Search

Mobility of the sedimentary substrate, both through the flow of sedimentary particles and through the migration and evolution of sedimentary structures, has direct implications on the design, implementation, longevity, and safety of ORE (ocean renewable energy) devices. Marine dunes are very present on the English Channel and North Sea coast where most of the future Europeans offshore windfarms (OWF) are located and planned to be constructed. Cable installation and foundations for OWF in this environment is a challenge due to the seabed mobility. This mobility can bring risks of cable over-burying or un-burying and uncertainties about foundations scouring conditions. Consequently, there is a need to anticipate variations in sediment thickness to limit damage to infrastructure and to design anti-scouring protection and better anticipate OWF costs. Furthermore, marine dunes are areas of high ecological importance. It is therefore important to understand the effect that the installation of MRE infrastructure can have on dune morphodynamics to limit the impacts on the ecosystem. To address all these issues for OWF industry, two research and development collaborative projects have been set up: DUNES & MODULLES. The first project (DUNES) aimed at collecting in situ data on seabed, hydrodynamics and ecosystem via bathymetric surveys, current measurements and biological sampling. The second one (MODULLES) aims to model the influence of these dunes on offshore wind farms at different spatio-temporal scales from a few seconds and centimeters to several years and kilometers via numerical and physical modeling. During MARID, marine dunes issues for ORE sector will be depicted. An overview of the DUNES and MODULES projects will be given to present how we address these issues with research and development project.

Zweefvliegen komen overal voor, tot in iedere tuin. Niet zo gek, want de familie is met 340 inheemse soorten de meest soortenrijke vliegenfamilie in ons land. De volwassen vliegen spelen een rol in bloembezoek en bestuiving. De larven van veel soorten eten bladluizen. In de familie komen de mooiste voorbeelden van mimicry voor. Maar hoe hou je al die geel-zwarte beesten uit elkaar?

The expected increase of maritime activities in the North Sea and the growing awareness of its natural environmental value require enhanced science-based environmental advice for more efficient and effective marine management. The North Sea Open Science Conference organised by the Royal Belgian Institute of Natural Sciences and the Belgian Biodiversity Platform in 2016 aimed to take stock of the present-day scientific knowledge on the North Sea ecosystem, its interactions with human activities and its management. The conference was structured along three themes: (1) ‘the scientific backbone of the North Sea ecosystem: adequacy of the knowledge base?’, (2) ‘A new era in environmental monitoring and assessment: what is at stake?’, and (3) ‘Sustainability: one for all, all for one?’. Focusing on ‘open science’, we welcomed about 200 participants from around the North Sea with different backgrounds and interests in environmental sciences. The participants were challenged to reflect on current and future challenges for the North Sea management and, in particular, to explore possible nature-friendly solutions for addressing these challenges during a series of introductory oral (69) and poster (59) presentations, and World Café and Fish Bowl participatory sessions. The participants agreed on six main actions to (1) provide a solid scientific base for marine management decisions; (2) develop society-driven research; (3) increase interdisciplinary science; (4) recognise the need for system knowledge; (5) improve communication, knowledge exchange, and collective implementation of scientific knowledge; and (6) build integrated knowledge bases. For each of these, concrete action points were identified, and this review gives the most important and relevant ones for creating the knowledge base and managerial framework for a sustainable North Sea.

Background: Recent research has supported the efficacy of schema therapy as a treatment for personality disorders. A group format has been developed (group schema therapy; GST), which has been suggested to improve both the clinical and cost-effectiveness of the treatment. Aims: Efficacy studies of GST need to assess treatment fidelity. The aims of the present study were to improve, describe and evaluate a fidelity measure for GST, the Group Schema Therapy Rating Scale – Revised (GSTRS-R). Method: Following a pilot study on an initial version of the scale (GSTRS), items were revised and guidelines were modified in order to improve the reliability of the scale. Students highly experienced with the scale rated recorded GST therapy sessions using the GSTRS-R in addition to a group cohesion measure, the Harvard Community Health Plan Group Cohesiveness Scale – II (GCS-II). The scores were used to assess internal consistency and inter-rater reliability. Discriminant validity was assessed by comparing the scores on the GSTRS-R with the GCS-II. Results: The GSTRS-R displayed substantial internal consistency and inter-rater reliability, and adequate discriminate validity, evidenced by a weak positive correlation with the GCS-II. Conclusions: Overall, the GSTRS-R is a reliable tool that may be useful for evaluating therapist fidelity to GST model, and assisting GST training and supervision. Initial validity was supported by a weak association with GCS-II, indicating that although associated with cohesiveness, the instrument also assesses factors specific to GST. Limitations are discussed.

Background: Recent research has supported the efficacy of schema therapy as a treatment for personality disorders. A group format has been developed (group schema therapy; GST), which has been suggested to improve both the clinical and cost-effectiveness of the treatment. Aims: Efficacy studies of GST need to assess treatment fidelity. The aims of the present study were to improve, describe and evaluate a fidelity measure for GST, the Group Schema Therapy Rating Scale – Revised (GSTRS-R). Method: Following a pilot study on an initial version of the scale (GSTRS), items were revised and guidelines were modified in order to improve the reliability of the scale. Students highly experienced with the scale rated recorded GST therapy sessions using the GSTRS-R in addition to a group cohesion measure, the Harvard Community Health Plan Group Cohesiveness Scale – II (GCS-II). The scores were used to assess internal consistency and inter-rater reliability. Discriminant validity was assessed by comparing the scores on the GSTRS-R with the GCS-II. Results: The GSTRS-R displayed substantial internal consistency and inter-rater reliability, and adequate discriminate validity, evidenced by a weak positive correlation with the GCS-II. Conclusions: Overall, the GSTRS-R is a reliable tool that may be useful for evaluating therapist fidelity to GST model, and assisting GST training and supervision. Initial validity was supported by a weak association with GCS-II, indicating that although associated with cohesiveness, the instrument also assesses factors specific to GST. Limitations are discussed.

Children with selective mutism (SM) fail to speak in specific public situations (e.g., school), despite speaking normally in other situations (e.g., at home). The current study explored the phenomenon of SM in a sample of 57 non-clinical children aged 3-6 years. Children performed two speech tasks to assess their absolute amount of spoken words, while their parents completed questionnaires for measuring children's levels of SM, social anxiety and non-social anxiety symptoms as well as the temperament characteristic of behavioral inhibition. The results indicated that high levels of parent-reported SM were primarily associated with high levels of social anxiety symptoms. The number of spoken words was negatively related to behavioral inhibition: children with a more inhibited temperament used fewer words during the speech tasks. Future research is necessary to test whether the temperament characteristic of behavioral inhibition prompts children to speak less in novel social situations, and whether it is mainly social anxiety that turns this taciturnity into the psychopathology of SM.

Children with selective mutism (SM) fail to speak in specific public situations (e.g., school), despite speaking normally in other situations (e.g., at home). The current study explored the phenomenon of SM in a sample of 57 non-clinical children aged 3-6 years. Children performed two speech tasks to assess their absolute amount of spoken words, while their parents completed questionnaires for measuring children's levels of SM, social anxiety and non-social anxiety symptoms as well as the temperament characteristic of behavioral inhibition. The results indicated that high levels of parent-reported SM were primarily associated with high levels of social anxiety symptoms. The number of spoken words was negatively related to behavioral inhibition: children with a more inhibited temperament used fewer words during the speech tasks. Future research is necessary to test whether the temperament characteristic of behavioral inhibition prompts children to speak less in novel social situations, and whether it is mainly social anxiety that turns this taciturnity into the psychopathology of SM.

De gewone citroenzweefvlieg Xanthogramma pedissequum is een eenvoudig te herkennen zweefvlieg. Tenminste, dat dachten we tot voor kort. Nu blijkt dat de bijna identieke X. dives en X. stackelbergi ook in Nederland rondvliegen. Gelukkig zijn er enkele kenmerken waarmee deze drie soorten citroenzweefvlieg in het veld redelijk herkenbaar blijken. In dit artikel bespreken we deze kenmerken en geven we informatie over verspreiding en vliegtijden van de drie soorten.

De gewone citroenzweefvlieg Xanthogramma pedissequum is een eenvoudig te herkennen zweefvlieg. Tenminste, dat dachten we tot voor kort. Nu blijkt dat de bijna identieke X. dives en X. stackelbergi ook in Nederland rondvliegen. Gelukkig zijn er enkele kenmerken waarmee deze drie soorten citroenzweefvlieg in het veld redelijk herkenbaar blijken. In dit artikel bespreken we deze kenmerken en geven we informatie over verspreiding en vliegtijden van de drie soorten.

Zelfs in een goed onderzochte insectengroep als de zweefvliegen zijn nog altijd nieuwe soorten voor de Nederlandse fauna te ontdekken. Ook in 2014 was het weer raak, dit keer in het fraaie natuurgebied rond de Drentsche Aa. Het lijkt niet toevallig dat deze aanvulling op de Nederlandse fauna juist hier werd gevonden. Deze vindplaats vult ecologische informatie uit het buitenland aan, waardoor langzamerhand een beeld begint te ontstaan van de levenswijze van deze zeldzame zweefvlieg, waarover tot voor kort weinig bekend was.

Zelfs in een goed onderzochte insectengroep als de zweefvliegen zijn nog altijd nieuwe soorten voor de Nederlandse fauna te ontdekken. Ook in 2014 was het weer raak, dit keer in het fraaie natuurgebied rond de Drentsche Aa. Het lijkt niet toevallig dat deze aanvulling op de Nederlandse fauna juist hier werd gevonden. Deze vindplaats vult ecologische informatie uit het buitenland aan, waardoor langzamerhand een beeld begint te ontstaan van de levenswijze van deze zeldzame zweefvlieg, waarover tot voor kort weinig bekend was.

De gewone citroenzweefvlieg Xanthogramma pedissequum is een eenvoudig te herkennen zweefvlieg. Tenminste, dat dachten we tot voor kort. Nu blijkt dat de bijna identieke X. dives en X. stackelbergi ook in Nederland rondvliegen. Gelukkig zijn er enkele kenmerken waarmee deze drie soorten citroenzweefvlieg in het veld redelijk herkenbaar blijken. In dit artikel bespreken we deze kenmerken en geven we informatie over verspreiding en vliegtijden van de drie soorten.

Zelfs in een goed onderzochte insectengroep als de zweefvliegen zijn nog altijd nieuwe soorten voor de Nederlandse fauna te ontdekken. Ook in 2014 was het weer raak, dit keer in het fraaie natuurgebied rond de Drentsche Aa. Het lijkt niet toevallig dat deze aanvulling op de Nederlandse fauna juist hier werd gevonden. Deze vindplaats vult ecologische informatie uit het buitenland aan, waardoor langzamerhand een beeld begint te ontstaan van de levenswijze van deze zeldzame zweefvlieg, waarover tot voor kort weinig bekend was.

De gewone citroenzweefvlieg Xanthogramma pedissequum is een eenvoudig te herkennen zweefvlieg. Tenminste, dat dachten we tot voor kort. Nu blijkt dat de bijna identieke X. dives en X. stackelbergi ook in Nederland rondvliegen. Gelukkig zijn er enkele kenmerken waarmee deze drie soorten citroenzweefvlieg in het veld redelijk herkenbaar blijken. In dit artikel bespreken we deze kenmerken en geven we informatie over verspreiding en vliegtijden van de drie soorten.

Snuitvliegen zijn rare snuiters onder de zweefvliegen. Ze hebben een verlengd gezicht en een lange tong. Hiermee kunnen ze foerageren op bloemen met diepliggende nectar, in tegenstelling tot de meeste andere zweefvliegen. Als genus zijn de vliegen makkelijk herkenbaar, maar de zeer zeldzame soorten tussen de zeer algemene gewone snuitvlieg uithalen was niet altijd even makkelijk. In dit artikel wordt de herontdekking van de rode snuitvlieg beschreven en een tabel gegeven voor de drie Noordwest-Europese soorten.

Snuitvliegen zijn rare snuiters onder de zweefvliegen. Ze hebben een verlengd gezicht en een lange tong. Hiermee kunnen ze foerageren op bloemen met diepliggende nectar, in tegenstelling tot de meeste andere zweefvliegen. Als genus zijn de vliegen makkelijk herkenbaar, maar de zeer zeldzame soorten tussen de zeer algemene gewone snuitvlieg uithalen was niet altijd even makkelijk. In dit artikel wordt de herontdekking van de rode snuitvlieg beschreven en een tabel gegeven voor de drie Noordwest-Europese soorten.

Snuitvliegen zijn rare snuiters onder de zweefvliegen. Ze hebben een verlengd gezicht en een lange tong. Hiermee kunnen ze foerageren op bloemen met diepliggende nectar, in tegenstelling tot de meeste zweefvliegen. Als genus zijn de vliegen makkelijk herkenbaar, maar de zeer zeldzame soorten tussen de zeer algemene gewone snuitvlieg uithalen was niet altijd even makkelijk. In dit artikel wordt de herontdekking van de rode snuitvlieg beschreven en een tabel gegeven voor de drie Noordwest-Europese soorten.