları alınmıştır. Buna göreher gelir grubu için toplam atık miktarı ve her atık bileşeni için gelir grubuna göre 2016, 2017 ve2018 yılı karakterizasyon çalışmaları sonucunda atık bileşenlerine göre atıkların yüzdeseloranları belirlenmiştir. E- atık için de aynı işlemler gerçekleştirilerek, 2016 yılı karakterizayonçalışmasında düşük gelir seviyesinde karışık halde gelen evsel atıklardan % 0,081' nin; orta gelirseviyesinde karışık halde gelen evsel atıklardan % 0,181' nin; yüksek gelir seviyesinde karışıkhalde gelen evsel atıklardan % 0,029' unun e-atık olduğu belirlenmiştir. Çarşı grubundan karışıkhalde gelen evsel atıklar içeriğinde ise e- atıkların bulunmadığı tespit edilmiştir. 2017 yılında,düşük, orta, yüksek gelir seviyesinde ve çarşı grubundan karışık halde gelen evsel atıklarıniçerisinde e- atıkların bulunmadığı tespit edilmiştir. 2018 yılında, karışık halde gelen evselatıklardan % 0,046' sının; yüksek gelir seviyesinde karışık halde gelen evsel atıklardan % 0,294'ünün e- atık olduğu belirlenmiştir. Çarşı grubundan ve düşük gelir seviyesinde karışık halde gelenevsel atıklar içeriğinde ise e- atıkların bulunmadığı tespit edilmiştir. Sisteme dayalı uygun yöntemve teknolojiler ile birlikte e- atıkların yönetimi için en uygun e- atık yönetim stratejisibelirlenmiştir. E- atık yönetim stratejisi olarak e- atıkların geri dönüşümü aşamalarını bütünüyleele alabilen ve geri dönüşüm sonucunda oluşan çevresel etkilerin de ortaya konulduğu YaşamDöngüsü Analizi (YDA) yöntemi tercih edilmiştir. Tercih edilen yöntem ile geri dönüşüm süreciaşamaları ile sonuçları değerlendirilmiştir. Değerlendirme sonucunda, oluşturulan e- atık geridönüşüm sisteminin hem verimli hem de çevre ve insan sağlığına olumsuz etkileri olanaşamaların iyileştirilmesi hedeflenmiştir. The electrical and electronic equipment, which is growing rapidly in our lives, completes theiruseful life in a short time and reveals an e-waste problem waiting to be managed. E-wastes canpose hazards to the environment and human health if they are not properly managed due to thehazardous components in their body. When an appropriate management system is determined,recyclable components such as copper, silver, gold and similar precious metals, glass and plasticcan be recycled into the economy. In this study, firstly, characterization studies of domesticwastes that came to Mersin Province Sarıibrahimli Solid Waste Regular Storage Facility mixed.An exemplary e-waste management system has been created based on the e-waste rates in mixedhousehold waste obtained as a result of the characterization study. As a result of thecharacterization studies for 2016, 2017 and 2018, the percentages of wastes were determinedaccording to waste components. Weighing results were obtained for each of the solid wastecomponents in the low, medium, high and bazaar income groups. Accordingly, as a result of thecharacterization studies of 2016, 2017 and 2018 for the total waste amount for each incomegroup and the income group for each waste component, the percentages of the wastes accordingto the waste components were determined. In the characterization study of 2016, by making thesame processes for e-waste, 0.081% of the domestic wastes coming mixed at low income level;0,181% of the domestic wastes coming mixed in the middle income level; It is determined that0.029% of domestic wastes coming mixed with high income level is e-waste. It has beendetermined that there is no e-waste in the content of domestic waste coming from the bazaargroup. In 2017, it was determined that e-wastes were not included in the domestic wastes thatcame from low, middle and high income levels and mixed from the bazaar group. In 2018, 0.046%of mixed domestic waste came from; It is determined that 0,294% of domestic wastes comingmixed with high income level is e-waste. It was determined that e-wastes were not included inthe domestic wastes that came mixed from the bazaar group and at low income level. The mostappropriate e-waste management strategy for e-waste management has been determined alongwith system-based appropriate methods and technologies. As the e-waste management strategy,the Life Cycle Analysis (YDA) method, which can fully address the stages of e-waste recycling andreveals the environmental effects resulting from recycling, has been preferred. With the preferredmethod, the results of the recycling process are evaluated. As a result of the evaluation, it is aimedto improve the stages of e-waste recycling system created, which are both efficient and that havenegative effects on the environment and human health. 59

Amaç: Bu çalışmanın amacı; dünyada iş nedeniyle oluşan yaralanma ve ölümlerde ülkeler arasındaki farklılıkları ortaya koymak ve ülke düzeyinde çeşitli istatistiklerin bu farklılıklarla ilişkisinin olup olmadığını incelemektir. Gereç ve Yöntem: Ekolojik tipte olan bu çalışmada ülke düzeyinde veriler kullanılmış, ayrıca ülkeler bölgelere göre sınıflandırılmıştır. Veriler Uluslararası Çalışma Örgütü (UÇÖ), Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ), Dünya Bankası (DB), ABD Merkezi İstihbarat Teşkilatı (CIA), Gıda ve Tarım Örgütü (FAO), Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF), Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) ve Uluslararası Telekomünikasyon Birliği (ITU) veritabanlarından derlenerek elde edilmiştir. Araştırmanın bağımlı değişkenleri ülkelerin ölümlü ve toplam iş kazası hızlarıdır. Analize dahil olan 123 ülkenin 1991- 2015 yılları arasında ulaşılabilen en güncel iş kazası istatistikleri ile ülkelere ait diğer ilişkili etmenler arası ilişki Spearman korelasyon analizi ile incelenmiştir. Bölgesel düzeyde iş kaza hızları açısından gruplar arası fark Mann Whitney U testi ve Kruskal-Wallis varyans analizi ile karşılaştırılmıştır. Bağımlı değişkenler ve dönüşümleri normal dağılıma uymadığı ve bağımsız değişkenlerle lineer ilişki göstermediği için bağımlı değişenlere Box-Cox dönüşümü uygulanıp çok değişkenli regresyon analizi uygulanmıştır. Bulgular: Bölgesel düzeyde iş kaza istatistiklerinde en belirgin fark DB gelir gruplarında dikkat çekmektedir. Bu gruplar açısından ölümlü iş kaza hızı ortalaması en yüksekten en düşüğe sırasıyla alt orta gelirli ülkelerde yüzbinde 3,18±4,40, üst orta gelirli ülkelerde 3,02±2,32, yüksek gelirli ülkelerde 2,82±2,17 ve düşük gelirli ülkelerde 1,59±3,02 olarak tespit edilmiştir. Toplam iş kazaları bakımından ise sırasıyla yüksek gelirli ülkelerde kaza hızı ortalaması yüzde 1,35±1,54, üst orta gelirli ülkelerde 0,67±1,25, alt orta gelirli ülkelerde 0,56±1,17 ve düşük gelirli ülkelerde 0,06±0,12 olarak tespit edilmiştir. Ülke düzeyinde iş kazası istatistikleri ile ülkelere ait diğer ilişkili etmenler arası ilişki incelendiğinde, ölümlü iş kazası hızı ile kişi başı GSMH, yetişkinlerde kilo fazlalığı yaygınlığı, kentsel nüfus, uluslararası göçmen stoku, endüstriyel istihdam oranı, çalışan başına GSYH, kurumsal eğitim veren firma yüzdesi ve cinsiyet eşitliği derecelendirmesi arasında pozitif yönde orta düzeyde bir ilişki; yoksulluk oranı, yaş bağımlılık oranı, çocuk işçiliği yüzdesi, kayıt dışı istihdam yüzdesi, tarımsal istihdam oranı ve rüşvet insidansı arasında negatif yönde orta düzeyde bir ilişki gözlemlenmiştir. Öte yandan toplam iş kazası hızı ile kişi başı GSMH, yetişkinlerde kilo fazlalığı yaygınlığı, toplam sağlık harcaması, kişi başı sağlık harcaması, doğumda beklenen yaşam süresi, kentsel nüfus, hizmet sektörü istihdam oranı, çalışan başına GSYH, Ar-Ge personeli sayısı, internet kullanım oranı, toplu iş sözleşmesi kapsam oranı ve borçlu oranı arasında pozitif yönde güçlü bir ilişki; yetersiz beslenme yaygınlığı, tarımsal istihdam oranı ve rüşvet insidansı arasında negatif yönde güçlü bir ilişki tespit edilmiştir. Ölümlü iş kazası hızı ile yapılan çok değişkenli analiz tutarlı olmamıştır ve çıkarım yapmaya elverişli değildir ancak toplam iş kazası hızı ile yaş bağımlılık oranı ve tarımsal istihdam oranı arasında anlamlı ilişkiler gözlenmiştir. Sonuç: Gelişmiş ülkelerde tüm ölümler içinde iş nedeniyle ölüm oranı %5-7 civarında olmasına rağmen gelişmekte olan ülkelerde bu oran biraz daha düşüktür. Oysa iş harici nedenlerle oluşan ölüm yüzdeleri gelişmekte olan ülkelerde gelişmiş ülkelerden daha büyük bir paya sahiptir. Gelişmiş ülkelerden alınan raporlar genellikle daha kapsamlıdır, ancak çok sayıda ülke mesleki yaralanmalar ve hastalıklarla ilgili verilerini düzgün bir şekilde raporlamamaktadır. Gelişmiş ülkelerde iş kaza istatistiklerinin daha sağlıklı tutulması bu ülkelerde iş kazası sonucu ölüm ve yaralanma hızlarının diğer ülkelere nazaran daha yüksek görülmesine neden olsa da, gelişmekte olan ülkelerde bu hızların daha yüksek olduğu tahmin edilebilir. Gelişmeyle beraber sanayileşmedeki artış, henüz eğitim seviyeleri ve güvenlik kültürleri gelişmeden çalışanları birçok riskle karşı karşıya bırakmıştır. Gelişmekte olan ülkelerde üretim süreçlerinde otomasyon yerine emek yoğun işlerin daha fazla olması bu ülkelerde iş kazası riskine maruz kalan çalışan sayısını arttırmaktadır. Diğer taraftan gelişmiş ülkelerde artan sanayileşmeye rağmen, otomasyon sistemlerine geçilmesi, iş yerlerindeki ergonomik düzenlemeler ve etkili iş sağlığı ve güvenliği uygulamaları iş kazaları hızındaki düşüşün temel nedeni olabilir., Aim: The aim of this study is to identify the differences between countries around world in terms of occupational injuries and deaths and to examine whether various statistics at country level relate to these differences. Materials and method: In this ecological study, data were used at country level and also countries were classified according to regions. Data were collected from the International Labour Organization (ILO), World Health Organization (WHO), The World Bank, Central Intelligence Agency (CIA), Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO), The United Nations Children's Fund (UNICEF), United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO) and International Telecommunication Union (ITU) databases. The dependent variables of the study are the fatal and total occupational accident rates of the countries. The relationship between the most recent occupational accident statistics of 123 countries between 1991 and 2015 and other related factors was examined by Spearman’s correlation analysis. The differences between the groups in terms of occupational accident rates at the regional level were compared with Mann Whitney U test and Kruskal-Wallis variance analysis. As the dependent variables and their transformations do not fit the normal distribution and do not show linear relationship with independent variables, Box-Cox transformation was applied to dependent variables and multivariate regression analysis was applied. The multivariate analysis performed with fatal occupational accident rate was not consistent and not conducive to inference, but significant relationships were observed between the total occupational accident rate and the age dependency rate and agricultural employment rate. Results: At regional level, the most significant difference in occupational accident statistics was observed in World Bank income groups. In these groups, from the highest to the lowest the average fatal occupational accident rate was 3,18±4,40 ( per 100.000) in lower middle-income countries, 3,02±2,32 in upper middle-income countries, 2,82±2,17 in high-income countries and 1,59±3,02 in low-income countries. In terms of total occupational accidents respectively, the average rate was 1,35±1,54 (per hundred) in high-income countries, 0,67±1,25 in upper middle-income countries, 0,56±1,17 in lower middle-income countries and 0, 06 ± 0,12 in low-income countries. At country level, when the relation between occupational accident statistics and other related factors was analyzed, it was observed that fatal occupational accident rate has a moderate positive relationship with GNI per capita, prevalence of overweight among adults, urban population, international migrant stock, employment in industry, GDP per employee, percentage of companies providing formal training and gender equality rating; a moderate negative relationship with poverty headcount ratio, age dependency ratio, percentage of child labour, informal employment rate, employment in agriculture and bribery incidence. On the other hand, there was identified that total occupational accident rate has a strong positive relationship with GNI per capita, prevalence of overweight among adults, total health expenditure, health expenditure per capita, life expectancy at birth, urban population, employment in services, GDP per employee, Researchers in R&D, internet usage rate, collective bargaining coverage ratio and borrowers ratio; a strong negative relationship with prevalence of undernourishment, employment in agriculture and bribery incidence. Conclusion: Although work related death rate among all deaths is around 5-7% in developed countries, this rate is somewhat lower in developing countries. Whereas, fatality rates due to non-occupational reasons have a larger share in developing countries than in developed countries. Reports from developed countries are generally more comprehensive, but many countries do not report data on occupational injuries and diseases properly. Although reliable reporting of occupational accident statistics in developed countries causes work related injury and death rates to be higher in these countries compared to other countries, it can be estimated that these rates are higher in developing countries. Growth in industrialization due to the development has brought many risks to employees without improving their education levels and security cultures. The fact that production processes are considerably more labour intensive rather than automation in developing countries increases the number of employees exposed to occupational accident risk. On the other hand, despite the growing industrialization in developed countries, usage of automation systems, ergonomic regulations at workplaces and effective occupational health and safety applications may be the main reason of decline in the occupational accident rates.

Ülkemizde neoliberal politikaların ortaya çıkması ile birlikte kentler, sermayenin temelaracı olarak yerini almış ve ekonomik kalkınmanın odak noktası haline gelmiştir. Bukapsamda kentler, neoliberal süreçler açısından son derece kritik alanlar olarak öneçıkmaktadır. Dolayısıyla neoliberal politikaların mekana tezahürü de; değişen yasalar,ortaya çıkan yeni aktörler, planlama süreçleri ve uygulamalarında görülmektedir. Bugelişmelerin bir sonucu olarak ortaya çıkan yeni aktörler, yasalarla tanınan geniş yetkilersonucu planlama süreçlerini yönlendirerek aslında neoliberal kentleşmenin de öncüsühaline gelmişlerdir. Bu bağlamda ana aktörlerden biri olan TOKİ; başlangıçta Toplu KonutFonu’nu idare etmek üzere kurulmuş ve daha sonra konut sorunun çözümünde bir alternatifolmaya çalışarak, dar gelirlilerin konutsorununu, kamu arazileri ve finansman olanaklarınıda kullanarak çözmeyi amaçlamış ve bu kapsamda ortaya çıkmıştır. Fakat son yıllarda asılamacını bir yana bırakıp, zamanla piyasa için konut üretimini destekler hale gelmiştir.Bukapsamda tez çalışmasında; gerçekleştirilen yasal düzenlemeler sonucunda geniş yetkileresahip olan TOKİ’nin; hangi politikaların etkisinde kaldığı, “dar gelirlilere yönelik sosyalkonut üretimi” amacını bir yana bırakıp, kar amaçlı proje üretimine yönelmesi ile süreçiçinde amacının nasıl değiştiği, planlama süreçlerine etkisi ile birlikte kentsel gelişmeyinasıl yönlendirdiği tartışılmış ve tüm bu gelişmeler sonuçlarıyla birliktedeğerlendirilmiştir. In conjunction with emerging neoliberal policies in our country, cities have become thefundamental means of capital and the focus of economical development. In this regard,cities stand out as extremely critical regions in terms of neoliberal processes. Therefore;changing rules, emerging new actors, planning and implementation processes all reflectneoliberal policies on the environment. New actors, which appear as a consequence of thisimprovements, have become leaders of neoliberal urbanization by conducting planningactivities by means of the broad authority with which they are bestowed by the law. As oneof the main actors in this sense, TOKI was originally founded to manage the Mass HousingFund and then, to become an alternative, it moved in the direction of addressing housingproblems of low-income group by utilizing public domain and financing opportinities.However, setting it's original purpose aside, it has become a promoter of the dwellingproduction market in the course of time. In this thesis study, it is detailedly discussed that;having broad authority as a consequence of legislative regulations, by what policies TOKIhas been influenced, how it's main purpose has changed from "prividing low-cost housingfor low-income group" to "projects for profit", how it conducts urban development alongwith it's influences on planning processes.

Bu çalışmada, farklı gelişmişlik düzeyindeki ülke grupları için 1980-2013 yıllarını kapsayan dönemde enerjitüketimi, kişi başı reel gayri safi yurt içi hâsıla (GSYH), kişi başı reel GSYH’nin karesi, kentleşme, ticariserbestleşme ve CO2 emisyonu ilişkisi analiz edilerek, Çevresel Kuznets Eğrisi (ÇKE) hipotezi bağlamında farklıgelişmişlik düzeyindeki ülke gruplarında ekonomik büyüme ve çevre kirliliği ilişkisinin incelenmesiamaçlanmaktadır. Ayrıca 2005 yılında yürürlüğe giren Kyoto protokolünün CO2 emisyonu üzerindeki etkisininincelenmesi için, 2005 yılı için enerji tüketiminde kukla değişken kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre yüksekorta gelirli ve düşük orta gelirli ülke gruplarında ÇKE hipotezi geçerliliği doğrulanırken, gelişmiş ve az gelişmişülke gruplarında ÇKE hipotezinin geçerliliği doğrulanamamıştır. Tüm ülke gruplarında enerji tüketimininkatsayısı pozitif ve istatistiksel olarak anlamlıdır. Ticari serbestleşmedeki bir artış az gelişmiş ve düşük ortagelirli ülke gruplarında karbon dioksit emisyonunu artırırken, yüksek orta gelirli ülke grubunda karbon dioksitemisyonunu azaltmaktadır. Gelişmiş ve az gelişmiş ülke gruplarında kentleşmedeki bir artış CO2 emisyonunuazaltırken, yüksek orta gelir ve düşük orta gelir grubunda ise CO2 emisyonunu artırmaktadır. Gelişmiş ülkegrubunda Kyoto kukla değişkeninin katsayısı negatif işaretli, düşük orta gelir ülke grubunda pozitif işaretli veistatistiksel olarak anlamlıdır., This study, which aims at investigating economic growth and environmental pollution nexus for groups of countries with different development levels in the context of Environmental Kuznets Curve (EKC) hypothesis, is to analyze the relationship between energy consumption, real gross domestic product (GDP) per capita, the square of real GDP per capita, urbanization, trade liberalization and CO2 emissions for the period of 1980-2013 for groups of countries with different development levels. In addition, in order to examine the impact of the Kyoto Protocol which came into force in 2005 on carbon emissions, a dummy variable was used for energy consumption in 2005. According to the findings, the existence of EKC hypothesis is validated for lower middle income and upper middle income country groups, while the existence of the hypothesis is not validated for low income and high income country groups. In all country groups, the coefficient of energy consumption is positive and statistically significant. An increase in trade liberalization increases carbon dioxide emission levels in lower middle income and low income country groups, whereas an increase in trade liberalization in upper middle income country group reduces the emission level. An increase in urbanization in developed and underdeveloped countries reduces CO2 emissions while increasing CO2 emissions in the upper middle income and lower middle income groups. In the high income country group, the coefficient of the Kyoto dummy variable is negative and statistically significant; it has positive sign in lower middle income country group and statistically significant.

Orta Gelir Tuzağı kavramı; ülkelerin düşük gelir grubundan orta gelir grubuna geçiş sağladıktan sonra, yüksek gelir grubundaki ülkeler sınıfına geçememelerini ifade etmektedir. Orta Gelir Tuzağı kavramının kullanıldığı ülkeler düşük gelir grubundan orta gelir grubuna yüksek büyüme oranları sağlayarak geçiş yapmıştır. Ancak orta gelir grubuna geçtikten sonra yüksek büyüme oranlarının sürdürülebilirliğinin sağlayamamaları nedeniyle orta gelir tuzağına yakalanmışlardır. Bu ülkelerin orta gelir tuzağından çıkabilmeye yönelik politikalar üretmeleri gerekmektedir.Çalışma iki bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde orta gelir tuzağının kavramsal açıklaması yapılmıştır. Ayrıca orta gelir seviyesini ifade eden eşik gayri safi yurtiçi hasıla değeri ve matematiksel olarak nasıl belirlendiği farklı yaklaşımlarla tartışılmıştır. İkinci bölümde gelişmiş ve gelişmekte olan ülke deneyimleri ele alınarak ülkelerin Orta Gelir Tuzağı'na yakalanma süreçleri ve Orta Gelir Tuzağı'ndan çıkış amacıyla uyguladıkları ekonomi politikaları ele alınmıştır. Ekonomi politikaları tartışılırken ülkelerin makro ekonomik verilerinden faydalanılarak yıllar itibariyle ulusal ekonomik göstergeleri yorumlanmıştır. İkinci bölümün sonunda, Türkiye'nin orta gelir tuzağı riski ile karşı karşıya kalmasının nedenleri uzun vadeli büyüme performansları ele alınarak ortaya koyulmuştur. Buna bağlı olarak, Türkiye'nin yüksek gelir grubuna sıçramasını sağlayacak yapısal reformlar değerlendirilmiştir.Bu reformlar başlığı altında beşeri sermayenin arttırılması, hukukun üstünlüğünün ve kurumsal kalitenin sağlanması vardır. Tüm bu reformlarla beraber inovasyon politikalarıyla rekabetçi bir üretim sistemi oluşturulması, çalışmada Orta Gelir Tuzağı'ndan çıkış için bir politika önerisi olarak sunulmuştur. The concept of Middle Income Trap; states that after transitioning from low-income to middle-income, countries can not move to the high-income countries. Countries using the concept of Middle Income Trap have shifted from low-income to middle-income by providing high growth rates. However, after the transition to the middle income group, they were caught in the middle income trap due to the failure of sustaining high growth rates. These countries need to produce policies to escape the middle income trap. The study consists of two parts. In the first part, the concept of middle income trap is explained. In addition, the threshold gross domestic product value, which represents the middle income level and how it is mathematically determined are discussed with different approaches. In the second part, the experiences of developed and developing countries are discussed and the processes of the countries capture to the Middle Income Trap and the economic policies implemented by the countries for the purpose of exit from the Middle Income Trap are discussed. While discussing the economic policies, national economic indicators have been interpreted by using the macroeconomic data of the countries. At the end of second part, causes long-term growth performance of Turkey's middle-income trap will be faced with the risk has been revealed by considering. Accordingly, Turkey's will to jump to high-income structural reform were evaluated.These reforms include increasing human capital, ensuring the rule of law and institutional quality. Together with all these reforms, the creation of a competitive production system with innovation policies was presented as a policy proposal for the exit from Middle Income Trap. 140

Ülkemizde neoliberal politikaların ortaya çıkması ile birlikte kentler, sermayenin temel aracı olarak yerini almış ve ekonomik kalkınmanın odak noktası haline gelmiştir. Bu kapsamda kentler, neoliberal süreçler açısından son derece kritik alanlar olarak öne çıkmaktadır. Dolayısıyla neoliberal politikaların mekana tezahürü de; değişen yasalar, ortaya çıkan yeni aktörler, planlama süreçleri ve uygulamalarında görülmektedir. Bu gelişmelerin bir sonucu olarak ortaya çıkan yeni aktörler, yasalarla tanınan geniş yetkiler sonucu planlama süreçlerini yönlendirerek aslında neoliberal kentleşmenin de öncüsü haline gelmişlerdir. Bu bağlamda ana aktörlerden biri olan TOKİ; başlangıçta Toplu Konut Fonu'nu idare etmek üzere kurulmuş ve daha sonra konut sorunun çözümünde bir alternatif olmaya çalışarak, dar gelirlilerin konutsorununu, kamu arazileri ve finansman olanaklarını da kullanarak çözmeyi amaçlamış ve bu kapsamda ortaya çıkmıştır. Fakat son yıllarda asıl amacını bir yana bırakıp, zamanla piyasa için konut üretimini destekler hale gelmiştir.Bu kapsamda tez çalışmasında; gerçekleştirilen yasal düzenlemeler sonucunda geniş yetkilere sahip olan TOKİ'nin; hangi politikaların etkisinde kaldığı, `dar gelirlilere yönelik sosyal konut üretimi` amacını bir yana bırakıp, kar amaçlı proje üretimine yönelmesi ile süreç içinde amacının nasıl değiştiği, planlama süreçlerine etkisi ile birlikte kentsel gelişmeyi nasıl yönlendirdiği tartışılmış ve tüm bu gelişmeler sonuçlarıyla birlikte değerlendirilmiştir. In conjunction with emerging neoliberal policies in our country, cities have become the fundamental means of capital and the focus of economical development. In this regard, cities stand out as extremely critical regions in terms of neoliberal processes. Therefore; changing rules, emerging new actors, planning and implementation processes all reflect neoliberal policies on the environment. New actors, which appear as a consequence of this improvements, have become leaders of neoliberal urbanization by conducting planning activities by means of the broad authority with which they are bestowed by the law. As one of the main actors in this sense, TOKI was originally founded to manange the Mass Housing Fund and then, to become an alternative, it moved in the direction of addressing housing problems of low-income group by utilizing public domain and financing opportinities. However, setting it's original purpose aside, it has become a promoter of the dwelling production market in the course of time. In this thesis study, it is detailedly discussed that; having broad authority as a consequence of legislative regulations, by what policies TOKI has been influenced, how it's main purpose has changed from `prividing low-cost housing for low-income group` to `projects for profit`, how it conducts urban development along with it's influences on planning processes. 152

Kadın, ekonomik büyümenin kaynaklarından biri olan işgücü içerisindeki payı ile ekonomik sistemin bir parçasıdır. Ekonomik büyümeyi sağlamanın koşullarından biri kaynakları etkin kullanmaktır. Ülkelerin gelişmişlik düzeyleri farklı olsa da dengeli bir büyüme her ülkenin başlıca hedefidir. Dünya nüfusunun yarısını oluşturan kadın, yaşadığı toplumun ekonomik, sosyal ve kültürel yapısı dahilinde işgücüne katılabilmektedir.Bu çalışmada kadın işgücünün üst orta gelirli ve düşük gelirli ülkelerde ekonomik büyümeye etkisi araştırılmıştır. Analiz için üst orta gelirli ülkelerden Azerbaycan, Brezilya, Gürcistan, Güney Afrika, Meksika ve Türkiye; düşük gelirli ülkelerden Gine, Haiti, Nijer ve Madagaskar olmak üzere 10 ülke seçilmiştir. Kadın işgücü ve ekonomik büyüme arasındaki ilişki, 1990-2017 yıllarına ait kadın işgücü sayısı ve reel gayrisafi yurtiçi hasıla değişkenleri kullanılarak panel veri analizi ile incelenmiştir. Söz konusu ülke grupları için kadın işgücünün ekonomik büyüme üzerinde pozitif etkili olduğu tespit edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Kadın işgücü, Ekonomik Büyüme, Üst Orta Gelirli Ülkeler, Düşük Gelirli Ülkeler Women are a part of the economic system with its share in the labor force, which is one of the sources of economic growth. One of the conditions for achieving economic growth is to use resources efficiently. Even though the development level of the countries is different, balanced growth is the main target for every country. Women who make up half of the word' s population can participate in the labor force within the economic social and cultural structure of the society in which they live.In this study, the effect of female labor force on economic growth in upper-middle income and low income countries was investigated. From upper-middle income countries selected for analysis; Azerbaijan, Brazil, Georgia, South Africa, Mexico and Turkey. From low income countries selected for analysis; Guinea, Haiti, Niger and Madagacar. This analysis made for 10 countries. The relationship between female labor force and economic growth was examined by panel data analysis using the number of female labor force and real gross domestic product variables of 1990-2017. For these country groups, female labor force was found have a positive effect on economic growth.Keywords: Female Labor, Economic Growth, Upper-Middle Income Countries, Low Income Countries 144

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Ticaret Üniversitesi Kaynakça var. Doğrudan yabancı sermaye yatırımları, 1980’li yıllarda başlayan liberalleşme süreci ile birlikte dünyada hızlı bir gelişim süreci içerisine girmiş ve özellikle sermaye birikimi yetersizliği yaşayan gelişmekte olan ülkelerde ekonomik etkileri itibariyle yaygın bir tartışma alanı bulmuştur. Bu çalışmada, doğrudan yabancı sermaye yatırımlarının ve beşeri sermayenin, iktisadi büyümeye etkisi 84 gelişmekte olan ülke için 2000-2017 yılları arasındaki dönemde panel veri seti kullanılarak incelenmiştir. Çalışma kapsamında iki model kurulmuştur. Birinci model 84 ülkenin tamamını kapsarken, ikinci model, gelir ölçütüne sınıflandırılmış olan bir örneklem üzerine kurulmuştur. İkinci modelde, 48 düşük gelirli ve 36 orta ve yüksek gelirli gelişmekte olan ülke analiz kapsamında yer almıştır. Modellerden elde edilen sonuçlar birbirini destekler niteliktedir. İlk modelden elde edilen sonuçlara göre, doğrudan yabancı sermaye yatırımları ile iktisadi büyüme arasında doğrudan yabancı sermaye yatırımlarından iktisadi büyümeye doğru pozitif ve anlamlı bir ilişki olduğu ortaya çıkmıştır. Diğer taraftan, beşeri sermayenin iktisadi büyümeye olan etkisinin istatistiksel olarak anlamsız olduğu tespit edilmiştir. Gelir düzeylerine göre sınıflandırılmış olan gelişmekte olan ülke örneklemi için kurulan ikinci modelin sonuçları birinci modelden elde edilen sonuçlarla örtüşmektedir. Buna göre, düşük gelirli ve orta ve yüksek gelirli gelişmekte olan ülkelerde doğrudan yabancı sermaye yatırımları iktisadi büyüme ile pozitif ve anlamlı bir ilişkiye sahip iken, beşeri sermayenin iktisadi büyüme üzerindeki etkisi istatistiki olarak anlamsızdır. With the liberalization process that started in the 1980s foreign direct investment has rapidly entered into a development process in the world and has become the subject of widespread discussion in terms of economic impact, especially in developing countries. In this study, the effect of foreign direct investment and human capital on economic growth was examined for 84 developing countries in the period 2000-2017 by using panel data methods. Two models were established within the scope of the study. The first model covers all 84 countries, while the second model is based on a sample that is classified into income criteria. In the second model, 48 low-income and 36 middle and high-income developing countries were included in the analysis. The results obtained from the models are consistent. Our results obtained from the first model highlights that foreign direct investments have positive and significant effect on economic, while the effect of human capital on economic growth is found to be statistically insignificant. The results of the second model established for the sample of developing countries classified according to income levels coincide with the results of the first model. Accordingly, while foreign direct investment has a positive and significant relationship with economic growth in low-income and middle and high-income developing countries, the impact of human capital on economic growth is statistically insignificant. İÇİNDEKİLER ÖZET ... V ABSTRACT ... Vİ İÇİNDEKİLER ... Vİİ TABLO LİSTESİ ... Xİ ŞEKİL LİSTESİ ... Xİİİ KISALTMALAR ... XİV 1. GİRİŞ ... 1 2. KAVRAMSAL ÇERÇEVE ... 5 2.1. DOĞRUDAN YABANCI SERMAYE YATIRIMLARI KAVRAMI ... 5 2.1.1. Portföy Yatırımları ve Doğrudan Yatırımlar ... 6 2.1.2. Çok Uluslu Şirketler ... 7 2.1.2.1. F-Tipi ÇUŞ ... 9 2.1.2.2. U-Tipi ÇUŞ ... 9 2.1.2.3. M-Tipi ÇUŞ ... 9 2.2. DYSY TÜRLERİ ... 10 2.2.1. Yapılan Yatırımın Mülkiyet Durumuna Göre Doğrudan Yabancı Yatırımları ... 10 2.2.1.1. Ortak Girişim ve Tam Mülkiyete Dayalı Şirket (Joint Ventures and FullOwnership) ... 10 2.2.1.2. Şirketler Arası Birleşmeler ve Satın Almalar (Mergers and Acquisitions – M&A) ... 10 2.2.1.3. Stratejik Birleşmeler (Strategic Alliances) ... 11 2.2.2. Yapılan Yatırımın Yeni İşletme Yaratmasına Göre ... 11 2.2.2.1. Yeşil Alan Yatırımları (Greenfield Investments) ... 11 2.2.2.2. Kahverengi Alan Yatırımları (Brownfield Investments) ... 12 2.2.2.3. Satın Almalar (Acquisitions) ... 12 2.2.3. Yapılan Yatırımın Üretim Zincirdeki Yerine Göre ... 12 2.2.3.1. Yatay Yatırımlar (Horizontal Investments) ... 12 2.2.3.2. Dikey Yatırımlar (Vertical Investments) ... 13 2.2.4. Yapılan Yatırımın Amacına Göre ... 13 2.2.4.1. Kaynağa Yönelik Yatırımlar ... 13 2.2.4.2. Piyasaya Yönelik Yatırımlar ... 13 2.2.4.3. Verimliliğe Yönelik Yatırımlar ... 14 2.2.4.4. Stratejik Varlığa Yönelik Yatırımlar ... 14 2.2.5. Diğer Doğrudan Yabancı Sermaye Yatırımları ... 16 2.2.5.1. Yeniden Yatırılan Kazançlar (Reinvested Earning) ... 16 2.2.5.2. Transfer Fiyatlandırması (Transfer Pricing) ... 16 2.3. BEŞERİ SERMAYE KAVRAMI ... 16 2.4. İKTİSADİ BÜYÜME KAVRAMI ... 17 3. TEORİK ÇERÇEVE ... 20 3.1. DOĞRUDAN YABANCI SERMAYE YATIRIMLARI TEORİLERİ ... 20 3.1.1. Ürün Döngüsü Teorisi ... 20 3.1.2. Endüstriyel Yapı Yaklaşımı (Tekelci Rekabet Kuramı) ... 21 3.1.3. İçselleştirme Teorisi ... 22 3.1.4. Eklektik Paradigma (OLI Paradigması) ... 22 3.1.5. Diğer Teoriler ... 23 3.1.5.1. Caves Ekonomileri ... 23 3.1.5.2. Eksik Sermaye Piyasalarında Döviz Kurları Teorisi ... 24 3.1.5.3. Oligopolcü Tepki Teorisi ... 24 3.2. İKTİSADİ BÜYÜME TEORİLERİ ... 24 3.2.1. Klasik Büyüme Teorileri ... 25 3.2.1.1. Adam Smith ve Klasik Büyüme Teorisi ... 25 3.2.1.2. Thomas R. Malthus ve Klasik Büyüme Teorisi ... 26 3.2.1.3. David Ricardo ve Klasik Büyüme Teorisi ... 27 3.2.2. Sosyalist Büyüme Teorileri ... 28 3.2.2.1. Karl Marx Büyüme Modeli ... 28 3.2.2.2. Schumpeter Modeli ... 29 3.2.2.3. Keynes Modeli ... 30 3.2.2.4. Harrod-Domar Modeli ... 32 3.2.3. Neoklasik Büyüme Teorileri ... 34 3.2.3.1. Solow Büyüme Modeli ... 34 3.2.4. İçsel Büyüme Teorileri ... 36 3.2.4.1. Paul Romer Bilgi Üretimi ve Taşmalar ... 36 3.2.4.2. Lucas ve Beşeri Sermaye Modelleri ... 37 3.2.4.3. AR-GE Modelleri ... 38 3.2.4.4. Barro ve Kamu Politikaları Modelleri ... 39 3.3. BEŞERÎ SERMAYE TEORİSİ ... 40 3.4. DYSY, BEŞERİ SERMAYE VE İKTİSADİ BÜYÜME İLİŞKİSİ ... 40 3.4.1. DYSY Büyüme İlişkisi Teorik Çerçeve ... 40 3.4.1.1. Neoklasik Büyüme Modeli ve DYSY ... 41 3.4.1.2. İçsel Büyüme Modeli ve DYSY ... 41 3.4.2. DYSY – Beşeri Sermaye İlişkisi Teorik Çerçeve ... 42 3.4.3. Beşeri Sermaye ve İktisadi Büyüme İlişkisi Teorik Çerçeve ... 43 3.4.3.1. Neoklasik Büyüme Modeli ve Beşeri Sermaye ... 44 3.4.3.2. İçsel Büyüme Modeli ve Beşerî Sermaye ... 45 3.4.3.3. Beşeri Sermayenin Ekonomik Etkileri ... 46 3.4.3.3.1. Eğitim Etkisi ... 46 3.4.3.3.2. Verimlilik Etkisi ... 47 3.4.3.3.3. AR-GE Etkisi ... 48 3.4.3.3.4. İstihdam Olanakları Etkisi ... 49 4. GELİŞMEKTE OLAN ÜLKELERDE DYSY VE İKTİSADİ BÜYÜME GELİŞİMİ 2000-2017 ... 50 4.1. GELİŞMEKTE OLAN ÜLKELERDE DYSY GELİŞİMİ ... 50 4.1.1. GOÜ ve GÜ’de Küresel DYSY Gelişimi 2000-2005 ... 50 4.1.2. GOÜ ve GÜ’de Küresel DYSY Gelişimi 2005-2010 ... 54 4.1.3. GOÜ ve GÜ’de Küresel DYSY Gelişimi 2010-2017 ... 57 4.2. GELİŞMEKTE OLAN ÜLKELERDE KÜRESEL GSYH GELİŞİMİ ... 60 4.2.1. GOÜ ve GÜ’de Küresel GSYH Gelişimi 2000-2005 ... 61 4.2.2. GOÜ ve GÜ’de Küresel GSYH Gelişimi 2005-2010 ... 62 4.2.3. GOÜ ve GÜ’de Küresel GSYH Gelişimi 2010-2017 ... 63 5. LİTERATÜR TARAMASI ... 65 5.1. DYSY, BEŞERİ SERMAYE VE İKTİSADİ BÜYÜMEYE İLİŞKİN LİTERATÜR ... 65 5.2. DYSY VE İKTİSADİ BÜYÜMEYE İLİŞKİN LİTERATÜR ... 68 5.3. BEŞERİ SERMAYE VE İKTİSADİ BÜYÜMEYE İLİŞKİN LİTERATÜR ... 76 6. VERİ, YÖNTEM VE AMPİRİK BULGULAR ... 81 6.1. GOÜ İÇİN BİRİNCİ ANALİZ ... 81 6.1.1. Değişkenlerin Tanımlanması ... 81 6.2. DÜŞÜK VE ORTA GELİRLİ GOÜ MODELİ ... 89 7. SONUÇLAR ... 100 KAYNAKÇA ... 102

Günümüzde özellikle ekonomik olanakların büyükşehirlerde yoğunlaşmış olmasından dolayı tarih boyunca buralara gerçekleştirilen göçlerin şehirlerde yaratmış olduğu nüfus yığılmaları ve konut ihtiyacı gibi gelişmeler ışığında, kentler çeşitli sorunlarla karşı karşıya kalmışlardır. Bunların başında ise, düzensiz ve kaçak yapılaşma sonucu oluşan ve genellikle dar gelirli grupların işgali altında olan gecekondu bölgeleri gelmektedir. Bu bölgelerde yaşayan nüfusa yönelik iyileştirmelerin yapılması ve kentin bu yanlış gelişen bölgelerinin düzeltilmesi adına kentsel dönüşüm ve sosyal konut faaliyetleri özellikle son dönemlerde oldukça tercih edilen bir yaklaşım haline gelmiştir. Ayrıca yapılacak müdahalelerin içeriği kentlerin ihtiyaçları karşısında genişletilebilir olması nedeniyle, kentlerin genellikle bulundukları bölgelerin fiziki, coğrafi ve iklim özellikleri sebebiyle karşı karşıya kaldıkları doğal afet riskleri ile mücadele ihtiyacı için de kentsel dönüşüm ve sosyal konut faaliyetleri tercih edilmektedir.Kentsel dönüşüm ve sosyal konut kavramlarının birlikte kullanılması, çoğunlukla dar gelirli nüfusun bulunduğu gecekondu bölgelerinde bulunan sağlıksız yaşam koşullarının iyileştirilmesi konusunda son yıllarda izlenen yaklaşımlardan birisi olmuştur. Bu iki kavramın hedeflerinin aynı doğrultuda bulunmasından dolayı, ihtiyaç bulunan bölgelerde geliştirilen çözümlerde, kentsel dönüşüm ve sosyal konut uygulamalarından birlikte faydanılarak, çözümlerin etki alanı daha geniş bir çerçeveye ulaşmaktadır.Son yıllarda, kentsel dönüşüm faaliyetlerinin gündemde olduğu Türkiye'de, bu alanda yürütülen projeler temelde; doğal afet riskine karşı önlem ve kentin çarpık yapılaşmış bölgelerinin koşullarının iyileştirilmesi amaçlarına dayanarak fiziksel, ekonomik ve sosyal bir çerçevede gerçekleştirilmektedir. Bu projelere amaç ve çerçeve kapsamında bakıldığında ise, kentsel dönüşüm ile aynı yöne hizmet etmekte olan sosyal konut üretiminin de kentsel dönüşüm kapsamında gerçekleştirildiği görülmektedir.Türkiye ile kentleşme, ekonomi ve sosyal konularda benzerliği bulunan ve kentsel dönüşüm ile sosyal konut kavramlarının birlikteliğine yönelik bir yaklaşım sergileyen bir diğer ülke olan Brezilya'nın, bu konuda izlemiş olduğu süreç ve gerçekleştirmiş olduğu uygulamalar, iki ülkenin benzerlikleri nedeniyle önemli görülmüştür. Bu kapsamda, iki ülkenin benzer özelliklere sahip olan iki büyük şehri İstanbul ve São Paulo'da kentsel dönüşüm kapsamında gerçekleştirilmiş olan sosyal konut uygulamalarının karşılaştırmalı bir değerlendirilmesi yapılarak, iki ülke arasındaki benzerlik ve farklılıkları tespit etmek ve karşılaşılan farklılıklar üzerinden iki ülkenin gelecek projelerinin geliştirilmesine yönelik önerilerde bulunmak temel amaçlar olarak belirlenmiştir.Tez çalışmasının genel çerçevesi yukarı belirtilmiştir. Tezin birinci bölümününde, çalışmanın amacı, kapsamı, yöntemi ve örneklem seçim yöntemi tanımlanmıştır. İkinci bölümde, kentsel dönüşüm ve sosyal konut kavramlarının tanımı ve bu kavramların tarihsel gelişim süreçlerini içeren kavramsal çerçeve oluşturulmuştur. Üçüncü bölümde, Türkiye'nin kentsel dönüşüm ve sosyal konut kavramlarına bakışı ve tarihsel süreç içerisindeki gelişim ve değişimlerinden bahsedilmiştir. Dördüncü bölümde, Türkiye'deki uygulamaların incelendiği şehir olan İstanbul'da yer alan kentsel dönüşüm kapsamındaki sosyal konut uygulamaları incelenerek konuya dair bilgi derinliği sağlanmıştır. Beşinci bölümde, denk ülke Brezilya hakkında genel bir bilgilendirme ile ülkenin kentsel dönüşüm ve sosyal konut kavramlarının karşılığı ve bu kavramların tarihsel gelişimi anlatılmıştır. Altıncı bölümde, İstanbul'a benzer şehir örneği olarak belirlenen São Paulo'da kentsel dönüşüm kapsamındaki sosyal konut uygulamaları incelenmiştir. Yedinci bölümde, incelenen ülkelerin iki kavrama olan yaklaşımı ve iki şehrin gerçekleştirdikleri uygulamaların nitelikleri bağlamında karşılaştırmalı bir değerlendirilmesi yapılarak, benzerlik ve farklılıklar tespit edilmiş ve farklılıklar üzerinden iki ülkenin gelecek projelerine yönelik önerilerde bulunulmuştur. Today, due to the fact that the economic opportunities are concentrated in metropolitan cities, the cities have faced various problems such as population accumulation and housing need created by immigration in these cities throughout history. The first of these is the slum areas, which are the result of irregular and illegal settlements and are usually under the occupation of low-income groups. Urban transformation and social housing actions have become a highly preferred approach especially for the improvement of the population living in these regions and for the improvement of these irregular developing areas of the city. Moreover, due to the fact that the content of the interventions can be extended to the needs of the cities, urban transformation and social housing activities are preferred as precautions to the natural disaster risks faced by the cities due to the physical, geographical and climate characteristics of the regions they are located.The use of the concepts of urban transformation and social housing together has been one of the approaches taken in recent years to improve the unhealthy living conditions in the slum areas, where there are mostly low-income populations. Since the objectives of these two concepts are in the same direction, the solutions are developed in the regions in need, utilizing the urban transformation and social housing applications together, and the area of influence of the solutions reaches a wider framework.Factors such as migrations, population growth, accumulation of population in certain regions, increasing land values of cities and job opportunities that affect the historical development processes of urban transformation and social housing have been decisive for both concepts. It can be seen as a natural reaction that the historical partnership about these factors which led to the development of concepts, and urban transformation and social housing led to the unity in the solution of urban problems caused by these factors in the years to come.In recent years in Turkey, urban transformation projects basically; it is carried out in a physical, economic and social framework based on the aim of preventing the risk of natural disaster and improving the conditions of the irregular urban areas of the city. Looking at these projects within the context of the these purposes and frameworks, it is seen that social housing production which serves the same direction as urban transformation, has been realized within the scope of urban transformation.Brazil, which has a similarity in urbanization, economy and social issues and which has an approach towards the unity of urban transformation and social housing concepts as solution of the urban issuess, has similarities with Turkey in that context.Just like Turkey, the urban transformation activities in Brazil are operated within a physical, economic and social framework based on the objectives of natural disaster risk prevention and improvement of the conditions of distorted urban areas.These two countries, which are similar in terms of concepts, are chosen as cities that show similarities in terms of population, urbanization and value, and provide examples of urban transformation and social housing practices. In this context, a comparative evaluation of the social housing practices that realized in the two major cities of Istanbul and São Paulo in the context of urban transformation, to determine the similarities and differences between the two countries and to make suggestions for the development of the future projects of the two countries over the differences encountered. These are the main goals of the research.The general framework of the thesis study is indicated above. In the first chapter of the thesis, the aim, scope, method and sample selection method of the study are defined. In the second chapter, the conceptual framework of the definition of urban transformation and social housing concepts and the historical development processes of these concepts are formed. In the third chapter, it is discussed outlook on Turkey's urban renewal and social housing developments and changes and concept of the historical process. In the fourth chapter, the social housing practices within the scope of urban transformation in Istanbul were examined and depth of knowledge about the subject was provided. In the fifth chapter, with the general information about Brazil, the urban transformation and social housing concepts and the historical development of these concepts are explained. In the sixth chapter, social housing practices within the scope of urban transformation were examined in São Paulo, which was determined as an example of a city similar to Istanbul. In the seventh chapter, a comparative assessment was made in the context of the two countries' approach and the characteristics of the two cities. The similarities and differences were determined and suggestions for future projects of the two countries were made. 161

Araştırmanın amacı lise öğrencilerinde öznel iyi oluş ile öz şefkat arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmanın evrenini lise öğrencileri, çalışma grubunu Antalya ili Metin Çiviler Anadolu Lisesi, Baraj Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Antalya Barosu Mesleki, Teknik Anadolu Lisesi, Aldemir Atilla Konuk Anadolu Lisesi, Akdeniz Anadolu Lisesi ve Muhittin Mustafa Böcek Anadolu Lisesi'nde öğrenim gören 9., 10., 11. ve 12. sınıf öğrencilerinden gönüllü öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırma 2018-2019 eğitim öğretim yılında 337'si kız, 312'si erkek olmak üzere 649 lise öğrencisiyle gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri `Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği`, `Öz Şefkat Ölçeği` ve `Kişisel Bilgi Formu` kullanılarak toplanmıştır. Araştırma verilerinin analizinde t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Aşamalı Regresyon Analizi kullanılmıştır.Araştırma bulgularına göre öznel iyi oluşun olumlu duygular alt boyutunda okullar arasında anlamlı farklılık olduğu belirlenmiştir. Gelir durumu algılarına göre, ailesini orta gelirli algılayan öğrencilerin öznel iyi oluş puanlarının, düşük gelirli algılayan öğrencilerin puanlarından yüksek olduğu ve aile ile ilişkilerde doyum alt boyutunda ailesini orta ve yüksek gelirli algılayan öğrencilerin puanlarının, düşük gelirli algılayan öğrencilerin puanlarından yüksek olduğu belirlenmiştir. Ayrıca olumlu duygular, yaşam doyumu ve önemli diğerleri ile ilişkiden doyum alt boyutlarında ailesini orta gelirli algılayan öğrencilerin puanlarının, düşük gelirli algılayan öğrencilerin puanlarından yüksek olduğu saptanmıştır. Algılanan akademik başarıya göre, kendini başarılı ve orta düzeyde başarılı algılayan öğrencilerin puanlarının öznel iyi oluş, aile ile ilişkilerde doyum, olumlu duygular, önemli diğerleri ile ilişkiden doyum alt boyutları ve öz şefkat puanlarının, başarısız olarak algılayan öğrencilerden yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Yaşam doyumu alt boyutunda kendini orta düzeyde algılayan öğrencilerin puanlarının, başarısız olarak algılayan öğrencilerden yüksek olduğu belirlenmiştir. Öz şefkat ile öznel iyi oluş, yaşam doyumu ve olumlu duygular alt boyutları arasında orta düzeyde pozitif ilişki, öz şefkat ile aile ile ilişkilerde doyum ve önemli diğerleri ile ilişkilerde doyum alt boyutları arasında pozitif yönde zayıf bir ilişki olduğunu söylenebilir. Öznel iyi oluştaki toplam varyansın %23'ünü öz şefkat, %2'sini gelir durumu algısı ve %1'ini algılanan akademik başarı açıklamaktadır.Anahtar Kelimeler: Öznel İyi Oluş, Öz Şefkat, Lise Öğrencileri The aim of the study is to investigate the relationship between subjective well-being and self-compassion in high school students. The population of the study consists of high school students and the study group consist of randomly selected 9th, 10th, 11th and 12th grade students from Metin Çiviler Anatolian High School, Baraj Vocational and Technical Anatolian High School, Antalya Barosu Vocational and Technical Anatolian High School, Aldemir Atilla Konuk Anatolian High School, Akdeniz Anatolian High School and Muhittin Mustafa Böcek Anatolian High School. The research was conducted with total of 649 high school students, 337 female and 312 male, in the 2018-2019 academic year. The data were collected by using `Adolescent Subjective Well-Being Scale`, `Self Compassion Scale` and `Personal Information Form`. T-test, one-way analysis of variance (ANOVA) and stepwise regression analysis were used to analyze the data.According to the findings of the research, the significant difference between schools on positive emotion subscale of Subjective Well-Being is existed. According to the perceptions of income status, the subjective well-being scores of the students who perceive their families as middle income were higher than the scores of students who perceived their income as low income and for the satisfaction with relationships with family subscale, students perceiving their families income as middle and high were higher scores than those perceived their families as low income. In addition, the positive emotions, life satisfaction and satisfaction with the relationship with important others subscales scores of the students who perceive their families as middle income were higher than those of the students who perceived their families as low income. According to the perceived academic achievement, the students who perceived themselves as successful and moderately successful were found to have higher scores (subjective well-being, satisfaction with family relations, positive emotions, satisfaction with important others, and self-compassion scores) than those perceived as unsuccessful. In addition, for the life satisfaction subscale, the scores of the students who perceived themselves as successful at the medium level were higher than the students who perceived themselves as unsuccessful. It can be said that self-compassion has a moderate positive relationship with subjective well-being, positive emotions and life satisfaction, however self-compassion has a weak positive correlation with other subscales of the subjective wellbeing (satisfaction with family relationships and satisfaction in relationships with important others). 23% of total variance in subjective well-being is explained by self-compassion, 2% by income status perception, and 1% by perceived academic achievement.Keywords: Subjective Well-Being, Self Compassion, High School Students 179

Yerleşik hayata geçmenin sonucu olarak ortaya gelen yeni beslenme alışkanlıklarından kaynaklı olarak, gıdaların mide tarafından tolere edilememesi Çölyak gibi bazı hastalıklara sebebiyet verebilmektedir. Bu çalışma, glüten kaynaklı ve sıkı bir diyet dışında başkaca bir tedavisi henüz bulunmayan Çölyak hastalığının bir sosyolojik bakış açısıyla incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada, söz konusu hastalığın sosyal yönleri ele alınmı ve sosyo-ekonomik ve demografik açıdan değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Mevcut araştırmanın temel iddiası, buğday intoleransı kaynaklı genetik ve çevresel etkileri ile çölyak hastalığının düşük sosyo-ekonomik profil sergileyen toplumlarda oransal olarak daha fazla görüldüğü üzerine kurulmuştur. Bu açıdan bölgede bu hastaların başvuracağı en büyük sağlık kurumu olan Yüzüncü Yıl Üniversitesi Van Dursun Odabaş Tıp Merkezi temelli araştırma yapılarak 3088 kişilik hazır veri ile 81 kişi üzerine incelenme gerçekleşmiştir. Araştırmada sosyo-demografik, yaşam biçimleri, ekonomik durumları, tedaviye ilişkin algıları ve çevre ile ilişkileri gibi durumlarına dair 50 sorudan oluşan bir anket çalışması yapılarak bir hastalık haritası elde edilmiştir. Sosyoloji ve tıp bilimlerini buluşturması açısından büyük ehemmiyet taşıyan mevcut çalışmam neticesinde düşük gelir grubu ile hastalık arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu araştırmada, hastalığın durumu, Van şehrinin mahallelerinin sosyo-ekonomik özelliklerine nazaran kente sonradan eklemlenmiş ve göçler sonrası oluşmuş olan mahalleler açısından, Vangölünün güney ve kuzeyinde bulunan ilçeler açısından ve toplumsal cinsiyet açısından incelenmiştir.Anahtar Kelimeler: Çölyak, Hastalık, Sağlık, Tedavi, Diyet, Fakirlik As a result of the new nutritional habits as a result of settled life, inability to tolerate food by the stomach may cause some diseases such as Celiac. The aim of this study is to evaluate social aspects of gluten-induced celiac disease that could not improve without a strict diet, in a socio-economic and demographic way. The main claim of the study is based on that, wheat intolerance sourced genetically and environmentally affected celiac disease is soon more frequently in societies with low socio-economic societies. The study has conducted a positive relation between the disease and low income groups sourced by ready data of 3088 people from Van Yüzüncü Yıl University Dursun Odabaş Medical Center which is the biggest medical center of the region and survey of 50 questions to 81 celiac patients. As a result of this study which is important in terms of bringing sociology and medical sciences together, it is concluded that there is a positive relationship between low income group and disease. In this study, the state of the disease was investigated regards the socio-economic characteristics of the neighborhoods of Van in terms of neighborhoods that were subsequently added to the city and those formed after migration, in terms of the south and north of Vangöl and gender.Key Words: Coeliac, Disease, Health, Treatment, Diet, Poorness 94

ÖZETBu tez dört farklı gelir grubuna ait ülkelerin yıllık verilerini kullanarak doğrudan yabancı yatırımlar, yenilenebilir enerji tüketimi, yenilenemeyen enerji tüketimi, toplam göçmen nüfusu, karbondioksit emisyonu, toplam iş gücü ve sabit sermaye oluşumunun ekonomik büyüme üzerindeki etkisini incelemeyi amaçlamaktadır. Bu amaca yönelik dört farklı gelir grubuna göre modeller oluşturulmuştur. Yüksek orta ve düşük orta gelirli ülkelerde 1997-2013 yıllarını kapsayan veriler kullanılırken, yüksek gelirli ülkelerde 1996-2014, düşük gelirli ülkelerde 1997-2011 dönemini kapsayan veriler kullanılmıştır. Uzun dönemli sapmasız katsayılar ise panel FMOLS ve DOLS testleri kullanılarak tespit edilmiş, daha sonra Pairwise Granger panel nedensellik analizi ile değişkenler arasındaki ilişkinin yönü tespit edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre yüksek gelirli ülkelerde ekonomik büyüme üzerinde CO2 emisyonu, sabit sermaye oluşumu, yenilenebilir enerji tüketimi ve göçmen nüfusundaki artışların pozitif ve önemli bir etkisi olduğunu, DYY ve yenilenemeyen enerji tüketiminin ise negatif etkisi olduğu gözlemlenmektedir. Yüksek orta gelirli ülkelerde DYY, CO2 emisyonu, sabit sermaye oluşumu ve iş gücünün artışı ile göçmen nüfusu ve yenilenemeyen enerji tüketimindeki azalışın ekonomik büyümeyi artıracağı sonucuna ulaşılırken yenilenebilir enerji tüketiminin ekonomik büyüme üzerinde anlamlı bir etkisi bulunamamıştır. Düşük orta gelirli ülkelerde DYY, CO2 emisyonu, göçmen nüfusu ve yenilenemeyen enerji tüketiminin ekonomik büyümeyi etkileyeceği düşük gelirli ülkelerde ise DYY, sabit sermaye oluşumu ve yenilenemeyen enerji tüketimi artışla beraber ve CO2 emisyonunundaki azalışların ekonomik büyümeyi artıracağı sonucuna ulaşılmıştır. Yenilenebilir enerji tüketiminin ise anlamlı bir etkisi tespit edilememiştir.Anahtar Kelimeler: Ekonomik büyüme, enerji tüketimi, karbon salınımı, göç ABSTRACTThe aim of thesis is to examine the effects of foreign direct investment, renewable energy consumption, non-renewable energy consumption, total immigrant population, carbon dioxide emission, total labor force and fixed capital information on the economic growth by using the annual data group of for different countries. For this purpose were composed of four different income groups. In the high middle and low middle income countries, data covering the years 1997-2013 were used, while in the high income countries 1996-2014, the data covering the period 1997-2011 in low income countries were used. The long-run error-free coefficients were determined using the FMOLS and DOLS tests and then the Pairwise Granger panel causality analysis and the direction of the relationship between the vaiables were determined. According to the findings, it can be said that there is a positive and significant effect of CO2 emissions, fixed capital formation, renewable energy consumption anf increase in migrant population in the economic growth in the high income countries, while FDI and non-renewable energy consumption have a negative effect. In upper middle income countries, while FDI, CO2 emission, fixed capital formation and labor force increase the decline in migrant population and non-renewable energy consumption will increase economic growth, while renewable energy consumption has no significant effect on economic growth. In lower middle income countries FDI, CO2 emissioni migrant population and non-renewable energy consumption will affect economic growth. In low income countries, FDI, fixed capital formation and non-renewable energy consumption will increase, and CO2 emissions will increase economic growth. A significant effect of renewable energy consumption could not be determined.Key Words: Economic growth, foreign direct investment, energy consumption, migrant 191

Küreselleşen dünyada devletler, kamu harcamalarının finansmanı sürecinde vergi ve benzeri gelir kaynaklarının yetersizliği nedeniyle ek kaynak olarak borçlanma yoluna da başvurmaktadır. Kamu borçlanması ise ülkelerin sosyoekonomik yapısı üzerinde pek çok etki meydana getirebilmekte, olumlu ya da olumsuz pek çok yansıması olabilmektedir. Çalışmada, kamu borçlanmasının kavramsal ve teorik çerçevesi perspektifinde kamu borç yükünün ve dolayısıyla kamu borçlarının ekonomik büyüme üzerinde ne gibi etkileri olduğu araştırılmıştır. Yapılan ampirik çalışmada, 2000-2017 yıllarını kapsayan dönemde 52 ülke örnekleminde düşük gelirli, düşük-orta gelirli, üst-orta gelirli ve yüksek gelirli şeklinde gruplandırma yapılarak geliştirilen hipotezler test edilmiştir. Analiz sürecinde kamu borç yükü ve ekonomik büyüme değişkenlerini içeren veri setleri için Birim kök analizi, Johansen eşbütünleşme testi ve Panel Hata düzeltme modelleri yardımı ile kısa ve uzun dönem katsayıları belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, düşük gelirli ülkelerde kısa dönemde borç yükündeki değişimin ekonomik büyümeyi istatistiksel olarak etkilemeyeceği ve uzun dönemde ise borç yükünde meydana gelecek bir birimlik artışın ekonomik büyümeyi istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde ve binde 6 düzeyinde azaltacağı bulgusuna ulaşılmıştır. Diğer gruplarda ise kısa dönem katsayısına göre borç yükünde meydana gelecek bir değişiklik istatistiksel olarak anlamlı ve negatif olarak ekonomik büyümeyi etkilediği, ancak uzun dönemde borç yükünde meydana gelecek değişikliğin ekonomik büyüme üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi bulunmadığını tespit edilmiştir. Bu bulgular kamu harcamalarının finansmanı sürecinde kullanılan yabancı kaynakların (iç ve dış borçlanma toplamı) sosyoekonomik yapı üzerinde özellikle ekonomik büyüme itibariyle olumsuz yansımalar meydana getirdiğini, dolayısıyla iktisadi faaliyetleri bir nevi dışladığını ortaya koymaktadır. Anahtar Kelimeler: Kamu Borç Yükü, Ekonomik Büyüme, Birim Kök Testi, Johansen Eşbütünleşme, Panel Hata Düzeltme Modelleri. In a globalized world, states also resort to borrow as additional resources due to lack of tax and other sources of income during the financing of public expenditure. Public debt can have many effects on the socio-economic structure of countries and can have many positive or negative reflections. In this study, the effects of public debt burden and public debt on economic growth have been investigated in terms of conceptual and theoretical framework of public borrowing. In the empirical study, in the period between 2000 and 2017, the low-income, low-middle income, upper-middle income and high-income groups were grouped and the developed hypotheses were tested for these sub-groups. In the analysis process, short and long-term coefficients were determined with the help of Panel Unit Root Analysis, Johansen cointegration test and Panel Error correction models for data sets containing public debt burden and economic growth variables. As a result of the study, it was found that the change in the debt load in the short term would not affect the economic growth in the low-income countries in a short period and in the long-term, a one-unit increase in the debt load would decrease the economic growth in a statistically significant and 6 per thousand level. In the other groups, a change in debt burden according to the short term coefficient was statistically significant and negatively affected the economic growth, but the change in the debt burden in the long run was not found to have a statistically significant effect on economic growth. These findings show that the foreign resources (total domestic and foreign borrowing) used in the financing of public expenditures create negative reflections on the socioeconomic structure, especially in terms of economic growth, and thus exclude economic activities.Key Words: Public Debt Burden, Economic Growth, Panel Unit Root Analysis, Johansen Cointegration, Panel Error Correction Models. 104

Kullanıcısı için farklı anlamlar taşıyan, barınma ve güvenlik ihtiyacını karşılayan, aidiyet hissi ile bağ kurularak 'yuva' olarak tariflenen konut, zaman içerisinde üzerine inşaa edildiği toprak ile metalaşarak, 'yatırım ve finans' aracına dönüşüm göstermiştir. Bu dönüşümün okumasının en iyi yapılabildiği alanlardan biri de ülkenin farklı politik, kültürel ve ekonomik dinamiklerini yansıtan ve biçimlendiren reklamlardır. Konuta yönelik reklamların söylemi ve imgesindeki 'konut'un dönüşümü, konut reklamlarına bakarak konuta yönelik geliştirilen politikalar üzerinde ayrıntılı okuma yapma imkanı sunmaktadır. Araştırmada, reklamları kültürel ve toplumsal olanı yansıtan bir olgu olarak değerlendiren teoriler temel alınmaktadır. Bu bağlamda, araştırma, Türkiye'de 1990 yılı sonrasından günümeze kadar olan dönemde yayınlanmış konuta dair reklamlar incelenerek dönemin konut politikasının okumasının yapılabileceği hipotezi üzerine kurulmuştur.Araştırma kapsamında 'Türkiye'de 1990 yılı sonrasında televizyon ve internet ortamında yayınlanan konut reklamları üzerinden dönemin konut politikasını okumak mümkün müdür?' temel sorusuna cevap aranmaktadır. Araştırmanın cevap aradığı alt soruları '1990 yılı sonrasında yaşanan konut politikasındaki değişimler ile konut reklamları arasında nasıl bir ilişki vardır?','1990 yılı sonrasında konut reklamlarında değişen söylem ve sunumunun değişen konut politikaları ile ilişkisi nasıldır?', 'Değişen konut politikası sonucunda konutun niteliği ve fonksiyonunda yaşanan dönüşümler konut reklamlarına nasıl yansımaktadır?' olarak belirlenmiştir. Araştırma sorularının cevaplanması amacıyla örneklem olarak belirlenen 50 reklam videosu içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Araştırmanın hedefi 1990 yılı sonrası konut reklamlarına odaklanılarak dönemin konut politikası ile konut reklamları arasındaki ilişkiyi açığa çıkarmaktır. Çalışma konut reklamlarının değişen söylemlerinin, dönüşen sosyo-ekonomik paradigma ve dolayısıyla değişen konut politikaları ile ilişkisini kronolojik olarak ortaya koymayı hedeflemektedir. Araştırmanın başlangıç yılının 1990 yılı olarak belirlenme sebebi büyük ölçekli sermayenin konut piyasasında aktif rol alan bir aktör olarak yer almaya başlaması ve buna paralel olarak konuta yönelik reklamların önemli ölçüde artması ve çeşitlilik göstermesidir. Medya ve reklamlara yapılan yatırım verileri de desteklemektedir ki, son 30 yıl içinde iletişim teknolojilerindeki gelişmelerle kitle iletişim araçlarında yaşanan değişim sonucu, kitlelerle en fazla etkileşime giren reklamlar televizyon ve internet ortamında yayınlanmaktadır. Bu sebeple içerik analizi yapılması için televizyon ve internette açık kaynak (open source) olarak yayınlanmış olan konut video-reklamları arasından 50 reklam videosu örneklem olarak belirlenmiştir. Reklam videoları belirlenirken yıllara göre dengeli dağılması ve reklamı yapılan konut projesinin yatırımcılarının birbirinden farklı olmasına özen gösterilmiştir. Araştırma kapsamında 1990 yılı sonrasında, Türkiye'de, televizyonda ve internette yayınlanan konut reklamlarında yer bulan kavramları, bu kavramların metin içindeki varlığının sayıya dökümünü, anlamını ve birbiriyle ilişkisini ortaya koymak için iletişim çalışmalarında en çok tercih edilen yöntemlerden biri olan içerik analiz yöntemi kullanılmıştır.Araştırma sonucunda 1990 yılı sonrasında yayınlanan konut reklamlarının, dönemin konut politikası temel alınarak belirlenen kategorilerin çoğunda konut politikasını doğrudan yansıttığı görülmektedir. Araştırma bağlamında konut reklamlarını incelemenin dönemin konut politikasını anlamak için bir yaklaşım metodolojisi olarak kullanılabileceğini söylemek mümkündür. Fakat unutulmamalıdır ki her dönem kendi dinamikleri ile biriciktir ve bahsedilen metodoloji, araştırma kapsamında 1990-2018 yılları aralığındaki dönem üzerinde test edilmiştir. Houses, which bear diversified meanings for their dwellers; meet the need for security and sheltering; and are also described as `home` with an established sense of belonging, have been commodified in time with the land on which they had been built upon and thus have been transformed into a tool for `investment and finance`. One of the research areas in which this transformation can be studied thoroughly is the advertisements that reflect and shape the political, cultural and economic dynamics of the country. The transformation of `the house` in the imagery and discourse of the housing advertisements offers the opportunity to study the housing policies in-depth by elaborating upon these cases. Hence, this research is based on the theories, which consider advertisements as critical phenomena reflecting what is cultural and social. In this respect, this research argues that by examining the housing advertisements featured in the period starting from 1990 onwards, the housing policy of the country in the same period can be understood. The pivotal question of the research is the following: `Is it possible to study the housing policy of Turkey by examining the housing advertisements featured on internet and television from 1990 onwards?` There are also the sub-questions that this research attempts to answer: `What kind of a relationship is there between the transformation of housing policies and the advertisements after 1990?`, `What is the relation between the changing discourse and representation in the housing advertisements, and the changing housing policies in the same period?` and `How do these advertisements reflect the transformation in the quality and function of the houses as a result of the changing housing policies?` To answer these questions, a sample of 50 video advertisements have been studied with content analysis. By studying this sample, the research aims to uncover the relationship between housing advertisements and housing policies after 1990. The research also aims to put forward the changing content of the advertisements in line with the transforming socio-economic paradigm and the changing housing policies in a chronological way. The starting year of the sample has been selected as 1990 because that is the point when the large-scale capital started to invest in the housing sector and thus the housing advertisements started to diversify and increase in number. Following the development in the communication technologies, which transformed the mass media in the last 30 years, we observe that masses interact mostly with the advertisements featured on internet and television and this phenomenon is also supported by the data of investment in media and advertising sectors for the same period. Hence, for the content analysis, a sample of 50 cases has been selected among the video advertisements featured on open source internet and television. The sample has been carefully chosen to ensure a balanced distribution of cases for each year and to evaluate housing project advertisements whose investors are different from each other. This research adopted content analysis method that is the mostly-used tool in the communication studies, not only to explain and quantify the concepts, which have been predominantly featured in television and internet for the selected time period, but also to understand the meanings and interrelatedness of them. In order to use content analysis, an inventory for the designated advertisements has been made. This inventory consists of the words, which give information on and identify the projects in the advertisements, and the words used for similar purposes have been classified. This classification includes the following 10 categories out of which tables have been generated depending on the frequency of the relevant concepts for each category: (1) information on the location, (2) information on the sqm/units, etc. (3) information on payment, (4) abstract expectations for the future, (5) concrete expectations for the future, (6) investment and finance, (7) image, (8) expectations about the past, (9) dwelling environments, (10) information about the houses. In addition to these concepts from the advertisement texts, the visualizing techniques, and the gender and age information of the people represented in the cases have been studied. The research indicates that housing advertisements featured after 1990 directly reflect the housing policies of the period in most of the categories specified according to these policies. That's why it is possible to say that studying housing advertisements can be considered as a methodology to understand the housing policy of a particular period. However, it is important to keep in mind that every single period is unique with its own dynamics and this methodology has been tested only for the designated period between 1990 and 2018. One of the reasons why housing advertisements directly reflect most of the housing policies is the nested organizational structure established by decision-making institutions for housing policies and the institutions prevalent in the sector for the production of housing complexes. As a governmental institution, the Housing Development Agency (Toplu Konut İdaresi - TOKİ) is one of the key actors in terms of housing policies. It is possible to study the housing policies for the selected period in the advertisements of TOKİ and its subsidiary agencies due to this key role that predominantly shapes these policies. However, housing projects, which have been produced widely for low-income groups in the same period, are invisible in these advertisements. The reason for the invisibility of the housing production forms for the low-income groups in the advertisements is the housing policies developed after 1990 with the intention of reaching out to high-income groups. In 2015, TOKİ declared that the housing policy has changed in order to embrace the lower-middle income groups and this policy change revealed itself with the representation of `middle-class neighborhood dwellers,` `local businesses` and `the people demanding much-desired neighborhood life` in the advertisements in addition to the already-existing representations of people `wearing tuxedos,` `playing golf` and `seeking further privileges.`The research findings, which demonstrate that image-oriented statements and abstract constructs on the expectations about housing are the most used concepts, confirm that `what is bought is not only a house but also a lifestyle` (Bali, 2002). The findings of the analysis show that the value of the houses is presented with emotional advertisement contents including abstract concepts and images rather than the rational ones underlining the quality of the materials, functional solutions, and the durability of the construction. This inference corresponds to what Leiss, Kleine, and Pollay (1990) called the advertisement copies as The Lifestyle Format as well as the way in which the architectural design of the housing projects have been transformed into an image-oriented version. Hence, the findings are indicative of the increasing image-oriented value of the space.It is possible to extend and detail the findings of this research with the inclusion of more housing advertisements. In addition to the content analysis, which includes texts and recurring images, a discourse analysis that analyzes the images and the manifestations can be useful to find out more detailed results. Furthermore, this research can be expanded in a way to study the relationship between housing policies and advertisements by including the era before 1990, starting from Early Republican Period onwards. 123

Kentleşmeninön koşulu olarak sanayileşme ve buna bağlı olarak kentlere göç eden nüfusunzamanla gelir dağılımındaki hızlı farklılaşmalar çeşitli konut edinim biçimlerioluşturmuştur. Alt gelir grubu nüfusun konut sorunu hızlı kentleşme sürecisonrası daha da belirginleşmiştir. Dünyada 20. yy ile birlikte alt gelirgrubuna yönelik konut üretim modelleri geliştirilmiş, Türkiye’de de bu durumaeş zamanlı olarak çeşitli nitelikte konut sunumu gerçekleştirilmiştir. Özelliklealt gelir gurubuna yönelik karşılanabilir/ulaşılabilir konut sunumu, 20. yüzyılınüzerinde en çok tartışılan konut sorunlarından birisi olmuştur.Dünyadaulaşılabilir konut sunumunda farklı finansman modelleri konut fonları gibiçeşitli uygulamalara rastlanmaktadır. Türkiye’de alt gelir grubuna yönelikulaşılabilir konut sunumu TOKİ (Toplu Konut İdaresi Başkanlığı) ve belediyeler tarafındangerçekleştirilmektedir. Buaraştırma kapsamında Türkiye’nin kentleşme deneyimini eş zamanlı yaşayanKayseri ili örneklem alan olarak seçilmiştir. Kayseri’de özellikle 20 yüzyılsonrası gerçekleştirilen toplu konut uygulamalarının hedef kitlesi alt ve ortagelir grubu olması bakımından “ulaşılabilir konut” kavramı incelenmeyedeğerdir. Son dönemde ulaşılabilir konut sunumunda doğrudan rol üstlenenTOKİ’nin alt, alt – orta gelirgruplarına yönelik konut üretimi Kayseriörneğinde değerlendirilmiştir., Industrialization and urbanization has caused migration however in this process level of income differentiation of the population have formed various forms of housing acquisition. The housing problem of the low income group became clearer after the rapid urbanization process. In the world and Turkey, housing production models for the low income group were developed along with the 20th century. In particular, affordable housing for the lower income group was one of the most discussed housing problems of the 20th century. In this study, the concept of affordable housing for the low income group was examined. The city of Kayseri, where the urban planning activities have been started at first and which has been at the forefront of the planned development process in Turkey since the announcement of the Republic, was chosen as the study sample in the present study. The city of Kayseri has experienced in housing production for the low income group with the squatter between 1940-1980, housing co-operatives between 1980 and 2000 and the implementation of TOKI after 2000. Acquisition of affordable housing for low income groups in Turkey is carried out by TOKI (Housing Development Administration of Turkey) and by municipalities. In the research process sub-income and sub-middle income groups defined based on TUIK's 20% groups method based on available income. Especially, in Kayseri, the target group of the mass housing applications has been the low and middle income groups after the 20th century. This study is important in terms of directing the applications of TOKI which has the institutional level duties and responsibilities as the primary actors in the affordable housing provision in Turkey in the future.

2000’li yılların ilk yarısından itibaren merkez ekonomi politikalarına paralel olarak inşaat sektöründeözellikle de konut inşaat sektörü hacminde kayda değer artış sağlanmıştır. Bu artışta ekonomipolitikalarının yanı sıra planlama mevzuatı ile Toplu Konut Kanunu’nda yapılan yasal düzenlemelerönemli paya sahiptir. Tüm bu yeniden yapılanma ve düzenleme sürecinde konut piyasasının hedefindeorta ve üst gelir grupları vardır. Konut edinelebilirliği olanaklı kılmak amacıyla yapılan ve MortgageYasası olarak bilinen finansal düzenleme de orta ve üst gelir gruplarına odaklanmaktadır. Sunununpiyasa konutları ile sınırlı olduğu bu ortamda, dar gelir gruplarının piyasa konutu edinebilmek için,yasanın belirlediği koşullarda, kredi alma ve kullanma olanakları neredeyse imkân dışıdır. Dar gelirgruplarının yeni konut sunusu içinden konut edinebilirliği, sunu miktarındaki ve çeşitliliğindekidikkate değer artışa rağmen, hala önemli bir problemdir. Oysa temel olarak, yeni konut sunusunadönük politikaların hem toplumun tüm farklı gelir gruplarının finansal olarak erişebileceği hemde sosyal çeşitlilik, kentin sunduğu iş, eğitim ve kentsel hizmetlere erişimde sosyal adaleti sağlayanyapıda olması hedeflenmelidir. Bu çalışmada, 2000’li yılların ilk yarısından itibaren yeniden şekillenenkonut piyasasında, %20’lik gelir dilimlerine mensup hane halklarının yeni konut sunusu içinden 100m2 standart kabul edilen bir konutu satın alınabilirlik düzeyleri ve bunun yıllar içinde nasıl değiştiğikonut satınalınabilirlik indeksi ile ortaya konmuştur. Elde edilebilir veriye bağlı olarak, indeks 2006-2014 yılları arasını kapsamaktadır ve indeks değerleri beş ayrı NUTS1 bölgesi için hesaplanmıştır.Indeks değerleri, belirtilen varsayımlar altında, artan konut sunusuna rağmen, dar gelir gruplarınıngereksinimleri doğrultusunda mevcut finansal araçları kullanarak yeni konut sunusu içinden standartbir konutu satın alabilirliklerinin olanaklı olmadığını göstermiştir. Beş farklı NUTS1 bölgesi indeksdeğerleri yeni konut sunusundan konut satınalabilirlik düzeylerinin bölgelere göre değiştiğini degöstermektedir. Ayrıca, nüfus hareketlerinin daha etkili olduğu, dolayısıyla konut talebinin dahayüksek olduğu bölgelerde, indeks değerlerinin dar gelirliler aleyhine olması, bu konuda geliştirilecekpolitikalarda mekansal önceliklerin olduğunu ve politika kurgusunda yerel özelliklerin ihmedilmemesi gereğini ortaya koymaktadır. Özellikle, dar gelir gruplarının yeni konut sunusu içindenkendileri için uygun ve yaşanabilir konutlara erişebilirliği, mekansal farklılıklar, yerel özellikler, değişenkonut fiyatı ve gelir düzeyine odaklanılarak planlama ve konut politikaları bağlamında tartışılmalıdır., The volume of construction sector and housing construction in particular has been remarkablyincreased after the second half of the 2000s. Beyond economy policies, institutional and legalrestructuring in the planning system, as well as in Mass Housing Law, has an important role on massiveincrease in housing construction. In this period, which is dominated by the market housing, housingconstruction not only increased in quantity but also the supply variety in housing types increased.Either middle or high income groups are on the target of the supply market, however, low incomegroups are mainly ignored. Likewise, the Mortgage Law restricts low-income groups loan opportunitiesbased on 20% pre-payment and 10 year lenght period for repayments. Consequently, new housingsupply for low-income groups and low-income groups accessibility to housing ownership markethas been a striking problem. This study investigates housing affordability in new supply according todifferent income groups. Income groups are represented by quintiles. An affordability index accordingto quintiles is developed in between years 2006-2014 for five NUTS1 region in order to reflect thechanging affordability levels of those groups in years. Evaluations based on the varying index levelsboth for income groups in quintiles and geographic regions. Discussions were deepened by focusing onlow-income groups’ affordability levels.

Following the Industrial Revolution, economic activities along with the changes in technology, urbanization, trade liberalization, and the world population growth have accelerated the environmental decadence. In particular, the use of fossil fuels as energy sources throughout the production process has increased the carbon dioxide (CO2) emission having adverse impacts on air quality. This production growth-environment dilemma has entailed a dispute on the relationship between environmental pollution and economic growth/international trade. To this end, the impacts of trade openness, population density and national income per capita on CO2 emissions per capita are analyzed using panel data method between the period 1995-2016 for totally 64 countries which are selected and categorized by the World Bank classification in terms of income levels; namely, the high-income group (25), the middle- income group (28) and the low-income group (11). According to the analysis results, a long-term relationship exists between the variables considered in global scale for all income groups. Regarding the long-run coefficients calculated by the average group estimator method, trade openness and CO2 emissions are inversely related in the high-income group countries, while they are associated positively on the global scale in the medium- and low-income group countries. Population density and CO2 emissions have a negative correlation in the high- and the medium-income groups on the global scale; while they are positively related in the low-income group countries. National income per capita and CO2 emissions are positively related on the global scale in all three income groups., Sanayi devriminden sonra teknolojideki değişmeler, şehirleşme, ticaretin serbestleşmesi, dünya nüfusundaki ve buna bağlı olarak da ekonomik faaliyetlerdeki artış çevresel bozulmayı hızlandırmıştır. Özellikle üretim sürecinde enerji girdisi olarak fosil yakıt kullanılması, karbondioksit (CO2) salınımını artırmış ve bu durum hava kalitesini olumsuz etkilemiştir. Üretim artışı ve çevre arasındaki bu çelişki çevre kirliliği, ekonomik büyüme ve uluslararası ticaret arasındaki ilişkinin sorgulanmasına yol açmıştır. Bu amaçla çalışmada, Dünya Bankası sınıflandırmasına göre seçilmiş 25 üst gelir grubu, 28 orta gelir grubu ve 11 düşük gelir grubu toplam 64 ülkede ticari açıklık, nüfus yoğunluğu ve kişi başına düşen milli gelirin, kişi başına CO2 salınımı üzerine etkileri, 1995-2016 dönemi için panel veri yöntemi ile analiz edilmektedir. Uygulama sonuçlarına göre tüm ülke gruplarında ve küresel ölçekte ele alınan değişkenler arasında uzun dönemli bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Ortalama grup tahmincisi yöntemi ile hesaplanan uzun dönem katsayılara göre üst gelir grubu ülkelerde ticari açıklık ile CO2 salınımı ters yönde ilişkiliyken, orta ve düşük gelirli ülkeler ile küresel ölçekte pozitif yönde ilişkilidir. Nüfus yoğunluğu ile CO2 salınımı yüksek ve orta gelirli ülkeler ile küresel ölçekte negatif ilişkiliyken; düşük gelirli ülkelerde pozitif ilişkilidir. Kişi başına düşen milli gelir ile CO2 salınımı üç ülke grubu ve küresel ölçekte pozitif ilişkilidir.