Search

HIV ve HIV ile ilişkili stigmalar söz konusu özneleri hayatın her alanında etkilediği gibi sağlık alanında da olumsuz etkilemektedir. Gündemde yerini edinmeye başlayan, diş hekimleri arasında ve ağız, diş sağlığı hizmetlerinde oluşan HIV fobisi ve damgalamalarının nedenini konuşmak ve olası etkilerini tartışmak gerekmektedir. HIV ile yaşayan insanların sağlığının geliştirilmesi ve cinsel yolla bulaşan hastalıklara karşı gelişen olumsuz tepkilerin devam etmemesi için bu konuda daha çok çalışma yapılması gerekmektedir.

Background: To investigate whether there is a change in the attitudes and behaviors of Turkish dentists during their dental procedures against the COVID 19 pandemic. Methods: A web-based cross-sectional survey study was directed using a “Google Form” to obtain responses from dentists during February and March 2021. The survey was composed of 4 parts including: 1. demographic data (age, sex, marital status, systemic health), scope of practice (general dental practitioner versus specialist), place of practice (private versus public), and experience; 2. questions about COVID-19 management in practice and clinic biosafety routine, 3. questions about measures taken in dentistry clinics against COVID-19 and 4. questions about knowledge, attitudes and concerns of dentists towards the COVID 19 pandemic. Results: A total of 556 dentists completed questionnaire. The rate of questioning the HES code, temperature measurement and wanting each patient to rinse their mouth with anti-bacterial mouthwash before treatment were higher for specialist dentists (p

Objective: The aim in the present study was to compare the effectiveness of exercise plus kinesio taping versus exercise alone in dentists who have myofascial pain syndrome (MPS) of the upper trapezius muscle.Materials and Methods: In total, 47 dentists diagnosed with MPS of the upper trapezius muscle were included in the study. The patients were divided into two groups according to the dual block randomisation method. The patients in the first group (n = 23) received kinesio taping for the upper trapezius muscle and an exercise programme. The patients in the second group (n = 24) received only an exercise programme. All patients completed the study. The severity of the pain was measured with the visual analogue scale (VAS). An algometer was used to determine the pressure pain threshold, and the quality of life was measured using the Short Form-36 (SF-36) Health Survey.Results: The mean age of the patients included into the study was 29.83 ± 5.45 in the kinesio taping group and 31.79 ± 5.60 in the exercise alone group. In both groups, a significant improvement in pain values was observed between the evaluations performed at the beginning and at the end of the study (p lt; 0.05). After the treatment, it was observed that the kinesio taping group exhibited higher improvement (p lt; 0.05) in the pain scores at rest and during activity as measured by VAS, pressure pain threshold values and using the subscales (physical functioning, social role functioning, vitality [energy], emotional role limitation, physical role limitation, mental health and general health perceptions) and total SF-36 scores. Only the improvement in the ‘bodily pain’ subscale of the SF-36 did not show statistically significant difference between the groups (p gt; 0.05). Conclusion: The present study found that exercise therapy alone and exercise plus kinesio taping are beneficial in reducing pain in dentists with MPS of the upper trapezius muscle. The use of kinesio taping plus exercise provided further improvement in the resting and activity pain scores, pressure pain threshold and in certain subscales of the quality of life scale.

Amaç: Bu çalışmanın iki amacı vardır. Birincisi ağız ve diş sağlığı tanı ve tedavi birimlerinde çalışan diş hekimlerinin maruz kaldıkları ve tanık oldukları şiddetin niteliklerinin belirlenmesidir. İkincisi ise yaşanan şiddet olayı sonrasındaki sürecin ortaya konulmasıdır. Gereç ve Yöntem: 1 Temmuz 2014 - 31 Aralık 2014 tarihleri arasında İstanbul’daki kamuya ait ağız ve diş sağlığı merkezleri ile üniversitelerin diş hekimliği fakültelerinde görev yapan diş hekimlerine yönelik bir anket çalışması yapıldı. Anket formu üç bölümden oluşturuldu. Birinci bölümde demografik veriler, ikinci bölümde şiddetin sebepleri ve şiddetin önlenmesine yönelik alınabilecek önlemler, üçüncü bölümde ise maruz kalınan şiddetin niteliklerinin belirlenmesine yönelik sorular bulunmaktadır. Bulgular: Katılımcıların %48.5’i (n=32) tüm meslek hayatları boyunca en az bir kere şiddete maruz kaldığını, şiddete maruz kaldığını belirtenlerin %65.6’sının (n=21) da son bir yıl içinde şiddetle karşılaştığı saptandı. Maruz kaldıkları şiddet türü sorgulandığında, %71.9’u (n=23) sadece sözel, %18.7’si (n=6) ise hem sözel hem de fiziksel şiddete maruz kaldıklarını belirtti. Toplumda şiddet vakalarının arttığına inananların oranı %95.5 (n=63) bulundu. Anket çalışması yapılan kurumda şiddet vakalarının arttığına inananların oranı %69.7 (n=46) ve şiddetin engellenebileceğini düşünenlerin oranı ise % 86.4 (n=57) olarak belirlendi. Sonuç: Çalışma küçük bir grubun bu konudaki görüşlerini yansıtmakla birlikte diş hekimlerinin de sağlık alanındaki şiddetten etkilendiğini göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Diş hekimleri; Fiziksel şiddet; Sözel şiddet; Şiddet

Amaç: Bu çalışmanın iki amacı vardır. Birincisi ağız ve diş sağlığı tanı ve tedavi birimlerinde çalışan diş hekimlerinin maruz kaldıkları ve tanık oldukları şiddetin niteliklerinin belirlenmesidir. İkincisi ise yaşanan şiddet olayı sonrasındaki sürecin ortaya konulmasıdır. Gereç ve Yöntem: 1 Temmuz 2014 - 31 Aralık 2014 tarihleri arasında İstanbul’daki kamuya ait ağız ve diş sağlığı merkezleri ile üniversitelerin diş hekimliği fakültelerinde görev yapan diş hekimlerine yönelik bir anket çalışması yapıldı. Anket formu üç bölümden oluşturuldu. Birinci bölümde demografik veriler, ikinci bölümde şiddetin sebepleri ve şiddetin önlenmesine yönelik alınabilecek önlemler, üçüncü bölümde ise maruz kalınan şiddetin niteliklerinin belirlenmesine yönelik sorular bulunmaktadır. Bulgular: Katılımcıların %48.5’i (n=32) tüm meslek hayatları boyunca en az bir kere şiddete maruz kaldığını, şiddete maruz kaldığını belirtenlerin %65.6’sının (n=21) da son bir yıl içinde şiddetle karşılaştığı saptandı. Maruz kaldıkları şiddet türü sorgulandığında, %71.9’u (n=23) sadece sözel, %18.7’si (n=6) ise hem sözel hem de fiziksel şiddete maruz kaldıklarını belirtti. Toplumda şiddet vakalarının arttığına inananların oranı %95.5 (n=63) bulundu. Anket çalışması yapılan kurumda şiddet vakalarının arttığına inananların oranı %69.7 (n=46) ve şiddetin engellenebileceğini düşünenlerin oranı ise % 86.4 (n=57) olarak belirlendi. Sonuç: Çalışma küçük bir grubun bu konudaki görüşlerini yansıtmakla birlikte diş hekimlerinin de sağlık alanındaki şiddetten etkilendiğini göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Diş hekimleri; Fiziksel şiddet; Sözel şiddet; Şiddet