Search

Gracie-Jane Coetzee se eerste kleinkind word gebore kort voordat die president die eerste inperking aankondig. Gracie is'n skrywer en illustreerder van kinderboeke, en nie juis'n konvensionele ouma nie. Sy verkies die geselskap van haar getroue basset-hond bo enige ander verhouding in haar lewe. Saans wanneer PTS haar tussen die mure van haar huis rondjaag en die gevoel van onheil soos'n uil op die dak kom sit, dokter sy graag die kompulsief obsessiewe simptome met'n glasie wyn of twee...

Nadia en haar nefie Xavie word op Groenplaas in die Overberg grootgemaak deur hul ouma, Sylvia McKinney, die “stammoeder van lieg”, die een wat die waarheid laat val het soos? duur porseleinblompot. Hulle twee probeer die waarheid aanmekaar las, die dinge waaroor daar in hul familie geswyg word: oor middelmisbruik en mishandeling, maar ook oor Antie Diana, die verhouding wat sy met'n swart plaaswerker van die kompoun gehad het en die tweeling aan wie sy geboorte gegee het.

Op'n winterdag in 1945 ontferm'n kinderlose wit egpaar, Sara en Erik de Graaff, hulle oor'n driejarige halwe weeskind – Mina Afrika. Hulle wil haar graag'n kans in die lewe gee. Maar dadelik begin die gegis, die geskinder in die Hexvallei Want Mina se vel lyk soos koffie vol Jerseyroom. Soos die jare kom en gaan, bly sy hul “aanneemkind”. Dit is die wyse, bejaarde Tietser Meraai wat meer soos'n ma vir haar is. Sy waarsku die pragtige, intelligente kind: net een misstap en die witmense sal vinger wys en sê'daar het die De Graaffs nou hulle loon'. Dan, terwyl Mina nog vol ambisie haar toekoms beplan en haar drome met die bewonderende Boeta Bantjies deel, gebeur dié “misstap”. Die verraderlike daad van'n ryk jong wit man dryf Mina weg uit die Vallei, laat haar beland in'n eindelose spiraal van bedrog:'n lewe van vernedering in Groenpunt en tussen die bendes van Distrik Ses.

'n Plesierige, meesleurende debuutroman oor'n eksentrieke familie. Dit boei die leser van bladsy een met die besluit van die jong hoofkarakter, Bibi, om haar verlowing te breek, haar lang hare af te sny en Europa toe te verkas – met die seën van haar enkelma Frieda. Die tempo is energiek, die karakters interessant en geloofwaardig. Bibi soek haar familie in Italië en Nederland op, vind nuwe belangstellings en insigte, kom uiteindelik'n bietjie ouer en wyser terug Suid-Afrika toe. Tussen familiefeeste en konfrontasies deur maak sy vrede met baie dinge. Te midde van die leesbare en ligte aanslag skuil die versoenende, positiewe gedagte van die saamkom van familielede uit'n klein diaspora. “'n Kleurryke familiesage wat moeilik is om neer te sit!” – Margot Luyt

In die skemer van haar lewe kry Colette Cronjé'n brief van'n lank vermiste familielid. Dit kom uit Portugal en dit dwing haar om alles te onthou wat sy'n leeftyd lank probeer vergeet het. Want wat'n halwe eeu gelede in Portugal gebeur het, het haar eie lewe asook dié van die volgende twee geslagte onherroeplik verander. Haar dogter, Nandi, se verset teen haar ouers en haar afkoms is so verreikend dat sy haar kind vir aanneming weggee, alleen oorsee vlug en alle bande met haar familie verbreek. Haar kleindogter, Tina, word groot sonder om haar bloedfamilie te leer ken. Maar bloed bly bloed, jou familie bly jou familie, jou taal bly jou taal. Daarom word dit die verhaal van'n Afrikaanse familie, van drie opeenvolgende geslagte wat reageer op mekaar en op hul tyd, van drie vroue wat leef in die spanning tussen weggaan en moet bly, tussen vergeet en móét onthou. Saudade, leer Colette in Portugal, is die liefde wat bly nadat die voorwerp van die liefde verdwyn het. Die blou van onthou is'n wydstromende rivier van'n roman,'n boek wat die leser onderdompel en omrol en maal in sy kolke van stemme en geskiedenis en oeroue hunkerings.

'n Vrou klop by'n Johannesburgse woonstel aan, en wanneer die deur oopswaai, ontmoet platteland en stad, verlede en hede, onvergenoegdheid en die diep-sluimerende oorspronge daarvan. Die verhaal van Magriet en haar kinders se skeiding word om die beurt deur al die betrokkenes vertel. En broksgewys wys die vertellers hoe daar bokant die ma se onverbiddelikheid en die kinders se morbiede stiltes, nagmerries en desperate liefde'n windpomp uittroon – die simbool van hul almal se opkoms én val.