Search

Amaç: Deri şarbonu seyri sırasında gelişen dissemine intravasküler koagülasyon (DİK) olgusu tanı, izlem ve prognoz yönüyle sunulmuştur. Olgu: Otuz üç yaşında erkek el ve kol ön yüzde başlayan yara ve sol kolda yara çevresinde şişlik ve ağrı şikayeti ile acil servise başvurdu. Altı gün önce ölmek üzere olan hayvanı kesme hikayesi vardı, hayvan kesimi sırasında kendisine yardım eden iki kişinin derisine benzer lezyonlar ortaya çıktığını belirtti. Hastanın muayenesinde vitalleri stabil, sol el dorsumda ortası siyah, ülsere çevresi hiperemik lezyon, kolda ödem, sol koltuk altında lenfadenopati saptandı (Resim 1a). Hasta iki gün amoksisilin-klavulonik asit kullanmıştı. Tam kan sayımında hemoglobin: 18 g/dl, platelet: 64x103/µl diğer parametreleri normaldi. Siprofloksasin: 3x400 mg, penisilin 6x3 milyon IU başlandı. Periferik yaymada normositik-normokrom alyuvar, toksik granülasyon; trombosit sayısı 50 bin sonuçlandı. Servis takiplerinin ikinci gününde kırmızı renkli kanla karışık kusması gelişti. Rektal tuşede melena saptandı, oral beslenme durduruldu. Gastrointestinal şarbona yönelik gaita numunesi laboratuvara gönderildi. Hastada el dorsumunda bulunan lezyonların sınırları genişledi, ülsere lezyonlar; multipl hemorajik büllere dönüştü. Büllerden hemorajik seröz vasıfta bol miktarda akıntı oldu (Resim 1b, 1c). Sol kolda bulunan ödem ve hiperemi gövdeye progrese oldu (Resim 2a), ağrı nedeni ile immobil hastada basınç bölgelerinde ve skrotal bölgede yaygın ekimoz gelişti (Resim 2b, 2c). Yatışının 3. gününde fibrinojen: 38mg/dl, INR: 1,74, PT: 17,25 sn, aPTT: 30 sn saptanması üzerine DİK tanısı ile 15 mg/kg'den taze donmuş plazma (TDP) başlandı. Melenası geriledi. Yatışının 4. gününde hastanın nefes darlığı gelişti. Akciğer grafisinde sol sinüs kapalı izlendi, hipoalbüminemiye sekonder plevral efüzyon düşünüldü. Nefes darlığı devam eden hastada ödeme sekonder mekanik ve enflamatuvar sebepler göz önünde bulundurularak prednol 1x80 mg IV başlandı. Yatışının 6. günü kontrol tam kan sayımında hemoglobin: 6,5 g/dl gelmesi üzerine akciğer grafisi ve batın bilgisayarlı tomografi (BT) çekildi. Hemoptizi izlenmeyen hastanın akciğer grafisinde yeni gelişen infiltre alan alveolar hemoraji, pulmoner ödem açısından şüpheli olarak değerlendirildi. Batın BT'de batında serbest mai ve transvers kolonda lümende hafif seviye veren hiperdens görünüm hemoraji açısından şüpheli görünüm izlendi. Ana vasküler yapılarda aktif ekstravazasyon bulgusu saptanmadı. Batın içi kanama şüphesi bulunan DİK tablosundaki hasta yatışının 6. gününde yoğun bakıma devredildi. Referans laboratuvara gönderilen deri sürüntü numunesinde Bacillus anthracis rt-PCR: pozitif, gaita numuneleri: negatifti. Hemoglobin >10 g/dl üzerinde olacak şekilde eritrosit süspansiyonu, fibrinojen >200 mg/dl olacak şekilde TDP, kriyopresipitat ve fibrinojen verildi. Yoğun bakımda 4. gününde genel durumu stabil hasta devir alındı. Antibiyoterapinin 12. gününde hastanın sol el üzerindeki bül lezyonlarının forme hematom olduğu görüldü, plastik cerrahi tarafından hematom, nekrotik epidermal tabaka uzaklaştırıldı (Resim 1d). Antibiyoterapi 21. günde durduruldu. Yatışının 23. gününde genel durumu iyi, mobilize, ödem ve ekimotik alanları gerilemiş olan hasta taburcu edildi (Resim 1e, 2d). Kontrolde ekimotik deri lezyonlarının iyileşmekte olduğu görüldü (Resim 1f, 2e). Sonuç: Şarbon ülkemizde endemiktir ve ölümcül komplikasyonlara sebep olması nedeni ile önemini korumaktadır. Bu olgu sunumu deri şarbonunun nadir görülen sistemik bir komplikasyonunu belirtmesi nedeni ile literatüre katkı sağlamaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Akut spinal disfonksiyon (ASD), santral sinir sistemi (SSS) enfeksiyonlarının çok nadir bir komplikasyonudur. Bu olgu raporunda akut bakteriyel menenjit tanılı hastada gelişen ASD sunuldu. Olgu: Kırk beş yaşında erkek, inşaat işçisi bilinç değişikliği ve ateşle başvurdu. Beş gündür devam eden şiddetli baş ağrısı, bulantı ve baş dönmesi vardı. Özgeçmişinde özellik yoktu. Geldiğinde; ateşi 38,3 °C, diğer vital bulguları stabildi. Fizik muayenede ajite, dezoryante ve nonkoopere; ense sertliği pozitifti. Diğer sistem muayenesinde patolojik bulgu yoktu. Laboratuvar incelemede: Lökosit: 9,89x10? µ/l, trombosit: 186x10? µ/l, C-reaktif protein: 6 mg/l diğer parametreler normaldi. Lomber ponksiyonda (LP); beyin omurilik sıvısı (BOS) basıncı yüksekti, BOS bulanık, direkt mikroskobik incelemede 200 hücre/µl (%70 polimorfonükleer hücre), protein seviyesi: 269 g/dl, glikoz seviyesi: 27 mg/dl (eş zamanlı kan şekeri: 130 mg/dl) idi. Gram, metilen boyamada bakteri görülmedi. Hasta SSS enfeksiyonu ön tanısıyla kliniğimize yatırıldı. İntravenöz (IV) vankomisin 3x1 gram (gr), ampisilin-sulbaktam 4x2 gr ve deksametazon 40 mg/gün başladı. Tedaviye başlandıktan 24 saat sonra, hastanın ajitasyonu düzeldi, oryante ve koopereydi. Kan ve BOS kültürlerinden patojen izole edilmedi. BOS, ARB (Ziehl-Neelsen), tüberküloz polimeraz zincir reaksiyonu (PCR), brusella Rose Bengal ve standart tüp aglütinasyon testleri negatifti. Kraniyal bilgisayarlı tomografi, beyin ve difüzyon manyetik rezonans görüntülemede (MRG) patolojik bulgu yoktu. Serum; insan immün yetmezlik virüsü, serum VDRL, total sifiliz antikoru, monospot; nasofarengeal sürüntü örneğinden parainfluenza, metapnömovirüs, adenovirüs, enterovirüs, insan metapnömovirüs, koronavirüs alt tipleri ve Koronavirüs hastalığı-2019 PCR negatifti. Deksametazon 4. gün kesildi. Yatışının 2. gününde ateş kontrolü sağlandı, ancak 5. gününde 37,8 °C ateş, gayta ve idrar inkontinansı, her iki alt ekstermitede motor kuvvet kaybı ve uygunsuz antidiüretik hormon salınımı sendromu gelişti. Yedinci günde 39 °C ateş olunca kraniyal MRG yapıldı, normaldi. Ancak fundoskopik incelemede papil ödemi vardı. LP tekrarlandı; BOS basıncı normal, BOS'nin direkt mikroskopik incelemesinde, 10 hücre/µl, protein 172 g/dl, glikoz 40 mg/dl (eş zamanlı kan şekeri: 129 mg/dl) idi. Serumda ENA paneli, p-ANCA, c-ANCA, immünoglobulinler, tiroid otoantikorları, homosistein ve tümor markerları negatif, toksoplazma, rubella, CMV serolojisi geçirilmiş enfeksiyon lehineydi. BOS CMV, EBV ve VZV PCR negatifti. Tedavi IV asiklovir 3x750 mg, meropenem 3x2 gr, vankomisin 3x1 gr olarak düzenlendi. Onuncu günde, alt ekstermitelerde motor kuvvet 2/5, hipoestezi gelişince elektromiyelografi yapıldı, normaldi. Hastaya servikotorakolomber MRG yapıldı, spinal kordu diffüz olarak etkileyen, santralde ve gri cevherde lokalize heterojen kontrastlanan hiperintens lezyonlar, kaudal liflerde homojen kontrastlanma vardı (Şekil 1). Beş gün IV pulse 250 mg/gün, üç gün 500 mg/gün, üç gün 1,000 mg/gün pulse IV metilprednizolon verildi ve 1x32 mg olarak devam edildi. Antibiyoterapi 6 haftaya tamamlandı. Alt ekstremite proksimalde 1/5 motor kuvvet; distalde fleksiyon ve dorsifleksiyonları 1/5'ti. Hasta fizyoterapi almak üzere taburcu edildi. Taburcu olduktan 15 gün sonra geldiğinde kontrol MRG'de, miyelit bulguları tamamen düzeldi (Şekil 2). Altıncı ay sonunda gayta inkontinansı tamamen düzeldi. İdrar inkontinası tam düzelmemekle birlikte üriner kateter ihtiyacı kalmadı, yürüteç desteğiyle yürüyebiliyordu. Hasta fizyoterapiye devam etmek üzere izlemden çıkarıldı. Sonuç: Bakteriyel menenjitle gelen hastada akut idrar, gayta inkontinası ve motor kuvvet kaybı geliştiğinde, hızlı bir şekilde spinal görüntüleme yapılarak ASD'nin ekarte edilmesinin mortalite ve morbiditeye olumlu katkı sağlayacağı düşünülmektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Sudden unexpected death in epilepsy (SUDEP) is the second leading neurological cause of potential years of lifelost after stroke. Despite growing numbers of studies on social aspects of epilepsy, there is a paucity of research on the awareness of SUDEP among the parents of children with epilepsy (CWE), especially in Turkey. In this study, we aimed to evaluate the knowledge of parents of the CWE regarding SUDEP in the tertiary setting. A total of 146 parents (108 female) aged 19 to 55 years (median age:34) of CWE were included at Marmara University, School of Medicine, Department of Pediatric Neurology outpatient clinic between May 2018 and September 2018. A total of 30 multiple-choice questions and a written survey were administered, which consisted of three sections. In the first section, the sociodemographics of parents and CWE were questioned. In the second section, the severity of epilepsy was evaluated. In the third section, the knowledge level and awareness of parents of CWE were assessed. Of 146 parents, only 16.6% previously heard about SUDEP, while 45% of them heard from their relatives. The presence of prior knowledge of SUDEP was associated with the presence of prolonged postictal confusion and longer duration of epilepsy (p < 0.05). Ninety-seven (66%) parents desired to be informed about SUDEP, while 76 (54.7%) of them agreed that this information should be given at the time of diagnosis. The degree of anxiety in parents regarding death of epilepsy-related causes was significantly related with prolonged postictal confusion (p < 0.001) and using three or more antiepileptic drugs (p = 0.005). Our data suggest that knowledge about SUDEP among parents with CWE found inadequate in Turkey. There should be much effort to inform parents and caregivers in epilepsy clinics on SUDEP, which may help to reduce the associated risk factors. • Information on sudden unexpected death in epilepsy (SUDEP) among parents of Turkish children with epilepsy was inadequate. • Most parents desired to be informed about SUDEP and at least half of them agreed to be informed at the time of diagnosis. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Hangi kritik Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) hastalarının fungal enfeksiyon geliştirme olasılığının daha yüksek olduğu konusu ve olası risk faktörleri belirsizliğini korumaktadır. Özellikle COVID-19 hastalarında invaziv fungal enfeksiyon gelişiminde kortikosteroidlerin ve diğer immün modülatörlerin rolü henüz aydınlatılamamıştır. Bu çalışmanın amacı, kritik COVID-19 hastalarında fungemi ilişkili klinik özellikleri, sonuçları ve risk faktörlerini tanımlamaktır. Gereç ve Yöntem: Etik kurul onamı sonrası üniversite hastanesi düzey 3 yoğun bakım ünitesi COVID-19 tanısı ile kabul edilen 550 hasta tarandı. Hastaların verileri kaydedilerek analizleri sağlandı. Bulgular: Taranan 550 hastadan fungal enfeksiyon tanısı alan 14 hasta çalışmaya dahil. Bu hastaların 5’i kadındı ve yaş ortalaması 55 yıl idi. Hastaların kabul anı karakteristik özellikleri Tablo 1’de gösterildi. Hastalar yüksek Akut Fizyoloji ve Kronik Sağlık Değerlendirmesi II ve Ardışık Organ Yetmezliği Değerlendirme Skoruna sahiptiler. Yoğun bakım yatış süresinde hastalara uygulanan tedaviler ve primer, sekonder sonlanımlar Tablo 2’de gösterilmekle beraber fungemi hastalarının %85,7’si kaybedildi. Hastalarda uzun süre hastane ve yoğun bakım yatışı gözlendi. Fungal enfeksiyon anındaki karakteristik özellikler ve fungal enfeksiyona ait bilgiler Tablo 3’te gösterildi. Bu hastalarda enfeksiyon öncesi uzun süre steroid kullanım zamanıyla göze çarparken beraber en sık odak periferik kan en sık üreyen mikroorganizma Candida türleri idi. Sonuç: Çalışmamız sonucunda en sık fungemi etkeni Candida türleri olarak belirlenmiştir. COVID-19 hastalarında normal popülasyonla karşılaştırdığımızda fungemi insidansı 1.000 yoğun bakım günü başına normal popülasyon daha yüksekti. Fungemi saptanan hastalarda %85,7 gibi yüksek mortalite oranları saptandı. Fungemi saptanan hastalarda mortalite için risk faktörleri uzun süre steroid kullanımı, uzun süre yoğun bakım yatışı olarak bulundu. Çalışmanın karşılaştırmalı analizleri yapılmaya devam edilmektedir. Ön analiz sonuçları sunulmuştur. [ABSTRACT FROM AUTHOR]