Search

O pastor metodista Justus Nelson ganhou grande destaque no Pará ao divulgar suas ideias e, consequentemente, polemizar com a Igreja Católica por meio dos jornais O Liberal do Pará, Diario de Noticias e A Republica. No intuito de cruzar os discursos dos jornais oitocentistas com as estruturas sociais vigentes, evidenciando o envolvimento entre sujeito e seu contexto por meio dos significados construídos, fiz uso dos pressupostos teóricos de Gramsci, aliado às fontes documentais, principalmente os periódicos do final do século XIX, juntamente com a bibliografia referente ao tema proposto. Com isso, minha intenção foi mostrar como a presença protestante, a partir dos discursos de Justus Nelson, foi notável em solo amazônico, abordando suas convicções religiosas e seus embates com a realidade político-jurídica da década de 1880.

IntroductionBovine tuberculosis is one of the primary infectious diseases affecting cattle. Although several countries have managed to eradicate this zoonosis it remains endemic and uncontrolled across many countries in Africa, Asia, Latin America, and the Middle East. Brazil launched its national control and eradication program in 2001, and since then, epidemiological studies have been carried out to define optimal control strategies and to enable the management of the process in each region.MethodsThis study covered the state of Pará, which was divided into three regions, in each of which a pre-established number of properties were randomly selected, and within each property, a minimum number of animals were drawn to be tested by the tuberculin test to classify the farm as infected or free of the disease. A questionnaire was administered to the selected properties to identify the risk factors for the disease.ResultsA total of 976 properties comprising 17,151 animals were tested. The prevalence of infected properties in the regions ranged from 3.1% [1.3; 4.9] to 18.6% [14.3; 22.9], while tuberculin-positive animals ranged from 0.24% [0.09; 0.40] to 4.8% [2.4; 7.3]. The introduction of cattle untested for bTB and the renting of pastures have been identified as risk factors for the disease in this state.DiscussionPará has one of the highest prevalences of bovine tuberculosis in Brazil, and the implications of these results for public health were discussed. We therefore proposed that the state’s Official Veterinary Service, together with the private dairy and meat sectors, pursue the objective of controlling or eradicating the disease, along with mechanisms to verify its effectiveness. The differences between the two objectives were discussed, but in both cases, an education program is necessary to inform cattle and buffalo breeders that they need to test animals for tuberculosis before introducing them to their farms, and also to avoid renting pastures for cattle to graze and rest while moving on foot, as these practices have contributed the most to the spread of bTB in the state.

Abstract Accidents involving venomous animals are a significant public health issue in Brazil, with about 140,000 cases reported annually. Pará, with its vast forests and biodiversity, experiences high incidences exacerbated by human-environment interactions. This study analyzes the temporal trend and epidemiological profile of such accidents in Pará from 2018 to 2022. A cross-sectional study using SINAN data, employing Prais-Winsten linear regression to evaluate temporal trends. Incidences were stratified by sex, age group, and accident location (rural, agricultural, work, residential, leisure). From 2018 to 2022, accidents in rural areas, particularly agricultural, increased notably, with a 40% rise overall. Males aged 20-39 years were most affected. March consistently recorded the highest cases, indicating a seasonal peak. Accidents involving venomous animals in Pará are increasing, particularly in areas of agricultural expansion. This trend highlights the need for intensified prevention efforts, public education, and effective treatment strategies, integrating public health measures and environmental management.

Satın alma gücündeki azalmayı ifade eden enflasyon, küresel ekonominin öne çıkan problemlerinden biridir. Bu müşkül, paraya dair tüm sözleşmeleri etkilemektedir. Öte yandan, İslâm hukukunun faiz yasağı konusundaki tutumu da yapılan akitlerle yakından ilişkilidir. Nitekim kâğıt parayla yapılan sözleşmelerde akit gerçekleşip borç ödenmeden önce, parada bir değer kaybı söz konusu olduğunda borcun nasıl ödeneceği tartışmalı hale gelmektedir. Mesela kimi İslâm hukukçuları, Hanefî mezhebinin kurucu önderlerinden Ebû Yûsuf’un (ö. 182/798) alışverişlerde bozuk para olarak kullanılan felsin değer değişimine ilişkin fetvasını kaynak göstererek kâğıt paradaki değer dalgalanmalarında, sözleşmenin yapıldığı tarihteki değer üzerinden ödeme yapılması gerektiğini savunmaktadır. Öte yandan diğer bazıları ise Ebû Yûsuf’un görüşünün kâğıt paraları içermediğini iddia etmektedir. Ebû Yûsuf’un felse ilişkin yaklaşımının kâğıt parayı kapsadığını savunanların temel argümanı, kâğıt paranın felsler gibi itibari bir değere sahip olduğudur. Bu, felste dikkate alınan değer kaybının kâğıt parada da dikkate alınacağı anlamına gelir. Meseleye ilişkin diğer bir argüman ise alışverişlerde bozuk para olarak kullanılan felste dikkate alınan değer değişiminin günümüzde asli para birimi olarak kullanılan kâğıt parada evleviyetle itibara alınacağıdır. Öte yandan, bu yaklaşımı kabul etmeyenler, felsin semen olması nedeniyle kıyemî olarak değerlendirilemeyeceğini ve Ebû Yûsuf’un ilgili görüşünün yalnızca alışverişlerde bozuk para olarak kullanılan felsle sınırlı olduğunu savunmaktadır. Çalışmamızda, andığımız bu iki yaklaşımı, sosyal bilimler nitel araştırma yöntemine başvurarak ele alacağız. Konunun analizi sırasında, güncel literatürde öne çıkan görüş ve tutumları kapsamlı bir biçimde ortaya koyup değerlendireceğiz. Ardından Ebû Yûsuf’un görüşünü borcun sebebi ve konusu bakımından irdeleyeceğiz. Böylelikle ilgili görüşün tarihsel veriler ışığında Hanefî mezhebi literatüründeki durumunu belirginleştirmiş olacağız. Ayrıca bu yaklaşımın günümüz kâğıt parası için geçerli olup olmadığı meselesine ışık tutacağız. Eldeki veriler ışığında, Ebû Yûsuf’un felsle ilgili görüşünün kâğıt parayı kapsamayacağını iddia edenlerin argümanlarının sorunlu olduğunu gözlemlendi. Çünkü ikinci görüşü benimseyenlerin gerekçelerinden biri, felsin alışverişlerde dirhemlerin küsuratını tamamlayan bozuk para olmasından dolayı günümüz kâğıt parasıyla bir tutulamayacağıdır. Örneğin ünlü Mısırlı tarihçilerden Makrîzî’nin (ö. 845/1442) bildirdiğine göre, felsler yalnızca bozuk para olarak değil aynı zamanda asli para birimi olarak da kullanılmıştır. Bu nedenle, asli para birimi olarak işlev gören felslerin değerinde gerçekleşen dalgalanmaların Ebû Yûsuf’un görüşü çerçevesinde ele alınması gerekir. Ayrıca bazı Hanefî fakihlerin Ebû Yûsuf’un görüşüne eklemeler yaptığı görülür. Söz gelimi, son dönem Hanefî mezhebinin önde gelen simalarından İbn Âbidîn (ö. 1307/1889) meseleye dair kaleme aldığı müstakil risalesinde, katkı maddesi fazla olan dirhemleri (mağlubü’l-gış/مغلوب الغش) fels kategorisinde değerlendirmiştir. Bu da Ebû Yûsuf’un yaklaşımının günümüz kâğıt parası için geçerliliğini destekler niteliktedir. Dolayısıyla, çalışmamız boyunca Ebû Yûsuf’un felslere ilişkin görüşünün günümüz kâğıt parası için de geçerli olduğu kanaatinin temel bir bulgu olarak öne çıktığını söyleyebiliriz. Çünkü Ebû Yûsuf, -İbn Âbidîn’in de belirttiği gibi- felslerin para olarak üretilmediğini, bu nedenle de itibari bir değeri haiz olduğunu iddia eder. Buradan hareketle kâğıt parada görülen değer dalgalanmasına dair Ebû Yûsuf’un görüşünü referans aldığımızda akit günündeki değer üzerinden ödeme yapılması gerektiğini savunanların daha isabetli bir tutum sergilediği anlaşılmaktadır.

ABSTRACT In the context of a forest restoration program in a mining area in the eastern Brazilian Amazon, the objective of this study was to identify the species of trees of abiu-seringarana (Ecclinusa sp.) in forest remnants adjacent to the mine. As the identification of Ecclinusa based on external morphology alone is difficult, it was corroborated by molecular analysis. Leaf samples of three trees were compared with Ecclinusa in the Embrapa herbarium collection. DNA was extracted with a CTAB modified protocol for sequencing with ITS markers. Both the morphological identification and the alignment of the obtained sequences with material in GenBank indicated that the individuals belong to Ecclinusa guianensis, which is confirmed as the species occurring in the mining area.

Over the years, the Araguaia River has represented multiple functions and symbolism for those who lived / live in Conceição do Araguaia / PA. Indigenous groups, backwoodsmen, extractivists, missionaries, explorers, among other subjects, were part of the social-cultural transformations in the town and on the Araguaia River. Over the years, the various local events have enabled the construction of multiple identity relationships between people and this natural element, leading us to think of the Araguaia as asymbolic space. In view of this, the work aims to understand the identity relationship of the city dwellers with the river, and thus, if there is a possibility of perceiving it as a geosymbol. For this, it is established as methodological procedure the exploratory research and bibliographic and documentary survey relevant to the theme. This study starts from the idea that certain places are perceived as symbolic, for this reason, they reinforce the territorial identity of the group, such places are called by Bonnemaison (2002) as "geosymbol". Thus, we seek to highlight the importance of the river in the lives of city dwellers from multiple perspectives and in different contexts. In short, there are diverse subjects and, consequently, many are the identity relationships built with this natural element. Therefore, these identities are sometimes inherited, but are certainly in constant transformation in the face of social and spatial processes in each generation. Thus, even if different identities (and therefore different territorialities) are constructed, and even if the Araguaia is perceived in different ways, each of these subjects who experienced Conceição do Araguaia can perceive the river as a geosymbol.

ABSTRACT This study presents a new orchid species of the genus Catasetum belonging to the group of species with symmetrical and parallel antennae. It was found in terra-firme and floodplain forests in the Brazilian states of Amazonas and Pará. We provide a formal description of the new species, images, and notes on distribution, habitat, phenology, flower visitors and preliminary conservation status. We compare it with C. cristatum and C. barbatum, both sympatric and morphologically most similar to the new species. It was preliminarily classified in the Endangered (EN) category according to IUCN criteria based on the extent of occurrence, area of occupation, number of occurrence locations and the risks that the known populations are exposed to (deforestation and predatory collection).

O presente artigo tem como objetivo analisar as transformações no meio rural brasileiro decorrentes das dinâmicas da expansão do agronegócio do dendê, na mesorregião Nordeste, no estado do Pará. Em termos de procedimentos metodológicos este trabalho é uma pesquisa exploratória e bibliográfica baseada em estudos e dados secundários. Por fim, os resultados preliminares indicam que a expansão dos plantios de dendê na região representou um avanço do agronegócio com crescente concentração de terra sob controle dos setores empresariais do óleo de palma com vistas a produção de biocombustíveis e de alimentos. A inclusão de agricultores familiares no sistema de plantio do dendê, facilitou a apropriação de terras por parte dos setores ligados a produção de palma.

In Brazil, the National Health Surveillance Agency (ANVISA) created the Program for Analysis of Pesticide Residues in Food (PARA) in 2001 with the purpose of evaluating pesticide residue levels reaching the consumer’s table. Currently, all Brazilian states participate in this program, except for Paraná, which established its own program in 2011 and ceased to participate in ANVISA’s analyses in 2016. In this context, this article aimed to analyze the results of pesticide residue monitoring in food in the state of Paraná and discuss the advances and limitations within the state program. The methodology relied on exploratory documentary research, analyzing reports from the Program for Analysis of Pesticide Residues in Food coordinated by ANVISA and the State Program for Analysis of Pesticide Residues in Food (PARA/PR), made available on the website of the Paraná State Health Department (SESA/PR). Additionally, bulletins and reports from the Surveillance and Health Care Plan for Populations Exposed to Pesticides in the State of Paraná (PEVASPEA) were also examined. It was identified that, on average, 60% of food samples analyzed in Paraná between 2001-2019 contained some level of pesticide contamination. The most frequently detected irregularities were found in samples of bell peppers, strawberries, cucumbers, and grapes. There are indications of multiple exposures, as some foods, such as strawberries, presented an average detection of up to eight different active ingredients per sample. The mos detected pesticides belong to the dithiocarbamate group, as well as carbendazim, imidacloprid, and tebuconazole. Thus, this study intends to raise awareness about the essential need to consider and demand less harmful methods for the environment and human health in food production, while promoting strategies for proper nutrition

A análise de mudanças morfológicas em ambientes dinâmicos desempenha um papel crucial na compreensão da evolução deles. Um exemplo pode ser encontrado na Ilha de Algodoal/Maiandeua, litoral amazônico. Ela abriga diversos ecossistemas sujeitos a rápidas alterações morfossedimentares devido aos fluxos fluviais e marítimos da Bacia Amazônica, principalmente em sua linha de costa, que está sujeita a processos erosivos e deposicionais de sedimentos. Além disso, a ilha apresenta expansão da ocupação humana devido ao seu potencial turístico. O objetivo deste artigo é demonstrar como a linha de costa evoluiu ao longo de 35 anos em sete áreas da ilha. Para esta análise foram utilizadas imagens do satélite Landsat capturadas em 1988, 2002, 2016 e 2023, processadas através do software ArcGIS 10.5 e da extensão Digital Shoreline Analysis System v5.1. Os resultados indicaram que a ilha apresenta diferentes processos costeiros. No setor oeste, a ilha se mantém estável, sem processos erosivos. No setor norte, a linha costeira está em processo de acreção, embora também apresente algumas áreas erosivas. Nos setores leste e sudeste, a ilha exibe comportamento tanto acrecional quanto erosivo. Em geral, observou-se que taxas de acreção e estabilidade costeira foram mais frequentes, sugerindo um impacto reduzido da erosão costeira. A ocupação humana ao longo da linha costeira da ilha é limitada, o que também contribui para a diminuição do risco de erosão. No entanto, a ilha é bastante influenciada por fenômenos oceanográficos, especialmente correntes litorâneas e marés, o que a torna vulnerável a possíveis impactos negativos no futuro

ABSTRACT Bacterial chromosome segregation is facilitated by the ParABS system. The ParB protein binds centromere-like parS sequences and forms nucleoprotein complexes. These nucleoprotein complexes are segregated by the dynamic ATPase ParA. In mycobacteria, ParA also interacts with the polar growth determinant DivIVA (Wag31). This interaction was earlier shown not only to facilitate the segregation of ParB complexes but also to affect cell extension. Here, we identify an additional partner of ParA in Mycobacterium smegmatis, named PapM. Using E. coli-based analysis, we show that PapM likewise interacts with DivIVA and that the tripartite interaction of ParA-PapM-DivIVA is phosphorylation dependent: ParA binding to DivIVA is diminished, while PapM binding is promoted upon phosphorylation of DivIVA. The presence of PapM enhances the dissociation of ParA from the DivIVA complex upon its phosphorylation. Studies of M. smegmatis mutant strains reveal that altered PapM levels influence chromosome segregation and cell length. The elimination of PapM affects ParA dynamics. Furthermore, ParA and, to a lesser extent, PapM modulate the subcellular distribution of DivIVA. Altogether, our studies show that the tripartite interplay between ParA-DivIVA and PapM controls the switch between cell division and cell elongation and, in this way, affects the mycobacterial cell cycle. IMPORTANCE The genus of Mycobacterium includes important clinical pathogens (M. tuberculosis). Bacteria of this genus share the unusual features of their cell cycle such as asymmetric polar cell elongation and long generation time. Markedly, control of the mycobacterial cell cycle still remains not fully understood. The main cell growth determinant in mycobacteria is the essential protein DivIVA, which is also involved in cell division. DivIVA activity is controlled by phosphorylation, but the mechanism and significance of this process are unknown. Here, we show how the previously established protein interaction partner of DivIVA in mycobacteria, the segregation protein ParA, affects the DivIVA subcellular distribution. We also demonstrate the role of a newly identified M. smegmatis DivIVA and ParA interaction partner, a protein named PapM, and we establish how their interactions are modulated by phosphorylation. Demonstrating that the tripartite interplay affects the mycobacterial cell cycle contributes to the general understanding of mycobacterial growth regulation.

A disciplina denominada História Natural foi adotada, pela primeira vez, em uma escola para formação de professores do Pará, em 1873, pelo Curso Normal. Esse acontecimento é significativo para o nosso objetivo que é contribuir para compreender as condições que possibilitaram a inserção inicial da História Natural nas escolas para a formação de professores do Pará. A presente pesquisa inicia em 1870, pela análise das leis e regulamentos propondo a criação da referida escola e finaliza em 1890, quando a História Natural, após ser retirada do plano de ensino, continua ausente. Além das leis e regulamentos governamentais, analisamos os noticiários dos jornais. Neste noticiário, predominam opiniões favoráveis à adoção desta disciplina e à criação do Curso Normal, embora tenha havido, também, resistências. Convém assinalar, ainda, que a presença da História Natural não se reduziu ao contexto escolar. Nesse momento, ela se acentuava no contexto cultural local, destacando-se a presença da instituição destinada, sobretudo, às atividades nesse campo do conhecimento: o Museu Paraense (hoje Museu Paraense Emílio Goeldi).

Abstract Objectives We previously reported that >50% of postoperative opioids prescribed at our institution went unused for common otolaryngologic procedures. Based on these findings, we instituted multimodal, evidence‐based guidelines for postoperative pain management. In the second part of our multiphasic study, we evaluated the effects of these guidelines on (1) quantity of unused opioids, (2) patient satisfaction, and (3) institutional perceptions toward the opioid epidemic and prescribing guidelines. Methods Standardized, procedure‐specific opioid prescription guidelines were created using prospective data from the first phase of our study and evidence from current literature. Again, we examined sialendoscopy, parotidectomy, parathyroidectomy/thyroidectomy, and transoral robotic surgery (TORS). Patients were surveyed at their first postoperative appointment. Groups from Phases I and II were compared. Attending physicians were surveyed before the start of the multiphasic project and after prescribing guidelines were implemented. Results Prescribing guidelines led to an average reduction in prescribed morphine milligram equivalents (MME) per patient by: 48% (sialendoscopy), 63% (parotidectomy), 60% (para/thyroidectomy), and 42% (TORS). Average used MME per patient for parotidectomy was significantly reduced (64%). The proportion of unused MME per patient and patient satisfaction scores did not significantly change after guidelines were implemented. Conclusion Implementation of opioid‐prescribing guidelines and the use of multimodal analgesia substantially reduced the amount of opioids prescribed across all procedures without impacting patient satisfaction. Level of Evidence 2

O estado do Pará é caracterizado como uma importante frente de expansão de atividades agropecuárias, minerais, energéticas e florestais na Amazônia. Este contexto permite que o estado seja considerado uma região de fronteira especialmente por registrar continuamente as maiores taxas de desmatamento da região. Neste trabalho, os limites do estado do Pará foram assumidos como fronteira física, à luz da relação conflituosa entre estado, capital e meio ambiente. Neste sentido, os objetivos deste trabalho foram apresentar e discutir a apropriação e uso dos recursos naturais na fronteira da Amazônia paraense, tendo como base a pesquisa bibliográfica e a abordagem conceitual de Bertha Becker sobre a ocupação da Amazônia. Os dados que subsidiam essa análise incluem mapas e gráficos que demonstram esse processo. Os resultados revelaram que a dinâmica que vem sendo apresentada na região está sujeita às políticas do Estado Nacional que tem uma ligação direta com o mercado mundial. Verificou-se que as populações locais e os atores ligados aos setores madeireiros, agronegócio e mineração tem contribuído para a remoção das florestas (primárias e/ou secundárias). Por fim, destaca-se a necessidade de uma atenção especial para a fronteira amazônica a fim de que se possa desenvolver uma política adequada e articulada para garantir a conservação do seu patrimônio natural, aliado ao desenvolvimento social das populações locais.

Para, teknolojideki gelişmeler ile birlikte değişmiş ve gelişmiştir. Mal para ile başlayan süreç dijitalleşme ile birlikte daha soyut paralara doğru bir değişim ve dönüşüm geçirmiştir. Bu nedenle bugün için hiçbir merkeze bağlı olmayan anonim ve kendine özgü yapısı olan paralardan konuşulur olmuştur. Merkeziyetsiz yapıdaki bu paralar için en çok sorulan soru ise devletsiz bir paranın nasıl olabileceğidir. Yasal düzenlemeleri tekelinde bulunduran devletin bulunmadığı bir alanın, yasal olarak nasıl denetlenebileceği veya böyle bir alanda paranın fonksiyonlarını nasıl gerçekleştirebileceği, cevabı aranan sorulardan olmuştur. Paraya dair bu sorular aslında bu çağa ait cevabı aranan sorular değildir. İslâm hukukunda fakihler bu soruları kendi zamanlarındaki tedavülde olan paralar için de sormuşlardır. Bu yönü ile bu çalışma bu soruların cevabını İslâm hukuku zemini içinde dünden bugüne nasıl cevap bulduğu noktasında değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Bu açıdan bakıldığı zaman İslâm hukukunun paranın devlet ve toplumsal uzlaşı ile bağlantısını ortaya koyan nazariyesi, İslâm hukukçu ve iktisatçılarının kripto paralara yönelik yaklaşımındaki farklı bakış açılarının arketipini de açıklayabilecektir. Bu çalışma, öncelikle İslâm’ın para teorisine ilişkin tarihsel klasik görüşlere odaklanırken, dijital dünyanın ortaya çıkardığı merkeziyetiz yapının çıktılarından birisi olan kriptonun para vasfı kazanıp kazanamayacağı da bu teori bağlamında değerlendirilmiş olacaktır.

İslam Hukukunda satım akitlerinden bahsederken semen ve mebî‘ unsurları akdin sıhhat veya kuruluş şartları arasında sayılmaktadır. Bu şartların her biri kendine has bazı özellikleri içerir. Bu çalışmada semen unsurunun kendine has özellikleri tespit edilmeye çalışılacaktır. Klasik kaynaklarda çoğunlukla müstakil bir başlıkta ele alınmayan semenin özellikleri farklı başlıklar altında zikredilmektedir. Bu özellikleri genel bir çerçeve altında birleştirmek günümüzde gelişen kompleks akit çeşitlerinde satış bedelinin fıkhî konumunu belirlemek ve bu konuda yeni bir bakış açısı geliştirmek adına büyük bir önemi haizdir. Bu çalışmada özellikle Hanefî mezhebinin odak noktası olarak ele alınmasının birkaç sebebi vardır. Bunlardan birisi Hanefîlerin semeni mebî‘den net bir şekilde ayıran bir anlayış geliştirmiş olmalarıdır. Bir diğeri ise bütün mal gruplarını semen olacağı veya semen olamayacağı şekilde sınıflandırmış olmalarıdır. Böylelikle semen tayininde akdin sıygasından ziyade bedellerin özellikleri ön plana çıkarılmıştır. Ayrıca Hanefî mezhebine göre semen akdin in’ikad şartlarından sayılmayarak fâsid-bâtıl ayrımı ile oluşabilecek herhangi bir eksiklikte akdin onarılmasına kapı açılmıştır. Bu bakış açıları sayesinde günümüzde gelişen akit çeşitliliğinin getirdiği karışıklıklara bazı noktalarda çözümler bulunabilecek hatta bazı katkılar sunulabilecektir. Fakat bu çalışma semenin özelliklerini teorik zeminde zikretmekten öteye geçmeyecektir. Bu sebeple belli bir semen tanımı ortaya koyduktan sonra semende bulunması gereken şartlar zikredilecektir. Semenin mebî‘den ayrıldığı noktalar tespit edilerek birbirleriyle karşılaştıkları takdirde hangi bedellerin semen olabileceği, hangilerinin mebî‘ sayılacağı ortaya koyulacaktır. Fâsid veya bâtıl olma(nın sonuçları), tayinle taayyün edip etmeme, mülkiyet, tasarrufta bulunabilme/bulunamama, telef olma, karşılıklı anlaşma ile fesih (ikâle), teslimde öncelik, muhayyerliğin bulunup bulunmaması gibi konulardaki farklılıklar semen ve mebî’ unsurları arasındaki ayrımı netleştirmede kullanılan temel başlıklar olacaktır. Ayrıca temel akit şekilleri dikkate alındığında semenin özelliklerinin pratikteki tatbik şekillerine de değinilecektir. Bu amaçla satım akdi, sarf akdi, selem akdi ve mukâyaza akdi örnek olarak ele alınıp semen ve mebî’in bu akitlerdeki durumuna dikkat çekilecektir. Eğer semen ve mebî’in genel özelliklerinde, akdin kendine has özelliklere sahip olması sebebiyle değişiklik meydana gelmişse bu değişikliklere ve değişim sebeplerine işaret edilecektir. Son olarak semen söz konusu olduğunda günümüzde en çok karşılaşılan problemlerden olan tedavülden kalkma, piyasadan çekilme, değerde artış olması veya azalma olması gibi nispeten daha spesifik olan konularda, üç imamın (Ebû Hanîfe, Ebû Yûsuf, İmam Muhammed) ittifaklarına veya (varsa) ihtilaflarına öz bir şekilde yer verilerek çalışma sonlandırılacaktır.

Resumo: O estudo apresenta uma análise sobre a circulação da mobília escolar na Instrução Pública Primária no Pará, abordando os modelos estrangeiros que circularam nas casas de ensino do estado. As análises sobre o mobiliário utilizado nas escolas do Pará, seguem baseadas nas reflexões em torno dos catálogos de empresas estrangeiras, especificamente os modelos franceses e norte-americanos. Metodologicamente, buscou-se localizar nos diferentes documentos oficiais do estado, Álbum do Pará (1908), modelos solicitados para as instituições de atendimento à instrução primária. As análises aqui apresentadas, revelam as transações comerciais entre o governo do Pará, na representatividade do diretor geral da instrução pública e as empresas fornecedoras e de casas estrangeiras. A partir de constatações, pode-se pensar as estratégias impostas pelos dirigentes da administração do Pará, tendo em vista as influências de circulação dos catálogos como vitrines dos saberes universais sendo determinantes para modernização dos sistemas educativos.

Abstract This study aimed to redescribe two species of Ozolaimus, parasites of free-living green iguanas native to Marajó Island. The gastrointestinal system of four iguana specimens was evaluated for the presence of helminths. Altogether, 12,028 nematodes were found, with a prevalence of 100%, an infection range of 780 to 7,736 nematodes, an infection intensity of 3.007, and a mean abundance of 3,007. Light microscopy and scanning electron microscopy were used to determine the species of nematodes found. The cecum was the site of infection that had the highest parasitic load. Morphologically, the nematodes were compatible with the genus Ozolaimus Dujardin, 1844, with the species Ozolaimus megatyphlon (Rudolphi, 1819) Dujardin, 1845, and Ozolaimus cirratus Linstow, 1906. Scanning electron microscopy showed the presence of small structures (serrated in Ozolaimus cirratus and rounded in Ozolaimus megatyphlon) located below the esophageal leaves. We also evidenced the phasmids in both species; this is the first record of these structures in nematodes of the genus Ozolaimus. In addition, this work expands the records on the geographic distribution of these parasites.

O presente artigo analisa a infestação da doença mal de cadeiras, provocada pelo protozoário Trypanosoma evansi, entre os cavalos que serviam para a criação de gado bovino no Pará, entre 1870-1889, e os esforços de atores humanos e não humanos para combatê-la. Ao se investigar documentos como jornais e relatórios de presidentes de província, sob a perspectiva da história ambiental e da história dos animais, percebe-se uma diversidade de agentes envolvidos nesse combate, tentativas de tratamento relacionadas à medicina científica e/ou medicina popular, mudança de sensibilidade em relação aos equinos e acirramento do debate acerca da importância da ciência no Brasil.

O livro originou-se da dissertação de mestrado defendida em 2019 no Programa de Pós-graduação em Educação da Universidade do Estado do Pará. Nesta obra, Gercina Silva realiza uma minuciosa investigação sobre a educação de meninas indígenas da colônia Santo Antonio do Prata, em Igarapé-Açu. No prefácio, a professora Irma Rizzini, destaca o empenho da autora em escrever uma “história vista de baixo” ja que os indígenas são alçados ao papel de protagonistas da própria história. A professora também ressalta a relevância dos estudos sobre a história da educação nos territórios indígenas, especialmente este, ao focalizar as meninas indígenas.

Resumo O caminho para o debate afro-indígena rompe com a análise reducionista da percepção da ideia de “afro” e “indígena” como miscigenação biológica. O objetivo é trazer como debate essa categoria presente em estudos acadêmicos (dissertações e teses) que se impõe na afirmativa de uma categoria não abstrata remetida às ancestralidades indígenas e de matriz africana acionadas como referência de práticas culturais que fluem presentes em produções acadêmicas nos seus usos, teias de significados, pontos de tensão e até da refutação a ela direcionada.

A pesquisa investiga o brincar das crianças Aparai na tribo Bona-PA. Tem por objetivo compreender como as crianças brincam na tribo e que tipo de brincar é produzido na infância dessas crianças indígenas. Trata-se de uma pesquisa qualitativa através da história oral, da análise bibliográfica e de entrevistas acerca das práticas de brincar que envolvem a criança indígena Aparai. Além disso, usou-se uma análise bibliográfica que aponta importantes argumentos sobre o tema. Os resultados indicam que o brincar dessas crianças está estreitamente ligado aos elementos da natureza, voltados para o cotidiano do trabalho dos adultos que as encanta e incentiva o imaginário na construção da cultura local. Referências DEL PRIORE, Mary (Org.). História das Crianças no Brasil. 3.ed. São Paulo: Contexto, 2002. BARBOSA, Gabriel Coutinho; MORGADO, Paula. Aparai, Povos Indígenas do Brasil. São Paulo: Instituto Socioambiental, 2003. CAETANO, Ricardo Jorge Bastos. Identificação e análise das práticas lúdicas e recreativas em idosos. Jogos, brinquedos e brincadeiras dos nossos avôs: um estudo do género, 77f, 2004. Universidade de Coimbra. Faculdade de Ciências do Desporto e Educação Física. Coimbra, 2004. Disponível em: . Acesso em: 10 jan. 2018. CAILLOIS, Roger. Os Jogos e os Homens: a máscara e a vertigem. Lisboa: Cotovia, 1990. CARNEIRO, Maria Ângela Barbosa. Infância e brincadeira nas diferentes culturas. Brinquedoteca 2007, p.01-06. Disponível em: . Acesso em: 18 dez. 2018. CORSARO, Willian. Reprodução interpretativa e cultura de pares. In: MÜLLER, Fernando; CARVALHO, Ana Maria Almeida. Teoria e prática na pesquisa com crianças: diálogos com William Corsaro. São Paulo: Cortez, 2009, p.31-50. DEBORTOLI, José Alfredo de Oliveira. Equilibrando sobre um arame de farpas: infância e indicidade no Cotidiano do Alto Vera Cruz. 1995. Dissertação (Mestrado em Educação) – Faculdade de Educação, Universidade Federal de Minas Gerais, Belo Horizonte, 1995. GRAUE, Elisabeth; WALSH, Daniel. Investigação etnográfica com as crianças: teorias, métodos e ética. Lisboa: Fundação Calouste Gulbenkian, 2003. HUIZINGA, Johan. Homo Ludens: O Jogo como Elemento de Cultura. 4.ed. São Paulo: Perspectiva, 1996. KISHIMOTO, Tizuko Morchida; SANTOS, Maria Walburga dos (Orgs.). Jogos e brincadeiras: tempos, espaços e diversidade. São Paulo: Cortez, 2016. LARROSA, Jorge; LARA, Nuria Pérez de (Orgs.). Imagens do Outro. Petrópolis, RJ: Vozes, 1998. GEERTZ, Clifford. A interpretação das culturas. Rio de Janeiro: Guanabara, 1989. GOBBI, Marcia; LEITE, Maria Isabel. O desenho da criança pequena: distintas abordagens na produção acadêmica em diálogo com a educação. In: Reunião anual da ANPEd, 1999. MEIRELLES, Renata. Giramundo e outros brinquedos e brincadeiras dos meninos do Brasil. São Paulo: Terceiro Nome, 2007. MELIÀ, Bartomeu. Educação Indígena e Alfabetização. São Paulo: Loyola, 1979. PIMENTEL, Adelma. Dossiê sexualidades e gêneros. Belém: Universidade Federal do Pará/ GEPEM. - n. 14 (jul./dez.), 2018. PONTES, C. L. Brinquedo e Brincadeira na brinquedoteca. In: KRAMER, Sonia; LEITE, Maria Isabel (Orgs.). Infância e produção cultural. 4.ed. Campinas, São Paulo: Papirus, 2005, p.171-198. RIBEIRO, Berta. 90 Objetivos Rituais, Mágicos e Lúdicos. In: RIBEIRO, Berta. Dicionário do Artesanato Indígenas. Belo Horizonte: Itatiaia; São Paulo: Ed. USP, 1988, p.285-318. PORTILHO, Evelise Maria Labatut; TOSATTO, Carla Cristina. A criança e o brincar como experiência de cultura. Rev. Diálogo Educ., Curitiba, v.14, n.43, p.737-758, set./dez. 2014. ROCHA FERREIRA, Maria Beatriz; et al. Jogos tradicionais indígenas. In: COSTA, Lamartine. (Org.). Atlas do esporte no Brasil. Rio de Janeiro: Shape, 2005, p.35-36. SARMENTO, Manuel Jacinto. Gerações e alteridade: interrogações a partir da sociologia da infância. Educação & Sociedade, Campinas, v.26, n.91, p.361-378, maio/ago. 2005. TIRIBA, Léa; MELLO, Soraia Silva de; TRAJBER, Rachel (Orgs.). Seres humanos e natureza nos espaços de educação infantil. 2004. Disponível em: http://www.aliancapelainfancia.org.br/artigos.php?id_artigo=37>. Acesso em: 07 abr. 2017. VIGOTSKI, Lev. O desenvolvimento psicológico na infância. São Paulo: Martins Fontes, 1998. ZOIA, Alceu. A Comunidade Indígena Terena do Norte de Mato Grosso: Infância, Identidade e Educação. 2009. 244f. Tese (Doutorado em Educação) – Faculdade de Educação, Programa de Pós-Graduação em Educação, Universidade Federal de Goiás, Goiânia, 2009.

RESUMO: Analisa-se a presença dos professores temporários nas redes públicas municipais do Estado do Pará entre 2011 e 2020. Pesquisa em abordagem quantitativa de natureza exploratória, tendo como procedimento de coleta de dados analise documental. Os dados foram analisados a partir de cinco variáveis: porte populacional dos municípios, PIB per capita, capacidade de financiamento das redes, percentual de matrículas em escolas rurais e a relação entre o número de docentes das redes e assalariados nos municípios. Constatou-se um quadro generalizado de descumprimento da legislação que se manteve estável entre 2011 e 2020, bem como um cenário heterogêneo, com os municípios apresentando enorme diversidade no que diz respeito à presença dos temporários em suas redes.

Tradução A Voyage up the River Amazon with a Residence in Pará

This study follows a previously defined framework to investigate the impact of impairment on performance in Para dressage athletes. Twenty-one elite Para dressage athletes (grades I to V) and eleven non-disabled dressage athletes (competing at Prix St. Georges or Grand Prix) participated. Data were collected in two phases: performing a two minute custom dressage test on a riding simulator while kinematic data were synchronously collected using inertial measurement units (2000 Hz) and optical motion capture (100 Hz), and clinically assessed using a battery of impairment assessment tools administered by qualified therapists. Impairment and performance measures were compared between Para and non-disabled athletes. Significant differences between athlete groups were found for all impairment measures and two performance measures: simulator trunk harmonics (p = 0.027) and athlete trunk dynamic symmetry (p < 0.001). Impairment assessments of sitting function and muscle tone could predict 19 to 35% of the impact of impairment on performance in Para athletes but not in non-disabled athletes. These findings provide the basis for a robust, scientific evidence base, which can be used to aid in the refinement of the current classification system for Para dressage, to ensure that it is in line with the International Paralympic Committee’s mandate for evidence-based systems of classification.

Pensar a independência do Brasil no sentido plural: independências é verificar as nuances, as diferentes inserções das diferentes regiões nesse processo. Partindo desse pressuposto, neste texto procuramos mostrar de maneira simplificada como se deu a independência na região da Comarca do Alto Rio Negro, que atualmente corresponde ao estado do Amazonas, que à época era subordinada à Província do Pará. Muitos fatores diferenciam o processo de adesão da região ao império de D. Pedro, esses fatos mostram a singularidade da região e sua história construída. Há uma série de acontecimentos, intrigas, e gentes que mostram as particularidades da região, algumas das quais apresentamos neste artigo.

Most bacteria use the ParABS system to segregate their newly replicated chromosomes. The two protein components of this system from various bacterial species share their biochemical properties: ParB is a CTPase that binds specific centromere-like parS sequences to assemble a nucleoprotein complex, while the ParA ATPase forms a dimer that binds DNA non-specifically and interacts with ParB complexes. The ParA-ParB interaction incites the movement of ParB complexes toward the opposite cell poles. However, apart from their function in chromosome segregation, both ParAB may engage in genus-specific interactions with other protein partners. One such example is the polar-growth controlling protein DivIVA in Actinomycetota, which binds ParA in Mycobacteria while interacts with ParB in Corynebacteria. Here, we used heterologous hosts to investigate whether the interactions between DivIVA and ParA or ParB are maintained across phylogenic classes. Specifically, we examined interactions of proteins from four bacterial species, two belonging to the Gram positive Actinomycetota phylum and two belonging to the Gram-negative Pseudomonadota. We show that while the interactions between ParA and ParB are preserved for closely related orthologs, the interactions with polarly localised protein partners are not conferred by orthologous ParABs. Moreover, we demonstrate that heterologous ParA cannot substitute for endogenous ParA, despite their high sequence similarity. Therefore, we conclude that ParA orthologs are fine-tuned to interact with their partners, especially their interactions with polarly localised proteins are adjusted to particular bacterial species demands.

Blokzincir teknolojisi, bütün kayıt ve işlemlerin sistemde yer alan tüm bireylere açık olduğu herkes tarafından görülebildiği ve yeni kayıt eklenebildiği, şifrelenmiş işlem ve süreçlerin takibini sağlayan dağıtık veri kayıt sistemidir. Blokzincir teknolojisi denince akla ilk finans alanında; dijital para birimleri, bu dijital paraların transferi ve kaydı gelse de birçok farklı endüstride kullanım alanı bulmaktadır. Birçok endüstride yürütülen projelerde özellikle verilerin ve süreçlerin kaydının tutulması konusunda dağıtık veri kayıt sisteminden yararlanılmaktadır. Blokzincir teknolojisi birçok alanda güvenlik sorununa çözüm üreterek özellikle dijital para kullanımının artmasına vesile olmuştur. Bir kısım için resmi bir otorite tarafından desteklenmeyen dijital paralarda güven sorunu ön planda yer alırken bir kısım da kripto parayı fırsat, geleceğin kaçınılmaz evrensel parası olarak nitelendirmektedir. Çalışmada blokzincir teknolojisi avantaj ve dezavantajlı yönleriyle incelenmiş, kripto para konusuna Dünya ve Türkiye’nin yaklaşımları değerlendirilmiştir. Geçmişi yakın tarih olan kripto para alanında Türkiye’nin hızlı hareket ederek, ortak para birimi çıkartması gerekliliği sonucuna varılmıştır.

Günümüzde teknolojinin hızla gelişmesi ve yaygınlaşması birçok yenilikleri de beraberinde getirmiştir. Bilişim teknolojisindeki ve internet ağındaki gelişmeler yanında yazılım mühendisliği, merkeziyetsiz oluşumlar, blockchain teknolojisi ve kripto para sistemindeki ilerlemeler, ulusal ve uluslararası alanda çok büyük ilgi görmektedir. Geleneksel ödeme sistemlerine alternatif olarak ortaya çıkan kripto paralar, teknolojinin finansal sistemlere entegre edilmesiyle de baş döndürücü bir ivme kazanmıştır. Ancak merkeziyetsiz bir özelliğe sahip olan kripto paraların güvenliği kriptografik sistemlerle sağlanmasına rağmen bazı devletler bu sistemin işleyişini güvenli bulmayarak bu paraların risklerine karşı kullanıcılarını korumaya yönelik yasal düzenlemeler yapmaktadır. Bunun yanında harcamaların kripto paralar ile gerçekleştirilmesinin yaygınlaşmasıyla birlikte klasik ödeme yöntemlerinin etkisinin azalacağı tezi de ileri sürülmektedir. Makalede bu bağlama ışık tutacak şekilde öncelikle para kavramı, işlevleri ve paranın tarihi gelişim süreci açıklandıktan sonra önemli bir kavram olarak kripto paranın ne olduğu, iktisâdî fonksiyonları üzerinde durulacak, bilhassa çağdaş İslâm hukukçularının kripto paraların meşruiyetine dair görüşlerinin analizi yapılacaktır. Ayrıca çalışmada kripto paraların riziko düzeyi, tedavül imkânı ve devletlerin yaptığı yasal düzenlemeler, özellikle de Türkiye’deki en son yapılan mevzuat değişiklikleri ortaya konulacaktır. Günümüzde kripto paraların hâlihazırda bir borsası oluşmuş durumdadır. Kripto para birimlerinin günlük kullanımında, ekonomideki geleneksel paranın rolünü yerine getirebilmektedir. Kripto paralar, e-ticaret işlemlerinin hız kazanmasıyla beraber kullanımı yaygınlık kazanmış, dağıtılmış serbest uçlu şifreli, dijital bir değere sahip, evrensel bir ağda işlem görebilecek bir potansiyele ulaşmıştır. Bundan dolayı para tanımına uyan özdeş yönleri bulunmaktadır. Her ne kadar durum böyle olsa da kripto paraların şu anki mevcut haliyle ilgili İslâm hukuku açısından tartışmalar sürmektedir. İslâm hukukçuları, karşılıklı borç doğuran işlemlerde “belirsizlik, aldatma, hile, bilgisizlik ve faiz” gibi durumların bulunmaması gerektiğini vurgulayarak bunları içeren akitlerin sahih olmadığını söylemişlerdir. Aynı şekilde parasal işlemlerde hukuk normlarının zorunlu kıldığı malın tedavülde olması, yapılan işlemin belirli ya da belirlenebilir olması gibi önemli gayelerin meydana gelmesine de dikkat çekmişlerdir. Bu doğrultuda kripto parayla yapılan işlemlerin ve sözleşmelerin de öncelikle hukukun gayelerine ve akdin lüzum şartlarına uygun olması gerekir. Kripto paraların, fıkhen meşrutiyetine yönelik doğru bir sonuca varmak için çağımızın gerçekleriyle de yüzleşmemiz kaçınılmaz olacaktır. İçinde bulunduğumuz zamanda kripto para borsalarında, risklerine rağmen çok geniş bir ağda, çok yüksek hacimlere ulaşan miktarlarda finansal işlemler yapılmaktadır. Fiziksel varlığa sahip olan paralar, nasıl ki tedavülde kullanılıyorsa bu paralarda servet biriktirme aracı olarak ya da para transfer işlemlerinde kullanılmasında fıkhen bir sakınca bulunmamaktadır. Aynı şekilde kripto para madenciliği de fıkhen yasaklanmamıştır. Ancak manipülasyon yapmak ve spekülasyon amacıyla kullanmak yasaklanmıştır. Zaten kripto paralar için mevcut riskler ve tedirginlikler, geleneksel paralar içinde söz konusudur. Önemli olan kripto para ve diğer para türlerinin nasıl ve hangi amaçla kullanıldığıdır. Kripto parayı ister para ister mal veya menfaat, isterse de finansal varlık olarak kabul edelim, geleneksel paralarda olduğu gibi bu paralar fıkhen yasaklanmadığından, risklerinin bertaraf edilmesi ve toplum tarafından tedavül aracı ve kıymet ölçü birimi olarak kabul edilmesi durumunda, aynen kâğıt paralar gibi para olma vasfına kavuşacağını ve paranın bütün işlevlerini yerine getirebileceklerini söyleyebiliriz.

Ticari hayatın en önemli unsuru olan para tarihi süreçte pek çok ilim dalının dikkatini çekmiştir. Bunun neticesinde muhtelif disiplinler para konusu incelemiş ve onun hakkında bazı kaziyyeler ortaya koymuştur. Para konusu ile ilgilenen alanlardan birisi de hukuk ilmidir. Hukuk, paranın ayn ve diğer paralar karşısındaki konumunu incelemiş, bunlar arasında adalet ve hakkaniyete uygun bir ilişki kurmaya çalışmıştır. Fakihler de paranın hukuki konumu ile ilgilenmişler ve hukuken paranın kavramsal çerçevesini tartışmışlardır. İslam hukukunda altın ve gümüşün semeniyet değeri kabul edilmiş ve bunlar hakkındaki şerʽî hükümler bu kabul üzerine verilmiştir. Ancak tarihi süreç içerisinde pek çok toplum ve devletin kullandığı felslerin hukuki konumu hakkında fikir birliği sağlanamamıştır. Bu konudaki fikir ayrılığı, fürû-i fıkhın pek çok alanında felslerle ilgili görüş ayrılığına sebebiyet vermiştir. Hanefi mezhebinde Ebû Hanîfe (öl. 150/767) ve -bir görüşe göre- Ebû Yûsuf (öl. 182/798) felslerin henüz para vasfının kazanmadığını kabul etmiş, İmam Muhammed (öl. 189/805) ise felslerin para olduğunu ileri sürmüştür. Fürû-i fıkhın pek çok alanında olduğu gibi beyʽ ve karz akitlerinde de bu kabule göre hüküm vermektedirler. Ancak Ebû Yûsuf’un görüşünün detaylarına baktığımızda felslerin bazı akitlere konu olması durumunda bunların geriye dönük parasal değerini kabul ettiği görülmektedir. Şöyle ki günümüzdeki madeni paralarla 1000 tl borç verdiğimizi düşünürsek, borç verilen paraların tedavülden kaldırılması durumunda Ebû Hanîfe borç verilen 1000 lira madeninin ağırlığı kadar geri ödemesinin yapılması gerektiğini ifade etmektedir. Ebû Yûsuf ise 1000 tl ne kadar ağırlıkta olursa olsun 1000 tl kıymetinde geri ödemesinin yapılması gerektiğini söylemektedir. Bu durumda Ebû Yûsuf bu madeni paraların semen yönünü esas almaktadır. Dolayısıyla felsler Hanefî mezhebinde mutlak olarak uruz kabul edildiği görüşünün detaylarında bazı farklılıkların bulunduğu, felslerin semeniyet yönünün de bulunduğu ifade edilebilir. İmam Muhammed felslerle alışverişi özel bir bölümde ele almış ve burada felslerin muhtelif mallar karşısındaki konumunu incelemiştir. Bu bölümde birkaç kez felslerin dinar ve dirhem konumunda olduğunu ifade etmiştir. İmam Muhammed felsleri para olarak değerlendirirken bu görüşünü pratik boyutta da savunmuştur. Şöyle ki paraların önemli özelliklerinden birisi olan tayin ile taayyün etmeme özelliğinin felslerde de mevcut olduğunu, alışverişte gösterilen felslerden başka felslerle ödeme yapılabileceğini kabul etmiştir. Ancak burada dikkat edilmesi gereken husus ödeme yapılacak olan felslerin tedavülde olması gerekmektedir. Aynı şekilde şirket, selem vb. konularda felslerin parasal değerini esas alıp buna göre hüküm vermiştir. Hanefi gelenek içinde konu üzerinde tam olarak ittifak sağlanamamıştır. Erken dönem eserlerde Ebû Hanîfe ve Ebû Yûsuf’un görüşü baskın olmakla birlikte daha sonraki eserlerde İmam Muhammed’in görüşünün tercih edildiği görülmektedir. Yakın dönemde hazırlanan Mecelle’de de bu görüş tercih edilmiştir. Ticari hayatta mal asıl olup para, o mala ulaşma aracı olarak kullanılmaktadır. Dolayısıyla değer ölçme aracı olarak kullanılan para hangi madenden yapılırsa yapılsın insanların kabulüne dayandığı için bunun itibarî olarak kabul edildiği göz ardı edilmemelidir. Dolayısıyla toplumun para olarak kullandığı eşyaların parasal özelliği kabul edilmelidir. Nitekim Hanefî mezhebi esas alınarak hazırlanan Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyye de felslerin para hükmünde olduğuna karar vermiş ve bazı fürû alanlarında bu yönde kanunlar vazetmiştir. Modern dönemde kaleme alınan bazı çalışmalarda bu yönde görüş bildirilmiştir. Bu çalışmada öncelikle felslerin mahiyeti, İslam tarihindeki kullanımına ilişkin bilgilere yer verilmiştir. Daha sonra Hanefî mezhebinin kurucu imamlarının felsler hakkındaki değerlendirmeleri teorik olarak ele alınmıştır. İlerleyen bölümde ise Hanefî imamlarının bazı fürû alanlarındaki görüş ayrılıkları pratik olarak ele alınmıştır.

The PROFAUPAR project (1986–1987) studied insect diversity in the Atlantic rainforest through collections made at eight different sites in the state of Paraná, Brazil. Here, we review and identify the collected neuropterans, carry out a bibliographic review, and compose a list of the Neuroptera species that occur in the state. This study includes 14 new records in Paraná, including the first records of Ascalaphinae (Myrmeleontidae) and a new record of Dilaridae for Brazil. It increases by 29.2% the number of species of Neuroptera known from Paraná. Forty-seven Neuroptera species are now known to occur in the state.

ABSTRACT: Awareness of the physiological changes that occur when animals are subjected to climatic changes that are considered stressful is essential to maintain animal welfare and to be able to exploit their reproductive potential efficiently and rationally. The present study was carried out to evaluate climatic variables’ influence on physiological parameters, and Murrah buffalo ejaculates reared in a humid tropical climate in the Amazon. The immediate analyzes pertinent to the physical and morphological characteristics of the ejaculates were carried out and corresponded in the rainy season (RS) volume of 3.4±2.0mL; the mass activity of 4.4±0.5; motility of 80.4±5.6%; vigor of 4.4±0.4; concentration of 657,300±237,865.1 x 106sptz/mL; major defects of 9.0±2.6%; minor defects of 11.2±3.9%; total defects 20.2±5.3% and sperm plasma membrane integrity (SPMI) 84.8±5.6%, whereas in the non-rainy season (nRS), the results were 4.0±2.1mL; the mass activity of 3.0±1.0; motility of 56.2±13.4%; vigor of 3.0±1.0; concentration of 586,000±291,925.9 x 106sptz/mL; major defects of 20.8±9.9%; minor defects of 27.5±6.3%; total defects 48.3±9.3% and SPMI of 57.9±12.4%. Furthermore, a statistical difference (P

Latin America has a long history of extractive and exploitative territorial activities, dating back to the colonial era. However, in the last decade there has been a steep increase in these activities, and in socio-environmental conflicts, in Latin America. There are indications of the links between the exploitation of natural resources and the violation of human rights, which materializes in the Amazon through the increase of expulsions and evictions of families, assassination attempts, murders, illegal imprisonments, intimidation, and threats. The main targets of these crimes are leaders who head the struggle to defend the rights of collectivities to land and territory, the environment, human rights and their multiple cultural and life expressions. The state of Pará (Eastern Amazonia) has appeared in the last decade as one of the states in Brazil with the highest incidence of cases of land conflicts, assassinations, aggression, defamation, and death threats directed against community leaders and environmental defenders. Thus, this article aims to quantify, characterize and reflect on the environmental defenders and community leaders suffering death threats and under legal protection in the state of Pará, Eastern Amazonia (between 2014 and 2020). It also seeks to identify the main activities and sectors that threaten these groups and the reasons behind the intensification of threats in recent years.

Partitioning the replicated genetic material is a crucial process in the cell cycle program of any life form. In bacteria, many plasmids utilize cytoskeletal proteins that include ParM and TubZ, the ancestors of the eukaryotic actin and tubulin, respectively, to segregate the plasmids into the daughter cells. Another distinct class of cytoskeletal proteins, known as the Walker A type Cytoskeletal ATPases (WACA), is unique to Bacteria and Archaea. ParA, a WACA family protein, is involved in DNA partitioning and is more widespread. A centromere-like sequence parS, in the DNA is bound by ParB, an adaptor protein with CTPase activity to form the segregation complex. The ParA ATPase, interacts with the segregation complex and partitions the DNA into the daughter cells. Furthermore, the Walker A motif-containing ParA superfamily of proteins is associated with a diverse set of functions ranging from DNA segregation to cell division, cell polarity, chemotaxis cluster assembly, cellulose biosynthesis and carboxysome maintenance. Unifying principles underlying the varied range of cellular roles in which the ParA superfamily of proteins function are outlined. Here, we provide an overview of the recent findings on the structure and function of the ParB adaptor protein and review the current models and mechanisms by which the ParA family of proteins function in the partitioning of the replicated DNA into the newly born daughter cells.

Este artigo tem por objetivo analisar os poemas e os hinos escolares que eram utilizados na educação escolar republicana paraense como difusores do pensamento republicano. Foram utilizadas como fontes os poemas “O credo”, “A casa” e “A Pátria” de Olavo Bilac (1904), “A Instrução” de Fernandes Bello (1904), “Anjo Enfermo” de Affonso Celso Junior (1905) e “Bons Conselhos” de Octaviano Mello (1905), além dos hinos escolares “A Marselheza do Estudo” de Raymundo Bertoldo Nunes (1904), “Hymno ao Estudo” de Guilherme de Miranda (1904), “Hymno do Grupo Escolar José Veríssimo” de Antonio Macedo (1905) e o “Hymno Escolar” de Theodoro Rodrigues (1905). O aporte teórico assenta-se em Souza, R. A. (2014), Mclaren (1991), Santos (2018) e Lopes (2018), autores que contribuíram para compreender a educação na Primeira República, bem como o sentimento de patriotismo em circulação à época. Verificou-se que as poesias e hinos escolares contribuíram para difundir entre as crianças o sentimento republicano de amor pela pátria e de luta pelo desenvolvimento intelectual. Portanto, considera-se assim que na primeira república foram utilizados diferentes artifícios para trilhar o caminho do alunado nos moldes da civilidade e do bom moralismo.

A Companhia de Jesus nasce no seio da Igreja Católica para combater o protestantismo e, por meio da missionação, evangelização e educação, se torna a maior Congregação de ensino. A instrução, no Norte do Brasil, nos séculos XVII-XVIII, se desenvolve a partir de dois processos: a catequese (assistência e cristianização) e o ensino sistemático (Casas ou Colégios). Os jesuítas assumem as Missões no Maranhão e Grão-Pará através de Alvará de 25 de julho de 1638, e sua proibição de ensinar em escolas e aldeias são transcritas no Decreto de 28 de junho de 1759 com expulsão no mesmo ano (Bettendorff, 1910, 1990; Berredo, 1749; Chambouleyron, 2007; Arenz, 2009; Trigueiros, 2014). O estudo tem como principal objetivo caracterizar a importância das práticas missionárias jesuítas no estado do Maranhão e Grão-Pará (1638-1693). Abordagem consta de fenomenologia hermenêutica voltada ao estudo da experiência vivida (VanManen, 1997) sobre análise de documentos secundários (mais objetivos) (Ferrarotti, 2013) em comparação histórica (Laverty, 2003). Concluímos que o ensino e a educação no Maranhão e Grão-Pará se ergueram por meio da catequese ao ensinar os nativos da terra, com criação de vocabulários e compêndios para auxiliar os jesuítas no local, e do ensino sistemático na instrução aos filhos dos colonos portugueses e demais religiosos.

The author presents coin finds, which became known in the second half of 2019 and the first half of 2020. Only one coin belongs to the classical period, namely the antoninianus made of common metal of the time of Emperor Aurelian (270-275), minted in Cyzicus. In the north of the Republic of Moldova, a hoard of Byzantine coins was discovered, containing histamena of Michael VII Doukas (1071-1078) and 13 hyperpyra of Michael VIII Palaiologos (1261-1282), all minted in Constantinople. Medieval coins are represented by finds from the village of Costesti of the Ialoveni District and many coins found near the Tighina Fortress. Also, several coins of modern times were attested, namely Russian coins found in the village of Mereni of the Anenii Noi District and in Taraclia.

In this paper, we present the results of an investigation of Arithmetic textbooks written in the late 19th and early 20th centuries containing the topic “decimal metric system”. Among the textbooks published in the State of Pará, Brazil, we highlight the work of Tito Cardoso de Oliveira: “Arithmetica Complementar para os cursos primário complementar, normal e commercial”. We present a description and an analysis of the decimal metric system topic present in the 8th edition of his textbook, which was probably published in the 1920s. The proposals metric system's teaching and learning have reflections on classroom practices. We verify that the determinations established by the legislation are partially followed by Oliveira. He presents the metric system clearly and objectively, includes several illustrations and contextualized arithmetic problems related to this topic. However, he does not include other principles of the intuitive method, propagated since the last decade of the nineteenth century in Brazil and prescribed by school legislation

Background: Despite the emergence of more effective therapies, hepatitis C virus (HCV) infection remains a serious public health problem at the global level. Currently, this virus is classified into seven genotypes and 67 subgenotypes, which in turn are distributed heterogeneously in Brazil and worldwide. Studies have shown that this genetic divergence results in differences in the progression of chronic disease associated with HCV infection and its treatment. Objective: The aim of this study was to report the frequency of HCV genotypes in the state of Pará, Northern Brazil, and to assess the association between genotype and different clinical and laboratory characteristics, as well as risk factors for infection. Method: Data from 85 medical records of untreated patients who had chronic hepatitis C infection were analyzed; the patients were evaluated at two hospitals in Belem, Pará, Brazil. Results: Circulation of genotypes 1 and 3 was detected, with a higher prevalence of genotype 1 (75.3%) than genotype 3 (24.7%). In addition, there was a predominance of subgenotype 1b (60.34%) compared to 1a (20.69%) and 3a (18.97%). Reuse of needles and/or glass syringes was significantly associated with infection by HCV genotype 1 than genotype 3; however, the small number of patients infected with genotype 3 may have biased the results. No associations between genotype and the evaluated clinical and laboratory characteristics were observed. Conclusion: This study reinforces the differences in the distribution of HCV genotypes in Brazil and showed no association between HCV genotype and progression of chronic hepatitis C in the studied group.

ABSTRACT: Rabies is an important zoonosis to public health associated with lethal encephalitis and economic losses. Analysis of its spatial distribution is a meaningful tool in understanding its dispersion, which may contribute to the control and prophylaxis of the disease. This study analyzed the spatial-temporal distribution of rabies outbreaks in livestock in Pará state, Brazil, from 2004 to 2013. We used records of neurological syndromes obtained from the state’s livestock authority (Adepará). The analysis recorded 711 neurological syndromes reports in livestock, of which 32.8% were positive for rabies. In 8% of the neurological syndromes (n=57) was not possible to perform the analysis because of bad-packaging conditions of the samples sent. Outbreaks involved at least 1,179 animals and cattle were the most affected animal species (76.8%). The numbers of reported neurological syndromes and of rabies outbreak shad strong positive correlation and exhibited decreasing linear trend. Spatially, most outbreaks occurred in two mesoregions in Pará (Northeast and Southeast). One of the justifications for this spatial distribution may be related with the distribution of the animals in the state, since these mesoregions are the largest cattle producers in Pará and have most of their territory deforested for pasture implementation.

A floresta amazônica tem tido parte de seu território transformado em área de pastagem ou destinada à agricultura, por meio de ações de desflorestamento, legal e ilegal. Apesar do histórico de altas taxas de desmatamento, houve uma redução neste índice no Estado do Pará desde 2005, até 2014, quando volta a aumentar. Para mudar este quadro, o Pará instituiu o ICMS verde, como forma de distribuir receitas públicas com base em critérios de sustentabilidade ambiental. Assim, o objetivo desse trabalho é examinar a relação entre o repasse do ICMS verde e os índices de desmatamento de municípios da mesorregião do sudeste do Pará. Para atingir sua meta, foi adotada técnica pesquisa de abordagem qualitativa, numa análise exploratória, que se utilizou de pesquisa documental e bibliográfica, com a utilização de dados secundários entre os anos de 2014 a 2017. Como principal resultado se destaca que a repartição do ICMS verde possui limitações em reduzir o desmatamento, ao aportar maiores parcelas de receita pública a municípios que mais desmatam; o que aponta para a necessidade de ajustes nos critérios de repartição dos recursos e da adoção de indicadores que estimulem a redução do desmatamento.

Abstract Background Human polyomavirus 2 (HPyV2 or JCPyV) is persistent in the environment due to its excretion in urine and feces; it is detected in samples of wastewater, surface water and drinking water. A lack of basic sanitation and sewage collection results in the presence of this virus in food, especially in oysters, since they are bioaccumulators and are consumed in their natural form, thus posing a risk to human health. Methods This study investigated the frequency of HPyV2 in samples of oysters marketed in northeastern Pará State, Brazil, and optimized a real-time PCR (qPCR) protocol for the detection of an endogenous oyster control. A total of 217 oysters in 22 pools from five municipalities in the state of Pará were analyzed. Samples underwent dissection and total maceration of oyster tissue using a viral concentration technique, followed by DNA extraction with phenol-chloroform and amplification of the VP1 region for molecular detection via qPCR. Results HPyV2 was detected in 18.2% (4/22) of the pooled samples, with frequencies of 25, 20, 20 and 16% in the municipalities of Salinópolis, Augusto Corrêa, São Caetano de Odivelas and Curuçá, respectively. Notably, the sample pool from the municipality of Bragança did not have detectable HPyV2 and this was the only sampled location with a water treatment station. In this study, Crassostrea genus-specific primers (AFL52 ribosomal RNA gene) of oyster were developed for use as an endogenous control in the qPCR analysis, which will be useful for future studies. Conclusions The detection of HPyV2 in oyster samples commercialized in the state of Pará shows the circulation of this virus in the studied municipalities. Thus, it is necessary to implement measures for improving sewage collection and basic sanitation to avoid contamination of water and food with HPyV2.

We report the first Brazilian record of Leiostracus demerarensis (L. Pfeiffer, 1861) from Pará and Maranhão states. The distribution of this species now comprises Guyana, Suriname, French Guiana, and northern Brazil. Furthermore, given the uncertainty in generic and familial allocation of this species (either Bostryx Troschel, 1847, Bulimulidae, or Leiostracus Albers, 1850, Simpulopsidae), we used the barcoding segment of the COI gene to ascertain its classification in Simpulopsidae, retaining it as Leiostracus demerarensis. Moreover, Simpulopsis luteolus (Ancey, 1901) is also reported for the first time from Pará state.

O objetivo geral da pesquisa é verificar se a alocação dos gastos públicos com a educação pública é eficiente nos municípios do sudeste paraense, fazendo uma comparação com os indicadores de desempenho por meio da Análise Envoltória de Dados (DEA). A pesquisa considera a alocação dos gastos públicos na educação e a relação desses gastos com o Índice de Desenvolvimento da Educação Básica (IDEB). Quanto aos objetivos esta pesquisa se caracteriza como descritiva e exploratória, que se utilizou de pesquisa bibliográfica e documental. Os dados secundários foram coletados tendo como referência os anos de 2009 e 2017. Como principal resultado constata-se que os munícipios estão alocando os recursos recebidos para investir na educação fundamental, mas é necessário avançar mais para melhorar a educação, pois nem sempre o que gasta mais é o que melhor aloca seus recursos, como está demonstrado com os indicadores de desempenho escolar.

A theoretical assessment of the effects of the OH, NH2 and Br substituents on the properties of 2,2′-bipyridine has been carried out using density functional theory approach. The substituents were found to alter both electronic and structural properties of substituted 2,2′-bipyridine with the inductive and resonance effects playing significant roles. For the relative stability study, an order of ortho > para > meta was predicted for each set of the 2,2′-bipyridine derivatives with the ortho conformers being more stable by 4.62, 6.54 and 2.18 kcal/mol than the meta counterparts of the hydroxo, amino and bromo configurations respectively. On the part of electronic property, the electron donating / withdrawing tendency of the substituents was crucial in making electrons available to the bipyridine system. A general reduction in HOMO – LUMO energy gap was noticed upon substitution with the NH2 substituent having greater effect. Furthermore, the calculated reactivity parameters of the 2,2′-bipyridine were altered by substitution with –OH and –NH2 substituents causing reduction in ionization potential (IP) and absolute electronegativity (χ) while the –Br substituent did otherwise. For the solubility simulation, a more negative ΔGsolution was predicted for the hydroxo and amino derivatives at the para position, but reverse was the case for the bromo counterpart. In the case of the optical property, the range separated Time-dependent (LC-TDDFT) calculation revealed that the shifts in absorption λmax caused by the substitution is both substituent and position dependent.

Glanders is an anthropozoonosis caused by the bacteria Burkholderia mallei, affecting mainly equids. It has been eradicated in North America, Australia, and Western Europe, but continues to occur sporadically in countries in Asia, Africa, the Middle East, and South America. Its notification is mandatory by the World Organization for Animal Health. After 30 years, the disease reappeared in Brazil in 1999 and, thereafter, 1,413 outbreaks have been reported. However, the epidemiological situation of the disease in the country is not adequately known. Thus, 2718 animals from 654 properties in the state of Pará were randomly selected by sampling and examined using a serial protocol with Complement Fixation and Western Blot serological tests. The prevalence of properties infected with glanders in the state was estimated at 1.68% [0.84; 3.33] and of seropositive animals at 0.50% [0.27; 0.94]. The introduction of animals was individualized as a risk factor for disease introduction in the properties (OR = 5.9 [1.4; 25.5]). Despite the low prevalence of infected properties and seropositive animals, the state must review actions to fight the disease, considering that the strategies implemented have not affected the endemic balance of the disease. This process must involve all public and private agents interested in the topic.

INTRODUÇÃO: A presente pesquisa foi desenvolvida à luz das experiências docentes no atendimento educacional a estudantes matriculados/as na Educação de Jovens e Adultos (EJA) que foram imersos no Ensino Remoto Emergencial (ERE) em decorrência da COVID-19. OBJETIVO: Apresentar os desafios que emergem do processo de ensino e de aprendizado na ação pedagógica de professores de Educação Física que trabalham no ERE com turmas da EJA. MÉTODOS: Participaram do estudo, 3 professores de Educação Física, do município de Vigia de Nazaré no Estado do Pará - Brasil que lecionam nos anos finais do ensino fundamental e do ensino médio em duas escolas públicas estaduais que atendem a modalidade EJA. De cunho qualitativo, a pesquisa usou como instrumento de coleta uma entrevista semiestruturada. A análise de conteúdo subsidiou o tratamento dos dados das entrevistas. RESULTADOS: Através dos relatos obtidos foi possível deparar com as grandes dificuldades dos professores de Educação Física em relação ao ensino por meio do ERE e a dura realidade excludente do mesmo em relação aos/às alunos/as da EJA. CONCLUSÃO: Conclui-se, que o presente estudo poderá provocar novas discussões sobre o Ensino Remoto Emergencial e seu papel excludente na área da Educação, em especial no âmbito da Educação Física Escolar e a EJA.

Abstract Helminthiasis occurs frequently in wild or domestic pigs in the most varied environments or production systems; however, the literature includes few taxonomic studies for the purpose of expanding this knowledge about the parasitic diversity in these animals. Thus, in order to expand this knowledge regarding parasitic diversity in these animals, the present study reports the occurrence and redescribes Globocephalus urosubulatus infecting domestic pigs in the state of Pará, Brazil, using microscopy. Four hundred and ten specimens of Sus scrofa intestinal nematodes were collected extensively in the municipality of Moju, northeastern mesoregion of Pará and observed under light and scanning electron microscopy. Based on morphological characteristics, the nematodes were identified as G. urosubulatus, and new morphological data were added by light microscopy and scanning electron microscopy for the diagnosis of this parasite.

O artigo busca discutir faces da organização, produção agrícola e conflitos ocorridos no interior de povoações indígenas localizadas nas proximidades do rio Turiaçu, na fronteira entre o Pará e o Maranhão na última década do século XVIII, e os motivos e interesses que levaram o governador da capitania do Pará Francisco de Souza Coutinho a propor um novo projeto de civilização das populações indígenas que viviam nas povoações e as medidas tomadas a partir da publicação da Carta Régia promulgada em 1798 que prévia o auto governo das populações indígenas e pôs fim aos espaços e bens indígenas previstos pelo Diretório. Assim como perceber os desdobramentos da aplicação da Carta Régia no início do século XIX que deram novos direcionamentos e sentidos as povoações indígenas e seus bens comuns.

The author presents coins discovered in the second half of 2017 and in the first half of 2019. Among the ancient issues, there are Roman coins from the area of the village of Călmăţui in the Hânceşti District. These are the denarii of Hadrian (117-128), Faustina the Younger (145-175), Commodus (177-192) and a coin of Constantius II (337-361). Medieval finds are represented by several coin hoards. Two small hoards come from the village of Costeşti in Ialoveni District. The first of them was found in a necropolis near a medieval urban settlement and contains coins of the Golden Horde from the reign of Tokhta Khan (1290-1312) (2 specimens) and Uzbeg Khan (1312-1339) (9 specimens), dated from the time after the battle of the Vorskla River (1399). The second hoard, discovered about 15 years ago in the vicinity of the village of Costeşti, consists only Ottoman para minted during the reign of Mahmud I (1730-1757) – Abdülhamid I (1774-1789). Two other hoards were discovered in the territory of historical Moldova, in the Chilia and Sarata districts of Odessa Region. The first of them, stored in the Vylkove Museum of Local Lore, consists of 61 coins issued by Hungary, the Crimean Khanate and the Ottoman Empire. The second was discovered in 2019 in the village of Kulevcha in the Sarata District and consisted of about 500 specimens. 205 coins were recovered from its composition, of which 202 were issued by the Ottoman Empire during the reign of the sultans from Bayezid II to Murad III and 3 specimens were Russian issues of the time of Ivan IV. The Chronicle also includes isolated coins found during the laying of the Iaşi–Ungheni–Chişinău gas pipeline. One of them is the Ottoman mangir of Suleiman I (1520-1566), minted in Constantinople in 1535-1536, and the second coin is the Lithuanian 1/2 groschen of Sigismund II Augustus (1547-1572).