Search

The availability of mussel seed is a critical aspect in mussel farming. Since 2009, the Dutch mussel sector has been transitioning from wild seed fishery to suspended seed collectors (Seed Mussel Collectors, or SMCs). Collector systems using either ropes or nets as settlement substrate are placed in Oosterschelde Bay, the Wadden Sea, and the North Sea annually. We analyzed detailed harvest data from 2010 until 2022, to investigate the efficiency of different systems, identify differences between years and areas, and assess how production can be optimized. Additionally, numerical density, biomass, and shell lengths of mussels from 0.375 mm shell length were recorded on SMC ropes at one SMC location during a full growth season to evaluate biomass-density relations and assess the process of self-thinning on the ropes. Total harvest of SMC mussel seed increased over the period 2010–2022, from 8.0 ×106 kg to 21.0 ×106 kg fresh weight. Harvest per unit substrate was remarkably stable over the years across sites, with a lower mean in Oosterschelde Bay (∼2.56 kg m−1) than in the Wadden Sea (∼3.28 kg m−1). Ropes were found to provide a greater yield per unit area than nets, but nets are less labor-intensive to use. Occurrence of density-dependent growth on the ropes was indicated by the allometric relation between mussel biomass and mussel density. A positive relation between density and growth rate suggested that competition increased with growth rate. In the growth data covering a full SMC season, we first observed a rapid numerical increase as newly settled mussels continued to grow into the measured size range. This was followed by a period of rapid numerical reduction and increasing biomass, indicating self-thinning. Finally numerical reduction stabilized and biomass increase accelerated coupled with comparatively slower shell length increase. The self-thinning occurred between approximately 2.3 mm and 11.6 mm mean shell length. Our analysis of 12 years of production da

Identifying isolated populations is a key step towards enacting effective conservation management. European lobsters (Homarus gammarus) from Oosterschelde in the Netherlands are subject to fishery pressure and have previously been reported as genetically differentiated. They are also putatively of transplanted origin and have subsequently endured recent bottlenecking and environmental change. We assessed Oosterschelde lobsters to evaluate their demographic independence and appraise potential founder effects and evolutionary responses to isolation. Using restriction-site associated DNA sequencing, we genotyped 6185 single nucleotide polymorphisms across 188 individuals from 27 sites across the Atlantic range of H. gammarus to investigate population genetic diversity, structure, and potential adaptation. Our results show that Oosterschelde lobsters are genetically divergent from other stocks. We evidence extensive differentiation via both neutral and outlier loci, indicative of strong biophysical and demographic isolation, and detect signatures of reduced genetic diversity that may reflect weak founder effects or subsequent population contractions. Among outlier loci, we identify candidates for range-wide local adaptation via variants in genes of important biological functionality and link a private allele of Oosterschelde to a locus potentially conveying adaptive tolerance to environmental hypoxia. Given our findings, we advise proactive monitoring of Oosterschelde lobsters to explore whether existing management measures effectively conserve this discrete, self-recruiting population.

Een van de uitgangspunten bij de mosselzaadvisserij is dat de omvang van het mosselbestand in de Waddenzee en daarmee het voedselaanbod voor vogels niet minder is dan in een situatie waar niet wordt gekweekt en gevist. Dat betekent dat in het najaar een zekere hoeveelheid mosselen op de kweekpercelen in de Waddenzee aanwezig dient te zijn. In 2020 (peildatum 1 december) is deze hoeveelheid vastgesteld op 16,4 miljoen kg netto versgewicht. Na de voorjaarsvisserij wordt met een bestandsopname een schatting gemaakt van het bestand op de kweekpercelen (de zogenaamde ‘starthoeveelheid’) en wordt vervolgens bijgehouden hoeveel mosselen afgevoerd worden en hoeveel mosselen erbij komen. Een tweede bestandsopname is bedoeld om te kunnen valideren of de eerder genoemde hoeveelheid mosselen aan het begin van de winter inderdaad op de percelen aanwezig is. Voorliggende rapportage betreft de bestandsopname van mosselen op percelen in de Waddenzee in januari 2021, om te valideren of het bestand van 16,4 miljoen kg op 1 december 2020 op de percelen aanwezig was. Hiertoe zijn in de Waddenzee alle kweekpercelen of delen van kweekpercelen waar mosselen verwacht worden in januari bemonsterd. Het totale bestand op de percelen in januari 2021 is hiermee geschat op 34,1 miljoen kg versgewicht. Op basis van deze schatting wordt geconcludeerd dat de benodigde minimale hoeveelheid mosselen op 1 december 2020 ruimschoots op de percelen aanwezig was.

Een van de uitgangspunten bij de mosselzaadvisserij is dat de omvang van het mosselbestand in de Waddenzee en daarmee het voedselaanbod voor vogels niet minder is dan in een situatie waar niet wordt gekweekt en gevist. Dat betekent dat in het najaar een zekere hoeveelheid mosselen op de kweekpercelen in de Waddenzee aanwezig dient te zijn. In 2019 (peildatum 1 december) is deze hoeveelheid vastgesteld op 31,8 miljoen kg netto versgewicht. Na de voorjaarsvisserij wordt met een bestandsopname een schatting gemaakt van het bestand op de kweekpercelen (de zogenaamde ‘starthoeveelheid’) en wordt vervolgens bijgehouden hoeveel mosselen afgevoerd worden en hoeveel mosselen erbij komen. Een tweede bestandsopname is bedoeld om te kunnen valideren of de eerder genoemde hoeveelheid mosselen aan het begin van de winter inderdaad op de percelen aanwezig is. Voorliggende rapportage betreft de bestandsopname van mosselen op percelen in de Waddenzee in december 2019, om te valideren of het bestand van 31,8 miljoen kg op 1 december 2019 op de percelen aanwezig was. Hiertoe zijn in de Waddenzee alle kweekpercelen of delen van kweekpercelen waar mosselen verwacht worden eind november en begin december 2019 bemonsterd. Het totale bestand op de percelen in december 2019 is hiermee geschat op 89,7 miljoen kg versgewicht. Op basis van deze schatting kan geconcludeerd worden dat de benodigde minimale hoeveelheid mosselen op 1 december 2019 ruimschoots op de percelen aanwezig was.

Een van de uitgangspunten bij de mosselzaadvisserij is dat de omvang van het mosselbestand in de Waddenzee, en daarmee het voedselaanbod voor vogels, niet minder is dan in een situatie dat er niet wordt gekweekt en gevist. Dat betekent dat in het najaar een zekere hoeveelheid mosselen op de kweekpercelen in de Waddenzee aanwezig dient te zijn. In de periode na de voorjaarsvisserij wordt met een bestandsopname een schatting gemaakt van het bestand op de kweekpercelen (de zogenaamde ‘starthoeveelheid’) en wordt vervolgens bijgehouden hoeveel mosselen afgevoerd worden en hoeveel mosselen erbij komen. Een tweede bestandsopname is bedoeld om te kunnen valideren of de eerder genoemde hoeveelheid mosselen aan het begin van de winter inderdaad op de percelen aanwezig is. In 2020 heeft geen voorjaarsvisserij plaatsgevonden, vanwege een te laag wild bestand aan zaadmosselen. De bestandsopname is wel uitgevoerd en heeft in dezelfde periode plaats gevonden als in voorgaande jaren. In voorliggende rapportage worden de uitkomsten gerapporteerd. Bij het onderzoek zijn alle kweekpercelen in de Waddenzee waar mosselen verwacht worden in juni 2020 bemonsterd. Het totale bestand op de percelen in juni 2020 is geschat op 43,5 miljoen kg netto en 62,1 miljoen kg bruto levend versgewicht.Het totale bestand is hiermee aanzienlijk lager dan in het najaar van 2019 (89,7 Mkg netto) en ook lager dan gemiddeld in het voorjaar (sedert het begin van de metingen in 2013, 76.5 Mkg netto). Het wegstormen van mosselen in de afgelopen winter en vroege voorjaar en het uitblijven van een voorjaarsvisserij, zijn daarvan waarschijnlijk de dominante oorzaak.

Een van de uitgangspunten bij de mosselzaadvisserij is dat de omvang van het mosselbestand in de Waddenzee en daarmee het voedselaanbod voor vogels niet minder is dan in een situatie waar niet wordt gekweekt en gevist. Dat betekent dat in het najaar een zekere hoeveelheid mosselen op de kweekpercelen in de Waddenzee aanwezig dient te zijn. Voor 2018 (peildatum 1 december) is deze hoeveelheid vastgesteld op 13,8 Miljoen kg netto versgewicht. Na de voorjaarsvisserij wordt met een bestandsopname een schatting gemaakt van het bestand op de kweekpercelen (de zogenaamde ‘starthoeveelheid’) en wordt vervolgens bijgehouden hoeveel mosselen afgevoerd worden en hoeveel mosselen erbij komen. Een tweede bestandsopname is bedoeld om te kunnen valideren of de eerder genoemde hoeveelheid mosselen aan het begin van de winter inderdaad op de percelen aanwezig is. Voorliggende rapportage betreft de bestandsopname van mosselen op percelen in de Waddenzee in december 2018, ter validatie van de voornoemde starthoeveelheid. Hiertoe zijn in de Waddenzee alle kweekpercelen of delen van kweekpercelen waar mosselen verwacht worden in december 2018 bemonsterd. Het totale bestand op de percelen in december 2018 is hiermee geschat op 91,5 miljoen kg versgewicht. Op basis van deze schatting kan geconcludeerd worden dat de benodigde minimale hoeveelheid mosselen op 1 december 2018 ruimschoots op de percelen aanwezig was.

Voorliggend rapport behandelt de resultaten van de invang van mosselzaad in zogenaamde Mosselzaadinvangsinstalaties (MZI’s) in de Oosterschelde, Voordelta en Waddenzee in 2016. Het rapport is gebaseerd op gegevens die door de MZI-ondernemers moeten worden aangeleverd bij het Ministerie van Economische Zaken. Het rapport is opgesteld in opdracht van de PO Mosselcultuur. Van het oppervlak dat in 2016 voor de invang van mosselzaad is vergund (390 ha voor transitie- en experimenteerbedrijven samen) is 253 ha (35%) niet voor mosselzaadinvang benut. De niet gebruikte ruimte wordt voor het merendeel gevormd door kavels of delen daarvan die wel geschikt zijn voor MZI’s, maar niet zijn gebruikt en uit restruimte die vanwege de vorm of afmetingen ongeschikt is voor het neerleggen van MZI’s. In 2016 is met de MZI’s totaal 18.06 miljoen kg (= 181 duizend mosselton) mosselzaad ingewonnen. De oogst aan MZI-zaad is daarmee 8% lager dan in 2015. De lagere productie in 2016 ten opzichte van 2015 komt geheel op het conto van de Deltawateren. De voornaamste oorzaak hiervoor is dat in de Oosterschelde en in de Voordelta in 2016 respectievelijk 57% en 32% minder substraat is uitgehangen dan in 2015, terwijl in de Waddenzee dit vrijwel gelijk gebleven is (stijging van 1% t.o.v. 2015). Het overgrote deel van het ingewonnen zaad in de Waddenzee (16.60 Mkg) is na het oogsten uitgezaaid op percelen in de Waddenzee, 2% is overgebracht naar de Oosterschelde. Het mosselzaad dat in de Oosterschelde en Voordelta is ingewonnen (resp. 1.03 Mkg en 0.42 Mkg) is uitgezaaid op percelen in de Oosterschelde; 0.06 Mkg is overgebracht naar mosselhangcultures. Door de bedrijven die onderdeel uitmaken van de transitie is in 2016 totaal 16.67 Mkg mosselzaad geproduceerd, waarvan 15.20 Mkg in de Waddenzee, 1.03 Mkg in de Oosterschelde en 0.42 Mkg in de Voordelta. Ten opzichte van 2015 is dit een verschil van respectievelijk 12%, -50% en -67%. Het vangstverlies van de eerste en de tweede transitiestap (11 Mkg)